Zaterdagmiddag, kwart over twaalf. Martha zat nog slaperig achter een kop koffie in de keuken. Ze voelde zich nog niet helemaal senang. Ze had zich de vorige avond compleet laten meeslepen, nadat ze een eigen profiel had gemaakt op de pornosite. Ze glimlachte. Ze had zich onbehoorlijk laten gaan en voelde zich alsof ze een wilde nacht achter de rug had.

Nadat ze het profiel aangemaakt had, was ze profieltjes en video's gaan bekijken, in de woonkamer op de bank. Ze had er een fles rode wijn bij gepakt. Na het eerste glas was ze voorzichtig commentaren gaan leveren ('opwindend, zeg', 'wauw', 'dat heeft nu nog nooit iemand bij mij gedaan'). Na het tweede glas had ze het speeltje erbij gepakt en zich gaan bevredigen tijdens het kijken. Na het derde glas had ze daar ook een videootje van gemaakt en geplaatst. Martha was altijd al een vlotte leerlinge geweest. Na het vierde glas was ze de weg een beetje kwijtgeraakt. Ze las haar laatste commentaren terug en kon niet geloven dat zij ze had geschreven: zo grof, zo vulgair, zo... geil.

Ze douchte zich, en kleedde zich aan. Ze koos voor een ruim zittende joggingbroek en een dikke wollen trui, want het was koud buiten. Ze speelde met de gedachte om onder deze vrijetijdskleding, als contrast, haar nieuwe sexy ondergoed aan te trekken. Toch koos ze ervoor om een simpele slip aan te trekken. En in een beha had ze geen zin. Ze trok een dikke winterjas aan en zette een muts op. Buiten bleek dat geen overbodige luxe: de mist was niet helemaal opgetrokken en de temperatuur was rond het vriespunt.

In het winkelcentrum deed ze de gewoonlijke boodschappen, maar bleef langer dan gewoonlijk staan bij de verzorgingsproducten. De roze scheermesjes met de naam van een godin gebruikte ze gewoonlijk voor de oksels en de bikinilijn. Een mesje ging maanden mee. Ze pakte echter een nieuwe houder en een bijbehorend setje van vijf mesjes. De avond ervoor had ze zo enorm veel kale kutjes voorbij zien komen, dat ze er nu zin in had om er zelf eentje te hebben. Ze kocht ook een roze bus scheerschuim.

Achter de kassa zat een scholier. Meestal zaten er meisjes achter de kassa, en dat had ze in dit geval liever ook gehad, maar ze had geen zin om weer in de rij te gaan staan. Routineus scande de jongen de artikelen. Hij keek niet op of om, ook niet toen hij de scheerartikelen scande. Hij was niet ouder dan Kevin, misschien wel een klasgenoot. Hij zag er best leuk uit, vond Martha. Daarom vond ze het eigenlijk maar niks dat hij haar negeerde. Hij scande het laatste artikel en vroeg of ze een bonuskaart had.
"Oh, wacht even. Ik was nog iets vergeten." Martha drukte op de knop van de sigaretten automaat en wachtte tot een pakje op de toonbank belandde. De jongen scande het in. Het totaalbedrag lag op zijn lippen, maar Martha greep in.
"Oh, nog iets vergeten. Hebben jullie condooms?" Martha verbaasde zichzelf zelden. Maar nu was dat zo.
-"Oh, bij de tabakskassa. Maar ik kan ze halen hoor." Nu had Martha zijn volledige aandacht. Ze zag de jongen, die naar de tabakskassa liep, naar haar kijken. Hij zou wel denken: wat moest die vrouw met een condoom. Hij hield de aanwezige soorten omhoog, zodat Martha een keuze kon maken.
"Die ultra-dunne, alsjeblieft." De jongen kwam teruggelopen en nam plaats achter zijn kassa. "Sorry, hoor, dat ik je zo lang bezig houd." De jongen bloosde.
-"Pinnen?" Hij was schor. Terwijl de pinautomaat wachtte op antwoord, deed Martha de boodschappen in de tas. Het bonnetje werd door de kassa geprint. De jongen reikte het bonnetje aan.
"Bonnetje niet nodig hoor."
-"Prima. En een fijn weekend."
"Dank je wel Jij ook." Ze glimlachte en liep weg.
-"Mevrouw! Mevrouw! U bent wat vergeten!"
Martha draaide zich om en pakte de scheerartikelen en condooms aan van de blozende jongen. Met een brede glimlach verliet ze de supermarkt. Ze zag de jongen haar nog nakijken.

