He, wordt t net sepannend!!!
Vlug de volgende??? He! Toeee!!??
Toppie 👍👍👍👍

Zo dat was weer snel volgende verhaal, Joline regeerde weer eens 'lekker' van zo'n vrouw zou ik getikt worden veel beter weten en af en toe te beidehand... mijn meisje is ook blond maar geen beterweter. Ondanks ze de Duitsetaal en kultuur afgestudeerd is aan de Leidse Universiteit!!
Ik zeg wel eens tegen familie, jullie weten geeneens hoe slim ze is.
Maar Keith weer bedankt voor een hoop leidinggevende tips in en om het militaire gebeuren en bij DT
Thanks groet Ron

En daar is tie dan ( eindelijk volgenseen aantal trouwe lezers 😃)
De rede op de KMA.
En ook hier weer dezelfde Kees en Co.
Doe gewoon, wees wie je bent en dat kan in iedere setting ook onder militairen.

Echt de reden om dit verhaal te blijven lezen en opnieuw te lezen.

Op naar het vervolg.

Bedankt weer Keith

Alweer een mooi deel, en het is uiterst vermakelijk ik heb meerdere keren hardop gelachen.
Zoals al veel andere lezers hebben geschreven, Mini is een Roman met een hoofdletter R en ook ik kijk elke dag even of er alweer een nieuwe aflevering door Keith is vrijgegeven.. on het dan héél snel op het gemakje te gaan lezen.

Het zal geen verrassing zijn, een welverdiende dikke 10 en op naar het volgende deel!

Groet Harry.

Ik was een weekje op vakantie en zat op een locatie met een redelijk goede WiFi-verbinding. Ik dacht: 'dan kan ik mooi de nieuwe verhalen van Keith lezen." Maar nee, je had mijn buurman kunnen zijn, want ik denk, dat je ook een weekje er tussenuit was. Jammer voor mij, maar jou gegund.

Des te leuker natuurlijk, als je thuis komt, dat er dan wel een nieuwe mini is binnengekomen. Een aflevering, die geheel stond in het teken van de erotische avonturen tussen Kees en Joline. Er zaten natuurlijk wat zijpaadjes bij, maar de hoofdzaak was de erotiek (en dan bedoel ik niet gewone, platte seks). Mooi beschreven en voortreffelijk verwoord.

Applaus, Keith, van Cis.

Lang gewacht toch verkregen! Top Keith!!

Gr Ron


Oh ja vergeet niet de klok een uur terug te zetten...

Verd..., zijn we een week verder en weten we nog steeds niet wat Kees en Fred nu verteld hebben op de Kazerne. Maar wel dat Joline en Mocca er ook bij zijn, dat word vast Heel Veel Lachen. Kan gewoon niet missen. 👍 👍

Hallo Mark.

Dank voor je reactie en je openheid.
Het woord 'klote' is in deze wellicht wat ongepast, maar geeft wel exact weer wat ik dacht toen ik je reactie las.
Sinds een tijdje weet ik ook weer wat beter om 'lijdend voorwerp' te zijn in de medische wereld.
Niet zo hevig als jij, maar het zet je wel weer met beide benen op de grond.
Heel veel sterkte met alle behandelingen!

Groet
Keith.

tja even over het boventoon zingen er is een Mongoolse Metal band genaamd The Hu - Wolf Totem en de zanger zingt in boventoon, zoek het maar eens op YouTube. het staat mij ook bij dat Eskimo's ook zingen in boventoon dat heb ik ooit eens in mijn jeugd gezien in een documentaire.

Er is bij mij iets dat mij onwijs triggert als het om honden gaat, is het niet met Mocca dan is het wel met Bengel het ging om deze reactie ' Mocca kwam overeind toen Irene zat te snikken, trippelde naar haar toe en duwde zijn neus tegen haar been. En toen zijn kop óp haar been. “Hé brave Mocca…” Ze aaide de hond en wij zaten er stil omheen te kijken. “Wat een schat van een hond…” voor jullie waarschijnlijk niets zeggend maar voor mij in eens een stortvloed met tranen. Dat komt denk ik dat ik en mijn voormalige partner een jonge Boxer pup hadden De fokker was 'Van Rusticana' uit Boksum dat ligt in Friesland Lex was een ondeugende nieuwsgierige Boxer maar om een lang verhaal toch heel wat korter te maken Lex was 6 jaar oud en bleek een tumor in ze koppie te hebben en die kon niet verwijderd worden dus we hebben afscheid van hem moeten nemen. tja 2 oktober 1998 was het einde voor Lex en heel soms heb ik van die momenten dat ik totaal uit het veld geslagen ben. deze opmerking met Mocca tja dat pats 'verdriet'... Keith weer onwijs bedankt voor dit prachtige verhaal tja weer volle bak10++
Groet Ron

Weer een geweldig verhaal met een sprankelende Brecht (wat een talent voor je hier op) en een familie Petersen, die nog steeds met de te vroege dood van hun man/vader bezig is. Beide stukken zijn uiterst gevoelig en betrokken geschreven. Chapeau Keith!!!