Hallo Gerrit, Ik heb volop genoten van deze serie. Denk dat ik hem gelezen heb op de manier die jij voor ogen had toen je het verhaal schreef. Enkele stukken van Bach heb ik namelijk al geluisterd en de geile manier waarop je de seks beschrijft komt heerlijk bij mij binnen. Ga meer van je lezen. Groet, Wessel

Ik heb je een mail gestuurd! 😃

Dankjewel.voor deze prachtige serie en tegelijk ook voor het 'to thé point' naschrift, waar ik me helemaal in kan vinden. Een beetje realisme in het 'normale leven' is me heus niet vreemd, al helemaal niet waar het erotiek en seks betreft, maar al schrijvende gaat ook 'mijn pen' wel eens met me op de loop. Dat herken ik maar al te goed.
Succes bij het hervatten van jouw vervolgverhaal van (veel te) lang geleden.

Jelle, dank voor je uitvoerige reactie. Ik vind het positief dat lezers op deze site zo nu en dan aan het denken gezet worden over het onderscheid tussen fictie en de realiteit. We zijn het volgens mij helemaal eens: tweezijdige instemming en de juiste sfeer (liefde bijvoorbeeld) beperken het altijd aanwezige risico. De trigger voor mijn naschrift was ook een discussie naar aanleiding van een verhaal van 'Sanne_Friesland', waaraan ik meegedaan heb, en die ik deels met kromme tenen heb aangezien...

Hartelijke groet, Gerrit Tonner

Beste G., deze nieuwe reeks getuigt van veel kennis, inzicht en empathie. Je nawoord heb ik uiteraard met veel belangstelling gelezen. Mensen sluiten hun ogen voor incest, tot het in hun kennissenkring uitkomt of tot ze er (weer eens) over lezen in de krant. Van alle ongewenste seksuele daden of relaties komen veruit de meeste voor binnen gezin of familie. Daarna komen de niet-incestueuze handelingen met voorop vrienden of bekenden en het rijtje wordt afgesloten met toevallige onbekenden en dan heet het terecht 'verkrachting'. Uiteraard is het altijd verkrachting wanneer er geen sprake is van toestemming. Daar zijn we het over eens. Waar de meeste mensen helaas niet van op de hoogte zijn of wat ze niet willen weten, is dat er ook een weliswaar klein aantal interfamiliale seksuele relaties bestaan - relaties, inderdaad, omdat ze nooit eenmalig zijn en soms wel lange tijd kunnen duren - waarbij de jongere nood heeft aan intimiteit met de volwassene, zij het een oudere broer (of zus, uiteraard), of een vader (of moeder) of een vertrouwd familielid (meestal neef/nicht of oom/tante). U heeft helemaal gelijk wanneer u schrijft dat de volwassene zich dan in een machtspositie bevindt. Als hij/zij die kan afleggen en ook de jongere dezelfde macht kan geven - dat is namelijk heel goed mogelijk als er liefde in het spel is - dan voelt die jongere zich evenwaardig en gedragen. Ik hoop nog veel van u te kunnen lezen.

Prachtig geschreven.

Bedankt voor weer een prachtige serie. Eigenlijk wel jammer dat het is afgelopen maar tegelijkertijd verheug ik mij op het vervolg van de Lauwerkrans. Zal de draad wel weer even moeten oppikken:-)

Wat een goed verhaal. Het ‘medische’ stuk is nieuw voor mij. Ik herken de openheid over seks naar de huisarts. Het heeft mijn veel opgeleverd. Het varen over de Rode Zee is bekend. Mijn lief was destijds extra ‘gemotiveerd’ en kwam tijdens de boottripjes extra intens klaar. Vooral bij het einde van de zee. De handdoeken moesten wel met de kookwas mee. Inmiddels is de Rode Zee hier opgedroogd, maar we gaan er nog steeds graag met de boot op uit.
Ben zeer benieuwd naar het volgende deel.

Na deel drie van deze serie, een deel dat mij niet kon bekoren, heb ik volop genoten van de delen vier en vijf en nu wordt het moeilijk. Ik wil als man natuurlijk meteen reageren dat ik graag kandidaat sta om ook met haar te neuken. Echter... ik wil dat het dan veel meer wordt dan een portie plat neuken. Ik zou er een enorm liefdevolle happening van willen maken. Haar de belevingswereld van een man van 70 plus laten verkennen en helemaal in haar dienst willen zijn... Tja...

Hallo Wessel,

Wat leuk om op dit verhaal weer 's een reactie te krijgen, en dan wel zo'n gevoelige...
Voor dit verhaal stond een levensechte blinde meid uit mijn directe omgeving model. Ik had diep respect voor de krachtige manier waarop ze in het leven stond en met haar handicap omging. Ik moet ook bekennen dat ik haar nooit zou durven inlichten over de fantasieën die ze bij mij opriep. De handelingen zijn fictief, maar het karakter is in zeker opzicht realistisch.
Ik herken jouw emoties als een reflectie van die van mezelf.
Dank.

Gerrit Tonner