Ik keek Hanneke flabbergasted aan. ”Wat heeft dat er nu mee te maken?” vroeg ik. “Luister”, zei ze. “In onze familie zijn we altijd erg open naar elkaar. Dus toen ik een paar jaar geleden alweer mijn maagdelijkheid verloor, sprak ik daar thuis over. Toen Jeanne dat hoorde wilde ze ook. Maar ze was echt veel te klein toen. Ik was eigenlijk te klein. We hadden toen een lang gesprek om haar te overtuigen. ten slotte kwamen we tot de volgende overeenkomst. Tot haar zestiende zou de maagd blijven. Maar dan wilde ze ook seks, met alle toeters en bellen. Met de jongen of het meisje, dat zij had uitgekozen. Want man of vrouw wist ze toen nog niet. Ze heeft zich er keurig aan gehouden. Toen haar zestiende verjaardag naderde, vertelde ze ons, dat ze jou had uitgekozen. Ze vindt jou de leukste jongen, die ze kent. Maar jij gaf geen sjoege. Gluurde alleen maar. Om je te lokken, opende ze enkele keren haar benen, en liet je een vrije blik op haar onderbroek. Maar dat was niet genoeg, je kwam niet over de brug. Toen bedachten we de truc van punt ij. Om je te lokken. Dat is gelukt, geloof ik. En nu is de vraag: Wil je haar het mooiste verjaarsgeschenk ooit geven?” Ze keek me taxerend aan. “Houdt een beer van honing?” vroeg ik haar. “Ik ben al jaren stapel op Jeanne, maar ja, ik ben ook een verlegen man, hè.” Hanneke begon te stralen. “Hier hoopten we op. Je hebt mij bewezen het goed genoeg, teder genoeg, maar ook vastbesloten genoeg, te doen onder de lakens”. “Maar je vader en moeder?” bedacht ik. “Die zitten helemaal in het complot. En ze zijn het er mee eens. Ook met Jeannes keuze, hoewel ze zich daar niets van aan hoeft te trekken. Volgens de overeenkomst.” Ik was in de wolken.

De tijd kroop naar de zaterdag, waarop ze jarig was. Ik had me, na de uitleg van Hanneke, naar Jeanne gespoed. We keken elkaar alleen maar aan, en we wisten, dat het goed zat. Zoenen mocht, en dat deden we per direct. Totdat Minke binnenkwam en mompelde:”Nou al klef, dat beloofd wat”. Zowel Jeanne als ik bloosden tot in de haarwortels.De dagen daarop praatten we vooral. Waren verbaasd over de dagen, die we verloren hadden, in onze verlegenheid. Voor de klas was het duidelijk: we waren een stelletje. “Hebben jullie al…”, vroeg Rutger, mijn beste vriend, en maakte een ringetje van duim en wijsvinger met zijn linkerhand, waar hij de wijsvinger van de rechterhand doorheen stak. Verontwaardig schudde ik van nee.

