Ik zag haar lopen, richting station. Een bloedmooievrouw, donker krullend haar, opgestoken met een kam, donkere mascara, rode lippen. Ze droeg een strapless rood topje, haar volle borsten stevig genoeg om de boel op de plaats te houden, Blanke armen, de linker voorzien van tattoos. Het topje was kort, ze liep met blote buik en rug, en daaronder een zwart rokje, waaruit haar gave gespierde benen staken, tot in de zwarte laarsjes, waar nog korte witte sokjes boven uitstaken. Ze zag er zelfbewust uit, en ik voelde, dat ik haar aan mijn scorelijst wilde toevoegen. Dus ik volgde haar. Het station in, met de O.V. pas de hekjes door, links de roltrap op naar boven. Ik er verwachtingsvol achterna. Maar het rokje bleef op zijn plaats, ondanks mijn lagere positie kon ik de kleur van haar broekje niet waarnemen. De trein stond al te wachten. Zonder te kijken waar naar toe stapte ik achter haar aan naar binnen. Ze ging zitten, tot mijn vreugde op een plaats, waar ik tegenover plaats kon nemen. Zo’n plek van: de één rijdt vooruit, de andere achteruit. Quasi onschuldig ging ik tegenover haar zitten. Ze keek me recht aan, iets, waar ik een beetje ongemakkelijk van wordt. Dus ik sloot mijn ogen half, deed of ik indommelde, maar hield haar in de gaten. Van dichtbij was ze nog mooier dan van een afstandje. Ze keek naar buiten en ik verplaatste mijn aandacht tussen haar benen. Ze had geen tasje tussen haar knieën gezet. Knieën, die langzaam van elkaar weken. Mijn ogen gingen open, als gebiologeerd staarde ik in haar kruis. Het rokje viel opzij en ik keek niet naar een slip, maar recht in een kale doos. Ik likte mijn lippen, keek op, recht in haar donkere ogen, die me geamuseerd aankeken.

Vanaf het moment, dat de hormonen mij naar een andere wereld trokken, de wereld van meisjes, bloot, vunzige gedachten werd ik aangetrokken door rokjes en jurkjes. Nou ja, meer wat er onder zit. Vanaf mijn eerste natte droom ging mijn aandacht naar blote meisjesbenen, naar de broekjes, waar ze onderuitstaken. Ik kom uit een zeer gelovig dorp op de Veluwe dus aan rokjes geen gebrek. Meisjes moesten een jurk of rok dragen op school, broeken werden niet getolereerd. Dus mijn eerste onderzoek werd vermomd in een toentijds populair spelletje: Je rende over het plein langs een meisje en tilde haar rok op. Hilariteit alom. En omdat het een rage was toen viel het niet echt op, dat ik er op geilde. Waarschijnlijk gold dat voor meer jongens. Als je de zoom van een rok te pakken had, moest je snel zijn. De meisjes deden hun best om per direct een mep te verkopen, en dat lukte ze best wel vaak. Maar ik ontkwam, keer op keer. Het feest duurde helaas niet lang, het rokjesliften werd opgevolgd door…knikkeren, elastiek springen, tollen? Maar toen kwam er een nieuw fenomeen. Handjestaan. Ik was er heel goed in, en daagde iedereen uit me na te doen. Dat lieten ze niet op zich zitten, en met name de meisjes gingen in de achtervolging. Her en der kon je ze zien staan, op de handen, de benen hoog tegen de muur. Waarbij de jurk of rok elegant naar beneden zakte, een ongelimiteerd uitzicht op de onderbroekjes. Al vroegen de meisjes van onze klas wel vaak om assistentie, iemand, die hun rok ophield. Ook zij hadden hun hormonen en de zaak wel door. De jongeren waren veel onschuldiger. Het was toen dat ik met een registratie begon. In een schrift ging ik bijhouden: datum, naam, plek, kleur onderbroek, leeftijd (ongeveer). Ik had en heb daar altijd wel mijn grenzen. Tegen luiers aankijken heb ik nooit genoteerd, boven de veertig oorspronkelijk ook niet. Inmiddels heb ik die grens opgeschoven naar zestig en ik sluit niet uit, dat daar nog rek in zit.. En ik ging op zoek, naar plaatsen om te scoren. Maar eerst kwam het schoolkamp.

