Veel leesplezier!!

Let op: extremen! Dit is uitsluitend fantasie!

Slot deel 8

Nadat we weer thuis gekomen zijn word ik gedwongen mezelf weer uit te kleden, op de ballstretcher, halsband en buttplug na. Ik ben aan het eind van mijn latijn na deze enerverende en uitputtende dag. Hopend op een rustige zaterdag. Zou ik misschien toch een rustig weekend krijgen? Ik hoop het. Dan stapt Joyce de bijkeuken in met een bak voer. Ze zet de bak neer in mijn kooi. “Vanavond is de bak leeg slet! Zoals je gemerkt hebt maakt het me geen hol uit of je dat piemeltje nou houdt of niet. Geniet ervan” zegt ze met een spottende glimlach “Deze keer is het een extra maaltijd met wat lekkere ingrediënten voor je, na deze uitputtende dag. Je maal bestaat vandaag uit brood, rauw ei, mijn urine, de urine van de dokter en zijn sperma, met als extra jouw eigen uitwerpselen die je meeperste toen je zijn sperma uitperste. Geniet ervan slet hahaha…” en hard lachend loopt zij de bijkeuken uit, mij achterlatend met een ranzig stinkend bord eten.

Deel 9. Man wordt slet - kotsmisselijk

Ik voelde me echt beroerd. Het eten dat voor me stond stonk enorm. Nou ja eten… het was meer een smerige rotzooi. Mijn adem zoveel mogelijk inhoudend ben ik toch maar van het goedje gaan eten. Slobberend kleine slokjes drinkend en de brokjes ongekauwd doorslikken zorgt ervoor dat de kom toch leeg raakt. Misselijk van de ranzige geur, maar gelukkig weer zonder een rommelende maag. Vermoeid na deze intensieve lange dag val ik al snel in slaap.

Zaterdagmorgen word ik al vroeg, voor mijn doen dan toch, gewekt. Door harde klappen op de tralies word ik door Joyce wakker getrommeld. “Slet je hebt het rustig vandaag want ik moet weg en ben pas tegen eind van de middag weer thuis. Uiteraard mag je je niet vervelen dus heb ik nog het een en ander voor je”.

Ik moet met mijn gezicht naar de kooideur toe gaan zitten. Mijn handen bindt ze vast met boeien aan spijlen van de zijkant van de kooi. Ik heb daarin weinig bewegingsruimte, maar het wordt nog erger. Mijn ballstretcher met oogje word ook weer vastgemaakt aan de achterzijde van de kooi. Mijn bewegingsvrijheid wordt dus nog minder dan ik net gehoopt had.

Ik krijg eveneens een blinddoek omgedaan. Het wordt nu helemaal donker voor mijn ogen. Het geeft me enigszins een beangstigend gevoel, ook al was dit ooit mijn huis en ken ik de weg en alle geluidjes zo goed als maar kan. Ik hoor Joyce achter me nog met van alles bezig maar wat ze precies aan het doen is, is voor mij nog de vraag.

Plotsklaps voel ik een latex handschoen met een gel over mijn achterwerk gaan. Mijn billen worden helemaal ingewreven. Daarna is de voorkant aan de beurt, mijn ballen en piemeltje worden extra goed ingewreven. Ook rond mijn tepels word er extra veel gesmeerd. Mijn holletje komt ook aan de beurt, maar volgens mij met een andere soort. Die voelt namelijk wat stroever aan.

Dan hoor ik het geluid van een uitgaande handschoen en hoor mijn etensbak verschuiven. Joyce is verder stil en zegt niks, wat mij extra angstig maakt omdat ik ook niks zie. Ik hoor een ruisend en klaterend geluid wat uiteraard betekent dat ze in mijn etensbak aan het urineren is.

Nadat ze klaar is ruik ik dat haar kut dichterbij komt. “Lik me schoon slet…” Gedwee lik ik het natte plasgrotje van mijn, eens zo grote geliefde, vrouw schoon. “Stop maar slet het is schoon. Dat is het enige wat je nog mag doen met mijn goddelijk vrouwelijk geslacht” zegt ze spottend. Ik voel nu een soort van strelend gevoel over mijn lichaam. Na enige tijd besef ik dat het niet liefdevol is, maar dat het juist een extra kwelling is. Het prikt, het jeukt, het kriebelt… het is brandnetel!!

