beste Leen . wat een trip back to memorylane voor mij dit verhaal . ik heb hier mezelf in herkend omdat ik in mijn schooljaren ook zwaar ben gepest geweest . zoiets sloopt je en draag je je hele leven mee . het gevoel niks waard te zijn en niet durven voor jezelf op te komen komen mij zo bekend voor . zo ging het bij mij dus ook . maandenlange , soms zelfs jarenlange pesterijen en niks durven terug doen tot ineens al je stoppen doorslaan en je keihard uithaald naar je pesters . heel mooi geschreven Leen . ik kijk al uit naar het vervolg .
pesten is altijd verschrikkelijk. Maar top dat je op kwam met die klap.
laat je niet kennen voor anderen. je bent wie je bent.
een prachtig verhaal( niet dat pesten prachtig is).
En een pijnlijke einde voor Carl, dat je zomaar weg liep. Maar ik denk dat Carl niet erg vindt.
Maar ik ben benieuwd naar de volgende deel!
