Wingwoman - 2

Is geschreven 'voor' tieners, vandaar bij de tienerpagina en niet bij de romantische pagina. Niet alleen voor tieners natuurlijk, maar tijdens het schrijven raak ik ook weer deels in m'n eigen pubertijd, en dat wil ik bij dit verhaal behouden. Helpt zowaar om dan voor een specifieke doelgroep te schrijven.

Verder wil ik even zeggen dat ik erg dankbaar ben voor alle reacties en kan me ook bij allemaal zeker wat voorstellen. Zowel die positief waren als die erg negatief waren. Ik heb ook verdomd veel moeite met het schrijven van dit verhaal. Het is lastige mix geworden van wat ik heb meegemaakt en wat had kunnen gebeuren. Vrij persoonlijk ook.

Verder wil ik iedereen die dit leest, vragen mij te wijzen op specifieke spelfouten. Ik lees alles meerdere keren na voordat ik het plaats maar soms maak ik fouten doordat ik het mezelf ook heb aangeleerd. En dat wil ik veranderen en kan dan best jullie hulp gebruiken. Ben ook een slechte lezer, en lees altijd over m'n eigen spelfouten heen. Er zitten ook veel stijlfouten in, maar daar kies ik in sommige gevallen juist voor. In mijn omgeving is het abn soms ver te zoeken, en vind dat leuk om dat dan juist in mijn verhalen te stoppen. Maakt het hopelijk wat persoonlijker allemaal.

Nogmaals, bedankt voor het lezen en reageren. En hopelijk voelen jullie je weer zo vrij om ook hier een reactie achter te laten.

Wingwoman - 2: Black Magic Woman

Ik leefde helemaal alleen. M’n ouders waren een apart verhaal. Een ander verhaal. Wil daar niet al te diep op ingaan. Het kwam er een beetje op neer, dat zij op een gegeven moment het vrije pad hadden gekozen. Niet tevreden met het leven dat ze hadden, besloten ze daar verandering in te brengen door te gaan reizen. Ik had de keuze om mee te gaan of hier te blijven. Mijn moeder werkte als consultant bij een of ander beursgenoteerd bedrijf en mijn vader was bankier. Ik had bewondering voor ze en de keuze die ze gemaakt hadden. Al hadden ze ook wel het geld om zo’n keuze te maken. Ik bleef hier. Kreeg geld voor een huisje naar keuze, en bleef in Dord. Dat kwam natuurlijk door haar, dat ik deze keuze had genomen. Zo nu en dan had ik contact met m’n ouders als ze weer in een ander land waren. Ze waren op wereldreis, en dat had ik laten schieten dus. Soms dacht ik daar wel spijt van te hebben, maar gek genoeg vaker niet. Had toen de tijd nog getwijfeld Mirjam eerlijk te vertellen wat ik voor haar voelde en haar dan mee te nemen. Aangezien Mirjam wel een beetje een reisjunkie was, (althans dat zei ze dan) had ze misschien wel gewoon ja gezegd. Maar goed, dat was toen. Ik had ondertussen nog zoveel momenten mee gemaakt dat wanneer ik daaraan terug dacht, altijd wist dat het ook anders had kunnen lopen. In de 3de waren we op buitenlandse reis geweest naar Parijs. Met school. In een krakkemikkig hotelletje zaten we dan met pakweg een mannetje of 20 en hadden we naast een programma ook redelijk wat vrije tijd. Het was in een periode dat ik durfde te geloven dat ze me zag staan, en er was een moment waarop ze me vroeg even op haar tas te letten voor het hotel, terwijl de rest al de stad in was gelopen. Haar beste vriendin van toen kreeg dus niet die taak, maar ik. En dat leidde er toe dat we even samen door Parijs moesten wandelen naar de groep. In de stad van liefde kwam het niet in me op dat het misschien wel een truc was geweest van haar om ons samen te krijgen en ons eigen plan te trekken. Nee, stil als dat ik was, liep ik naast haar door een snikhete stad naar de groep toe om vervolgens m’n eigen vrienden op te zoeken. En ja, achteraf had het anders gekund wellicht. Kwam ik toen al vrij snel achter. Sindsdien leek ik extra mijn best te doen, maar leek zij minder geïnteresseerd te zijn dan ooit. Ik denk er vaak over om als nog met haar op reis te gaan. Naar mijn ouders die dan vast ergens in een tropisch oord zaten, en dan kon ik Mirjam elke dag voor mijn tekeningen laten poseren met de witte stranden en de blauwe zee op de achtergrond. Dat kon nog altijd natuurlijk. Maar ik droomde zoveel. Ik had geen tuin. Achter lag de gracht, en absoluut niet te vergelijken met een idyllisch strandje. 1 van de buitenste grachten en tussen de huizen aan de achterkant door kon ik net de rivier zien. Ik was alleen hier. Zonder ouders en zonder Mirjam. Maar zij was hier nu al wel een keer geweest. En ik had een groeiend verlangen om met haar hier samen te wonen. Om met haar te slapen en wakker te worden. Samen boodschappen doen, ontbijten, lunchen en dineren. Ze had alles om me gelukkig te maken, al kwam het er nooit uit. Maar dat leek dus wel te veranderen. Het was te gek voor woorden hoe ze haar hand luchtig op m’n kruis had gelegd vandaag. en hoe ik vervolgens van Emma moest horen dat ze een goed woordje voor me had gedaan. Ja, ik was helemaal alleen. Maar wel steeds ietsjes minder voor m’n gevoel.

