.

Maisy

Als ik na de repetitie van The Next terug thuiskom sta ik nog steeds stijf van de adrenaline. In het begin vond ik het spannend om mee te zingen maar uiteindelijk was het weergaloos leuk, opwindend! Het opgaan in een groep om muziek te maken, de reacties vanuit de zaal, ik had nooit kunnen denken dat het zo leuk zou zijn. Jammer genoeg is er zoals altijd niemand thuis en om me af te reageren besluit ik een duik in het zwembad te nemen.


Ons zwembad ligt achter in de tuin, buiten het zicht van iedereen en zoals altijd duik ik er helemaal bloot in. In een hoog tempo zwem ik een half uur in een straf tempo baantjes op en neer, net zolang tot ik bekaf ben en het weer rustig is in mijn hoofd. Daarna ga ik op een van de ligstoelen liggen en niet veel later sukkel ik in slaap. Als ik wakker word lijkt het wel of ik heb gedroomd over de song die we moeten maken voor onze schoolopdracht. Het is me ineens zonneklaar wat ik daarin wil verwerken. Ik liep er al een paar dagen op de broeden eigenlijk al tijdens de repetitie kreeg ik het idee dat ik over Liam zou willen schrijven. Er is iets in die jongen dat me raakt.

Van buiten is hij zo onbenaderbaar, al die jaren dat we in op dezelfde school zitten heeft hij zich altijd afgesloten, niet alleen voor mij maar volgens mij voor iedereen op school. Soms hangen zijn zwarte haren bijna letterlijk voor zijn ogen, alsof hij een scherm wil tussen de wereld en hem. En nu, nu we door meneer van den Berg voor onze opdracht gekoppeld zijn en wel móeten samenwerken, komt er ineens een andere jongen tevoorschijn. Achter die bravoure is hij bijna een beetje verlegen, wat hij altijd wist te verbergen achter die duistere looks van hem.

Ik besluit een tekst te maken waarin ik naar hem op zoek ga, naar het mysterie dat deze jongen is. Ik ren naar binnen voor een schrijfblokje en een pen en als ik me even later opnieuw op het ligbed heb geïnstalleerd vloeit de tekst er bijna aan éen stuk uit.

Liam

De volgende dag is het vrijdag en hebben we maar tot twaalf uur lesuren. We spraken af bij Maisy thuis aan de schoolopdracht te werken en daar arriveren kijk ik mijn ogen uit. Ik had er geen idee van dat ze in zo’n kast van een huis zou wonen, waar verder echt helemaal niemand is. Maisy vertelt dat dat meestal zo is als ze uit school komt, dat haar ouders een eigen zaak hebben, dat ze daar zowat dag en nacht in werken en dat er straks iemand komt om het avondeten te koken. Ik kan het me gewoon niet voorstellen, dat mensen zo rijk kunnen zijn om dat soort dingen voor zich te laten doen.

Maisy heeft een kamer waar die van mijn broers en mij samen in zouden inpassen, niet normaal. En wel echt heel meisjesachtig, met een bank en kussentjes en prulletjes overal, ik ben dan zo niet gewend bij ons thuis. Ze leidt me ook buiten rond en in hun idioot grote tuin maakt het zwembad wel behoorlijk wat indruk op me. Ik zwem best wel graag en het lijkt me supercool als je zelf zo’n plons water hebt waar je zo vaak als wilt in kan duiken. Als we terug in de keuken zijn vraagt Maisy of ik ook zin in een omeletje heb en even later heeft ze er voor ons allebei een gebakken. Met ons bord op schoot gaan we in de ligstoelen bij het zwembad zitten en zwijgend eten we daar ons bord leeg.

