Beste Jefferson,
Ik ben onder de indruk van je verhalen, iedere keer weer…
Maar nu schrik ik toch echt een beetje; niemand die het weet dat je schrijft en dat doe je dan ook nog
stiekem onder werktijd?
Als je niet aan het schrijven bent dekt je natuurlijk veel na over de lijn van het verhaal, voor jou ook geen eenvoudige zaak.
Ik denk dat het geheel je meer in beslag neemt dat dat je misschien wel wilt toe geven.
Al met al denk ik dat dit een behoorlijke obsessie voor je is geworden.
Misschien beter om helemaal te stoppen? Of is dit te moeilijk voor je? En wat vind jouw partner hiervan?
Met mijn bescheiden mensenkennis signaleer ik hier eigenlijk heel dwangmatig gedrag; een tijdbom die op springen staat.
Misschien is jouw omgeving je smoesjes al wel beu en vraagt iedereen zich onderhand al af wat er precies aan de hand is.
Zo’n probleem heeft natuurlijk ook onderliggende oorzaken waaraan gewerkt moet worden, misschien is het goed om hulp te zoeken. Groet van mij, Willem