Ik had ook wel vrienden natuurlijk. Bas en Maarten onder andere. Dat waren mijn beste vrienden. Zij waren een beetje zoals ik. Zij zaten niet bij mij op school, maar ergens in Rotterdam op school. Ik wil niet zeggen dat Dordrecht nou zo’n progressief stadje was, maar onze school was dat eigenlijk wel. Niet echt een privéschool, maar het had er wel wat van weg. Mijn ouders betaalde zeker nog altijd een flinke som geld voor mijn educatie. Ik was niet helemaal alleen gelaten hoor. dus. Maar bij ons op school hing wel zo’n sfeertje van progressiviteit. Vrijwel iedereen kwam uit een vrij rijk gezin, wat scooters kon betalen voor hun dochter of haar met een dikke auto kon komen omhalen. Was wel leuk, want hadden veel kinderen uit de regio ook, en tegelijkertijd ook een hoop buitenlandse leerlingen van ambassadeurs en andere soortige functies die mensen naar Nederland geleid hadden. Toch wat afwisselender volk, dan als ik bij mij de straat op ging. Was gek op Dord hoor, en ook met zijn wat asociale mensen soms, maar school zorgde dan voor afwisseling. Maarten en Bas zaten overigens om diezelfde reden juist in Rotterdam op school. Het was de bedoeling dat ik ook daar naartoe zou gaan, maar dan had ik Mirjam moeten missen. Maarten en Bas zaten namelijk ook eerst bij mij in de klas, maar hun ouders hadden een betere school gevonden en weg waren ze. Maar ik was niet alleen. We hadden gewoon een hele coole klas. Eigenlijk kon iedereen het wel goed met elkaar vinden. Jongens en meiden, binnenlanders en buitenlanders. Iedereen zag er altijd netjes uit, en in mijn ogen de meiden vooral; lekker. We kregen veel les, in vrij brede pakketten die je dan nog wel zelf mocht kiezen. Zo had ik onder andere alle talen, inclusief Latijn, en vakken als scheikunde, natuurkunde, geschiedenis, wiskunde, aardrijkskunde en biologie. En daarnaast de verplichte vakken zoals informatica, gymnastiek, godsdienst, maatschappijleer etc. Vond het ook leuk om te leren, en kon het goed. Ik had veruit de meeste vakken van alle leerlingen uit m’n klas. En nooit onvoldoendes. We gingen overigens op voor HAVO. Particulieronderwijs had zo z’n eigen regels met lessen die ze konden aanbieden, en deze kans die ik van mijn ouders had gekregen had ik ook met 2 handen gegrepen om er alles uit te halen wat ik kon. Kon net geen VWO doen, maar dat was na de HAVO eventueel ook nog een optie. Had al gezegd dat ik geen tv had, wel een computer. Tekenen deed ik alleen als ik inspiratie had, en had ik dat niet dan leerde ik. Overdag vooral. In de avond zat ik graag in de stad. We hadden hier zat kleine kroegen waar je lekker progressief kon wezen als jongere. Zo voelde het dan. Dan zaten we wijn te drinken met een groepje of zo. Kon ik vaak wel om lachen ook hoor. Beetje typisch was het soms. En we vonden onszelf dan juist zo cool. En zo kwam ik goed de dagen door. Mits ik geen gezeik had met Mirjam dan. Dat was natuurlijk wel een dingetje altijd. Mirjam was zeker nog een dingetje. Ze had me net verteld dat ze wilde dat ik en Emma een stel zouden worden. Omdat ze het me gunde of zo. Ik had haar maar niet meer gevraagd waarom ze zo brutaal was geweest bij Aardrijkskunde. Leek me ongepast… ik vond het interessant dat ze zich zo voor me wilde inzetten en wist ook al zeker dat het harstikke fout zou gaan. Maar wellicht niet helemaal voor mij. Ik had natuurlijk al gemerkt dat ze zich een beetje jaloers had gedragen. Dat was weliswaar alweer een tijdje terug nu, maar toch, dat beloofde wel wat en ik hoopte dan ook dat die jaloersheid zou doorzetten binnen in Mirjam en ik haar alsnog krijg als ik meespeel. Zelfs als het ten kosten van Emma zou gaan…

Op dinsdag en donderdag hadden we altijd twee uur gym in de ochtend om de dag goed te beginnen. Gym was misschien wel mijn favoriete vak. We hadden van school allemaal kleding gekregen bestaande uit een blauw broekje en een wit shirtje met het schoollogo er op. Niets bijzonders. Maar de dames uit onze klas hadden broekjes die net iets korter, en shirtjes die net iets strakker waren. En zeker op onze leeftijd beseften zij zelf ook maar al te goed dat ze er daardoor best sexy uitzagen. En daarom was het mijn favoriete vak. Ik heb niet echt lelijke meisjes in de klas. Vind een meisje ook niet zo snel lelijk hoor. maar stuk voor stuk hadden, de meeste dan, mooie lange benen. En tijdens gym dus blote benen. We hadden een vrouwelijke leraar voor gym, en waarschijnlijk met een reden. Misschien wat ver gedacht maar kon me best voorstellen dat een mannelijke leraar hier best wat moeite mee zou hebben. Bij ons in de kleedkamer ging het ook elke keer over de meiden. Zowel voor als na de les. Als we mochten kiezen een sport nog te doen, gingen wij massaal voor volleybal. De jongens dan. De meiden wisten wel waarom overigens… Er was niets mooiers dan al dat schoon de lucht in te zien gaan, en te zien landen met bijbehorende stuiterende effecten op borsthoogte. We konden wel uit rijke families komen en op een exclusieve school zitten, maar ook wij waren gewoon maar pubers. Het was overigens algemeen bekend, onder de jongens, dat ik gek op Mirjam was. en niemand waagde ook iets over haar te zeggen. ik was niet breedste jongen uit de klas, maar zeker wel de langste. En kon heel gemeen gevat zijn. Vooral andermans moeder moest het soms ontgelden als iemand mij dwars zat. Dat had mij een reputatie gegeven, en iedereen die lachte als ik iemands moeder belachelijk maakte, kon zomaar de volgende zijn. Heel gemeen, ik weet het, maar ik moest voor mezelf opkomen en over mijn moeder durfden ze toch nooit wat te zeggen. dat vonden ze gevoelig liggen, al zou ik er zelf waarschijnlijk alleen maar hard om moeten lachen. Als je niet om jezelf kan lachen, kan je ook niet om een ander lachen, laat staan belachelijk maken. Maar goed, zo ver kwam het vandaag niet. We moesten turnen vandaag, en dat was niet mijn favoriet. Te lang. Althans, daar schoof ik het vaak op af. Er was geen tijd meer om nog een vrije sport te doen daarna, en ik werd aangewezen met een aantal anderen om de boel achteraf op te ruimen in de garageboxen aan de achterzijde van de zaal. De laatste kast was voor mij, en even stond ik daar nog alleen. Even maar. Mirjam had me opgewacht bij de kleedkamer, dat had ik gezien en daarom stond ik hier, maar daarom was ze me dus maar op komen zoeken. Ze had haar lange donkerblonde haren altijd in een staart tijdens gym, wat ik onwijs lekker vond. ,,Gaat het?’’ vroeg ze me een beetje uit het niets, en in mijn mening ook misplaatst. ,,Ja hoor, hoezo?’’ vroeg ik dan ook opgetogen. ,,Wanneer ga je weer met Emma uit?’’ vroeg ze toen gelijk al. Ik draaide met m’n ogen en schudde m’n hoofd. ,,waarom toch?’’ vroeg ik gelijk wat moedeloos. ,,Vind ik lekker.’’ Zei ze toen lachend en enigszins wat ondeugend, en ik keek gek op toen ze vervolgens snel op me af kwam lopen en een arm om m’n schouder sloeg en zo haar andere hand op m’n kruis plaatste. Nu lag haar hand niet stil, en wreef en kneedde ze even een kort momentje met een hand vol door de dunne stof van mijn shorts heen. Ik wist niets te zeggen, maar wist dat ik hoe dan ook te laat zou komen voor de volgende les. Kon zo niet de kleedkamer inlopen… en zij liet me na nog geen 5 seconden gewoon achter. Gemeen. Soort van. Geil vooral… verwarrend!

