2 weken later, ik ben alleen nog maar thuis geweest om mijn kleren te halen en te wassen en om de dag om de post te pakken. Lois en ik hebben het goed samen. Nu zitten wij in de auto op weg naar Schiphol om pa, ma en Nadine op te halen. Ik kom precies op tijd op Schiphol aan want zij komen net de hal uit gelopen. Verbaasd kijkt ma dat Lois ook mee is. Zij begroet mij en daarna Lois en ik stel Lois voor aan pa en Nadine. Als de koffers achterin naast de rolstoel staan neemt pa achterin naast Lois plaats en Nadine komt naast pa te zitten en ma komt voorin. Pa heeft zijn lolbroek weer aan en zegt "Kom chauffeurtje gas erop. Ik wil naar huis ik heb honger." Ik rij weg en ma zegt "Nadine zoek jij eens op je telefoon naar het nummer van het Chinese restaurant in het dorp." Nadine zoekt het op en zegt "Ik heb het gevonden ma." Ma zegt "Mooi bel jij even op, je pa gaat ons trakteren op een etentje. Hij weet het nog niet, maar ik heb geen om te koken. Dus een mooie afsluiting van onze vakantie. Reserveer maar over een half uur/drie kwartier voor 5."

Even later zegt Nadine "Ma het is gelukt ik heb een tafel voor 5 gereserveerd." Ma bedankt haar en pa zegt "Mooi is dat, hebben wij geen keus? Misschien heb ik helemaal geen zin in Chinees." Lois zegt dan "Maar brengen jullie eerste mij naar huis?" Pa kijkt haar aan en zegt "Heb je geen trek dan?" Lois zegt "Ja maar ik kan het niet betalen, ik heb maar een uitkering." Pa lacht en zegt "Dan hoop ik maar dat je van afwassen houdt, wij hebben geen tijd om eerst naar jouw huis te rijden. Anders zijn wij te laat, wij hebben al gereserveerd. Dan had je het maar eerder moeten zeggen." Lois begint dan stotterend te zeggen "Dan eet ik wel niets hoef ik ook niets te betalen." Nadine gooit er een schepje boven op en zegt "Jammer, het is consumptie verplicht. Ik kom je niet helpen met afdrogen hoor." En ik zie in de spiegel Lois angstig kijken. Maar ma neemt het voor haar op "Lois neem die twee niet serieus, zij maken maar een geintje. Ik heb je toch wel eens verteld hoe die drie kunnen zijn? Maar je mag gewoon mee eten, je hoort toch bij het gezin? Je bent de vriendin van Dirk en ook van mij. Daar moet je aan wennen en je niet zo snel op de kast laten jagen." Lois zegt "Oh wat fijn! Dank u wel."

Pa heeft door dat zij een makkelijk slachtoffer is en begint haar uit te horen samen met Nadine. Gelukkig is Lois een stuk scherper geworden en antwoord op alle vragen die die twee op haar afvuren. Onderweg kijk ik regelmatig in het spiegeltje en ik zie dat Lois zich nu wel op haar gemak voelt naast die twee.

Wanneer wij aankomen bij het restaurant zie ik dat het redelijk druk is maar wij vinden een plaatsje vlakbij de ingang. Ik pak snel de stoel uit de kofferruimte en ik klap die uit. Pa is zo galant en helpt Lois uit de auto en in de stoel en duwt mij weg en zegt "Kom meis wij gaan eens binnen kijken of wij wat eten kunnen scoren." Nadine loopt gelijk mee en ma steekt haar arm om die van mij en zegt "Volgens mij is Lois door de ballotage commissie gekomen. Je zus en pa zijn kritisch daarin. En moet je ze nou eens zien. Maar jongen ik ben trots op jou. Ik heb haar dan twee weken niet gezien maar zij ziet er nu een stuk levenslustiger uit. Meer plezier in haar gezicht. Dus je bent goed bezig, ik denk dat jullie voor elkaar zijn gemaakt." Wij volgen het drietal maar en lopen ook het restaurant in en daar zitten ze al aan een tafeltje. Lois aan de kop van de tafel en Nadine aan haar rechterkant en pa aan de andere kant. Ma gaat naast pa zitten en ik naast Nadine.

