Het knappe van dit verhaal is, dat ik flauw idee had van de terugkeer van Claire. Wat haar rol gaat worden in het verdere verhaal is ook nog raadselachtig. Maar dat is op zich prima en houdt het spannend. Ik ben benieuwd naar de verdere ontwikkelingen. Alvast fijne feestdagen gewenst Borrie70.

Zoals te verwachten weer een mooi en ook ontroerend verhaal. Die twee zussen krijgen ook wel wat voor hun kiezen. Vanuit hun ‘beschermde’ wereldje in huis komen bij een majoor uit het leger, die een schat aan ervaring heeft, ook met de doden van tegenstanders. Kees zelf heeft het er duidelijk nog steeds moeilijk mee en dat siert hem. Doden kan noodzakelijk zijn, maar het mag nooit een ‘routine-klus’ zijn. Maar dat is ook wel goed uitgelegd door Joline.
Nu op naar de bruiloft over enkele weken (in dit verhaal). Alvast fijne feestdagen Keith, geniet ervan, ook in coronatijd.

Beter laat dan nooit...Een mooie ontwikkeling in het verhaal: ineens vijf jaar verder; een oudere en wijzere Rob loopt stage in Ierland. Leuk gevonden en meteen een periode overgeslagen die minder interessant zou zijn. Mooi de onverwachte ontmoeting met Karel en Lisa. Gelukkig had ik ongelijk en was het verhaal met nummer 16 nog niet afgelopen. Ik ben weer benieuwd naar het vervolg. Fijne feestdagen Borrie70.

Geweldig dat je weer terug bent met een nieuw verhaal van – uiteraard – “kwaliteit Maxine”. Samen met Westy en Keith (ik zag jouw commentaar bij Mini-200) vind ik jou horen tot de top-drie van deze site. Fijn dus dat je er weer toe gekomen bent om te schrijven. Of het gelukt is hoef je je niet meer af te vragen: je hebt nu vier schitterende verhalen lopen. Ik hoop dat je tijd en inspiratie vindt om dit veel belovende verhaal tot een mooi einde te brengen. Bedankt Maxine en… alvast fijne feestdagen.

Beste Keith,
Na drie jaar en een dag heb je 200 afleveringen van Mini geschreven en nog steeds verveelt het verhaal niet. Ik vind het ontzettend knap, dat je zo lang de aandacht van zoveel lezers weet vast te houden. Dat kan alleen maar door de constante kwaliteit. Ik hoop dat je hier nog even verder mee wilt gaan en plezier houdt in het schrijven over de belevenissen van dit maffe stel. Het blijft een heerlijk "romantisch" verhaal. De volgende aflevering kan voor mij niet vlug genoeg komen.

In eerste instantie had ik gehoopt, dat je voor Kerstmis de 200ste aflevering van Mini geschreven zou hebben. Nu zitten we nog drie weken voor Kerst en nog maar een aflevering van de 200 verwijderd.
Je schrijfsels blijven leuk en spannend, hoewel wat meer erotiek bij Kees en Joline ook niet verkeerd zou zijn.
Dit was weer een leuke aflevering met een heleboel emotie en getuigde nogmaals van de sociale instelling van de beide hoofdpersonen. Ik zie weer uit naar de volgende, nog dichter bij de bruiloft…en de beantwoording van alle vragen van Kees...

Beste Maxine,
Ik lees net in de laatste reacties, dat je - gelukkig - nog wel van plan bent te gaan schrijven, maar dat je het druk hebt met andere zaken. Ook dat moet kunnen, maar ik denk dat je ook wel in de gaten hebt, dat je gemist wordt met vervolgen op Charlotte, De gezusters Santegoed en zoals in deze tijd van het jaar de negen dagen voor Nieuwjaar.
Zoals je zei: 'er zijn ook andere dingen in het leven dan schrijven', maar ik hoop toch weer wat van je horen/lezen. Prettige feestdagen en veel inspiratie

Als je zo doorgaat, wordt het verhaal nog eens 300 afleveringen groot. Dit (het verhaal van de gezusters Bongers) is toch weer – verhaaltechnisch - een heel leuk uitstapje à la de familie de Rooij. Kees en Joline laten zich van hun meest sociale kant zien en ook de erotiek komt weer even aan de orde. Je hebt toch een boeiende verteltrant. Geweldig. Ik vind het altijd heel prettig om te lezen.
Vader Bongers mag wat mij betreft Pa de Rooij gezelschap gaan houden. En dat bedrijf zal toch genoeg opleveren om de zussen en tante schadeloos te stellen. Maar... ik ben de schrijver niet… ik zou het niet kunnen!

Het lijkt er op dat het toch nog goed gaat komen met de gezusters Bongers. Tante even in de vernieling, maar die wordt wel weer opgelapt door Kees en Joline. En dan zal de beer los zijn, want het lijkt me geen tante, die over zich laat lopen. Vader Bongers kan zijn borst nat maken: smartegeld, schadevergoeding voor de zussen Margot en Charlotte en voor tante Nadia. En sleept moeder er nog iets uit? Op naar de volgende Keith…

Een mooie, helaas laatste, aflevering! Ik hoop dat je nog eens van deze serie een trilogie gaat maken met een vervolg over Tim, die naar Bella gaat of toch met Treza (en Sophie) wat opzet: hoogtestage – hoogtemeters – hoogtepunt.
Het was leuk en ik hoop snel weer iets van je te lezen!!!