Ik weet ntlk dat dit al enige tijd geschreven is.
Maar kan je hier niet iets romantisch moois van maken? Liefst ntlk id zelfde sfeer? Iets van elkaar weer tegenkomen, bij elkaar willen blijven ofzo? Super romantisch en vooral mooi?
Ik zou willen dat mij ooit zoiets zou zijn gebeurd. Maar ja, realiteit enzo.
Wat een genot!
Dit is een van die rilverhalen van je waar ik dol op ben. Wat hier nog veel sterker aanwezig is, is de sfeerschepping. Fenomenaal.
De rust en stilte van de schijnbare nacht. Het sprookjesachtige, niet enkel door de spreuk. De onuitgesproken aantrekkingskracht van het moment.
En dan de beschrijving van de verwenning. Zacht en teder, maar wel vol lust naar bevrediging.
Bea, tot op heden vind ik dit jou mooiste verhaal. Mijn gedachten rillen nog.