Tijdens het eten kletsen wij gezellig over onze vakanties. Lois begint de humor van pa en Nadine steeds beter te pareren. En zij wordt een geduchte tegenstander van die twee. Paar uur later stappen wij weer in de auto en wij hebben heerlijk gegeten. Ik zit weer achter het stuur en ik rij ons naar huis. Bij ons thuis aangekomen laden wij de koffers uit en ik help Lois in der stoel en ik loop met haar via de achtertuin naar de keuken. Bij de voordeur hebben wij een trappetje met 3 treden en dat is niet handig voor Lois.

Wij nemen plaats in de woonkamer. Ik zet Lois op de bank en ik neem naast haar plaats. Nadine is snel naar haar vriendinnetje gefietst, die gaat morgen op vakantie. Lois bedankt pa en ma voor het heerlijke en gezellige etentje. Pa zegt "Mag ik jou vragen hoe je in je rolstoel terecht bent gekomen? Als je het niet wilt vertellen, hoef je het niet te doen. Ik heb van Marjan(ma) gehoord dat het geen leuk verhaal is, en ik heb niet verder gevraagd. Dus als je het niet wilt vertellen hoeft het niet."

Lois kijkt ons aan en je ziet haar denken en dan zegt ze "Ik heb het er inderdaad niet graag over, het doet mij nog al pijn om te vertellen. Ik woonde met mijn ouders in Enschede en wij waren op weg naar mijn opa en oma. Mijn opa was jarig die dag. Op de weg naar Apeldoorn, waar opa en oma wonen. Het was voor het eerst in hele lange tijd dat wij die kant op gingen. Er is of was ruzie in de familie en wij hadden al 4 jaar geen familie van mijn vaders kant gezien. Dus toch in een gespannen sfeer reden wij naar Apeldoorn. Het was vooral ma die gepusht had om toch maar te gaan, pa twijfelde nog. In de auto was er nog een hele discussie en tijdens die discussie heeft pa waarschijnlijk niet opgelet en wij zijn vol op een stilstaande file geklapt. Wij reden tegen de achterkant van een vrachtwagen. Het enige wat ik me daarvan kan herinneren is dat er een agent was die tegen mij bleef praten tot ik op een gegeven moment bevrijd werd door de brandweer. Die agent was in de auto geklommen en hield zijn hand op mijn wang om mij rustig te houden. Ook tijdens het bevrijden bleef hij bij mij. Vanaf daar weet ik niets meer tot ik wakker werd, paar weken later. Ik weet dat mijn tante even vlug aan mijn bed was en zij verteld heel koud dat mijn ouders het niet hebben gered en dat zij al begraven waren. Dat was het laatste wat ik van de familie heb vernomen. Tijdens mijn revalidatie periode heb ik besloten om de omgeving te verlaten en ik ben hier in het dorp terecht gekomen. Hier leefde ik mijn leven omdat het moest, plezier kon ik niet echt meer vinden. Tot Marjan op een dag op de stoep stond, die heeft mij geleerd om te genieten van de kleine dingen. Voor 2 weken geleden toen ik Dirk tegen kwam en die mij zonder problemen mee nam op zijn boot, sindsdien weet ik weer wat genieten is. Ik heb met hem weer gelachen en genoten van heel veel dingen. Lekker op de bank zitten of lekker samen in bed te liggen en er samen lekker op uit te gaan. Hij is zo lief voor mij. Natuurlijk kan hij mij het gemis van mijn ouders niet doen vergeten, maar ik leer het nu wel een plekje te geven. Ik heb nog wel geprobeerd er achter te komen waar mijn ouders begraven liggen, maar ik kreeg steeds nee te horen. Dat deed mij steeds zo veel pijn dat ik het op een gegeven moment heb opgegeven. Maar dat zou nog wel een wens zijn om er achter te komen waar zij begraven liggen. Zodat ik er heen kan om een soort van afscheid te nemen van mijn ouders." Nu stopt zij met haar verhaal en ik zie dat het haar veel moeite heeft gekost om dit te vertellen. Zo uitgebreid had ik het verhaal nog niet gehoord van haar. Ik trek haar wat tegen mij aan en ik vecht tegen mijn tranen.

