Alleen Wat Te Babbelen

De 26-jarige man met de zware visuele beperking ten gevolge van een ongeluk op zeer jeugdige leeftijd voelde zich weer eenzaam. Dit werd de laatste weken, meer bepaald, sinds de relatie met zijn vriendin uitgegaan was, steeds erger. Toen hij het meisje had leren kennen, dacht hij dat hij sociaal meer vooruit zou komen. Ze had hem naar allerlei feestjes meegenomen, had hem kennis laten maken met seks, had hem bij alle gesprekken proberen te betrekken, … Kortom, ze had ervoor proberen te zorgen dat hij buiten zijn werk aan de receptie van een bedrijf, ook nog ergens anders naartoe ging en met andere mensen kon praten. Maar hij was altijd zeer stil en verlegen gebleven. Hij kon ook absoluut niet tegen de drukte waar zijn vriendin hem altijd maar mee naartoe nam. Hij zag, (misschien is het beter hier werkwoorden als, (hoorde, voelde, rook, …) te gebruiken) haar doodgraag, maar het was uitgegaan omdat zei op de duur niet tegen zijn verlegenheid kon en al haar pogingen op niet veel leken uit te draaien. Ze was er abusieflijk vanuit gegaan dat hij het al langer had willen uitmaken maar gewoon niet durfde. Ze waren wel vrienden gebleven. Maar toch miste hij haar omdat hij zich nu écht eenzaam voelde. “Waarom ben ik nu ook door dat stomme ongeluk blind geworden”, dacht hij meer dan eens.

Nu zat hij achter zijn computer. Hij had besloten iets aan zijn eenzaamheid te doen. Maar omdat hij niet wist hoe, zat hij die oplossing al tijden op internet te zoeken. Zijn aandacht werd getrokken door iets wat de stem van zijn schermuitleesprogramma plots zei. “Zoekt u leuk gezelschap? Aarzel dan niet ons te contacteren. En dan sturen wij u een van onze meisjes naar een adres van uw keuze.”

Hierdoor geraakte hij zo opgewonden. Helaas nam hij niet de moeite de erotische context in te zien. Hij bewoog met zijn pijltoetsen tot hij het adres gevonden had. Daardoor ontging hem het vervolg van de boodschap, die hem vast en zeker de eigenlijke bedoeling van de boodschap zou doen hebben in zien. “Zij zal u dan op gelijk welke door u verkozen manier bevredigen. En wil u haar voor de nacht ook? Dat kan zeker! Maar dan valt een andere prijs overeen te komen.”

Toen hij de contactgegevens had gevonden, belde hij onmiddellijk. Hij haatte het eigenlijk om te bellen als het ook anders kon, maar hij was zo op zoek naar gezelschap en liefst iemand nieuw om te leren kennen, dat hij geen zin had om te wachten op antwoord op een mailtje. Ja, hij zocht gezelschap. Nee, het maakte hem niet uit wanneer ze kwam, zolang het maar na 17:00 uur was, want dan was hij weer thuis na het werk (waar hij met niemand echt persoonlijk contact had). Nee, het maakte hem niet uit wie kwam. Nee, hij stelde echt geen belang in uiterlijke kenmerken. Oké, ze kon komen morgen om 20.00 uur. Goed, de prijs zouden ze wel bepalen als ze weer vertrok.

En dus was hij de volgende dag behoorlijk zenuwachtig. Hij had moeite het niet te laten blijken op zijn werk. Enkele klanten die hadden gebeld voor de directeur, hadden aan de telefoon al bezorgd gevraagd of alles in orde was. En ook enkele collega’s hadden in weinig woorden gevraagd of er iets was. En eindelijk was het dan de tijd dat hij terug naar zijn appartement kon wandelen. Gelukkig was het niet ver. Hij bedacht zich dat hij ondertussen de weg al aardig kende en zijn blindenstok bijna alleen nog maar gebruikte om te tonen dat hij niet kon zien. Ook vroeg hij zich af of hij niet beter een geleidehond kon nemen. Dan had hij ook ineens gezelschap thuis.