Als ze merkt dat ik in de gaten heb wat ze aan het doen is lacht ze me vierkant uit. “Stomme slet, dacht je nou echt dat ik jou ging plezieren? Ik mag plezier hebben vandaag, maar jij niet hahaha… je gaat nog wel genieten vandaag” zegt ze op een geniepige toon. “Je hele lichaam zal zo meteen tintelen en jeuken van de brandnetel, maar dat is niet het ergste denk ik. Ik heb je ingesmeerd met tijgerbalsem. En dan niet degene uit Nederland die verdund wordt, deze komt uit Myanmar en wordt gebruikt in de SM wereld. Maar niet door de normale dominanten, maar alleen door de extreme. Het duurt even voordat hij gaat werken. En je anusje is ingesmeerd met tandpasta. Komt daar tenminste ook nog eens een frisse geur uit hahaha”.

Ik krimp ineen van de schrik. De pijn die ik zo meteen ga voelen, kan ik die wel aan? Ik zal wel moeten. “Om je toch een beetje tegemoet te komen heb ik wel normale boterhammen voor je klaargezet. Ze zijn lekker zompig door mijn urine, maar je kan er wel een dag mee vooruit hoor. Het enige nadeel is dat deze buiten je kooi staan. Misschien moet je wat moeite doen om te kunnen eten haha…” Hard lachend en met een harde klap van de deur laat ze me alleen in mijn hok. Even laten hoor ik de voordeur dicht gegooid worden en de auto wegrijden.

Ik ben alleen…

De tijgerbalsem begint te werken denk ik. De delen waarop het spul gesmeerd is worden eerst koud, maar even later echt extreem heet. Het brandt gewoon in mijn huid. Ik wil krauwen of mijn warme delen tegen het koude traliestaal drukken, maar het kan geen van beide. Mijn handen zitten muurvast en als ik mij beweeg naar de tralies trekt het koord aan mijn ballstretcher zodat ik het idee heb dat mijn ballen eraf worden getrokken.

Ik probeer zo min mogelijk te bewegen, maar het lukt niet echt. Na een tijd, het kan meer dan een uur zijn of een paar minuten, ik heb echt geen idee van de tijd, word het branden minder. Of ik word gevoelloos. Zachtjes lach ik om mezelf omdat dat het enige is wat ik kan doen. Ik voel me echt waardeloos zo.

Ik probeer wat te slapen en zowaar na enige tijd val ik in mijn onmogelijke positie toch in slaap.

Als weer wakker ben geworden voel ik mijn maag rommelen. Ik heb geen idee hoe laat het is, maar ik weet wel dat mijn huid enorm schraal aanvoelt. Ik verwacht dat deze op de ingesmeerde plekken wel helemaal rood zal zijn. Ik heb honger dus zal ik op zoek moeten naar mijn bak met eten. Ik ruik het eten wel, nou ja… ik ruik de urinelucht die in mijn eten hangt. Snuffelend als een slaafse hond ga ik op zoek naar mijn etensbak. Ik kan me niet permitteren om uit mijn hok te kruipen daar ik vast zit met mijn polsen en met mijn ballen aan de tralies. Maar ik merk dat de bak echt heel dichtbij staat, maar net buiten mijn bereik. Het maakt me kwaad en teleurgesteld. Ik weet wat ik moet doen om de bak te pakken. Ik moet mezelf pijn gaan doen om te kunnen eten.

Met mijn tanden op elkaar geklemd neem ik een besluit. Als ik nou in één ruk naar voren ga kan ik misschien met mijn kin de bak naar me toe trekken. Aaagh… met een pijnkreet door mijn uitgerekte zak, sleur ik mezelf naar voren toe en jawel, mijn kin raakt de bak met gemak, want hij staat echt maar 1cm buiten mijn bereik. Met een woedende uitroep, omdat ik door de pijn weer terugveer naar mijn plek, vraag ik mezelf af waarom ik die bak toch niet met mijn kin naar me toe kon trekken. Dan besef ik opeens dat mijn meesteres dus sadistischer is dan ik me ooit had voor kunnen stellen. Ze heeft de bak natuurlijk vastgelijmd op de vloer zodat ik mezelf wel moet blijven pijnigen om te eten. En ik weet dat ik de bak perse leeg moet hebben voordat ze thuis komt.

Wederom met een pijnkreet sleur ik mezelf wat naar voor. De spanning op mijn zak is eigenlijk niet te doen, maar ik moet me vermannen. De bak moet leeg en mijn maag rommelt enorm. De trekkende pijn wordt me bijna teveel, maar snel slurpend en kauwend drink ik de urine van mijn vrouw en eet ik het zompige brood wat in de bak zit. Het is best de doen. De urine smaakt nog steeds smerig, maar daar ben ik ondertussen al wel aan gewend en ik kan drinken zonder kokhalzen mocht de pis niet te geel zijn. Volgens mij valt het deze keer wel mee. Ik kan het niet zien, maar ik proef dat er niet al te veel afvalstoffen in zitten.

