Mariska en Carola wilde ik verrassen met een vakantie in Bodrum. Zij weten zelf nog niet dat ik er ook ben. Ik wist dat zij daarheen gingen. Na een vliegreis worden zij bij aankomst in Bodrum verwelkomd door een bordje met de hotelnaam, zodat het duidelijk is voor Mariska en Carola en de andere vakantiegangers om in de juiste bus te stappen. Dus lopen Mariska en Carola mee naar de bus. Als ze zitten, vraagt een medewerker of ze iets willen drinken, maar dat hoeven ze niet. Dan start de bus en begint te rijden. Ikzelf ben al een paar dagen in hetzelfde hotel en ken een paar mensen die er werken. Ik vraag hen of ik een ruimte kan huren; dat kan niet in dit hotel, maar in het gebouw ernaast, dat net klaar is met een verbouwing en al een paar maanden leeg staat, weet ik van wie het is en kan het zo vragen. Ik vraag me alleen af wat ik daar eigenlijk ga doen. Nou, na wat uitleg komt er een lach op zijn gezicht en vraagt hij of hij toevallig mee kan doen. Helaas, dat gaat niet in dit geval, maar ik heb natuurlijk wel publiek nodig in de show om het eerste gedeelte als een echte show te laten zien. Ik weet dat het hotel nog een paar ‘Rad van Fortuin’-spellen heeft, die achter in de schuur staan. Die mag ik gebruiken, op voorwaarde dat ik doe wat ik tegen de hotelmedewerker heb gezegd. Dat is geen probleem. Mariska en Carola komen in de lobby van het hotel waar ook de medewerker die ik ken aan het werk is. Tijdens het inchecken zegt de man dat er morgen een mooie show naast het hotel is, die gratis is voor hen. Dat is een eenmalige kans op hun vakantie. “Willen jullie erheen?” Dan noteer ik dat alvast. Carola denkt na en vraagt aan Mariska wat ze moeten doen. “Het is hier naast, dus dat kunnen wij wel gaan doen samen.” Oké, dan zijn de stoelen alvast op jullie naam gezet. Trouwens, het begint om 19.00 uur, dames. Oké, dat is goed. Nadat ze naar hun kamers zijn gebracht, ploffen ze op het bed en praten wat na. Daarna gaan ze nog wat eten en lopen rond het gebouw voordat ze gaan slapen. De volgende ochtend staan ze op, gaan ontbijten en liggen tot 17.00 uur bij het zwembad zodat ze zich eerst kunnen opfrissen om te gaan eten. Ik ben zelf druk bezig om alles klaar te zetten voor de show. Eenmaal klaar komt de medewerker met een aantal mensen die niet in het hotel overnachten, maar wel in de buurt wonen en de show willen zien. Daar aangekomen nemen ze plaats, zodat ik bij binnenkomst Mariska en Carola kan verrassen, die op weg zijn naar het gebouw voor de show van vanavond. Deze show doe ik niet voor niets; het is juist iets wat zij altijd al wilden, maar dan extremer. Het is alleen het stukje door het draaien waarbij zij kunnen zien wat ze kunnen verdienen, dat heb ik zelf gedaan om de schrik goed over te brengen bij deze twee dames.

Klokslag 19.00 uur komen zij aan en lopen naar de deur waar ze naar binnen gaan. Eenmaal binnen gaat de deur achter hen dicht. “Zo, hier zijn ze dan,” horen Mariska en Carola in de zaal. De man op het toneel zegt tegen het publiek: “Zoals altijd worden de laatste twee die binnenkomen verzocht om mee te doen met de show. Dus dames, vraag ik jullie beiden hier op het toneel te verschijnen om het spel te spelen waardoor de deuren weer wijd open gaan. Als je de opdracht goed hebt volstaan, dan verdien je de prijs van het Rad van Fortuin, en voor jullie is dat altijd de prijs waarop je terechtkomt.” Een aantal mensen uit het publiek die dadelijk gevraagd worden om mee te doen, moeten met zachte ballen proberen net onder je armen te raken en daarna net boven je hoofd. Dan is voor hen de hele vakantie all-in te winnen; het ontbijt wordt op hun kamers klaargezet als ze dat willen. “Nou, zijn we er klaar voor, dames? Dan gaan we beginnen. Het spel gaat als volgt: jullie worden aan het rad vastgebonden om dan rond te kunnen draaien. Er staan prijzen op elk vakje en als je daarop terechtkomt, is dat jullie prijs voor deze vakantie. Als je goed kijkt, zie je ook de hoofdprijs; dan krijgen jullie de kosten terug, inclusief de vliegreis. Een paar andere prijzen zijn 100 euro en 200 euro. Natuurlijk is er ook de pechprijs; dat is een dag helpen afwassen in het resort. Ik zie nog een setje met allerlei producten erin en een Turkse massage. Nou, noem maar op. Verder dan dat,” roept de man, “hebben jullie er zin in, mensen?” “Ja,” roepen ze allemaal. “Oké, dan gaan de dames nu naar het rad toe voor de prijs, dan kan het spel beginnen. Nou dames, neem plaats,” zegt Mariska zachtjes tegen de man, “ja, maar wij hebben toevallig jurkjes aan die zo omlaag kunnen vallen tijdens het draaien, zodat het publiek ons kan zien in ons ondergoed.” “Nou dames, daar hebben we wel plakband voor, dat komt goed.” Dan zie ik Mariska nog nadenken, maar ze is snel overtuigd, vooral met de prijzen die zij en Carola kunnen winnen. Aankijkend naar Carola zijn ze overtuigd. “Nou vooruit dan maar,” zeggen ze, en ze worden vastgebonden.

