Beste lezer,

Dit verhaal is lang en in delen, dus je bent gewaarschuwd. Het verhaal van Martha en Kevin gaat over de relatie tussen een alleenstaande moeder en haar zoon. Nee, ze hebben geen seks met elkaar. Dit is geen moeder-zoon-porno. Niet dat ik iets tegen dat soort verhalen heb: ik wil met dit verhaal een andere invalshoek proberen.

Kevin wordt seksueel actief, experimenteert en is bovendien een grote liefhebber van porno. Moeder Martha krijgt, onbedoeld en bij toeval, een inkijkje in Kevin's fantasiewereld en zijn escapades. Vooral zijn voorkeur voor vrouwen die ouder zijn dan hem, fascineert Martha. Vanaf dat moment herontdekt Martha haar eigen seksualiteit en slaat net als Kevin aan het experimenteren en kijken.

Deze verandering blijft niet onopgemerkt bij Kevin, die het zelfs aanmoedigt, tot het moment dat Martha interesse blijkt te krijgen in schoolvrienden van Kevin. Maar Martha's vriendinnen zijn ook niet veilig voor Kevin! Dit leidt tot situaties waarin het op momenten moeilijk wordt voor Kevin en Martha om een natuurlijke afstand te bewaren.

Ik heb gekozen voor een rustige opbouw, af en toe een uitbarstig, en veel aandacht voor dialogen. Sommigen zal dit aanstaan, anderen juist weer niet. Overigens is het verhaal geinspireerd door de correspondentie met een vriendin (alleenstaande moeder van een zoon), en bevat wat elementen van haar eigen ervaringen.

"We skirt around the danger zone and don't talk about it later."

Martha en Kevin - 1

Martha rende door de striemende regen van de bushalte naar de ingang van het flatgebouw. Het was geen lange afstand, maar genoeg om nat te worden. Het was echt tijd om de warme, waterdichte jassen maar weer eens uit de kast te halen. Ze stapte de hal van het flatgebouw in, nahijgend van het rennen. De avondverlichting was er nog niet aan, en de grijze lucht buiten zorgde ervoor dat het duister in de hal was. Ze liep naar de brievenbussen en pakte de post. Toen nam ze de lift naar de veertiende, hoogste verdieping. Ze zag de nummers van de verdiepingen oplopen, terwijl het regenwater van Martha's haar op haar blouse droop.

Op de galerij kwam de stormwind haar tegemoet en Martha kreeg kippevel. Ze liep snel door en opende de deur van haar appartement. Eindelijk binnen! Ze stapte uit haar schoenen, deed pantoffels aan en hing haar jas aan een hanger aan de rand van de badkamerdeur, zodat andere jassen aan de kapstok niet nat zouden worden. Alhoewel... Te laat. Kevin had zijn doorweekte jas wel aan de kapstok gehangen. Verdorie! "Kevin! Ik ben thuis!" Geen antwoord. Meneer zat waarschijnlijk weer eens met zijn koptelefoon op. Martha liep naar de woonkamer en zette de thermostaat een paar graden hoger. Daarna zette ze in de keuken een pan water op, voor de spaghetti. De saus, die ze de avond ervoor alvast had klaargemaakt, liet ze langzaam opwarmen. Ze haalde de kurk van een aangebroken fles rode wijn, schonk een glas in en nam een flinke teug. Ze voelde zich weer een beetje warm van binnen worden. Zo, nu zou ze even Kevin de les lezen.

