Wingwoman - 3

Leuk om weer wat aardige reacties te lezen op het vorige deel. Ik vind het het leukst om spanning en erotiek tergend langzaam op te bouwen en af te wisselen met meer dagelijkse zaken. Dus het wordt vroeg of laat nog wel lekker gek, en zo. Maar dat kan dus even duren.

Ook de mensen die gemaild hebben met vragen over het verhaal wil ik bedanken. Helpt mij ook beter het verhaal te begrijpen vanuit het oog van de lezer.

Hopelijk bevalt het verhaal na dit deel ook nog.

Wingwoman 3: L.A. Woman

Die maandag was het weer lekker lastig om naar school te gaan, maar ik was er zoals altijd wel gewoon. 1e uur Duits, ik zat ergens anders. Mirjam was er zeker wel. En zij zat ook op haar plekje. Had haar voor de les nog niet gezien, maar ik denk dat zij zich nu een keer afzonderde. Ik keek wel naar haar bij het binnenlopen van het Duitslokaal, en ze zag er overheerlijk zomers uit nog, maar zij negeerde mij op haar beurt echt volkomen. Toen ik zat, gaf ze me zelfs zonder me aan te kijken, de vinger. Het was duidelijk in ieder geval. Ik ging naast een andere jongen zitten. Jermo. Raar ventje, maar goed, beter dan naast haar. We hadden elkaar niet meer gesproken dit weekend, en vandaag zou dat ook niet gaan gebeuren. Nee, als het aan mij lag voorlopig helemaal niet meer. En ik dacht ook echt dat zij er nu ook wel goed klaar mee was. kon me best voorstellen dat ze het beledigend had gevonden, zoals ik haar had afgewezen. Zeker nadat ze me verteld had dat ze nog nooit seks heeft gehad met iemand die om haar gaf. Dat waren haar woorden, niet die van mij verder. Maar goed, dat vond ik ergens wel een beetje sneu. Maar aan de andere kant was dat ook gewoon haar eigen schuld en een reden om verder te kijken dan mijn neus lang was. er zaten zat leuke meisjes in de klas. En ook daarbuiten kwam ik vaak niet echt aandacht te kort. Vaak durfde ik gewoon niet op iemand af te stappen. Deels ook omdat ik bang was dat dat Mirjam zou afschrikken. Maar dat is nu wel anders. Dat laatste dan. Daar hoef ik niet meer bang voor te zijn. Voor ons zaten Melissa en Patricia. Gewoon 2 Nederlandse meiden, zoals wij 2 Nederlandse jongens waren. Kende Jermo niet erg goed, maar kon het wel met hem vinden, en op de 1 of andere manier lukte het ons samen de aandacht van die 2 voor ons te trekken en werd het best gezellig zo bij Duits. Tot grote ergernis van iemand anders natuurlijk, die al een aantal keer geërgerd gezucht had en gevraagd om stilte tijdens het zelfstandig werken. Maar we kwamen er steeds weer mee weg. De 2 voor ons giechelden omdat wij op onze beurt een beetje lomp overkwamen. Het was gewoon wat gedol. Maar zowel met Melissa als met Patricia leek op een moment wat innig oogcontact te zijn met mij. Fascinerend op z’n minst. Patricia was in mijn ogen wat toegankelijker, waar Melissa toch echt te hoog voor me gegrepen was. dacht ik dan. Maar zoals ik net dus zei, had ik innig oogcontact wat had geleid tot een verlegen glimlach. En dat Mirjam bijna uit haar stekker ging ondertussen, spoorde me nog eens dubbel aan. Maar dit wilde ze toch? Dat ik een ander zocht… Overigens moet ik meteen wel toegeven dat, alhoewel misschien net een tint lichter, de twee dames wel iets weg hadden van Mirjam, en met name dan hun haar, wat lang en donkerblond was. en met name Melissa, en misschien dat ik haar daarom wel wat te hoog gegrepen vond, had best wel grote borsten. Zeker vergelijken met haar klasgenootjes hier… en zoals ze de 2 dan regelmatig half gedraaid naar ons toe zaten, gaven ze mij en Jermo ook regelmatig een zicht op hun slanke lijven van de zijkant, en een kijkje in de zeer bescheiden decolletés. Een strak wit shirt stond Melissa dan toch net wat beter dan Patricia. Maar de verschillen waren in mijn ogen nog maar klein. Het was niets meer dan afleiding. Maar het had er wel toe geleid dat Mirjam me weer opzocht. Ik gniffelde nog stil toen ik in de eerste pauze een berichtje kreeg van haar. Ze stond aan de andere kant van de groep, en het was duidelijk dat we elkaar meden. Ik lachte nog. Totdat ik het las. ,,Emma trekt het denk ik niet, dat je zo met een ander flirt.’’ Meer had ze niet gezegd. Maar vervolgens keek ik even om me heen op zoek naar Emma en trof ik haar aan, zittende, aan een tafel ook net buiten de groep. Ze had haar handen op haar knieën en zat wat in 1. Ze keek me recht aan. Moedeloos. Ik slikte er van, en het lachen verging me meteen. En dat zag Mirjam, die op haar beurt dan begon te gniffelen, wat ik dan weer zag. Wilde nog scheldend wat terugsturen, maar liet dat maar. Maar ze had me wel te pakken zo. En dus 1-0 voor haar nu. Of misschien was mijn geflirt met de 2 ook wel een punt waard. 1-1 dan. En het voelde ook een beetje, op deze dag, dat we elkaar probeerde af te troeven. Met name een psychologisch spelletje leek het te worden. Interessant aan de ene kant, maar ook gevaarlijk naar mijn mening. Het was niet dat ik niet meer om haar gaf, en voor Mirjam gold waarschijnlijk hetzelfde. Maar hoe ver zouden we dit dan laten gaan.

