Volgens mijn trainingsschema voor de marathon stond er een rustige duurloop van 14 kilometer op het programma. Het was te fris om in korte broek te lopen, maar het zonnetje scheen en de wereld was mooi.

Ik had het geplande parcours ongeveer voor drie kwart afgelegd, toen er onverwacht een hond van tussen de bomen op me af gevlogen kwam. Er stegen rochelende geluiden op uit zijn keel, hij maakte een paar mallotige schijnbewegingen en hapte naar mijn achillespezen. Geschrokken hield ik in en sprak hem sussend toe. De hond, een zandkleurige reu, bleef grommen en zodra ik weer begon te hollen, heropende hij de aanval. Hij kreeg een broekspijp te pakken en ik had geen andere keus dan stil te blijven staan.

In wezen heb ik een hekel aan honden en zeker als ze zich agressief een slecht opgevoed gedragen. Dit was een of ander gedrocht met een rimpelig vel en een hoop afstotelijke kwabben rond zijn kop. Vraag me niet tot welk ras hij gerekend moest worden.

Intussen had ik zijn bazin ook in het vizier gekregen.

"Genghis, hier! Genghis, los," gilde ze al van verre, terwijl ze zo snel als haar stilettohakken op het bospad het toelieten naderbij gehobbeld kwam! Onnodig te vermelden dat haar trouwe viervoeter niet luisterde. Toen was ik het zat, spuugzat! Ik wilde in alle rust en vrede een rondje door Wodans vrije natuur kunnen rennen, zonder met een van mijn enkels bekneld te raken tussen de kaken van een of ander rotmormel. Ik haalde mijn andere voet naar achteren en gaf mijn belager een welgemikte punter in zijn noten.

Schuimbekkend schoot hij weg tussen de struiken.

"Dierenbeul," krijste zijn vrouwtje verontwaardigd!

"Houd die mislukte pleeborstel van je dan ook bij je, stomme doos," snauwde ik terug. Terwijl ze de hond aanlijnde, kweelde ze:

"Stil maar, jochie, stil maar, hoor. Dat is helemaal geen lieve meneer." Vertederd krauwelde ze hem op zijn onelegante nijlpaardenkop.

"Takketrol," mompelde ik en zette er gauw de sokken weer in.

Voor de duidelijkheid, het is zeker niet mijn gewoonte om deze toon tegen onbekende dames aan te slaan, maar ik had echt vreselijk de pest in en bovendien was dit helemaal geen dame, dat zag je in een oogopslag. Dames dragen geen imitatieleren stretchbroeken met ritszakken en zijn niet platinablond van een goedkoop flesje uit de drogist.

"Klootzak, je moet gewoon met je poten van mijn hond afblijven," brieste ze en zond me een opgestoken middelvinger na. Een paar honderd meter verderop merkte ik pas dat er een scheur in mijn broekspijp zat, wat mijn gevoelstemperatuur nog eens met minstens tien graden deed dalen.

Bij terugkeer op de parkeerplaats zag ik die blonde juist met haar bolle reet achter het stuur van haar autootje schuiven. Ik trok een eindsprint en klopte op het rechter zijraampje. Verstoord keek ze op. Ik opende het portier en zei:

"Deze ga je dus mooi wel vergoeden!" Verwijtend stak ik het been met de gehavende broekspijp naar binnen. Genghis, die in de kofferbak zat, blafte hysterisch en brak zowat dwars door het hondenrek heen naar voren.

"Ik vergoed helemaal niks," antwoordde ze lijzig en wierp een ongeïnteresseerde blik op de gescheurde stof rond mijn kuit. Ze stak haar hand uit om de auto te starten, maar ik dook naar voren en wist haar nog net bij haar pols te grijpen en tegen te houden.

Vastberaden liet ik me op de passagiersstoel vallen en trok de deur met een knal dicht.

"Dokken, trut, eerder stap ik niet uit," baste ik dreigend, met een stem die trilde van ingehouden kwaadheid! Ze keek strak door de voorruit naar buiten, trommelde nerveus op het stuur en pruttelde na een lange pauze:

"Ik heb geen contant geld bij me." Ze had haar jas uitgetrokken en op de achterbank gegooid. Slank kon je haar moeilijk noemen en haar T-shirt met wespenprint zat veel te strak, waardoor haar vetplooien nog extra geaccentueerd werden. Toch vond ik haar best een lekker wijf; ik kijk nou eenmaal niet op een paar pondjes.

"Een pinpas dan," vroeg ik? Geen antwoord.

"OK, wel een pinpas dus. Dan rijden we nu even langs een geldautomaat!" Ik klonk ongemeen authoritair. Van terzijde loerde ik naar haar tieten, die zo groot als bowling ballen waren.

Er weerklonk iets dat het midden hield tussen een kuch en een afgeknepen nies.

