Op een warme zaterdagochtend werd ik vroeg mijn bed uitgebrand. De zon scheen en mijn kamer werd steeds warmer. Ik sloeg het dunne dekbed van mij af en in mijn boxer zette ik de eerste stappen van de dag. Ik wreef even goed in mijn ogen voordat ik de gordijnen open schoof. Ik bewoon de ruime zolderkamer van de vrijstaande woning van mijn ouders. Ik merkte dat de nieuwe buren deze zaterdag hadden uitgekozen om te verhuizen, want ik zag twee grote vrachtwagens van een verhuisfirma geparkeerd staan op de ruime oprit. Nog een beetje bedwelmd door slaap, strompelde ik de trap af en confisqueerde de badkamer. Deur op slot, handdoek pakken, boxer uitschoppen en in de wasmand gooien, douche aan, een kortstondig pitstop voor de toilet terwijl de douche warm wordt en dan lekker douchen. Het vast ritueel als elke andere morgen Ik ben niet zo van de lange douches, dus na me snel te hebben gewassen, stapte ik al na een paar minuten weer uit de cabine. 'Shit', dacht ik, 'geen boxer meegenomen'. Ik droogde me maar gewoon af en opende de deur van de badkamer. Er was niemand te zien, dus ik huppelde gauw de trap weer op met mijn zaakje een beetje wapperend en zwaaiend in de rondte. Ik kleedde me aan en voelde mijn maag lichtelijk rommelen: tijd voor ontbijt.

Ik liep naar beneden en begroette mijn moeder met een kus op haar wang. "Goedemorgen, moeder." "Goedemorgen, Kevin. Pa is al naar de bouwmarkt. Hij wil graag een schuurtje bouwen dit weekend." Ik nam een kleine stapel brood uit de broodbak en besmeerde de sneetjes met mijn favoriete beleg: hagelslag. "Prima." Het was niet nodig daar uitgebreid op te antwoorden. Mijn vader bouwt graag dingen om ze dan na een maand weer af te breken met het excuus dat het toch niet zo'n handig idee was. Ik begon maar te eten en besloot om er niet mijn hoofd over te breken. Ik ben een groot fan van alles wat met chocola te maken heeft. Gelukkig kan ik 't hebben. Ik ben 1 meter 90 lang en regelmatig te vinden in de sportschool. Echt gespierd ben ik niet, maar ik ben prima in conditie en beschik over de benodigde spieren. "Nog plannen vandaag?", vroeg mijn moeder me. "Niet echt. Ik heb over anderhalve week een tentamen Engels, dus ik ga daar maar eens een beginnetje mee maken." Daar was geen woord van gelogen. Het was juni en de laatste tentamens kwamen er aan. Ik studeer bedrijfskunde en dan worden we klaarblijkelijk geacht om de Engelse taal nagenoeg perfect te beheersen. Ik heb er normaal gesproken totaal geen moeite mee, maar er waren wat vervelende technische termen die ik nog even moest stampen.

Na het ontbijt nam ik dan ook een mok koffie mee omhoog en liep nog even naar het raam om te kijken hoe het bij de verhuizing ging. Ik ha nog werkelijk geen idee wie er kwamen wonen, dus in een poging wat informatie te krijgen over mijn nieuwe buren, besloot ik ze maar wat te begluren vandaag. Ik zag een man en een vrouw instructies geven aan de werknemers van de verhuisfirma en vermoedde dat dat dan mijn nieuwe buren zouden worden. Hun leeftijd schatte ik ongeveer gelijk met die van mijn ouders, zo rond de 50. Het is natuurlijk lastig te zien van twee hoog en ongeveer 100 meter verderop. 'Ik zal er maar eens een kijkje nemen, vanmiddag' besloot ik. De rest van de ochtend besteedde ik vooral op internet. Even kijken hoe het met mijn Facebook-vrienden staat en natuurlijk de voetbalsamenvattingen van gisteravond door heel Europa. Ik ben een fanatiek voetbalsupporter, al beoefen ik het zelf niet. Na dan ook nog even wat geleerd te hebben, besloot ik om maar even bij de buren te gaan kijken. 'Even kennismaken kan geen kwaad', dacht ik.

"Ik ga even kijken bij de nieuwe buren", schreeuwde ik van beneden naar boven toen ik merkte dat mijn moeder niet beneden was. "Is goed!", was het korte antwoord. We zijn een familie van weinig woorden. Het is niet nodig om te veel vragen te stellen en vooral niet om moeilijk te doen over dingen. Ik ben helaas enig kind, maar krijg gelukkig niet overdreven veel aandacht. Ik ben nu 18 jaar en zit in de bloei van mijn leven. Aandacht van de meiden genoeg, maar ik ga er lang niet altijd op in. Ik heb in ieder geval niets te klagen. Ik stapte naar buiten en liep naar de buren toe. Ik zag de man waarvan ik vermoedde dat het onze nieuwe buurman zou worden en begroette hem. "Welkom in de buurt, meneer! Ik ben Kevin, van hiernaast." En met een hoofdknik wees ik naar mijn huis. "Hallo, ik ben Sjoerd de Bakker! En zeg alsjeblieft nooit weer meneer tegen me". We lachten even: de klik was er. De leeftijd had ik wel ongeveer goed geschat. Tenminste, zo zag hij er uit. Na nog geen 20 seconden kwam ook de vrouw naar buiten. Daarmee zat ik er toch wel 10 jaar naast. Die was nog geen 40, schatte ik voor de tweede keer. Ze stelde zich voor als Sophie en nodigde me uit om binnen wat te komen drinken. Dat aanbod kon ik natuurlijk niet afslaan.