Tijdens Engels, waar ik nooit naast Mirjam zat maar altijd achterin in de klas naast een lege tafel, kwam onze lerares Duits binnen om aan te kondigen dat er weer een lijstje kwam te hangen voor een reisje. Ik denk dat het bij ons veel vaker voorkomt dan bij andere ‘normale’ scholen, maar wij hadden regelmatig schoolreisjes, om het maar even zo te noemen. Bijna altijd wel om ons te verreiken en in de trend van 1 of meerdere vakken, maar in elk blok werden er meerdere reisjes gepland. Vaak gewoon in het buitenland, en soms ook naar het buitenland, zoals nu met Duits in combinatie met Geschiedenis en de mensen die cultuur lessen volgden. Dat laatste deed ik dus niet, maar Duits en Geschiedenis had ik wel en kreeg dan ook voorrang; mocht ik geïnteresseerd zijn. Je had maar een beperkt aantal keren per blok dat je op reis mocht, en je moest ook een aantal keer. Kreeg je punten voor, die mee konden tellen voor elk vak wat betrekking had op de reis. Voor mij als cijferkanon überhaupt een goeie manier om m’n cijfers op te krikken. Ook omdat er steeds vaker stemmen klonken, en dan vanuit school zelf ook, om mij volgend jaar naar het VWO door te laten stromen. En ik had me op deze trip ook als eerste ingeschreven. Mede omdat ik wist dat Mirjam dat niet zou doen. Ze hield niet van Duits of geschiedenis, wat ook zij volgde. En het was eigenlijk voor het eerst dat we niet samen op een tripje zouden gaan. Het zou echter maar om 3 nachtjes gaan, en er was maar plek voor 6 man. Dus in de bui waarin ik nu zat, leek me dit een goed moment om me los te worstelen van Mirjam. Kon ik met andere mensen optrekken en wie weet kwam ik daarna wel als een vrijer persoon terug. Probleem was echter dat het pas volgende week dinsdag plaats zou vinden, tot vrijdag, en dat in de tussentijd er vast nog van alles zou gebeuren tussen mij en haar. En dan zit ik straks alsnog met haar opgescheept in Duitsland. Want een aantal dagen stond ik alleen op die lijst. Het was niet de meest spannende trip namelijk. 3 nachtjes in een hotel net buiten Minden. Had het op moeten zoeken, en wist nog steeds niet goed waar het lag, en wat we er eigenlijk zouden doen. Voor cultuur of geschiedenis zou je toch eerder een grote stad verwachten. En met Frans zouden ze diezelfde week naar Parijs weer gaan, wat voor mij ondertussen gewoon een pijnlijke herinnering zou zijn aangezien wat zich daar 2 jaar eerder had afgespeeld tussen mij en Mirjam. Die lijst zou wel gevuld worden. Er bleven altijd leerlingen over die op den duur geen keuze meer hadden, en toen ik op de vrijdag alle lijstjes afging voor de komende tripjes, zag ik op geen enkele lijst de naam van Mirjam nog staan. Ondertussen had ik haar overigens nog niet gesproken verder. Maar ik maakte me zorgen, omdat er op mijn lijstje nog 2 plekken over waren, en wat er verder resteerde; namelijk een reisje naar Texel voor Biologie en een reisje naar Delft, ook voor geschiedenis en cultuur, ook niet echt in haar straatje lag. Biologie volgde ze nog wel, maar een cultuur vak had ze niet. En die vrijdag was ook de deadline en toen ik als 1 van de weinige nog een laatste uur moest volgen en daarna op de lijst keek, wist ik uiteindelijk dat mijn vrees waar was geworden. Altijd was de aanloop naar zo’n reisje spannend geweest en zorgde ik altijd dat ik onder Mirjam op de lijst had gestaan, maar nu voor het eerst dat ik hier op school zit keek ik er erg tegenop en had ik nog bijna gekozen voor het reisje naar Texel. Maar deed het maar niet.

Stik nerveus nog zat ik die avond aan de bar van een restaurantje aan het water. Na wat bier, ging dat wel over. Totdat iemand uit de klas op het idee kwam om te gaan ‘meeten’ in de stad met de klas. Jermo’s idee… we lagen elkaar wel. Hij had gevraagd of ik plannen had, en toen ik had gezegd dat ik al in de stad was, nodigde hij vervolgens de rest uit ook te komen. Dit namen Maarten en Bas me niet in dank af, wat wel gek was, want het waren ook voor hun een hoop bekenden. En dit gebeurde ook wel vaker. Maar sinds die 2 in Rotterdam op school zaten, leek ik er steeds een beetje buiten te vallen en gingen hun ook meer hun eigen weg. Was jammer, maar misschien ook wel onvermijdelijk. Zo gaat dat eenmaal. Misschien wel de oplossing voor mij en Mirjam. Zou er wel nog bijna een heel jaar op moeten wachten, maar volgend jaar zou zij naar een andere school gaan terwijl ik hier misschien wel een tijdje blijf nog. Maar goed, Jermo schoof als een van de eersten aan, en de rest volgde geleidelijk met dat de avond zeer langzaam vorderde. Bas en Maarten waren gewoon wat verveeld, leek het wel. Een beetje arrogant ook. Zeker tegen Jermo die deed alsof we al jaren vrienden waren. En ik en Jermo waren in een zin ook wel bevriend, maar al snel werd duidelijk waarom hij mij opzocht. Mijn maatjes waren tegen die tijd alweer uitgevlogen naar hun eigen leven en meer mensen van school en uit onze klas zaten nu bij ons aan de bar gewoon hun ding te doen. Maar ook Melissa en Patricia kwamen niet veel later aan, en daar had Jermo me dus voor nodig. Jermo was niet lelijk of zo, geen idee eigenlijk hoe een meid hem zou beoordelen, maar hij was best wel iel. En dat was ik ook wel, maar ik was dan weer lang. Dan leek dat minder te tellen. En feit was dat tijdens Duits aan het begin van de week, ik en Jermo met name indruk maakten op de 2 als stel. En dat gebeurde nu ook weer. Ik was rustiger en compenseerde zo zijn wat drukkere aard. En andersom denk ik. En eerlijk gezegd had ik het wel erg naar m’n zin. ze hadden zich nog degelijk gekleed, maar met een voorgevel als die van Melissa zag je er al snel meer uitdagend en opwindend uit dan iemand zonder zo’n voorgevel. Ik verzin dat niet, en het is ongetwijfeld zwak om zoiets te laten tellen, maar ik merkte ook wel aan mezelf dat ik meer m’n best deed om haar aandacht te trekken dan die van Patricia. Terwijl Patricia in de omgang veruit de leukste was van de twee. Die had wat meer inhoud. Melissa ook, maar dus op een andere manier… juist, ja. Leek wel alsof bij alle extra aandacht die Melissa ontving, ze ook minder aandacht aan ons gaf. Zal er ook wel bij horen. Op den duur was het feest verplaats naar een wat vervreemde disco aan de andere kant van de binnenstad. Vervreemd omdat daar veel vreemde types komen. Mensen zoals wij in principe, maar dan al wat ouder. Was wel typisch een disco voor ons hoor, en daarom waren we ook die kant op gegaan. Door de donkere straten had ik dan Patricia opgezocht, om gewoon eens te kijken hoe zij in elkaar zat, en liet Jermo met Melissa, wat al vrij snel strandde en Jermo zocht ons daarna snel op, en liet dan op zijn beurt vrij hard en eenvoudig Melissa alleen, die op haar beurt dan hetzelfde deed en mij en Patricia opzocht en toen opeens weer wel leuk en gezellig was. ze kreeg immers even geen aandacht nu… Maar daarvoor had ik het gezellig gehad met deze Patricia die al een tijdje bij me in de klas zat toch. Maar goed, we kwamen nu ook op een leeftijd dat mensen opeens veranderen en opeens zomaar in de smaak konden vallen. Zowel haar uiterlijk zat haar mee als wel haar karakter. Gaf niet dat Jermo en Melissa het verpestte, want wist tegelijkertijd ook niet zo goed wat ik met Patricia aan moest. Ze had even zo naar m’n hand gekeken, en wellicht had ze wel gewild dat ik de hare gepakt had of zo, maar dat was misschien eerder een wenselijke fantasie. Want waarom zou ze dat zo snel willen?