Ik had de pauze gemist, maar dat nam ik maar voor lief. Het was gek zoals Mirjam dan vervolgens deed alsof er niets aan de hand was, al keek ze me wel anders aan. Of misschien leek dat maar zo omdat ze nu eenmaal wat had uitgespookt. Nee, ze keek echt wat zwoeler. Naar mij dan. Maar ik kon me niet voorstellen dat wat ze net zei, dat ze dat meende. Dat zou een mooie fantasie zijn, en wellicht was het dat dan ook gewoon. Ik begon haast te geloven dat ze dat niet gezegd had en dat ze daarna ook niet haar hand op mijn verborgen piemel geplaatst had. Maar dat had ze dus wel gedaan… ik hield me maar stil en negeerde eigenlijk het merendeel van de mensen om me heen en probeerde aan niets te denken. Wat natuurlijk niet lukte. Ik was 1 van de weinigen die op het laatste uur van de dinsdag nog les had. Scheikunde was geen populair vak. Zat dan ook met een paar jongens uit verschillende klassen. Heel veel leerlingen had deze school niet en zo kon het toch een hoop lessen aanbieden. Gingen ook altijd goed. Bij scheikunde was het altijd leuk. Juist omdat het alleen jongens waren. We werden altijd een beetje baldadig en onze scheikundeleraar was een beetje uit dat zelfde puberende hout gesneden. Dat maakte het bijna een feestje, ook al was je helemaal verrot aan het einde van de dag. Vlak voor het einde van de les, keek ik uit het raam vanaf de 2e verdieping en zag ik beneden op een bankje Emma en Mirjam nog zitten in de zon, die al twee uur uit waren. Dit was namelijk een blokles. Het zinde me eigenlijk niet zo heer erg. Ik was bang dat Mirjam zichzelf te veel zou permitteren en dat er toch vooral ellende van zou komen, wat ze ook van plan was precies, want dat was nog een beetje raadselachtig. Maar nog voordat de bel ging, zag ik de twee splitsen. Ik had de auto van Mirjams vader al zien aan komen rijden en toen ik een scooter hoorde, keek ik uit het raam en zag ik Emma wegtuffen. Werd echt harstikke nieuwsgierig van dit moment en zocht ook contact met Mirjam op, toen ik na school thuis was, en alweer met een boek voor m’n neus zat. Ik vroeg echter niet naar Emma, maar naar vanochtend. ,,Je maakt me gek, weet je dat.’’ Had ik haar gezegd. Ik had m’n telefoon op m’n bureau liggen met de speaker aan. ,,Wacht ff, dan loop ik naar boven.’’ Hoorde ik haar gniffelen. Ik hoorde haar de trap oplopen en haar kamerdeur dichtdoen, zij sliep overigens op zolder dus duurde even, en hoe ze zich op bed liet ploffen. ,,Oh, vertel.’’ Zei ze toen en het pesten was begonnen. ,,Nee, even serieus.’’ Ging ik er tegenin. ,,Wat…?’’ En ik zuchtte ven hoorbaar zacht. ,,Waarom deed je dat?’’ en ik hoorde haar al lachen. ,,Nou, rustig maar, was maar een geintje toch. Wist niet dat je het zo vervelend vond?’’ plaagde ze dan door, wetende dat ik dat natuurlijk niet vervelend vond en dat ik het zeker ook niet grappig kon vinden. ,,Je bent zo gemeen.’’ Zei ik serieus. ,,Na wat ik je de laatste tijd verteld heb, ben je me echt aan het kwellen nu. Dat weet je best.’’ Zei ik haar toen, maar wel op een algemeen vriendelijke toon. Ik hoorde haar alweer zachtjes gniffelen. ,,Wacht even, ik zet je even op de speaker, dan kleed ik mij even om.’’ Zei ze toen eerst luchtig, en ik hoorde hoe ik werd neergelegd. ,,Zo lekker weer nog.’’ Zei ze dan. ,,Perfect voor een duik, niet?’’ ik zuchtte even ergerend. ,,Heb een nieuwe bikini. Blauw met witte strepen. Die houdt m’n borsten wat hoger. Ziet er echt zooo lekker uit.’’ Zei ze toen geniepig. Ze was zeker niet dom… Ja, ze was me aan het afmaken. Ik zag het meteen voor me. Hoe ze daar misschien wel voor de spiegel stond en lekker van zichzelf werd… maar eigenlijk was het heel wrang dat ze dit zo deed. ,,Het is geen spel.’’ Zei ik enkel nog en hing op. Ik kon ook gemeen zijn. En ik kon vooral heel goed acteren alsof ik boos was, of teleurgesteld. Ik kon ook een eikel wezen, en dat wist ik dondersgoed. Zij niet.

