"Goodmorning sunshine...", roept iemand.

Ik open mijn ogen geeuwend en zie vier hoofden rond mij. Rose, Julie, Sam en Sara zitten allemaal op mijn bed.

"O, meiden", kreun ik en trek mijn kussen gegeneerd over mijn hoofd.

Ik hoor hen lachen en steek mijn tong naar ze uit.

"We hebben een ontbijtje voor je", zegt Rose en ik voel mijn maag ineens rammelen. Zo... volgens mij heb ik wel zin in ontbijt.

"Lekker", zucht ik en kom overeind. Mijn haar zit warrig en valt speels rond mijn hoofd. Tevergeefs probeer ik het een beetje in model te brengen, maar helaas.

De geur van gebakken ei en spek dringt mijn neus binnen en ik begin te watertanden. "Eten", roep ik en pak een van de borden.

"Zo kennen we je weer", lacht Julie en ik doe met haar mee.

Ik moet even wennen aan het typische Amerikaanse ontbijt. Het is zo veel zwaarder dan onze twee boterhammen in de ochtend.

Ei, spek, bruine bonen, pannenkoeken met stroop... je kan het je zo gek niet bedenken of het ligt op je bord. Serieus, bruine bonen? Wie eet die nou 's morgens!

Ik laat alles goed smaken en stop een stukje zacht ei in het mondje van Sara, die smakkend er op sabbelt. Haar gezichtje klaart op als ze hem op heeft en opent haar mondje.

"Je lijkt op je moeder", zegt Rose en kijkt mij met een opgetrokken wenkbrauw aan. Ik bloos licht en wordt uitgelachen door de rest.

"Wat gaan we vandaag als eerste doen?", vraagt Julie.

"Zeggen jullie het maar", haal ik mijn schouders op.

"Sam en ik hebben al even in de boekjes gekeken... je hebt hier van die touring bussen. Ze rijden je rond in New York, geven tekst en uitleg bij ieder bekend gebouw, park, brug, etc. Het lijkt ons heel interessant", zegt Julie en overhandigd mij de brochure.

"Niet slecht", knik ik en kijk naar Rose. Ze haalt haar schouders op en knikt.

"Oké, ga jullie maar aankleden en reserveren", zeg ik en Julie schiet van het bed af. Sam volgt haar lachend en ik ben alleen met Rose en Sara.

"Gaat het met je?", vraagt Rose.

"Ja, hoor. Waarom niet?"

"Nou, je was vannacht behoorlijk aangeslagen, moppie."

"Ach ja, het was maar een droom, toch?", glimlach ik gemaakt. Mijn groeiende angst grijpt me bij de keel als ik terugdenk aan de droom. Ineens heb ik grote behoefte om Sara tegen me aan te drukken. Ik pak haar en plet haar bijna tussen mijn armen en borst.

"Het gaat niet, hè?", vraagt Rose bezorgd en houdt haar hoofd schuin.

Ik schud mijn hoofd. "Nee. Ik ben bang, Rose. Ik vertrouw het niet... Waar is Dave? Misschien is hij ons wel gevolgd? Misschien is hij hier al en weet hij dat we er ook zijn? Wat nou als hij zijn handen echt op Julie en Sara krijgt? Ik zou het mezelf nooit vergeven", zeg ik. Mijn stem trilt van angst.

Rose kruipt over het bed naar me toe en slaat haar armen om me heen. Haar lippen drukken zich op mijn slaap en kussen me zachtjes.

"We laten ze niets gebeuren. Weet je wat? We houden ze gewoon de hele dag in de gaten, dan weet je zeker dat er niets kan gebeuren, oké?", vraagt ze om me gerust te stellen.

Het helpt een beetje. Ja, zolang ik Sara en Julie goed in de gaten houd, kan er niets gebeuren.

Het voordeel van de tourbus is dat er heel veel rondrijden en je een hop on hop off ticket krijgt. Je kunt dus op ieder gewenst moment uitstappen en er weer op gaan bij een volgende stop van een andere bus.

Bij Central Park midden in hartje New York, stoppen we en stappen uit. "Een goed moment om te gaan lunchen, wat jullie?", vraagt Rose en we beantwoorden bevestigend.

Het is nu natuurlijk veel te koud om in het park te zitten, maar er doorheen lopen is ook de moeite waard.

Ik geniet van mijn gezin en voel me blij, maar het zeurende gevoel van dreigend gevaar laat me niet los.

Ben ik echt gek aan het worden?

In een restaurantje gaan we zitten om wat warms te drinken en te eten. Een serveerster komt naar ons toe en overhandigd ons de kaarten.

"O, she is so cute!", roept ze als ze Sara in het oog krijgt. Sara houdt wel van de aandacht en lacht naar haar, waardoor de vrouw nog hysterischer wordt over mijn oogappel. Ik mag haar wel.

"Wat willen jullie drinken?", vraagt ze.

"Huh? Je praat Nederlands?", vraagt Rose.

Ze lacht. "Ja, ben geboren en getogen in Nederland, maar mijn ouders zijn op mijn elfde hier heen verhuisd met mij. Ik hoorde jullie praten en moest en zou jullie bedienen. Weet je hoe lang geleden het is geweest sinds ik met wild vreemde Nederlanders heb gepraat? Echt, het lijkt wel een miljoen jaar", ratelt ze.

Ja, ik mag haar steeds meer. Ik grinnik.

"Hier komen toch wel meer Nederlanders?", vraagt Sam verbaasd.

"O, ja.. genoeg. Maar de meeste mensen, vooral mannen, willen niets van een gesprek weten. Ze zijn heel gereserveerd en laten geen enkel teken zien dat ze het waarderen dat je Nederlands tegen ze praat", zegt ze somber.

"Misschien voelen ze zich bedreigd, omdat ze nu niet hardop kunnen praten?", grapt Julie en de serveerster schatert het uit.

"Ja, ik denk dat dat het is. Goed, wat willen jullie drinken? Van het huis. Sst, niet tegen mijn baas zeggen hoor", knipoogt ze naar me en ik voel blosjes op mijn wangen ontstaan.

"Dat is ontzettend lief van je", zegt Rose en doet onze bestelling.

"Ze zat gewoon met je te flirten", roept Julie grijnzend als ze weg loopt. Sam en Rose grijnzen mee.

"Echt niet. En wat dan nog? Ik ben getrouwd", zeg ik verdedigend, maar voel me ergens wel gevleid.

