Dannyboy, wat kan ik nog aan de vele overige reacties toevoegen, eigenlijk zijn alle loftuitingen op je manier van schrijven al gezegd en ja ik kon het ook niet droog houden en dat zegt enorm veel over jouw schrijfstijl. Je trekt de lezer het verhaal in alsof we er een onderdeel van zijn, de pijn van de personages wordt onze pijn. Gelukkig dat Danny wel een hechte vrienden groep heeft die altijd voor hem en elkaar klaarstaan!! Ik hoop nog lang van je verhalen te mogen genieten.

Groet, Ferdi

Dank je wel Danny weer top geschreven zeg heb er zelfs tranen van in m,n ogen gekregen . Dua ga zo door

Pracht en ontroerend verhaal over innige fijne vriendschap

Gvd weer met tranen in mijn ogen zitten lezen, dikke 10

Wow, bedankt voor de mooie woorden. Nee, ik heb in het echt niet meegemaakt, maar wel eens erover gelezen en gehoord. Omdat ik zelf beperkingen heb, kan ik me goed voorstellen dat echt niet leuk is als je helemaal blind bent geworden. Zeker met de slechte gehoor. Dan is de wereld stil en donker.

Over de vraag van Gerard. Hier is het antwoord:
Vierhandengebarentaal wordt vaak gebruikt door doofblinden met een achtergrond als dove. Deze communicatievorm maakt namelijk gebruik van dezelfde gebaren als bij de Nederlandse Gebarentaal (NGT). Het verschil is dat een doofblinde tijdens het gebaren de handen van de gesprekspartner losjes vasthoudt, zodat hij kan voelen wat de ander gebaart.

Bedankt en sorry dat ik jullie aan het huilen gemaakt heb. 😜

Wat een bijzondere episode in deze serie.
Heel apart om over dit onderwerp te lezen op deze. Maar ook weer goed en stoer.

Je bent een goede verhalen verteller, en je beschrijft het op een prettige manier.

Dank je voor dit. Je bent een goede vriend.

Rick

Wat ontzettend mooi en ontroerend geschreven. Heel mooi gedaan. Heb het huilend zitten lezen.

Richard.

Dank je wel Danny.

Uit het leven gegrepen, onomkeerbaar, zoeken naar troost met en bij elkaar, zoeken naar begrip en aanvaarding van het onomkeerbare. Wat Anne en Mandy voor Joost nog hebben gedaan is prachtig maar beslist niet alledaags, net zoals het niet alledaags is dat een man er geen probleem mee heeft dat zijn vrouw als een wezenlijke vriendin zijn terminale vriend alles geeft wat een man zich maar kan wensen. Maar het past wel allemaal binnen de filosofie van de hechte vriendengroep waar wij dank zij topschrijver Danny na 82 delen allemaal een beetje deel van zijn gaan uitmaken. Tot tranen toe bewogen heb ik dit deel 'tot mij genomen'... Met jouw uit het leven gegrepen verhaallijnen gaat een mens soms spontaan hopen dat er in sommige delen het overgrote deel van de gebeurtenissen 'slechts gewoon' fictie is. Proficiat met dit beklijvende deel, Danny.

Diep geroerd tranen in mijn ogen. Geweldig vervolg danny. Ben zelf weer geopereerd aan mijn oog en voel de angst en de twijfel. Dank voor je verhaal.

Aangrijpend verhaal!
Geweldig geschreven.

Alle standpunten zijn te begrijpen en wat zijn Mandy en Anna geweldige vrouwen! Joost een geweldig afscheid geven!

Wow. Tranen over mijn wangen. Zo aangrijpend. Dank je wel Dannyboy.

Tot tranen geroerd. Geraakt door je woorden. Herinneren die terugkerenden.
Onmogelijk te schrijven door mensen zonder persoonlijk raakvlak.
Ongelofelijk geraakt door dit prachtig verhaal.
Wat kan je anders zeggen dan “ rust zacht ‘…. “Joost “

Wow Danny, heftig.
Jouw verhaal helpt mij bij mijn eigen rouwverwerking, want gisterenavond kwamen mijn vrouw en ik thuis na het afscheid van mijn zus die deze week ook uit het leven is gestapt. En dan lees ik vanochtend dit verhaal. Alsof toeval niet bestaat. Ook mijn zus heeft weloverwogen voor haar dood gekozen; alles al maanden voorbereid en met de kinderen besproken. Maar het verlies is toch absoluut pijnlijk en onherroepelijk. Mijn zus had een mooie afscheidsbrief geschreven en daardoor heb ik alle begrip voor haar keuze; het verdriet wordt er niet minder om, maar ik kan het nu wel een plek geven..
Bij veel van je verhalen is het wel heel duidelijk dat je eigen ervaringen er in verwerkt zijn, zo ook in dit geval. Hopelijk kun je er straks net zo mee omgaan als ik met het afscheid van mijn zus.
Sterkte

Ik reageer eigenlijk nooit, maar na het lezen van dit verhaal een keer wel.
Ik raakte geëmotioneerd omdat mijn zus een aantal jaren geleden op vrijwel dezelfde manier uit het leven is gestapt. Ook met een afscheidsfeest en bij haar begrafenis geen koffie en cake, maar een borrel.
Dit soort verhalen moeten worden gelezen door de politici die het mensen met ondraaglijk lijden nog steeds zo moeilijk maken om over hun eigen leven (en het einde ervan) te kunnen beslissen.
Dank Danny voor deze mooie aflevering.