"Kevin? Kevin!" Geen antwoord. Ze klopte op de deur. Kevin haatte het als ze zomaar zijn kamer binnenkwam. "Kevin!!" Genoeg, besloot ze. Ze deed de deur open. Daar zat-ie, hoor, achter zijn laptop, gebiologeerd naar zijn scherm te staren. Kevin keek op en schrok. Hij deed zijn koptelefoon af. "Mam! Kan je verdomme niet kloppen?"
-"Kevin, ik sta te roepen en te kloppen en je reageert niet."
"Ik had mijn koptelefoon op. Wat is er?"
-"Je zou natuurlijk kunnen zeggen: hallo, mam, fijn je te zien, hoe was je dag?"
"Pfff. Hoi mam."
-"Hoi lieverd. Ik ben thuis. Hoe is het? Hoe was het op school?"
"Alles goed. Niks bijzonders."
-"Heb je je huiswerk af?"
"Ja."
-"Echt? Je weet wat we afgesproken hebben na je laatste rapport, he?"
"De laptop mag pas aan na het huiswerk. Mam, ik ben niet achterlijk. Ik heb het af. Kut-wiskunde."
-"Let op je woorden, he? We gedragen ons netjes in dit huis."
"Moet je horen wie het zegt."
-"Wat bedoel je?"
"Hadden jullie een miss wet t-shirt verkiezing op je werk ofzo?" Martha keek naar beneden. Haar witte blouse plakte aan haar huid, en haar beha was duidelijk te zien. Ze deed haar armen over elkaar voor haar borsten.
-"Het regent buiten, Kevin. Trouwens, wil jij voortaan je jas, als-ie nat is, niet over de andere jassen hangen?"
"Oh, sorry. Niet aan gedacht."
-"Onthoud dan even voor de vorige keer. Oke, we eten over een half uurtje. Spaghetti. Lekker, he?"
"Ja."
Kevin keek naar het scherm. Martha kon vanuit de deuropening niet zien wat hij zag. Maar ze had een vermoeden. Ze hoorde gekreun uit de koptelefoon komen. Ze deed de deur dicht, liep naar de keuken en nam nog een slok wijn, terwijl ze keek naar het hondeweer buiten.

Sinds Kevin de laptop van zijn vader gekregen had, was-ie er niet meer achter vandaan te slaan. Ze had geprotesteerd bij Gerard, haar ex-man, toen hij had verteld dat hij Kevin een laptop voor zijn verjaardag zou geven. Waar was dat nou voor nodig? "Martha, al die kids hebben een laptop tegenwoordig. Bovendien, met een laptop kan hij Skypen met mij. Of met jou, als hij bij mij is."
-"Hoe, Gerard? Hoe kan hij met mij Skypen als ik niet zo'n apparaat heb."
"Dan koop jij er toch ook eentje?"
-"Waarvan, Gerard? Ik spaar voor de vakantie, en sinds jij het voor elkaar hebt gekregen dat de alimentatie verlaagd werd..."
"Schat, je werkt. Heel simpel. Daarom is-ie omlaag. Maar goed, we vinden er wel wat op."

De tablet die Martha vervolgens van Gerard voor haar verjaardag had gekregen, had ze nog maar amper aangeraakt. Gerard had 'm via Kevin aan haar gegeven. Martha had er gemengde gevoelens over gehad. Als mijnheer zo gul was met kadootjes, waarom liet hij dan wel de alimentatie aanpassen? Waarom zat zij, Martha, dan in een flatje langs de A8, terwijl hij zelf nog steeds in de bungalow woonde? Waarom was het voor hem zo nodig geweest om maar een relatie met die jonge blonde snol te beginnen? Dezelfde snol die nu in hun bungalow woonde? Die snol met haar dikke prammen, korte rokjes en opgestoken haar en hoerige parfum... Martha nam nog een slok en deed de spaghetti in het kokende water.

De natte kleding jeukte op haar huid. Terwijl de spaghetti kookte, liep Martha naar haar slaapkamer. Ze deed al haar kleren uit. Het liefst was ze even gaan douchen, maar daar was nu geen tijd voor. Het eten was immers bijna klaar. Ze deed haar huispak aan. Met het huispak had Martha een haat-liefde-verhouding. Het stond voor geen meter, vond ze, maar oh wat zat die fleece lekker. Kevin noemde haar altijd plagend een Teletubby als ze het aan had. Als hij dat zei, noemde Martha hem Smurf. Ze klopte op zijn deur. "Eten, computer-smurf!" En Kevin wist genoeg: "Ik kom zo, Teletubby!"