"Echt wel", roept Julie weer en port met haar elleboog in mijn zij.

"Kijk eens, laat het smaken. Willen jullie wat eten?", vraagt de serveerster als ze onze drankjes brengt. Ik bekijk haar eens goed. Het valt me op dat ze geen slechte verschijning is. Ze heeft een beetje roodblond haar, dat speelt in een staart gestoken is. Haar blauwe ogen zijn tegen het grijze aan. Haar lichaam is slank, met de vrouwelijke vormen op de juiste plaats.

"Hallo? Aarde aan Caithlynn", roept Rose ineens en zwaait haar hand voor mijn ogen.

"Wat?", vraag ik verdwaasd.

"Wat je wil eten, dromer", grinnikt ze en ik doe snel mijn bestelling. Ik word knal rood. Oeps...

Als ze weg loopt, beginnen Rose, Julie en Sam te lachen. "Betrapt! Je was haar aan het bekijken!", lacht Rose en zwaait berispend met haar vinger.

"Sorry", mompel ik.

Ze pakt mijn hand vast en knijpt er in. "Geen zorgen. Ze heeft de vormen op de juiste plaats", knipoogt ze en ik schop haar onder de tafel.

"Trut, en ik me maar schuldig voelen", lach ik.

"Heeft het gesmaakt?", vraagt de serveerster als we ons eten op hebben.

"Heerlijk. Complimenten voor de kok", knik ik en word beloond met een brede glimlach. Jemig... ze is mooi!

Ik wend mijn blik af en laat Rose de rest doen.

Als we naar buiten willen gaan, komt de serveerster naar ons toe en schudt ons een voor een de hand. Als ik de hare wil aanpakken wisselt ze van hand en stopt iets in de mijne. Ik ben te verbaasd om te kijken wat het is.

Blozend volg ik de rest naar buiten.

"Waarom ben je zo rood?", vraagt Sam. Ik zie aan haar blik dat ze door heeft dat er net iets gebeurd is.

Ik open mijn hand en laat het hen zien.

"Hoe kom je daar nu aan?", vraagt Rose verbaasd. In mijn hand ligt een servetje met een telefoonnummer er op.

"Heeft ze me gegeven", stamel ik en de rest giert het weer uit. Ik vind het helemaal niet zo grappig, het is... oké, misschien een beetje grappig. Maar ik schaam me dood.

"Kom, we gaan de bus weer in, het is koud buiten", rilt Rose en slaat liefkozend een arm om mijn schouders. "Ik hou wel van je hoor", fluistert ze in mijn oor.

Ik glimlach. "Ik ook van jou, trutje."

"Hé, stuur haar anders eens een sms", oppert Sam. Ik kijk haar vragend aan. "Ja... waarom niet? Sms haar dat je het eten lekker vond of zo. Ze zal je het nummer toch niet voor niets hebben gegeven?", vraagt ze.

"Ja, doe!", valt Julie haar bij en haalt het servetje uit de tas.

"Waarom zou ik?", vraag ik nonchalant. Ik zie er het nut écht niet van.

"Hmm, misschien wel voor een leuke nacht?", fluistert Rose in mijn oor en ik voel me warm worden van binnen. Ik kijk haar vragend aan en zie verlangen in haar ogen.

"Jezus, Rose... meen je dat nu serieus?"

Ze knikt en ik zucht. "Oké, dan. Wat moet ik sturen?"

"Iets als: Bedankt voor de lekkere maaltijd. Smaakt naar meer. xx Caithlynn", zegt Julie en ik kijk haar verbaasd aan. Die dubbelzinnigheid ken ik niet van haar. Ze lacht om mijn gezicht. "Tja, mam... ik leer veel van Sam hoor."

Nu is het Sam's beurt om te blozen en ik grijns naar haar. Gekke meiden.

Ik doe wat me gezegd word en stuur het SMS'je. Nog geen minuut later heb ik er al weer een terug:

Geen probleem. Zeg maar waar en wanneer, dan zorg ik voor het eten ;)

Xx Luca.

"Ze heet Luca", zeg ik, alsof er verder niets in de sms staat.

"Dat kan toch niet alles zijn? Lees op", zegt Rose ongeduldig en leest het SMS'je hard op voor.

"O, dat is zo fout", gilt Julie en we manen haar beide tot stilte als de andere mensen ons verstoort aankijken.

"Sorry. Maar dat klinkt zo fout", zegt ze nu wat zachter en grijnst.

"En nu?", vraagt ik Rose en kijk haar aan. Haar ogen twinkelen en ik zie geilheid in haar ogen. Die vrouw is werkelijk erg...

"Stuur terug dan! Vanavond? Hoeven we niet te koken", knipoogt ze en ik lach. Koken? In een hotel? Grapjas.

"Oké, dan. Wat jij wil."

Vanavond, acht uur?

xx

Ik schrijf het adres er onder en wacht op antwoord. Die volgt al snel.

Kijk er naar uit.

Xx

Ik voel een geile kriebel in mijn onderbuik. Een trio... dat is lang geleden. De laatste keer was met... Anne! Ik lach en laat de rest de smsjes lezen.

"Heb er zin in", fluistert Rose zachtjes in mijn oor en bijt in mijn oorlelletje. Ik grom zachtjes en leg mijn hand net iets te hoog op haar dijbeen. Wat zij kan, kan ik ook.

We maken onze tour door New York af en eten bij de Subway. Heerlijk.

Terug in het hotel maken Rose en ik ons klaar voor de heerlijke avond die ons te wachten staat. Hopelijk.

Ik ben helemaal klaar en lig op bed te wachten tot Rose klaar is. Mijn handen ondersteunen mijn hoofd en ik kijk naar de badkamerdeur. Als Rose naar buiten komt valt mijn mond open van verbazing.

Ze heeft een zwarte pantalon aan, die op haar bovenbenen aansluit en onderaan losjes hangt. Daarop draagt ze een wit t-shirt dat strak om haar middel zit. Haar haren zijn speels opgestoken met hier en daar wat losse plukjes.

"Bevalt het je?", vraagt ze lachend en komt op haar hoge hakken naar me toe gelopen.

Ik knik en slik. Wouw. Wat een stoot is ze toch.

"Is dat shirt niet wat te koud?", vraag ik. Mijn stem verraad mijn bewondering en groeiende geilheid.

