O jee, kom ik terug van mijn buitenrondje, denk: nu dat tweede verhaal dat ik mezelf beloofd had... Blijk ik mij vergist te hebben in de auteur. Je bent Zazi, ik had je verwisseld met je collega Stanzie... excuses.
De lof voor het verhaal blijft natuurlijk. En nu pak ik dus het tweede verhaal... van jou, Zazie 😊
Met deze Xmas-reeks raak je me recht in mijn hart. Je toont telkens dat zachtheid en liefheid beloond worden met liefde en romantiek. De ware kerstgedachte.
Ook nu weer. De onkunde van sommige mensen om hun gevoelens vrij te uiten, zorgt soms voor misverstanden. Eén klein zetje van openheid is dan soms genoeg.
Heerlijk. Zalig. Zazie.
Ik bid voor een kerstwonder: dat ik meer dan 10 zou kunnen geven.
Jee, wat een prachtig verhaal Zazie.
Ik zie dat anderen het te kort vinden. Ik juist niet. Ik heb genoten van de opbouw. Van hoe Teun en Nadja langzaam dat ongemakkelijke pad bewandelen van elkaar zoeken en uiteindelijk vinden.
Heerlijk die kwetsbaarhied van Zazie in hoe ze haar gevoelens en twijfels deelt met Teun. Zalig hoe Teun voorzichtig doet en haar genoet op de eerste plaats zet.
Het verhaal stopt op een hoogtepunt. Voor "het" hoogtepunt. Maar wel op het toppunt van de romantische spanning, het moment van de ontmaagding. Een perfect einde aan een perfect verhaal!
Wat is het toch jammer dat de mooiste verhalen altijd zo kort zijn. Wat een heerlijk verhaal. Met van mij een dikke 10 lees ik het verhaal opnieuw op mijn smartphone in mijn kerkboek tijdens de nachtmis. Ik denk dan ook dat opstaan voor de communie een probleem wordt.
Zazie, fijne kerstdagen en een inspirerend 2022.