Best wel bijzonder hoe dat gaat tussen ons, soms voelt het alsof we elkaar al jaren kennen, we hoeven niet veel te praten om ons toch op ons gemak te voelen bij elkaar. Mam zegt altijd dat ik zo stil ben, maar voor mij voelt dat helemaal niet zo. Ik vind dat praten nogal wordt overschat, bijna altijd gaat het allemaal nergens om. Als ik van iemand iets wil weten vraag ik het, maar meestal vind ik het wel prima zo, ik zie het liever allemaal een beetje aan, om er dan het mijne van te denken. En hoewel Maisy om te zien het tegenovergestelde is van mij lijkt ze ergens net zo in elkaar te zitten als ik. Ze is ook iemand die niet kletst om het kletsen, en dat is nou precies wat ik steeds leuker aan haar vindt. Dat, en omdat ze natuurlijk een bloedmooie meid is.

Op een gegeven moment vraag ik hoe ze eigenlijk aan die naam komt, Maisy. Ze grinnikt even en reageert: ‘oh, dat is iets van mijn vader. Ik heet eigenlijk Maaike maar toen ik klein was noemde hij me altijd Maisy. En dat is het dus gebleven.’ Grappig wel, een koosnaampje, dan zal-ie d’r wel heel lief hebben gevonden. ‘En jij, hoe kom je aan Liam?’ ‘Ook iets van mijn vader. Hij is gek op rockmuziek en alle drie zijn we genoemd naar een zanger van een rockband. Ik heet naar de zanger van ‘Oasis’.

Als we het eten op hebben zetten we onze borden opzij en dan is wel genieten, in de zon. Net als ik laat Maisy zich achterover zakken en zo liggen we daar. Ondertussen bedenk ik me dat ik het fijn vind om bij haar te zijn, gewoon om wie ze is. Eigenlijk is dit voor het eerst dat ik me bedenk dat meisjes niet alleen tof voor de seks zijn maar dat je er ook gewoon mee bevriend kan zijn. Want zo lijkt het wel, dat we bevriend zijn, we voelen elkaar heel makkelijk aan.

Na een tijdje liggen we allebei wat te soezen maar als het me op een gegeven moment te heet wordt in de zon en stel ik voor te gaan zwemmen. Maisy stemt er meteen mee in en snel kleed ik me tot op mijn boxer uit, waarna ik in het water spring. Heerlijk! Als ik weer boven kom zie ik nog net tot mijn verrassing dat Maisy zo voor mijn ogen relaxed haar truitje omhoogtrekt. Het ziet er zo geil uittrekt als haar tietjes in het zicht komen. En dan dat fleecebroekje, het maakt haar billen en kruis zo spannend. Terwijl ik me nog aan haar vergaap duikt ze met een mooi boogje het water in.
Kolere, wat een mooie meid. Om mezelf tot de orde te roepen begin ik stevig op en neer te zwemmen en al gauw trekken we gelijk samen op.

Maisy

Ik twijfelde even of ik er wel naakt in zou duiken, maar het leek me beter om dat nog even niet te doen, Liam viel al zowat in katzwijn toen hij m’n borsten te zien kreeg. Dus duik ik er maar snel in, om een einde te maken aan de voorstelling. We zwemmen een tijdje samen op, hij is er ook goed in, lekker wel om eens met iemand samen op te gaan. Als we ons moe hebben gezwommen klauter ik er als eerste uit, droog me wat af en ga dan terug op het zonnebedje liggen.

Niet veel later ploft Liam naast me, gaat op zijn zij liggen en gaat me uitvoerig liggen bekijken. Hij doet maar even lekker waar hij zin in heeft, van mij mag hij. En eerlijk gezegd vind ik hem ook wel interessant om te bekijken. In die zwarte kleren weet hij zijn lijf altijd goed te verbergen, maar nu hij bijna bloot is ziet hij er best wel lekker uit. En dan die staafjes door zijn tepels, ik heb nog nooit zoiets opwindends gezien. ‘Deed dat pijn?’ vraag ik dan terwijl ik naar de piercings wijs. ‘Ehm, ja, best wel, maar ik wilde ze graag.’ Ik ga door: ‘en die door je lip? Is dat nou fijn, die dingen daar?’ Liam haalt zijn schouders op: ‘ik vind ze wel cool en voel die dingen allang niet meer.’