Ons kamp was rond een blokhut, of eigenlijk twee, jongens en meisjes gescheiden natuurlijk, in het bos, grenzend aan een enorm veld rododendrons. Die stonden toevallig in bloei, een prachtig gezicht, een veld van wit en roze en rood. En ideaal voor allerlei spellen. Aan het eind van de middag van de tweede dag deden we een verstopspel. Ik kroop voort tussen de takken van de rododendrons, vastbesloten me niet te laten vinden, of, in een heldhaftige run, iedereen vrij te pleiten. Ik schoof een tak opzij, mijn hand naar voren, klemde ineens een been vast. “Hé, daar hebben we de rokkengluurder”, klonk een welbekende stem. Het was Laura, een meisje, wier lichaam zich al aan het vormen was en die het hart op de tong had liggen. Dat “rokkengluurder” klonk me pijnlijk in de oren. Ik deed altijd erg mijn best dit geheim te houden, kennelijk was dat niet helemaal gelukt. “Pak je me nu zo vast, om weer eens een blik te werpen?” vroeg Laura. “Dat hoeft niet zo stiekem, hoor. Je kunt het gewoon vragen.” Mijn hoofd was zo rood geworden, dat de zoekers het tussen de bladeren konden zien schitteren, maar gelukkig waren ze niet in de buurt. “Ik wist niet, dat je hier zat”, bracht ik er stotterend uit. “Ik pakte je been per ongeluk”. “Nou, niks aan de hand hoor”, zei Laura, een lok van haar rode krulhaar uit de ogen vegend. “Jongens zijn niet de enigen die wel eens nieuwsgierig zijn. Maar ja, voor ons is het veel moeilijker”. “Moeilijker wat?” “Nou ja, broeken zijn nu één keer meer gesloten dan jurken. Wij moeten het doen met een sukkel, die vergeten is, zijn gulp dicht te doen”, vervolgde het meisje. Ik zag, dat zij ook een blos op haar gezicht had. “Wil je mijn onderbroek zien?” vroeg ik, me opgelucht herinnerend, dat ik die morgen een schone had aangetrokken. En het was niet meer dan fair. Laura stond al drie keer in mijn schrift. Ze droeg wisselende kleuren onderbroek, had ik geconstateerd, en ze had hele witte benen. Haar ogen flitsten naar de mijne, onderzochten mijn gezicht. De spanning zinderde door de rododendrons. “Best wel”, flapte ze er toen uit. Ik aarzelde. “Oké”, en ik maakte de knoop van mijn broek los en liet hem zakken. Mijn boxer was sneeuwwit, zelfs na een dag spelen, al stond er wel wat spanning op. Laura likte langs haar lippen. “Mag ik?”, vroeg ze en strekte haar hand uit naar het spannendste stuk. Ik knikte. Ze legde haar vingers rond mijn zwellende penis. “Groot”, mompelde ze. “Dat kan nog beter”, bracht ik ademloos uit. “Hoe?” “Tieten.” “O, die. Pak de rits”. Ik ontritste haar jurk, ze trok haar armen terug door de mouwen en liet het bovenstuk zakken tot haar middel. Haar blote, witte bovenlijf glansde me tegemoet, een beha droeg ze niet, was nog overbodig, haar tepels prijkten slechts op een kleine verhoging, maar wel zichtbaar opgewonden, stijf naar voren. “Mijn piemeltjes”, zei ze en ze kneep er zachtjes in. “Mag ik”, en nu was het mijn beurt om haar te betasten, haar zachte nauwelijks rondingen te volgen met mijn vingers, haar tepels te bevingeren. Ze keek me met grote ogen aan. Blauwe ogen. Onvergetelijke blauwe ogen. “Ik wil meer”, en zonder verder iets te vragen stroopte ze mijn onderbroek naar beneden, tot onder mijn knieën. “Dus zo