"Nee, joh. We zijn toch binnen? En als we weg gaan heb ik nog altijd mijn jas. En ik heb jou", knipoogt ze.

Mijn wangen worden rood en ik draai me op mijn rug om mijn armen naar haar uit te steken. Ze laat zich naast mij op het bed vallen en kruipt in mijn armen.

Mijn handen glijden over haar rug en buik en strelen haar. Ik voel haar ribben nog wel duidelijk, maar ze zijn al niet meer zo zichtbaar als een paar weken terug.

Ik glimlach naar haar en staar in die ontzettend mooie, blauwe ogen. Ik verdrink en verlies mezelf in een hartstochtelijke kus. Haar lippen eisen mijn mond op, haar tong dringt zachtjes binnen en verkent mijn mond.

Ik voel aan mijn verlangen dat ik het af moet kappen, omdat Luca ieder moment voor de deur kan staan. Zachtjes maak ik me los en zie de smachtende blik van Rose.

"Straks, liefje", fluister ik en volg met het topje van mijn wijsvinger de contouren van haar zachte lippen.

Ze hijgt even en zucht dan luid. "Ik hoop maar dat Luca snel komt. Ik sterf van de honger."

Ik weet niet zeker of dat nu een schuine opmerking is of niet.

Er wordt op de deur geklopt en ik doe open. Opnieuw slik ik. De Luca die we in het restaurant zagen is niets vergeleken bij de Luca die nu voor de deur staat.

Ze heeft een legging aan, met een kort rokje er over. Haar winterjas hangt open en ik zie een glimp van een doorschijnende blouse, met daar onder een topje. Haar roodblonde haren vallen stijl langs haar gezicht en ze lijkt ineens veel volwassener dan in het restaurant.

"Kom binnen", zeg ik en laat haar passeren. Rose zit op het bed en glimacht naar Luca. Ik zie hoe er blosjes op haar wangen verschijnen.

Tja... Rose heeft niet alleen op mij die uitwerking.

"Ehm...", begint Luca zachtjes en draait zich naar mij. "Gaan jullie mee?"

"Mee? Waarheen?", vraag ik verbaasd.

"Jullie wilden toch eten?", vraagt ze met een gladgestreken gezicht. Ik vraag me af of ze ons in de maling neemt.

"Ja, dat wel...", antwoord ik twijfelachtig.

"Nou, dan... kom op", zegt ze, glimlacht en gaat weer naar de deur.

Ik kijk Rose aan die lachend haar schouders ophaalt. "Laten we nu maar gewoon mee gaan. Wie weet."

We doen onze jassen aan en volgen Luca naar buiten.

Sam en Julie zijn met Sara met de avondtour naar de skyline van New York, dus daar hoeven we ons geen zorgen om te maken. Rose niet, althans. Het zit mij niet echt lekker.

"Ik heb een verrassing voor jullie", zegt Luca als we in Manhattan uit een bus stappen.

"Ik hou van verassingen", lacht Rose en haakt haar arm in die van mij en Luca.

We lopen door een paar straten en ik kijk mijn ogen uit. Al die lampen, geluiden... het is overweldigend.

Plots komen we bij een kade. Het water is donker en schittert door de lampen van de Manhattan brug. Maar wat het mooiste van alles is, is het prachtige uitzicht op de New York skyline. De enorme gebouwen tekenen af tegen de gitzwarte lucht. Het is adembenemend.

"Mooi, hé?", fluistert Luca en trekt ons verder.

Even verderop staat een nieuwe bus te wachten. "Waar gaan we heen?", vraag ik verbaasd.

"Kom nu maar", grinnikt Luca en we gaan de bus binnen.

Het valt me op dat er geen chauffeur in de bus zit. Misschien even naar de wc.

We gaan naar de bovenverdieping, die ook overdekt is. De enorme ramen geven een prachtig uitzicht over de rivier en de skyline.

Ik kijk rond en verbaas me. Alle stoelen zijn weg! In het midden van de bus staat een tafeltje, met kaarsjes en borden en glazen wijn.

"Welkom in mijn kleine restaurant", zegt Luca zachtjes.

"Wouw! Luca! Dit is echt geweldig! Hoe kom je hier aan?", roept Rose verrukt en ze straalt.

"Ik heb deze oude bus ooit opgekocht en hem laten omtoveren tot een rijdend restaurant. Je kan hem huren voor een romantisch avondje met je geliefde, of voor een feestje met familie of vrienden, ga zo maar door. Het zijn wel een beperkt aantal plaatsen, in verband met de tafels, maar dat schijnen mensen niet erg te vinden."

"Nee, dat kan ik me voorstellen", zeg ik zachtjes en laat mijn hand over de zachte zittingen van de stoelen gaan.

"Ga zitten. Ik zal zorgen voor het eten", knipoogt Luca en verdwijnt weer naar beneden. We horen haar rommelen in kastjes.

"O, Caith... wat is dit mooi", zucht Rose zachtjes en staat met haar armen om zichzelf heen geslagen voor het raam naar de skyline te kijken.

Ik kom achter haar staan en sla mijn armen om haar heen. Haar hoofd rust tegen mijn wang en samen staren we zwijgend in de zwarte nacht.

"Het eten is klaar", horen we Luca na een tijdje roepen en we nemen plaats aan de ronde tafel. De kaarsen dienen als enige verlichting en geven een romantisch sfeertje.

Luca komt naar boven met een dienblad en twee grote schalen met iets er in. Ze zet ze op tafel en haalt de bedekking er af.

Een heerlijke geur vult het bovendek van de bus. "Een pasta Carbonara samen met een salade van sla, tomaat, kaas, ei en ham en paprika."

"Heerlijk! Je hebt je best gedaan", zegt Rose en schept onze borden vol.

We genieten van het eten, maar vooral van elkaar aanwezigheid. We praten over ons dagelijks leven, verleden, heden, etc.

Ondertussen bekijk ik Luca ongegeneerd. Ze is echt heel aantrekkelijk...

Af en toe werpt ze een blik op mij en zie ik haar blozen en weer naar haar bord of Rose kijken.

"Heb je een vriend of vriendin?", vraagt Rose en ik weet dat we nu in het spannendere deel gaan komen.

"Had. Sinds een paar maanden ben ik weer single. Ik heb vroeger altijd vriendjes gehad, maar toen kwam ik Tessa tegen. Het was echt een pracht van een vrouw en ik werd smoorverliefd. We zijn ongeveer twee jaar samen geweest, maar we hadden steeds vaker ruzie en konden elkaar eigenlijk alleen nog in bed vinden. Tja... ooit moet je dan de knoop doorhakken."

