Lieve Lezers,

De fans van de serie “Vrienden “ moeten nog wat geduld hebben , maar ik heb eerst besloten om de uitdaging van mede auteur en hele goede schrijverster Zazie aan te gaan.

De uitdaging om te kijken of ik iets van een sprookje kan schrijven. Het verhaal zal meerdere hoofdstukken bevatten welke ik weer zal proberen om kort achter elkaar te plaatsen. Als je meteen in het eerste hoofdstuk of alinea vette erotische scenes verwacht, dan kun je dit verhaal beter overslaan . U zijt gewaarschuwd.

Wish me luck,

Het is een rustige warme dag op de Atlantische Oceaan aan boord van het zeilschip “ magic moments “ van solo zeiler Rob de Jonge. Hij is net onderweg vanaf Wilmington Amerika, waar hij diesel en foerage had gebunkerd, naar de Bahama’s

Hij had net nog zijn koers uit gezet en gezien dat hij zo een klein stukje door de beruchte duivels driehoek zou varen. Bij sommige mensen beter bekend als de Bermuda Driehoek. Hij had getwijfeld of hij zijn koers niet zou verleggen maar had besloten dat niet te doen. Zijn watermaker vertoonde kuren en zijn drinkwater raakte op. En zijn koers verlegen zou hem 3 dagen extra kosten en hij zou dan ook één van de drukste vaarroutes moeten doorkruisen richting Miami. Nú was dat geen ramp gezien hij ook zeer regelmatig in het kanaal naar Engeland had gezeild, maar had ondertussen de ervaring dat op de vaarroutes op de Atlantische Oceaan de grootste vrachtschepen op de automatische piloot voeren. En zo’ n groot container monster zou het niet eens merken als ze tegen zijn zeilboot zouden op varen. Rob was met zijn 55 jaar dan wel niet de meest ervaren zeeman. Maar kon zich buigen op meer dan 5 jarige solozeil ervaring.

En was nú een jaar geleden dat hij was vertrokken om zijn ultieme droom na te streven. Een reis om de wereld met zijn eigen verbouwde zeilboot. En had alle tijd van de wereld.

Maar hij was alleen, niet dat het de bedoeling was geweest maar zijn vrouw vond het na 30 jaar huwelijk wel mooi geweest.

De scheiding kwam voor hem dan ook geheel onverwacht en had zich danig vergist in de rancune van zijn ex, het meisje wat hij op de middelbare school had ontmoet en nooit meer had losgelaten, en ervan was uitgegaan dat zij samen oud zouden worden. Achteraf terugkijkend had hij de scheiding uiteindelijk wel begrepen.

Na zijn opleiding was hij gaan werken als timmerman en bouwkundig adviseur. En had na twee jaar voor een baas te hebben gewerkt besloten om om voor zichzelf te beginnen en als aannemer aan de slag te gaan. Eerst als eenmanszaak, wat na 1 jaar al veranderde toen hij zijn eerste werknemer aan had moeten nemen omdat hij het werk alleen niet meer aankon.

Hij had zo veel werk en hij werkte 6 dagen per week, en zijn bedrijf groeide uit tot een heel groot aannemersbedrijf. Die ene dag, de zondag was voor zijn vrouw geweest maar werd bijna altijd ondergesneeuwd door sociaal events waardoor ze steeds minder tijd voor elkaar hadden. Zijn vrouw was ook druk met haar carrière in de reclame wereld dus ja wat een spetterend huwelijk had kunnen worden werd dat het niet, de sex werd nog net niet in de agenda’s gepland.

Tot het moment dat er een nieuwe directeur was gekomen bij het reclamebureau en zijn vrouw voor deze dominante kerel letterlijk door de knieën ging.

Hij liet haar dingen zien en beleven en maakte iets in haar wakker wat ze nooit bij Rob had meegemaakt en zij had de scheiding aangevraagd. En leerde Rob zijn vrouw van een andere kant kennen, en noemde zijn ex vrouw daarna dan ook Hurricane Kartrina , toen ze kwam was ze nat en hevig, toen ze ging was hij huis en auto kwijt.

Maar Rob had zijn aandelen en bedrijf geheel behouden en had een oud zeewaardig zeiljacht gekocht. Staal, 14,90 m x 3,95m x 1,45 m rondspant verhoogde kajuit en van alle gemakken voorzien. De eerste drie jaar na de scheiding had hij er op gewoond, het was groot genoeg geweest voor een man alleen. De boot kende immers 2 vaste slaapvertrekken, waarvan de master bedroom was voorzien van een Frans bed.

