Wat ging hier aan vooraf?
Elsbeth van Zon, 17 jaar en naar eigen zeggen ‘volwassener dan gemiddeld voor haar leeftijd’, heeft een moeder die in een diepe depressie is geraakt. Haar ouders hebben in die situatie geen seks meer en ze heeft haar vader voorgesteld dat hij haar in de seksuele liefde zal inwijden. Maar onvoorzien is ze ook benaderd door Benno Boiten, die een klas hoger dan zij op het atheneum zit, en die haar z’n liefde verklaard heeft. Elsbeth vindt hem erg leuk, maar maakt hem duidelijk dat ze op een moeilijk moment in haar leven zit. Ze hebben een afspraak gemaakt om vrijdagmiddag bij Benno thuis met elkaar te praten. We zijn nu op de ochtend van die dag, bij school. Elsbeth heeft een belangrijke scheikundetoets.

Toen ik op school de fietsenkelder binnen reed, stond Benno me op te wachten.
Dat stemde me blij. Ik zette m’n fiets weg en liep op hem af.
‘Ha Benno – kerel,’ zei ik, ‘wat kijk je stoer!’
‘Klopt. Zo voel ik me ook. Er is denk ik gisteren een nieuw hoofdstuk in mijn leven begonnen. Trouwens, jij straalt alweer net als gisteren. Mag ik je een zoen geven?’
Hij wachtte mijn antwoord niet af en zoende me vol op de lippen. Even verderop waren een paar meisjes uit de onderbouw. Ze giechelden… Ik voelde me heel volwassen.

Het was nu de tijd van het tweede roosteruur, een mentoruur. Het uur daarop konden leerlingen die daar behoefte aan hadden nog vragen stellen aan onze scheikundeleraar. Daar had ik geen behoefte aan. Dan volgde de eerste pauze en daarna het dubbeluur voor de toets. Na de toets was ik vrij. Maar Benno had dan nog een uur te gaan. Ik had een boek bij me voor de leeslijst Engels. Om half twee zouden we dan naar Benno’s huis fietsen. En dan hadden we vier uren de tijd… In mijn hoofd was ik al tig keer nagegaan wat ik hem wel en wat ik hem niet zou vertellen.. Maar ik was er nog allerminst zeker over. De situatie zelf zou natuurlijk ook heel bepalend zijn. Ik ga het wel zien, dacht ik…

De toets verliep vlekkeloos. Het zou me verbazen als het geen tien ging worden. Dat gaf me gek genoeg ook een goed voorgevoel over mijn gesprek (en hopelijk meer) met Benno. En ineens kreeg ik een inval. Ik ben nog niet aan de pil, maar stel je voor dat het met Benno straks helemaal anders loopt dan ik verwacht en het loopt toch uit op vrijerij. Zou het niet verstandig zijn om over condooms te beschikken? Ik besloot om in mijn vrije uur langs het Kruidvat te gaan. Hopelijk zouden die rubbertjes niet te duur zijn, want ik had maar een tientje en wat muntgeld in m’n portemonnee.

Het schap met condooms stond vlak bij de kassa, waarschijnlijk was dus het roofgoed. Maar dat ik zo in het zicht stond, kon me ook niet schelen: ik hoef me naar anderen niet te verantwoorden voor de aankoop van condooms,toch? Laat ze maar denken: Goh, neukt dat meisje al? Ik wachtte wel tot de mevrouw die afrekende weg was. Ik bekeek het aanbod. Toen vroeg de caissière, een vrouw van middelbare leeftijd, ook nog of ze me kon helpen. Ik antwoordde assertief:
- ‘Dank u, maar dit product zoek ik liever in m’n eentje uit.‘
- ‘Goed zo meid, tof dat je er zo in staat: sterk.’
De prijs van Durex ging boven mijn budget, want die waren op z’n goedkoopst beschikbaar in een verpakking van 20 voor € 17. Het eigen merk van het Kruidvat kostte € 3,50 voor 12 stuks. En dan had ik ook nog de keus uit standaard en ‘thin’. Nou zo’n keten zet z’n reputatie niet op het spel voor zoiets als condooms, dus durfde ik het huismerk wel aan. Ik koos ‘thin’.
- ‘Veel plezier ervan!’ wenste de caissière me toe.
- ‘Dank u, dat hoop ik ook.’ En ik liep fier de winkel uit.