Tegen een uur of tien 's avonds, na met zijn tweeen op de bank televisie gekeken te hebben, kondigde Kevin aan dat hij ging slapen. Hij gaapte demonstratief.
"Slaap lekker, smurf van me. Moet je morgen erg vroeg naar school?"
-"Ja. Extra vroeg. Ik ga naar een individueel spreekuur, om acht uur al."
"Welk vak?" Kevin werd rood. "Kevin, welk vak? Wiskunde soms?" Kevin schudde zijn hoofd. Martha noemde alle vakken op, waar Kevin -op zich een prima leerling- soms moeite mee had. En toen noemde ze de vakken die altijd heel goed gingen. Bij het vak Nederlands knikte Kevin eindelijk.
"Nederlands? Dat gaat toch prima?"
-"Eh... ja. Maar... eh... ik ben bezig met de literatuurlijst, dus ik wil even wat advies. Ik wil geen zwakke lijst, snap je."
"Dus wat ga je dan morgen precies bespreken? Welke boeken er van je lijst afgaan en welke er op moeten? Je had er toch al vijfentwintig?"
-"Ja... en ja... ik weet niet hoe ik het uit moet leggen." Nog steeds dat rode hoofd. Martha voelde dat er meer aan de hand was. Natuurlijk kon ze stoppen met doorvragen -elke jongen van zijn leeftijd had wel geheimen. Maar dit ontwijkende gedrag van Kevin vertrouwde ze niet. Hier was meer aan de hand.
"Waarom ga jij morgen naar dat spreekuur? Welk vak? Waarom?"

Kevin ging de volgende ochtend dus niet naar het individuele spreekuur. In plaats daarvan belde Martha de volgende ochtend naar school en zat dezelfde middag nog met de rector om tafel.

De lerares Nederlands, Jacqueline, was altijd populair geweest onder de leerlingen. Ze was zo mooi als haar naam deed vermoeden en bovendien er vriendelijk. Jacqueline's echtgenoot werkte voor een internationaal bedrijf en zou uitgezonden worden. En Jacqueline had op zijn nieuwe locatie een baan aan de lokale Nederlandse school gevonden. Haar aanstaande vertrek werd betreurd door velen, maar het meest door Kevin. Hij was tot over zijn oren verliefd. Na de lessen had Kevin Jacqueline meerdere malen in haar lokaal bezocht. Ze hadden gepraat over boeken, maar ook over andere dingen. En uiteindelijk had Kevin zijn liefde verklaard. Daar had het moeten stoppen.

"Wat is de richtlijn voor dit soort situaties?" vroeg Martha aan de rector, terwijl ze in zijn kamer zaten.
-"Ondubbelzinnig afwijzen, natuurlijk."
"Maar dit is niet gebeurd."
-"Nee. Gelukkig is het ook niet veel verder gegaan, laten we dat ook vooral benadrukken."
"Ja, zo ken ik er nog wel een paar. Uw leerkracht heeft mijn zoon niet ondubbelzinnig afgewezen. Vertelt u eens, waarom heeft u die regel?"
-"Om dit soort situaties te voorkomen."
"Niet zo vaag, alstublieft. Wat wilt u precies voorkomen?"
-"Eh... nou ja... liefdesrelaties tussen leerlingen en leerkrachten. En alles wat daarbij komt kijken..."
"Nog steeds vaag, maar goed. En waarom wilt u dat voorkomen...?"
-"...Tja... nou dat lijkt me duidelijk. Om..."
"Om de LEERLING te beschermen! Nietwaar?"
-"Ja. Precies."
"...Want wat zou er met die leerling gebeuren als u deze niet zou beschermen?"
-"Pfff... van alles, natuurlijk... Eh..."
"Mijn zoon zit in de put, mijnheer. Hij is zo depri als maar kan. En het maffe is, hij heeft zelfs nog stille hoop...!"
-"Inderdaad heel vervelend, ja..."
"Ja, en ook voor u," zei Martha knikkend. "Hier laat ik het dus niet bij zitten. U hoort nog van me!"
Ze knalde de deur dicht, liep de school uit en stak op het plein een sigaret op. De rector kwam achter haar aan en zei dat ze op het schoolplein niet mocht roken. Die opmerking viel niet goed en Martha werd zo woedend, dat het de rector de grootste moeite kostte om haar te kalmeren en weer mee te nemen naar zijn kamer. Er werd weer gepraat. En Martha stelde de eisen.

