Kapper He-Man

Ik ben kapper.

Het is een staand beroep en slecht voor je rug. Daarom sport ik behoorlijk. Want sterke buikspieren zijn er een goede remedie tegen, zegt men. En zo ervaar ik dat ook wel.

En sinds een half jaar heb ik een eigen zaak, woon er met mijn vriendin boven. Een eenmanszaak die ik HE-MAN heb genoemd, omdat ik alleen heren knip, op afspraak.

Maar ze vertrouwen het hier in de buurt niet. Een kapper met een vriendin, daar moet wat aan de hand zijn.

Ik merkte het onlangs nog. Toen kwam er zo’n brutaal voetbaljong binnen.
Donker te lang sluik haar, uiteraard want ik moest hem knippen. Stoere brede kop met een eigenwijs kinnetje, grote grijze ogen en een brede grijns.
En ik wist het gelijk: die komt de boel uitdagen, die gaat mij testen, want: Ik zag het aan zijn kleren. Hij droeg de meest versleten oude jeans die je je kunt voorstellen, met gaten en scheurtjes, te strak om de lange voetbal dijen en het slanke kontje gespannen. En erboven een grijzig shirtje.

Ik dacht, dat is niet normaal. Dat klopt niet. Vooral toen hij zo uitdagend ging zitten wachten voor hij aan de beurt was. Onderuit gezakt, brutaal de machtige dijen wijd, en hol plat hangend met de bollende gulp als centraal zenuwcentrum en blikvanger. Ik durfde te wedden dat hij er geen slip onder droeg.

Ik zette me bij voorbaat al schrap toen ik hem in de kapperscape hulde en al dat sportgeweld veilig uit het zicht bracht. Ik praatte wat nonchalant met hem, want dat is kappers eigen.
Augustijn heette de lummel, was al bijna achttien omdat hij de theorie deed voor het rijexamen. En hij voetbalde inderdaad.

En het begon gelijk al. Telkens een elleboog onder de cape die tegen mijn dijen kwam drukken en schuren als ik links of rechts naast hem stond. Ja, hij ging zelfs zover dat hij met een vinger onder de cape plotseling tegen m’n kruis drukte.
‘Is dat allemaal echt?’ vroeg hij.
‘Nee,’ zei ik, ‘voor jou heb ik er speciaal een rol pepermunt in gestoken.’

Maar dat bleek nog niet afdoende te zijn, want opeens zag ik hem rukbewegingen maken onder de cape en zei hij dat hij er altijd zo geil van werd als er iemand aan zijn haar zat te frunniken. En nog voor ik een antwoord had, tilde hij de cape op en toonde in de spiegel zijn ontblote mannelijke stijve pik.
‘Tja,’ zei ik grijnzend al knippend, ‘een klein probleempje heb je wel. Een erg klein.’
Daar was hij even stil van.

Even maar, want daarna begon hij over zijn aftrektechnieken te praten, dat hij zich er bij vingerde, wat hem eigenlijk te weinig was, omdat het hem niet diep en vol genoeg was.
‘Koop een dildo,’ grijnsde ik, al knippend.
‘Ik heb liever een echte, denk ik,’ zei de brutale lummel.
‘Nou. Ga je toch naar het parkje,’zei ik, ‘kerels genoeg die jou willen helpen.’
‘Hoe weet jij dat nou?’ zei hij brutaal verbaasd.

Gelukkig kwam toen de volgende klant binnen, want daar had hij me toch bijna te pakken.
‘Zo, je bent klaar…,’ zei ik uiteindelijk en vooral nadrukkelijk, veegde de geknipte donkere haren van de cape en trok die weg, ‘…is het naar je zin?’
Zijn blote pik had hij intussen weer veilig opgeborgen. Maar hij vloekte zacht en diep en langzaam en hartgrondig toen hij het resultaat van mijn knipwerk bezag. Want ik had hem de meest nichterige gedraaide coupe met sliertige punten geknipt, nat van de gel, als kwam hij net onder de douche vandaan. Daar kon hij mee thuis komen, meende ik, en vooral bij zijn voetbalmaten. Verbouwereerd rekende hij af en verdween.

De nieuwe klant keek de voetbaljongen met de lange sterke benen en prachtige kontje in de te versleten spijkerbroek verlekkerd na. Ouwe snoepert, dacht ik, en trok de cape misschien net iets te strak om zijn strot. Want ik was behoorlijk nijdig.