Het brood is ook makkelijk te eten, vooral nu het zo lekker zompig, doordrenkt van de urine, is. Met een zucht laat ik mezelf weer terug veren naar de oude positie. De druk op mijn zak vermindert en de pijn zakt langzaamaan weg. Ik voel me weer wat loom worden en heb totaal geen idee wat ik nu moet en kan doen. Ik kan echt niks. Ik ga maar weer slapen bedenk ik mij. Nadenkend over deze onmogelijke positie waarin ik ben gekomen val ik uiteindelijk toch weer in slaap.

Ik word wakker door de dichtklappende voordeur van het huis. Mijn bazin is weer thuis. Innerlijk juich ik een beetje, maar misschien heb ik wat te vroeg gejuicht. Ze komt namelijk niet gelijk naar mij. Ik vraag mezelf af hoe laat het is, maar in heel de bijkeuken is uiteraard geen klok en door de deur naar buiten kan ik niet kijken. Hoewel ik ze veracht word ik opgeschrikt als de deur opeens opengaat. “Zo slaafje, hoe gaat het hier? Leuke dag gehad? Ooh ik zie dat je je bakje hebt leeggegeten. Goed zo slet!” Uiteraard volgt het spottende gelach van haar. Waar ik eerst haar lach altijd zo aantrekkelijk vond, irriteert het me nu mateloos. Vooral omdat ik zelf nu het lijdend voorwerp ben.

“Je zal je vast afvragen hoe laat het nu is. Nou het is nu half 8. Ik heb net lekker gedineerd. Heb jij alweer honger slet?” “Ja meesteres” antwoord ik gedwee, want inderdaad die drie boterhammen van vanmiddag zijn ondertussen wel in mijn darmkanaal terecht gekomen. “Vieze gore slet, heb ik je niet al genoeg gegeven? Vanmiddag kreeg je van mij heerlijke boterhammen met mijn urine en nog is het niet genoeg voor jou” briest Joyce me toe. “Denk je nou echt dat je nu nog eten krijgt? Ik spendeer al genoeg aan jou! Je kost me al genoeg. Weet je wat ik al allemaal heb uitgegeven aan deze attributen voor jou? En dan nog durven zeggen dat je honger hebt?

Maar ok, omdat ik je nog nodig heb krijg je nog wel wat van mij! En je zult het eten hoor je me? Als je het niet eet dan…” Ze gaat met haar hand door de tralies en pakt mijn ballen hardhandig vast en vervolgt “Dan kan je tot ziens zeggen tegen dit ranzige zaakje van je. Die ballen snij ik er dan zelf persoonlijk af… en ik zorg dat jij ze ook nog zelf op eet begrijp je wel?” Ze spuwt vuur, ik denk dat als blikken konden doden, dan was ik al dood geweest. Ik kan het niet zien, maar ik merk het aan haar. Waarschijnlijk omdat we elkaar al zo lang kennen.

Ik hoor haar een etensbak pakken en enigszins gniffelen. Ik vraag me af waarom, maar wacht maar rustig af. Plots hoor ik haar kokhalsbewegingen maken en alleen maar meer. Dan voel ik een vieze stroom over mijn hoofd kletteren. De stroom verplaatst zich later naar de bak en nadat deze waarschijnlijk vol is wordt de stroom weer verplaatst naar mijn hoofd. Ik begrijp wat ze aan het doen is. Ik ruik het ook. Ze kotst haar diner uit in mijn bak en over mijn hoofd.

Ik heb me nog nooit zo ranzig gevoeld. Ik moet zelf ook bijna overgeven, maar kan het nog net binnen houden. Als ze uitgekotst is, is de geur niet meer te harden. Maar ik heb geen enkele keus dan gewoon blijven ademen. Door mijn mond lukt niet want dan weet ik wel zeker dat ik braaksel binnenkrijg, dus moet ik wel door mijn neus ademen en de vieze geur in blijven ademen.

Mijn eigen kokhalsneigingen blijven komen, maar ik kan alles gelukkig nog binnen houden. Eén ding weet ik zeker, dat als ikzelf ook moet overgeven ik dat ook op moet likken. Ze leegt haar neus ook nog boven de bak hoor ik aan haar vieze schraap- en snuifgeluiden. Ik gruwel al bij de gedachte eraan, maar kan er niks tegen beginnen.

“Zo slet, veel succes met je maaltijd”. Terwijl ze dit tegen me zegt haalt ze de blinddoek van mijn hoofd zodat ik ook de vieze drab zie die in de bak ligt. “Je krijgt een uur om lekker te dineren! Geniet ervan…”

Tips en suggesties altijd welkom!!

En reacties worden enorm gewaardeerd!!! (als reactie of per mail).

Zelf ook nog altijd op zoek.