Zo liet ik mijn telefoon ook uit de rest van de dag. Gewoon om haar te zieken. Die avond ging ik nog wel voor een borreltje naar de stad. Werd een cola zero maar goed, het idee gold nog altijd. Er was een barretje, niet ver van mijn huis vandaan, waar een erg leuk meisje werkte. Cindy was haar naam, en ik en Maarten en Bas waren wel een beetje verliefd op haar, en als zij moest werken, en dat wisten we onderhand wel wanneer dat was, probeerde we tijd voor haar vrij te maken en aan te schuiven. Het was een vrij ‘hip’ café. Ook echt meer een café dan een bar, en aan de bar zaten we dan stil te kwijlen terwijl we keken hoe Cindy aan het werk was. ze droeg vaak zo’n kort spijkerjasje, en daaronder iets zwarts. Maar Cindy had vrij grote borsten, niet absurd ofzo maar gewoon lekker, en haar shirtje was altijd laag ingesneden. Ongetwijfeld om meer uit klanten te trekken, al waren wij altijd zo zuinig op een drankje dat dat in die zin niet bij ons lukte. Maar ondertussen waren wij ook bekend voor Cindy geworden. Ze was denk ik een jaar of 23, veel ouder dan ons, maar dat maakte het dan ook zo spannend. Ze had donker haar. Donkere ogen. En donkere wenkbrauwen. Bas benoemde haar uiterlijk als ‘’Zwitsers’’, al kon ik mezelf daar echt helemaal niets bij voorstellen eerlijk gezegd. Maar goed, ze was knap, en altijd gezellig. Vroeg ons altijd hoe onze dag was, en wij waren dan te bang om te vragen hoe de hare was. we waren gewoon nog onervaren en totaal overweldigd door haar schoonheid. Een oudere vrouw toch… maar hier begon ik wel weer een keer over Mirjam, wat meteen tot negatieve reacties leidde van de 2. ,,Ga toch fietsen, man.’’ Merkte Maarten dan zwaar cynisch op, en we konden er weer om lachen. Maar ik hield m’n mond wel verder overigens. Snapte ze wel hoor, datzelfde gezeik ook altijd. Al was het wel anders nu, ik durfde het ook niet echt te vertellen, dat ik zo maar bij m’n kruis gegrepen was door haar. Maar toen de 2 even waren darten en ik vanaf de bar toekeek, begon Cindy er opeens over. Ze was nog wat glazen aan het drogen en op deze dinsdag avond was het niet bepaald druk geweest, en ook niet bepaald laat geworden. ,,Liefdesproblemen?’’ vroeg ze dan nieuwsgierig en ze begon er al om te lachen. ,,Tja…’’ zei ik dan en werd meteen zo verlegen, dat ik stil viel. Ze lachte er echter om. ,,Vertel maar. Daar ben ik tenslotte voor. Om verhalen aan te horen terwijl ik gewoon aan het werk ben.’’ Zij kon op haar beurt ook wel een beetje cynisch overkomen dus. Maar ik moest er om lachen, en zij ook om mij. ,,Hier, van het huis. Maar dat wil ik het wel horen.’’ En ze pakte m’n glas en vulde die bij. Nog altijd cola… ze wist wie Mirjam was overigens. Ze had ons vaker gehoord over haar. En toen ik haar naam noemde begon ze te zuchten zoals Bas en Maarten dat net hadden gedaan. Maar ze lachte er meteen al om en ik kon het wel waarderen. Dat deed ze gewoon om me tegemoet te komen. Humor werkt dan echt wel helend. ,,Ze is weer single.’’ Zei ik dan eerst voorzichtig. ,,Nooit geschoten is altijd mis.’’ Zei ze dan bemoedigend. ,,Ja, misschien… maar als je zo vaak schiet en zo vaak mist, moet je misschien wel gewisseld worden… niet?’’ ging ik er op in met hetzelfde jargon. Daar kon zij dan weer op haar beurt om lachen. Jammer dat ze zo oud is. Zo’n leuke meid. Ik twijfelde nog even maar zei Cindy toen over wat er de laatste, pak ‘m beet, 4 dagen gebeurd was. in detail. Dus zowel zaterdagavond begon ik te beschrijven als de maandagmiddag en dinsdagmorgen. Ze moest haar lach overigens inhouden, dat was een beetje gek. Maar ze zei me dat ze veel gehoord had hier, maar dit nog niet. ,,Wat moet ik?’’ vroeg ik haar eigenlijk veel te snel, en ze haalde ook haar schouders op dan. ,,Klinkt een beetje alsof ze je aandacht wil omdat ze weer vrij is, maar tegelijkertijd je wilt steunen in zoektocht naar een plaatsvervangend meisje.’’ Kwam er toen zowaar bijna wijs uit het mooie barmeisje. Wijs maar ook ontzettend voor de hand liggend natuurlijk. Dat wist ik al… Maar ja, Cindy was knap… alles wat ze zei klonk dan 3 keer zo wijs… ,,Plaatsvervangend?’’ vroeg ik nog wel. ,,Ja, Jezus.’’ Begon ze een beetje ongeduldig. ,,Ik ben niet blind of doof. Het is allemaal zo duidelijk.’’ Lachte ze hard. ,,Echt pubers.’’ Voegde ze er nog een beetje gemeen aan toe. Ik voelde me nu niet bepaald beter hierdoor. ,,Jij wilt haar gewoon, en zolang ze zoveel in je leven aanwezig is, maak je geen kans op een ander. Geloof mij nou gewoon.’’ Zei ze dan bijdehand. Maar goed, dat was niets nieuws natuurlijk. Dat wist ik ook al. Vond het wel vervelend dat Cindy dan zo deed alsof het allemaal onzin was. want voor mij was dit nog altijd harstikke belangrijk. Het zat diep.