Maar dat voetballende Augustijn me binnen het uur terugbelde, daar had ik niet opgerekend. Nogal kwaad ratelde hij dat hij minstens drie keer onder de douche was geweest en telkens met andere gel iets anders had uitgeprobeerd.
‘Het lijkt op niks,’ zo eindigde hij.
‘O,’ zei ik nuchter, ‘ik vond het wel passen. Bij dat wat je draagt en zoals je je gedraagt…’
Hij sputterde en ontploft zowat, de voetbalfurie.
‘Heb je geen tondeuse?’ vroeg ik velijn.
Hij klapte dicht aan de andere kant van de lijn.
‘Ik ben aan het werk,’ zei ik.
‘Ja maar dit wil ik niet.’
‘Kom dan vanavond maar langs,’ verzuchtte ik.
‘Dan pas?’
‘Ja, zeven uur, dan ben je de eerste.’

En alsof hij geëlektrocuteerd was, zo kwam hij binnen. Het haar in harde gelpunten rechtop, als een egel op een woeste jongenskop, om de zwoele nichterigheid van zijn coupe te maskeren.
Mijn vriendin, die net naar d’r nachtwerk in de zorg ging, schoot er van in de lach, gaf me een zoen en een kneepje in de bil. Zij begreep me tenminste.

‘Ga maar liggen,’ zei ik.
Het is toch wel leuk, die wisselende impulsiviteit van zo’n vurige voetballer, die van ‘woest’ opeens in ‘verbaasd’ veranderde.
‘Ik zal toch eerst die troep uit je haar moeten wassen,’ zei ik.
Hij accepteerde het. Gedwee legde hij zich in de haarwasstoel die zo weinig gebruikt wordt. Opeens leek het een mak lam, in een gewone jeans en een gewoon ruim shirt.
Totdat hem spontaan opeens iets te binnen schoot en hij opnieuw van expressie veranderde.
‘Maar wat gaat het nu worden dan?’
Ik wees naar een foto, een model met een kort sportkapsel en een klein kuifje voorop.
‘Past perfect bij je,’ zei ik.
Ik zag hem nadenken terwijl hij zijn hoofd achterover in de houder legde en ik met de lauwe handdouche de kleverig wordende gel uit de harde punten probeerde te wassen.
‘Maar ik roei ook,’ zei hij dan plotseling.
Natuurlijk, dacht ik, zulke schouders krijg je niet van een balletje trappen.
‘Hoort daar dan een andere coupe bij?’, vroeg ik laconiek.
‘Ik wil het langer houden,’ besliste hij, terwijl hij onmachtig achterover lag in de wasstoel, met gesloten ogen. Mooie lange donkere wimpers. Ik spoelde zijn haar uit en voelde zijn brede jongensschedel.
‘Dat kan ook, hoor’ zei ik, terwijl ik zijn brede hoge borst zag ademen, samen met een hol en slanke sportbuikje dat ontspannen was geworden.
‘Had je iets in gedachten?’, vroeg ik terwijl ik naar zijn jeans keek, naar zijn slanke lijfje met toch nog die bobbel en toch nog steeds die lange en diepe dijen duidelijk zichtbaar.
‘De linker.’ Een sterke roeihand wees naar een andere foto maar ik had moeite om mijn blik van hem af te wenden, moest mij er van losscheuren, die prille volwassen mannelijkheid met die expressieve spontaniteit.

Zeventien, bijna achttien. Verdomme, meende ik, dat was voor mij bijna tien jaar geleden. Dat het zo snel gaat…
‘Eigenlijk alleen nog bijpunten dus?’ vroeg ik terwijl ik mezelf erop betrapte dat ik allang klaar was met wassen en alleen nog zijn schedel masseerde, zijn slapen zelfs.
‘Wat gaat me dit grapje kosten?’, vroeg hij dromerig lui. Hij was nog wakker, dat wel, maar zo heerlijk ontspannen, die lummel.
‘Tja…,’ zei ik, zelf wel heel erg wakker en ook heel nadrukkelijk, ‘…hoe kwam het toch, dat mijn schaar vanmiddag zo raar uitschoot.’

Zijn ontspannen gezicht verstrakte. Ik had hem geraakt, zag ik terwijl ik het wastafeltje wegreed en zijn haar begon te drogen met een handdoek.
‘Voetbalgeintje,’ zei hij uiteindelijk toen ik de stoel elektrisch verstelde. Hij maakte aanstalten om op te staan.
‘Nee, blijf maar zitten, ‘ zei ik, ‘het lukt me zo wel,’ want ik wilde het mooie uitzicht voor geen goud missen. Dat wat er zo heerlijk jong viriel voor me uitgestrekt lag.
‘En daar leen jij je voor,’ zei ik, voortbordurend op zijn excuusje.
‘Ik had het langste haar.’ Zo simpel was het. De voetballer was ook roeier immers en dat vergt een andere look.