Wat moet ik nou met condooms, vroeg Martha zich in gedachten af, toen ze bij het flatgebouw aankwam. Ze zou ze wel aan Kevin geven. Ze drukte op de knop om de lift te bestellen en stapte er in toen deze aankwam.
"Wacht even, wacht even, wacht even!", klonk het. Martha drukte op de knop die de deuren openhield. Ze keek om het hoekje van de liftdeur. Ze zag drie opgestapelde verhuisdozen, met daaronder twee benen. De stem kwam Martha bekend voor en de verhuisdozen waren geen toeval. Student Richard en zijn verhuisdozen stonden nu in de lift. "Dank u wel."

Richard drukte op de knop voor zijn verdieping. Hij keek even naar Martha, maar leek haar niet te herkennen. Toen de liftdeur weer openging, vroeg hij Martha om er even voor te zorgen dat-ie niet dicht zou gaan. Toen was er weer oogcontact. En nu was er wel de blik van herkenning.
"Hee, wacht eens even. U bent het."
-"Sorry?"
"U hebt mij ingeschreven, weet u nog?"
-"Oh? Zou kunnen." Martha deed haar muts af. Ze zag Richard kijken.
"Weet u het niet meer? Van dat huurcontract, waarop stond dat ik directeur ben."
-"Ah... de student. Nu weet ik het weer."
"Goh... Woont u hier ook? Welke nummer?"
-"Waarom zou ik jou dat vertellen? Dat is prive?"
"Nou ja, ik had u een bos bloemen beloofd, toch?"
-"Dat, en een etentje, de vloerschoonmaken... wat nog meer? Body-massage?"
"Voetmassage. Maar, wat u maar wilt, hoor. Ik ben voor veel in." Martha wist niet goed of ze Richard's overdreven zelfvertrouwen nu haatte of aantrekkelijk vond.
-"Zoals ik al zei, ik hoef geen beloning."
"Kopje koffie misschien? Wijntje? Biertje?"
-"Nee, dank je. Wil je nu alsjeblieft uit de liftdeur stappen? Ik heb nog wel iets meer te doen behalve deuren openhouden voor studenten."
"Oh ja? Wat dan?"
-"Ga de lift uit, alsjeblieft."
"Als u wat komt drinken."
-"Dat is chantage. Ik stop straks met aardig zijn."
"Oei!"
-"Ik ben serieus."
"Oke, oke. Maar u bent altijd welkom. U weet mijn huisnummer."
-"Ik zal het in gedachten houden."
"Wel doen hoor."
-"Ja ja."
"Beloofd?" Martha keek furieus en Richard ging nu snel de lift uit, lachend. Ze hielden oogcontact tot de liftdeur weer dicht was. Toen fluisterde Martha pas het antwoord.
-"Beloofd."

Martha vond Richard een arrogant mannetje, maar ze wist waar zijn zelfverzekerdheid vandaan kwam. Hij was knap. Knap en slim. Wat zou die allemaal op de universiteit al hebben uitgevreten? Hij was zo'n type waarvoor studentes als een blok vielen. Maar ook oudere vrouwen, dat wist Martha zeker. Richard zou een vrouw kunnen inpakken met zijn charmes, vervolgens een beurt geven en dumpen, en er dan nog mee wegkomen ook. Fout, erg fout. Maar dat had een voordeel: mocht Martha besluiten om zijn uitnodiging aan te nemen en seksueel uit te buiten, dan hoefde ze zich niet schuldig te voelen.

Ze pakte de boodschappen uit en dronk daarna een kopje thee, terwijl ze op haar tablet keek. Er waren al wat online vriendschapsverzoeken en -hee!- reacties op haar enige video. Zonder uitzondering kwamen ze van mannen, jonge mannen, jongens. Alle commentaren waren positief, wel was er iemand die opmerkte dat hij de actie graag nog eens herhaald zou zien worden, maar dan op een haarloos poesje. Martha glimlachte, pakte het scheergerei en begaf zich naar de badkamer.

Het resultaat stelde Martha erg tevreden. Uitgebreid bekeek ze zichzelf. Ze streek over de huid van haar venusheuvel, terwijl ze de handspiegel tussen haar benen hield. Even later zat ze in een soortgelijke positie in de keuken, maar nu met de tablet op de plaats van de spiegel. Ze sloeg de foto op in haar persoonlijke album op de pornosite. Ze stuurde het ook via een prive-bericht naar de gebruiker die om een kale poes verzocht had. Hij was online en reageerde meteen terug.
-'Dank u wel!'
'Hoe vind je het?'
-'Yummy! Ga je ook nog een video maken?'
'Nog niet. Ik wil een foto met je gezicht er op. En een tribute. En je voornaam. Daarna praten we verder.'
-'Geen probleem. Maar op die tribute moet je even wachten. Vanavond zijn mijn ouders weg en dan kan ik er ongestoord eentje maken.' Zijn ouders?
'Hoe heet je?'
-'Guido.'
'Hoe oud ben je?'
-'Staat op mijn profiel.' Knipoog smiley.
'Is dat je echte leeftijd?' Er kwam een knipoog smiley terug. Martha keek naar Kevin's profiel. De leeftijd die daarop stond was hoog genoeg om op de site te mogen, die vanuit Amerika opereerde. In Amerika mogen ze alles pas later dan hier, dacht Martha. Logisch dat Kevin zich ouder voordeed. Logisch dat Guido hetzelfde deed. En even bekroop Martha een ongemakkelijk gevoel. Met haar acties had ze een jongen het hoofd op hol gebracht. Een jongen die, qua leeftijd, haar zoon had kunnen zijn.