"U schorst haar tot haar vertrek."
-"Onmiddelijk, ja."
"En ik wil met haar praten."
-"We regelen een gesprek. Mag ik uw nummer aan haar doorgeven? Dan kan ze u bellen voor een afspraak."
"Ja, dat mag."
-"Mooi. Dan zijn we denk ik klaar?"
"Dat denkt u verkeerd. Wat dacht u van slachtofferhulp?"
-"Slachtofferhulp? Is dat niet een beetje heel hard uitgedrukt?"
"Dat vind ik niet 'een beetje heel hard' uitgedrukt. Mijn zoon is in de war en depressief."
-"U zou hem natuurlijk naar de psycholoog kunnen sturen. Uw verzekering zal dat vast..."
"Ja, lekker. Daar gaat mijn eigen risico!"
-"We kunnen ook Jeugdzorg inschakelen."
"Alsjeblieft niet! Die bemoeials gaan als idioten lopen spitten en graven en dan zijn we helemaal ver van huis."
-"Ik vind dat we het wel moeten overwegen, anders."
Martha keek naar de rector. Zijn uitdrukking was veranderd. Hij was niet meer de peinzende man die niet wist wat hij met de situatie aan moest. Nu had hij controle over de situatie, en Martha niet meer. Althans, zo leek het.
"Waarom wilt u Jeugdzorg erbij halen?"
-"Misschien heeft uw zoon's fascinatie voor onze leerkracht een diepere oorzaak. Misschien spelen er dingen op de achtergrond mee. Misschien kan het helemaal geen kwaad om uw relatie tot uw zoon eens onder de loep te nemen. Voelt hij zich wel thuis? Hoe is de thuissituatie eigenlijk?"
"U durft... Oh, u hebt lef."
-"Tja. We kunnen het zover escaleren als we willen, natuurlijk. Of we kunnen het eens zijn dat met een schorsing en een gesprek tussen u en de leerkracht de zaak afgedaan is. Aan u de keuze."
Martha kookte van woede toen ze de rector's quasi-vriendelijke glimlach zag. Toch koos ze eieren voor haar geld.

Martha ontmoette Jacqueline de volgende dag in het centrum, op loopafstand van haar werk. Ze had een koffiezaak uitgezocht waar het overdag rustig was. Terwijl ze wachtte, vroeg Martha zich af hoe ze er uit zou zien. Maar welke voorstelling ze ook had, ze was toch verbaasd toen ze de vrouw op haar af zag komen. Ze was langer dan Martha had verwacht: zelfs zonder hakken zou ze zeker een halve kop boven Kevin uitsteken. Ze droeg zwarte panties, een kokerrok tot net boven de knie en een zwarte koltrui, strak gespannen over een paar stevige, maar niet overdreven grote borsten. Ze droeg een parfum die Martha herkende: deze had ze zelf namelijk ook. Duur spul, ze droeg het zelf maar zelden. Jacqueline had lang bruin haar in een paardestaart. Haar ogen hadden een bijzondere groene kleur. Haar gezicht was knap, en Martha kon geen make-up bespeuren, op wat lippenstift na. Ze stelde zich voor. De stem was zacht en een beetje hees. Aan de serveerster vroeg ze om een koffie en ging zitten.