Mirjam was er dus niet. Nog niet moest ik zeggen. In de disco, die de naam ‘’Dolhuis’’ had, was ze er namelijk wel. Ze was er al eerder. Met haar eigen vrienden. Vrienden bij haar uit de buurt dus. Oudere mensen. Nare mensen. Nee, dat is niet eerlijk, maar ze was altijd anders bij hun dan dat ze bij mij was, of bij ons op school. Volgens mij was 1 vriendin van haar, haar overbuurmeisje. En de rest kende ze dan via haar. Ze gingen vaker naar Rotterdam, maar het kon geen toeval zijn dat ze nu opeens hier in Dordrecht te vinden waren. Ze keek me ook meteen aan, toen ik binnenliep in gezelschap van 2 meiden, die misschien voor andere veel mooier en knapper waren, en ze danste tegen een andere onbekende jongen aan. Ik was Patricia meteen vergeten overigens, en dat was niet aardig. Maar het was net als met Emma die avond in het café hier niet ver vandaan. En elke seconde dat ik Mirjam zag dansen met een ander, en niet met 1 ander, maar met meerdere verschillende jongens, en soms tussen 2 jongens in…, vrat ik mezelf weer helemaal op. Ik wilde me niet laten kennen echter, en in plaats van weg te lopen en haar hier te laten stikken, bleef ik dan een beetje ongemakkelijk aan de bar hangen terwijl de rest van de klas ook de dansvloer had opgezocht en zich ook gemengd had met Mirjam en haar vrienden. Waren niet helemaal onbekenden meer ondertussen. En niet alleen voor mij dus. Ik kon er niet tegen om een andere jongen met haar te zien dansen. Om te zien hoe zijn ogen dan hongerig en geil en dronken over haar lichaam gleden. En zij keek dan naar hem terug, dan even naar mij, en dan weer naar hem. En dan gaf ze die ene keer die ene jongen ook nog een kus… gelukkig hadden ze plasticbekertjes hier, maar ik kneep het bier de lucht in van woede en verdriet. Het was gewoon zo pijnlijk. Iedereen wist dat ik wat voor Mirjam voelde. Ook Emma wist het al voordat ze toen min of meer bekende mij leuk te vinden. Emma was er overigens niet bij hoor vanavond, maar het gaat even om het punt. Want ook Patricia en Melissa moesten het geweten hebben voordat ze besloten hadden lichte interesse te tonen in de klas, en nu vanavond. Ik kreeg bijna ruzie met de jongen achter de bar voor de nattigheid die ik veroorzaakte, maar de vloer en de muren plakte al van het vele gemors bij het dansen, en hij kon me niets kwalijk nemen toen ik hem dan daar vervelend en bijdehand op wees. Ik had het eigenlijk helemaal niet naar m’n zin. maar ik stond vast. Ik wist niet wat te doen. Ik miste Maarten, die me op zo’n moment gewoon naar buiten had getrokken. Het voelde alsof ik zomaar die vriendschap verloren had. Net als dat ik de vriendschap met Mirjam nu voorgoed verloren had. Dit was zo opzichtig en zo bedoeld om mij pijn te doen, dat ik hier de hele nacht nog van wakker lag. Ik zag haar vertrekken met een andere jongen, waar ze ook nog mee gezoend had voor mijn ogen, en ik was 1 van de laatste die avond die zou vertrekken uit het ‘Dolhuis’. Om dol van te worden… ik kon nergens troost vinden. Dronken zwierf ik over de onveilige donkere en natte straten van Dordrecht met een omweg naar huis. Jermo was weg gegaan met zowel Patricia als Melissa. Niet dat daaruit wat was gevloeid waar hij over kon opscheppen, maar het was duidelijk dat ook hij geen zin had in mijn sombere bui. Geen vriend dus. De 2 dames kon ik het nog wel vergeven. Dat lag toch anders. En ze waren nog steeds knap… Soms voelt het zo kansloos en zwak om een jongen te zijn.