En denkend aan Kevin, aan oudere vrouwen die jongens verleiden... Was alles goed met Kevin? Gerard nam op, toen ze de vaste telefoon belde.
"Gerard, hoe is het met Kevin."
-"Jij ook goedemiddag, Martha. Dank je, het gaat prima met mij. Kevin? Kevin vermaakt zich in Amsterdam."
"Amsterdam?"
-"Ja, de grote stad op palen. Hij is er met Thomas en nog wat vrienden heen."
"Waarom?"
-"Martha, op die leeftijd willen ze zelf eens naar Amsterdam. Ze zijn met een groepje, dus er kan niks mis gaan."
"Heb je gebeld? Hou je vinger aan de pols? Hoe laat komt-ie thuis?"
-"Ik bel hem zo. Geen idee hoe laat hij thuis komt." Martha keek op de klok. Vijf uur al!
"Gerard, het wordt zo donker. Bel hem, en als hij niet onderweg naar huis is, dan moet hij zo snel mogelijk op de trein stappen!"
-"Waarom bel je zelf niet?"
"Omdat hij verdomme dit weekend onder jouw zorg valt! Jij bent verantwoordelijk vandaag!"

Kevin had het niet gehad over plannen om naar Amsterdam te gaan. En als hij het gevraagd had, dan zou Martha het goed gevonden hebben. Hij ging immers met Thomas. Die was verstandig, net als Kevin. Ze had ze ook al eens alleen naar Alkmaar laten gaan, dat was ook goed gegaan. Dat Kevin dit niet gemeld had, kon maar een ding betekenen: hij was niet in Amsterdam en al helemaal niet met Thomas. Ze probeerde zelf ook Kevin te bellen. Hij nam niet op. Nog eens, nog eens, nog eens. Echt ongerust werd ze nog niet: Kevin had vaak zijn telefoon op trilstand staan. Of hij hoorde de telefoon niet. Bovendien, zo redeneerde Martha, Kevin was waarschijnlijk in goede handen, namelijk die van Jacqueline. Toch stelde deze gedachte haar niet gerust.

Hoewel ze vond dat haar ex Gerard maar moeite moest doen, besloot Martha om Thomas, Kevin's beste vriend sinds de basisschool, te bellen. Thomas had geen idee waar Kevin was, maar beloofde om even rond te bellen. Tien minuten later belde hij terug. Niemand wist waar Kevin was. Martha bedankte Thomas. Op hem kon je tenminste rekenen. Niet op Gerard, de lul. Deze belde pas na drie kwartier terug. Geen resultaat.
"Staat je netjes, Gerard. Heb je een keer je zoon onder je hoede, verdwijnt-ie spoorloos."
-"Schatje, hij komt wel terecht."
"Hoe, Gerard, hoe? Heb jij telefoonnummers van zijn vrienden? Heb je een of andere magische manier om je zoon toch te bereiken? Of tover je hem gewoon terug?"
-"Tjee... nou ja, ik weet het ook niet. Maar ik weet zeker..."
"Ik weet een ding zeker, Gerard. Als ik hem vind voordat jij dat doet, dan hebben jij, ik en onze advocaten binnenkort een erg goed gesprek. Over alimentatie en ouderlijke macht, onder andere."
-"Niet boos worden, lieverd."
"Niet boos? En ik ben je lieverd niet! Jouw lieverd zit waarschijnlijk op de bank met een fles rose te bekomen van de beurt die ze van de tennisleraar gekregen heeft!"
-"Martha, alsjeblieft... Ik hang op. Dit wordt niks zo. Ik ga Kevin nog een keer proberen te bereiken."
"Zinloos, maar ga je gang."

Martha probeerde Kevin nog een paar keer te bellen, maar natuurlijk nam hij niet op. Ze wilde Jacqueline bellen, maar werd afgeleid door een berichtje. Guido, de jongen die ze een plaatje van haar gladde poes had gestuurd, had zelf wat foto's gestuurd. Leuke jongen, vond Martha, knap gezicht. Er zat ook een naaktfoto bij, met zijn gereedschap in volle paraatheid. Martha bloosde. Op dat moment ging de telefoon en kreeg ze Jacqueline aan de lijn.