"Het spijt me voor je. Maar het is inderdaad beter dan geruzie en gestres", knik ik.

"Jullie?", vraagt ze.

"Ja, ik heb een vrouw", antwoordt Rose en we schieten in de lach. Duh!

"Ik bedoel hier voor", giechelt ze.

"O, zo. Ehm... tja. Ik heb eigenlijk altijd mannen in mijn leven gehad tot ik Caithlynn tegen kwam. Nou, eigenlijk kwam ze mij onder een stapel maxi-cosies uit redden", lacht ze en vertelt het hele verhaal over ons.

Na nog een goed half uur te hebben gelachen en verteld, ruimt Luca de tafel af en komt boven met drie glazen champagne.

Ze heft haar glas naar ons. "Op een leuke avond... en misschien wel een nieuwe vriendschap."

"Op ons", proosten Rose en ik en drinken een teug van de champagne. O... die is echt lekker! Dat smaakt naar meer.

Al snel is mijn glas leeg en vult Luca die bij. Ook Rose doet zich te goed aan deze heerlijke drank.

Ik kijk Luca aan en ik voel de spanning opbouwen in mijn onderbuik als ik de verandering in haar ogen zie. Ze kijkt geil!

"Zullen we... naar onze hotelkamer gaan?", vraag ik wat schor en ze knikken beiden.

We helpen Luca met opruimen en rijden in de restaubus naar een garage waar ze hem stalt en vervolgens een taxi aanhoudt en met ons naar het hotel rijdt.

We betalen en gaan het hotel binnen. Ik weet niet hoe snel ik naar de lift moet komen. Ik ben zo opgewonden... mijn slipje is al drijf nat.

In de lift kan ik me eindelijk laten gaan. Ik pak Luca bij haar armen, dwing haar zachtjes tegen de wand van de lift, staar haar even aan en druk mijn mond dan op die van haar.

Even blijft ze stil, maar dan opent ze haar mond en likt het puntje van haar tong aarzelend over mijn bovenlip.

Kreunend open ik mijn mond en begin een geile dans met haar tong. Haar been wringt zich ineens tussen die van mij en begint zachtjes op en neer te schuren.

Ik voel Rose achter me en hoe ze mijn nek kust en mijn borsten liefkoost. Hmm... gesandwiched door twee heerlijke vrouwen.

Veel te vroeg horen we de 'ping' van de lift die boven is en laten elkaar hijgend los.

Aan hun handen trek ik Luca en Rose mee naar onze kamer en hoor hen lachen. "Ze heeft er zin in", hoor ik Rose giechelen, maar kan alleen maar denken aan dat lekkere zachte bed die ons opwacht.

De deur is nog open als Rose me van achter vastpakt, ruw omdraait en tegen de muur drukt. Haar mond drukt ze al even hard, smachtend op die van mij. Haar handen zijn overal. In mijn haar, mijn nek, mijn zij, mijn buik, billen, benen, en over mijn kruis. Ik hijg en zak bijna door mijn benen van geilheid.

Luca trekt aan mijn hand en Rose laat me los, zodat ik mee kan lopen naar het bed. Met z'n tweeën kleden ze zich uit en komen dan voor en achter mij staan. Ik kan Luca niet zien, want ze staat achter me. Ik wil me omdraaien, maar ze houdt me tegen.

Rose en Luca beginnen mij beiden van mijn kleding te ontdoen. Gewillig laat ik ze hun gang gaan.

Hun handen bewegen zich strelend over mijn hele lichaam en ik krijg overal kippenvel. Hmm... zo lekker.

Rose zakt omlaag en hapt toe op mijn knopje. Haar tong cirkelt er omheen en ik woel met mijn handen door haar haren om haar nog steviger tegen me aan te drukken.

Achter me voel ik Luca ook omlaag zakken en ik vraag me af wat ze gaat doen. Haar vingers strelen mijn billen en haar warme lippen kussen ze. Ineens schiet haar vinger tussen mijn bilspleet en streelt mijn anus.

Ik slaak een gilletje en beiden laten me los.

"Heb ik je pijn gedaan?", vraagt Luca geschrokken.

"Nee. Ik heb nog nooit... daar..."

"Heb je nog nooit anaal geneukt? Kind, je weet niet wat je mist", roept ze verbaasd en ik voel me dieprood kleuren.

"Het geeft niet", zegt ze snel als ze mijn gezicht ziet en pakt die in haar handen. "Als je wil laat ik jullie er wel mee kennismaken."

Ik kijk Rose aan, die aarzelend terugkijkt. "Ik weet niet hoor..."

"Ach, wat heb je te verliezen? Als je het niet lekker vindt, dan stoppen we er toch mee?"

"Dat is waar", twijfel ik.

"Kom", fluistert ze en kust mijn nek zachtjes. Haar tanden bijten plagend en ik ga overstag.

"Oké dan..."

Luca staat op en trekt me omhoog. Haar mond drukt zich op die van mij en haar handen gaan opnieuw over mijn lichaam. Mijn kutje is zeiknat, daar is niets mis mee.

Ik voel haar handen langzaam omlaag glijden, over mijn billen. Ze kneedt en streelt en glijdt met haar vinger door mijn bilspleet. Af en toe gaat ze over mijn anus. Het voelt raar... maar best lekker eigenlijk.

"Ga liggen", fluistert ze en dwingt me op bed. Zodanig dat ik op handen en knieën terechtkom. "Zo blijven zitten", zegt ze en verdwijnt.

Ik zie Rose' ogen haar volgen en glimlachen als ik Luca's handen weer op mijn billen voel. Rose zit voor me en mijn hoofd is op de hoogte van haar heerlijke borsten.

Luca streelt me en ik voel iets koud langs mijn lipjes glijden. Plots duwt ze iets bij me naar binnen. Hard en snel. Ik gil het uit en krom mijn rug van genot. Rose duwt haar borst tegen mijn mond en ik sabbel en bijt op haar tepel.

Alsof het allemaal niet gekker kan, voel ik Luca's mond ineens op mijn sterretje. Ik grom en bijt in Rose' tepel, wat een gilletje opwekt.

Haar tong cirkelt rond mijn anus en glipt er af en toe in. Ondertussen gaat de dildo in mijn kutje wild op en neer. Ik hoor het soppen van mijn eigen geil.

