Eerder zelden schrijf ik een verhaal op verzoek. Deze keer op vraag van een trouwe lezeres. Lezerswaarschuwing: er komen zaken zoals dwang en chantage aan bod.

“Shit, moet dat echt nu?”, gaat er door Ellen haar hoofd net nadat het telefoongesprek beëindigd wordt. Ellen is de bloedmooie 28-jarige projectmanager van een groot bouwbedrijf. Ze is niet alleen mooi, maar ook intelligent, na het afronden van haar ingenieursstudies, vond ze snel werk als stagiair-projectmanager in een internationaal aannemersbedrijf. Al snel promoveerde ze tot junior projectmanager en vorig jaar werd ze “full” projectmanager. Blonde Ellen kreeg zonet een oproep van een ploegbaas van bouwvakkers die een nieuwe production plant “Future 2026” aan het bouwen zijn. Discussie over maten en afmetingen raken niet opgelost en Ellen dient stante pede ter plaatse gaan. Met snelle pas stapt ze over de parkeerplaats richting haar wagen, terwijl ze denkt: “Ik ben niet gekleed op een werfbezoek”. Ellen stapt in haar wagen. Ze is gekleed voor een dag op kantoor: korte, lichtgrijze geruite kokerrok, dito jasje, zwarte pumps, zwarte stayupkousen en een licht, wit mouwloos bloesje. Wat bescheiden makeup accentueert haar knappe gezicht. Haar blonde haren zijn in een lange, sierlijke staart gebundeld.

Ellen begeeft zich op de baan en ruim een halfuur later komt ze aan op de werf. “Ploegbaas John staat op de 2de verdieping”, laat één van de bouwvakkers weten. Hup, met de werflift naar boven en éénmaal aangekomen treft Ellen meteen John met een bezorgde blik. John is een ervaren werfleider, 38 jaar en werkt zowat de helft van zijn leven bij hetzelfde bouwbedrijf. Hij ziet er wat ruig uit, met een flinke baard, en in zijn strakke werkshirt springen zijn spieren naar voren. Stiekem heeft Ellen wel een zwak voor John. Weliswaar heeft Ellen een vriend, Stef, maar een stoere kerel als John laat haar niet onberoerd. “Goedemorgen, John, wat is het probleem?”, vraagt de blonde projectmanager. John vertelt dat er bij het opmeten van de plinten een fout gebeurd is. “Daar ben ik toch niet voor verantwoordelijk?”, reageert Ellen wat gepikeerd. “Wie van de Planning en Opmetingen heeft dit gedaan? En waarom heb je hen niet gecontacteerd?”, vraagt ze. “Ik dacht dat u het sneller zou kunnen oplossen”, antwoordt John. “Moet ik hier nu echt alles zelf doen? Geef me de laserafstandmeter eens!”, laat Ellen horen. De blondine gaat op haar knieën zitten en begint de maten te meten. Doordat ze op haar knieën zit, schuift haar korte kokerrokje een flink stuk omhoog. Zonder dat ze het beseft, is hierdoor een stuk van haar witte string te zien. Na zowat een minuut te zitten meten, meent Ellen dat ze achter zich wat gegniffel hoort. Ze kijkt achterom en naast John staan nog 2 jonge stagiair-bouwvakkers, allebei net geen 20, met een grijns op hun gezicht. Dan beseft de projectmanager wat er gaande is en krijgt ze rode oren. Meteen staat de blondine op en trekt ze haar rokje een stuk naar beneden. “Genoten van het zicht, stelletje varkens?”, briest ze terwijl ze de 2de verdieping verlaat “De correcte maten voor de plinten stuur ik wel door”. Ellen stapt in haar wagen en rijdt in een rotvaart terug naar kantoor.

