Ik wordt wakker met een droge keel en zie een glas water op het nachtkastje staan. Ik drink het allemaal op en geniet als het de binnenkant van mijn keel masseert. Mijn keel voelt beurs. Ik doe een korte check van meer delen van mijn lijf. Veel spieren zijn stijf. De voorkant van mijn bekken voelt pijnlijk; hier zullen blauwe plekken zitten. Er flitsen wat beelden door mijn hoofd, maar ik ben te gedesoriënteerd om ze te kunnen plotten. Ik zak weer in slaap.

Mark zit naast me en streelt mijn haar. Het eerste wat ik zie is zijn hoofd als ik wakker word. Ik glimlach naar hem en hij glimlacht terug. “Lekker geslapen?”, vraagt hij. “Heerlijk: een prima begin van het nieuwe jaar!”, is mijn antwoord.

“Dat mag ook wel, want je hebt ongeveer 12 uur geslapen: van half twee tot half twee”.

Ik zucht en geniet nog even van de slaaproes. Dan zegt Mark: “je moet opstaan, want er is een berichtje van Elena. Ze schrijft dat ze om 10 over drie op het station is”.

“Komt Jack ook mee?”

“Nee, dat denk ik niet, want ze appte ‘ik’. Ze gaf ook aan dat jij ook mee moest komen om haar op te halen”

“Okay: ik ga me opknappen”, zeg ik. Mark grapt: “Restaureren bedoel je. We hebben elkaar vannacht half afgebroken. Ik voel mijn spieren goed”.

“Ik neem een warme douche. Ga je mee?”

“Nee, ik heb al gedoucht en als ik met jou mee ga, dan weet ik wel wat er gebeurt. Nee: klein Markje heeft even rust nodig”

Ik lach en verdwijn stram lopend de douche in.

Ik = Irma

We moeten haasten zodat we om 15:10 op het station zijn. We staan net op het perron als de Sprinter er al aankomt. Het verbaast ons hoeveel mensen uit de trein komen. Blijkbaar allemaal nieuwjaar-zeggers.

We zien Elena er niet tussen, maar dan komt ze, net voordat de trein vertrekt uit de trein stappen. Ze zeult een grote weekendtas met zich mee. Mark loopt snel op haar af om haar te helpen sjouwen. Mark en Elena Ze lopen naar ons toe, waarbij het me opvalt dat ze heel moeilijk loopt en slofjes aan heeft. Maureen en ik lopen snel naderbij en we doen een groepsknuffel.

We stellen allemaal vragen: “Hoe is het?” “Wat een grote tas?” “Wat loop je vreemd?”

Elena heeft tranen in haar ogen en doet een vinger voor haar mond om ons stil te laten zijn. Ze pakt een paar achterkanten van foldertjes die ze zo te zien op Utrecht Centraal gekregen heeft en schrijft op:

“Niets zeggen. Ik ben ontsnapt van Jack”.

Deze zin verbaast ons niet, het sterkt ons juist in het vermoeden dat we al hadden. Dat we stil moeten zijn verbaast ons wel enorm.

We lezen: “Ik ben al een keer eerder ontsnapt, maar toen heeft hij me weer teruggevonden”

Op het volgende briefje: “Nu ben ik weggegaan terwijl hij nog lag te slapen nadat hij veel gedronken had en drugs gebruikt had”

“Ik denk dat hij mij laat volgen of zo”

Ik kijk Mark vragend aan. Die meid is paranoia! Of, misschien niet?

Elena moet onze onuitgesproken vraag hebben gehoord, want ze doet haar trainingsbroek naar beneden en wat we zien doet onze monden wijd open vallen: Elena draagt een kuisheidsgordel en zo te zien aan de vlekken op het vel van haar heupen is dit zeker niet de eerste keer!