"Mijn betaalrekening is leeg," zei ze hees. Ik vloekte, want het begon er nu werkelijk naar uit te zien dat ik naar mijn centen zou kunnen fluiten. Weer maakte ze dat rare, verstikte geluid en nu viel me ook het zachte schokken van haar bovenlijf op. Het duurde enkele seconden voordat tot me doordrong dat ze huilde. Vrouwen en hun tranen, ik zou er een boek over kunnen schrhijven!

Langzaam draaide ze zich mijn kant op. Haar wangen glommen van de nattigheid, haar mascara liep uit. Een steek van medelijden joeg door mijn maag.

"Sorry, zo bedoelde ik het nou ook weer niet," schutterde ik. Zielig gejank, ik kan er gewoon niet tegen.

In een hulpeloos gebaar drukte ze haar gezicht tegen mijn schouder. De transpiratielucht die ik verspreidde hinderde haar blijkbaar niet. Slecht op mijn gemak sloeg ik een arm om haar heen. Verdomme, ze dwong me zowat om haar te troosten! Luid sniffend deed ze haar verhaal, dat ze gescheiden was en twee kinderen had, maar geen baantje kon vinden en dat haar voormalige echtgenoot de alimentatie steevast te laat betaalde, zodat ze voortdurend rood stond. Al weeklagend gleed haar blonde hoofd langs mijn borst omlaag tot het op mijn schoot landde. Zonder het te willen kreeg ik een paal waaraan je een Rijnaak zou kunnen afmeren.

In de achterbak zette haar hond zijn tanden rinkelend in de spijlen van het hek.

"Mijn hemel, wat mankeert dat beest toch," mopperde ik?

"Hij wil me altijd beschermen, vooral tegen vreemde mannen," verontschuldigde zijn bazinnetje hem. Een handje gleed over het enorme gezwel in mijn trainingsbroek, eerst een keertje quasi per ongeluk en daarna nog eens heel erg expres. Ze rekte de elastische broeksband omlaag en het volgende moment voelde ik haar adem als een zwoel zomerbriesje door mijn kruis strijken. Ik streelde haar haren en zei:

"Volgens mij hoef jij helemaal niet beschermd te worden tegen vreemde mannen. Eerder andersom, dat vreemde mannen beschermd moeten worden tegen jou..." Ze gniffelde, luid snuivend door haar neus, aangezien ze haar mond vol had.

Het werd stil in de auto, zelfs Genghis hield eindelijk zijn muil. Ze pijpte verrassend goed, met veel speeksel en een beweeglijke tong. Intussen hield ik de parkeerplaats naar alle kanten in de gaten, want ik voelde er niets voor om in deze compromiterende toestand betrapt te worden. Ik nam aan dat een in de auto loerende voorbijganger zou hebben gedacht dat hier een straathoertje bezig was haar klant af te werken en welbeschouwd had hij er dan niet eens zo ver naastgezeten. Gelukkig liep er niemand langs.

Haar vingers sloten zich rond mijn zak en voorzichtig begon ze mijn ballen te kneden.

"Ik ga zo klaarkomen," kondigde ik aan, om daar ter instructie aan toe te voegen:

"Je moet me blijven pijpen als ik begin te spuiten, dan komt er meer uit. Niet stoppen, doorgaan nu, harder, zuigen, zuigen!" Terwijl ik straal na straal na straal tegen haar keelamandelen sproeide, giechelde ze van opwinding en plezier.

"En knijp in mijn ballen," spoorde ik haar schor kreunend aan.

"Goed zo, schat, wring ze leeg, tot en met de allerlaatste druppel!" Het was mijn eerste zaadlozing in dagen en er leek geen einde aan te komen.

Nadat ze eindelijk de hele lading had doorgeslikt, kirde ze geïmponeerd:

"Jeetje, dat was een hele mondvol!"

"Je pijpt erg lekker," complimenteerde ik haar.

"Hm, ja, weet ik," stemde ze onbescheiden in en kwam weer rechtop zitten.

"Hoe heet je?"

"Patty," zei ze.

"Aangenaam kennis met je te maken, patty," zei ik en kuste haar op haar kleverige spermalippen.

"Ben je getrouwd," vroeg ze?

"Alleenstaand, net als jij," zei ik. Je kon de vorm van haar kut zien in die broek, viel me op. Ik legde een hand op haar dij, waarop zij voorstelde om telefoonnummers en adressen uit te wisselen.

Van ruzie maken word je geil, dat was maar weer eens gebleken. Waarom dat zo is, kan ik niet echt verklaren, maar ik heb het vaak genoeg meegemaakt om te weten dat het zo werkt, tenminste bij mij. Het lijkt alsof de boze emoties van het conflict worden omgezet in seksuele opwinding. Een fantastisch, potent gevoel is het. Maanden nadien zou de geheime verhouding met Arzu, mijn hulp in de huishouding, op een vergelijkbare wijze worden ingeleid met een fikse aanvaring tussen haar en mij. En ook mijn ex Solaine en ik hebben in het verleden heel wat keren de pannen van het dak genaaid nadat we elkaar eerst naar de strot waren gevlogen. 'Paringsdrift' noemden we dat voor de grap. Het schijnt een terugkerend verschijnsel te zijn in mijn leven. Woede en wellust, ze liggen vlak bij elkaar.

