Eiland Schoolkamp - 9

Het was een ogenblik stil. Alleen het geluid van de branding en een paar schreeuwende meeuwen accentueerden de stilte. Zo te zien genieten jullie ook van de aanblik. En Henk knikt naar de rechtopstaande jonge heren van Karel en Jan. Zeker en daar is toch niets mis mee? Toch keek Jan Karel wat ongemakkelijk aan. Deelgenoot maken had hij gezegd. Ja, dat leek makkelijker gezegd dan gedaan. Deze beide jongens lagen hier van elkaar te genieten en dan komen opeens hun leraren er aan en staan hen te begluren als een stelletje kwajongens met stijve piemels. Het was ook wel enorm geil die beide knullen die helemaal in elkaar opgingen zonder hen op te merken. Maar toch! Wat hadden die beide knullen toch een paar prachtige apparaten. Moet je ze nu zien zitten.

De confrontatie had er echter wel voor gezorgd dat de vier masten hun normale proporties weer hadden aangenomen. Zeker Henk, daar is helemaal niets mis mee. In tegendeel. Wij hadden al wel zo iets verwacht, maar we wisten het niet zeker en nu wel. En ik ben enorm blij voor jullie. Ik zeg echt uit de grond van mijn hart: Gefeliciteerd. Ook voor jou Robbert, want ik denk dat jij nog heel wat te verwerken hebt.

Jullie weten het nu, maar ik zou graag dat jullie het aan niemand vertellen. Ik keek ze beiden indringend aan. Ik heb het vandaag heel fijn gehad met Henk en Henk houdt erg veel van mij. Maar ik moet nog zo veel op een rijtje zetten. Ik had net tegen Henk gezegd dat ik eens met je wilde praten over die dingen Karel. Nu jullie zo gezien te hebben lijkt het me dat jullie mijn probleem wel kunt begrijpen. Jan en Karel keken elkaar aan en Henk pakte mij bij het been.

Dit zou het uur van de waarheid worden. Mijn hart bonsde in mijn keel en ik voelde de gespannen spieren van Henk op mijn been. Er werd even niets gezegd. Kun je me misschien vertellen wat je bedoeld? Vroeg Jan met een wat benepen stem. Karel nam de regie. Wacht even, laten we samen naar de duinen gaan. Dit lijkt me nu niet een plek om een serieus gesprek te gaan voeren. En de zon brandt op mijn lijf. Dus ik stel voor dat we het gesprek even uitstellen. Vinden jullie het goed dat we naar jullie plek in de duinen gaan om daar verder te praten?

Jan keek Karel wat onnozel aan. Nu zouden ze het antwoord weten en nu stelt Karel uitstel voor. Hij zal dit wel niet voor niets doen. Karel is een meester in het timen van moeilijke gesprekken en was niet voor niets de beste decaan van school.

Maar dan spoelen wij ons eerst even af zei Henk, en samen liepen we richting de golven.

Dan gaan wij ook mee. Schiet op Jan en kijk alsjeblieft niet zo bedremmeld. Zo genoten we van de golven. Heel even vergetend dat we zo een indringend gesprek zouden hebben. Ik had een heel dubbel gevoel. Een beetje onzeker, maar ook als een soort opluchting. Onzeker over wat zij zouden zeggen van ons gluren en een opluchting omdat ik het gesprek aan kan gaan met Karel, mijn decaan en Jan die op zijn minst een beetje Bi was, zo te horen vanmiddag een beetje erg Bi.

We speelden in de golven. Het werd steeds onstuimiger. Eerst stoeiden Jan en Karel samen en Henk en ik. Op een gegeven moment waren we zo dicht bij elkaar dat Karel me beet pakte en Jan Henk. Het was meer dan zomaar stoeien. Hun armen gleden om ons heen en er was meer dan een gewone aanraking. Er zat iets geils in. De aanrakingen duurden net wat langer dan gewoonlijk.

Ik vond het niet onprettig. Ik merkte dat Karel een stijve kreeg en die stiekem tegen mij aandrukte. Daarna liet hij mij weer los. Hij dook onder mijn benen en raakte even mijn lul aan. Dat had meteen een erectie tot gevolg. Ik dacht: Dit laat ik niet op mij zitten en voordat hij erg in had sprong ik op zijn nek en klemde mijn benen om zijn heupen, mijn pik stevig tegen zijn rug aandrukkend. Hij kon geen kant op en liet zich achterovervallen. Tijdens het vallen draaide hij in één keer zich om en pakte me om mijn middel en drukte me stevig tegen zich aan. Ik voelde zijn stijve tegen de mijne aankomen. Hier kanjer je was me net te snel af en hij pakte mijn hoofd tussen twee handen en gaf een kus op mijn voorhoofd en zwom naar Jan en Henk.