In de weekenden had hij gezeild op het IJsselmeer In de vakanties had hij de eerste grotere reizen gemaakt. Maar ontdekte in die tijd ook dingen die verbeterd konden worden, wat hij dan ook deed.

Het vierde jaar had hij een tocht van vier maanden gemaakt hetgeen hem heel goed was bevallen. Zijn bedrijf liep gewoon goed door en was in goede handen van zijn eerste werknemer die ondertussen zijn beste vriend en compagnon was geworden en die met hem en het bedrijf was meegegroeid.

Na terugkomst van deze reis waren er belangstellenden komen praten of Rob het bedrijf niet wilde verkopen, iets wat ook te maken had met de stevig gevulde order portefeuille. Rob had het in eerste instantie afgewezen, tot op een dag zijn nummer 2 en zijn beste vriend bij een ernstig ongeluk op een bouwplaats om het leven was gekomen.

Hij had een vrouw en twee vrij jonge kinderen achter gelaten.

Dat was het moment geweest om te verkopen en had hij een ongelofelijk hoog bedrag ontvangen. Hij zou nooit meer hoeven werken en betaalde ook de weduwe van zijn vriend uit, ook zij hoefde zich nooit geen financiële zorgen meer te maken.

En Rob was een drietal maanden later aan zijn reis begonnen.

Nú voer hij op de Atlantische oceaan in het beruchte gebied en kwam in een luwte terecht. De zeilen klapperden af en toe en hij moest regelmatig bukken als de giek over kwam, maar ze gingen nog steeds vooruit zij het langzaam. En Rob vond het eigenlijk wel prettig, want de eerste paar dagen was het behoorlijk hard gegaan en had zelfs snelheden van boven de 20 knopen gehaald wat voor zijn schip behoorlijk zo niet extreem snel was.

Het was dus hard werken geweest.

Nú was dit dobberen heel prettig geweest en had zelfs zijn zeilpak uitgetrokken en op het achterdek zich gewassen met zeewater, wat redelijke temperatuur had voor de Atlantische Oceaan. Maar was altijd aan gelijnd, ervaring had hem geleerd altijd zijn veiligheidsharnas te dragen en hij was altijd als hij aan dek was aangelijnd, safety first was zijn moto.

Nadat hij allerlei klusjes op dek had gedaan was hij onder dek gegaan, de “ Magic“ zoals Rob zijn schip vaak liefdevol noemde voer op de zeil automaat. Onder dek had hij eindelijk weer eens wat goeds gegeten dan de soort nood rantsoenen die hij de laatste tijd had gegeten. Had een heerlijke macaroni schotel gemaakt en een pot groenten hier in verwerkt. Na de maaltijd was hij de afwas gaan doen en terwijl hij hiermee bezig is begint er opeens van alles te piepen en te knipperen, alles wat een weersverandering kon voorspellen stond te loeien.

Als een gek trok Rob zijn zeilpak en harnas weer aan. De boot begon gevaarlijk te hellen en hij hoorde de wind fluiten door de staalkabels van het wand.

Hij moest eruit de zeilen moesten worden neergehaald.

In de kajuit was alles hier al op ingericht. En als eerste draaide als een gek aan de lier van de genua die het grootste zeil oppervlak had. Hij had het liefst ook gelijk het groot zeil willen inrollen. Maar ja je bent maar alleen. De lucht was van staal blauw naar inktzwart verkleurd en de wind gierde om hem heen.

Nadat hij de genua had weten op te rollen, was hij aan het groot zeil begonnen. Wat moeizaam in de mast naar binnen rolde vanwege de enorme winddruk die erop stond. Achter zich hoorde hij opeens een gigantisch geraas en op het moment dat Rob omkeek, sloeg de angst hem om het hart. Een gigantische windhoos kwam recht op hem af de gigantische trechtervormige slurf zocht als als een vinger de golven af het water om hem heen kwam omhoog. En hoewel Rob absoluut niet gelovig was begon hij te bidden, het enige gebed wat hij kon “ het onze vader “ terwijl hij een extra lifeline aan zijn harnas koppelde en de windhoos van achteren over zijn boot heen kwam en de hele wereld begon te draaien…