“ik denk dat er een zendertje in deze gordel zit, maar ik kan hem niet los krijgen”

“misschien zit er ook nog een microfoontje in, want ik heb vaak gedacht dat hij me afluisterde”

Mark neemt de leiding en wenkt iedereen te volgen. Hij rijdt naar de benzinepomp van Crum. Daar wenkt hij dat Maureen moet volgen en dat ik met Elena moet blijven zitten. Ik zie Mark en Maureen druk praten als ze uit de auto zijn. Ze lopen naar binnen en na een minuut komen ze terug met een paar schroevendraaiers en tangen. Met een tang knipt Mark het slotje door, waarna de klep die door Elena’s kruis loopt geopend kan worden.

Dat doet ze heel voorzichtig. Niet alleen vanwege haar zere vel, maar vooral omdat ik twee enorme stalen dildo’s uit Elena’s onderlijf zie komen. Ik gebaar naar Elena: “hoe lang?” “Bijna twee dagen” vertelt ze met handgebaren en liplezen. We zijn verbaasd en verontwaardigd en vergeten bijna dat we niet mogen praten. Elena doet de gordel helemaal af en wijst op een apparaatje wat aan de gordel zit. Mark knikt en neemt het gevaarte samen met alle gereedschap mee naar buiten en brengt het gereedschap weg. Even later komt hij naar buiten, loopt naar het fietspad en timmert met een zware hamer het apparaatje op de gordel kapot. Daarna gooit hij het schroot in de dichtstbijzijnde vuilnisbak.

Onderwijl zijn wij bezig met Elena. Het lijkt ons nu veilig om te praten en we stellen allemaal vragen, maar veel lijn is er nog niet in te ontdekken. Als Mark terugkomt in de auto zegt hij simpelweg: “Praten doen we straks thuis. Wat heb je nu nodig Elena?” “Even niets. Alles kan wachten tot thuis, maar als je iets te eten hebt, zou dat wel lekker zijn. Ik heb niet durven eten omdat de band om mijn buik zo strak zat en omdat ik anders misschien te snel zou moeten poepen. Ik moet al meer dan een dag poepen, maar als je dat ding om hebt, kan dat niet”.

Mark geeft wat meer gas, zodat we sneller thuis zijn en ik grabbel een Evergreen uit mijn tas en geef die aan Elena. Ondertussen zitten Maureen en Elena gearmd op de achterbank. Bij Elena lopen de tranen over haar wangen.

Als we thuis zijn, ondersteunt Mark haar naar binnen en voert haar gelijk naar het toilet boven. Slim, dan kan ze zich gelijk douchen.

Ik maak een voedzame maaltijd, want zowel Maureen als Elena hebben nog wel wat in te halen. Maureen heeft het ontbijt gemist en wat Elena allemaal gemist heeft is nog maar zeer de vraag. Ondertussen komt Mark naar beneden en we kijken elkaar veelbetekenend aan. Ik zeg kort en bondig: “dat wordt een gevalletje crisisopvang…“. “Ja, dat denk ik ook. Laten we haar eerst maar eens van de primaire behoeften voorzien: eten, drinken en slapen”.

Ik ben het daar helemaal mee eens en begin te bedenken waar Elena zou kunnen slapen: “zullen we een extra matras op de kamer van Maureen leggen, zodat Elena steun aan Maureen kan hebben?”

“Dat is een goed plan. Dan zorg ik ervoor dat het oude logeerbed ongeveer dezelfde hoogte heeft, dan kunnen ze makkelijk tegen elkaar aan kruipen. Dat zal Elena snel meer vertrouwen geven”.

Mark vertrekt naar zolder en ik hoor hem rommelen. Maureen komt naar beneden en vraagt of ik massageolie heb om de drukplekken van Elena mee te kunnen behandelen. Ik vind eeltzalf wat zou kunnen helpen om de harde huid zachter te maken en betadine om ontstekingen te voorkomen. Maureen gaat er mee naar boven.