Ik wilde niet weten wat Mirjam had uitgespookt die avond met wie dan ook, maar toch was dat het eerste wat ik wilde vragen toen ik op de zondag ochtend met mijn brakke hoofd een berichtje van haar ontving, waar ze gelijk al haar excuses aanbood. ,,Sorry voor gisterenavond.’’ Gewoon droog op mijn telefoon. Ik zat achter boven de gracht op een frisse ochtend in de zon. Het had vannacht best wel hard geregend en dat had de zomer langzaam laten veranderen in een wat koelere sfeer die de stad eer aan deed. Zo hoorde Dord te zijn. Kil en koud. Nat. Zelfs nu ik in de zon zat herkende ik Dordrecht het beste als het geregend had. Zeker in mijn bui. In mijn leven… en weer zat ik dus gebroken in m’n eentje bijna te janken om dat ene meisje. Is toch nauwelijks te geloven meer. Elke keer weer het zelfde liedje. Bijna hetzelfde liedje dan… maar ze had dus haar excuses aangeboden. Ik had het bericht geopend en ze kon zien dat ik het gelezen had ook. ,,Zeg nou wat.’’ Volgde er dan ook nadat ik een tijdje ‘online’ was geweest voor haar weten. Maar wat moest ik nou zeggen? geeft niet…? dan zou ik liegen, en dat wilde ik niet meer. Ik was juist zo lekker eerlijk geweest de laatste tijd tegen haar. Maar zie waar me dat naartoe geleid heeft… ik kon haar ook gewoon uitschelden. Of argeloos vertellen dat het me niets deed en dat ze dood voor me is. Maar dat zou oneerlijk zijn. Al kan ik niet uitleggen waarom ik dat oneerlijk vond. ,,Ik ben vanmiddag in de stad. Zal ik langskomen?’’ kwam er toen ik nog steeds niet geantwoord had. Soms is niet antwoorden het beste antwoord. Bij haar wel. Ze kon niet wachten op een antwoord, en dus vulde ze zelf maar iets in wat haar het beste leek. En ik ging er dan maar in mee. Ik had Maarten en Bas wel nog de huid vol gescholden. Vanochtend pas, toen ik niet meer dronken was. gewoon uit eerlijkheid. En ongetwijfeld zal het niet goed gevallen zijn en verloor ik zo misschien zelfs twee oude vrienden, maar ik had ze echt nodig gisteren, en dat had ik ze niet bepaald zachtzinnig uitgelegd. Een beetje gay misschien, maar het was even nodig denk ik. Werd te vaak voor lief genomen de laatste tijd door die 2. Maar tel het bij het gedoe van Mirjam op, en je kon wel zeggen dat ik een kutweekend had zover. Keek echt uit naar dinsdag naar het moment dat we de grens overrijden en ik geen internet meer heb op m’n telefoon en ik voor hun allemaal onbereikbaar ben. Oh, nee… wacht. Zij ging natuurlijk ook naar Duitsland mee. Even vergeten. Godver, had nu zelfs helemaal geen zin… kon me altijd nog ziek melden. Haalde het dan wel in met een extra opdracht of zo… of misschien kon ik Mirjam er wel uit lullen zodat zij alsnog naar Texel zou gaan. Of misschien kwam ze dat zelf wel zeggen. Kan me voorstellen dat voor haar ondertussen toch ook wel de lol er vanaf is.

Ik zat de hele dag uit te brakken en toch wel wat nerveus te wachten totdat dan die bel ging en zij daar weer was. de bel was ondertussen wel wat gewend nu. Ik had in de zon gezeten. Shirt-loos. En deed nu open. Ook shirt-loos. Ze was dan ook even onder de indruk. Was wel een beetje atletisch, ondanks dat ik iel was. vooral mijn lengte maakte me iel namelijk. Maar had niet perse m’n shirt uitgelaten voor haar verder. Ik zei niets. Zei ook niet. Ik stapte gewoon opzij, en zij passeerde me weer. Het was bijna routine geworden. Ze liep door de kamer in en draaide zich daar om en keek me toen strak aan. Haar ogen fonkelde even, maar het bleken tranen te zijn. ,,Ik wil geen ruzie meer.’’ Zei ze toen gelijk wat fel, maar voor m’n ogen zag ik haar breken. Ik kreeg een brok in m’n keel en wist nu helemaal niets meer te verzinnen om haar te vertellen wat ik er van vond. Ik wilde haar ook niet troosten, al leek haar gelaat daar wel naar te hunkeren. Wilde het ook wel, maar was beter van niet. Ik wilde niet weer hier in trappen. Ik wreef enkel met een hand over m’n voorhoofd heen en schudde daarna even afkeurend naar wat ik zag. Ze leek het niet te kunnen geloven. Ik liet haar barsten. Zo keek ze althans naar mij vervolgens. Maar zij had mij laten barsten. Gisteren nog… ,,Heb je weleens toegekeken hoe de liefde van je leven met talloze anderen danst… en bekt?!’’ en vooral dat laatste kwam erg fel m’n mond uit. Het kwam van diep. Ze haalde toen haar schouders op, alsof het normaal was wat gisteren gebeurd was. het stoom kwam nog net niet uit m’n oren. ,,Je kan zo vaak zeggen dat ik de liefde van je leven ben, maar ik geloof het nog altijd niet.’’ Zei ze dan toen ze mij kwader zag worden. Zo’n nuchter antwoord had ik niet van haar verwacht nu, eerlijk gezegd. Ik zuchtte dan ook vermoeid, en liep langs haar heen naar buiten en ging gewoon in de zon zitten. Ze hoefde niet weg, maar ik had geen zin in gezeik nu. Was verrot na gisteren. Ze kwam dan ook naar buiten gelopen en bleef even vertwijfelend staan. Ze zag er mooi uit. Zelfs met een traan over haar wat bolle wang. Het zorgde voor een extra glinstering op haar gezicht, naast die van haar waterige ogen. Aan de overkant zaten ook mensen buiten. Wel op afstand, en ze konden niet zien dat dit mooie meisje bij me nog de tranen in de ogen had staan, en ze konden ook niet horen hoe bot ik vervolgens tegen haar begon te doen. ,,Misschien had ik toch gewoon m’n lul erbij moeten pakken. je gebruiken zoals alle anderen. Had ik ten minste nog wat aan je gehad.’’ Zei ik rustig en nors. Ik keek haar niet aan. Ik meende het ook niet, al deed ik nog zo m’n best wel over te komen alsof ik het meende. Ik zag in m’n ooghoeken hoe haar benen begonnen te trillen en hoorde haar zachtjes snotteren. ,,Je bent nooit een vriend geweest, he?’’ vroeg ze toen cynisch, en nog niet huilende. Ik slikte en keek nog meer weg. Dat klopte namelijk wel deels natuurlijk. Ze is altijd meer geweest dan een vriend voor me, maar dat bedoelde ze niet, denk ik. ,,Je bent zo zielig…’’ Bracht ze toen nog zachtjes maar erg snerend uit. En dat kwam echt hard aan. Want zij kon wel zo doen alsof ze het meende, terwijl ik wist dat ze dat eigenlijk niet deed ook. Ik liet m’n hoofd zakken, en werd moedelozer met elke seconde die tergend langzaam vorderde. ,,Wat kom je nou eigenlijk doen?’’ vroeg ik haar daarop maar, en we bleven elkaar zo maar beledigen op onze eigen manier. Maar ze liep nog altijd niet weg.