Toen hij thuis kwam warmde hij snel een maaltijd op die hij op at en probeerde wat op te ruimen. Maar na dit alles had hij nog minstens een uur tijd voor er iemand zou komen om hem gezelschap te houden. Nu gierden de zenuwen hem echt door het lijf. Hoe zou ze zijn? Waarom was het per se een vrouw? Hoe zou ze met zijn beperking omgaan? Hij besloot zo weinig mogelijk de aandacht op zijn blindheid te vestigen. En om zijn zinnen wat te verzetten, zette hij zijn computer aan en luisterde wat muziek. Maar toen ging de bel. Hij schrok. Hij was de tijd uit het oog (… uit de handen) verloren. Was het nu al acht uur? Hij durfde eerst niet op te nemen om haar binnen te laten. Er werd nog eens gebeld.

De 23-jarige callgirl had haar autootje geparkeerd en was uitgestapt. Ze haatte dit werk. Ze vroeg zich af waarom ze hier in Gods naam aan begonnen was. Ja, toen ze achttien was, was ze seksverslaafd geweest. Was, want nu was het al weer twee jaar geleden dat ze nog een beetje had kunnen genieten van seks. Ze was toen naar een huis gestuurd waar een man woonde die alleen woonde en aan het revalideren was na een auto-ongeluk. Het was de enige man geweest die ook een beetje aan haar genot had gedacht. Ze was gewoon dat mannen, van zodra ze hun al dan niet geheime adres had betreden, direct aan haar borsten begonnen te prutsen of haar een slaapkamer inleidden waar ze haar direct opdroegen haar kleren uit te trekken of op haar knieën te zitten om hun al stijve lid te pijpen. En nu had ze zich dan ook op zo’n behandeling voorbereid. Ze wist niets van de man waar ze nu heen gestuurd was. Ze wist alleen dat hij gezelschap nodig had en ze kende zijn adres. Maar dat was bij de meeste klanten zo. Dus dit was niet ongebruikelijk. Terloops bedacht ze dat ze toch eens ging proberen te stoppen met dit werk.

Ze drukte op het knopje dat naast het nummer van het appartement stond. Er gebeurde niets. Ze vroeg zich af of ze wel juist was. Dit was niet bepaald de plek waar het gros van de vermogende mensen waar ze gewoonlijk heen werd gestuurd, zich ophield. Ze belde nog eens. “Wie is daar?” vroeg een bevende mannenstem. Ze vroeg of dit het adres was dat ze had opgekregen en stelde zich na bevestiging voor. “Kom maar boven”, zei de man waarna hij de deur liet opengaan. Ze stelde vast dat het nog een redelijk jonge man moest zijn, aan de stem te horen. Ze nam de oude en smerige lift naar de vierde verdieping. Ze bedacht dat deze man wel heel anoniem wilde blijven. “Wie zou zich vrijwillig in zo’n blok huisvesten als je veel geld had? Waarschijnlijk is die man getrouwd en komt hij thuis niet meer aan zijn trekken, maar was hij toch behoorlijk zenuwachtig omdat hij zijn vrouw voor het eerst zou bedriegen en zou hij willen dat alles snel zou gaan.”

De man hoorde de liftdeur opengaan terwijl hij met snel bonkend hart bij de deur stond. Zijn handen waren vochtig en hij voelde dat zijn gezicht rood moest zijn. Nu was ze binnen. Maar wat nu? Wat zou hij nu tegen haar moeten zeggen? Of wat zou zij allemaal zeggen? Waarover konden ze überhaupt praten. Er was niets waar hij echt goed in was. Hij had geen specifieke hobby’s en was maar een simpele receptionist die bovendien niet kon zien. Hij vroeg zich nogmaals af hoe ze met zijn beperking zou omgaan.

Toen klopte ze aan. Hij ging naar de deur en deed die open.

Het meisje zag inderdaad een man die niet zoveel ouder kon zijn dan zij. Hij keek haar echter niet rechtstreeks aan. Hij staarde naar een punt naast hem. Ze zag hem aarzelend zijn hand uitsteken. “Daar begint het al”, dacht ze en ze stak haar schaars verpakte borsten die stevig en niet te groot waren, vooruit. Maar de man schonk er geen aandacht aan. En toen besefte ze dat hij haar alleen maar een hand wilde geven. Ze schudde zijn hand die vochtig was als die van een schooljongen die zenuwachtig was bij zijn eerste afspraakje met een meid. “Hier klopt iets niet”, dacht ze verbaasd terwijl hij haar hand iets langer vasthield dan strikt noodzakelijk was bij een beleefde handdruk. “Zullen we dan maar binnen gaan?” vroeg ze met een gemaakt opgewekte stem hoewel ze zich een beetje ongemakkelijk voelde. Maar hij scheen niets van dat gemaakte op te merken. “Had hij misschien het plan haar aan sm te onderwerpen maar had hij dat nog nooit gedaan?” Die gedachte kwam even bij haar op, maar dit leek haar achteraf wat onlogisch.