Danny, dit deel van het verhaal kon ik men ogen niet meer droog houden, het was zo erg wat Joost en zovele anderen met zulke ziekte het me meer draaglijk word en zo bemoeilijkt word, dat het niet meer te houden word, en het verhaal is mooi geschreven, en wat Mandy en Anna deden voor Joost, is iets zeer moois, en zijn droom is bewaarheid, zo zie je maar dat we allen elke seconde van ons leven moeten genieten, want we weten nooit wanneer ons laatste uur komt, en voor jou Danny hoop dat jij je zicht nog lang moge behouden, warme groeten, Piet

Jeetje Danny.
Wat een emotioneel verhaal, ongelooflijk.
De tranen liepen over mijn gezicht, wat een mooi en tranentrekkend afscheid van Joost.
Een brok in me keel!!

Met recht het beste deel uit deze serie!!

Brok in mijn keel.. Danny, hier past alleen een dikke 10. Wat kun jij zaken mooi beschrijven, het voelde alsof ik er bij was in de kamer. Chapeau en ga vooral door met deze serie. Kijk er reikhalzend naar uit.

Wow wat een geweldig verhaal had de tranen in mijn ogen een dikke 10

Dankjewel.

Oelewapper heeft veel vragen. Ik ook, doch één vraag springt er uit. Hoe is het mogelijk dat je met iemand die stekeblind is in gebarentaal met hem praat en ook antwoord krijgt. Let wel: blind en toch de gebrentaal "ziet". De wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Je doet het weer Dannyboy!! Ik had het gevoel of ik Joost ook kon en dat hij ook een deel van mijn leven was maar daar kwamen natuurlijk ook de tranen want dit is zo aangrijpend geschreven precies zoals jij het kan Danny! Dit wat jij schreef is geen fictie dit moet je meegemaakt hebben want je omschrijft het zo gedetailleerd en aangrijpend!! Ik heb het verhaal in stukken moet lezen want door de tranen en mijn gevoel ging het anders niet. En we kijken nu allemaal naar boven en zeggen 'Joost rust zacht we houden van je'. Liefs Ron

Danny, tja, wat kan je nu nog zeggen. Dit deel is zo levens echt, het laat je alles, maar dan ook echt alles tegelijk voelen 👍. Ja ik heb zitten te huilen 😥, zo een VRIEND te moeten verliezen 😟. Ik mag hopen, dat er nu echt snel iets uitgevonden wordt, een medicijn of een vervanging van het oog, of war dan ook. Zodat JOU en nog veel andere bespaart mag blijven. Over een cijfer geven wil ik het niet hebben, kan nooit hoog genoeg zijn. 👍 👍 👍 👍

Danny eerst gecontroleerd met het verlies van je vriend, heb met tranen in mijn ogen zitten lezen. Dit verhaal was zeer heftig, je mag je gelukkig prijzen met al je vrienden om je heen.Kijk uit naar het vervolg verhaal, dikke 10 +++++++

Hi Dannyboy,

Ik mag niet vloeken maar zou het bijna doen. Wat je nu hebt geschreven ging als een mes door mijn hart.
Ik voel de pijn en heb vele tranen gelaten. ik heb mijn vrouw moeten uitleggen waarom ik heb zitten huilen zoals ik deed toen mijn oma was overleden.

Mag ik alle lezers hierbij oproepen een donatie te doen uit naam van Joost en Danny, al maak je maar 5 euro over, elk bedrag is er een...
doe het via: https://ushersyndroom.nl/doneren/

Marc

Ik hield het lang droog, maar op het einde biggelde toch een team over mijn wangen...heel erg mooi geschreven.

Danny ga door met deze mooie verhalen, er is nog zo veel dat deze groep kan beleven..

Bedankt

Man,man,man, met tranen in mijn ogen kon ik op het laatste bijna niet meer lezen.Echt super mooi.
Bedankt voor telkens weer zo een mooi en meelevend verhaal te brengen.
Hoop dat er nog veel volgen Dannyboy. 👍 👍 👍

Hoi Danny,
Ik ben erg onder de indruk van dit deel. Erg emotioneel ook. Met tranen in de ogen gelezen!
Ga zo door. Maar een leuker, lekkerder, deel is welkom.
Groetjes, Miriam

Met tranen in mijn ogen heb ik dit deel gelezen op de zondagmorgen je hebt het weer geflikt man man wat kun jij ons in je greep hebben met je verhaal zo waarheidgetrouw geschreven veel veel respect

Geen woorden voor, zo intens als jij verdriet en pijn kunt beschrijven. Met tranen in de ogen zitten lezen. Wees dankbaar Danny met alle lieve vrienden om jou heen, en laat ons genieten van jou belevenissen.

Wat een verhaal deel. Maar t was weer een topdeel dus een verdiende 10 +++++++. Je bent een topper danny

Wauw...

Wat een emotioneel deel. Met tranen in mijn ogen gelezen

Wauw, erg mooi geschreven waarbij ik het als kerel zijnde niet droog heb kunnen houden. Heb zelf ook een soortgelijke euthansie meegemaakt van mijn eigen vader op 17 jarige leeftijd dus dat gevoel kwam weer een beetje naar boven. Aflevering 83 hopelijk een wat vrolijkere inslag.

Potver. Dit is een aangrijpend deel. Met een brok in mijn keel zitten lezen.
Maar het is een geweldig geschreven verhaal en ik kan het vanuit beide perspectieven heel goed begrijpen.
Dikke 10 weer Danny.

Diep ontroerd
Emotioneel gepakt
Intens vertederd

Allerlei emoties raasden door me heen.
En vragen… heel veel vragen.

Je doet het weer, Danny!
Je bent veel een schitterend schrijver.