Pa weet ook niet wat hij moet zeggen en hij staat op en loopt naar haar toe en bukt en pakt haar hoofd vast en geeft haar een zoen op haar voorhoofd en zegt "Lieve schat, ik pak zo een papiertje en ik schrijf daarop de naam en geboorte data van je ouders. Ik heb in die 25 jaar bij de politie behoorlijk veel vrienden door het hele land gekregen. Ik beloof je dat ik er achter zal komen waar je ouders begraven liggen. Dan breng ik jou naar het graf van je ouders. Of het nou jaren duurt, maar ik ga het vinden voor je. En je moet weten dat deze deur altijd open staat voor je, je bent hier nooit te veel." Hij geeft haar nog een zoen op haar voorhoofd en loopt weg en komt terug met een notitie blok en een pen en schrijft de volledige namen en data op van haar ouders.

Wij praten nog even door over het ongeluk en haar revalidatie en dan op een gegeven moment zegt Lois "Nu ben ik er klaar mee, ik voel mij helemaal beroerd worden. Nu als je blieft over wat leuks." Pa knikt en zegt "Meissie, jij gaat vandaag niet naar huis. Je blijft maar lekker hier. Dirk tilt je wel naar boven. Je moet nu niet alleen zijn. Maar oké wat leuks, heeft Dirk je wel verteld dat wij vrijdag met viertjes naar Limburg gaan ter eren van ons 25 jaar huwelijk? Wij hebben een hotelletje geboekt voor het weekend. Ik zal even een belletje plegen, heb jij zin om mee te gaan? Moet je alleen met Dirk en Nadine op de kamer. En ik praat niet over geld! Ik zou het gezellig vinden als je met ons mee gaat." Lois zegt "Maar weten jullie het zeker? Het is toch iets wat je met het gezin moet vieren?" Ma zegt "Jij hoort er nu toch ook bij?" Lois zegt "Lijkt mij heel gezellig, als jullie het niet erg vinden."

Het ondertussen al tegen 11 uur geworden en pa en ma zeggen "Ik weet niet wat jullie gaan doen, maar wij gaan zo naar boven." Ik zeg "Ja ik ook, als het weer zo wordt als zij voorspelt hebben ga ik morgen lekker varen." Lois zegt "Ja leuk, ik heb er al zin in." Ik zeg "Oh, wie zegt dat je mij mag dan?" Beteuterd zit zij mij aan te kijken en dan ziet zij het lachende gezicht van ma en dan zegt zij "Ik heb het bepaald." Ik lach en ik geef haar een zoen op haar mond.

Ik loop achter mijn ouders aan naar boven met Lois in mijn armen. Als ik bijna boven ben hoor ik achter mij Nadine lopen, zij is stil thuis gekomen. Als ik boven ben loopt Nadine ons voorbij en zij zegt tegen Lois "Oh blijf je gezellig slapen? Zijn jullie wel stil? Mijn slaapkamer ligt naast die van Dirk!" En lachend loopt zij door.

"Dirk," hoor ik Lois zeggen terwijl ik bijna slaap, "meent je pa nou wat hij zei?" Ik zeg "Ja zeker mop, als pa iets zegt doet hij het altijd. Geloof hem maar dat het goed gaat komen. Maar ga nu maar slapen mop. Rust zal je goed doen, morgen wordt een lange dag." Zij draait zich om en ik ga achter haar liggen en ik sla mijn arm om haar heen. Zo vallen wij in slaap.

Ik kijk op de wekker het is half 10 en ik sluip zacht het bed uit, want Lois is nog in diepe slaap. Ik leg haar telefoon naast haar kussen en ik loop naar beneden. Tot mijn verbazing zit pa al achter zijn laptop. Hij kijkt op en zegt "Jongen ik heb denk ik goed nieuws voor Lois. Met een beetje mazzel weet ik vandaag waar haar ouders begraven liggen. Je kent Johan wel toch, die heeft hier wel eens paar dagen gelogeerd met zijn vrouw Karin. Die kan het ongeluk nog herinneren. Die is nu op zoek naar de juiste begraafplaats." Ik zeg dat ik het top vind dat pa zo druk er mee bezig is. Ik krijg dan een berichtje van Lois waar ik ben zij ligt nu alleen in het bed. Ik loop snel naar boven en ik kruip weer naast haar.

Lois kruipt dan over mij heen en zegt "Trek je boxer uit, ik wil je hier en nu in mij voelen. Even snel voor dat wij er uit moeten om te gaan varen." Ik trek snel mijn boxer uit en ik voel dat zij mijn lul snel hard maakt door er over heen te bewegen. Zij duwt zich omhoog en schuift wat naar voren en zij draait zo dat mijn lul voor haar opening is. En zij zakt er dan zo overheen. Ik zie nu het verschil met paar weken geleden, toen kon zij het niet of heel moeilijk. Maar nu begint zij mijn lul te berijden. Ik blijf het een genot vinden om haar strakke kutje over mijn lul te voelen schuiven.