ziet een echte lul er uit”, mompelde ze. Ze voelde onder mijn ballen, kneep lichtjes in mijn zak, streelde mijn stijfheid, bekeek de paarse kop. Mijn voorhuid was als vanzelf opgeschoven. “Jij ook”, bracht ik uit. Ze kwam overeind, en nu was het mijn beurt. Ik reikte onder haar jurk en trok haar onderbroek naar beneden. Een blauwe, registreerde ik, maar het had niet mijn volle aandacht. Ze ging liggen en voor het eerst in mijn leven had ik de aanblik van een levend kutje, een gesloten spleetje, een gleufje, dat ik aarzelend streelde. Ik wilde, zij wilde…maar ons willen werd wreed verstoord door een snerpende stem: “Bijkomen, bijkomen. Etenstijd!” Geschrokken, haastig, brachten we onze kleren weer op hun plaats. “Vanavond”, fluisterde ze nog, voor ze zich als eerste uit de bosjes bevrijde. Ik wachtte even, daarna kwam ik op een ander plekje tevoorschijn. Helaas, vanavond werd het niets, en evenmin in de nog resterende dagen. We gingen naar verschillende vervolgscholen en ik zag Laura pas onlangs terug, een trotse moeder , twee tieners om haar heen. We kregen beiden een rood hoofd, voor haar niet moeilijk, ze had nog steeds dat prachtige haar. We haalden herinneringen op, vertelden over onze carrières, maar lieten de rododendrons de rododendrons. Daar hadden die limonadeslurpende tieners ook niets mee te maken.

Ook de middelbare school was een streng christelijke. Het geloof deed me steeds minder, tot verdriet van mijn ouders, maar de onvoorwaardelijke regel: meisjes dragen jurken! vond ik geweldig. De scores in mijn schriftje liepen aardig op . Regelmatig liet ik mijn pen op de grond vallen, nadat ik een strategische plek had gekozen. Sommige meisjes deden als vanzelfsprekend de knieën uit elkaar, maar wellicht was dat verbeelding. Ook had ik hockey ontdekt. Op het sportcomplex, waar ik voetbalde, zat ook een hockeyclub. Grasvelden toen nog. Geen betere plek om brute broekjes te aanschouwen. Ik had een vaste stek, lag in het gras en wachtte rustig af, ergens kwam altijd wel een moment, dat er een meisje onderuit ging en ik haar, meestal een katoentje, kon zien. Ook ging ik regelmatig naar het winkelcentrum, dat voorzien was van een steile roltrap. Ik zwierf wat rond in de buurt, tot een vrouw in rok de roltrap opging. Voor het beste zicht moest je zeker tien treden onder haar blijven, al moet ik toegeven, dat veel rokken wonderbaarlijk op hun plaats bleven. Maar na elke gemiste kans kwam vanzelf weer een nieuwe kans. Mijn sexleven schoot inmiddels niet hard op. Veel verder dan een close dance op het kerstgala met Jill, een hoogblond meisje uit de bovenbouw kwam ik niet. Ik drukte mijn stijve geslacht tegen haar aan, reden om even later naar de kapstokken te gaan, om te kijken of haar jasje er nog hing. Er waren best veel jasjescontroleurs daar, stelletjes meestal, tussen de kapstokken. We zoenden, haar vingers knoopten mijn gulp open en haalden mijn penis naar buiten. Ik wurmde haar jurk naar boven en liet mijn vingers over haar broekje glijden. We deden erg ons best, mij wist ze tot een ontlading te brengen, of zij een orgasme beleefde…Vraagtekens, al leek het er wel op. We werden gestoord door de roep:”Leraar, leraar…”, waarna we er vandoor gingen.