Oh, wat vond hij dat ze een mooie stem had. Haar stem was wat aan de hoge kant. En zo zacht. Het scenario dat hij had bedacht en dat eigenlijk nog niet eens compleet was, stortte bij het horen van deze warme, zachte stem uiteen. Het deed hem denken aan Chloë Agnew, zangeres van de Ierse groep (Celtic Woman) waarvan hij de muziek zo mooi vond. En die hand …. Zo’n smalle zachte hand die hem deed denken aan de handen van zijn ex. Hij deed moeite haar hand los te laten en liet haar totaal verward binnen waarna hij de deur sloot. Hij hoorde de hakken van haar schoenen zich naar de living begeven en daarna een plof in zijn zetel die hij bijna nooit gebruikte. Dit alsof ze hier al jaren kwam.

Het meisje was in zijn zetel gaan zitten. “Ach, hij was toch eventjes geschrokken van haar aanblik. Straks zou hij bij haar komen zitten. Ze zouden dan wat babbelen terwijl hij over haar dijen zou strelen. Steeds verder naar boven. Ze zou dan wat kreunen om het idee te geven dat ze genoot en hij zou haar beginnen vingeren ….” Maar ze bleef het gevoel hebben dat er iets niet klopte. Hoewel het appartement redelijk onderhouden scheen en er toch ook uitzag alsof het permanent bewoond werd, was er weinig aandacht aan decoratie besteed. Er was ook geen rommel. Alles scheen een vaste plaats te hebben. En dan hadden we die man zelf nog. Hij was niet knap, maar wel veruit de knapste man die ze had moeten verwennen. En was hij nu niet een beetje te zenuwachtig? Ze zag hem de living binnen komen. Hij liep nogal onbeholpen met licht uitgestoken handen. Hij liep als een blinde. Was hij zo zenuwachtig dat hij niet meer zag waar hij liep? “Wilt u misschien iets drinken?” vroeg hij op een licht stotterende manier. Ook dit was vreemd. Gewoonlijk vroegen haar klanten helemaal niets of moest zij iets te drinken vragen als ze dorst had. Ook het gebruik van de beleefdheidsvorm was ongebruikelijk. Meestal tutoyeerden ze haar zonder vragen.

Ze had cola gevraagd. Gelukkig had hij dat nog in huis. Gewoonlijk dronk hij zelf ook cola. Maar hij had ergens gewild dat het niet meer in huis was zodat hij die lieflijke stem iets anders kon horen vragen. Hij ging naar de keuken en pakte de fles cola uit de koelkast en probeerde twee glazen te vullen. Normaal had hij daar al moeite mee, te meer omdat de fles nog redelijk vol was, maar nu hij zenuwachtig was, lukte het nog minder goed. Hij stak zijn vinger in het ene glas en liet de bruisende vloeistof stromen tot deze zijn vinger bereikte. Daarna deed hij het zelfde met het andere glas. Hij zette de fles cola terug weg. Voorzichtig pakte hij een glas in elke hand. Hij hoopte dat hier geen brokken van zouden komen.

Na wat langer was dan ze had gedacht, zag het meisje hem weer de keuken uit komen. Hij had twee glazen vast. Maar hij hield ze niet heel recht. De cola kon elk moment over de randen beginnen lopen. Heel voorzichtig kwam hij naar haar toe en reikte haar één van de glazen aan waarbij er wat van de koude vloeistof op haar dij viel. Ze schrok. Bovendien begon ze zich nog te ergeren aan die man ook. Zo onhandig dat hij was. Ze moest een zucht onderdrukken. Ze nam het glas aan en bedankte. Voorzichtig passeerde hij haar. Hij tastte eerst met zijn vrije hand naar de zetel waarbij hij heel lichtjes haar blote been aanraakte en zich hevig blozend excuseerde en naast haar ging zitten.