Ik kom binnen. De geur van verf, stof, dozen en zweet kwam me tegemoet. Sophie riep onderaan de trap naar boven: "Meiden, de buurjongen is er. Kom even 'hallo' zeggen!". Ik was verrast. Ik had nog geen dames gezien en vanwege de nog aanwezige schoonheid bij Sophie vermoedde ik dat het ook wel mooie dames moesten zijn, mits het haar dochters zouden zijn, natuurlijk. Er kwamen inderdaad twee mooie dames naar beneden gehuppeld. Ze waren iets jonger dan ik, al scheelde het waarschijnlijk niet veel. De ene leek wat ouder dan de andere, maar allebei waren ze mooi om te zien: blonde haren, al een volle boezem en toch wel sexy te noemen werkkleding. Ze stelden zich enigszins verlegen aan mij voor als Elise en Gerlinde. "Hallo dames, ik ben Kevin", probeerde ik te zeggen met een grijns, maar ik was toch ook wel wat verlegen geworden. Ik nam plaats op een kruk en dronk van mijn cola, dat ik net had gekregen van Sophie. We praatten even wat en ik kwam achter de leeftijden: Sjoerd is inderdaad 48, Sophie is 39 en Elise en Gerlinde zijn respectievelijk 18 en 16. We hadden het wat over de buurt, de school waar ze heen zouden gaan, waar ze vandaan kwamen, waarom ze zijn verhuisd en op gegeven moment zegt Sjoerd: "Nou, dames, vermaken jullie Kevin even? Misschien wil hij wel helpen sjouwen?", hij keek mij even kortstondig aan en toen ik knikte, richtte hij zich weer tot Elise en Gerlinde en vervolgde hij zijn zin: "Mam en ik gaan nog even wat behang halen. We zijn over een uurtje wel terug."

Zodra Sjoerd en Sophie het huis uit waren, stelde ik de vraag: "Nou, moet er nog wat gesjouwd worden?" De gezichten van Elise en Gerlinde klaarden op. "Echt wel...", zei Elise, "We moeten al onze spullen zelf naar boven tillen, omdat pa en ma nog veel meer te tillen hebben, maar we krijgen de kasten en het bed nooit met ons tweeën omhoog", ze pruilde, wat haar gezicht een schattige uitstraling geeft. "Één bed?", vroeg ik gewoon. "Ja, we delen een kamer en slapen gewoon in een tweepersoonsbed. Dat is best gezellig en we zijn niet vies van elkaar". De dames moesten wat giechelen en bloosden toch ook wat. "Nou, goed dan. Kom op!" Ik stond van de kruk op en liet de dames voorgaan. Het bed en de kasten stonden in stukken al op de eerste verdieping. "We krijgen de zolderkamer", zei Gerlinde. Ik grijnste: "Dat is een zeer goede keuze: die heb ik namelijk ook!" De draaiing in de trap naar de zolder maakte het wat lastiger om de zware onderdelen nog een verdieping hoger te tillen, maar ik probeerde een echte man te zijn en nam de zwaarste delen voor mijn rekening. Ook de dames deden hun uiterste best en na een halfuur sjouwen stonden de spullen boven en had ik zelfs het bed al half in elkaar gezet. Het was een erg simpel systeem en dan ook totaal geen moeite. Wel was ik nat van het zweet en mijn t-shirt kleefde aan mijn borst en rug. De dames waren onderling wat aan het smoezen, terwijl ik de andere helft van het bed vast klikte. Plots brak Gerlinde de stilte: "Kevvv, je mag je t-shirt best uit trekken, hoor. Hij is zó nat!" Ze sprak met zo'n zwoele stem, dat ik het er spontaan nog warmer van kreeg.