Dan denk ik ineens aan het pleziertje dat ik met mijn vriendin had, toen we ons afvroegen of Liam ook zoiets door zijn lul heeft laten slaan. Als ik grinnik vraagt Liam: ‘wat is er nou?’ Ik haal mijn schouders op en zeg ‘dat wil je niet weten.’
‘Hey Maisy, come-on, het gaat duidelijk over mij dus natuurlijk wil ik dat weten.’ Oké, daar gaat-ie: ‘ik vroeg me af of je ook een piercing door je lul hebt zitten.’ Die brede grijns op zijn smoelwerk zal ik nooit meer vergeten. Zonder een seconde te aarzelen trekt Liam zijn natte boxer uit waardoor zijn lul tevoorschijn is gekomen. En ja hoor, er zit een ringetje door zijn eikel, via het plasgaatje naar de onderkant.

Ik buig me voorover om het eens goed te bekijken en wat het wel echt opwindend maakt is dat zijn apparaat zich overduidelijk volpompt, ik zie zijn lul het met schokjes groeit. Liam kan het blijkbaar niet veel interesseren want hij is met zijn armen onder zijn hoofd gaan liggen, toekijkend hoe ik me aan hem vergaap. ‘Tevreden?’ vraagt hij dan. Ik knik, ja, dat ben ik wel. Dan trek ik ook mijn natte broekje uit, lekker bloot, wat hij kan kan ik ook. En zo liggen we daar dan, allebei naakt, elkaar bekijkend, stil, wennend aan elkaar.

Liam

Echt wel een lekkere meid, die Maisy. Zo anders dan al die giechelmeiden, ik had dit totaal niet achter haar gezocht. En stoer dat ze nu ook haar broekje heeft uitgedaan. Ze is zo lekker om te zien, kleine lekker stevige tieten, en dan haar kutje helemaal kaal, tussen haar benen is het begin van d’r gleufje zichtbaar. Daar zou ik wel eens stevig in willen rondpoken…

Als we zo een tijdje hebben gelegen, elkaar bekijkend, vraag ik of ze al een beetje heeft gewerkt aan de songtekst. Ze knikt, pakt het schrijfboekje dat naast haar ligt en laat me dan lezen wat ze tot nu schreef:

Mysterious love

It aint easy to listen to your heart
They talk about love
It should be everywhere
But they never tell where to find it

So I crossed endless woods
Climbed the highest mountains
Went through snow and ice
Survived the hottest deserts

I searched for love
So difficult to find
And then suddenly I found a nextdoor mystery
Like a hidden treasury

Coloured in black’n gray
Like hiding itself
Can I bring brightness?
Could we be complementary?

As dawn comes and you depart
It’ll damage my longing heart
Don’t leave me burning eternally
And let me be your humble guide

Coloured in black’n gray
Like hiding itself
Can I bring brightness?
Could we be complementary?

Als ik het gelezen heb zit ik er verdwaasd naar te kijken, dít had ik niet verwacht. Het raakt me wel. Meestal gaan liefdesliedjes over bloemen en bijtjes en zo, maar wat Maisy heeft neergekalkt, whow. Een beetje donker komt het wel over, wat bedoelt ze met dat zwartgrijze en die helderheid. Trouwens, ik heb wel een vermoeden.

Maisy

Ik kijk Liam gespannen aan terwijl hij mijn tekst leest. Ik begrijp nu een beetje waarom Nico zo hysterisch doet over zijn ‘See me’ tekst, dat de band dat moet respecteren, je geeft iets van jezelf bloot en wilt graag dat anderen er dan oké mee omgaan. Als Liam klaar is met lezen zegt hij niks. Ik zie aan zijn houding dat de tekst hem wel iets doet, maar wat? En dus als hij stil blijft vraag ik het hem maar: ‘Hey joh, zeg ‘ns wat. Hoe vind je het?’