Martha bekeek naar nog een paar seconden. Dat Kevin, of welke andere jongen dan ook, voor zo'n vrouw als een blok zo kunnen vallen, kon Martha zich goed voorstellen. Zonder het waarschijnlijk te willen, straalde Jacqueline erotiek uit. Martha viel niet op vrouwen, maar ze voelde een golf van adrenaline door haar heen gaan en haar lichaam reageren. Stel je voor wat voor effect ze zou hebben op Kevin. Jacqueline keek Martha aan. Vraag maar raak, leek ze met haar gezicht en lichaam te zeggen, toen ze haar schouders even kort ophaalde.

"Oke, Jacqueline. Er is een ding dat ik je niet kwalijk neem. Ik bedoel, dat jij met je uiterlijk volgens mij iedere man het hoofd op hol kan brengen, dat ga ik je niet kwalijk nemen. Ik kan begrijpen dat leerlingen verliefd op zo'n lerares worden."
-"Tja. Bedankt, zal ik maar zeggen. Maar daarvoor zitten we hier niet."
"Klopt."
-"Dus... Geef maar aan: waar beginnen we? Mijn excuses, mijn schuldbekentenis, hoe verder?"
"Ik wil eerst jouw verhaal wel eens horen." Jacqueline zuchtte en stak van wal. Ze vertelde hoe Kevin vaak na de lessen langs was gekomen, hoe ze gepraat hadden over literatuur, schrijvers, schrijven.
-"Het was aanvankelijk gewoon leuk, interessant, gezellig. Je zoon houdt van mijn vak. Weet je hoeveel leerlingen van Nederlands houden? Erg, erg weinig. Het was voor mij, als docente, heel prettig om zo na schooltijd met een geinteresseerde leerling over het vak te praten."
"En toen?"
-"Mijn man kreeg een andere baan aangeboden in het buitenland. Ik heb op die locatie ook werk gezocht en gevonden. Dus we besloten te vertrekken. Het zou op school bekend gemaakt worden. Ik had dat moment moeten afwachten, vind ik nu. Maar in plaats daarvan, vertelde ik het Kevin op de namiddag voor de aankondiging."
"Waarom?"
-"Omdat-ie mijn favoriete leerling was... is..."
"En waarom vind je dat nu een foute beslissing?"
-"Omdat ik hem het idee gaf dat ik hem speciaal vond. Hij wist het eerder dan andere leerlingen, en begreep prima dat dat niet zonder reden was. En hij vond het heel erg jammer. Dus ik zei: weet je wat, dan mailen we toch af en toe als ik vertrokken ben? En toen zei hij dat hij verliefd op me was... Mijn eerste reactie was dat-ie dat niet kon menen. En dat als hij het echt zou menen, het toch niks zou kunnen worden. En dat was mijn tweede fout."
"Oh? Lijkt mij anders dat je juist goed reageerde." Jacqueline glimlachte.
-"Nee. Ik had moeten zeggen: Kevin, dit is onzin. Ik ben getrouwd, ik ben niet op je verliefd, haal het uit je hoofd. En nu de klas uit, ik heb repetities na te kijken. Dat had ik moeten zeggen."
"Aha."
-"Door te zeggen 'dat kun je niet menen' daagde ik hem onbedoeld uit om te laten zien dat het hem menens was."
"En hoe deed-ie dat?"
-"Martha, dat deed jouw zoon op een erg geraffineerde manier. Hij is erg slim. Een talent."
"Genoeg complimenten. Wat deed-ie?"
-"Hoe win je een Neerlandica? Met woorden. Hij schreef gedichten. Hij droeg ze voor. Mooie gedichten, met mooie woorden. Hij drukte zich zo goed uit, schreef het zo mooi op, dat ik doorkreeg dat hij het echt meende. Hij was echt helemaal dolverliefd op me!" Martha zag Jacqueline's ogen schitteren, terwijl ze dat zei. Ze meende zelfs een blos te bespeuren.