Na ruim een uur komen Maureen en Elena naar beneden. Maureen nog in de kleren en Elena in een ruim vallend t shirt en dezelfde trainingsbroek. Ik had mijn kleren al lang uitgetrokken en ik vermoed dat ook Mark straks naakt naar beneden komt. Ik sta even in dubio wat ik moet zeggen, maar dan draait Maureen zich om en loopt naar boven. Snel is ze terug in haar Eva kostuum. Elena kijkt naar Maureen en daarna kijkt ze naar mij. Ik vertel Elena: “wij zijn gewend om naakt rond te lopen als er geen bezoek is. Het lijkt er op dat Maureen je niet als bezoek beschouwt, maar dat je hier woont. Ik heb er even met Mark over gesproken en we willen je graag een soort crisisopvang geven. Mark maakt het bed al voor je klaar: je kan dan op de kamer van Maureen blijven slapen. Als je je geen bezoek meer voelt, maar als het voelt dat je hier woont, dan zou ik het fijn vinden als je ook naakt hier in huis zou zijn”.

Ik draai me om en loop naar de trap en roep Mark dat we gaan eten. Mark komt inderdaad naakt naar beneden en gaat zonder verdere plichtplegingen aan tafel zitten. Maureen trekt de gisteren gekregen plug uit haar kont, likt deze obsceen af en gaat op de dildostoel zitten. Elena kijkt met een gezicht vol verwondering naar het gedrag van Maureen die voorzichtig op de stoel gaat zitten. Het zoemende geluid wordt snel hoorbaar. Ik trek de stekker er uit, wat me een dankbare blik van verstandhouding van Maureen oplevert. Het is nu tijd om naar het verhaal van Elena te luisteren. Niet om Maureen te laten oefenen.

Elena gaat voorzichtig op de vrije stoel zitten. Ze moet veel pijn hebben van de plekken die de kuisheidsgordel heeft gemaakt. Ik schep het eten op, waarna Elena begint om tussen de happen door haar verhaal te vertellen.

Ik = Elena

De eerste dag dat ik bij Jack ingetrokken was, was Jack al heel bezitterig. Hij vertrouwde me helemaal niet en dacht dat ik elke vent in de omgeving zou gaan neuken, zonder dat hij daar van af zou weten. De tweede dag kwam hij al met de kuisheidsgordel aan. Vanaf het eerste moment haatte ik dat ding. Het zit niet lekker, het is onhandig met poepen en plassen, maar het vernedert vooral heel erg. Jack vertrouwde me niet dat ik er alleen maar voor hem zou zijn. Maar: dat was nu juist de reden dat ik naar Amsterdam verhuisde: samen met Jack een relatie uitbouwen!

Al snel bleek dat het eigenlijk Jack was die niet te vertrouwen was. Op een avond had hij een drankkegel en zat onder de drugs toen hij met zijn ‘vriend’ thuis kwam, die in dezelfde staat verkeerde... Terwijl de vriend er bij was stripte hij me, deed de kuisheidsgordel af en neukte me keihard. Geen liefde, geen vertrouwen: alleen vernedering. Ik was gewoon een levende opblaaspop. Hij kwam klaar in me, maar was zijn drift nog niet kwijt. Hij vertelde aan zijn vriend dat hij me in mijn kont kon neuken. Daar had ik nooit meer dan een plugje in gehad en ik wilde niet dat ik door die vriend geneukt zou worden; laat staan in mijn kont! Ik begon te gillen, waarna Jack zijn sokken in mijn mond deed. Het stonk vreselijk en ik kon me niet voorstellen dat ik zo ver gezonken was. Ik kon alleen maar snikken terwijl ik nogmaals door Jack in mijn kut en door zijn maatje in mijn kont werd verkracht. Ik huilde aan een stuk door, maar dat leverde me alleen maar een klap in mijn gezicht op.

Nadat ze klaar waren deed Jack de kuisheidsgordel weer om. Ik was te veel in shock om nog iets te kunnen doen en heb de hele nacht liggen huilen. Ook toen mijn tranen al op waren…

De volgende ochtend heb ik mijn spulletjes gepakt, in mijn weekendtas gedaan en ik vertrok naar het station. Nog voordat ik in de trein zat had Jack me al ingehaald en trok me het hele stuk aan mijn haren mee naar zijn huis. Ik snapte niet hoe het kon dat hij wist dat ik daar was: hij was toch op zijn werk!

