Maureen - 27

Ik = Maureen

Mark heeft me vastgemaakt aan een hele koude ijzeren paal in de woonkamer. Gelukkig zijn mijn handen los, maar dat ik de vissenkom vast moet houden is te absurd voor woorden. Ik heb werkelijk geen idee waar het op slaat… Ik durfde alleen niets tegen Irma te zeggen, wan de blik van haar was heel erg streng!
Ik kan wel merken dat ik de laatste tijd te weinig met de stiletto’s heb geoefend, want ik krijg al heel snel last van mijn kuiten en mijn achillespezen.
>ontpan

Mijn ademhaling wordt sterk gehinderd door de riem om mijn bovenlijf. Het ademen met mijn onderlijf gaat gelukkig automatisch, maar ik merk wel dat ik minder makkelijk adem kan halen nu.
>ontspan

De riem om mijn heupen voelt prima. Geen reden om me daarom te ontspannen.

Ik merk al snel dat de vissenkom mij meer bezig gaat houden dan ik had verwacht. Ik ben blij dat de riemen mij strak tegen de paal houden, want doordat ik geregeld mijn gewicht op de stiletto’s moet verplaatsen is het heel handig dat ik steun heb aan de riemen. Zonder die steun zou het water denkelijk alle kanten op gaan klotsen!

Ik zak weg met mijn gedachten en bedenk me dat de positie waar ik nu in verkeer eigenlijk wel lekker is. Hoewel: lekker is niet het goede woord. Het voelt gewoon: goed!
Ik merk dat ik de laatste dagen meer beperkt wordt in mijn keuzes. Ik krijg minder ruimte voor eigen initiatief: Mark en Irma beperken dat deskundig. Sinds het moment dat ik Irma met mijn vuist geneukt heb, zijn de rollen in onze relatie duidelijk veranderd: Mark en Irma stellen zich dominanter op en ik wordt meer de onderdanige rol in gewerkt. Eerlijk gezegd voelt dat heerlijk: lekker overzichtelijk, heel weinig dingen om je druk over te maken en ondertussen lekker spelen met twee hele lieve en lekkere mensen. Ik merk ook dat ik het spelen met Mark en Irma steeds leuker ga vinden. Ik baal nog wel een beetje dat het zo lang geleden is dat ik klaar gekomen ben, maar ook dat heb ik wel voor hen over.
Ik denk aan vanavond. Hoe zullen Mark en Irma het hebben bedacht? Ik hoop dat we niet te ver voor 12 uur beginnen, want eerlijk gezegd vermoed ik dat ik direct klaar zal komen als Mark zijn pik in me zal duwen… Ik probeer me rustig te houden, want ik voel inmiddels een klein spoortje geil via mijn been naar beneden lopen…

Mark komt naar me toe en geeft me een kus. “Ben je al benieuwd wat we vanavond gaan doen?”
Ik ben niet zeker of ik mag praten, dus ik knik alleen maar.
“Ik zal je een aantal dingen die we bedacht hadden, maar die we NIET gaan doen. Dan heb je al een beetje een indruk aan welke dingen we gedacht hebben”
Ik knipper met mijn ogen en ik vermoed dat het spoortje met geil al snel een beek zal worden….

“Het eerste waar ik aan dacht om te doen, was om je vast te binden over een tafel, zodat je bovenlijf op de tafel zou liggen met je voeten wijd op de grond; vastgebonden aan de tafelpoten. Ik zou dan je kont keihard naaien, zodat je er amper genot uit zou halen en dat ik het ook lekker lang vol zou kunnen houden. Ik zat er een beetje mee dat het dan alleen lastig is voor beiden om precies om 12 uur klaar te komen. Dat doen we dus niet.”

Mark laat me alleen en ik zie het tafereel al voor me. Ik zou echt gefrustreerd worden als dit zou gebeuren… Mark zou dan wel in me komen, maar ik wil zijn zaad in mijn kut! Niet in mijn kont of in mijn mond!
Fuck… De vissenkom glipt door de kramp in mijn armen bijna uit mijn handen. Er vallen een paar druppels op de grond… Ik zie ook het spoortje geil een beetje breder worden.