"Tja, dat is een apart gevoel."
-"Ja, ook heel krachtig. Ik ben al jaren getrouwd en mijn man en ik zijn gelukkig met elkaar. Maar de wetenschap dat Kevin verliefd op me was, tja... Je weet zelf wel hoe het voelt, denk ik, als iemand verliefd op je is. Het deed best wel wat met me."
"Des te meer reden om het contact toen af te kappen, lijkt me."
-"Natuurlijk! Dus heb hem gezegd: ik ben getrouwd, ik ben gelukkig, we gaan weg, enzovoorts. Zoek iemand anders. Weer fout! Ik had hem moeten zeggen: ga weg, want ik wil je niet. Ik wilde het zeggen, maar ik kon het niet."
"Jij ging dus ook voor hem voelen."
-"Platonisch, dat zeker, maar hij had zeker een snaar geraakt."
"En bleef het platonisch?"
-"Ik denk dat Kevin doorhad dat ik hem niet kon afwijzen. En toen werden zijn gedichten langzamerhand erotisch. Niet pornografisch, maar erotisch. Een lofzang op mijn lichaam, een verlangend gedicht over hoe hij me wilde strelen, voelen, bezitten. Weer allemaal prachtig beschreven, maar duidelijk met het doel om mij te laten indenken hoe het zou zijn."
"Het?"
-"Het. De daad. Met hem."
"Pfff... En stond dat idee je aan?" Martha wist het antwoord. Jacqueline's wangen hadden een zichtbare blos en Martha kon zien dat de ronde vormen van de borsten in de koltrui nu voorzien waren van opstaande tepels.
-"Ik zit nu hier te blozen, weet ik. Kevin was er zo open in... Beschreef zichzelf ook, zijn opwinding, zijn lichaam. Het werd onmogelijk om niet voor te stellen. En de gedachte was... niet onprettig."
"Opwindend?"
-"Tja... Best wel."
"Werd het een fantasie van je?"
-"Fantasie? Mmm... Ik zat wel eens te dagdromen, ja... En natuurlijk was het nu al veel te ver gegaan. En toen kwam Kevin met het voorstel om een keer buiten school af te spreken. Bij mij thuis, bijvoorbeeld. Ik zei dat het niet kon, omdat ik getrouwd ben. Maar ja, toen ging ik toch eens kijken wanneer mijn man er eens een weekend niet zou zijn. En dat zou aankomend weekend zijn. En gisterochtend waren we van plan om het een en ander te plannen."
"Oh mijn God. Dus als ik niet ingegrepen had..."
-"Dan zou je zoon waarschijnlijk aanstaande zaterdag met een smoesje het huis uitgegaan zijn."
"Mam, ik ga met vrienden de stad in. Ja ja. Maar ondertussen dus naar jou toe..."
-"Ja."
"En dan? Om het maar even heel plat uit te drukken: zou je hem geneukt hebben?" Jacqueline fronste. "Ja, Jacqueline, ik snap dat je het woord niet zo leuk vindt, maar laten we de dingen even bij de naam noemen. Zou je hem geneukt hebben?"
-"Ik hem?"
"Ja, jij hem. Jij bent ouder, volwassener, verstandiger. Maar ik denk dat ik het antwoord al weet. Want je zit niet voor niks te blozen. Die ogen van jou schitteren niet voor niks. Jacqueline, je hebt verdomme harde tepels van het praten over mijn zoon! En ik durf er vergif op in te nemen dat je zit te soppen op je stoel. Ik ga even roken, verdomme. Ik was net gestopt. Tot zo!"

