Ik hang de was op. Nog even en het is voorjaar. Vandaag geen wolkendek, een stralend laaghangend zonnetje en een matige wind uit het zuidoosten. Echt warm is het niet - ik gok een graad of acht - maar met toepassing van de laagjestechniek zou ik toch een prettig lange wandeling moeten kunnen maken.

Ma komt even kijken:

- "Niets veranderd hè ... lekker alles door elkaar ..."

- "Ja mam, ik weet het. We kunnen het ook omdraaien: jij ordent al als het er niet toe doet."

- "Akkoord, maar ik hoop wel dat je dat heel donkere spul niet met de rest hebt gewassen."

Ik kijk ma met een verwijtende blik aan:

- "Denk na. Dat zou je zeker in dit daglicht hebben kunnen zien."

- "Sorry, je hebt gelijk."

Even stilte:

- "Luc, maak er maar een heel lange wandeling van."

---

Uiteraard bedoelde ma niet dat ze lang van me af wilde zijn. Mijn reactie was inhoudelijk en in toon ongebruikelijk. Zoiets was de avond ervoor ook al gebeurd.

Een kaart had ik niet nodig om een route te verzinnen. Vanuit Bentveld naar Zandvoort, dan een stuk richting IJmuiden - lengte onbepaald - en terug via de Kennemerduinen.

---

Als ik bij Bloemendaal aan Zee ben, besluit ik een pauze te nemen. Ik heb inmiddels zo'n anderhalf uur gelopen, misschien iets meer. Ooh jee, foutje in de voorbereiding: ik heb geen waterfles bij me. Mijn eerste praktische les van Clemens gaat door m'n hoofd. Was in week 2.

---

Ik wil het hier alleen maar aanstippen. Na week 1 was ik gewend geraakt aan Clemens' imposante fysieke verschijning, maar niet aan z'n gedrag naar mij toe. Hij straalde voor mij een soort aversie uit. Wouter en ik kregen een les over mentale controle. Ik hou het kort, want ik schaam me en begrijp Clemens inmiddels echt heel goed: een relatie tussen fysieke gesteldheid en mentale controle zag ik bij aanvang van de les totaal niet. Nogal onderkoeld werd ik figuurlijk een hoek in gedrukt. Haha, letterlijk zou ik misschien wel fijn hebben gevonden. Nou nee, niet met Wouter erbij.

---

Ruim drie weken na mijn ontmaagding - we noteren eind week 7 van de stage - zitten Wouter en ik in een vakantiehuisje te wachten op Clemens. Ik heb mijn tweede evaluatie gehad: een stuk beter. Waarschijnlijk is het tijdpad bij Wouter ongeveer identiek.

- "Zullen we de boel even verkennen, Luc?"

- "Ik ken dit soort huisjes, Wouter. Vind ik niet interessant."

- "Jaja, maar met Clemens weet je het nooit. Zou vol kunnen zitten met microfoons en camera's."

- "Lijkt me onwaarschijnlijk, maar kan. Moet dan wel heel omzichtig zijn gebeurd en ... ach, het maakt me echt niet uit."

- "Sorry Luc, maar dit is al de zoveelste keer dat ik jou niet echt betrokken vind."

Ik kijk Wouter verbaasd aan:

- "Ga door, Wouter, dit vind ik nou wél interessant."

Wouter komt met een lijst van incidentjes die hij allemaal dezelfde conclusie opduwt.

- "Wouter, ik hou het lekker bij mezelf. Ben niet zo met jou bezig en laat evaluaties bij Clemens en uiteraard ook Pieter."

- "Nou van Clemens weet ik het wel. Die lijkt wel op mij te geilen."

Een schaterlach kan ik nu niet onderdrukken:

- "Haha ... en dat zeg jij hier hardop terwijl je microfoons en camera's veronderstelt."

- "Is geen onzin, Luc. Hij heeft me geneukt."

- "Hou je mond. Ik vind dit compromitterend."

Dan ineens heel luid:

- "Goed zo Luc, dat is het ook."

Clemens rijst op vanonder de zitting van een grote relaxstoel. Die zitting valt met een klap naast de stoel.

- "Holy fuck ...", slaakt Wouter uit.

- "Ik zou bijna zeggen: die krijg je niet meer, stupide jochie."

- "Ik ben geen jochie."

- "Zo gedraag je je steeds meer, Wouter. Ik ga even wandelen met Luc. Denk jij even na. Een beetje adequate zelfreflectie graag. Wij zijn over drie kwartier terug, misschien een uur."

Clemens en ik trekken beiden een warme jas aan en verlaten het vakantiehuisje.

- "Hij laat zich veel eerder echt kennen dan ik een paar weken geleden begon te vermoeden. Deze bijeenkomst is een idee van Pieter."

- "Clemens, wil ik allemaal niet weten. Is mijn rol niet."

Mijn stagebegeleider vertraagt en staat stil.

- "Jij doet me steeds meer aan een oude liefde denken, Luc. Nee, niet in fysiek."

- "Is misschien ook niet zo handig om met mij te delen."

Clemens grinnikt. Een decembermaantje licht z'n prachtige gelaat mooi uit. Hij trekt me vervolgens mee richting de kavelgrens van het terrein. Een stukje daarvoorbij ligt een vennetje in een bos. Bij dat vennetje diverse plekken met hoogstaand pluimriet. Het maanlicht versterkt de kleuren van het goudgele riet en de strogele pluimen.

