Wat een geweldig verhaal. Ik hoop wel dat dit nog de nodige vervolgen krijgt. De opdracht is wel vervuld en enkele tipjes van de sluier zijn wel opgelicht, maar daarnaast zijn er diverse zaken, waar vragen bij gesteld kunnen worden en die in de lijn van dit verhaal toch om een oplossing vragen.
1. Ik kan me niet voorstellen, dat Lisa zo maar aan de kant geschoven wordt.
2. Waarom heeft Miriam, als zus, nooit iets van Michaels familierelaties gezegd?
3. En Frank, van onsympathieke collega, schuift hij ineens in de zelfde slachtofferrol als Michael.
4. En... is Lisa in verwachting??
Enz. enz.
Je ziet, Eline89, er zijn nog een heleboel losse eindjes, waar je ons, de lezers, niet mee kunt laten zitten. Ik kijk uit naar het vervolg.

Het blijft toch steeds weer een verrassende serie. Leuk om de ontwikkelingen in deze gecompliceerde familie te mogen volgen. Maar vooral de boeiende beschrijving van alle gebeurtenissen. Maar dat is wel toevertrouwd aan Borrie70. Ook in de romantische verhalenserie! Fijn weer Borrie70. En wat mij betreft mag deze serie nog wel even verder gaan.

Een pittige tante, die Ingrid! Laat zich de kaas niet van het brood eten en doet dat op een leuke manier. Een aanwinst voor DT (en voor het verhaal).
En dan Melissa, de rugby-bitch, die toch wel even keurig op haar nummer gezet wordt door Carlos.
Ik hoop trouwens, dat Marije een leuke knul gevonden heeft bij de volgende dansles. De levensles van Kees was wel nodig, maar ook bikkelhard.
Volgende keer waarschijnlijk de gezellige avond voor het back-office en de uitbreiding daarvan. Het was weer een mooi stukje proza!

Fijn, dat je de tijd had om zo snel alweer een vervolg te laten komen.
Derk blijkt de zwager van Greet. Ik had in verschillende richtingen gedacht, maar deze eenvoudige (maar logische) wending had ik niet aan zien komen. Fraai beschreven en opgelost: de wat arrogante houding van de sergeant op de marinebasis, uiteraard mede door de verwarrende uitspraak: “We gaan samen trouwen.” Het blijven twee malloten met elkaar!
De twee aardige zusjes heb ik gemist, maar dat was vast je bedoeling om ons scherp te houden.

Leuk te merken (denk ik) dat je toch nog wat doet met de reacties. Ik ben benieuwd wat er gebeurt met Claire (en Rob) en met de Ierse graaf (en Diane). Claire, die in de buurt woont, zal zich niet zo gemakkelijk aan op een zijspoor laten schuiven.
Op naar de initiatie.
Dit was weer een puik verhaal Borrie70!!!

Beter laat dan nooit. Het is zo langzamerhand een heel mooie en romantische serie geworden. Ook de ontwikkelingen tussen Diana en Rob, maar ook tussen Roos en Esther verlopen op een vriendelijke manier en heel romantisch. Ben benieuwd naar het vervolg. Een trouwerij met Rob, Diana, Cindy, Candy en Mindy als bruidsjonker/meisjes? Waarschijnlijk gaan jouw gedachten een heel andere kant op. Ik wacht af.

Weer een boeiende aflevering van “Mini”, waarin een antwoord beloofd wordt op de vraag wat Greet en Derk met elkaar te maken hebben. Ook de mogelijke uitbreiding van het back-office met twee aardige zusjes biedt weer uitzicht op een leuk vervolgdeel.
De stille rol van Balou is als altijd weer een mooie uitsmijter.

Naar alle waarschijnlijkheid worden Fred en Kees nu majoor bij de landmacht. Zeker voor Fred, die altijd ondergewaardeerd werd zal dat een gigantische vooruitgang zijn. Ik hoop – als alles doorgaat – dat er nog eens, een nu gelijkwaardige, ontmoeting komt met Fred zijn veel meer verdienende baas in het leger.
Misschien horen we ook iets van Greet en Derk.
Dit verhaal was wat korter dan “normaal”, maar kwam ook veel sneller na deel 181. Ik vind dat wel prettig. Klasse weer, Keith.

Het is nu duidelijk wat Luitenant-kolonel Zondervan komt doen, maar je weet er meteen een nieuwe vraag bij te creëren: Hoe of wat is de relatie Greet-Derk. Je zult daar al wel een oplossing voor hebben en wij kunnen (mogen) wachten tot (een van) de volgende afleveringen. Het blijft genieten van je schrijftrant.
Greet, Wendy en Hendrik gaan zich ook steeds duidelijker profileren. Het zijn drie interessante personen in dit verhaal. Op richting de dubbele bruiloft en de (mogelijke) herintreding bij de landmacht.

Volgens mij ben je bijna 12½ jaar geleden met deel 1 van “Sanne” begonnen. Ik vind het knap, dat je na al die tijd nog steeds een vaststaande (voor de lezers onbekende) lijn volgt. Je stukjes (nou ja lappen tekst) hebben altijd een boeiende schrijftrant en een interessante inhoud. Ja, jammer natuurlijk, dat je niet elke dag zo’n stuk kunt schrijven 😄…maar wel heel begrijpelijk. Ik hoop dat je nog lang de behoefte hebt om via dit kanaal zulke mooie verhalen te schrijven. En dat betekent niet dat “Sanne” zo lang mogelijk moet doorgaan, want als het af is, is het klaar. Maar ik hoop dan wel weer op een nieuwe inspiratie voor een volgend stuk.
Een frequentie van een maand, prima. Als jij er lol in hebt om het te schrijven, ik heb er plezier in om het te lezen.
👍