De familie Boiten woonde in een groot vrijstaand huis in een jarendertigbuurt. Heel wat chiquer dan wij thuis. Ze waren potentieel klant voor mijn vader, bedacht ik.
- ‘Wat doen jouw ouders eigenlijk?’ vroeg ik.
- ‘Mijn moeder is dierenarts en mijn vader werkt bij de vakbond FNV. En jouw ouders?’
- ‘Mijn vader heeft een klusbedrijf. Hij restaureert en innoveert oude-stijlpanden, en mijn moeder werkte in een zaak voor damesmode, maar zij is momenteel werkloos. Maar eh… wat wonen jullie hier mooi.’
- ‘Ja, maar nog niet zo lang: we hebben dit huis geërfd van mijn moeders ouders.’

We waren in de keuken.
- ‘Zullen we hier aan tafel gaan zitten en zal ik een pot thee zetten?’
Zo deden we het. Benno maakte thee en we gingen tegenover elkaar zitten. Na een wat ongemakkelijke stilte zei Benno:
- ‘Ik vind je heel leuk en interessant. Je zei gisteren dat je op het moeilijkste moment van je leven zit. Mag ik daar iets over weten?’
Ik kreeg het warm en begon te blozen, wapperde met m’n handen koelte naar m’n gezicht.
- ‘Ik vind jou ook heel leuk. En meer dan dat… Ik merk dat ik toe ben aan een echte relatie, inclusief seks. Ik wil die kant van mezelf ontwikkelen, maar dan is een ‘wederhelft’ wel een pré.’
Ik liet even een pauze vallen, en ja hoor: hij zag de humor in van wat ik zo parmantig formuleerde…
- ‘Maar ik heb nog niet eerder een jongen ontmoet van wie ik dacht: met hem zou ik verkering wel willen uitproberen. Gistermorgen had ik dat gevoel in een flits… en dat is er nog steeds. Maar dan… Ik zou best heel graag m’n hart bij je uitstorten, maar ik wil eerst nog een keer checken of ik je voor honderd procent kan vertrouwen. Als ik je echt alles vertel, ben ik heel kwetsbaar. Ik moet er echt op kunnen vertrouwen dat wat ik je vertel tussen ons tweeën blijft. Zelfs je eigen ouders of je beste vrienden mag je niets vertellen zonder dat je dat eerst met mij afstemt.’
- ‘Tsja, ik weet natuurlijk niet hoe het zit en hoe moeilijk dat zal zijn, maar ik beloof je dat ik me er redelijkerwijs absoluut aan zal houden. Ik voel een enorme aantrekking tot jou. Ik wil er voor jou zijn, misschien kan ik je steunen.’

Ik besloot open kaart te spelen.
‘Tot ruim een jaar geleden waren wij een fijn gezin. Maar mijn moeder is in een diepe depressie geraakt. Voor mij maar ook voor mijn vader is het een moeilijke tijd. Mijn moeder is een soort van onbereikbaar geworden.
Ondertussen voelde ik dat ik volwassen werd. Ik zou graag verkering willen met een lieve jongen en dan ook een seksuele relatie opbouwen. Maar ik zag dus nergens in mijn omgeving een jongen die ‘rijp’ genoeg was. Wat ik wel zag, is dat mijn vader vreselijk leed onder de verbroken emotionele en seksuele verbinding met mijn moeder. Ze slapen ook gescheiden. Hij is een ontzettend fijne man, en ik besloot hem voor te stellen dat ik in zijn (en mijn) seksuele behoeften zou voorzien. Maar daar wilde hij niets van weten, hij werd zelfs boos op mij.
Ik heb toch aangehouden en vorige week werd duidelijk dat hij alsnog op mijn voorstel wilde ingaan. We hebben een nacht samen doorgebracht. Hij is niet in mij geweest, maar we hebben wel naakt geknuffeld.
Mijn moeder heeft het opgemerkt, en gek genoeg gezegd dat ze blij was dat ik mijn vader, haar man, de genegenheid wilde geven die zij hem niet meer bieden kan.’

