Borderline - 29: Eindelijk

Diana - 21-01-2021 om 09:51

Moreel kompas!

Zoals verwacht geeft het vervolg van het verhaal geen verrassingen, muv van de introductie van een nieuw personage in de persoon van Bibi. Daar zou meer achter kunnen zitten, vermoed ik. De nadruk die de zgn therapeut legt op het "in control" zijn en blijven van Lars geeft ook te denken.
Verder laat de narcistische hoofdpersoon/auteur, zoals we gewend zijn, wederom zien niet te beschikken over enig moreel kompas. Ze heeft een "mannetje" waarvan ze alleen zichzelf wijsmaakt dat ze zoveel van hem houdt (geeuw, geeuw) en met wie ze zo'n goede relatie heeft (huh??!!) maar die ze in werkelijkheid telkens weer de grond in trapt. Haar hele week draait nu om het toeleven naar dat ene uurtje. Hoezo gaat de relatie beter, ze is geen spat veranderd en alles draait weer om de sex met een ander. Hoezo werkt de therapie en gaat ze vooruit? Maar zoals een echte narcist betaamt is alleen hun gevoel van belang en is verder alles en iedereen daaraan volledig ondergeschikt en onbelangrijk. Ze horen maar op 1 plek thuis en dat is de goot.

De therapeut lijkt een amateuristische prutser en de rol en intenties van Lars blijven onduidelijk. Zit er nu een plan met Milou (en Bibi) achter of is Lars gewoon de verachtelijke slappe cuckold.

groet,

Diana

Maaike A. - 18-01-2021 om 18:18

Oelewapper

Eigenlijk wilde ik met mijn reactie wachten tot na het laatste deel. (Ja, er komt een keer een eind aan.)
Maar na jouw bericht moet ik echt meteen reageren. Het heeft mij diep geraakt. Bedankt dus voor je ontroerende reactie. Ik kan het zeer waarderen.

Oelewapper - 18-01-2021 om 10:20

Met het risico dat mijn reactie als standaard euforie van een fan wordt weggezet, wil ik toch mijn ongezouten mening geven.

Ja, ik ben fan van deze serie omdat ik die geweldig vindt. Ik ben niet vertrouwd met borderline. Als ik op de reacties van vorige delen mag afgaan, slaagt Maaike A. erin om dit correct te verwoorden in het neerzetten van het personage Maaike.
In combinatie met een seksverslaving creëert ze een vrouw die zo realistisch overkomt dat de verhalen soms heel uiteenlopende en vaak extreme reacties uitlokt. Dit bewijst voor mij dat Maaike A. een dijk van een schrijfster is.
Wat er ook van zei, het valt niet te ontkennen dat haar verhalen heel goed geschreven zijn op elk taalkundig gebied. Inhoudelijk kiest ze niet voor platgetreden paden en houdt ze haar verhaal goed in de hand. De evolutie die elk personage doormaakt, klopt ook met wat ze meemaken. Net als echte mensen groeien ze.

Doorheen de verhalen verbaasde het me dat er in sommige reacties erg op de man wordt gespeeld. Sommige lezers vergeten bij het lezen dat het om fictie gaat. Ze vereenzelvigen hierbij het personage Maaike met de auteur Maaike A., die bijna door het slijk wordt gehaald. Dat ze hier zelf niet op reageert en gewoon verder schrijft aan haar verhaal, siert haar. Mijn respect voor haar als schrijfster is enorm groot. Mijn bewondering voor haar als mens kan ik niet geven. Ik ken haar niet.