“Goed,” dacht hij, “we hebben allebei een cola in de hand en zitten in de zetel. Er zijn geen brokken gevallen. Maar wat nu?” Hij had per ongeluk gemerkt dat ze blote benen had. Hij hoopte dat ze het niet erg vond. Hij had zich verwacht aan een wat oudere vrouw. En dat idee had hem ook gerust gesteld. Zij waren vaak gemakkelijker in de omgang, zo vond hij. Daarom schrok hij ook van die stem. Hij schatte haar nog geen 20 jaar. Oh, die stem …. Het bleef even stil. Hij was nooit goed geweest in het openen van gesprekken. Hij vroeg dan maar hoe ze het maakte. Hij hoopte dan maar dat zij een wedervraag zou stellen waardoor zij het gesprek in handen zou kunnen nemen. Waar was hij toch aan begonnen.

“Nu vraagt hij gewoon hoe het met me is”, dacht ze. Hij maakte geen aanstalten om enige seksuele handeling te verrichten. “Onhandig en misschien nog impotent ook”, ging het door haar heen. Eerst was ze gefrustreerd. Maar toen bedacht ze dat het toch beter was dan direct in je borsten gekneed te worden alsof het hier om deeg ging. Misschien moest hij eerst wat kalmeren en zou het dan van zelf gaan. Maar hij keek niet naar haar. Hij had zijn gezicht wel in haar richting gedraaid, maar staarde slechts naar een punt ergens boven haar. Ze besloot dan maar lijdzaam zijn vraag te beantwoorden en af te wachten.

Het gesprek verliep toch een stuk moeilijker dan hij dacht. Ze stelde geen wedervragen. Of toch alleen zelden. Ze antwoordde wel, waardoor hij wel van haar mooie stem kon genieten. Maar toch waren er veel stiltes. Maar toen gebeurde er iets wat hij noch gehoopt, noch verwacht had. Het meisje, dat hij in zijn hoofd nog steeds Chloë bleef noemen, legde plots een hand vol in zijn kruis. Hij voelde zijn gezicht gloeien na deze handeling. Wat had dit te betekenen? Eerst zei ze bijna niets en nu deed ze iets wat alleen zijn ex had gedaan als ze alleen waren. En toen begon hij vaag te beseffen wat hij de dag daarvoor had gedaan. Hij begon te beseffen dat het eigenlijk wel heel onlogisch was dat je op internet gewoon iemand kon bestellen die gewoon wat met je kwam praten of waarmee je misschien iets kon gaan drinken of iets dergelijks. En nu besefte hij ook waarom het per se een vrouw was die langs zou komen. Had hij maar verder gelezen.

Ze zag het duidelijke ongemak op zijn gezicht, gevolgd door schaamte. Hij wendde zijn gezicht niet echt af waardoor ze ook zonder dat gebaar zijn ongemak kon zien. Nog even en het genot zou komen. Maar waarom moest het op deze vreemde manier gaan? En daarbij kwam dat hij haar nog altijd niet bekeken had. Nu begon ook zij zich weer ongemakkelijk te voelen terwijl ze zijn kruis begon te masseren. Ze voelde dat hij ook niet impotent was, want er begon toch iets te groeien in zijn broek. Maar hij begon nog heviger van schaamte te blozen. “Wat doet u nu opeens”, hoorde ze hem wat angstig vragen. Nu begreep ze er helemaal niets meer van. Met haar vrije hand zette ze haar lege glas op het salontafeltje.

Hij voelde haar bewegen en hoorde hoe ze haar glas op het tafeltje zetten. Maar wat ze deed was ongehoord. Maar hij durfde niet uit volle borst te protesteren omdat hij wist dat zij juist gekomen was om dit soort handelingen te verrichten. En hoe kon je zonder onbeleefd te zijn zeggen dat het niet daarom was dat hij haar besteld had, hoewel hij walgde van dat woord als het om een mens ging. Hij was ook nog nooit naar de hoeren geweest en had alleen nog maar seks gehad met zijn ex. Daarom besloot hij maar gewoon haar hand uit zijn kruis te halen.

Ze voelde zijn hand om de hare. De hand leidde de hare met zachte dwang van zijn kruis weg. Dit was wel erg vreemd. Daarom besloot ze het anders aan te pakken. Ze bevrijdde haar hand en stond op.