Voor mijn gevoel een half uur later komt Irma naar me toe. “Wil je nog een scenario horen wat we niet gaan doen?”
Ik knik en wacht wat Irma gaat vertellen. “Ik wilde ‘dit’ graag gebruiken, maar Mark vond dat geen goed idee”. Terwijl ze het zegt haalt ze een ding ter grootte van mijn arm tevoorschijn. Ik trek een wenkbrauw omhoog ten teken dat ik geen idee heb waar ze het over heeft.
“Je weet niet wat het is? Het is een fleshlight. Dit apparaat gebruiken mannen om lekker in klaar te kunnen komen. Ik wilde deze graag in je kut stoppen en dat Mark je daarna zou neuken, maar Mark zag het niet zitten: hij was bang dat de fleshlight nog te dik voor je zou zijn en je misschien uit zou scheuren of zo”.
Ik luister met open mond naar het verhaal van Irma. Dit meent ze toch niet! Ik voel een traan over mijn wang lopen en ik ben blij dat Irma die niet zag, want ze draait zich om en loopt weg. Wat zou het door Irma geschetste scenario een vernedering voor mij zijn geweest! Ik wil zo graag de lul van Mark in mij voelen als hij me neukt. Ik bedenk me al dagenlang wat ik moet doen om te organiseren dat ik mijn orgasme kan beheersen, zodat we tegelijkertijd kunnen klaarkomen. Op dat moment wil ik HEM voelen en niet een stom plastic ding!
Ik voel me boos worden en ook mijn kuiten beginnen pijn te doen van de stiletto’s.

Gevoelsmatig weer een half uur later komt Mark. Hij kijkt geamuseerd naar me. Blijkbaar zie ik er grappig uit, maar zo voel ik me allerminst. Mijn kuiten doen echt veel pijn en mijn tenen worden inmiddels erg afgekneld. Mijn armen voelen loodzwaar door de vissenkom. Ik zou wel eens willen weten hoe lang ik hier nog moet staan… We zouden toch nog een middagdutje gaan doen? Maar: ik besluit om me niet te laten kennen en blijf uiterlijk zo rustig mogelijk staan.
“Ik ben trots op je, meisje”, zegt Mark. “Het derde wat we bedachten om te doen was om je op de salontafel te leggen en dat ik je even zou neuken. Daarna zou ik mijn lul in jouw keel schuiven, terwijl Irma jouw onderlijf zou bewerken terwijl we allebei tegelijk klaar zouden komen”.
Dit scenario klinkt al een stuk beter dan het vorige, maar het lijkt heel veel op vanochtend. Mark leest blijkbaar mijn gedachten, want hij zegt: “dit gaan we dus ook niet doen. Het lijkt te veel op vanochtend en daarbij is het denk ik niet helemaal wat jij graag zou willen. Jij wilt echt iets episch”.
Ik knik nadrukkelijk.

“We gaan zo dadelijk allemaal slapen. Moet je nog plassen?” Ik verbaas me over deze vraag, maar de status van mijn blaas is: overvol. Ik had het nog niet gevoeld, omdat mijn armen en kuiten zo pijn doen… Ik knik dus weer.
Mark pakt de vissenkom en ik denk dat hij me los gaat maken, zodat ik naar het toilet kan gaan. Maar: nee!? Hij houdt de vissenkom onder mijn kut.
“Plas maar”, zegt hij vriendelijk.
JA?! Daaag! Dat kan ik toch niet!? Ik kan hier toch niet staan te plassen terwijl ik aan een paal met krampende kuiten vastgebonden sta?
“Ik zou opschieten, want ik wil ook even een dutje doen”, zegt Mark nogmaals net een toontje te vriendelijk.
Ik ga mijn best doen om mijn urine uit mijn lijf te laten komen. Ook al is het onnatuurlijk en toch ook wel vernederend.
Na ongeveer 30 seconden ontspand te hebben voel ik een klein straaltje komen. “Goed zo, meisje. Doe de rest ook maar”, zegt Mark. Dan gooi ik alle sluizen los en pis ik voor mijn gevoel de hele vissenkom vol. Als ik klaar ben, neemt Mark zijn hand en wrijft er mee over mijn schaamlippen om ze schoon te maken. Ik kreun gelijk, want ik ben door al mijn geiligheid heel gevoelig.
Mark brengt zijn hand naar mijn mond en zegt wederom heel vriendelijk, maar wel met een stem die geen tegenstand duldt: “lik mijn hand maar schoon, want je bent enorm nat…”.
Ik lik zijn hand zo schoon en droog mogelijk. De urinesmaak is door mijn grote hoeveelheid geil amper meer te proeven. Ik geniet met volle teugen!
Dan maakt Mark mijn schoenen los en ik slaak een zucht van verlichting: eindelijk mag ik naar bed om even te gaan liggen. Of ik kan slapen weet ik nog niet met die pijnlijke spieren, maar ik zou blij zijn als ik lig!
“Schop de schoenen maar uit”, zegt Mark. Ik schop voorzichtig met één voet om te voorkomen dat deze door het huis zal vliegen. Dat valt niet mee, want de schoen zit heel erg in mijn vel vast geklemd. Na wat wiebelen met mijn tenen en bewegen van mijn voet (mijn andere voet moet ineens meer gewicht dragen, dus de pijn verdubbelt aan de andere kant) komt de schoen los en laat ik hem zachtjes op de grond zakken.
“Nu de andere”, zegt Mark. Ik wiebel mijn tenen, maar dat lukt niet, omdat ik door de strakke riemen niet laag genoeg kan komen om mijn blote voet op de grond te zetten. Ik laat mijn gewicht wat werk doen, maar ik merk al gelijk dat mijn bovenlijf en mijn heupen dat niet leuk vinden… De riemen schuiven niet naar beneden en één voet heeft geen steun meer! Als ik mijn gewicht niet met mijn voeten opvang, dan wordt de druk op mijn borstkas heel groot, zodat het ademen erg moeilijk gaat.
Ik worstel met mijn positie. Ik bedenk dat ik mijn blote voet natuurlijk als een ballerina kan strekken om het gewicht op te vangen. Ik doe dat en nu kan ik de andere schoen makkelijker uit doen.