Benno keek mij aan, helemaal betrokken op mijn verhaal, ernstig – maar zonder merkbare afwijzing, dus ging ik door...
- ‘Die ochtend was ik drie uren op mijn baantje bij autobedrijf Drijver. De jonge baas, die net zo oud is als mijn vader, maakte seksuele opmerkingen naar mij. Zogenaamd als grapje. Ik heb hem gezegd dat ik het niet leuk vond, maar tegelijkertijd dacht ik: wat gek dat hij dat juist vandaag zegt, nu ik voor het eerst een soort van seks heb gehad.
Daarna kwam ik op school, en daar vertelde jij mij dat ik er zo stralend uitzag. Je zei het zo onbevangen dat ik voor het eerst het gevoel had: zo’n jongen zoek ik…’
Benno stond op, ging achter mij staan en omarmde mij stevig. Hij zei niets. Nou ja, hij mompelde ‘meisje… meisje…’. Na een tijd zei hij: - ‘Vertel door…’
‘Mijn vader en ik hebben vannacht weer naakt geknuffeld. Ik ben nu met mijn vader een weg ingeslagen waarop ik dóór wil. Maar ik zou ook graag vriendschap met jou willen, en eigenlijk ook seks. Zie daar in wat voor positie ik zit.’

Ik had dit gesprek al zo vaak min of meer voorbereid in m’n gedachten, dat het er vloeiend uit rolde.
Wat ook hielp, is dat Benno áchter me stond zodat ik hem onderwijl niet hoefde aan te kijken…
- ‘Misschien is gewoon-niet-meer-dan-vriendschap voor jou wel mogelijk. Dat zou ik al heel fijn vinden. Maar misschien ben jij óók toe aan een seksuele relatie. Alleen, dan zul je me moeten delen met mijn vader, want die wil ik niet opgeven. Ik heb trouwens geen idee hoe zo’n driehoeksrelatie dan zou verlopen… Zo’n relatie met mijn vader kan natuurlijk geen eindstadium zijn. Ik wil uiteindelijk gewoon een monogame relatie met een leeftijdsgenoot. Of is voor jou de situatie gewoon te idioot en zet je nu een punt achter dit toevallige gebeuren, omdat een driehoeksrelatie je te ingewikkeld of misschien wel ‘te fout’ wordt? Wat een puinhoop hè?!’

Of hij het bewust deed als reactie op mijn verhaal, of dat het onbewust ging, maar Benno liet de omarming eerst los, stak zijn handen onder mijn armen door en legde zijn handen onder mijn borsten, waarna hij ze een beetje opliftte en kneedde… Dat had een behoorlijk heftige uitwerking op mij, die ik tot in mijn onderbuik voelde. Als hij dit bewust deed, was hij zéker uit het gewenste hout gesneden. Maar misschien was het ook een toevalstreffer…
- ‘Elsbeth, ik kan het allemaal niet overzien, maar ik heb een gevoel alsof ik een lot uit de loterij getrokken heb. Ik voel me vereerd met jouw ‘aanzoek’ (Hij zei het ironisch plechtig). Ik wil niks liever dan met jou zo’n relatie opbouwen. Tjezus… dat ik liefde mét seks op een presenteerblaadje aangeboden krijg door zo’n mooi en serieus meisje! Ik neem aan dat je dat ‘delen met je vader’ niet bedoelt als dat wij triootjes gaan hebben. Ik begrijp jouw situatie en ik wil wel onderzoeken of het allemaal lukt. Trouwens, als het al te problematisch wordt, kunnen we er toch altijd op een goede manier mee stoppen: we zijn toch niet meteen voor eeuwig getrouwd als we seks hebben gehad?!’
- ‘Je bent een verstandige schat Benno! Maar – en hoor wie het zegt – als we gaan seksen, wil ik wel dat díe lijn monogaam is.’
‘Dan zijn we het daar over eens. Wat me wel lastig lijkt, is dat jij dan waarschijnlijk veel ervarener zult zijn dan ik, en dat je me dan klungelig zult vinden.’
- ‘Nou, je lichaamstaal nu is hartstikke oké! Ik vind het fijn hoe je m’n borsten vasthoudt. Compliment! Mag ik je een échte zoen geven?’
Benno liet me los, we draaiden naar elkaar toe en we zoenden hevig. Ik was volmaakt gelukkig… En Benno z’n zoengedrag bevestigde dat het helemaal wederzijds was.