,,Ik heb m’n belofte alweer gebroken. Daarvoor mijn excuses.’’ Zei ze toen vrij nuchter weer, en ze had m’n vraag, die cynisch was, serieus beantwoord, tot mijn verassing. En goed ook. ,,Welke afspraak?’’ vroeg ik nog zelfs. ,,Ik zou toch niet…’’ maar ze maakte haar zin niet af. ,,Laat maar.’’ Kwam er vervolgens toonloos uit. Ik zuchtte. Ja, die belofte. Dat achterlijke gedoe van haar om mij aan een ander te helpen. Het leek al lang niet meer te tellen. ,,Dus je bent weer iemands neukertje geweest vannacht?’’ vroeg ik haar toen, en draaide m’n arrogante gezicht naar haar toe, om vervolgens een harde vlakke hand te ontvangen op m’n wang. Dat deed zeer. Maar waarschijnlijk deed mijn opmerking meer pijn. En nog altijd liep ze niet weg. ,,Waarom loop je niet weg?’’ vroeg ik haar toen zelfs maar. Ze had haar excuses aangeboden, ze was gemeen geweest, en had me nu ook geslagen. Waarom was ze nog hier? ,,Je zei dat ik het niet snapte, maar je snapt het zelf ook niet.’’ Zei ze toen, met een trillende stem. Het trok m’n gemeende aandacht. Zo had ik haar nog niet eerder gezien namelijk. ,,Natuurlijk snap ik niet dat je verliefd op me bent en wat dat met je doet.’’ Zei ze wat fel, en ze keek me ook boos aan. ,,En jij snapt niet dat je al die tijd 1 van m’n beste vrienden was. En dat ik die nu dus kwijt ben omdat ik zogenaamd jou droomvrouw moet voorstellen.’’ Putte ze moedeloos uit. ,,Doe toch normaal man.’’ Ze was lekker opdreef, en ik voelde me kleiner worden met elk woord wat haar keeltje uitkwam. Ik wist ook niet waar ik moest kijken nu. ,,Nee…’’ zei ik zuchtend en vertwijfeld. ,,Wat nee?!’’ vroeg ze dan meteen fel. ,,Nee, ik snap dat inderdaad niet. Of snapte dat niet, nee.’’ Zei ik zachtjes. Ze had van haar handen vuisten gemaakt, wat me pas opviel toen ze die ontspande. ,,Ik ben fout geweest. Dat weet ik. Maar jij ook. Dat weet je.’’ Zei ze toen, en ging toen wel wat ver in eerste instantie. ,,We vragen dingen van elkaar die we niet kunnen geven en om het dan te verbloemen met dat domme voorstel was misschien wel te dom voor woorden.’’ en ze lachte nu zelfs even om haar eigen eerdere opvatting. Maar ze behield haar ernst wel, al moest ik er ook wel om lachen. ,,Ja, wel geil.’’ Zei ik toen maar, en lachte zelf zachtjes door. Ze schudde met haar hoofd en gniffelde eventjes. ,,Zie je, je spoort niet.’’ Concludeerde ze dan, en toen ik haar daarop verontwaardigd aankeek, schoot ze zelfs hardop in de lach. En ik kon dan niet anders dan mee lachen. Haar lach was aanstekelijk. Betoverend. Ik zuchtte wel nog een keer, en toen kwam ze op me af gelopen. Het kleine houtenstoeltje waar ik in zat, hield het nog net toen ze zich zijwaarts op mijn schoot liet vallen. Ze pakte mijn hoofd meteen beet en drukte dat tegen haar borst aan en begon me te troosten. Of misschien zat ik daar zo haar wel te troosten. Ik wist het echt niet. Het was echt super verwarrend allemaal. Zoals altijd dus… kanonnen… ik kon dus nog altijd zeggen dat er nog niet veel veranderd was sinds ik mijn goede voornemen had ingezet. Ze wist nu enkel waarom ik vaak zo depri was, maar voor de rest ging alles nog gewoon door zoals altijd.