Half achterover en zonder cape, lui en ontspannen. Zo lag hij er. Met de roeiknuisten half geopend op het holle sportbuikje en in de lies tegen de dij en langs het volle kruis. Ik zweeg. Het was lastiger knippen in deze houding. Ik stelde de stoel in z’n geheel nog iets hoger. De lighouding bleef. En met mijn zwijgen wilde ik iets forceren, maar het bleef stil. Met mijn handen stelde ik zijn hoofd bij, wat naar links, wat naar rechts, iets voorover, naar achteren. Hij liet het allemaal gebeuren. Als een mak schaap. Ik kreeg er een halve stijve van. Echt.

Ik föhnde zijn haar, ik verwende hem en ik zag hem stil genieten. Bijna met een glimlach op de brede volle lippen. Ik genoot omdat hij genoot. Want er speelde even iets door mijn hoofd. Over homofobe snotneuzen en waarom hij terug was gekomen. Maar ik verdrong die gedachte gelijk weer. Ik moest me geen illusies op de hals halen, die misschien nog wel het vervolg van hun voetbal-treitertechniek waren. Zodat hij uiteindelijk toch kon scoren en het aan jan-en-alleman door kon vertellen: ‘HE-MAN, de kapper heeft wel een vriendin, maar!!!...’

Mooi en dik glanzend, gezond haar. Ik sloeg het wat opzij. Het veerde soepel en krachtig, als de mooie manjongen zelf: soepel en krachtig en gezond. Ik stelde de stoel bij van liggen naar zitten en ik stond op van mijn rolkrukje.
‘Nou, jongen Augustijn….,’ zei ik en zag hem ontwaken in de spiegel. Ik zag ook mijzelf ineens, staande naast hem met een prangende bobbel in mijn kruis en draaide me haastig bij, uit het zicht van ons beide.
‘…wat vind je er van?’, zei ik manhaftig.
Hij glimlachte tegen zichzelf, als een half uitgeslapen genietende godheid met een fantastische ochtenderectie in een halfnatte droom.
‘Ja, zo wil ik het wel houden,’ zei hij langzaam opstaand, ‘wat kost het?’ ‘
Niks joh. Oprottuh. De deur uit.’
‘Goh.’
Daarmee was de kous af.

En ik vergat hem, ik zette hem uit mijn gedachten nadat ik me op hem had afgetrokken en verrukt alleen inslaap viel. Want ook de volgende werkdag zat vol met mannen die afgesproken hadden om zich door mij te knippen.

Het was tien over zeven ’s avonds de volgende dag toen de bel ging, toen mijn vriendin net de deur uit was naar haar nachtzorg en ik de lichten van de salon al had uitgedaan.

Augustijn met een fles cognac. Ik schrok. Ik schrok van de aanblik van een wat hoopvolle glimlach uit verlegenheid. Ik schrok dubbel. Want hij stond er weer in die zo uiterst versleten jeans en dat krappe verschoten shirtje onder een open kort jack. Was het treiterende spel nog niet afgelopen?, dat was mijn argwanende gedachte, die bijna aangeboren is. Maar dat rijmde niet, voelde ik, toen ik de fles aannam en de deur wel onmiddellijk voor zijn neus dicht wilde gooien.
‘Gejat uit de kelder.’
De brede en ondeugend glimlach daarbij was even ontwapend als de eerlijke biecht zelf. Ik schoot er opeens van in de lach. Het ging om zijn gebaar, om zijn houding en zijn komst, zijn outfit ook. Om alles.

Dat hij binnenkwam was zijn initiatief. Dat was hij bij voorbaat van plan geweest, merkte ik. En toen hij voor me uitliep de trap op, had ik die fles cognac wel in zijn heerlijk dansende reet willen drukken, omdat ik niet alleen bijna zeker wist dat hij geen slip droeg, maar ook door al die gaatjes en scheurtjes dacht te zien dat zijn slanke billen even gebruind waren als zijn sterke roeiknuisten en zijn energieke kop.

Hij tapte uit eigen vaatje en in mijn glazen. Een dubbele cognac en misschien wel ruimer nog. En dat hij maar ronddarde in mijn grote achterkamer boven, en niet ging zitten, dat hij praterig was en ik langzaam aan gek werd van die heerlijk dartele roeivoetballer in die uitdagende kleren.
Ik nipte met hem mee, voelde het heerlijke en brandende verdovende afdalen en neerdalen met hem mee.
Hij verlangde en twijfelde tegelijk. Ik voelde het en zag het.
En hij daagde me uit, en praatte: Over dat een strakke sportende HE-MAN aan andermans haar zat te frutselen.