Eindelijk zaterdag. Vijf uur zou ik bij haar zijn. En reken er op dat ik op tijd was. Bij de voordeur kwam ik Hanneke tegen. “Ik ben de laatste. Jullie hebben nu het rijk alleen. Ik blijf vannacht bij Tim, Pa en ma zijn een nachtje naar Zandvoort en Minke slaapt bij een vriendinnetje. Voila”. En welgemoed stapte ze het pad af. Ik hoefde niet aan te bellen. De deur zwaaide open, en daar stond mijn godin. “Hoi”, zei ze schuchter maar ik pakte haar stevig vast en drukte een neverending kus op haar lippen. Ze nodigde me binnen. “Eerst maar een wijntje”, dacht ze. “Lieverd, rustig. We hebben alle tijd. En alles gaat, zoals jij het wil. Laat de zenuwen maar varen”, vond ik. Ze knikte. We gingen op de bank zitten, nadat ze iets had ingeschonken, en keken elkaar aan. Ze zag er zo mooi uit, haar smalle gezicht, de stralende ogen, haar lijf strak omsloten door een rood doorknoopjurkje, die haar borsten extra uit deden komen, haar lange, slanke benen en de rode schoentjes. “Ga daar eens zitten”, commandeerde ze met zachte stem, wijzend op een stoel tegenover me. Ik deed wat ze vroeg, niet geheel begrijpend waarom. We keken elkaar aan. Toen schoof ze langzaam haar knieën uit elkaar. Ik wilde wel, maar kon niet in haar ogen blijven kijken. Mijn blik werd getrokken naar de rode muur van haar jurk, naar de prachtige pilaren van haar dijen ,naar een hagelwit broekje, haar geheimen omsluitend. Ze glimlachte. “Ik weet, dat dit je opwindt. Laten we naar mijn smalle bed gaan”. Ze zweefde , althans, zo zag ik het, voor me uit de trap op, de slaapkamer in. In de deuropening bleef ze verrast staan. Er klonk zachte romantische muziek, er branden kaarsen en haar smalle bed was verdwenen. In plaats daarvan stond er een ruim tweepersoonsbed. De lakens waren teruggeslagen. Er lag een papier. “Welkom in de volwassen wereld, dochter en zus”, stond er op geschreven. Met schitterende ogen keek ze me aan. “Wat een cadeau”, riep ze uit. “En nu het jouwe”. Ze liet zich achterover op het bed vallen, haar schoentjes uitschoppend, haar armen en benen wijd uit elkaar. Ik liet me daartussen zakken, lag op haar, voelde haar armen me omsluiten. Onze monden vonden elkaar, ik proefde haar, onze tongen speelden een spel. En haar ogen schitterden me tegemoet. Haar handen trokken mijn T-shirt naar boven, over mijn hoofd, de mijne ontknoopten haar jurk. Hij viel opzij. Jeanne lag als een mossel in een schelp, een beeld, dat nooit meer van mijn netvlies zou gaan. Ze was alweer druk met mijn broek. Haastig hielp ik haar, mijn onderbroek in één moeite meenemend. En toen weer haar, al voelde ik haar hand om mijn penis, ik nam het plaatje voor eeuwig in me op, Jeanne, de rode jurk als omlijsting van een prachtig lijf, de borsten omsloten met een even hagelwitte beha als haar slipje. Maar niet lang. Reeds grepen mijn handen achter haar rug, ontsloten haar beha en toen dansten haar borsten voor mijn ogen. “Vind je me mooi”, fluisterde ze. “Mooier dan alles wat ik ooit zag”, en ik meende het uit de grond van mijn hart. “Laat mij ook zien”, zei ze. Ik ging op mijn knieën zitten. Ze keek als gebiologeerd naar mijn ultrastijve stang. “Groot”, mompelde ze. “Kom dichterbij”. Ik zette mijn knieën links en rechts van haar, mijn lul hing tussen haar borsten. Ze pakte hem , wreef erover, de ogen wijd open. Ze trok me dichter naar haar toe, opende haar mond een beetje, en likte, likte langzaam over de schacht. Mijn vingers speelden met haar tepels, die ze als het ware tegemoetsprongen. Ze hijgde. Ik schoof dieper haar mond in, maakte stootbewegingen. Ze likte en zoog, en gaf zachte beetjes. Maar ik onttrok me, wilde me beter bezig houden met haar boezem. Ik zoende haar eerst nog vol op de mond, proefde een beetje mezelf. Toen zakte ik, likte haar platte buik, omhoog naar haar borsten, plaagde haar tepeltjes, beantwoordde haar zachte beetjes van daarnet. Ze kromde haar rug, stak haar borsten nog verder naar voren. Maar ik daalde af, via haar buik naar de rand van haar broekje. Ik likte de buitenkant, wreef met mijn vinger over de plaats, waar ik haar kutje vermoedde. Ik schoof het pijpje van haar Sloggi opzij en zag voor het eerst haar poesje. Kaal. “Heeft Hanneke gedaan. Volgens haar vinden jongens dat mooier”. Haar stem klonk nog vol, ze was in control leek het. Mijn handen grepen de rand van haar broekje, trokken het naar beneden. Met een subtiele voetbeweging schopte ze hem van zich af. En ik wijdde mijn aandacht aan haar kutje, ik tongde haar. Ze was al nat. Ik proefde haar jongemeisjessappen, ik vond haar clitoris, en sabbelde er zachtjes aan. Haar hand greep in mijn haren. “Ga door, ga door”, steunde ze. En toen, voordat ze kwam, trok ze me bij mijn haar omhoog. “Ik wil je nu in me”, Ze keek me dwingend aan, maar dwang was niet nodig. Ik greep naar het nachtkastje voor een condoom. “Niet nodig”, zei Jeanne. “Ik ben aan de pil”. Het was de mooiste taak van mijn leven. Ik schoof een kussen onder haar billen, ik keek haar aan, naar beneden, plaatste de kop van mijn penis tegen haar vagina. Terwijl zij me met grote ogen, tong een beetje uit de mond aankeek, stootte ik voorzichtig naar voren. Het was glad, en verrukkelijk nauw. Ik stootte door, moediger nu. Jeanne sloot haar ogen, wilde vooral bij haar gevoel zijn. Met haar schoot kwam ze voorwaarts, ze wilde me het werk niet alleen laten doen. Als een cocon omsloten haar wanden mijn geslacht. Als er een vliesje zat, heb ik er niets van gemerkt. In de zevende hemel verloor ik de controle, en neukte het mooiste, het liefste wezen dat ik kende. We vonden ons in een tweetonig kreunen, ik voelde het zaad naar de kop van mijn lul springen, er was geen remmen aan. Ik stelde me voor, dat het rondspatte door haar baarmoeder, Ik verslapte, mijn lul verloor contact, maar in plaats daarvan gebruikte ik een vinger, een vinger, om haar klitje te vinden. Mijn wijsvinger rolde over haar knopje, haar ogen, die me even daarvoor toch wat teleurgesteld aangekeken hadden, draaiden in hun kassen, haar rug kromde, ze steunde op schouders en voeten, en toen kwam ook zij.