Mirjam was wel even boos de volgende dag, maar meer ook niet. Leek wel of dat elke keer als ik me wat botter gedroeg jegens haar, dat ze dan extra m’n aandacht zocht, zelfs al was ze dus wel boos even. Net als dat ik kon doen alsof er iets aan de hand was, waar ik dan echt niet over kon praten. Dan kreeg ik juist alle aandacht van de wereld. Laat staan dat ik dan zeg, dat ik alleen wilde zijn. Deed dat weleens expres. Niet altijd hoor, maar soms wel. Genoot gewoon van haar aandacht. En die had ik soms ook echt nodig. Maar het leek nu wel alsof ze wel doorhad dat het geen spel was. ze wilde op vrijdagavond samen huiswerk maken. Maar ze beloofde me dat het niet meer zoals vroeger zou zijn, of te wel, dat ik niet haar werk zou doen en dat zij dan maar mooi kon wezen voor iemand anders. Dat laatste kon überhaupt niet meer natuurlijk, maar dat ze bij mij wilde komen, en we daar ook geen afleiding hadden in de vorm van tv, leek me zowaar goed. En vond het natuurlijk spannend dat ze weer langs kwam. Ze at nog thuis, en werd afgezet door haar vader, die ook gelijk even kwam kijken hoe ik woonde. Was prima natuurlijk. Mirjam gaf haar vader nog een kus op de wang en we zwaaiden hem uit en namen vervolgens plaats achter mijn bureau waar ik al een tijdje bezig was. het was stil in huis en de schemering maakte het ook een beetje donker. Vond ik zelf wel prettig. We hadden elkaar niet veel te zeggen, zo leek het, maar er gold natuurlijk het tegenovergestelde. Dus bleef het bijna akelig stil. Elk geluidje wat we maakten was hoorbaar. Onze ademhaling, ons gezicht, ons gekrabbel op het papier, elke beweging die gemaakt werd. En eerlijk gezegd werd ik daar harstikke rustig van. Vond het heerlijk om met iemand gewoon stil te kunnen zijn. Maar zij niet. Nee, zo was ze niet. En vroeg of laat kwam dan het verwachtte punt waarop zij dan toch iets kwijt moest over de afgelopen tijd, wat ook meer dan logisch was natuurlijk. ,,Heb je Emma eigenlijk nog gesproken?’’ vroeg ze dan zachtjes en ze stopte met werken en keek naar me, terwijl ik nog wel doorwerkte. ,,Nee, eigenlijk niet meer sinds ze me vertelde dat je haar tips had gegeven.’’ Zei ik nuchter. ,,Nou, waren niet echt tips hoor, of zo.’’ Zei ze dan eerst nog, waar ik niet op in ging. ,,Vind je haar nog wel leuk?’’ vroeg ze dan daarna ook. ,,Je weet wie ik leuk vind.’’ Zei ik toen wat bitter. Ik schaamde me er niet meer voor. Had het haar nu een paar keer verteld, dus waarom doen alsof het niet zo was. maar het viel wel gelijk stil. Ik werkte door, maar zij niet. Ik hoorde haar bijna twijfelen. ,,Het is moeilijk Darren, dat begrijp je wel toch.’’ Zei ze dan zuchtend. ,,Moeilijker dan je hand op iemands kruis leggen waar je niets voor voelt?’’ vroeg ik haar dan snerend terug, maar altijd nog zachtjes en met m’n hoofd gericht op m’n werk. ,,Nee, doe nou niet zo.’’ Begon ze dan gelijk. En ik schudde met m’n hoofd. ,,What the fuck, Mirjam? Vertel me nou gewoon waar je mee bezig bent.’’ Zei ik haar toen wat feller. Blijkbaar had er zich toch wat opgeborreld binnen in me. En daar schrok ze een beetje van. Was ook weer niet de bedoeling. ,,Sorry, bedoelde het niet zo, maar kom op. Dit duurt alweer zo lang, dat gedraai steeds.’’ Zei ik haar dan maar, en daar kon ze wel bij inkomen. ,,Ik vind het moeilijk.’’ Had ze toen alleen nog gezegd en de stilte kwam eventjes terug in het donkere huis.

,,Ik weet dat je goed voor me zal zijn, en dat ik misschien wel nooit iemand anders vind die meer om geeft dan dat jij dat doet. Maar ik kan je niet datzelfde bieden, en daarom wil ik het niet.’’ Begon ze toen, en ik liet m’n huiswerk natuurlijk nu wel voor wat het was. ,,Dat zou je toch ook niet willen?’’ vroeg ze me. Maar dat wilde ik wel. Meer dan dat ook. ,,Je hebt me nooit de kans gegeven om te laten zien dat ik iemand ben waar je van zou kunnen houden.’’ Zei ik toen zachtjes. ,,Als ik dat na ruim 4 jaar nog niet zie, weet ik niet of dat nog gaat komen.’’ Ging ze daar dan weer eerlijk op in. Daar had ze ook wel een punt natuurlijk. ,,Maar ik vind de spanning wel leuk, snap je? En dat is misschien niet eerlijk, maar ik durf te wedden dat jij dat ook leuk vind.’’ Ging ze verder. En ze had weer gelijk. Natuurlijk vond ik die spanning leuk. ,,Maar je begrijpt niet dat dit voor mij voor het eerst is dat ik daar ben aangeraakt…’’ zei ik haar toen wel wat voorzichtig. ,,Dat jij nou een tijdje los bent wat dat betreft geeft je nog niet een reden om mij dan maar zo te gebruiken. Ik bedoel, voor mij is dit nog speciaal, weet je.’’ Ze glunderde toen bijna. ,,awh, dat is zo schattig.’’ Zei ze toen alsof naar puppy’s aan het kijken was… ik schudde dan ook weer met m’n hoofd. En ze schoot in de lach. ,,Nee, snap ik wel.’’ Zei ze toen alsnog. ,,En net als afgelopen zaterdag dat je me tekende… dat was echt heel bijzonder. Dat heeft niemand ooit gedaan natuurlijk.’’ Redeneerde ze een beetje loos verder. ,,En ja, ik hoop dat jij iemand vind die er net zo voor jou kan zijn, als jij er voor mij bent. En waarschijnlijk word ik dan wel jaloers of zo, maar dat maakt me niet uit. Nu zeker niet. Ik kan best wat afleiding gebruiken, en het spijt me dat jij het met dan zo makkelijk maakt.’’ Zei ze toen alsof het mijn schuld was, zonder dat ze er verder iets mee bedoelde. ,,Ik bedoel, ik kan wel seks hebben gehad al, maar dat is ook echt niet alles hoor.’’ zuchtte ze toen wat ongeduldig alsof ze zich nog herinnerde dat ik dat gezegd had. ,,Ik zei toch laatst dat Danny wat van me wilde, wat ik niet wilde…’’ ging ze toen verder, en ik vond dit nog altijd een naar onderwerp al was het net zo spannend natuurlijk. En ik knikte dan ook. ,,Hij wilde een naaktfoto van me maken…’’ zuchtte ze toen. ik had er al eens aan terug gedacht en me ook afgevraagd waar dat toen over ging. Maar dit had ik niet kunnen verzinnen. Ik dacht eigenlijk aan andere dingen. Zoals bijvoorbeeld anale seks of zo… of een triootje, ja, weet ik veel. Zegt alweer genoeg over mij natuurlijk. Ik schoot dan ook in de lach. ,,Heb er daar zat van.’’ Zei ik toen ze me een beetje beteuterd aankeek, en opende de bovenste la aan mijn kant, en haalde er zo een paar tekeningen tevoorschijn. Haar ogen werden groot. ,,Niet?!’’ zei ze nog verbazende. En toen schoot ze in de lach. ,,Jij bent echt erg.’’ En dat was zeker zo. Borg ze ook snel weer weg. Maar haar reactie was eigenlijk wel zeer welkom, en m’n hart ging tegelijkertijd tekeer als een malle. ,,Jezus, hoeveel heb je er wel niet.’’ Lachte ze door, toen ze het stapeltje zag aan mijn kant. ,,Hier ook?’’ vroeg ze toen, en voordat ik het goed hoorde en haar kon tegenhouden, trok ze zo een ander laatje open. ,,Oh mijn god! Ieuw!!!’’ en ze sloeg het laatje hard dicht, en stond zelfs even op. ,,Dat is echt walgelijk.’’ Verklaarde ze toen en de toon wat compleet omgeslagen. ik durfde niets te zeggen en liep zelfs rood aan zowaar. maar in dat laatje zaten wat van m’n laatste ontwerpen, met onder andere Mirjam en Emma… ja, ik was dus net zo als die Danny waarschijnlijk, alleen zei ik het niet en vroeg ik het niet, maar tekende ik het gewoon. Snap best dat ze schrok, vooral haar beeld was levensecht op papier. ,,Mirjam, sorry. Ik verscheur ze meteen als je dat wilt.’’ Zei ik als eerste. Maar dat hoefde ook niet weer. ,,Nee, is m’n eigen schuld.’’ Zei ze zelfs. En ze nam plaats en trok het laatje weer open. De tekening die bovenop lach was best wel een heftige en ze bekeek hem nog een keer met een vies gezicht. Je zag mijn benen, en mij leuter. Fier overeind. En op die eikel stonden haar lippen. Die van Mirjam. En likkende aan de schacht bevond zich dan Emma. Het was 1 van de latere uit die reeks die ik over hun getekend had. En zoals ik al zei, met name Mirjam zag er levensecht uit. ,,Het is wel knap.’’ Zei ze toen nog zacht. En ze schoof de lade weer dicht en probeerde zich op het huiswerk te focussen en te doen alsof er niets aan de hand was. Zij kon dat heel goed, maar dat lukte mij dus echt totaal niet meer nu.

