Soms is er iets.
De juiste andere op het juiste moment op de juiste plaats.
Een klik.
Een gelijktijdig wederzijds verlangen.
Een warm gevoel dat vraagt om meer.
Of een beloning voor de goedheid van de ene man en een straf voor de teleurstelling door de andere man.

Het resultaat is een intiem moment vol passie.
Opwindend en juist!

De geschiedenis herhaalt zich. Met deze gedachte rond ik dit epos over “verboden liefde” af.
Hoe kan het zijn dat liefde verboden is, dat het taboe is? Waarom zouden twee volwassen mensen elkaar niet graag mogen zien?

Jij toont aan dat het kan en dat het mag. Ok, er zijn consequenties. Maar overwint liefde niet alles?

Dank je voor deze magistrale reeks.

Nee!
Waarom?

Elk woord uit Kristofs reactie had van mij kunnen zijn. Het gaat om fictieve personages, maar na 32 delen doet dit afscheid een beetje pijn.
Daar is slechts 1 reden voor: je hebt met je woorden mensen geschapen. Levens met betekenis.
Prachtig!

Keuzes zijn gemaakt. Alles komt goed. De liefde zegeviert en de seks… daar ben ik zo jaloers op. Toch zoals jij ze beschrijft, Stanzie. Overheerlijk!

Vader wordt erin geluisd. Het is voor het goede doel, voor het grootste doel: Genot!
Heerlijk verteld, Stanzie.

Van een verrassing gesproken! 😮
Gelukkig is Hilke er om de boel te redden. En om tegelijk een nieuw genot te ontdekken.
Geen slecht woord over Hilke dus! Hoewel…
“Zelf had ze bij de spaghetti liever mayonaise en ketchup.” Mayonaise??? 😖😂

Zelfs een kort moment van gefrustreerde passie weet je tot een hemels liefdesfeest om te toveren.
De juiste besluiten worden getrokken.
Lang leve het gunnen.

De spanningsopbouw van verlangen naar lust is prachtig.
Jouw woorden vol hunkering zijn prachtig, Stanzie.

Dit is zo ongelofelijk teder en mooi.
Pure liefde met een vleugje lust.
Zo zou seks moeten zijn.

Pure lust, ontstaan vanuit een gezamenlijk verlangen naar bevrediging. Beschreven door een schrijfster die doelgericht de meest passionele woorden op de lezer afschiet.
Gaat het nu gebeuren?