Clemens geleidt me naar een plek tussen het riet:

- "Ga maar liggen, lieverd, en broek op je enkels ... nee uit natuurlijk."

- "Uh, op buik of rug?"

- "Op je rug, ik wil je ogen zien."

- "Het mag ietsje harder, Clemens."

---

Of het nou een lichtweerkaatsing was of een chemische oogreactie, maar de ogen van mijn begeleider begonnen te twinkelen en stralen. Het grijsblauw werd blauwer en blauwer. Boven me ontstond een droom: bijna zwart haar met lichtblauwe ogen. Zoenlippen waarin ik wilde verdwijnen.

---

Z'n schoenen, broek en onderbroek gaan uit. Het atletische spat van z'n benen af. Wel beharing, maar subtiel. Rond z'n ballen en lul alles geschoren. Dat is nieuw voor mij en het heeft een indrukwekkend effect. Ik waan me samen met een echte monsterlul. De geur van huid en muskus glijdt m'n neus in.

Ik open m'n benen en knik 'ja'. Clemens glimlacht, grist een pakje glijmiddel uit z'n broek, opent het en begint te smeren. Bij mij en bij hem. Dan gaan er eerst drie van z'n stevige vingers gestaag in me. Ik hoor: "Verrassend." Mijn mond blijft stil. Ik wil niets zeggen, maar ervaren. Er komt een vierde vinger bij. Ik denk 'pfff' maar ik hou me in. Dan voel ik z'n duim ook beginnen en knik ik 'nee'. Wow, hij doet het toch en ik begin te kronkelen, probeer weg te glippen. En mijn mond blijft stil.

M'n begeleider trekt terug, pakt m'n rechterhand en legt hem op z'n lul. Binnen twee seconden begrijp ik dat Clemens nu echt groter is. Het was niet alleen gezichtsbedrog. Ik lijk die gedachte uit te stralen.

- "Is de werking van Kamagra bij mij."

Ik voel zelf m'n lul harder en harder worden. Bijna pijnlijk. Voor mij geen Kamagra, Clemens is mijn medicijn.

Ooh jee, m'n begeleider geleidt z'n tentakels naar m'n keel. Ik zie vaagjes dat hij onderin positie neemt. Een vragende blik en - raar - eentje met geruststelling erin. 'Ach die gaat me niet echt kwellen', en ik berust ... knik 'ja' ... laat het gebeuren.

Iets rond de 22 x 5,5 cm schuift langzaam in me en ik kom meteen klaar als m'n prostaat wordt geraakt.

- "Dit fucking hoopte ik al", hoor ik en dan wordt m'n luchtpijp zachtjes en zeer gecontroleerd afgekneld.

Clemens blijft me heel goed in de ogen kijken, terwijl hij bizar lenig z'n houwitzer verder in me perst. Ik voel me warmer en warmer worden.

- "Nog een paar centimeters, Luc. Dan krijg je lucht, maar ga ik los op je. Open dat laatste stukje kut van je, jongen."

En ik wil het zo graag: één worden met hem. Ik geef een tegenstoot en voel de geile eikel met schokjes de ruimte vinden. Dan hoor ik Clemens eerst nog bizarre dingen zeggen in het Duits, stopt hij met praten en schuift me al pompend door het riet. Maar we blijven elkaar aankijken, zo veel als het kan.

Na een minuut of vijf is ons rietbosje platgewalst en voel ik de betonharde knoert een beetje zwellen. Clemens' ademhaling is versneld en ik laat me erin meevoeren. Een laatste trage stoot die de ultieme diepte in me zoekt en dan voel ik de pulsen, het zaad, het vele vele warme zaad dat mijn begeleider schijnbaar voor mij gereserveerd heeft. Clemens begint te lachen en dan kom ik voor de tweede keer. We eindigen in een fijnzinnige tongzoen, terwijl z'n kanon in me slinkt.

Ik duw hem iets van me af en kijk hem aan in z'n inmiddels weer grijsblauwe ogen:

- "Romeo, hier Echo: gereed voor herladen."

Clemens raakt in een lachstuip, maar herstelt zich snel:

- "Moeten we niet te vaak doen. Is echt te lekker."

Tien minuten later zitten we volledig gefatsoeneerd in het huisje bij Wouter.

- "Clemens, ik vind niet dat Luc bij ons gesprek moet zijn."

Ik zie Clemens nadenken en dan hoor ik:

- "Vind je het goed als ik één en ander overleg met Pieter? Die kan ik binnen een halfuur aan de lijn krijgen."

- "Natuurlijk niet, Clemens, hij was er niet bij."

Ik trek m'n schouders op, sta op en loop richting de buitendeur:

- "Ik trek zelf de stekker eruit. Heb hier te veel verwarde gedachtes over. Uhm, ik wil wel even warme soep of zoiets. Jullie ook?"

Clemens glimlacht:

- "Een paar zakken Franse uiensoep staan in de kast. Maak maar warm. Ik ga nu zelf even wandelen en toch overleggen met Pieter. Tja Wouter, die is namelijk echt de baas, niet ik."