De dagen er na waren wat rustiger, maar Jack bleef klagen dat ik zo afstandelijk gedaan had naar zijn ‘vriend’. Daardoor was hij een grote deal misgelopen. Ik snapte vanaf dat moment dat hij in het criminele circuit zat. Ik wil daar geen deel van uit maken, dus ik begon een plan te maken hoe ik uit zijn greep kon komen. Ik begon hem allerlei vragen te stellen, zodat ik veel meer van zijn wereld leerde kennen. Hij werd daar heel snel kwaad over en nog dezelfde avond, toen ik vroeg of de gordel even af mocht, omdat ik moest poepen, schroefde hij er een plug op die in mijn kont moest.

Toen ik de gordel na het poepen niet om wilde doen sloeg hij me drie keer keihard op mijn wang, waarna ik toegegeven heb om de gordel toch om te doen. De keer er na dat ik moest poepen had hij de plug die in mijn kont zat naar voren verplaatst en een dikkere voor mijn kont gemonteerd. Zo werd het voor mij na elke keer poepen moeilijker. Ik kon me uiteindelijk amper meer bewegen door die massief ijzeren rotdingen in mijn lijf.

Af en toe maakte hij de gordel zelf los om me te neuken. Totaal liefdeloos ragde hij in me. Soms in mijn kont en soms in mijn kut. Altijd klaagde hij dat ik zo droog was in mijn kut en hoe wijd mijn kontgat was. Na elke keer neuken maakte hij de band om mijn buik strakker om me te motiveren om af te vallen. Ik kon uiteindelijk amper meer eten, want ik had constant zere maag en darmen. Ook omdat ik zo lang mogelijk wachtte om te gaan poepen uit angst dat ik dan weer een dikkere plug op de gordel zou krijgen. Ik schaamde me diep, voelde me vernederd, kreeg door die stomme gordel steeds meer pijn en wilde zo snel mogelijk vluchten.

Ik probeerde nog een keer weg te lopen toen Jack laveloos op de bank lag. Hij had me binnen 10 minuten gevonden en trok me weer aan mijn haren mee naar zijn huis. Vanaf dat moment vermoede ik dat er iets met de gordel aan de hand was, want ik had verder niets meegenomen: alleen een simpel jurkje.

Ik begon de gordel heel goed te inspecteren en herinnerde me dat Jack had gezegd dat ik er nooit mee mocht gaan douchen, omdat ik dan een enorme schok zou krijgen. Bedoelde hij dat echt? Of wilde hij me alleen maar bang maken? Ik had het kleine zwarte kastje wat voor mijn buik zat altijd al verdacht. Ik ging van het ergste uit en bedacht dat hier een microfoon en een gps in zou kunnen zitten. Toen ik dit wist ging ik aan de slag om tape te verzamelen, zodat ik dat kastje in kon tapen, zodat het geluid er niet meer goed in kon. Ook verzamelde ik aluminiumfolie om er over te kunnen doen, zodat het GPS signaal misschien gestoord zou worden. Gereedschap was in het hele huis niet te vinden en het enige mes in huis had Jack in zijn broekzak…

Toen ik het berichtje van Maureen kreeg wist ik dat dit mijn kans zou zijn. Ik moest er van uitgaan dat Jack al mijn teksten zou lezen en mijn gesprekken zou afluisteren, maar ik wist vrij zeker dat hij mijn Kik berichten niet zou zien. Daarbij heb ik stiekem mijn tekst in een bijlage verstopt die ik als plaatje vermomd heb. Zo kon Maureen het bericht wel lezen, maar ik hoopte dat Jack er geen erg in zou hebben.

Tijdens de jaarwisseling was ik alleen thuis en Jack had me gewaarschuwd om thuis te blijven, omdat hij me toch wel terug zou halen en heel hard zou straffen. Toen Jack op nieuwjaarsdag zo lam als een toeter thuis kwam voelde ik in zijn zakken en vond daar een buisje met vloeistof in zijn borstzakje. Er zat nog meer dan de helft in. Ik nam aan dat het GHB was en dat hij er tijdens het uitgaan een meisje mee te pakken genomen had. Ik liet de inhoud voorzichtig in zijn mond lopen en deed het buisje in mijn zak.