Hoe lang houd je zulk zoenen vol? Een eeuw van een paar minuten… We stopten en keken elkaar verliefd aan.
- ‘Zullen we naar mijn kamer gaan? Die past als ruimte beter bij wat we waarschijnlijk beiden in gedachten hebben dan deze keuken,’ stelde Benno voor. We liepen een statige trap op voorlangs een glas-in-loodraam. Aan een U-vormige overloop waren vijf deuren. Benno opende de middelste deur, en daar bleek een tweede trap naar de zolderverdieping te leiden. Aan een nieuw overloopje grensden twee deuren. Benno opende die naar zijn slaapkamer…

Ik wist niet wat ik zag! Vloer, wanden, zoldering, alles was van ‘warm’ hout. Er stond een twijfelaar die voor één persoon opgemaakt was. Wat ook opviel, was een heel grote viool die in een standaard stond met een muzieklessenaar en een kruk erbij. Er lag een strijkstok op de lessenaar. Verder stond er een tafel met twee stoelen en een boekenrek, kennelijk Benno’s studiehoek. ten slotte een grote kast, waarschijnlijk een klerenkast want op een van de deuren was een manshoge spiegel bevestigd. Aan één wand hing een grote zwart-witposter met een of andere pop-ster, afgebeeld als een bronzen figuur in een enigszins achterover liggende houding, in een oude stedelijke omgeving, waarschijnlijk Duitsland, want onder, afgedrukt in de sokkel van het beeld stond in rode letters ‘Arnstadt’.

Benno genoot zichtbaar van de verwondering waarmee ik deze verrassende jongenskamer in me opnam. Mijn hersenen draaiden op volle toeren om de pop-ster (?) op naam te brengen, of zou het een klassieke musicus zijn, gezien die grote viool van Benno?
- ‘Allemachtig, Benno! Wat ik ook verwacht had – niet dit! Wie is die pop-ster?’
- ‘Haha, dat is de jonge Johann Sebastian Bach, hier een jaar of twintig, rond het jaar 1705. Kijk even naar de lichte bobbel in zijn broek en naar zijn tepels die door de bloes prikken… Arnstadt was zijn eerste serieuze werkplek, maar als onstuimige adolescent lag hij voortdurend overhoop met z’n werkgever, het kerkbestuur ter plaatse. Hij rommelde bijvoorbeeld ’s avonds laat met een ‘Jungfer’ bij het orgel, haha! In drie jaar liepen de spanningen zo op dat hij vertrok naar een nieuwe standplaats. Bach is mijn grote idool. Hij heeft ook veel geschreven voor de cello. Dat is mijn instrument.’
Ik was enorm geïmponeerd, misschien wel geïntimideerd, van zoveel ‘chic’ in mijn ogen. Benno pikte dat meteen op…
- ‘Laat je niet verblinden hoor. Ik heb al wel van enkele van jouw klasgenoten begrepen dat jij beter bent in de bèta-vakken dan ik op mijn cello. Ik moet er niet aan denken dat Bach mijn leraar zou zijn. Ik zou voordurend op m’n kop krijgen, vrees ik. En eh, sinds gisteren heeft mijn cello een eigennaam: Elsbeth-2. Zie je hoe jullie vormen in essentie met elkaar overeenkomen? Toen ik me gisteravond aftrok, keek ik naar ‘haar’ (hij bewoog met z’n hoofd naar de cello) en zag ik jou…’ Hij gniffelde om zijn eigen snaaksheid. – ‘Vandaag wil ik Elsbeth-1 graag bespelen…’
- ‘Oh Benno, ik tril als een snaar van de spanning. Ben ik dan jóuw ‘Jungfer’? Ik denk dat ik dat bespelen heel fijn ga vinden. Maar eh, zou je eerst iets willen laten horen op die cello?’