Die hadden ook de grootste pret. En net toen we die kant opliepen zag ik Henk bij Jan op de schouder. Kom op jullie, dan zullen we eens zien wie het langste blijft staan.

Doe je benen wijd Robbert dan neem ik je zo op de nek. Ik voelde Karels hoofd tussen mijn benen gaan en even later triomfeerde ik als een ruiter bovenop zijn schouders. Ik hield mijn benen onder zijn armen geklemd en mijn stijve leuter in zijn nek. Hij ging expres met zijn hoofd wat naar achter het geen een sensatie in mijn onderlijf te weeg bracht. En niet alleen bij mij. Toe Henk boven op Jans schouders gezeten naderbij kwam zag ik ook dat zijn pik dik was. En Henk knipoogde. Zit jij ook zo lekker?

Onze paarden vinden het ook fijn en hij knikte naar de stijve leuters van onze paarden. Nu moesten we elkaar eraf zien te drukken. Jan en Karel deden hun uiterste best en Henk en ik natuurlijk ook. We waren ongeveer even sterk want het lukte ons geen van tweeën de ander er af te gooien.

Plotseling greep Henk mij vast en kwam met lijn lippen dichter bij en gaf me een kus. Ik pakte hem ook beet en zo stonden wij te zoenen op de schouders van Karel en Jan. Die konden maar één ding doen. En zo stonden we gevieren te zoenen. Wij op het balkon en Jan en Karel in het water. En alsof ze het hadden afgesproken gingen beide mannen op de knieën en lieten ons los.

Ik geloof dat heel veel dingen nu al duidelijk zijn. Ik pakte Henk bij de hand en liep het water uit. Gaan jullie mee? Lekker warm worden in de duinen. Karel pakte de hand van Jan die hem aankeek van: Moet dat nou? En zo liepen we met z’n vieren naar de duinpan.

Dat het zo zou gaan had Karel zich niet voorgesteld. Hij had geprobeerd Robbert een beetje uit te dagen om te kijken hoe die daarop zou reageren, maar Robbert had gewoon de regie in handen genomen. Was dat nu vanuit het jongensspel of zat daar meer achter. Hij had zich dat natuurlijk laten welgevallen en dat heerlijke lijf verschillende keren betast en aangeraakt, net iets langer dat je met stoeien doet. En hij kon het niet laten even die heerlijke paal tegen hem aan te drukken.

Maar toen was de grens van het toelaatbare wel bereikt en moest hij zich in houden niet af te zakken en dat heerlijk stuk jong vlees in de mond te nemen.

Het paarden spel was natuurlijk een idee van Jan om Henk eens lekker te voelen. Nou die had er ook schik in want met een stijve leuter in zijn net had Jan het zo te zien best naar zijn zin. Ook Henk vond het heerlijk zo met die kerels te stoeien in het water. Hij zag de lichamelijkheid van de stoeipartij van Robbert en Karel wel. Het wond hem op maar het deed ook een gevoel bij hem ontwaren wat hij helemaal niet kende. Het maakte hem ook een beetje jaloers.

Toen kwam hij op het idee van het paardenspel en sommeerde Jan hem op de rug te nemen om samen naar de andere twee toe te gaan. Jan ging met zijn hoofd tussen zijn benen. De eerste keer lukte het niet zo en Jan pakte hem vol in zijn stijve kruis. Per ongeluk? Hij moest er om lachen en bij de volgende poging ging het goed en zat hij met een dikke leuter bij Jan op de schouders, Die nek tegen zijn harde piemel aan maakte hem wel super geil, maar hij wilde naar Robbert naar zijn nieuw verworven vriend.

Jan riep ze al en zo kwamen de hengsten met hun ruiters op elkaar af.

Jan vond het heerlijk die knaap zo op zijn rug. Hij voelde de piemel in zijn nek, wat geil, zijn eigen was daardoor stijf maar dat deerde hem niet. Bij de eerste poging had hij expres even aan de enorme staaf van Henk gezeten, net alsof het per ongeluk was, maar hij moest gewoon even voelen. Wat een prachtige jonge staaf en nu voelde hij die duidelijk in zijn nek. Een paar keer heen en weer en hij zou zijn hoofd volspuiten, maar daar kwamen de andere twee aan. Karel genoot ook zichtbaar en Robbert had de grootste lol. Wat waren die jongens sterk en ongecompliceerd. Henk hield zich met de benen goed om zijn lijf geklemd en hij voelde de spieren van dat geweldige jonge lijf wat hem nog meer opwond.