Ik was wat overrompeld, maar ik besloot de uitdaging aan te gaan. De beide meiden mogen er best wezen en misschien kan ik er wat mee uithalen. Zonder wat te hebben gezegd, trok ik mijn t-shirt uit en wierp het richting de dames. "Zo." Ik knipoogde en wees naar hun wijde t-shirts. "Die zijn aardig ook wel nat, hoor! Trekken jullie ze ook uit?" Dat had ik blijkbaar niet eens hoeven zeggen, want zonder zich te beraden, trokken ze zo pardoes hun t-shirt over hun hoofd en wierpen het naast zich op de grond. Toen kwam de echte verrassing pas. Daar ik had verwacht dat ze er nog wel een BH onder zouden hebben gedragen, bleek dat niet het geval te zijn. Ze poseerden, lachten en Elise vroeg heel speels: "Bevallen je nieuwe buurmeisjes jouw een beetje?" Ik stamelde maar wat en kon mijn ogen maar half van hun tieten afhouden. "Euh... jawel... wel goed..." Hun tieten hadden een perfecte ronde vorm en glommen van het zweet. "Wel goed? Jawel?" Sprak Gerlinde verbaasd terwijl ze op me af liep en mijn rechterhand op haar linkertiet legde. "Wat zijn dat nou weer voor een woorden?! Kan dat niet een beetje positiever?" Elise had onderwijl een tweepersoonsmatras de kamer in geschoven en liet het vallen op de lattenbodem van het bed. "Jullie zijn prachtig!", grijnsde ik. Ik was inmiddels wat van de verbazing bekomen en begon me te realiseren waar dit heen zou gaan. Ook Elise liep nu naar me toe en zij legde mijn linkerhand op haar linkertiet.

Daar stonden ze dan: mijn twee nieuwe buurmeisjes, met ontbloot bovenlichaam, tegenover me en ik had mijn handen op hun tieten gelegd. Ik wreef wat over hun tepels, die eigenlijk niet veel harder konden worden. De dames giechelden wat en toen begonnen ze elkaar plotseling te zoenen. Ik zag hun tongen verstrengeld raken en ik kreeg er echt een stijve pik van. Dit had ik vannacht zeker niet durven dromen. "Eeuh... dames", zei ik, "Jullie ouders kunnen er elk moment weer zijn, hè?" Ik maakte me wat zorgen over hun ouders het zouden opvatten als ze plots binnen zouden stappen en ik daar de tieten van hun dochters stond te strelen en kneden. "Maak je geen zorgen, we zullen snel zijn", Elise knipoogde en plots duwden beide meiden me zo hard tegen mijn borst dat ik achterover op het matras viel. Het leek wel een filmscène waar ik zelf deel van uitmaakte. "Normaal gesproken moeten wij welkom geheten worden, natuurlijk, maar dat mag je morgen doen. Dan zijn pa en ma de hele dag in ons oude huis. Nu gaan wij jou even bedanken. Verzet je maar niet." Ik hoefde me inderdaad niet te verzetten. Ik vond het best zo. De dames hadden in no-time mijn korte broek uitgetrokken en ook mijn boxer was in luttele seconden aan de andere kant van de kamer. Daar lag ik dan: naakt, met mijn nieuwe buurmeisjes te rollebollen.

Elise dook meteen op mijn pik met haar mond, terwijl Gerlinde half op me kwam liggen en me begon te zoenen. Dit was beter dan een film, beter dan een droom. Dit was echt. Ik zoende terug en terwijl Elise als een malle begon te spugen over mijn pik, kroop ik met mijn hand het korte spijkerbroekje van Gerlinde in. Ze duwde me weer terug: "Morgen mag je voelen als je wil. Nu niet." Toen kroop ze weer van me af en wisselde ze met Elise van positie. Gerlinde begon als een bezetene aan mijn pik te zuigen en Elise kwam me nu zoenen. "Geef je een seintje als je klaarkomt? Gerlinde is hier beter in dan ik, maar ik wil ook wat zaad hebben!" Ze zoende me weer. Ze doen dit blijkbaar vaker zo. Ze weten precies wat ze moeten doen: alsof ze het allemaal uitstippelen. Ongelooflijk, wat een mazzel heb ik ineens. Ik zoen en zoen en zoen en zoen en voel het hoogtepunt naderen. Ik stop met zoenen en roep: "Jaaaa... ik kom bijna!!" Elise weet niet hoe snel ze van me af moet komen en Gerlinde stopt met zuigen. Ze trekt me nu vliegensvlug af, terwijl Elise mijn ballen kneed. Ik spuit dan een paar dikke stralen zaad recht in de gezichten van Elise en Gerlinde. Wat een prachtig beeld. Ze zitten er werkelijk onder.

Op dat moment horen we ook de voordeur weer slaan. De meiden likken elkaar snel schoon, zoenen elkaar en mij nog één keer en doen snel hun t-shirts weer aan. "Doe je de kasten ook nog even, schat?" Elise sprak terwijl de meiden de kamer verlaten en ik hoor ze de trap af gaan. Ze zullen zich wel gaan opfrissen. Ik lag nog even bij te komen, maar moet me snel aankleden, bedenk ik me. Ik raap de kleren bij elkaar, kleed me aan en begin maar aan de kasten. Ik kan mijn aandacht er niet goed bij houden, maar dit is wel het minste wat ik voor ze kan doen, dacht ik. Ik was nog maar net met de kast bezig toen Sophie de kamer binnen kwam. Het leek even of ze wat snoof, maar zonder rare stem vroeg ze me waar de meiden waren. "Weet niet", antwoordde ik, "ze gingen net naar beneden." Sophie knikte en liep weer weg. Verdomme, wat een middag.

- Moet er een vervolg komen? Reageren en/of mailen mag! -