- ‘Die vraag had ik verwacht. Ik speelde tot voor kort vooral etudes en vrij simpele maar ook wel saaie stukken. Ik ben echter sinds een tijdje bezig serieus repertoire op te bouwen. Zo ben ik onlangs ook begonnen met de eerste cellosuite van Bach. Hij schreef zes suites rond 1720. Deze eerste is de eenvoudigste van de zes. Nou ja, nog moeilijk genoeg hoor. Ik heb het eerste deel, de prelude, ingestudeerd. Daar werk ik al tijdje aan, dat lukt me echt niet in een paar dagen.’
Heel zelfbewust pakte hij de cello, zette die voor zich op de grond tussen ‘n knieën, daarvóór de lessenaar. Hij pakte de strijkstok, ging verzitten en zei plechtig:
- ‘Johann Sebastian Bach, Eerste cellosuite, in G groot, de prelude. Ik speel uit m’n hoofd met de bladmuziek vóór me voor de zekerheid. Dit deel duurt bijna drie minuten.’
En dan speelde hij een ongelofelijk mooi stuk met allemaal korte loopjes in een doorgaande stroom, dansende muziek met heel veel lage tonen. De lenige vingers van zijn linkerhand tastten heel gericht over de snaren bovenaan de steel. Met zijn rechterhand bewoog hij de strijkstok. Het stuk eindigde met een hoge aangehouden toon. Het ontroerde mij intens, ik kreeg de tranen in de ogen.
Benno keek mij vragend aan…
- ‘Tjezus Benno, wat mooi! Ik ken voor zover ik weet geen muziek van Bach, maar als deze muziek hem typeert, dan ga ik enorm van hem houden, én van zijn leerling die veel te bescheiden is over zichzelf…’

Ik was op slag nieuwsgierig naar de band tussen Benno, zijn instrument en Bach.
Ik stelde een hele serie vragen, de ene vloeide via zijn antwoorden voort uit de andere. Ik was erg onder de indruk van Benno’s gedrevenheid. Ik realiseerde me dat ik gisterochtend in een flits wist: dit is een jongen met inhoud. Dat dat mogelijk was zonder ook maar iets van hem te weten, moet in zijn uitstraling gelegen hebben.
- ‘Je zegt dat Bach de grootste componist aller tijden is. Hoe kan iemand dat vaststellen?’
- ‘Niet. Het is geen feit maar een overtuiging, die overigens door veel musici gedeeld wordt. Bach was ook leraar wiskunde, en erg goed in het vak. Hij is extreem vindingrijk in het bedenken van melodieën en combineert mathematische compositie met een perfecte emotionele balans.’
- ‘Maar eh… zullen we het een andere keer verder over Bach hebben? Ik heb nóg een overtuiging: namelijk dat jij het meest door mij begeerde meisje ter wereld bent. En dat is een féit dat ik maar al te graag wil bewijzen. Het liefst lijfelijk… Zullen we elkaar ’s uitkleden om de naakte waarheid te achterhalen? Jij mag beginnen met mijn trui.’

Dat was gauw gepiept.
- ‘Zal ik je shirt ook maar doen?’ En ik voegde de daad bij het woord.
Hij had een mooi strakke buik en een duidelijk gewelfde borstpartij. Ik zoende zijn tepels die meteen hard werden. Hij pakte direct door: zette mij iets op afstand en knoopte m’n bloes los en deed die uit.
- ‘Dan mag ik natuurlijk ook twee stukken verwijderen, toch?’
Ik knikte. Hij draaide me om, om de sluiting van de bh los te kunnen maken en het ding af te leggen. Hij bleef achter me staan en pakte me onder de oksels door weer onder mijn borsten, net als hij in de keuken had gedaan, maar nu dus op de blote huid. Hij ‘woog’ ze heel voorzichtig en draaide cirkels in tegengestelde rondjes.
- ‘Met die symmetrische beweging heb je Bachs mathematiek al te pakken… nu de emotionele balans nog… Ik zou het fijn vinden als je wat steviger te werk gaat. Die cello aaide je ook niet bepaald. Borsten zijn gevoelig, maar een beetje steviger mag je wel masseren. Neem mijn tepels zo maar in je mond; sabbel er maar aan en bijt er zachtjes in.’
Benno gaf gehoor aan mijn aanwijzingen en de uitwerking op mijn onderbuik was nog sterker dan in de keuken. Wat heerlijk om zo ‘onder handen genomen’ te worden.