Patty belde nog diezelfde avond en de volgende dag ging ik voor het eerst bij haar langs. Ze bleek te wonen in een met meubeltjes en waardeloze snuisterijen volgepropt flatje in een grauwe buitenwijk van de stad. Ze leek warempel een tikje nerveus. Koffie of thee sloeg ik af. Haar zoontje en dochtertje werden namelijk al over krap een uur thuisverwacht uit school, dus we hadden geen tijd te verliezen.

"Zullen we dan maar even," stelde ze voor en wreef haar wang tegen de mijne? Genghis, dat valse kreng, werd met een harde kauwrol veilig opgesloten in de gang.

De slaapkamer haalden we niet. Patty droeg dezelfde kleren als de dag ervoor. Op het vloerkleed voor de bank sjorde ik ongeduldig die stretchbroek van imitatieleer omlaag en kroop erop. Ze waarschuwde:

"Af en toe doe ik het wel met andere kerels, hoor, dus als je een regenjasje wilt gebruiken...?"

"Zolang je me geen etterende puisten op mijn lul bezorgt, vind ik het allemaal best," antwoordde ik onverschillig en zakte met een tevreden zucht in haar weg.

Een paar minuten ging het recht-op-en-neer. Ze was zo drijfnat, dat het klotste of je door de modder waadde. Met haar brede, lage kut en zware hangtieten zou ze een gecastreerde monnik nog tot een natte droom weten te inspireren, maar als onverbeterlijke billenman geilde ik vanzelfsprekend het meest op haar achterste, waarin zo'n massa week vlees was samengepakt, dat ik handen tekort kwam om haar vast te grijpen.

Vlak voordat ze klaarkwam trok ik terug en beduidde haar om op knieën en handen voor me te komen zitten. Terwijl ik haar stevig op zijn hondjes pompte, snoof ik genietend het ziltige schelpdierengeurtje op dat uit al haar lichaamsopeningen leek te wasemen. Het bronstige aroma dreef me zowat tot waanzin en ik stootte nog dieper, tot waar mijn eikel de bodem van haar zaadbak raakte. Al gauw ging Patty af, sissend als een vuurpijl. Brutaal spreidde ik haar billen en gluurde ertussen. Ze bleef haar rug hol trekken en haar kont verlangend omhoog duwen en toen ik haar even later barstensvol prostaatpap spoot, zag ik hoe haar bruine rioolputje spontaan naar buiten begon te stulpen, als de gezwollen vulva van een loops teefje zogezegd. Ze mocht dan een domme, dikke del wezen, om te neuken was ze het einde!

We verhuisden van de vloer naar de bank, waar we nog een poosje gezellig bleven liggen knuffelen en zoenen. Liefkozend wreef ik over de druipende roomsoes tussen haar benen. De smeerboel lekte door tot in haar bilnaad en ik merkte dat ze het fijn vond wanneer ik met mijn vingertoppen zo veel mogelijk sperma bij haar poeper naar binnen probeerde te masseren. Het ene gaatje of het andere, het leek weinig verschil voor haar te maken. Niet zo verwonderlijk ook eigenlijk als je bedacht hoe dicht ze bij elkaar zaten. Het was daar vanonderen bij haar eén grote, erogene zone.

"Ik zou je best even in mijn holletje willen," bekende ze, poeslief als een kind dat om een tweede snoepje bedelt.

"De volgende keer misschien. Ik moet er nu vandoor," grinnikte ik. Hoopvol concludeerde ze:

"Dus er is een volgende keer...?" Ik stond op en zei:

"Jawel, maar je moet begrijpen dat ik momenteel geen behoefte heb aan een serieuze relatie."

"Ikzelf eigenlijk ook niet, hoor," loog ze, toch een beetje teleurgesteld.

"Seks om de seks en verder niks, afgesproken," drong ik aan?

"Verder niks," beloofde ze.

Inmiddels heb ik bijna een jaar kennis aan dit gescheiden en botergeile huisvrouwtje. Een paar maal per week duiken we met elkaar in bed, soms bij mij thuis, maar meestal bij haar. Een normaal gesprek valt er met Patty eerlijk gezegd nauwelijks te voeren, maar achter de slaapkamerdeur kan ik me geen gewilliger sloerie wensen. Haar bijterige lieveling Genghis haat me nog altijd en dat is wederzijds. Laatst kwam ik tijdens het opruimen van mijn kledingkast die door hem kapot getrokken trainingsbroek weer tegen. Het vod is regelrecht in de vuilnisbak verdwenen...