Het stijgende verlangen, op weg naar een climax, gefnuikt door tegengestelde principes.
Weer enorm meeslepend geschreven.

😁😁😁
Heerlijk hoe je de clichés doorbreekt.
Ik heb zelf totaal niets met voetbal, en net daarom vind ik dit verhaal zo fantastisch. Ik sta in principe aan de kant van de vrouwen en zie daardoor net de ironie van het geheel.
Was een middagje shoppen origineel geweest? Een romantisch dineetje? Totaal niet.

Ik las met een grote glimlach op mijn gezicht, en een onderhuids verlangen naar een Elise.

Prachtig, Danny!

Woord voor woord degusteerde ik dit verhaal. Niet zomaar een verhaal, maar één voor fijnproevers. Gedaan met de ratio. Tijd voor het gevoel.
Heerlijk!

Mooi debuut.
Je nam me helemaal mee in je verhaal.

De elektriciteit spat van het scherm af.
Nietszeggende woorden met een dubbele laag, die wordt gevoed door de gedachten van het hoofdpersonage, drijven de spanning op.
Stap voor stap drijf je het moment dichterbij… en dan… moetrn we wachten op het volgende deel!

Prachtig!!!

Een heftig einde.
Hoop die neergeslagen wordt.
Moedeloosheid die toch nog een glimp op een mooie toekomst biedt.
Een toekomst die we zelf mogen dromen (Ik hoor Dannyboy al knarsetanden), of komt er ooit nog een uiterst spannend en opwindend vervolg voor Linda in een nieuwe Elinereeks?

Eén zekerheid is er: Jij bent een verduiveld goede schrijfster!!!

Waar het in het eerste deel heel duidelijk was wat echt is en wat fantasie, slaat hier soms wat twijfel toe.
Dat maakt het nog een tikkeltje leuker.
Op naar de volgende fantasie!

Lieve Xaviera

Ik vrees ervoor. Het lijkt me niet echt haar schrijfstijl.
Even deed je me mijn hart sneller slaan.
Maar het is niet uitgesloten, wie weet...

Warme groet
Oele de wapper

De ontkenning is allang voorbij. De gedachten zijn aanvaard.
En toch durft niemand het luidop zeggen. Alanah doet een poging. Hoop oplaaiend.
Maar toch is het nog te vroeg. Je wil ons en hen eerst nog wat tergen, met onuitgesproken verlangen. Heeeerlijk!

Een extra pluim voor de laatste twee zinnen. Perfectie!

Weer een reeks met Floortje en Merel die ten einde komt.
Weer een verhaal dat me van begin tot eind opwindt, of het nu in een sluimergeilheid is die als een virus door je verhaal wordt overgedragen, of de volle opgewondenheid doordat ik als aanwezige toeschouwer alles mee beleef (net als de stagiair op dat bankje, als Thijs in het water, of met momenten als de twee gelukzakken die het geilige duo mogen doen laten genieten) .
Je bent een heerlijke verhalenvertelster, Floortje. Een topschrijfster.
Hopelijk komen Floortje en Merel binnenkort weer in actie.