We lagen met de hoofden bij elkaar, gezichten naar elkaar. We lazen elkaars ogen. We streelden elkaar. “Het was niet goed, het was geweldig”, zei ik. Ze keek naar beneden. “Weinig bloed”, vond ze. “Misschien een vibrator of zoiets?’ vroeg ik me af. Jeanne knikte. “Ik heb hem wel eens bij Hanneke geleend. Dat mocht wel”. Toen haar vingers door mijn krullend schaamhaar gingen (moet je ook afscheren”, zei Jeanne) voelde ik mijn zwellichaampjes alweer aan het werk gaan. Zij voelde het ook, haar ogen lichtten op. “Tweede ronde”, vroeg mijn meisje hoopvol. Het werd een nacht, met weinig slaap.

Toen we de volgende dag beneden kwamen, hing de kamer vol slingers, en stonden er cadeaus op Jeanne te wachten. “Ik wil alle details van je weten zus, als we een momentje alleen hebben”. Dierdre en Tim waren midden in de nacht teruggekomen om het huis in feeststemming te zetten. In de vroege morgen was de rest van de familie weergekeerd, zoals ik tot mijn schrik gemerkt had, toen ik, gelukkig nog in een onderbroek, de gang opliep naar de badkamer. Het werd een mooi feest, en het begin van een diepgaande relatie. Op school stonden Jeanne en ik spoedig bekend als één-eiïge tweeling. Na het examen ging Jeanne medicijnen studeren in Groningen, ik techniek in Eindhoven. Een schuld valt er niet aan te geven, of het moet de afstand zijn. We groeiden en gingen uit elkaar. Tot ons beider spijt.

Ik had verschillende relaties. Met Marja, met Lianne, met Judith. Een paar jaar duurde de langste. Maar een Jeanne was er niet bij. Ik ging verder met mijn schriftjes, maar het leven was moeilijker geworden. De hockeymeisjes droegen ineens rokjes met binnenbroekjes in dezelfde kleur. Dat telde niet. Op de roltrappen bleven de rokjes steeds keurig alles bedekken, en had ik soms beet bij een wijde, wapperende rok dan droegen ze er korte leggings onder. De tiener op haar hurken op een muurtje, die ik recht in het kruis keek, was een enkele score, maar alla, daar was ik nu toch wel te oud voor geworden. En zo passeerde ik ongemerkt de veertig. Een goede baan, vriendinnen op zijn tijd . Maar het was niet alles.

Toen zag ik haar lopen, richting station. Een bloedmooievrouw, donker krullend haar, opgestoken met een kam, donkere mascara, rode lippen. Ze droeg een strapless rood topje, haar volle borsten stevig genoeg om de boel op de plaats te houden, Blanke armen, de linker voorzien van tattoos. Het topje was kort, ze liep met blote buik en rug, en daaronder een zwart rokje, waaruit haar gave gespierde benen staken, tot in de zwarte laarsjes, waar nog korte witte sokjes boven uitstaken. Ze zag er zelfbewust uit, en ik voelde, dat ik haar aan mijn scorelijst wilde toevoegen. Dus ik volgde haar. Het station in, met de O.V. pas de hekjes door, links de roltrap op naar boven. Ik er verwachtingsvol achterna. Maar het rokje bleef op zijn plaats, ondanks mijn lagere positie kon ik de kleur van haar broekje niet waarnemen. De trein stond al te wachten. Zonder te kijken waar naar toe stapte ik achter haar aan naar binnen. Ze ging zitten, tot mijn vreugde op een plaats, waar ik tegenover plaats kon nemen. Zo’n plek van: de één rijdt vooruit, de andere achteruit. Quasi onschuldig ging ik tegenover haar zitten. Ze keek me recht aan, iets, waar ik een beetje ongemakkelijk van wordt. Dus ik sloot mijn ogen half, deed of ik indommelde, maar hield haar in de gaten. Van dichtbij was ze nog mooier dan van een afstandje. Ze keek naar buiten en ik verplaatste mijn aandacht tussen haar benen. Ze had geen tasje tussen haar knieën gezet. Knieën, die langzaam van elkaar weken. Mijn ogen gingen open, als gebiologeerd staarde ik in haar kruis. Het rokje viel opzij en ik keek niet naar een slip, maar recht in een kale doos. Ik likte mijn lippen, keek op, recht in haar donkere ogen, die me geamuseerd aankeken.