Ik was harstikke opgewonden, en wilde niet dat ze ging opstaan nu. Dan zou ze dat zien, en nu lag die nog lekker verstopt tussen m’n benen. Ik schaamde me ervoor dat zelfs na dit drama ik nog opgewonden werd van haar. Maar mijn gezicht lag nog tegen haar borst aan en haar zachte handen wreven over m’n kin en hals en gingen door m’n haren heen, zo nu en dan. Ze had me letterlijk en figuurlijk in haar greep. Ik kneep haar op mijn beurt ook tegen me aan. Mensen aan de overkant of die over de brug liepen of fietsten zagen wellicht een verliefd stelletje zitten wat lekker aan het knuffelen was. ze wisten dan ook niet beter. Maar ik wist ook niet beter. Het voelde allemaal zo liefdevol aan. We hadden lekker geruzied en nu hadden we elkaar weer lief. ,,elke keer als ik met een ander meisje praat, lijk ik je te irriteren.’’ Ik verbrak de stilte met een overduidelijke observatie van de laatste tijd en wist de oorzaak natuurlijk ook al van het zogenaamde vraagstuk wat ik haar voorlegde. ,,Het is gek om je met een ander te zien, nadat je zolang alleen oog had voor mij.’’ Zei ze dan ook rustig, en met een glimlach. Ze was eerlijk, dat waardeerde ik wel. ,,Maar dan nog, lijkt het je echt dwars te zitten. Met je gekke verzoekjes en zo…’’ merkte ik dan op en probeerde er zo wat dieper op in te gaan in de hoop op meer antwoorden. ,,ach ja…’’ zuchtte zij dan alleen nog, en dus bleef een dieper antwoord uit. Ik kon wel doorvragen maar ook dan zou ik haar waarschijnlijk irriteren. Ik kon het gewoon moeilijk loslaten allemaal. ,,Je bent best aantrekkelijk, en dat merk ik dan, snap je?’’ zei ze na weer een periode van korte stilte. ,,Nee.’’ Gaf ik haar dan gortdroog als antwoord en ze gniffelde. ,,Nou, je bent gegroeid. We worden allemaal volwassen ten slotte.’’ Ze klonk bijna wijs… Bijna. ,,Dit helpt niet, he.’’ Zei ik dan alleen om haar er nog eens op te wijzen dat zij vrienden met mij wilde blijven. En ook daar gniffelde ze dan om. ,,Nee, weet ik. Ben gewoon nieuwsgierig of zo, maar je hebt gelijk hoor.’’ zei ze dan op zo’n manier dat juist ik dan nieuwsgierig werd natuurlijk. Het was zo overduidelijk dat ze gewoon weer wat aan het proberen was, maar ze wilde te graag en ik trapte er dan ook graag in. Maar ik lachte er nog om. ,,Ja, ben ook vaak heel nieuwsgierig geweest naar je.’’ Zei ik dan nog zogenaamd luchtig. Eigenlijk zeiden we elkaar hier dat we vergaande interesses hadden naar elkaar op een bepaald gebeid. Was niets nieuws natuurlijk meer, maar het werd opeens een stuk warmer op mijn kleine balkonnetje… ,,Mag ik hem zien?’’ vroeg ze toen weer uit het niets. ,,Waarom?’’ vroeg ik toen nog. Had ik nou maar gewoon ja gezegd voor een keer… ze hield haar schouders op. ,,Nieuwsgierig hoe die van jou er uit ziet.’’ Gaf ze dan als reden. ,,Veel gezien?’’ vroeg ik nog. Een antwoord volgde, wat ik nooit wilde horend. ,,3.’’ Zei ze kort, en ik trok m’n neus dan ook op. ,,Jij?’’ vroeg ze toen plagend en liet me wel lachen daardoor. ,,Eentje maar.’’ En ik draaide met m’n ogen. Om mezelf, omdat ik nog antwoord gaf ook… maar ze lachte er weer om en ze stond vervolgens op. ,,Sinds je me verteld hebt dat je me zo leuk vond, hebben we best wat gezeik gehad. En tegelijkertijd, of meestal daarna dan net als nu, hebben we dan dit soort momentjes waarop ik je heel anders zie dan ik je al die tijd gezien heb. Snap je?’’ ik knikte, maar snapte niet zo heel goed wat ze precies bedoelde. ,,Wil intiem met je zijn.’’ Fluisterde ze dan. ,,Nee, niet zoals laatst weer.’’ Zuchtte ik al. ,,Nee, niet zoals laatst.’’ Zei ze toen, en het ontnam mij m’n adem. Ze pakte m’n hand en trok me overeind en mee naar binnen waar ze de deur achter me dicht deed. Het gebeurde heel snel, maar ik knipperde even met m’n ogen en zag haar vervolgens naar de grond gaan en ze zat zomaar voor me in een positie die toch weinig voor de verbeelding overliet, als je mijn fantasieën had met betrekking op haar. Ik slikte, en voelde een seconde later hoe ze haar handen op m’n kruis legde. Alweer. Ze keek me aan. Pas toen ze m’n riem had losgemaakt, keek ze me niet meer aan. Haar handen keken naar de bobbel in haar handen. Ze maakte de rits los, en rok bij m’n knieën vervolgens voorzichtig m’n broek naar beneden. Ik had nu geen onderbroek aan, en daar had ze niet op gerekend. Gewoon geen tijd voor gehad of zo, niet bij stil gestaan verder… en dus zag ze eerder dan denk ik haar planning was een deel van m’n gezwollen lid. Ik slikte, maar zij ook. Ze keek me toen weer aan, en hield even haar schouders op, alsof ze het leuk en spannend vond. Dat laatste was het in ieder geval. Eerst ruzie en nu dit weer. Vorige keer was het andersom. Ik trilde een beetje. Ze nam haar tijd zowaar. We waren ook alleen, en het was midden op de dag. ,,Alleen kijken.’’ Zei ze nog fluisterend, en ze trok toen m’n broek nog wat verder naar beneden. Met een soort zwaaiende beweging sprong ik daar de vrijheid tegemoet. Het bleef gelijk al niet meer bij kijken. Iets wat onder de indruk liet ze haar ogen weer op m’n kruis slaan, en heel voorzichtig pakte ze me beet daar, en kneep ze me zachtjes terwijl ze er zelf nog een soort zwaai aangaf. En ze liet weer gelijk los ook. Ze had me zomaar aangeraakt daar, maar had het nauwelijks door gehad. Het ging eigenlijk zo snel. En ze trok m’n broek alweer omhoog ook. ,,De rest moet je zelf maar doen.’’ Zei ze dan terwijl ze weer opstond en ze liep naar de keuken om meteen haar handen te wassen. Leek me wat overdreven. Had haar ook gewoon kunnen pakken zo van achteren. Zo in de keuken… maar dat deed ik natuurlijk weer niet.