"Daar gaan we", fluistert Luca tegen mijn kont en ik ril. Ik hoor dat ze haar vinger smakkend uit haar mond haalt en vervolgens tegen mijn sterretje plaats.

Ze zet wat druk en ik schiet automatisch naar voren. Ze probeert het nog eens en ik span me in om niet naar voren te schieten.

Ineens is ze in me. Het voelt raar... gevuld... en lekker tegelijk. Ik kreun zachtjes en laat mijn hoofd omlaag zakken. Rose begrijpt de hint en zakt wat onderuit, waardoor ik bij haar grotje kom. Mijn tong doet haar werk, terwijl ik geniet van de vinger in mijn anus.

Luca haalt de dildo uit mijn grotje en zet die voor mijn anus. "Klaar? Hier komt mama", roept ze.

Shit.

Ik voel Rose onder me verstijven.

Ze duwt mijn hoofd ineens weg, gooit haar benen over de rand van het bed en staat op. Haar kleding die in een hoopje op de grond ligt raapt ze op en sluit zichzelf op in de badkamer.

Luca heeft door dat ze iets verkeerds gezegd heeft en stopt met mijn bevrediging.

Ik spring overeind en klop op de badkamerdeur. "Liefje?", vraag ik zachtjes.

Ik hoor niets.

"Lieverd, doe open. Ik wil je kunnen troosten."

"Heb ik iets verkeerd gezegd?", vraagt Luca schuldig en blozend.

"Iets wat gevoelig ligt, maar dat kan jij niet weten. Kleed je maar liever wel even aan. Ik denk dat de avond voorbij is, sorry. Het was echt lekker", zeg ik en klop nog eens op de deur.

Luca gaat zich aankleden, maar in de badkamer hoor ik nog steeds niets.

"Rose, ik maak me zorgen. Doe open."

"Nee", hoor ik heel zachtjes.

"Waarom niet? Ben je boos op me?"

Ze geeft geen antwoord meer. Luca is inmiddels aangekleed, geeft me een kus op mijn wang en seint naar me dat we nog wel contact hebben.

Ik knipoog en wacht tot de deur in het slot valt.

"Rose, doe onmiddellijk die deur open", zeg ik streng en probeer mijn ongerustheid uit mijn stem te bannen.

Ik hoor wat gerommel en dan het slot die open klikt.

"Verdorie, Rose... je bezorgd me iedere keer weer een hartaanval. Sluit je niet zo buiten van mij, meisje. Ik ben er niet om je te veroordelen. Ik ben er om je te troosten en van je te houden. Zonder je alsjeblieft niet zo af", fluister ik smekend en houd haar stevig vast als ze zich in mijn armen werpt.

"Het spijt me. Ik sloeg dicht. Iedere dag, iedere minuut van een miezerig uur denk ik aan dat verdomde rot wijf. Hoe kan ze? Godver, hoe kan ze me dit aandoen? Ons aandoen? Ik ben zo boos, Caith", roept ze en laat zich plots door haar knieën zakken. Haar hoofd verstopt ze in haar handen en ze huilt. Hard en hartverscheurend. Mijn hart breekt om haar zo te zien.

Snel kniel ik voor haar neer en wieg haar in mijn armen. "O, meisje, meisje toch. Kom, het bad in", fluister ik en ik weet dat ze zal kalmeren van het lekkere warme water.

Ik zet de kraan aan en kijk toe hoe Rose zich langzaam weer uitkleed. Ikzelf ben nog naakt van net... dat lijkt net een eeuw geleden.

Ik stap in bad en Rose gaat tegenover me zitten. Onze benen zijn verstrengeld in elkaar. Zachtjes masseer ik haar voeten.

"Je bent niet alleen boos op haar, hè?", vraag ik zachtjes.

"Wel."

"Nee, ik kan het aan je zien. Je bent boos op iedereen. Op mij, op je moeder, maar ook op je biologische moeder."

"Hoe kan ik nou boos op jou zijn? En op mijn echte moeder? Ik ken haar niet eens."

"Nee, dat is wat je zo boos maakt. Dat ze je nooit is komen zoeken. Dat denk je ten minste. En je bent boos op mij, omdat ik niet loop te tieren en te vloeken en te huilen. Je voelt je alleen en niet begrepen. En dat is logisch... maar je bent niet alleen, lieverd. Ik ben er altijd voor je. Altijd. En ik begrijp je des te beter."

"Jij weet altijd alles beter", zegt ze ineens boos.

Ik kijk haar onbewogen aan. Hier gaan we dan. Het moet er toch ooit uit.

"Altijd als ik in de problemen zit weet jij wel weer hoe ik me voel. Betweter. Maar luisteren naar mij, ho maar. Jij bent zelf degene met de problemen, met je nachtmerries over Dave. Er is verdomme niets aan de hand en jij gedraagt je als een paranoïde gek", tiert ze en slaat in het water.

Het doet pijn, die woorden. Ook al weet ik dat ze nu boos is en er later spijt van heeft. Ze meent het alleen wel...

"Rose...", mompel ik.

"Niets te Rose. Hou toch eens op! Ik word er gek van. Doe dit, doe dat, je voelt je zus je voelt je zo. Nog even en ik ga denken dat jij mij beter kent dan ikzelf!"

Ze schreeuwt het uit van woede. Ik weet dat een groot deel hiervan niet eens op mij gericht is, maar op haar moeder... achtig... figuur. Weet ik veel hoe ik haar nu moet noemen.

"Kalm aan", zeg ik zachtjes en pak haar handen vast die het water slaan bij ieder boos woord. De badkamer is drijfnat.

"Laat me los", roept ze en probeert haar handen los te trekken. Ik had haar echter al door en houd haar stevig vast, ondertussen trekkend. Langzaam en tegensputterend trek ik haar naar me toe en draai haar.

"Godver, Caithlynn! Laat me met rust. Ik wil alleen zijn. Ik wil geen knuffels. Rot op", roept ze boos en probeert zich los te maken maar uiteindelijk lukt het me om mijn armen om haar heen te slaan en haar vast te houden in een ijzeren greep. Ze is net een kind van drie. Schreeuwend, schoppend, slaand, en worstelend om zichzelf te bevrijden.

"Sst", is het enige wat ik zeg en blijf haar vasthouden.

"Laat me los", roept ze nog eens, ditmaal met een grote snik erbij.