,,Ik ga even, anders, een luchtje scheppen.’’ Zei ik ook wat paniekerig en ongelukkig en wilde opstaan. ,,Nee, doe nou niet zo.’’ En werd meteen aan m’n hand terug getrokken. ,,Die tekening is net echt, niet?’’ vroeg ze toen een beetje dubbelzinnig en ik zag haar glimlachen. ,,Lach je er nou om?’’ vroeg ik haar dan ook. ,,Nou, ja. Ik vroeg me namelijk wat af. Al een tijdje hoor. en weet het eigenlijk ook al wel…’’ en ze speelde even met haar pen bij haar mond. ,,Wat dan?’’ moest ik dan nog zelf vragen. ,,Je bent best wel fors.’’ ,,fors?’’ en het duurde even voordat ik het vatte… ,,Oh, dat!’’ en ik begon te lachen. ,,Dat zal vast wel meevallen.’’ Zei ik dan ook. En ze lachte weer. ,,Ben jij dat in de tekening? Ik neem aan van wel, toch?.’’ Zei ze toen al. ,,Als dat ook net echt is, ben je best wel fors daar, hoor.’’ en ze liep zelfs een klein beetje rood aan. Ik wist even niet wat ik moest zeggen. ,,Ben nu ook fors.’’ Zei ik uiteindelijk in goede hoop dat ik nu wellicht verder zou komen dan afgelopen zaterdag, al was dat m’n eigen schuld dat ik daar m’n maagdelijkheid niet verloor. En ze schoot in de lach. ,,Ja, dat zal best. Viezerik.’’ Lachte ze toen gemeen, en negeerde het voor de rest dan ook en keerde zich naar haar huiswerk. Op haar gedrag was echt geen pijl te trekken. En het duurde ook niet lang, nadat we gewoon braaf even ons huiswerk hadden zitten maken, dat ze weer haar mond open trok. ,,Okay, eigenlijk dacht ik aan het volgende…’’ zuchtte ze zorgwekkend uit het niets. ,,En naar mijn idee pakken we zo alles aan.’’ Zei ze dan overtuigend, en ik wachtte dan ook nieuwsgierig af. ,,Ik voel me wel een beetje schuldig nog natuurlijk. Mede daarom zit ik ook hier nu. Sorry.’’ Zei ze dan gelijk al daarna, want was ook kut om te horen natuurlijk. Medelijden… ,,En het klinkt misschien gek, maar ik vind dat ik mezelf niet hoef uit te leggen, als ik zeg dat ik minstens jouw pijn moet ervaren, wil ik het kunnen begrijpen. Dus daarom dat ik wil dat je met Emma gaat. Want ja, ik word dan toch jaloers al. Dat was ik al die avond namelijk... Niet eerlijk, maar dat weet ik ook wel.’’ Ze sprak vrij vlug en kon haar amper bijhouden, en wist ook niet zo goed waarom ze dit nou zo zei. ,,Ik dacht, voor elk ex-vriendje van mij, moet jij ook een ander meisje nemen. Dan mag ik pas weer.’’ Ik kon haar best uitlachen nu, maar het leek echt van heel diep te komen en het koste haar zo te zien nu al veel moeite. ,,Maar…’’ Waarom? Wilde ik haar vragen maar liet dat, omdat ze net al zei zich zelf niet uit te hoeven leggen. Waarschijnlijk kon ze dat ook niet eens. ,,het is wel het minste wat ik kan doen, na alles wat ik jou heb aangedaan en na alles wat jij voor mij bent blijven doen, toch?’’ gaf ze toen toch min of meer als reden. Ik hield me stil. Zo gek. Ik wist bijna nooit welke kant het meer opging. Elke 5 minuten konden hele andere 5 minuten zijn dan van die daarvoor… werd er soms wel een beetje moedeloos van, maar ze was nog niet eens klaar. ,,Maar, er is meer nog.’’ Zei ze toen nog moeizamer. ,,Ik dacht… tot die tijd dat we gelijk staan… dat ik dan met jou ook kon zijn. Snap je?’’ ,,Nee, dat begrijp ik natuurlijk niet.’’ Lachte ik maar ongemakkelijk. ,,Nou, ik heb me weleens afgevraagd hoe het zou zijn om seks te hebben met iemand die om je geeft, in plaats van zomaar gebruikt te worden omdat je lekker bent.’’ Zei ze toen zomaar, en dat was op meerdere gebieden vrij heftig om te horen. ,,Dus ik dacht, dat wij gewoon vrienden kunnen blijven, maar misschien elkaar ook wat meer gunnen, aangezien we dat ook niet erg zouden vinden. Toch?’’ ,,Je bedoelt…?’’ ,,Ja.’’ Zei ze dan al snel. ,,Seks met mij?’’ en ik slikte er zelfs even kinderlijke nerveus bij. ,,Ja.’’ Zei ze weer, maar nu lachend. ,,Of niet. Maar net als een beetje trekken of zo?’’ vroeg ze me toen. ik scheurde nu echt bijna m’n broek uit. Dit was het allerspannendste moment uit m’n leven tot nu toe. ,,Je weet dat dat fout gaat.’’ Was echter alles wat ik kon verzinnen en verspeelde zo dus m’n kansen weer waarschijnlijk. ,,Ja, maar nou en.’’ Zei zij toen echter… en ze draaide zich naar me toe. ,,Ik ga niet dat doen, als op jouw tekening. Maar je vind het toch niet erg, als ik je hier aanraak…’’ en ze legde haar hand weer op m’n kruis. Ik slikte weer en schudde met m’n hoofd. Was stik nerveus, en m’n hart ging tekeer. ,,Die kus was ook fijn, toch?’’ en ze naderde, en nog voordat ik kon knikken had ze haar lippen al op de mijne gedrukt en zat ze me te kussen. En daar bleef het niet bij. Ze stond op en nam weer plaats. Zo bij mij op schoot. ,,Ons geheimpje.’’ Zei ze dan nog. Als ze nu toch eens besefte dat deze kus en deze aanraking zo fantastisch voelden, doordat wij dit gewoon samen waren, hoefden we helemaal niet zo moeilijk te doen en kon ze gewoon voor me vallen zoals ik dat voor haar had gedaan. Maar ik zei het haar niet. Nee, ik legde m’n armen om haar rug en duwde haar tegen me aan, terwijl ze me weer kuste en met haar heupen zelfs over de mijne heen reed en zo het een en ander liet schuren. Het was zo vreemd omdat ze wel zo ontzettend verliefd naar me keek tussen het kussen door, maar had gezegd dat niet te zijn... Maar goed, eigenlijk was alles gewoon vreemd. Heel onze situatie als vrienden. Het was altijd al gedeeltelijk nep geweest, en nu eigenlijk iets minder nep gek genoeg. Maar nogmaals. Ik zei hier niets over, en stopte haar ook zeker niet. Haar warme lichaam drukte tegen dat van mij aan. Haar vochtige lippen deden alles wat ik kon verwachten van de perfecte kus, en haar zwoele verschijning maakte het plaatje eigenlijk compleet. Wat maakte het ook uit eigenlijk. Dit was ook iets wat ik al zo lang wilde, en nu had ik het toch eventjes…