,,En?’’ vroeg ik haar toen maar, toen ze de keuken weer uit kwam gelopen. ,,Wat? En?’’ vroeg ze dan gniffelend. ,,Wat vond je er van?’’ vroeg ik haar toen maar wat uitgebreider, al hield ze me dus voor de gek en wist ze wel wat ik van haar vroeg. Maar doordat ze zo maar uit het niets dit gestart was en zo ook weer uit het niets was opgestaan en weg gelopen was, was ik een beetje onzeker geworden. ,,Ja, mooi hoor.’’ zei ze dan droog en ze ging op de bank zitten. Ik stond daar nog. ,,Hoe vond jij het?’’ vroeg ze toen alsof we veel meer gedaan hadden. Ik haalde m’n schouders dan ook op. ,,Ja, weet niet.’’ Zei ik wat verstomd. ,,Nou, ik dacht dat je zo verliefd op me was.’’ merkte ze dan op. ,,was snel.’’ Zei ik dan nog, en ze begon al te gniffelen. ,,Wil je het langer dan?’’ vroeg ze me zwoel daarbij, en ik kreeg het meteen al warm. Ik stond nog met m’n leuter uit m’n broek overigens, waar ze me nu gewoon op wees. Had het zelfs niet eens door. Ik was echt even van het padje. Ze begon er alleen maar harder om te lachen. ,,Mag ik je tekening zien? Wil wel zien of je jezelf ook goed kan tekenen?’’ vroeg ze toen lollig. Maar dat ging natuurlijk niet meer… ,,Niet?! Oh! Wat erg.’’ Zei ze toen ik haar vertelde wat ik er mee had gedaan. ,,Waarom dan?’’ en daar gaf ik verder geen antwoord op. Dan zou ze zich schuldig voelen nog ook. Ik had mezelf wel netjes gemaakt nu. En ging op een stoel zitten. Expres niet naast haar, al zat ze daar wel een beetje alsof ze in was voor meer. Maar ik durfde haar niet meer te peilen. Zeker niet op dit gebied. Ik had nog wel wat vragen. ,,maar je vond hem mooi?’’ vroeg ik dan ook, kinderlijk. Ze lachte er dan ook gelijk weer om. ,,Ja hoor.’’ zei ze dan en liet het een beetje in het midden. Alsof ze spijt had, maar tegelijkertijd toch echt wel meer wilde. Zo kwam ze op me over. ,,Waar kijk je eigenlijk naar?’’ vroeg ik haar toen. ,,Waar voelde je naar?’’ voegde ik er nog aan toe voordat ze antwoord kon geven. ,,Nergens naar.’’ Zei ze dan simpelweg. ,,Weet niet, wilde hem gewoon pakken ofzo.’’ En ze werd toch wat ongemakkelijk. ,,Ja, okay.’’ Kon ik zelf alleen uit brengen. ,,verdomme, had een foto moeten maken.’’ Zei ik nog half serieus, vergetende over dat ze daar ruzie over had gehad met Danny. ,,Nee, bedoel het niet zo!’’ en vloog bijna m’n stoel uit toen ik daarachter kwam. Nee, ze lachte ook nu weer om me. Ze lachte zo vaak om me, dat ik me afvroeg of ze niet wat achter hield. Of ze niet toch een beetje gevoelens heeft voor me. En die heeft ze ook wel, dat heeft ze min of meer gezegd. Maar was allemaal nog oppervlakkig. Wat ze zei dan. Maar zoals ze zich altijd maar vreemd bleef gedragen, leek dat in mijn ogen nog altijd op meer te wijzen. Maar misschien maakte ik mezelf dit weer wijs en niet zij. En dan was er dus nog niets veranderd weer, ook al was ze nu nog verder gegaan dan de vorige keer. ,,Zullen we de stad ingaan?’’ vroeg ze me toen maar om overal van af te zijn. Misschien had ze er toch vooral spijt van. En ik maar door willen vragen over wat ze er van vond. Alsof er wat gebeurd was. maar in wezen was er niets gebeurd. Kon het moment me nog amper voorhalen. Gebeurde zo snel. Had haar hand amper gevoeld…

Ik had me goed aangekleed nog voordat ik naar buiten ging, en hoopte op een bezoek van haar op mijn slaapkamer, maar dat bleef verder uit. Buiten hing ze wel aan m’n arm. Een beetje verliefd toch wel. Zo oogde het dan. ,,Je gaat een aantal vrouwen echt heel gelukkig maken.’’ Speelde ze me nog wel toe op den duur. Ik begon er bijna van te blozen. ,,Te lief voor deze wereld.’’ Zei ze dan daar nog achter, en ik dacht dat ze het eigenlijk ergens anders over had. Misschien gek hoor om er zo maar over te beginnen, maar jongens weten dondersgoed dat het best wel belangrijk is om te tellen daar beneden. Het zal best dat een meisje vroeg of laat zegt dat het niet uitmaakt of je daar groot of klein bent, maar als jongen telt dat wel. Ze had al een paar keer laten vallen dat ik wel in de smaak viel met het ‘’fors’’ zijn, maar ze had het niet echt duidelijk gezegd of zo. En dat wilde ik wel. Daarom vroeg ik ook door. Waarom weet ik echt niet, maar het zou zo fijn zijn om het haar te horen zeggen. niet met andere woorden, maar gewoon direct. Ik wist ook niet hoe ik er voor stond op dat gebied. Had naast m’n eigen nog nooit een ander gezien. Dat hoopte ik zo te houden. Maar had dan geen vergelijking, maar dat had zij wel natuurlijk. Jammerlijk ook wel, maar goed, dat kan ik niet meer terugdraaien. Ik had ook een soort ongemak weer in m’n lijf. Want ze liep nu weer zomaar leuk te doen met me, terwijl ze een aantal uur terug nog al het kwaad van de wereld in me naar boven riep. Zoals ze mij gegrepen had, had ze gisteren misschien ook wel 1 van die jongens gegrepen. Die gedachte raakte ik niet meer kwijt, en het plezier verging me dan ook heel snel. Maar ik werd niet boos of iets. Ik wilde me volwassen gedragen, al wilde ik het nu wel weten ook. ,,Sliep je thuis vannacht?’’ vroeg ik haar terwijl we voor de zoveelste keer door de Voorstraat liepen. ,,Hoezo?’’ vroeg ze gelijk lichtelijk verontwaardigd. En ik hield me toen maar gewoon stil en keek om me heen alsof het me gewoon niet boeide ook. ,,Ja, heb thuis geslapen.’’ Zei ze toen zacht, en ze keek naar me op en ik even op haar neer. Ook dat was fijn om te horen. Dat kon ze gelukkig wel zeggen. ,,Maar hoezo?’’ vroeg ze nog wel meet een glimlach. Alles wat ze vandaag had gedaan, met dat het licht was dan, liet mij geloven dat ik hier niet met een vriendin liep, maar met M’N vriendin… en ook dat zei ik haar gewoon eerlijk. ,,Ja, snap ik.’’ Zei ze zelf dan. ,,Wilde het 1 en ander goed maken en ben dan zo dom om het zo te doen.’’ Zei ze bloedserieus. Ik dacht nog dat ze een grapje maakte, maar ze leek het niet zo gepland te hebben allemaal. ,,Wat ik zei over Emma toen, meen ik overigens nog steeds. Als je wilt?’’ begon ze toen gelijk over iets heel anders, maar iets wat eigenlijk net zo gevoelig lag. ,,Als ik wat wil?’’ vroeg ik dan eerst maar. ,,Een date met Emma? Kussen, handje vasthouden en lekker seksen?’’ lachte ze dan, maar het deed haar zeer het alleen al in te denken. Ik zag het aan haar ogen. ,,Ik maak echt geen kans bij jou, he?’’ vroeg ik haar toen, wat natuurlijk een stuk lastiger was na vanmiddag. Dacht ik dan. ,,Nee, sorry.’’ Zei ze namelijk al vrij snel. ,,Ja, dan wel.’’ Zei ik haar dan. En zo deden we elkaar voor een blok zetten. Alsnog. Maar als vrienden dus.