Ik pakte snel en zo stil mogelijk al mijn spullen in mijn weekendtas en pakte ook zijn laptop in, nadat ik de batterij er uitgehaald had, zodat ik zeker wist dat deze niets meer zou doen. Ook haalde ik uit alle andere apparaten die ik meegenomen heb de batterijen.

Met de tape en aluminiumfolie plakte ik de gordel zo goed mogelijk af, zodat Jack niets kon horen als er een microfoon in zou zitten. Ik ontfutselde zijn telefoon en dompelde die in een groot glas water.

Hiermee hoopte ik alle communicatie kapot gemaakt te hebben. Ik verwacht niet dat hij een maatje heeft die hij voldoende vertrouwd om mij te helpen in de gaten te houden, want hij is veel te wantrouwend. Hij vertrouwde mij aan niemand anders toe: Jack was veel te bang dat ik een ander zou neuken.

Ik ben naar het station gegaan, maar dat ging heel langzaam. Door de zware tas en de hele dikke pluggen en de strakke riem die mijn buik insnoerde kon ik niet opschieten. Gelukkig kreeg ik een lift van een lieve fietser die mij met zijn bakfiets naar het station bracht. Je wil niet weten hoe het voelde als hij over een drempel of door een kuil ging. Ik voelde de gordel letterlijk mijn vel kapot schrapen en de pluggen deden me enorm pijn.

Ik haalde net de trein en werd door anderen de trein in getrokken, omdat ik anders niet snel genoeg door de deuren heen kon komen. Ik wist dat ik op dat moment veilig was, want de kans dat Jack me had kunnen achtervolgen was klein. Het buisje maakte ik aan mijn trainingsbroek schoon en gooide het in de prullenbak van de trein. Ik zette mijn telefoon aan en stuurde Maureen een kort berichtje en schreef ondertussen haar mobiele nummer op, zodat ik mijn telefoon uit zou kunnen laten en de telefoon van iemand anders zou kunnen gebruiken als dat nodig was.

Ik heb de hele tijd in de trein op blote voeten gestaan. Ik durfde niet te gaan zitten op de harde treinbanken, omdat de gordel zeker veel pijn zou gaan doen. Mijn voeten deden zeer van alle steentjes en zo. Jack had namelijk al mijn schoenen weggegooid om er voor te zorgen dat ik minder makkelijk zou kunnen vluchten. Een lieve oudere vrouw gaf me onderweg een paar slofjes. Ik heb haar een dankbare kus op haar voorhoofd gegeven. Dat was het moment dat ik besefte dat ik niet meer onderdrukt werd, maar dat ik op weg was naar vrijheid.

Op Utrecht Centraal trof ik iemand die foldertjes uitdeelde. Ik vroeg er wat meer aan hem, zodat ik hem kon helpen uitventen. Hij was blij en ik had papier. Een pen had ik in mijn tas.

Ik schreef al een paar zinnetjes op voor jullie en was daar nog mee bezig toen de trein in Culemborg stopte. Je kan je niet voorstellen hoe blij ik was toen ik jullie zag.

Nog blijer was ik toen die verrekte gordel van me af gesloopt werd. Ik begin me steeds meer te realiseren dat de nachtmerrie waar ik in zat nu achter me ligt”.

Bovenstaand verhaal heb ik tijdens het eten verteld, dus mijn eten heb ik grotendeels koud naar binnen gewerkt, maar dat geeft niets: desondanks genoot ik er van. Aan het eind van het verhaal zie ik iedereen ontspannen. Dan zegt Mark: “Irma en ik willen je graag tijdelijk onderdak bieden, zodat we gezamenlijk kunnen bekijken wat we gaan doen en wat Jack gaat doen. Ik denk namelijk dat hij het er niet bij zal laten zitten; zeker niet omdat je zijn laptop hebt meegenomen”.

