Na het eerste deel had ik wat een bevreemdend gevoel. De Hollandse nuchterheid zorgde voor een afstand die het moeilijk maakte voor me om me in te leven.
Ik heb het gevoel dat je in dit deel die nuchterheid af en toe doorbreekt om in kleine bedenkingen toch die nuchterheid te evalueren. Dat maakt het wat menselijker en gevoeliger. En net daardoor was ik plots helemaal mee met je verhaal.

Ik blijf geboeid volgen. Benieuwd of de nuchterheidstheorie zal (blijven) werken.