Deze serie is voor Luc99.

Ma had gelijk toen ze me vanochtend een fikse strandwandeling aanraadde. Niet dat ze ook maar iets weet van waar ik in verzeild ben geraakt, maar ze voelde gisterenavond feilloos aan dat ik een beetje in verwarring ben.

Ik kom gemiddeld nog eens in de vier weken een weekendje doorbrengen bij mijn ouders. Niet helemaal juist: het beperkt zich van zaterdagavond tot en met zondagavond. Vier maanden geleden was dat nog vrijdagavond tot en met zondagavond, maar ik ben inmiddels in een ongebruikelijk web verstrikt geraakt.

- "Luc?" hoor ik van beneden.

- "Ja, mam."

- "De wasdroger is defect, dus als je een was moet doen, zul je die morgenvroeg buiten moeten ophangen."

Ik loop met m'n wat grotere weekendtas naar het washok. Het worden twee wasjes: donker en bont. Ik draag zelden iets wits. Sorry, nou lieg ik, maar ook weer niet helemaal. Een witte hoofdkap draag ik sinds vijf weken vrijwel elke vrijdagavond. Die wordt mij verstrekt.

---

De eerste keer zal ik vermoedelijk nooit meer vergeten. Clemens, mijn stagebegeleider op het ministerie, had mij na een vrijdagmiddagborrel een pakje overhandigd.

- "Luc, je maakt dit pakje pas open als Pieter je dat zegt."

- "Waar gaat dit over?"

Clemens overhandigt mij een handgeschreven notitie. Er staat een adres op, een datum, een tijdstip en een kledingvoorschrift. In sierlijk schrift ondertekend met P. Nou ja, eigenlijk meer een tekening van een P.

- "Dat is vanavond laat al. Ik kan echt niet, Clemens."

- "Zo, dat is de eerste keer dat ik je op een leugen betrap. Je kunt wel."

Ik durf er niet tegenin te gaan. Clemens is te zorgvuldig en te intelligent. Bovendien heeft hij af en toe een kort lontje. Ik heb hem te keer zien gaan tegen Wouter, een collega stagiair, toen hij een opdracht weigerde.

- "Fucking Wouter, het gaat hier niet om jouw principes, maar om resultaat boeken. Dit ga je voelen."

Wouter moest mee naar een uithoekje op de afdeling. Ik wist al waarnaartoe: ik ben er ontmaagd en echt niet met tegenzin. Na vijf minuten ben ik richting het schoonmaakhok geslopen. Eerst hoorde ik Wouter nog tegenstribbelen.

- "Nee gast, dit ga jij niet met me doen."

- "Hou toch op, Wouter, ik weet allang dat je hierop geilt. Je bent erop uitgekozen."

Even stilte, wat gerommel.

- "Fuck man, die is echt lang en dik."

- "Op je knieën."

- "Wil ik echt niet."

Weer even stilte, gehijg, vervolgens hoor ik Clemens vragen:

- "Wouter, ik wil nu even duidelijkheid: wil je wel of niet?"

- "Sorry, ik wil wel."

Ik ben weggeslopen met een stijve, want ik kon raden wat zich daar afspeelde. Clemens heeft zijn lange en dikke beauty van een pik laten zuigen en Wouter vervolgens staand in een hoek anaal volgepompt met z'n zaad.

---

Wouter wijkt niet veel van mij af, niet in karakter en niet in uiterlijk. Net als ik ongeveer 1,75 m lang, tussen de 55 en 65 kilo, pik iets ondergemiddeld in lengte en dikte, pezig gespierd.

Toen wij samen als stagiairs begonnen, was hij een stukje servieler - uhm, onderdaniger - dan ik. In aanvang vond Clemens hem dan ook een stuk prettiger om mee te werken. Ik vroeg iets te vaak 'waarom' als het niet uitkwam.

Inmiddels weet ik dat Clemens gewoon heel pragmatisch is: als hij tijd heeft, krijg je de ruimte voor vragen - ja zelfs voor eigen inbreng - en anders moet je gewoon doen wat hij je vraagt.