Na hun gesprek besloot Martha om allereerst Thomas te bellen. Ze vertelde dat Kevin terecht was. Thomas vroeg waar Kevin dan was.
"Maakt niet echt uit. Hij is bij een kennis. Hij blijft er ook slapen."
-"Oke. Belangrijkste is dat hij terecht is."
"Thomas, ik heb wel een verzoekje. Als Kevin's vader ooit vraagt waar Kevin vandaag was, zou je dan willen zeggen dat hij bij jou was?"
-"Eh... Waarom?"
"Ligt een beetje gevoelig. Ik wil het je wel een keer uitleggen, maar niet nu."
-"Nou... oke dan. Maar wanneer legt u het dan uit?"
"Pfff... Bel me volgende week maar even, als je uit school bent."
-"Ik kan ook 's avonds een keer langskomen, als Kevin er ook is."
"We zien wel."

Gerard was de volgende op de bellijst.
"Je zoon is terecht, Gerard."
-"Zei ik toch, alles komt goed."
"Niet dankzij jou... Dankzij mij."
-"Sorry. Waar is-ie?"
"Gaat je geen flikker aan. Ga hem zelf maar vinden. Doei."
-"Wacht even. Ik snap dat je boos bent, maar je moet me vertellen waar hij is."
"Hij slaapt bij Thomas."
-"Aha, dacht ik al."
"Je hebt geen idee. Lul. Doei."

Martha zuchtte. Ze wilde alles uit haar hoofd zetten. Ze had zelfs geen zin om video's en profielen te bekijken. Ze opende een van de flessen Rioja, die in de aanbieding waren geweest, schonk een glas in en dronk het in een teug half leeg. Ze liep even naar het balkon. De mist was de hele dag blijven hangen en nu, in de schemering, bestond het uitzicht uit tinten antraciet-blauw en -grijs. De koude lucht was voelbaar onder haar jurk en streelde de kale huid tussen haar benen. Ze ging weer naar binnen en snuffelde wat rond in haar kledingkast. Ze vond een satijnen pyjama, die ze al jaren niet meer gedragen had, omdat ze voor niemand mooi hoefde te zijn in de slaapkamer. Althans, dat had ze gedacht sinds de scheiding met Gerard. Er was wel iemand voor wie Martha mooi wilde zijn: zichzelf.

Martha settelde zich in de woonkamer op de bank en trok een plaid over zich heen. Ze stond op het punt de televisie aan te zetten, toen haar tablet een geluid maakte. Martha stuurde eigenlijk nooit haar email, maar sinds haar aanmelding bij de pornosite kreeg ze allerhande notificaties binnen. Oh! De tribute van Guido misschien? Ze opende haar emailpagina.

Het emailtje kwam niet van de pornosite, maar van een andere website. Het betrof een uitnodiging om een live-uitzending van het een of ander bij te wonen. Het email adres van de uitnodigende partij kwam haar niet bekend voor. Maar er was een begeleidende boodschap.

'Martha. Als je op de link in deze uitnodiging klikt, dan kan je getuige zijn van iets unieks en eenmaligs. Als je het niet wil, of als je besluit dat het je teveel wordt, geen zorgen: ik sla de video op. Ik deel dit alleen met jou, Kevin's privacy is erg belangrijk voor mij. De mijne ook, trouwens. Groetjes en een dikke kus. Jacqueline.'

Martha's hart klopte razendsnel. Ze klikte de link aan en werd geleid naar een website waar gebruikers live een video konden uitzenden. Op het beeld zag ze een stemmig verlichte slaapkamer in een kapverdieping. De vrouw in de witte badjas kreeg blijkbaar een seintje dat ze een toeschouwer had, want ze draaide zich om en liep op de camera af. Jacqueline droeg het haar los. Ze bukte naar de camera en Martha staarde recht in de decolletee en Jacqueline's gezicht. "Welkom, Martha. Je hoeft niks te zeggen, want ik hoor je toch niet. Kevin is nog onder de douche, hij komt er zo aan. Je mag kijken als je wil, of niet. Kevin weet van niks, maar je geen zorgen. Oh! Daar komt-ie!"

Martha zag Kevin de kamer inlopen. Eens gezien, blijft gezien, dacht Martha, terwijl ze twijfelde. Ze wist wat er ging gebeuren. Live de ontmaagding van haar zoon zien... Jacqueline had niet overdreven, dat was inderdaad iets unieks en eenmaligs. Nee, dit moest Martha niet willen zien, niet nu en niet later. Toch kwam ze er niet toe om haar cursor naar de X te bewegen die het venster zou sluiten.