Na vijf minuten was Martha weer terug. Ze bestelde nog twee koppen koffie en ging weer tegenover Jacqueline zitten.
"Sorry dat ik uitviel, Jacqueline."
-"Ik snap je best, Martha. 't Gaat om je zoon. En ik ben het roofdier dat het op hem gemunt heeft."
"Pfff. Nou ja. Godzijdank is het niet verder gegaan."
-"Je hebt gelijk, trouwens. Ik denk dat we zaterdag het bed ingedoken zouden zijn. En die gedachte windt me inderdaad op. En niet zo'n beetje ook. Sorry."
"Maar Jacqueline, hij is zo jong. Praktisch een kind."
-"Zo zie jij hem. Hij is je zoon. Voor mij is hij een jong-volwassen man. Oke, misschien een jongen. Kevin is hartstikke aantrekkelijk."
"Maar er lopen toch mooiere jongens rond? Minder jong? Langer en gespierder?"
-"Natuurlijk. En als ik Kevin niet zou kennen zoals ik hem ken, zou ik misschien niet naar hem omkijken. Maar het is juist die combinatie van looks en brains en de manier waarop hij me het hof probeert te maken."
"Snap ik. Maar seks, Jacqueline? Jij en Kevin, dat kan je je dus levendig voorstellen?"
-"Jazeker."
"En als we niet in deze situatie zaten, dan zou je het ook willen?"
-"Martha, het zou zaterdag gebeurd zijn. Ja, dus."
"Weet je man hier van?"
-"Nee. Die is net voor een maand vertrokken naar Maleisie voor zijn werk. En als-ie terugkomt, dan zal ik hem maar zeggen dat ik nog vakantie-dagen over had. Ik kan hem moeilijk zeggen dat ik geschorst ben voor ongewenste intimiteiten met een leerling."
"Is de schorsing al ingegaan?"
-"Nee. De rector zit nog te peinzen in welke vorm hij het moet gieten. Als hij me schorst, dan moet er een reden zijn. Maar hij is als de dood dat hij er een slechte naam door krijgt als het wegens ongewenste intimiteiten is. Hij heeft me op dit moment gewoon ziek gemeld. Trouwens, volgens mij kan hij me alleen om die reden schorsen als er een aangifte is."
"Oh, maar ik doe geen aangifte, hoor. Dan stuurt die lul meteen Jeugdzorg op me af."
-"Zelf doet-ie ook geen aangifte, veel te bang voor de goede naam van de school."
"Geen schorsing, dus."
-"Lijkt er op. Maar me twee maanden in de ziektewet laten zitten, daar komt-ie ook niet mee weg."
"Dus als ik zeg 'zand erover' en Kevin er geen probleem mee heeft dat jij nog lesgeeft...?"
-"Dan is er helemaal niks gebeurd. Maar waarom zou je dat doen?"
"Weet ik nog niet. Wat zal Kevin vinden, denk je?"
-"Martha, Kevin ziet me liever wel dan niet. Weet ik honderd procent zeker. Maar dat is juist het probleem. Je bindt de kat zo op het spek. Waarom zou je?"
"Om Kevin geen verdriet te doen."
-"Ik zou er maar even hard over nadenken, als ik jou was. Als ik gewoon kan blijven werken, vind ik het natuurlijk super. Maar dan laat je wel toe dat Kevin verliefd op mij blijft. Ik zal de boot afhouden, maar garanderen doe ik niets. Er is dus risico."
"Risico dat jullie met elkaar..." Jacqueline knikte.

De rest van de middag, op haar werk, kon Martha de gedachte van Jacqueline en Kevin niet uit haar hoofd krijgen. Haar zoon met die vrouw, het was een vreemde combinatie. Haar zoon, die een knappe, oudere vrouw harde tieten en een natte kut bezorgde. Hoe was het mogelijk? Ze zag het voor zich: het slanke jongenslichaam, de heupen stotend tussen de gespreide benen van een beauty. Martha's hart klopte als een bezetene. Ze sloot haar ogen en stelde het zich nogmaals voor. Kevin aanbellend bij Jacqueline, Jacqueline die zich voor hem uitkleedt, de beide naakte lichamen. Hoe zou ze hem inwijden? Hoe zou ze zich voelen? Hoe zou Kevin zich voelen? Hoe zou het eruit zien? Klinken? Martha voelde het kriebelen tussen haar benen. Verdomd, de gedachte maakte haar geil. Ze voelde geen boosheid meer naar Jacqueline. En voor wat betreft Kevin. Eigenlijk was ze heel trots op hem, omdat hij Jacqueline voor de bijl had doen gaan. Haar jongen, die zo'n vrouw weet te scoren. Martha glimlachte en concentreerde zich, voor zover mogelijk, nog een paar uurtjes op haar werk.