Het heeft even geduurd, een week of drie, voordat ik Clemens een beetje kon peilen. In de eerste week was ik vooral nogal onder de indruk van zijn fysieke verschijning. Ruim een halve kop groter dan ik, met op die kop heel donkerbruin stug omhoogstaand haar. In die kop grijsblauwe ogen, een prominente - maar niet idioot grote - neus en volle brede lippen.

Zijn bouw klopt met een vorige functie: officier bij het Korps Commando Troepen. Rang weet ik niet. Ik weet alleen dat hij de KMA heeft doorlopen en daarna tien jaar verbonden is geweest aan het ministerie van Defensie. Hij zal dus minimaal kapitein zijn geweest. Inmiddels is hij rond de 35, werkt al een aantal jaar voor ons ministerie en ik heb een zwak voor hem gekregen.

Dit klinkt misschien raar, maar hij is de enige die ik echt heel prettig vind als hij wat ruwer met me omgaat.

---

Mijn god, toen hij me ontmaagde in het schoonmaakhok. Het was mijn vierde week, een woensdagmiddag en ik had een tussentijdse evaluatie in zijn kantoor.

- "Ga zitten, Luc."

Ik neem plaats.

- "Klinkt misschien niet fijn, maar Pieter en ik hebben ernstige twijfel of we door willen gaan met je."

Voor mij niet de eerste keer in m'n leven dat ik direct een slecht-nieuwsboodschap krijg.

- "Vertel het maar, Clemens."

Clemens kijkt me even stil aan.

- "Tjee, ik lijk ineens een andere Luc te zien."

- "Hoezo?"

- "Uhm, meer in interactie, minder dromend, minder op zichzelf gericht."

- "Zou kunnen. Mag ik dat verklaren?"

- "Uiteraard en ik heb alle tijd."

Ik leg hem uit dat ik nogal onder de indruk ben geweest van zijn fysieke verschijning.

- "Akkoord, kan ik volgen, Luc. Maar mijn psychologisch inzicht zegt dat er nog iets aan vast moet zitten."

- "Ach, dat weet je vast al, Clemens."

Clemens gaat iets onderuit zitten en ik kijk vervolgens volop in z'n niet mis te verstane kruis. M'n stagebegeleider legt z'n rechterwijsvinger op z'n mond en kijkt me vragend aan. Ik knik. Dan wijst hij rondom en uiteindelijk naar z'n oor. Ik weet genoeg.

- "Sorry voor de lange stilte die ik laat vallen, maar heeft het te maken met jouw middelbare-schooltijd?"

- "Ja klopt en ik wil het niet bespreken."

- "Snap ik. Niet de tijd en plaats. Alleen even een check: een klasgenoot toch?"

Ik knik. Vervolgens krijg ik een evaluatierapport van mijn eerste weken.

- "Neem rustig de tijd om het te lezen, Luc."

Supergeconcentreerd lees ik wat er over me staat. Dan word ik licht afgeleid door een prettige geur en richt m'n hoofd op. Ik staar met open mond naar Clemens' prachtige 21 x 5 cm, die nu uit z'n bandplooibroek prijkt.

- "Ik ben klaar met lezen en begrijp wat er staat, Clemens. Klopt eigenlijk best wel. Ik heb m'n vaardigheid in Duits amper getoond en wil eigenlijk altijd het waarom weten van opdrachten."

- "Ooh Luc, die wil is niet fout. Je laat het helaas steeds blijken."

- "Snap ik. Maar inmiddels begrijp ik m'n rol wat beter. Ook een beetje afgekeken van Wouter."

- "Wees daar voorzichtig mee. Wouter lijkt iets gehaaider."

Clemens staat op en loopt met z'n open gulp naar mijn kant van z'n bureau. De teringgeile pik gaat tijdens het lopen steeds harder schuin omhoog staan. De zwoele lichte geur van huid en muskus valt langzaamaan gemakkelijker van andere geurtjes rondom ons te onderscheiden.