Ik zat in de aula mijn boterham op te peuzelen, toen ik flarden van een gesprek achter me opving. “Ik moet na de les nog langs bij die kwal van Duits en ben dus later. Wachten jullie bij punt ij?” “Natuurlijk Minke, dat doen we toch altijd”. Ik keek om en zag de zusjes Vlietstra zitten. Hanneke, de oudste, zat in 6 VWO, had het laatste woord gezegd tegen haar jongste zus Minke, brugklas. Daartussenin zat nog Jeanne, uit 4 VWO, mijn klas. Ik vond Jeanne by far het mooiste meisje van de klas, slank, lange benen, een stevige boezem, maar niet overdreven, donkerblond lang haar, meestal in staart, of opgestoken met een kam, een klein mondje onder een wipneus en grote groene ogen .Ze droeg nooit overdreven veel make up, ze was voldoende van zichzelf. Zilveren oorbellen completeerden het plaatje. Een meisje, laat ik zeggen, te hoog gegrepen voor mij. Schoonheid schrok me af…toen. Hanneke zag me kijken en glimlachte me toe. “Zit je af te luisteren?”vroeg ze plagend. “Nee, natuurlijk niet”, stotterde ik. “Maar ik hoorde toevallig punt ij. Geen idee wat dat is”. “Als je het echt wilt weten moet je na schooltijd maar een stukje met ons meefietsen”, zei Jeanne uitnodigend. Muziek voor mijn oren. Al had ze naar de maan willen fietsen. Dus na school stond ik al bij het fietsenhok te wachten toen ze kwamen aansnateren. “Hé, je bent er echt”, constateerde Hanneke met opgetrokken wenkbrauwen. “Een heus nieuwsgierig mannetje dus”. “Een uitnodiging van drie mooie dames sla ik nooit af”, antwoordde ik galant. Ze pakten hun fietsen en gedrieën fietsten we het plein af, het dorp door, tussen weilanden en stukjes bos door in de richting van hun en mijn huis. Bij een veld met een hooiberg stopten ze. “Hier wachten we op Minke”, zei Jeanne, en ten overvloede: “Dit is punt ij”. Ik keek om me heen. Er was niets bijzonders aan dit punt.De dames zetten hun fietsen weg en lieten zich in het gras zakken. Ik ging ernaast zitten. “Wat is er nou met dit punt?”vroeg ik, maar ze keken me alleen aan en hadden het over…proefwerken, saaie lessen, vervelende en aardige leraren. Ik dacht er even over om te gaan, maar veel kansen om met Jeanne te praten, al ging het nergens over, waren er niet, Na een kwartiertje arriveerde Minke. “Zo”, zei Hanneke. “Nu word je deelgenoot van ons geheim. Ze liep naar de hooiberg en haalde er een vuilniszak onderuit. Een vuilniszak met kleren. Ze schudde hem leeg. Spijkerbroeken, t-shirts, een topje. Even stond ik met vraagtekens in de ogen, maar niet lang. Met een handig gebaar ontritste Hanneke zichzelf en trok vervolgens met een zwier de jurk over haar hoofd. Daar stond ze in het witste ondergoed, beha en slip, die ik ooit gezien had. Als op commando volgden Jeanne en Minke haar voorbeeld. Jeanne zonder jurk, in een lichtblauw setje, was mooier dan ooit. Ik was sprakeloos. Minke droeg alleen een wit onderbroekje, een beha was nog overbodig al zag ik wel miniscule verhoginkjes onder haar wel zwellende tepels. Maar het schouwspel duurde niet lang. Fluks grepen ze in de stapel kleren en even later stonden de drie meiden gekleed in een heel wat modernere, zei het casual outfit. “Wij hebben zo’n hekel aan die schoolwet van jurken. Daarom hebben we halfweg de rit een omkleedpunt gecreëerd. Gaan we ten minste normaal van- en naar huis”. Ik knikte, dat ik het begreep. Al snapte ik niet, waarom ik dit moest weten. Maar dit waren dijkste scores ooit.

Van die dag aan fietste ik met de zusjes op. De familie Vlietstra was veel vrijer dan de meeste mensen in ons boerendorp. Net als wij waren ze import, maar dat betekende wel dat ze mee moesten doen met de modus. Of wonen in een vijandelijke omgeving. De meisjes hadden hun manier gevonden om een beetje vrijheid te bevechten. We leerden elkaar kennen, al kon ik de blikken, die met name Hanneke en Jeanne elkaar toewierpen tijdens de ritten, niet peilen. Ik maakte zelfs kennis met hun ouders. Aardige mensen. Anna en Jan, zo stelden ze zichzelf voor. Ze woonden in een oude, verbouwde boerderij, die ze behoorlijk hadden laten moderniseren. Zelfs een zwembad in de tuin, een bubbelbad en een sauna waren aanwezig. Mijn ouders hadden geld, maar deze… En ook zij wierpen me af en toe een onpeilbare blik toe. Er was iets gaande, iets, waar ik de vinger niet achter kon krijgen. En het had met mij te maken. Maar ondertussen dompelde ik me in de nieuwe wereld.