"Nee", antwoord ik en voel hoe ze zich overgeeft. Ze begint opnieuw te huilen. Grote, lange, hartverscheurende snikken vormen zich in haar mond.

Ze slaakt zelfs een wanhopige kreet die door merg en been gaat. Jezus...

"O, mijn arme, arme Rose. Hoe kan ik jouw pijn ooit wegnemen. Zeg het me, alsjeblieft. Ik doe er alles voor", fluister ik in haar haren een laat een stiekeme traan rollen.

"H-het spijt m-me", snikt ze stotterend, zoals ik al verwachtte.

"Vergeet het. Ik lokte je uit. Naar mijn idee had je er veel te weinig emotie over losgelaten."

"Stommerd", zegt ze sip, maar ik hoor een spoortje plagerij er in.

Het stelt me gerust.

"Dus... ik ben een betweter?", vraag ik.

Ze draait zich een kwartslag en slaat haar armen om mijn nek.

"Nee. Ik wilde gewoon iets zoeken om je mee te kwetsen. Sorry, sorry. Ik ben een trut. Ik vind het juist fijn dat je weet wat ik moet doen en hoe ik me voel. Ik ken mezelf niet meer. Ik ben een wrak en ik weet niet eens wie mijn ouders zijn", zucht ze luid.

"Ik hou van je, lieverd. Als je dat maar weet. Jij bent mijn hele leven en mijn veilige basis. Bij jou kan ik terecht als er wat met mij is, zonder het je te vertellen. Je ziet het aan me. En dat wil ik ook voor jou zijn, mijn liefste. Ik ben niet alleen met je getrouwd om je lekkere lichaam", fluister ik en kus haar haren zachtjes.

"Waar heb ik je toch aan verdient? Niemand wil me."

"Hé! Zeg dat niet", zeg ik verbaasd en til haar hoofd op aan haar kin. Ik kijk haar met grote ogen aan. "Je vader houdt ontzettend veel van je. En jouw moeder ook, op haar eigen, vreemde, krankzinnige manier. En Julie... en Sara... je bloedeigen dochter. En ik dan... God, Rose... ik kan mijn leven niet meer zonder jou. Ik wil jou. Wij willen jou allemaal. En het komt echt wel goed, dat beloof ik je. Desnoods gaan we samen opzoek naar je biologische ouders, als jij dat wil."

Rose legt haar hoofd op mijn schouder, met haar gezicht verborgen in mijn nek. Ik pak een klein flesje badschuim die op de rand staat en giet wat op mijn handen. Ik wrijf het wat warmer en begin haar in te zepen. Ik masseer elk stukje huid dat ik onder handen krijg en voel haar ontspannen. Gelukkig.

"Alles komt goed", fluister ik nog eens en voel haar lippen in mijn nek.

"Ik meende ook niet wat ik zei... dat je een paranoïde gek bent. Ik weet dat Dave een dreigend gevaar is. Ik wil er alleen niet over denken op onze vakantie."

"Je meende het wel een beetje, maar dat neem ik je niet kwalijk. Misschien ben ik ook wel paranoïde. Over hen gesproken... zijn ze al wel thuis?"

"Geen idee, lieverd. We waren druk met wat anders, weet je nog? O, god... arme Luca. Ze zal zich wel schuldig voelen."

"Nee, hoor. Ik heb het haar min of meer uitgelegd. Ik ga er uit, ik wil bij Julie en Sara kijken. En Sara weer hier heen brengen."

"Muts", grinnikt Rose en ik geniet even een seconde van dat geluid. Veel beter dan die snikken.

Snel droog ik me af en trek mijn pyjama en badjas aan. Op sloffen loop ik naar de kamer dan Julie en Sam.

"Meisjes?", fluister ik zachtjes. Ik hoop niet dat ik ze wakker maak als ze al terug zijn.

De deur gaat open en Sam staat slaperig in de deuropening.

"Maak ik je wakker?", vraag ik zachtjes.

Ze knikt glimlachend en haalt haar schouders op. "Kom binnen. Is er iets?"

"Nee. Ik kom alleen even kijken bij jullie en Sara weer meenemen."

"Ah, moet dat? Ze slaapt zo lekker. Het is ook zo'n lief kind."

Ik lach zachtjes. "Tja, ik vind het al erg genoeg dat ik haar de hele avond geen aandacht heb gegeven. Ik neem haar echt liever mee", fluister ik.

Voor ik naar Sara ga, loop ik om het bed heen en buig me over Julie. Haar vertrouwde geur kalmeert me wat en ik kus haar licht op haar slaap. "Slaap lekker, schatje."

Voorzichtig til ik Sara uit haar wiegje, die haar vuistje ter protest in de lucht steekt. Ik kus hem en Sam loopt achter me aan met het campingbedje.

"Ze zijn veilig en wel aangekomen", zeg ik overbodig tegen Rose en geef haar Sara, die opnieuw protesteert door te jammeren.

Ik help Sam even met het campingbedje en loop met haar mee naar de deur om afscheid te nemen. "Slaap lekker, lieverd", zeg ik zachtjes en kus haar wang. "Dank je dat je zo goed voor mijn dochters zorgt."

"Slaap lekker, Caithlynn. Geen probleem. Ik hou van Julie, al is ze soms wat naïef. Dat is juist zo schattig aan haar. Geen zorgen, ik laat haar niets gebeuren", zegt ze en omhelst me geruststellend. Het kalmeert de angstige Dave gevoelens en ik sluit de deur.

Rose ligt met Sara naast zich op bed. Ze slapen beide.

Ik gniffel en doe de lampen uit. Voorzichtig stap ik naast Sara in bed en leg mijn hand op haar buikje. Ik concentreer me op haar rustige ademhaling en voel mijn ogen zwaar worden.

"Slaap lekker, liefje en slaap lekker klein poppetje", fluister ik zachtjes en val in slaap.

Ik hoor haar huilen. Het gaat door merg en been. Ze is bang. Heel bang. "Sara", wil ik roepen, maar er komt geen geluid uit mijn keel. Ik hoor haar, maar ik zie haar niet. Waar is ze? O, god... waar is ze. "Sara", probeer ik nog eens, uit alle macht. Het klinkt meer als een fluister.