Heel zachtjes voelde ik hoe haar spijkerbroek over m’n verborgen ‘’fors’’-heid heen wreef, en ik werd er helemaal dol van. Ik probeerde nu zeker wel terug te kussen. En dat leidde ook nu weer dat ik haar lippen voelde krullen tijdens het kussen. Ze zat me gewoon uit te lachen. Ik kon denk ik niet zo goed kussen nog. Maar het gaf niet dat ze me uitlachte nu. Dat vond ik wel lief juist, of zo… ze pakte mijn pols, en legde toen mijn ene hand meer op haar kont. ,,Je hoeft je niet in te houden. Ik geef wel aan als je wat verkeerd doet.’’ Zei ze nog lief, en ik kneep meteen even in haar kont en kon een lach niet inhouden. Dat had ik al zo lang willen doen, en dat kon ze waarschijnlijk moeiteloos van m’n gezicht aflezen nu. Haar kont was rond en mijn hand gleed over de spijkerstof heen zonder enige onderbreking in welk opzicht dan ook. En zij kuste me net iets feller voor mijn gevoel, na mijn kneepje. Ik neigde zelfs omhoog te glijden met mijn hand. Zo haar shirt onder. Maar dat durfde ik nog niet eens. En dus gleed m’n hand weer over haar kont even later, wat ook nog spannend was. heel spannend. Ik begon een beetje te hijgen. Wist niet of dat goed was. maar zij had beide handen onder m’n kin en liet me naar haar opkijken terwijl ze me kuste. Ze gaf me de ruimte om me soms even zuchtend en hijgend te uiten, en dan lachte ze daar enkel met haar stralende ogen om. Ze gniffelde vooral veel tussendoor. ,,Zo gek dit…’’ zei ze dan nog zachtjes. En het voelde zo ontzettend magisch allemaal. ,,Jammer dat m’n vader me zo komt ophalen alweer.’’ En ze keek achterom naar de klok aan de muur. En ik keek op dat moment naar haar gedraaide blote hals en even naar haar borsten en hoorde haar niet eens. ,,Kan je wel even aftrekken, als je wilt?’’ vroeg ze me toen bijna droog. Alsof het zo simpel was dat we nog steeds gewoon vrienden waren en zij me dus gewoon enkel een dienst kon bewijzen. Medelijden telde nu even niet meer. Ik was zo opgewonden en had al zo lang naar iets als dit uitgekeken, dat eigenlijk alles me gestolen kon worden. Maar toch… het voelde niet goed. En ik schudde dan ook m’n hoofd. ,,Ik wil niets snel doen.’’ Zei ik haar wat aarzelend, en haar bewegingen vanuit haar heupen stopte meteen ook. ,,Dit is mijn droom.’’ Zei ik haar toen wat zweverig. ,,En die eindigt niet zoals jij het nu wilt laten eindigen.’’ Ging ik zelfs door. Nog zweveriger. Ze keek me wat ontdaan aan. Ze leek zelfs een beetje beledigd. ,,Je weet niet wat ik allemaal wil. Maar dit is het niet.’’ Zei ik haar nog wel. ,,Als wij intiem raken, dan gaan we ook echt voor intiem.’’ Zei ik haar toen ook nog, en ze wist eigenlijk niet waar ze moest kijken. ,,Ik zei toch dat we dit als vrienden zouden doen dan.’’ Gaf ze als antwoord en alsof haar woord het enige was, lichtelijk verwaand ook. En dat deed zeer toen ik besefte wat ze eigenlijk zei en eerder al had gezegd. Zoals ze nu bij mij op schoot zat, en zoals ze me gekust had terwijl ik met een hand over haar kont gleed was meer dan normaal voor haar. Waarschijnlijk. Ze besefte gewoon totaal niet hoe bijzonder dit moment voor mij was. nu. Zij zou elke flapdrol zo gekust hebben waarschijnlijk. En de meesten waren ondertussen al verder gegaan ook dan alleen een hand op de kont… ik was zo stom. ,,Nee, je snapt het echt totaal niet!’’ zei ik dan ook boos en tilde haar van me af. En dat was net op tijd, want nog geen 2 seconden later klonk de bel en zag ik daarna haar vader voor het raam staan naar binnen turen. Het donkere huis met 2 donkere schimmen. Meer had hij niet gezien. Zwijgend pakte Mirjam haar boeken en schriften en borg ze die op in haar tas, en liep ze zo de gang in en het huis uit. Ik kon niets anders dan hard met m’n beide vuisten op het bureau slaan en vervolgens elke tekening die ik van haar had gemaakt verscheuren. Boven de gracht had ik nog een soort balkon. Heel klein. Het vuur knetterde in de kleine vuurkolf terwijl ik mezelf zat op te vreten met tranige ogen en naar het geknetter van de verscheurde tekeningen keek.