Over twee weken zou Jeanne zestien worden. Ik was haar al voorgegaan. Hanneke nam me apart en zei: “Het wordt tijd, dat we uitvossen of jij het waard bent, haar haar cadeau te geven”. Ik had geen idee, waar ze het over had. Ze wenkte me mee naar haar kamer, een echte meisjeskamer, zoals alle drie, met roze en poster en klerenkasten en een kaptafel vol met make-up spullen. En een groot bed. Veel te groot voor een meisje alleen. Maar ik wist, dat Hanneke een vriend had, een bescheiden jongen uit 6 VWO, maar niet de onze. Dus waarom zou ze daar niet mee slapen. Ze plofte op het bed neer en maakte een uitnodigend gebaar, ik zette me naast haar. Met gedraaid hoofd keek ze me aan. Ze zei niets, ik voelde me ongemakkelijk onder haar blik. Eensklaps zette ze haar hand achter mijn hoofd en trok me naar zich toe. Haar lippen waren uitnodigend open, en het volgende moment zoenden we elkaar. Dat had ik vaker gedaan. Mijn tong onderzocht eerst haar lippen, verdween toen in haar mondholte, verkende haar onberispelijk gebit. Menthol tandpasta, constateerde ik. Geen onaangename smaken of geurtjes. De zoen duurde lang, ze drukte me achterover op de matras, ging op me liggen, drukte haar bekken tegen het mijne en voelde mijn opspelende pieterman. “Heb je een condoom”, vroeg ze ineens zakelijk. Ik knikte nee. “Dan ga je ze kopen en gaan we verder als je ze hebt”. Ze stond op en wees me de deur. Ik wist niet, wat ik er van moest denken. Maar mijn knaapsheid verliezen aan zo’n mooi meisje als Hanneke Vlietstra, een ouderejaars bovendien, ik was niet zo bleu dat ik deze kans wilde laten lopen. Dus ik fietste naar een nabijgelegen stadje en glipte een Christine le Duc binnen, een sexshop . Natuurlijk had ik dat in ons dorp kunnen doen, maar dan had het hele dorp direct geweten: “Die jongen heeft condooms gekocht. Wat zou hij ermee van plan zijn”. Nou ja, meer, wie gaat hij neuken? Het stadje bood meer privacy. Met een hoofd als een biet, vroeg ik om condooms. De juffrouw, onverschillig kauwgom kauwend, vroeg: “Welke? Smal-medium-large? Met een smaakje? Ribbeltjes? Perfecte pasvorm? Kleurtje?” “Gewone maar. Medium”. Dus ik kreeg een pakje durex mee, bevattende vijf condooms, medium, neutraal gekleurd, oftewel doorzichtig, en smakeloos. Ik fietste naar huis, wat lichter in de portemonnee en wat licht in mijn hoofd. Die avond op mijn kamer haalde ik er één uit de verpakking. Raar rond ding. Ik pakte de “Chick”, het sexboekje, dat ik ook had gekocht, uit mijn tas, trok mijn broeken uit, en begon te lezen. Nou ja, plaatjes te bekijken, van rondborstige jonge meiden, van opengesperde pruimpjes, van neukende mensen, en mijn pik stond spoedig stijf. Ik hield het condoom bij de top van mijn lul en rolde hem af. Medium voelde als goed gegokt. Ik las een paar regeltjes. “Het meisje voelde de knots diep in haar kutje dringen en kirde: Meer, meer”. Het duurde niet lang of ik spoot mijn eerste condoom vol. Voorzichtig oprollen en discreet, ingepakt in een krant, in de vuilnisbak. Pa en ma hoefden niets te weten. De volgende dag fluisterde ik Hanneke toe, dat ik ze had, en ze zei:”Na school”. Die dag had ik mijn aandacht niet bij de les. De klok kroop naar het laatste uur, de laatste bel.