Ik ga met mijn handen naar haar lekkere borsten en ik kom omhoog en ik begin aan haar tepels te zuigen en aan haar tepels te likken. Lois en ik doen ons best om zo stil mogelijk te genieten van dit heerlijk spel. Steeds sneller begint Lois mij te berijden. Ik kom steeds dichter bij mijn orgasme en aan het gezicht van Lois zie ik dat het ook niet lang meer zal duren. Met haar lippen op elkaar geperst komt Lois klaar en ik merk het doordat haar kutje samentrekt over mijn lul. Lois doet er nog een schepje boven op en dan hou ik het ook niet meer en ik kom ook klaar. Voor het eerst schiet ik mijn zaad in het kutje van een vrouw. Normaal trek ik op tijd terug, maar daar had ik nu geen zeggenschap over omdat zij mij aan het berijden is. Maar ik kan je vertellen wat een extra lekker gevoel het geeft om eens klaar te komen in een vrouw. Lois laat zich dan voorover vallen en zij zoent mij op mijn mond en zegt "Oh wat was het heerlijk om eens mee te maken dat je klaarkomt in mij. Ik heb het je nog niet gezegd dat ik al een tijdje aan de pil ben. Dus wees maar niet bang, het is veilig." Dan raken wij in een hevige tongzoen.

Wij worden wild onderbroken door mijn pa die mijn kamer in komt. "Oh sorry, ik zal de volgende keer kloppen. Maar ik heb goed nieuws, ga douchen en kleed jullie aan, wij gaan zo een stuk rijden. Varen kan later ook nog wel. Maar ik ben er achter waar je ouders liggen. Het is een goed uur rijden hier vandaan, dus ik wacht beneden." En hij loopt weer weg. Ik geef haar nog een zoen en ik rol haar dan van mij af en ik zeg "Ik zal het bad laten vol lopen, dat is misschien wel makkelijker wij hebben hier geen douchestoel."

Even later loop ik met Lois en een handdoek om haar heen terug naar mijn kamer. Ik zet haar op mijn bed neer en ik loop naar mijn zusjes kamer. Ik klop op de deur en ik hoor dat zij open zegt. Ik zeg "Dien heb jij voor Lois een onderbroek en schoon shirtje? Jullie hebben denk ik wel de zelfde maat." Nadine stapt uit bed en naakt pakt zij een boxer voor mij en een shirtje en zegt "Die moeten Lois wel passen." Ik loop weer terug naar mijn kamer en Lois past dit ook.

Na een snel ontbijt rijden wij weg. Een uur later rijdt pa een parkeerplaats op en zet zijn auto in een vak naast een andere auto. Ik zie uit het kantoor een bekende man lopen en ik herken hem als Johan. Johan en pa schudden uitgebreid elkaars handen en ik help Lois in haar stoel. Dan komt Johan naar ons toe gelopen en ik zie Lois vertwijfeld kijken en haar ogen dicht doen. Dan zegt zij "Dirk wil jij mij omhoog helpen?" Ik help haar omhoog en Johan komt dichterbij en Lois laat zich voorover vallen in de armen van Johan. Samen beginnen zij te snikken.