Ze moest veranderen. Ze was niet het meisje wat ik dacht dat ze was. niet het beeld wat ik van haar geschapen had. Ze was op zoveel manieren fout voor me, en ik bleef me maar tot haar aangetrokken voelen. Overwoog zelfs m’n excuses aan te bieden, wat misschien wel op zijn plaats zou zijn ook, maar ze begreep het gewoon niet… ik had het haar toch gewoon gezegd. Eerlijk als ik maar kon wezen, had ik al haar nu al een paar keer verteld wat ik voor haar voelde, en ze begreep het maar niet. Zo frustrerend. Het ging mij ook helemaal niet om de seks. Ik hoef m’n maagdelijkheid niet te verliezen vroeg of laat. Dat liet me echt koud. Al wilde ik wel dat het met haar zou zijn… maar niet op deze manier. Nee, op de mooie manier. Misschien niet echt iets voor een jongen van mijn leeftijd om te denken dat ik op zo’n manier m’n eerste keer zou beleven, maar ik wilde dat gewoon zo graag, dat ik met minder dus geen genoegen nam. Hoe kon ze nou niet zien hoeveel ik van haar hield en hoe ik er voor haar wilde zijn? Ja, dat was simpel. Zij hield gewoon niet van mij. Niet op deze manier. Ik denk wel dat ze om me geeft, maar inderdaad gewoon als vrienden. En het zal heus niet zo heel vreemd zijn dat als een vriendschap tussen een jongen en een meisje opgroeit in de pubertijd, er ook seksueel contact ontstaat. ‘’Vriendschappelijk’’ dus. En dat is best leuk en zo, maar dat wilde ik gewoon niet. Niet met haar. Er waren zat mooie meisjes in de klas, of hier in de stad, waar ik best wel wat uitdagender mee kon zijn. Maar niet met haar op deze manier. Met haar zou het perfect moeten zijn. Bij haar zou ik de tijd nodig moeten hebben om al m’n fantasieën te kunnen klaarspelen en haar zoveel aandacht en genot te geven dat ze niet anders meer kon dan van me te houden. En vluggertjes horen daar gewoon niet bij. Al dacht ik er wel vaak aan, hoor. maar niet in het echt. Dit was echt. Zij was echt, en mijn liefde voor haar ook. Wat in mijn hoofd gebeurde of op mijn tekeningen; gebeurde daar! En dat was dat. Ik snap dat ze misschien de verkeerde indruk had gekregen bij het zien van die tekening, maar dat kan in ieder geval niet meer gebeuren. Misschien moest ik toch naar Cindy luisteren. Haar gewoon bannen uit m’n leven. Als ik haar niet meer zie, dan vergeet ik haar vast. Maar zelfs nu, terwijl ik dat denk zit ik naar een foto van haar te kijken op WhatsApp… ze bleef gewoon trekken aan me. En niet op de manier waarop zij het zowaar gewild had. Niet op de manier waarop ik het ook zou willen. Ik voelde me gewoon ontzettend ellendig. Alweer. Om haar… rotwijf. Zelfs door alleen dat te denken voelde ik me nog schuldig. Ze probeerde in principe gewoon aardig te zijn. En wel op een ondeugende manier, maar dan nog. Op zich had ik mee kunnen doen nog even voordat haar vader kwam en hadden we geen ruzie nu. Want dat hadden we denk ik wel… maar dan nog, had ik me ook kut gevoeld. Dat weet ik zeker. Ik had me voorgenomen eerlijk tegen haar te zijn, en dat wilde ik volhouden. Hoe krom dat misschien ook mag klinken voor anderen, maar ik geloof gewoon dat dit mogelijk is. Dat ik m’n zin nog kan krijgen. En zolang ik dat geloof nog heb, wil ik daar voor blijven gaan. En wie weet veranderd ze wel van denken en handelen nog. Kan zo maar. En dan zijn we zomaar een paar stappen verder, voordat je het weet. Dat kan gewoon! Ik heb nog hoop.