Langs De Zijlijn - 1

Het begon op een donderdagavond, de avond waarop ik met mijn lokale voetbalploeg training heb. Ik ben Ruud, 25 jaar, 1meter 90, sportief gebouwd. Ik verdien al enkele jaren de kost als sportleraar in de lagere school.

De training zat erop. Zoals gewoonlijk gingen we met zen allen nog iets drinken in de cafetaria. Maar ditmaal was daar ook een speciale reden voor. Ik en mijn vriendin Noor waren in blijde verwachting van ons eerste kind. We hadden het nieuws zelf pas die dag vernomen, maar konden het toch niet laten om het in de groep te gooien.

Noor, die er voor de gelegenheid bij was, straalde van geluk toen ik het nieuws bekend maakte. Haar knappe gezichtje was nog mooier dan anders. De moeder van mijn kind. Wat zag ik haar graag. En met rede! Ze was niet enkel een geweldig persoon, ze was ook een streling voor het oog. Noor heeft halflang bruin haar. Ze draag een modieuze bril (een arty-fartybril zeg ik vaak plagerig) Ze is niet erg groot. 1meter60, een kleine en fijne jonge vrouw. Haar twee troeven passen perfect op haar lichaam. Een grote B, staat heerlijk op haar smalle figuurtje. Hoewel ik eigenlijk niet te klagen heb, had ik haar graag wat wilder gezien in bed. Ze is redelijk verlegen en is niet het experimenterende type. Als ik iets nieuws voorstel, is ze daar meestal niet echt voor te vinden. Maar wat we doen, doen we wel goed natuurlijk.

Mijn ploeggenoten reageerden enthousiast en feliciteerden ons beide uitgebreid. Noor werd bedolven onder de kussen en knuffels, zo'n kans lieten de mannen niet liggen natuurlijk.
Het was voor hen ook iets nieuw natuurlijk, Noor liet zich zelden zien op de voetbal. Ze hield niet zo van de sport en gebruikte de tijd dat ik weg was liever om met vriendinnen af te spreken. Ze werd dan ook bedolven onder de vragen. Marc, een oudere teamgenoot, hoorde haar uit over waar ze werkte, wat ze zoal deed in haar vrije tijd. Toen Noor bekende dat ze haar vrije tijd liever besteedde aan vriendinnen dan naar een wedstrijd van mij te komen kijken, ontstond er beroering. De mannen nodigden haar uit om dit weekend eens naar een wedstrijd te komen kijken. Ze zou haar ogen niet van al die gespierde mannenlichamen kunnen houden, grapte Tom onze doelman. Noor was niet helemaal overtuigd. Ze zag het niet zitten om in haar eentje langs de kant te staan. En ze begreep toch niets van het spel!
Gino kwam met de oplossing. Hij was namelijk enkele wedstrijden geschorst, doordat hij in de vorige wedstrijd een tegenstander iets te hard had aangepakt. Dat hij daarbij ook nog eens de scheidsrechter had uitgescholden, sprak niet in zijn voordeel. 5 wedstrijden moest hij langs de zijlijn toekijken. Gino bood aan om Noor gezelschap te houden en haar ondertussen wijs te maken in de werking van het spel. Ik vond het een uitstekend plan, ik vond het wel eens leuk dat Noor voor mij zou komen supporteren en ook Noor was uiteindelijk verkocht.

Zaterdagavond. Ik vertrok naar de wedstrijd, Gino zou Noor een half uur voor de aftrap ophalen. Zo zou ze al niet te lang op voorhand daar moeten zitten wachten.
Bij aanvang van de wedstrijd zag ik Noor en Gino staan onder de tribune. Het was best wel een grappig zicht, mij fijn Noor naast toch wel een beer van een kerel. Gino was veruit de grootste en meest gespierde man in ons team. Als je hem onder de douche zag staan, voelde je jezelf soms toch maar klein. En dat in alle opzichten. Hung like a horse was in dit geval letterlijk te nemen. Een dikke vleeslul die in slappe toestand toch al zeker een 15 tal cm bedroeg. Vaak werd gegrapt dat hij de vrouwen moest oprijten tijdens het neuken.
Het werd stilaan donker en na een twintigtal minuten werd de verlichting rond het veld aangestoken. Daardoor kon ik Noor niet zo duidelijk meer zien. Wat ik nog wel kon zien, was dat ze in in gesprek was met Gino, die was haar waarschijnlijk de buitenspelregel aan het uitleggen ofzoiets.
Na 35 minuten stonden we scoorde ik het eerste doelpunt. Ik keek naar de plaats waar Noor stond om haar reactie te zien. Maar tot mijn teleurstelling zag ik dat ze daar niet meer stond. Waarschijnlijk had ze het opgegeven en was ze al naar de cafetaria getrokken voor een warme thee.
Tijdens de rust was het nog steeds 1-0. Terwijl de andere mannen een sigaretje rookten besloot ik Noor even op te zoeken om te vragen wat ze er van vond. Ik ging de kantine binnen maar kon haar niet meteen vinden. Zat ze op het toilet? Maar waar was Gino dan? Ik ging terug naar buiten en keek wat rond. Ik de verte zag ik dat er een licht brandde in het materiaalhok. Daar lagen wat kegels, ballen en enkele oude stoelen en tafels. Waarom brandde er nog licht? Ik besloot een kijkje te gaan nemen. De weg naar het materiaalhok was donker, ik moest zien waar ik ging zodat ik geen been zou breken. Op enkele meters van het hok begon, ik een zware mannenstem te horen.
'Goed zo meid, ga door!'
De stem werd steeds luider en duidelijker.
'Ja, hmm wat doe je dat goed sletje'.
Die stem, nee dat kon toch niet. En waar is Noor dan, heeft hij haar achtergelaten? Mijn handen trilden van de stress. Allerlei scenario's flitsten door mijn hoofd.
Zou het... nee, dat zou ze nooit doen. We verwachten een kind, ze kent Gino amper.
Ik moest het weten. Ik klom via enkele stenen richting het raampje. Zo stil mogelijk, geen geluid mocht ik maken.
Ik keek door het raampje, het duurde even voor mijn ogen aangepast waren, maar toen zag ik het!