Benno gleed met met zijn tong naar beneden over mijn buik en navel.
Hij prutste aan de sluiting van m’n spijkerbroek. Toen hij die uit wou doen stuitte hij op mijn gympen, oeps… Die waren snel uit, evenals m’n sokken. Dan volgde de broek, beide pijpen tegelijk. Ik had een donkerrood slipje aan, waar – tot zijn vreugde een natte plek in bleek te zitten…
- ‘Jouw vagina vindt wat ik doe kennelijk leuk,’ zei hij en hij gaf een zoen op de plek.
Even later had ik hem ook tot op z’n short uitgekleed, waar zich een flink geslacht in aftekende met – haha! – een natte plek aan de top…
- ‘De laatste handeling doen we ieder zelf, zou ik willen voorstellen. Wie eerst?’ zei Benno.
- ‘Ik!’ zei ik, en ik stroopte m’n slipje naar beneden.
- ‘Wauw! Je bent helemaal glad… geschoren toch?’ Ik knikte.
- ‘Ik heb me wel afgevraagd of ik me zou scheren, maar ik wist niet goed hoe dat gaat… Dus ik ben nog behaard onder…’ En hij werkte zijn short uit. Zijn piemel stond fier overeind, z’n balzak hing mooi met z’n ballen echt naar onderen, het geheel omlijst door een wolk van donkerblond haar. Die piemel was uitgesproken lang en slank, heel anders dan die van mijn vader. Hè… ik had meteen een beetje de pé in: ik had me zo voorgenomen hem niet met paps te vergelijken. En nu gebeurde dat toch… maar ja, het verschil viel dan ook wél op.
- ‘Benno, wat ben je mooi! Ik kan bijna niet geloven dat je voor mij kiest…’
- ‘Elsbeth, wat ben jij ook mooi! Maar nog meer: je straalt inhoud uit. Je was net onder de indruk van mijn spel, maar je was ontróerd door Bach. Dat klikt volmaakt met wie ik ben. Het is misschien ongemakkelijk, maar ik zeg het heel bewust toch: ik ben voor jou – begrijp ik – de grote liefde naast je vader; ik zou jou graag zien als m’n grote liefde naast Bach.’

Ik omhelsde Benno, en tot mijn eigen verrassing zei ik, vanuit niets minder dan mijn ziel:
- ‘Jouw vertolking van Bach heeft een knop in mij omgezet: ik ga mijn vader vanavond zeggen dat ik mijn aanbod aan hem terugneem. Wat al gebeurd is, is gebeurd, en ik heb daar geen spijt van. Maar vanaf nu ben ik exclusief voor jou. Jij bent om te beginnen, en anders dan ik dacht, degene die mij gaat ontmaagden. Mijn vader zal zijn gemis anders moeten oplossen. En ik weet zeker dat hij mijn keuze met liefde zal respecteren.’
De omhelzing werd zo innig als het maar kon.