Liam kijkt me dan aan alsof hij ergens anders vandaan moet komen: ‘…ehm, whow, ja, best wel oké, mooi zelfs. Maar waar gaat het over? Is dit wat ik denk dat het is?’ Als ik hem vragend aankijk, hem zo uitnodigend door te gaan: ‘…ehm, gaat dit over mij?’
Het is best wel eng maar ik besluit open kaart te spelen en knik: ‘je inspireert mij. Je bent zo anders dan ik, ik moest gewoon over je schrijven.’ De brede grijns die Liam dan laat zien zal ik nooit vergeten. Zo bloot als hij is komt hij overeind, nestelt zich naast me op mijn zonnebank, neemt mijn gezicht tussen beide handen en vraagt: ‘vertel dan eens Maisy-liefje, wat is er zo bijzonder aan mij?’

Deze actie had ik totaal niet verwacht. De vlammen slaan me uit met Liam zo tegen me aan en zijn nu harde paal die tegen mijn dijbeen duwt. Ik moet dit even wat afremmen: ‘haal je niks te veel in je hoofd, ventje. Je bent leuk maar dit is maar bij wijze van spreken hoor, je kent dat wel, dichterlijke vrijheid en zo. Dat wil dus niet zeggen dat je vrijpostig mag worden.’ ‘Te laat’ zegt hij lacherig, ‘je hebt het gezegd, dat je me leuk vindt, en ik vind jou namelijk ook leuk, dus jij komt niet meer van me af.’ Dat kan wel zo zijn maar dit gaat wat mij betreft wel iets te snel, voorlopig krijgt hij niet waar hij nu zo duidelijk naar op zoek is.

‘Voel je al welke muziek erbij hoort?’ vraag ik, om hem af te leiden. Liam ziet wel in dat hij niet verder komt, gaat terug op zijn zonbed liggen en vertelt dan dat het de kunst is bij de tekst een rif of een beat bij te vinden die alles ineens naar een ander niveau tilt. Als voorbeeld noemt hij ‘We will Rock you’ van Queen, dat beroemd werd doordat de band als intro alleen maar met de voeten een ritme stampte. Of ‘Satisfaction’ van the Stones, met die gitaarrif. Even later kleden we ons aan, onze kokkin is gearriveerd en ik wil niet dat ze ons hier zo ziet. We gaan naar mijn kamer waar Liam nog een tijdje wat op mijn keyboard zoekt naar een goed begin en op een gegeven moment lijkt hij dat ook wel te pakken te hebben, het doet me wel iets.

We spreken af overmorgen verder te gaan, morgen is het zaterdag en heeft The Next dat optreden waar ik ook enkele nummers mee zal zingen. Als Liam vertrekt geeft hij me onverwacht een zoen vol op mijn lippen en dan is hij weg.


The Next treedt op in het voorprogramma van een band die al landelijk bekend is. Tot het slotnummer ‘See me’ wordt er wel geluisterd en geapplaudisseerd, maar toch blijven veel mensen tijdens hun muziek gewoon doorouwehoeren, duidelijk wachtend tot de headliner begint. Dat verandert als bij het laatste nummer Nico aankondigt dat de band bij dit nummer versterking heeft gekregen en mij aankondigt met ‘mag ik jullie aandacht voor Maisy and the Next!’ Iedereen staat ineens geïnteresseerd te kijken en nogal wat mensen komen verder naar voren om ons eens goed te bekijken.
Ik heb mijn best gedaan om er goed uit te zien. Ik draag een korte strakke groene broek waaronder ik witte enkelhoge cowboylaarsjes heb aangedaan. Om mijn schouders heb ik een doorzichtige omslagdoek geslagen, oranje, in een net iets andere kleur dan mijn opgeknoopte bloesje, waaronder een stukje van mijn buik te zien is. Mijn lange blonde haren heb ik loshangen en omdat mijn pony eigenlijk al wat te lang wordt kijk ik van daaronder de zaal in. Het is stil geworden, spannend...


Liefs,
Zazie

.