Dit had zomaar het einde can een heel mooi verhaal kunnen zijn, maar als de schrijver zelf al zegt dat we pns dan vergissen, dan maakt mij dat razend nieuwsgierig naar wat nog komen gaat. Erg goed geschreven.

Het plan... Daar draait hier vrijwel alle actie rond, maar als lezer wordt je weinig wijzer op dat vlak. Dat Wilma nu ook steeds meer haar rol als moeder verwaarloost is allesbehalve gerusstellend. Laat het volgende deel maar komen

Spannend en mooi om te lezen... maar niet om zelf mee te maken!

spannend en mooi om te lezen... Niet om dit zelf te moeten meemaken

Als je, zoals ik, de laatste 3 delen na elkaar leest, en dus als één geheel, dan is dit met voorsprong het beste wat ik dit kalenderjaar op deze site heb gelezen. Hoezo, maar 9,6? Alleen een 10 is wat mij betreft hier een passend cijfer!

Ik herinner me details bijlange na niet meer en dat maakt het een plezier om dit verhaal nog eens te lezen. Mooi !

Dit komt mij ergens nog bekend voor, al heb ik geen idee meer hoe het ook alweer verder ging. In ieder geval leuk om hét nog eens te lezen

Een boeiend, broeierig én logisch vervolg... Knap hoe je dit nieuwe deel hebt opgebouwd.

Het gaat plots wel snel in dit slotdeel, maar dat Sandy de juiste weg heeft gekozen is wel duidelijk. Ergens lag dat voor de hand want Ferre had zichzelf eigenlijk al buiten gesloten met zijn starre houding. Dat Sanne keuze pas echt definitief werd na een stomend nachtje met Gwen erbij is een surplus voor de leespret. Dit noem ik een verhaal 'afronden'. Knap gedaan, Stanzie

Terwijl de ouderen oorlog voeren hebben de jongelui zo hun eigen 'blitzkrieg' die hen ver weg houdt van het strijdgevoel. Groot gelijk want de jeugd is de toekomst. Twee verhalen in éên, dat doe je knap !