De koppels waren even sterk. Opeens kon hij geen kant meer op en stond hij oog in oog met Karel. De jongens hadden de armen om elkaar heengeslagen en kusten elkaar hartstochtelijk. Door het spel waren de lullen zachter geworden maar door die kus voelde Jan de verstijving weer. Hij keek Karel recht in de ogen. Dat was een moment en daar kwam de kus. De kus van twee minnaars. Maar verder niets.

Karel knikte en wees naar boven en tegelijk lieten we ons zakken. De jongens tuimelden omlaag en een lachsalvo van Karel beëindigde dit vluchtige intieme moment.

Robbert pakte Henks hand en zei: Gaan jullie mee? Lekker warm worden in de duinen.

En zo liepen Jan en Karel achter de beide knapen aan. Wat een uitzicht wat een pracht figuren mooi, jong en toch al zo krachtig. Hij moest goed oppassen. Het bleven hun leerlingen. Waren ze al niet over de grens van het toelaatbare heen? Maar wat ze waarschijnlijk gehoord of gezien hebben moest op een of andere manier duidelijkheid verschaffen hoe de beide knapen over zijn verhouding met Jan lag. Ze hadden zich door de omstandigheden in een moeilijk pakket gemanoeuvreerd. Hadden ze maar niet zo geil op elkaar moeten zijn. Maar ja je kon de klok niet meer terug draaien en alleen maar zien te redden wat ervan te redden valt. En hij bleef erbij dat de beste remedie in zulke gevallen toch deelgenoot maken is. Maar hoe moet dit nu verder. Binnen een paar ogenblikken zouden we het weten.

Jan was toch een beetje uit zijn doen. Dit alles kon allemaal wel leuk en geinig zijn maar wanneer de jongens geen zgn. deelgenoot wilden worden zaten hij en ook Karel wel in een heel moeilijke situatie, waar veel van af hing. Zijn baan en misschien ook wel zijn huwelijk hingen dan aan een zijden draadje. En terwijl ze hier zo naar de duinen liepen beklemde hem gevoel rond zijn hart behoorlijk. Deze beide pracht exemplaren van jeugd en vitaliteit hadden de macht, waarschijnlijk zonder dat ze dat zelf bewust waren. Maar zijn lot lag nu werkelijk in hun handen.

Karel zal het gesprek wel leiden en hij moet toegeven die daar een kei in was. Afwachten, maar het hart bonsde in zijn keel en hij kreeg een droge mond van spanning nu het moment van de waarheid of duidelijkheid zo dicht bij kwam. Hij had de illusie al verloren dat de jongens niets gezien of gehoord hadden. Daarvoor hadden ze zich veel te veel als maatjes van een soort verbond gedragen. Want welke jongen van die leeftijd gaat met twee leraren nu naakt zwemmen en stoeien en kruipt met een stijve bij hem op zijn nek om paardje te rijden. Al deze gedachten maalden bij Jan door het hoofd toen ze de duinenrij beklommen.

Dit is ons plekje zei ik Heerlijk in de duinpan. Kom Henk je moet me even insmeren anders ben ik straks verbrand en zo wil de nacht niet in. En ik wil je niet naast me hebben gloeien van de zonnebrand maar van de passie voor mij. En zo begon Henk mij geduldig in te smeren en Henk en Jan smeerden elkaar ook in.

Nu to the point mannen. Karel keek ons aan met een heel serieuze uitdrukking op zijn gezicht.

Nu was hij even Karel niet meer, maar de decaan. Een rol die hem gegoten was als een maatpak en dat in zijn blote kont. Ik grinnikte bij de vergelijking en nam toch een bepaalde spanning bij mij waar. Niets seksueels maar veel meer een spanning van vertrouwen, van verbondenheid, van kameraadschap. Een spanning die je moet ervaren en die niet in woorden is te vangen. Maar het had iets bovennatuurlijks iets van een enorme energieke kracht. Een spanning die maakte alsof wij gevieren de hele wereld aan konden.

Ik ben nu even heel direct in mijn vragen en als ik daar antwoord op heb gaan we verder in gesprek, maar ik wel de lucht wel even zuiver tussen ons hebben. Het was een moment heel stil. De zee in de verte de meeuwen boven de duinen. Wij in een duinpan en de zon die ons verwarmde.