Voor me staat een zo gewenst cadeautje. Ik kijk met m'n licht grijsbruine ogen in Clemens' grijsblauw. Dan pakt hij mij bij m'n bruine krullen en knikt. Ik open m'n mond. M'n hoofd wordt gekneld tussen z'n twee stevige handen. Als een fleshlight word ik over z'n staaf geleid. Mijn god, wat wil ik dit. Drie keer mag ik een beetje proberen, dan ga ik onder dwang tot aan de wortel. Ik begin te schokken, trek me los en zeg iets te hard:

- "Teringgeil ... meer."

Ik krijg een klap in m'n gezicht en Clemens zet weer z'n vinger op z'n mond. Met verlangen blijf ik hem aankijken. Clemens glimlacht en trekt me op uit m'n stoel.

- "Was je even ergens anders, Luc? Je ogen rolden en je zei iets raars."

Duidelijk dat ik iets moet redden.

- "Sorry. Dat gehaaide over Wouter overviel me. Ik moest aan die voormalige klasgenoot denken ..."

Clemens onderbreekt me:

- "Doen we nu niks mee. Is iets voor je mentale coach. We gaan even wandelen. Lijkt me beter."

Ik knik verlangend 'ja' terwijl Clemens de knoert weer opbergt.

---

Tja, ik meldde al eerder 'zorgvuldig' over mijn stagebegeleider. Woensdagmiddag ... ideaal. Een kwart van ons zat thuis kindertjes op te vangen. De senioren hadden eens per maand informeel overleg met buitenlandse collega's op de hei. Althans, zo noemden wij dat. De overgebleven administratieve krachten gebruikten de woensdagmiddag om werk in te halen.

---

Clemens gebruikt zijn loper om het schoonmaakhok te openen. Als we binnen zijn, sluit Clemens weer af.

- "Sorry Luc, maar dit moet ik doen."

Kadoem. Ik krijg een stomp in m'n buik, hap naar adem en lijk bijna weg te vallen. Clemens kijkt me raar minzaam aan en houdt me overeind.

- "Arschloch", floep ik eruit.

Ik zie een brede smile.

- "Werkt bij mij averechts, dat Duits. Jij een kwart, maar ik voor de helft."

Volledig kansloos ben ik als ik de kleren van me afgerukt voel. Dan sta ik daar met m'n schriele lijf compleet naakt tegenover een indrukwekkende meneer.

- "Na, was willst du?" hoor ik.

Door m'n hoofd gaan zo veel varianten. Duits kan ik beter niet meer spreken. Die klotenkuttenkop Steven moet ik ook vergeten. Wat een vies ventje. Nam geen 'nee' aan en probeerde me te verkrachten. En ik vond hem eerst zo leuk.

Ik kijk op naar de grijsblauwe ogen:

- "Jij ook naakt."

Mwa ... bijna niet te beschrijven. Ik zie voor m'n neus mijn gedroomde veel oudere broer zich keurig ontkleden tot ... ik ruik steeds meer huid en muskus ... m'n stijve pikkie ... Clemens drukt het licht uit.

Ik voel me in z'n naakte lijf geborgen worden. Ik bijt zachtjes in z'n strakke tepels. Dan raak ik het spoor even bijster. Minuten later word ik opengelikt, gemasseerd en duwt Clemens me vanonder omhoog tegen een hoek op.

- "Je bent nog maagd, hè?" hoor ik.

- "Ja en nog maar even" antwoord ik.

- "Eerst deepthroaten, jochie."

Weer mwa ... wat een droompik. Alles klopt. Voldoende eikel, vrijwel rechte schacht, onderin iets dikker en die ballen ... die fucking geile ballen ... laten niets te wensen over.

Clemens is niet flauw met me vasthouden rond z'n wortel. Ik tikkel dan op z'n ballen en hoor iedere keer:

- "Ooh lieverd, jij gaat het krijgen."

---

Nou ik heb het gekregen. Met gemak tilde Clemens me op, schoof langzaamaan z'n kanon in me en neukte me met zo'n grote en diepe halen klaar dat ik niet meer in het Nederlands kon reageren. Ik moest hem daarna klaarpijpen. 'Echo, hier Romeo', leek ik te horen toen ik tot kotsens-toe oraal volgepompt werd met dikke stralen.