Na een hele tijd ‘ontvlochten’ we ons en we keken elkaar aan… Wat nu?
- ‘Ik moet echt even nuchter zijn Benno, maar ik gebruik nog geen pil. Het laastste wat ik wil, is zwanger worden. Ik wil volgende week meteen naar de dokter en om de pil vragen. Eind volgende week word ik ongesteld en als ik dán met de pil begin, ben ik meteen veilig. Maar ja, dan zijn we dus ruim een week verder… Je mag me best ontmaagden, maar dan moet je wel een condoom gebruiken.’
- ‘Ik heb wel condooms hier op m’n kamer – heb ik gisteren meteen gekocht… Maar ik weet het niet hè. Liefst zou ik je bij de ontmaagding echt vol spuiten… zo stel ik me dat nu één keer voor… Gekke vergelijking misschien, maar zo’n cellosuite instuderen dat gaat ook geleidelijk aan. Ik heb er net zo best anderhalve week geduld voor over om een échte ontmaagding met je te hebben… Tzjezus, Elsbeth wat zijn wij afschuwelijk verstandelijk. Wat een idioot filmscript is dit…’
- ‘Zo zitten we dan kennelijk in elkaar. Ik had ook al condooms gekocht, maar als ik je straks ’s lekker pijp, dan kun je tóch echt in me spuiten… Bevruchting via het spijsverteringskanaal is kansloos,’ grapte ik.

- ‘Als we nou ‘s op jouw bed gaan liggen en elkaars lichaam eerst ’s verkennen.
Ik geef me aan jou over. Raak me overal aan en vraag alles wat je weten wilt.’
Zo deden we.
- ‘Als je staat, staan je borsten ook mooi stevig, maar nu je op je rug ligt, hebben ze een veel ‘vloeibaarder’ vorm… Ze voelen nu ook anders, maar wel heel fijn…’
- ‘Wil je eens met je knieën aan elke kant van mijn middel gaan zitten? Zó ja… Nu duw ik mijn borsten naar elkaar en dan kun jij er met die mooie lans van jou tussen bewegen alsof je neukt…’
- ‘Tzjezus… dat voelt heel apart…’
- ‘Duw ’s helemaal dóór, dan kan ik jouw eikel in mijn mond nemen.’
Dat leverde nogal gepruts op maar na even werd het een soort van voorzichtig, regelmatig neuken.
- ‘Weet je wat het gekke is? Het is net of mijn borsten in direct contact staan met mijn vagina. Ik voel dat ik nat en geil word. Durf je me wel op mijn kut te zoenen? Dat zou ik denk ik nog fijner vinden…’

Benno kroop achteruit tot hij met z’n knieën ter weerszijden van mijn benen zat. Hij boog zich naar mijn vagina, maar hij kwam met zijn mond niet verder dan de pubis. Dus manoeuvreerde hij mijn benen uit elkaar en ging daar op z’n knieën bij elkaar tussen zitten. Zo kon hij mijn kut wel zoenen en likken… Hij verontschuldigde zich voor z’n onhandigheid.
- ‘We moeten het gewoon nog leren, joh. Elsbeth 1 vraagt ook oefening…’ We schoten beiden in de lach.
Benno boog zich weer over haar kut en zoende en likte dat het een aard had. Hij bedacht hoe vreemd het was dat zoiets onvoorstelbaars vanzelfsprekend en opwindend bleek te zijn. Dat mini-piemeltje in een schulpje moest de clitoris zijn. Hij tuitte z’n lippen en zoog het naar binnen. Elsbeth reageerde heel sterk…
- ‘Dit zal jouw clitoris zijn?’ vroeg hij.
- ‘Precies. Nou, het topje ervan, want de echte clitoris zit inwendig en die zwelt net zo op als jouw piemel. Dat geeft een heerlijk gevoel… ga door… nee, wacht ‘s… we doen het nóg anders. Ga jij ’s op je rug op bed liggen…’
Ze kroop overeind en maakte plaats voor hem. Ze plaatste zich op haar knieën om zijn torso, met haar gezicht naar zijn voeten gekeerd, haar knieholten in zijn oksels. Hij omspande met z’n handen haar billen. Ze liet haar kutje naar zijn mond zakken. Hij zoende haar weer op haar clit. Ze nam zijn piemel in haar mond en bewoog op en neer…
- ‘Dit heet soixante-neuf,’ fluisterde ze.
- ‘Jeetje, te gek!’ reageerde hij, ‘Wat fijn dat jij al ervaring hebt…’