Tegenover elkaar vastgebonden, ieder aan een rad, als ze klaar zijn wordt door iemand uit de zaal gevraagd om aan het rad te draaien. Nu zien ze allebei dat ieder rad een paar keer rond draait. Mensen uit de zaal proberen met ballen te gooien voor de prijs. Eenmaal een aantal keer gegooid, begint het rad langzamer te draaien tot elk rad stopt op een vakje. “Nou, allebei op hetzelfde vakje, dat is toevallig, dames. De prijs die erbij hoort is verbonden met de publieksprijs. Willen de dames horen wat het is geworden?” “Nou, dat kan ik je wel vertellen. Je krijgt de hele vakantie all-in. Dat jullie vanaf morgen beschikbaar zijn om in het resort te verblijven, betekent dat het all-in is voor de mannen. Twee weken lang mogen jullie…” Met grote ogen kijken Mariska en Carola elkaar aan. Maar nog voordat ze kunnen reageren, worden Mariska en Carola al een doek voor de mond en ogen gebonden. “Laten we deze dames even alleen laten om na te denken over wat het rad hen nu gebracht heeft. De heren weten genoeg, dus voor morgen kunnen jullie komen.” Dan loopt de zaal leeg en in het donker hangen Mariska en Carola nog vast aan het rad, zonder dat ze iets tegen elkaar kunnen zeggen. Een uur later kom ik zachtjes bij Mariska aan, maar zij ziet me niet en denkt dat het wel een grapje zal zijn, en verwacht zo losgemaakt te worden. Wat ze niet verwacht, is dat ik stil haar jurkje van onderen optil tot ik bij haar string ben, die ik dan aan beide zijden pak. Nu voelt ze wel iets, maar merkt niet dat ik haar string zo ga aanraken. Zal ik het gelijk naar beneden trekken? Dat verwacht ze helemaal niet. Met een vlugge ruk trek ik haar string van haar lijf naar beneden toe. Mariska voelt het en denkt: “Nee, alsjeblieft niet. Als ze dit nu al bij mij doen, gaan ze ons echt als een hoer gebruiken.” Nog geschrokken doordat haar jurkje omhoog gaat, voelt ze gelijk dat ik zonder condoom ben.

Wat gebeurt er toch met me? Wat kan ik nu doen? Nee, het kan niet waar zijn dat ik hier op toneel gewoon geneukt word, zeker nu ik geen pil heb genomen voor de vakantie, omdat ze zonder hun mannen zijn gekomen. Nu denkt ze: “Ik kan dit gewoon niet aan, dat ze dit gaan doen.” Ze voelt het goed, dat ik haar nog aan het neuken ben. Dan voelt ze dat het al vochtig in haar is geworden. Bij Mariska ben ik in haar aan het spuiten, en in haar hoofd wordt ze gek. Wat nu? Ze kan geen kant op, deze twee weken in een vreemd land, ook nog wat afgelegen van Bodrum. Ze zit als een rat in de val. Hoe kan dit nu, dat ik een hoer moet worden in het hotel? Dan neuken verschillende mannen mij zo dadelijk nog, met een blinddoek om. Het duurt een uur voordat er weer iemand komt, maar nu trekt het Mariska’s blinddoek af en ziet ze dat Carola nog aan het rad hangt. Dan loop ik naar Carola toe, met een masker op, want zij zal hetzelfde ondergaan, terwijl Mariska nu kan zien wat ik doe. Een paar uur later worden zij losgemaakt en naar hun kamer gebracht. De kamer is al van alles voorzien, met hapjes, eten en drinken; daar komen zij niets tekort deze vakantie. Als de twee dames alleen zijn, weten ze niet hoe ze elkaar moeten aankijken en zeggen die avond niets tegen elkaar, met in hun hoofd dat het morgen erger zal worden, komende twee weken lang. Nog niet wetend dat ik ze apart ga bezoeken op hun kamer, met voor ieder een jurkje: Mariska krijgt een blauw en Carola een rood jurkje, die ik bij aankomst voor mijn gezicht ga houden. Om te zeggen: “Ik ben je eerste klant vandaag,” en doe dan het jurkje omlaag. En zeg tegen deze dames: “Dit was jullie fantasie ongeveer, zoals jullie het aan elkaar vertelden toen ik toevallig langs het kantoor liep en het hoorde. Sorry dat ik het hoer spelen erbij heb gedaan, maar daar is niks van waar.” Mariska en Carola, wat hebben jullie nog te zeggen, nu ik het zelf bij jullie heb gedaan, wat eigenlijk jullie wilden doen? Door het staren weet ik wel genoeg voor vandaag.