Nee!
Dit kan je niet menen!

Na twee jaar bouw je de spanning nog verder op, waar het in het eerste verhaal al zo intens was. Je opent alle registers van verlangen en geilheid, je neemt ons mee in een avontuur waarin dominantie en onderdanigheid levensveranderend zijn… en net als we klaar zijn voor een apotheose van jewelste, vertel je ons dat we een jaar moeten wachten om dan misschien een vervolg te lezen?

Ik weet in elk geval waar ik nu al naar begin af te tellen!

Fantastisch verhaal weer!

Dank je, lieve Zazie!
Dank je voor een laatste hoopvolle kerstverhaal.
Dank je voor het verspreiden van liefdevolle woorden waarin erotiek hun plaats krijgt.
Dank je voor dit kerstcadeau!

Natuurlijk is 10 te weinig!

Je bent een meesteres in het opbouwen van de spanning. Met mondjesmaat voer je die op, zonder op enig moment te verslappen (pun not intended, hoewel toepasselijk).

Je doet ons smachten naar meer. Naar veel meer.

Maar eerst: wat is die vraag?

Zoals steeds: enkel superlatieven! Ga door, Stanzie! ?

De beste remedie tegen een najaarsdip is een (kerst)verhaal van jou.
Heerlijk!

Stanzie.

Het zien van je naam boven dit verhaal had een verkwiekende uitwerking op me. Het verdreef de slaap in mijn hoofd. Ik kon niet wachten om te beginnen lezen.
Nog nooit heb je me teleurgesteld met je verhalen. Steeds vlot geschreven in een heerlijke taal.
Immer me langzaam meevoerend naar een punt waarop het opgebouwde verlangen van je personages ook bezit neemt van mij.
Ook nu.

Ik bid voor een vervolg!

Het zijn de details, die kleine vermeldingen tussendoor, de hobbeltjes in de weg die verhinderen dat het verhaal naar een hoogtepunt racet, die het naar een niveau tillen dat een 10 zonder twijfel rechtvaardigt.
Jammer dat meer niet kan.
Een groot deel van de erotiek zit in het niet uitgesprokene. Klasse!

Hoewel je elk verhaal van deze reeks ophangt aan een kerstlied (een lied dat ik steevast opzet tijdens het lezen), zag ik plots een andere rode lijn door deze verhalenreeks.
Een ander lied dook in mijn hoofd op, begeleid door de stem van Stef Bos:

Ik ben altijd onderweg
Ik ben altijd onderweg
Ik leef onrustig en onzeker
Tussen de liefde en de leegte

Gelukkig is het in jouw verhalen andersom en reizen je personages van de leegte naar de liefde.

Ook ditmaal. Ik herkende mezelf in Stijn en zijn onzekerheid. En hoopte mee… leefde mee… voelde mee…
Heerlijk!

Mooie opbouw.
Vlot en opwindend geschreven.

Je zoomt de close-up uit die op Stephan en Sofie is gericht, om ons een blik te gunnen op hun achterliggende verhaal. Er is immers meer dan verleiding en seks.
Wat je toont, is het leven zoals het is, en hoe mensen hiermee omgaan.
Zoals steeds zorgen je woorden ervoor dat we ons moeiteloos in hun kunnen inleven, dat we hen begrijpen en dat we met hen meevoelen.

Weer een prachtverhaal! En nu maken ik me klaar om weldra te lezen over dat trio... ??