Dan zie ik in de verte een gestalte. Het is lang en donker en het heeft mijn dochter vast. Sara! Ik begin te rennen. Harder en harder. Sneller en sneller. Maar het gestalte gaat steeds verder van mij weg, met Sara. "Nee! Nee, niet mijn dochter! Sara! Alsjeblieft! Sara!", gil ik, kei hard.

Ik schiet overeind. Ik hyperventileer en voel mijn hart jagen in mijn borstkas. "Sara", gil ik nog eens, bang en vol pijn.

"Hé, hé, schatje", roept Rose geschrokken. Ze komt over Sara heen gekropen naar me toe en trekt me in haar armen. "Stil maar. Het was maar een droom. Ze ligt hier naast ons. Er is niets aan de hand", sust ze.

Ik kijk opzij en zie dat Sara me stil aan ligt te kijken, alsof ze wil zeggen: "Je riep me?"

Onbewust moet ik glimlachen door haar onschuldige gezichtje en voel mijn hartslag dalen. Mijn ademhaling komt weer wat tot rust.

"Jemig, lieverd, dat moet wel een hel van een nachtmerrie zijn geweest. Je beeft en zweet helemaal", zegt Rose zachtjes en drukt kusjes op mijn slaap.

"O, Rose... het was zo eng. Hij was het, ik weet het zeker. Hij was lang en donker en heel ver weg. Hij had Sara en ze was bang. Zo bang. En ik kon maar niet bij haar... o, god", begin ik te snikken en pak mijn dochter op. Ze zit op mijn schoot en speelt met de rand van mijn negligé. Haar kleine mollige handjes stelen onbewust mijn klamme huid en ik klamp me stevig vast aan haar.

"Klein poppetje. Ik hou zo veel van je. Wat er ook gebeurd. Alsjeblieft, onthoud dat altijd", fluister ik in haar donshaartjes en laat me omhelzen door Rose.

"Kom, ga even lekker douchen en dan gaan we een nieuwe dag beginnen, oké?", vraagt ze. Ik kijk op de klok en zie dat het zeven uur is. Prima tijd.

Zoals opgedragen ga ik me douchen en stop mijn hoofd onder het water. Het gesuis van het water sluit me af van de wereld om me heen. Ik hoor niets anders meer dan het stromende water op mijn hoofd.

Iets raakte me aan en ik slaak opnieuw een gil. Ik sper mijn ogen open en zie Rose voor me staan, met een naakte Sara in haar armen. Het waren Sara's handjes die mijn arm streelden.

"O, sorry, popje. Ze zal wel doof worden van al dat geschreeuw van mij", zeg ik en neem haar over. Voorzichtig houd ik haar onder de waterstraal en lach om haar naar gezichtje dat samentrekt van het heerlijke warme gevoel.

Rose zegt niets en verdwijnt weer uit de badkamer. Even tijd voor mij en Sara.

Haar handen proberen de waterstralen te grijpen en slaan gefrustreerd op mijn schouder als het niet lukt. Vervolgens kijkt ze mij aan en lacht haar mooie babylach.

Genietend blijf ik met haar onder het warme water staan, tot ik denk dat het wel genoeg geweest is. Ik droog ons af en kleed haar aan op het bed.

Rose komt achter me staan en buigt zich over mijn rug. Haar handen glijden naar voren en omvatten mijn naakte borsten.

"Geil meisje", fluistert ze.

"Rose! Niet voor het gezicht van Sara!", roep ik, maar kan mijn overslaande stem niet verbergen.

"Je vindt het wel lekker", zegt ze en ik voel haar glimlach op mijn rug als ze me een kus geeft.

Haar vingers kneden en strelen mijn heuveltjes en tepels zachtjes.

"Hmm, Rose... Sara", protesteer ik, maar ze gaat gewoon door.

Mijn tepels zijn uiterst gevoelig. Ergens in mijn onderbuik voel ik een heerlijk tintelend gevoel.

"Rose...", kreun ik en zet mijn handen op het bed ter ondersteuning. Ik kan het niet opbrengen om mijn dochter nu aan te kijken, dus ik draai mijn hoofd weg en doe mijn ogen dicht.

En daar komt het... wow... Kreunend, schokkend en op mijn lip bijtend kom ik klaar door de strelingen over mijn tepels.

"Mevrouw is aardig geil", lacht Rose en gaat met een hand naar mijn achterste toe. Ze laat haar vinger door mijn lipjes glijden. "Jup. Heel geil."

Ze haalt haar handen weer weg en trekt me omhoog. Zacht drukt ze een kus in mijn nek, wat rillingen over mijn hele lichaam oplevert.

"Zo, en de rest voor later", zegt ze en laat me los. Heupwiegend gaat ze naar onze kledingkast en haalt wat kleding voor mij eruit.

Ik zucht. Net nu het lekker was. Misschien maar goed ook. Arme Sara.

"Tada. Mijn poppetje is weer helemaal schoon en fris", roep ik als Sara aangekleed is en geef haar aan Rose, zodat ze de fles kan geven.

Ondertussen kleed ik me aan. Waar is mijn ondergoed? Die is ze vergeten. Ik wil naar de kast lopen als Rose me tegenhoud.

"Nee, nee... zonder vandaag", zegt ze.

"Wat? Meen je dat serieus? Ik dacht het niet", zeg ik en sla mijn armen verbaasd over elkaar.

"O, echt wel... als jij vanavond ten minste een verwennerijtje van mij wil."

"Bitch", roep ik en hoor haar lachen terwijl ik mijn broek en shirt aantrek.

"Hebben jullie goed geslapen?", vraagt Julie als we hen ontmoeten op de gang, opweg naar het ontbijt.

"Ja, hoor. Jij? Ik ben je vannacht nog even komen kussen", grinnik ik.

"O, dus dat was jij. Ik vroeg me al af wie me zo aan het aflebberen was..."

"Nou, dat moet ik zijn geweest. Caithlynn gaf je een kus op je hoofd", zegt Sam met een gladgestreken gezicht en we schieten allemaal in de lach.

We ontbijten en besluiten als eerste naar the Square te gaan om vervolgens met de ferry naar Liberty Island te gaan en te gaan kijken naar het beroemde standbeeld.

De hele dag plaagt Rose me door hele lichte strelingen en aanrakingen op plaatsen die in het openbaar eigenlijk niet kunnen.

Ik moet alle moeite doen om mijn gedachtes af te lijden van dat wat ze doet, want ik draag geen ondergoed en als ik nat word...

Rose besluit dat we gaan eten en dan nog even naar Central Park gaan, om Luca te bezoeken. Als ze werkt vandaag...