“Ze ging nu toch nog niet weg?” Ergens hoopte hij echter van wel omdat het gesprek een zeer ongemakkelijke wending had genomen en hij niet wist hoe hij met deze situatie moest omgaan. Maar het glas werd onverwacht uit zijn hand genomen. Er zat nog wat cola in. Hij hoorde hoe het glas naast het andere glas op het salontafeltje werd gezet. Plots werd hij gewaar hoe ze haar ene been over zijn benen zette en op zijn schoot ging zitten. “Oh nee”, dacht hij wanhopig. Zijn rechterhand werd opgetild en gelegd op een vorm die alleen maar één van haar borsten kon zijn. Hij voelde de zachte stof van een t-shirt of een topje onder zijn hand. Onwillekeurig voelde hij zich nu toch al iets geiler worden. Zeker nu er een stel lippen op zijn mond werd gedrukt en een tong er probeerde toegang toe te krijgen.

Ze merkte weinig reactie. Maar nu ze in zijn ogen kon kijken merkte ze de volslagen wanhoop. En ze begon te beseffen dat deze man helemaal geen seks verwacht had. Maar waarom had hij haar opdrachtgever dan gebeld? Nadat ze even had geprobeerd hem te tongen, hield ze daar mee op. De hand op haar linker borst verdween en kwam onbeholpen op de armleuning van de zetel terecht.

Onwillekeurig genoot hij toch van dit meisje op zijn schoot. Met die mooie stem en zachte handen. “Geraak je niet opgewonden als je mijn lichaam ziet?” had ze plots gevraagd, “Of durf je niet naar mij te kijken?” De manier waarop ze het zei. Zo zwoel, maar ook een beetje gefrustreerd, vond hij. “Ik kan het niet”, had hij met een hoog stemmetje gezegd.

Ze was overdonderd. Wat kon hij niet? Ze vroeg het hem. Even bleef het stil. “Ik kan het niet. Ik bedoel, ik wil wel, maar ik had als kind een ongeluk waardoor …. … Waardoor ik nu niet kan …. Ik bedoel, Niet naar je lichaam kan kijken. Helemaal niet. Ik kan niet kijken.” Wat was dit nu voor gezever. Ze zat recht op zijn schoot met haar gezicht en haar borsten precies in zijn richting. En hij kon niet naar haar kijken. Hij schaamde zich zeker, omdat hij hiermee een vriendin of echtgenote kon verliezen en hij durfde haar dat niet te zeggen. “Ik kan niet kijken”, hoorde ze toen opnieuw in haar hoofd. En had hij de hele avond al naar haar gekeken? Had hij niet schijnbaar per ongeluk haar been aangeraakt voor hij ging zitten? Hoe voorzichtig had ze hem met die glazen zien komen, terwijl hij ze toch een beetje schuin had gehouden? Was er niet wat cola gemorst terwijl hij dat niet echt door had? En vooral, waar was hier een tv? En waar was hier decoratie? En was er hier geen gebrek aan boeken of films?

En toen trof haar de schok. Zo krachtig! Wat was ze dom geweest. Hij had niet als een blinde gelopen. Nee, hij was …. Beschaamd sloeg ze een hand voor haar gezicht. “Ik had als kind een ongeluk waardoor …”, ging het opnieuw door haar blonde hoofd. Beantwoordde ze nu echt aan het stereotype?

Hij hoorde dat ze schrok. Het geluid van haar krachtige inademen werd gedempt achter een hand. Hij had willen vermijden dat ze had geweten dat hij blind was. Daarom had hij onder andere niets aan de telefoon gezegd. Maar ten slotte had ze hem met een directe vraag toch zover gekregen. Hij haatte het als mensen vroegen of hij iets gezien had. Hij kon niet tegen het gebruik van werkwoorden als (zien) of (kijken) ondanks hij toch al zo lang zonder gezichtsvermogen zat. En nu overviel hem een licht gevoel van angst. Had hij haar nu op één of andere manier gekwetst? Eerst door niet te antwoorden op haar handelingen en daarna door dat te zeggen wat hij niet wilde zeggen? Verward besloot hij daarom maar uit te leggen waarom hij haar werkelijk had besteld.