Haar stayupkousen zijn vuil van geknield op de bouwwerf te zitten en Ellen gaat op kantoor naar het toilet om een nieuw paar kousen aan te trekken. Gelukkig heeft ze er altijd een extra paar bij. Tijdens het wisselen van haar kousen, passeert één van haar handen langs haar string. Een vochtig plekje, valt de blondine op. Ondanks haar woede op de bouwvakkers, is ze toch geil geworden. Ook al heeft ze het er moeilijk mee om toe te geven, dat die ruige kerels naar haar kont en haar string staarden toen ze op haar knieën zat en zich aan het verlekkeren waren op haar prachtige, licht gebruinde billen, windt Ellen op. Het maakt haar vochtig te weten dat die stoere mannen haar zonder pardon zouden willen nemen, haar met pure, dierlijke lust zouden neuken. Hard en diep. Haar genadeloos willen pompen. In gedachten hoort Ellen het geluid van hun ballen die hard tegen haar kontkaken slaan terwijl ze stevig gepaald wordt. Was haar vriend Stef maar zo. Wat zou Ellen het opwindend vinden als Stef haar als ze thuiskomt, de kleren van het lijf zou rukken en haar uit pure lust als de voordeur net dicht is, tegen de muur zou duwen en haar ter plekke in de gang bruut van langs achteren zou nemen. Dan stoppen de blonde projectmanager haar gedachten. “Back to earth”, denkt ze bij zichzelf, “er moet gewerkt worden, die correcte maten moeten zeker deze avond doorgegeven worden”.

Naarstig werkt Ellen aan het project, stuurt een boze mail naar de afdeling Planning en Opmetingen, stuurt de correcte afmetingen door, kijkt na wat er aan te vangen valt met de reeds doorgegeven bestelling hout voor de plinten, enzoverder. Ondertussen is het al bijna 19 uur. Voordat ze naar huis gaat, wil Ellen wat ontspannen. Ze voelt zich nog steeds wat geil van wat zich eerder op de dag afspeelde. Op haar laptop opent ze het dossier van de bouwvakkers die aan het project “Future 2026” werken. Ze klikt op de foto’s van de stoere werklieden. De blonde project manager schopt haar pumps uit en legt haar benen gespreid op haar bureautafel. Stilaan begint Ellen weg te dromen, voor haar ogen ziet ze de 3 bouwvakkers naar haar opgeschoven rokje, haar billen en haar string met vochtig plekje staren. Ze ziet hoe de contouren van een grote, stijve pik zich doorheen de werkbroek van elke bouwvakker begint af te tekenen. Enkele van haar vingers glippen in haar string en strelen over haar perfect gelaserde haarloze kutje. Haar vingertoppen strelen haar genotsknopje. “Wat een flinke, harde palen”, gaat er door Ellen haar hoofd. Haar andere hand glijdt over haar billen en haar middenvinger glipt binnen in haar neukgrot. “Shit, ik ben aan het lekken, fuuucckkk, wat kom ik nat van de gedachte aan die lekkere, staalharde pikken”. Even doorbreekt Ellen de trance om een kleine dildo uit haar handtas te halen. Dan gaat ze weer volledig in haar gedachten op. Met de dildo beroert ze haar intieme, vochtige lippen. In haar droom ziet ze hoe John naar voren stapt en haar string tot aan haar knieën afstroopt. Hij trekt zijn broek naar beneden en een flinke pik springt tevoorschijn. In één haal stopt hij zijn neukpaal naar binnen in Ellen. “Fffuuucckkk!!! Zo diep!!!”, kreunt Ellen. De dildo penetreert haar en met 3 vingers wrijft ze over haar klit. In haar gedachten is ondertussen niet enkel John haar hard aan het neuken, maar één van de jonge bouwvakkers komt voor haar staan en duwt zijn stijve geslacht in haar mond. De blondine hoort de harde klappen van John zijn bekken tegen haar billen terwijl hij haar ongenadig paalt. Tegelijkertijd is de jonge kerel haar in haar mond aan het neuken. Terwijl ze van beide kanten stevig genomen wordt, rukt de 3de bouwvakker aan zijn grote lul. Wat later staan ze alle drie voor Ellen en één voor één spuit een lading warm, plakkerig zaad over haar mond, haar tong en haar gezicht. Als in een film speelt zich af hoe de blondine zo veel mogelijk van hun sperma probeert te slikken en dan begint haar lichaam oncontroleerbaar te schokken. De projectmanager krijgt een orgasme van jewelste. Het idee dat de stoere bouwvakkers hitsig werden van het beeld van haar opgeschoven rokje, haar vochtige string en haar billen, dat die kerels geil waren en haar maar al te graag hard zouden willen neuken, maakt haar gek, maakt haar bloedgeil. Wat droomt deze deftige, keurige projectmanager ervan om als een goedkoop sletje te worden gepaald tot en met.