Met onze buiken vol lopen we het restaurant waar Luca werkt binnen. Gelijk zien we haar vrolijk rond dartelen en kletsen met de mensen.

"Luca", zegt Rose en stapt op haar af. Nog voor Luca terug kan groeten neemt mijn vrouw haar in haar armen en drukt haar mond op die van haar.

Ik hoor sommige klanten afkeurende geluiden maken, maar ik moet lachen. Typisch Rose.

"Sorry voor gister", zegt ze uiteindelijk als ze elkaar beiden hijgend los laten.

"Geen probleem. Het spijt mij", zegt Luca en geeft nog een klein kusje op haar mond.

"We hebben nog contact, oké? Misschien kunnen we het eens overdoen als je eens in Nederland komt."

"Deal. Fijne vakantie nog, meiden", roept ze ook naar mij. Ik glimlach en zwaai naar haar als we het restaurant weer uitlopen.

"Waar was dat nou weer goed voor", lach ik naar Rose.

"Ach, ik was haar nog wat verschuldigd."

"Wat is er gebeurd gister avond dan?", vraagt Julie nieuwsgierig.

"Niets bijzonders, lieverd."

We gaan terug naar het hotel en maken Sara klaar voor haar bedje. Het was een intensieve dag, want haar ogen vallen dicht zodra we haar neerleggen.

Rose slaat haar armen om mij heen en wrijft met haar hand over het kruis van mijn broek.

"Geile donder, wat was jij gemeen vandaag! Mij zo opgeilen terwijl ik geen ondergoed draag", roep ik ineens en draai me om. Ze staat breed naar me te grijnzen en streelt mijn gezicht.

"Je bent zo mooi", fluistert ze en haar ogen twinkelen.

Ik grom, trek haar tegen me aan en kus haar wild. Haar tong baant zich een weg tussen mijn lippen en danst met de mijne.

"Kom mee, ik wil je zien als ik met je neuk", zegt Rose zachtjes en trekt me aan mijn hand de badkamer in. Ik snap niet helemaal wat ze bedoelt, maar het zal wel goed zijn.

In razend tempo en al zoenend kleden we ons onhandig uit en betasten elkaar. Ineens draait ze me ruw om, met mijn heupen tegen de rand van de wastafel en begint ze mijn borsten te strelen. Mijn oog valt op de voorbinddildo die op de wasbak ligt. Wat? Hoe komt die daar?

Ik kreun als ze hard in mijn tepels knijpt. Mijn hand glijd achter mijn rug over haar buik naar beneden en kroelen zachtjes door haar kleine streepje haar. "O, doe", kreunt ze in mijn oor en een geile rilling loopt over mijn rug. Ik steek mijn vingers uit en streel haar overgevoelige knopje. Rose doet hetzelfde bij mij.

Kreunend en steunend zoeken we stevigheid bij elkaar en de wasbak, terwijl we op gaan in ons gehijg en onze vingers.

"Los", roept ze ineens en schiet naar achteren. Ik kijk haar verbaasd aan via de spiegel.

"Ik kwam bijna. Ik wil nog niet komen. Ik wil jou als eerste zien komen op die lekkere dildo." Terwijl ze dat zegt stapt ze er in en gespt het ding dicht. Ze gromt zachtjes als de andere kant haar eigen grotje vult.

"Klaar voor?", hijgt ze.

"Meer dan", kreun ik als ze langzaam binnen dringt. Mijn handen steunen gespreid op de wastafel en mijn ogen draaien in hun kassen.

"O, ja... lekker ding", zucht Rose en begint te bewegen. Lange, diepe halen. In, uit, in, uit.

Haar bewegende haren kietelen op mijn rug en de dildo in mijn poesje.

Opnieuw zoekt haar hand mijn klitje en ik slaak een gilletje van genot als ze die weer stimuleert.

"Laat je gaan, liefste. Ik houd het niet veel langer uit", kreunt ze en bijt op haar lip.

Diep in mijn onderbuik voel ik het borrelen. Een enorme tinteling verspreid zich over mijn lichaam en vaagt mijn gedachtes in één keer uit. Via mijn tenen klimt het omhoog... hoger en hoger... o, god.

Ik gil het uit, mijn benen begeven het bijna en ik tril en schok en kom enorm heftig klaar.

"Caith", hoor ik Rose kreunen en ook zij trilt en beeft.

Langzaam laten we ons op de grond zakken en houden elkaar stevig vast. "Ik hou van je", fluistert ze.

"Ik ook van jou. Dat was zo geil", grinnik ik.

"Vertel mij wat. Je van achter neuken en je toch kunnen zien genieten. Heerlijk", lacht ze en kust het puntje van mijn neus.

Ik geeuw.

"Ben je moe, liefje?"

"Best wel."

"Kom, dan gaan we lekker slapen."

We staan open, verfrissen onszelf een beetje en gaan de slaapkamer in. Gelijk overvalt het gevoel me dat er iets niet pluis is.

Aandachtig kijk ik de kamer rond, maar er valt me niets op. Sara ligt nog rustig te slapen en alles ligt nog precies zoals we het hebben gelaten...

Ik zal het me wel verbeeld hebben.

Zachtjes laat ik me meetrekken naar het bed en kruip in Rose' armen.

"Slaap lekker, vrouwtje. Morgen gaan we verder op reis. Over twee dagen is het Kerstmis. Ik kan niet wachten."

"Slaap lekker", antwoord ik slaperig en val al snel in een diepe slaap.

"Wordt wakker, schatje. We moeten een vliegtuig halen", wekt Rose me.

Ik rek me uit en spring uit bed om alles klaar te maken. De koffers zijn al ingepakt, dus alleen de handbagage nog. Sara is aangekleed en klaar om te gaan, net als Rose en ik, als Julie en Sam ons komen vergezellen.

We ontbijten snel en vertrekken naar het vliegveld.

"Dag New York", roept Julie heel hard en we lachen als mensen verstoord opkijken. Gekke meid.

Op het vliegveld bekruipt me opnieuw het gevoel dat er iets niet klopt. Ik kijk rond, maar zie niets.

Snel, voor mijn eigen gevoel, pak ik Sara uit haar kinderwagen en leg haar tegen me aan in de draagzak. Zo, die is veilig.

Mijn gevoel zegt dat ik me om moet draaien.

Langzaam draai ik me en mijn adem stokt...