“Ik voelde me alleen maar eenzaam. Ik had alleen maar behoefte aan gezelligheid. Vrienden heb ik niet echt. Dat ligt waarschijnlijk gewoon aan mij hoor.” Dit verbrak de stilte die er heerste na zijn vorige woorden. Ze kon er nog altijd niet bij dat ze zo’n blunder had gemaakt. En dan wat hij nu zei …. Ze wist niet wat er plots gebeurde, maar ze voelde golven van medelijden door haar lichaam en ziel spoelen. Dit was de eerste keer dat ze zoiets voor een man, laat staan een klant voelde. “Heb ik u gekwetst?” vroeg hij plots. “Nee,” zei ze, “ik voel me alleen zó beschaamd omdat ik …, omdat ik niet gezien had dat je …, omdat ik zo’n blunder heb begaan.”

Ze had nog wat gezegd, maar dat had hij niet meer gehoord. Want ook hij werd nu door woorden geraakt. Ook hij voelde onbekende emoties door zijn lijf stromen. En nu voelde hij ook een andere aandrang. Aarzelend raakte hij haar lichaam aan.

Die aarzelende hand deed haar rillen. Ze was nog steeds vol schaamte om wat er gebeurd was. Het liefst had ze zichzelf nu een pak slaag willen geven. Maar toen die hand haar rug aanraakte, voelde ze dat hij het haar al vergeven had. En ze voelde ook dat ze voor het eerst sinds lang genoot van een mannelijke hand op haar lichaam. En dat terwijl ze nog geen uur geleden had gemeend dat dit een ergere avond zou worden dan al die andere avonden.

Ze kuste hem nu teder op de mond. Hoewel hij zich nog steeds ongemakkelijk voelde, liet hij haar toch toe. Hun tongen kronkelden traag langs elkaar. Hij bracht nu ook zijn andere hand achter haar rug en trok haar tegen zich aan. “Eindelijk laat ik toe waarvoor ik eigenlijk zal betalen”, dacht hij even. Maar dat kon hem nu niets schelen. De ene kant van hem zei dat hij het alleen maar deed omdat zij ernaar vroeg, maar de andere kant besefte dat er mogelijk iets anders was. Ze had gezegd dat ze een blunder had begaan. Maar om de één of andere reden had hij haar die uitspraken al vergeven. Misschien mede door haar bekoorlijke stem. Langzaam werd hun kus vuriger.

Ze voelde hoe zijn handen teder maar ook wat aarzelend over haar rug streelde. En een flard van haar oude seksverslaving scheen terug te komen. Ze voelde zich vochtig worden van onder. En het was lang geleden dat dit nog eens gebeurd was op een niet zuiver lichamelijke reactie. Ook zij sloeg haar armen nu om hem heen. Ze moedigde hem aan haar borsten te strelen. En ten langen leste gebeurde dit ook. Ze voelde zijn hand op haar borst waardoor haar tepels harder werden.

Voor het eerst voelde hij een stel borsten die niet van zijn ex afkomstig waren. Ze waren iets kleiner. En toen verbrak ze de kus en stond op. “Zullen we in de slaapkamer verder doen?” Deze vraag overdonderde hem. Ongemakkelijk stotterde hij zijn bevestiging.

Ze ging naar één van de twee afgesloten kamers in het appartement. En ja, het was een slaapkamer. Ze begon zich uit te kleden. Op de één of andere manier was ze nu toch behoorlijk opgewonden geraakt. Maar toch was haar schaamte nog niet helemaal weg. Ze zag dat hij wat achter bleef. Waarschijnlijk totaal overdonderd. Ze moest hem wat tijd geven. En een tiental seconden later kwam hij toch met een blozend gezicht. Ze keek bezorgd naar hem. Ze had al van alles meegemaakt. Ze was al naar mensen gestuurd die in een rolstoel zaten wegens een ongeluk. Maar ook even goed naar mensen met een mentale achterstand. Maar deze man trok haar nu aan op een heel bijzondere manier. Door hetgeen gebeurd was, voelde ze plots veel tederheid en medelijden. En dit had ze nog nooit bij een man gevoeld. Ze zag hoe hij op het bed af kwam waar zij al lag. Bijna liep hij tegen zijn nachtkastje. Ze wist dat het ongegrond was, maar toch voelde ze een angst opkomen dat hij zich zou verwonden. En daar was hij dan.