De zusjes stonden op me te wachten en gezamenlijk fietsten we naar punt ij. De zak met kleren werd tevoorschijn getrokken en de jurken gingen over de hoofden. Hanneke verraste . In plaats van het gebruikelijke wit droeg ze nu een vuurrood glimmend setje, zo te zien opgedaan in één van de betere lingeriezaken. Minke stond er met open mond naar te kijken. “Goh, Han, heb je plannen?” Maar Hanneke trok snel een hooggetailleerde spijkerbroek en een wit blouseje aan. Jeanne leek minder verrast. Spoedig waren we nu bij het huis. We speelden samen een spelletje, daarna wenkte Hanneke me met haar ogen. Ik volgde haar naar de slaapkamer. Ze sloeg haar armen om me heen en vervolgde de tongzoen van gisteren. Ik had niet veel nodig om op stoom te komen, duwde haar achterover op het bed, en zoende met passie terug. Haar hand grabbelde in mijn kruis, ik grabbelde naar haar borsten, knoopte haar bloes los en bekeek de verleidelijke rode barrière met meer aandacht, zette mijn mond er op, graaide achter haar rug om de beha te ontsluiten en toen zweefden haar prachtige borsten voor me. “Wauw, je bent een schoonheid, maar dat wist je al”, gromde ik. We hadden niet veel tijd nodig om de rest van de kleren te verwijderen, naakt gingen we verder. Ik streelde en werd gestreeld, haar hand pompte mijn lul, ik liet me tussen haar benen zakken en aanschouwde het tweede kutje van mijn leven. Veel meer ontwikkeld als die van Laura, een rijpe vrucht. Ik stak mijn tong uit en likte haar. In een sexboekje had ik gelezen, dat meisjes dat prettig vinden. Hanneke lag wijdbeens achterover op het bed, haar handen speelden met haar tepels, dan weer met mijn haar. “Vinger”, riep ze gebiedend. Ik sperde haar schaamlippen uit elkaar en duwde voorzichtig, onderzoekend, mijn wijsvinger naar binnen. “Zoek mijn klitje”, was haar volgende commando, en toen ik haar niet begrijpend aankeek ging haar hand naar beneden en liet ze zien wat ze bedoelde. Ik had geen aanmoediging meer nodig. Mijn vinger bewoog zich over haar klitje, ze begon te hijgen. “Tong”, kreet ze, en mijn tong nam de taak van de vinger over. Kennelijk deed ik het goed. Hanneke verkrampte, liet een brul los. Voor het eerst aanschouwde ik een orgasme van dichtbij. “Nu jij”, zei ze even later. Ze viel op haar knieën voor me neer, greep mijn lul, aaide hem van de ballen naar de top. Ze likte eraan, alsof het een lolly was, ik voelde pretgolfjes door mijn geslacht gaan, en ik genoot intens van het gezicht haar mij te zien pijpen, vragende ogen naar me toe. “Dit is zo lekker. Zuig iets harder”, kreunde ik. “Ik ga zo komen”. Toen ze dat hoorde stopte ze. “Condoom?” Ik trok mijn broek naar me toe en griste het doosje uit de zak. Ze trok het uit mijn handen, ritste de verpakking van een condoom en legde hem om mijn penis. “En nu ga je neuken, jongen. Neem me”, zei ze met schitterogen. Ik had geen aanmoediging nodig, legde mijn penis tegen haar vagina en stootte toe. Heerlijk gevoel, dat nauwe tunneltje, dat mijn lul omsloot. Ik stootte en keek naar Hannekes gezicht. Het was vertrokken in genot, ik hield me niet in, ik moest, ik zou…o, dit heerlijke meisje. Ik voelde het komen, zakte over haar heen, hijgde, voelde me, alsof ik de 100 meter in 10 seconden had gelopen, voelde me euforisch. “Ja, ja, ja”.

We kwamen beiden bij, deelden nog een lange zoen. Daarna namen we een douche. Met frisse haren aan een kop thee vroeg ik : “Waarom Hanneke? Ben je verliefd op me?” Ze lachte. “Nee, ik heb al een vriend. Dit was alleen maar een test. Een test of je goed genoeg bent”. En toen ik mijn wenkbrauwen vragend optrok: “Volgende week is Jeanne jarig”.