Het is al iets na 8 uur ’s avonds als Ellen thuiskomt. Haar vriend, Stef, is er niet, als politie-agent klopt hij vaak nacht- en weekendshiften. Ook al wonen ze geruime tijd samen, veel tijd brengen ze niet samen door. En vooral, bitter weinig intieme tijd. De blondine stopt een diepvriespizza in de microgolf en piekert over haar gevoelens en haar nood aan intimiteit. Hoe lang is het niet geleden dat Stef haar eens gulzig gelikt heeft? Haar eens alle hoeken van de kamer liet zien? Het lijkt wel een eeuwigheid. Na haar maaltijd, maakt Ellen zich in de badkamer klaar en duikt dan tussen de lakens.

’s Anderendaags, als Ellen op kantoor aankomt, is haar eerste taak haar mails nakijken. Tot haar tevredenheid gaan de mails over excuses over de foute opmetingen, bevestigen van de correcte maten, opluchting dat er voldoende hout is om de plinten met de correcte maten te maken. En dan is er nog één ongelezen mail: “Overwerken”, van afzender “Workplace”. Hier is geen enkel departement dat “Workplace” noemt. “Wat zou dit zijn?”, vraagt de blonde projectmanager zich af. Ellen opent de mail: “Zo zo, jij bent een heel stout sletje. Ik weet wat jij zo laat op kantoor doet. Vind je zo’n stoute spelletjes op jouw bureau wel gepast? Altijd de nette, stijfdeftige, keurige juffrouw spelen en bevelen uitdelen, maar in werkelijkheid ben jij een goedkoop teefje, nietwaar?” In bijlage zit een filmpje, de blondine opent het filmpje en valt haast van haar stoel. Ellen ziet zichzelf in haar kantoor terwijl ze zich masturbeert. De video lijkt haast vanuit de camera van haar laptop te zijn opgenomen. Er is duidelijk te zien hoe de dildo zich een weg baant tussen haar schaamlippen. Haar gelaserde kutje is tot in detail zichtbaar. De projectmanager hoort zichzelf kreunen en ziet zichzelf schokkend klaarkomen. “Fuck! Shit! Hoe kan dit?”, denkt Ellen. “Uiteraard wil jij niet hoe iedereen in dit bedrijf en zeker niet hoe de directie ziet wat voor een loopse teef hun oh zo keurige juffrouw de projectmanager is, niet? Zorg er dan voor dat jij vanavond om 22 uur op de 3de verdieping van onze werf “Future 2026” aanwezig bent. Trek een kort rokje en een string aan. Oh ja, je komt alleen en zorgt ervoor dat niemand op de hoogte is, begrepen? Je weet maar al te goed wat de gevolgen van ongehoorzaamheid zullen zijn. Tot vanavond, sletje. Grtz”.

“Wie heeft mij gefilmd? Wie chanteert mij? Hoe kom ik hier vanaf?”, gaat door blonde Ellen haar hoofd. Heel de dag tobt de projectmanager wat ze kan doen, maar ze vindt geen oplossing. Gelukkig heeft haar vriend opnieuw nachtdienst, die zal niets merken. Iets voor halftien verlaat Ellen haar woning, met een kort zwart rokje, zwart jasje, zwarte string en een wit, mouwloos topje met spaghettibandjes. Ze rijdt richting “Future 2026” …