Ik sta er met pa naar te kijken zonder dat wij weten wat er aan de hand is. Als Johan Lois even later weer terug in haar stoel zet, ziet hij er erg emotioneel uit net als Lois. Dan begint Johan te vertellen "Ik kreeg de melding binnen van een zeer ernstig ongeluk op de A1 en wij waren er vlak in de buurt. Met gillende sirenes zijn wij die kant op gegaan en wij waren als eerste ter plaatse. Ik ben gelijk naar het wrak gerend en ik heb eerst voorin gekeken en dat was geen pretje en toen hoorde ik op de achterbank geluid en ik heb geen seconde getwijfeld en ik heb de linker deur open getrokken en ik ben er in geklommen en daar zag ik Lois zitten. Ik ben toen tegen haar blijven praten en ik heb haar gezicht vast gehouden. Toen de brandweer en ambulance er aan kwam konden zij via de andere kant bij Lois komen. Toen de brandweer wilde beginnen met knippen moest ik weg, maar dat weigerde ik, dus wij kregen een jas over onze gezichten gelegd en ik heb toen een klein lampje gepakt en ik ben met haar blijven praten. Ik ben bij haar gebleven tot zij bevrijd is. Ik heb haar vast gehouden tot zij in de ambulance werd geschoven. Toen de deuren dicht gingen, trok ik het niet meer en op mijn knieën heb ik de ambulance weg zien rijden. Ik ben door een collega naar huis gebracht, maar de zelfde dag ben ik naar het ziekenhuis gereden met mijn vrouw en ik heb daar gewacht tot je uit de operatiekamer kwam. Maar ik kreeg daar te horen dat je in coma gehouden werd. Ik ben daarna nog een aantal keren geweest, tot je werd overgeplaatst naar een ander ziekenhuis waar zij beter voor je konden zorgen. Na veel telefoontjes hoorde ik dat je buiten levensgevaar was. Ik ben toen gelijk naar de kerk gereden en ik heb god op mijn knieën bedankt dat hij zich over jou heeft ontfermt."

Johan gaat verder "Een brok in mijn keel kreeg vanmorgen toen ik het berichtje van Martin las. Zonder er over na te denken wist ik dat het over jou ging. Ik ben gelijk in mijn kleren geschoten en naar het bureau gegaan. Daar was het even speuren maar uiteindelijk heb ik het gevonden. Ik ben hier toen heen gereden en ik heb het graf gevonden. Schrik niet, het is een heel sober graf. Er staat alleen een kruis op met 2 nummers. De mensen die het hebben geregeld wilden geen steen of wat dan ook. Maar ik zal jullie nu meenemen naar het graf."

Johan loopt achter de rolstoel en duwt haar richting de ingang. Ik volg met pa op gepaste afstand. Inderdaad zie ik een graf met een kruis waar Johan stil staat. Lois kijkt met veel tranen in haar ogen naar het graf en zij draait zich die kant op en Johan komt bij ons staan. Wij zien Lois zacht praten. Pa tikt mij aan en zegt "Ik ga met Johan even kijken of wij ergens koffie kunnen krijgen, ik zie jullie straks wel verschijnen neem de tijd."

Ik denk dat wij wel een half uur daar hebben gestaan. Toen zei Lois tegen mij "Ik heb het nu gehad, zullen wij terug gaan." Ik duw Lois weer naar de uitgang en ik zie op het bankje voor het kantoor pa en Johan zitten. Zij staan op als wij aankomen en Johan zegt "Als jullie achter mij aan rijden heb ik thuis een bakkie koffie en ik zal vragen of Karin ook even een schaal met broodjes wilt maken. Zij wilt jou ook graag een keer ontmoeten. Zij heeft het hele verhaal gehoord en leefde zeer met mij mee in die periode."

Wij komen aan bij een knusse woning en de stoel past niet eens naar binnen, maar Johan pakt Lois zo op en tilt haar over de drempel en loopt met haar naar de woonkamer en zet haar zacht neer op de bank. Karin komt gelijk de kamer in gelopen en stelt zich voor aan Lois. Pa en ik krijgen ieder 3 zoenen op onze wang. Karin zegt "De koffie is al aan het doorlopen, die is zo klaar. Ik loop snel weer terug de keuken in want ik begreep dat jullie amper ontbeten hebben. En die hele terug reis is niet lekker op een lege maag." Even later komt Karin weer terug met een beste schaal met broodjes en een pot met koffie.

Johan zegt dan "Lois ik heb net met Martin gesproken en wij willen kijken wat het kost om een nette steen neer te laten zetten bij het graf met de namen er op. Vind je het wat? Het hoeft niet heel luxe te zijn maar een nette steen is toch het minste wat wij kunnen doen?" Lois zegt "Ja dat zou ik helemaal geweldig vinden, maar ik beloof jullie dat ik het helemaal terug zal betalen. Ik ben ondertussen bezig om mijn studie af te ronden en ik hoop dan snel een baan te vinden en ik ga het jullie elke cent terug betalen. Maar ik vind het een top idee." Bijna 2 uur later stappen wij weer in de auto op weg naar huis. Lois heeft nummers uitgewisseld met Johan en Karin en zij heeft beloofd om regelmatig een berichtje te sturen hoe het met haar gaat en ook weer eens terug te komen bij hen.