Pffffttt…. Ik begin nu wel heel erg moe te worden en krijg ook heel snel steken in mijn kuiten, omdat ze de steun van de schoenen missen. Maar: Mark gaat me nu toch losmaken, want we gaan toch een dutje doen.
Toch?

Maar Mark heeft een ander idee. Hij komt terug met twee punaises en een rolletje plakband. Hij rommelt een beetje onder mijn voet en na een minuut of 5 komt hij omhoog.
“Als je het voor elkaar hebt gekregen om je lijf wat naar beneden te schuiven, dan moet je goed oppassen voor je hakken, want daar heb ik net een punaise onder geplakt. Ik denk dat je hier ook wel iets op zal bedenken” Mark draait zich om, maar lijkt zich te bedenken.
Hij rommelt in de voorraadkast en haalt er een fleecedeken uit. Hij knoopt deze als een cape over me heen en doet de blinddoek voor.
“Zo. Nu blijf je lekker warm en heb je geen last van het licht en kan je makkelijker een tukkie doen. Weltrusten. Over een uurtje of drie gaan we eten”. Daarna geeft Mark me een zoen en raakt hij even mijn kutje aan, waardoor er een stuip door mijn lijf gaat.

Ik hoor Mark weglopen en ik bedenk dat ik snel iets aan mijn positie moet zien te veranderen, omdat ik het anders niet ga redden. Al wiebelend met mijn bovenlijf en zoveel mogelijk met mijn handen helpend lukt het me om telkens een fractie naar beneden te raken. Mijn voeten hoef ik op deze manier niet meer zo steil neer te zetten. Dit geeft al wat minder kramp in mijn kuiten.
Mijn ademhaling wordt echter niet beter: steeds sneller gaat mijn buik in en uit, want de riem over mijn borst snoert mijn borstkas heel erg in. Ik besluit om even te pauzeren om wat meer lucht in mijn longen te kunnen krijgen. Misschien kan ik ondertussen iets met de punaises?
De plakband zit rondom mijn voet en ook een keer om mijn enkel. Gelukkig heb ik een beetje lange nagels aan mijn grote teen, dus ik begin te peuteren aan mijn linkervoet. Al vrij snel heb ik mijn grote teen onder het plakband en na wat gerommel hoor ik de punaise op de grond vallen. Voorzichtig tik ik hem na wat getast te hebben wat verder weg zodat ik er niet per ongeluk op ga staan. Nu kan ik in ieder geval één voet op de grond zetten en ik besluit weer te gaan wiebelen. Ik krijg de techniek te pakken en al gauw kan ik mijn linkervoet plat op de grond zetten. Mijn rechtervoet zet ik er bovenop, zodat ik geen last heb van de punaise die daaronder geplakt zit.
Ik bedenk me dat het niet handig is om mezelf zover te laten zakken dat ik op mijn billen kan gaan zitten, want dan zal mijn heupriem denkelijk zo strak komen te zitten dat het te veel pijn zal doen.
Kortom, ik zou de punaise nog van mijn rechterhak kunnen halen, maar ik besluit om te proberen om weg te dommelen. Ik zal vandaag nog veel energie nodig hebben en ik ben nu al doodmoe van alle pogingen om los te komen.
Ik zoek een positie om mijn hoofd te laten en voel een prop van de deken die als een cape om me heen geslagen is waartegen ik mijn hoofd kan laten rusten. Koud heb ik het niet, want door alle inspanningen heb ik het juist heel heet gekregen! Maar: rustgevend is het wel.