Hij ging zitten. Hij stootte met zijn hand tegen haar buik aan. Per ongeluk. En daarbij merkte hij dat ze zich al uitgekleed moest hebben. Hij schrok toen even maar herinnerde zich toen dat zij gewoon was bij de mannen thuis te komen om haar lichaam dan te geven. Maar hij dacht toch dat dit anders was. Hij streelde over haar buik met zijn door het braille lezen gevoelig geworden vingertoppen. Hij genoot toch van haar zachte huid. Steeds wijder gingen zijn bewegingen. Af en toe raakte hij de onderkant van haar borsten waardoor ze een zucht uitstootte. Ook kwam hij steeds dichter bij haar onderste geslachtsorganen. Hij durfde eerst niet, maar zij moedigde hem aan. En tot slot streelde hij ook over haar kale venusheuvel. Zij begon nu zwaarder te ademen.

Ze genoot echt van die vingers over haar lichaam. Steeds verder en verder gingen ze tijdens het strelen naar onder. Ze merkte dat hij toch elke keer aarzelde als hij bij haar heuveltje aan kwam. Maar uiteindelijk ging hij toch verder. Schijnbaar per ongeluk kwamen zijn vingers tegen haar clytoris. Een huivering trok door haar heen. Daarna nam hij zachtjes de huidplooi waaronder haar clyt lag vast terwijl hij met zijn andere hand het knopje streelde. Maar nooit direct erop. Altijd er rond en soms even halfweg. Met zijn andere hand begon hij nu haar vagina, bedekt door haar kleine schaamlippen te strelen. Soms bracht hij er ook een vinger in. Dit alles deed hij heel voorzichtig.

Hij voelde het vocht in haar vagina. Zijn ex had hem geleerd zo te strelen. Ze had hem gezegd dat de meeste vrouwen dit heel fijn vonden. En dit scheen waar te zijn want hij hoorde toch hijgen.

Het duurde niet meer zo lang. Het was lang geleden dat ze nog zo verwend was. Dit maakte dat haar hoogtepunt niet lang op zich liet wachten. Ze begon wat met haar heupen te draaien. Hij stopte niet. Misschien had hij dit toch al meer gedaan en was hij niet zoals ze even gevreesd had angstig teruggetrokken.

Een stevige kreun ontsnapte haar terwijl het vochtgehalte in haar tunneltje toegenomen was. Ze schokte hevig terwijl hij, zoals haar ex hem had geleerd, het tempo wat had opgebouwd en nu wat dieper in haar vagina ging met zijn vingers. Hij voelde dat het kanaal nauwer werd. “Haar hoogtepunt”, dacht hij.

Haar orgasme bleef naar haar mening uren zinderen. Oh, het was geleden sinds haar zestiende dat ze nog zo genoten had. Maar toen was het gedaan. Haar spieren ontspanden zich en ze was compleet versuft. Ze keek naar hem. Hij had zijn kleren nog altijd aan. Maar ze was te versuft om overeind te komen om die te helpen uit doen.

“Waarom trek jij je kleren niet uit”, had zij gezegd na een minuutje. Hij bleef genieten van haar stem. Aarzelend deed hij nu toch zijn kleren uit. Hij dacht dat ze misschien zijn lichaam niet mooi zou vinden. Hij voelde zich nog naakter dan hij zich zou voelen in de douche. Maar toch ging ook hij nu liggen. Hij legde zich naast haar. En toen voelde hij een hand rond zijn penis die toch stijf was geworden. Hij vond het fascinerend hoe dit kon. Ervaren begon ze hem af te trekken. Haar smalle zachte hand, de manier waarop ze zich met lange en soms korte halen aftrok, en het feit dat het al zo lang geleden was maakte dat ook hij zwaar begon te hijgen. Lag dit nu aan hem, of wist zij hem beter te verwennen dan zijn ex dat ooit had gekund. Hij begon haar borsten te strelen. Nu met minder aarzeling door de opwinding. Hij streelde haar tepels en kneep er af en toe zachtjes in. Ze waren groter dan die van zijn ex. Hij bewerkte ook haar tepelhof. Ze liet opnieuw een kreun ontsnappen. Maar toen stopte ze met trekken. Net voor hij zijn kleine met staarten uitgeruste nakomelingen zou lanceren. Hij dacht te weten wat er nu zou komen toen ze zei dat ze direct terug kwam en uit bed klom.