Ze zweeg er bewust over dat ze nog geen twintig uur hiervoor hetzelfde had gedaan met de piemel van haar vader. Wat een verschil tussen die twee! Gelukkig kon ze zelf regelen hoe diep Benno met zijn lange lans mocht komen. Ze wilde hem eigenlijk helemaal niet vergelijken met haar vader. Maar ja, zo gaat dat als je ‘ervaring hebt’… Even afgeleid door deze gedachten werd ze helemaal verrast toen Benno zonder het aangegeven te hebben klaar kwam en een vloed aan sperma in haar mond spoot… Nou ja spóót? Het was meer vloeiend vullen. Hoewel ze het meteen probeerde weg te slikken, droop een deel uit haar mond. Het lekte in zijn schaamhaar.
- ‘O jee, ik kwam al klaar vóór ik het doorhad,’ verontschuldigde Benno zich. ‘Wou je wel dat ik het in je mond spoot?’
- ‘Ja hoor, ik had het alleen nog niet verwacht, maar het is oké. Het smaakt prima, een beetje notig.’
- ‘Notig? Wat is dat?’
- ‘Zoals bijvoorbeeld walnoten smaken, misschien zou ik het ‘klotig’ moeten noemen, haha, maar er is niks mis mee: je bent om op te vreten…’
- ‘Nou jij ook hoor,’ en hij beet zachtjes in haar bil.
- ‘Hou het eerst maar bij mijn vagina, ik zou ook wel klaar willen komen. Sabbel maar op mijn clit…’
Wat hij deed, en na een tijdje kwam ze heerlijk klaar. Haar sappen vloeiden over zijn kin in zijn hals, terwijl hij ook een deel opzoog en doorslikte.
- ‘Jouw sap smaakt ook lekker, al heb ik daar geen woord voor… of… misschien een beetje zoals eh… kruidenbouillon.’
- ‘Nou dan seksen we vegetarisch, denk ik… Nou nee, niet helemaal, want jouw piemel was in mijn mond echt een vlezige ervaring…’
Ze moesten beiden lachen.

Elsbeth kwam overeind en ging tegen Benno aanliggen. Ze zoende hem op z’n mond.
- ‘Proef je eigen zaad maar ‘s….’
- ‘En jij je eigen sap,’ kaatste Benno terug.
Ze kropen dicht tegen elkaar aan en bewogen hun handen over elkaars lichaam. Beiden vervuld van een wereld aan gedachten.
- ‘Prettig met u kennis gemaakt te hebben, Jungfer Van Zon.’
- ‘Dat is geheel wederzijds, meneer Boiten.’

Ze lagen wel een kwartier zo lekker tegen elkaar aan. Zwijgend, nagenietend. Tot Benno overeind ging zitten.
- ‘Zullen we ons ’s opfrissen? Dan moeten we een verdieping lager, daar is de badkamer. Daar gingen ze naakt naar toe. Benno draaide de douche aan. Ze wasten elkaar met spons en doucheschuim, namen elkaar uitgebreid onder handen…
- ‘Ik ben helemaal hoteldebotel, Elsbeth 1.’
- ‘En ik ben verliefd op een leerling van Bach.’
Benno pakte voor elk een handdoek...

- ‘Hallo! Zijn jullie boven?!’ riep een stem van beneden.
- ‘Tzjezus, dat is mijn vader!’ Benno liep meteen naar de deur, deed die op een kier en riep: ‘We zijn boven. We komen met een minuut of tien beneden!’
- ‘Oké!’ klonk het van beneden.
- ‘Hij zou pas om vijf uur thuis zijn. Droog je maar af, dan piepen we zo naar boven en kleden we ons aan. Daarna moeten we maar frisjes voor de draad komen… Ik voel me wel wat betrapt.’
- ‘Denk je dat je vader boos zal zijn?’
- ‘Nee hoor, mijn vader is het type dat zich heel goed herinnert dat hij ook jong geweest is… Ik denk dat hij gaat doen of z’n neus bloedt.’
Ze droogden elkaar af, gingen als een speer, naakt, naar Benno’s kamer, waar ze elkáár aankleedden.

.