Ik heb jarenlang gedacht Mirjam van binnen en buiten te kennen. Dat ik haar doorgrond had en dat ze me ook niet meer kon verassen. Maar deze laatste weken zie ik Mirjam, en ga ik met haar om, op een manier die helemaal nieuw is. Dit geflirt… was niet nieuw. Maar dat ze er zo vooruit kwam wel. We hebben gezoend ondertussen, en ze heeft me dus zomaar een aantal keer daar beneden gegrepen met vandaag toch wel als toppunt van dit alles. En het leek dan ook dat de spanningen elke keer verder op liepen, waardoor ze steeds verder ging. Met name op het fysieke gebied, had zij alle touwtjes in handen zover. Niet dat ik vond dat ik haar marionet was voor een beetje geil gedoe verder, maar daar kwam het toch wel een klein beetje op neer. Onze ruzies waren ook spannender en heftiger. En het vervolg dan ook steeds maar. Maar ik leerde haar opnieuw kennen. Altijd als ik dacht ooit met haar intiem te zijn, bulkte ik van het zelfvertrouwen. En zie nu, nu het deels uitkomt, is daar dus niets van over. Als ze toch wist wat ik allemaal al bedacht had met haar te doen, was wat ze tot nu toe bij me gedaan had, nog niets. Ze zou misschien wel schrikken van me dan. Of misschien verlangde ze er ook wel naar. Had toch altijd nog de indruk dat die relaties die ze tot nu toe gehad heeft, nergens op sloegen. Op alles fronten dus. Ik wist dat ze slecht behandeld werd door ze, maar ik dacht altijd, en dat is misschien dom en naïef, maar goed, dat ze dan tenminste nog plezier in bed had. Maar die indruk was dus al vervlogen. ,,Ik dacht…’’ begon ze toen we een rustiger straatje inliepen. ,,Om je te helpen met Emma en anderen… en zo…’’ ging ze vertwijfeld en wat moeizaam door, en ze had ondertussen al lang m’n volledige aandacht door de manier waarop ze zich kwetsbaar aan het opstellen was. ,,Dat ik je kan helpen ook met seks, als je wilt?’’ vroeg ze toen vrij snel. Ik wilde stoppen, maar ze trok me mee. ,,Nee, gewoon doorlopen.’’ Lachte ze dan alsof ze niet net iets gezegd had waar ik even bij stil had moeten staan. ,,Ik bedoel. Als je maagd ben, kan je geen indruk maken op zo.’’ Stelde ze toen. ik had nog niets gezegd verder hoor. ,,Ik bedoel. Toch? Dan ben je beter voorbereid.’’ Concludeerde ze dan ook zelf. Ik was keihard ondertussen. Was dat wel vaker natuurlijk en de hele wandeling liep ik al met een halve, maar nu was de bobbel in mijn broek echt iets om me voor te schamen, en ik stopte dan alsnog even bij een steegje waar ik me kon wegdraaien van het grote publiek. Met een hand voor haar mond schoot ze een beetje in de lach en ze had dus dondersgoed door waar ze mee bezig was. ,,Dat is een ja?’’ vroeg ze dan ook gniffelend. Ik kon niet boos worden, maar het leek wel alsof ze het niet wilde onthouden. Natuurlijk kwamen hier problemen van. Maar ik ging geen nee zeggen. niet meer. Het was me duidelijk dat ik langzaam maar zeker toch de goeie kant op ging met haar. En we konden het dan wel voor Emma doen, of zij dan, maar het gaf mij meer het idee dat ze gewoon excuusjes aan het zoeken was om toch verder met mij te komen op dit vlak. ,,Dat we dan soms gewoon iets behandelen. Als je vragen hebt of zo??’’ vroeg ze me dan vertwijfeld en ze wilde blijkbaar al wat concreets opzetten. ,,Kunnen het er in Duitsland wel over hebben?’’ vroeg ik haar vertwijfeld terug. Wat zo stom was! want mij vertwijfeling maakte haar vertwijfeling direct groter... ,,Ja, tuurlijk.’’ Zei ze dan nog snel, en daarna dat ze de bus moest halen en ging rennen. Dat laatste kwam uit het niets. Alles daarvoor ook een beetje natuurlijk. Ze bleef maar denken dat Emma ondertussen heilig voor me was, maar dat was niet zo. En ik denk dat ze dit zichzelf ook een beetje voorhoud om zichzelf beter te voelen. Het ‘’Excuusje’’; zal ik het maar noemen. Maar wist door haar rennen nu eigenlijk niet of het nog door zou gaan. Ik zal het wel zien de aankomende week.