“Maar, voor mij is het een ruilmiddel, want hij heeft al mijn schoenen weggegooid”.

“Prima, maar het effect is wel dat hij zijn laptop mist en daarop staat misschien iets uit zijn criminele circuit. Hij zal niet blij zijn als dat in handen van de politie zal komen denk ik. Wat denk je, is hij bang voor de politie?”

“Hij deed vol bravoure richting de politie. Hij heeft heel vaak gezegd dat hij hen veel te slim af is en dat ze hem toch niks kunnen maken”.

“Duidelijk, dan heeft hij dus iets te verbergen”, zegt Mark. “Ik durf te wedden dat het op de laptop te vinden is. Ik stel voor dat ik de wijkagent zo dadelijk bel met het verzoek of hij hier langskomt. Akkoord?”

Ik twijfel nog, maar besef dat dit waarschijnlijk de enige mogelijkheid is dat Jack het effect van zijn daden in kan zien en dat hij wellicht gestraft wordt. Ik stem toe en Mark belt de wijkagent. Die reageert heel alert en zegt dat hij er binnen vijf minuten is. Dat geeft nogal wat stress, want Irma rent gelijk naar boven om wat kleren aan te trekken. Maureen volgt ook, maar ze is pas een paar treden de trap op als ze voorover klapt en heel hard begint te zuchten en steunen. Mark en ik vliegen op om haar te ondersteunen. Ik ben heel bezorgd, maar Mark ligt helemaal in een deuk van het lachen. Maureen lijkt geen pijn te hebben, maar is kwaad op Mark omdat hij aan het lachen is.

Ik snap er niks van. Dan legt Mark uit: “Maureen is zo ontzettend gevoelig in haar kut, dat wanneer ze eventjes hard loopt, vrijwel gelijk klaar komt. Dat gebeurde nu ook”. Ik kijk verwonderd naar Maureen en ze knikt. Ze zegt tegen me: “wij hebben in de tussentijd ook heel veel meegemaakt, maar dat hoor je nog wel. Het is een heel stuk leuker dan wat jij hebt beleefd.

De bel gaat. Irma komt net gekleed en wel naar beneden, terwijl Mark en Maureen zo snel mogelijk boven wat kleren aantrekken. Ik blijf achter Irma staan.

Ik doe het verhaal nog een keer aan de wijkagent en ik teken een afstandsverklaring voor mijn telefoon en de laptop en batterij van Jack. Ook beschrijft Mark heel duidelijk waar de kuisheidsgordel te vinden is. De agent geeft nog informatie over allerlei hulpinstanties, waarvoor we hem bedanken. De agent geeft aan dat hij zijn best gaat doen om een rechercheonderzoek te laten starten.

Als de agent vertrokken is, trekt Mark een fles witte wijn open, terwijl hij zegt: “Meiden, de champagne is op, maar toch wil ik met jullie toasten. Ik wens dat we dit jaar allemaal heel gelukkig mogen worden”. Ik hef, net als de anderen, mijn glas en voel ondertussen de tranen over mijn wangen lopen. Maureen en Irma kussen die weg.

Markt komt naar me toe en geeft me een kus op mijn voorhoofd. Hij kijkt me daarna diep in mijn ogen en zegt uit het diepst van zijn gevoel: “Lieve Elena, ik vind het jammer dat je de afgelopen maand heel veel dingen heb meegemaakt die niet leuk waren. Je bent door een hel gegaan, maar je hebt laten zien dat je een hele sterke meid bent en dat je je niet op je kop laat zitten. We willen je alle drie heel veel helpen om deze nare tijd achter je te laten. Dat zullen je ouders waarschijnlijk ook willen, maar zij weten van de hele situatie nog niets, maar daar gaan we morgen over nadenken. Nu drinken we een paar glaasjes en zijn we gewoon blij dat we nu hier zijn”. Maureen en Irma klappen en ik knuffel Mark. Ik besef heel goed dat niet alle mannen klootzakken zijn!