Ze nam haar handtas en haalde er een condoom uit waarvan ze de verpakking openscheurde. Ze kwam terug en plaatste behendig het rubbertje over zijn lid.

Hij had geweten dat hij niet had moeten verder trekken toen hij een condoom over zijn eikel voelde rollen. Hij werd gewaar dat ze nu met haar benen rond de zijnen was en boven zijn penis zat. Toen voelde hij hoe iets straks de loop van zijn kanon omklemde en wist dat hij nu in haar was.

Zacht bewoog ze op en neer. Ook voor haar vagina was dit weer heerlijk genieten. Ja, nu kon ze hier van genieten. Met al die andere mannen voor hem lukte dat niet. Ze was toch blij dat het toch nog kon.

Synchroon met haar bewegingen begon hij nu ook zacht op en neer te bewegen. Het voelde heerlijk aan. Hij had dit met zijn ex ook wel al gedaan, maar niet zo veel. Hij probeerde zijn zaadlozing uit te stellen. Haar gehijg werd ook weer heftiger. Ook zij genoot dus. Om zijn ejaculatie tot het uiterste uit te stellen bedacht hij zich dat dit eigenlijk toch niet de bedoeling was geweest, maar ze had toen zo zelfzeker zijn kruis gemasseerd. Maar ze had zich ook geschaamd toen ze erachter kwam dat …. Maar het gevoel was zo heerlijk. En toen kon hij het echt niet meer uitstellen. Miljoenen visvormige cellen werden naar buiten geperst tegen het latex van het condoom. En ook werd de spanning rond zijn penis heviger. Ook zij kwam dus opnieuw tot haar hoogtepunt. De stralen bleven maar komen en een hoge extatische gil kwam uit het keeltje van het wezen dat hem uiteindelijk zo in vervoering had gebracht.

En toen was hun gezamenlijke clymax voorbij. Ze viel op hem neer. Zijn penis verzwakte en kwam uit haar vagina. Ze sloegen hun armen om elkaar heen en kusten. Ze kusten heel teder doch ook heel hartstochtelijk.

“Bedankt”, had ze toen gezegd. Hij begreep niet goed waarom, maar zei dat het zeer graag gedaan was. Ook hij bedankte haar. Ze bleven zo een hele tijd liggen. Knuffelend, strelend, kussend. In tegenstelling tot wat voor hem de bedoeling was geweest, praatten ze weinig. Tot ze besefte dat het al laat was en ze naar huis moest. Want ze deed niet alleen maar dit rotbaantje, maar ze studeerde ook nog en ze had morgen vroeg college. Van daar dat ze wat geld moest verdienen omdat haar ouders haar studie niet konden betalen. Zij wisten echter niet dat ze zoiets deed voor de kost. Ze dachten dat ze in een restaurant werkte als serveerster.

Teleurgesteld liet hij haar los. Hij had ondanks zijn eerdere zenuwen toch van deze avond genoten. Hij hoorde hoe ze zich aankleedde. Bezorgd had ze dan gevraagd of ze nog iets voor hem had kunnen doen. Hij zei dat alles in orde was, dat hij het erg vond dat ze ging, maar dat als ze moest gaan, hij haar niet tegen wilde houden. Hij vroeg nog wel wanneer ze hem eventueel opnieuw kon komen bezoeken. Hier had ze ontwijkend op geantwoord. Hij hoorde de oprechte teleurstelling in haar stem. En toen was de persoon met de stem lijkend op die van Chloë Agnew uit zijn kamer verdwenen en bleef hij weer eenzaam achter.

Toen ze bij haar auto kwam, realiseerde ze dat ze hem het vereiste geld niet had gevraagd. Haar opdrachtgever zou woest worden als hij dit hoorde. Maar het kon haar niets schelen. Ze had net in dat appartement besloten dat ze de volgende dag ontslag zou proberen in te dienen of anderszins van de wereld te verdwijnen voor haar opdrachtgever. Ze zou morgen als het kon terug naar hier komen. Ze maakte zich echt bezorgd over hem, en had zelfs het flauwe idee dat ze verliefd op hem geworden was.