Dat was de druppel!

Toen ik mijzelf terug vond had ik hem al aangevallen, waren we stoeiend over de vloer gerold, had hij mij gevangen in zijn voetbaldijen en zijn roeiarmen en hield me klem. Ik vloekte onder hem en hij grijnsde boven me uit.
‘Rol pepermunt!’, lacht hij boven me.
Ik wilde me van hem los maken. Maar hij was sterk. Krachtiger, want hij wilde dat juist niet, van mij loskomen.

Ik hijgde nog en voelde hoe onze stijve pikken in onze jeans dwars over elkaar geperst lagen, zinderend pijnigend verrukkend. Ik vloekte in stilte terwijl ik zo zwaar ademhaalde met hem boven op me. Ik was te ver gegaan. Ik had me laten lokken en verlokken en verleiden.

En dan begon hij erover, dat hij meisjes geneukt had en zelfs eentje zo gewillig had gevonden om van achteren te naaien, wat wel veel lekkerder was geweest, maar onvoldoende. En dat hij de kerels in het parkje niet vertrouwde omdat er een was geweest die hem zo’n droge vinger in de kont had gedrukt wat zo verschrikkelijk gemeen pijn had gedaan, dat hij het daar niet langer vertrouwde.

Opeens liet hij me los. Nou ja, los?
Hij spreidde zijn armen en benen, als vloog hij. Maar hij leunde met zijn volle gewicht via zijn harde pik op mijn harde pik. De pijnscheut, waarmee hij al mijn voorgeil uit mijn harde lul perste was verrukkelijk, trok heerlijk door tot in mijn ballen, mijn buik. Als reactie sloeg ik met een slag mijn handen op zijn billen, omdat daaronder ergens mijn pijngenot was. Met een vinger haakte ik in een van die gaatjes, schoot er in naar binnen.

Heerlijke billen. Slank en vooral krachtig. Tot hij stopte met vliegen en ons masochistisch pijnigen. Toen tot mals vlees ineens waren ze toen, goddelijk ontspannen en soepel, die billen. En zo warm en zuiver onder die ene vinger die in dat gaatje geschoten was.

Hij grinnikte en zonk op me neer. Hij was superieur en ik, in mijn opgewonden geilheid met een drijfnat geperste lul, vroeg me vertwijfeld af waar ik mee bezig was, en hoe die roeiende voetballummel me toch zover had gekregen.

Toen stond hij op. En ik zag toe, liggend en gehavend meende ik, hoe hij het shirt uittrok met de schoenen en sokken, hoe hij van die idiote geile versleten jeans vol met gaatjes en scheurtjes de pijpen tot vlak boven prachtig kuiten oprolde en er toen als een Boeddha naast me kwam zitten.
Een beachboy Boeddha, met een brede grijns, die over de binnenkant van mijn dij streelde, over mijn ballen, over mijn gepijnigde stijve pik waar hij met zijn volle gewicht al mijn voorgeil had uitgeperst en die nu nat in mijn broek kleefde. Een beachboy naast een drijfnatte geile slet, dacht ik, herademend na onze korte krachtmeting.

‘Je zat je gisteravond aan me op te geilen, kapper. ‘k Zag het wel. En ‘k voelde het ook,’ zei hij.
Ik glimlachte alleen nog maar. Ik had geen zin meer in strijd. Hij had gewonnen. Gewillig liet ik toe dat hij me het shirt, de schoenen en sokken uittrok, ook de broekspijpen tot over de kuiten oprolde. Ik legde mijn handen achter mijn hoofd in een onmachtig toekijken en beleven, als strandgast in mijn eigen kamer
‘Nog een cognacje?’, vroeg hij
‘Nee,’ zei ik, ‘het waren er al drie in een.’
Hij legde zijn hand hoog op de binnenkant van mijn dij en streelde met zijn duim over mijn ballen. Ik kon een huivering van genot niet onderdrukken. Hij glimlachte erom, die mooie Boeddhameester.

Ik zag zijn holle buikje dat zelfs in die gekromde houding amper rimpelde, ik zag zijn mooie getrainde roeilijf, ik zag het zuivere van de gebruinde huid, ik zag jonkheid en volwassenheid over een keerpunt heen. Ik zag een harde mannenpik in zijn versleten jeans knellen. Dan legde ik mijn hand ergens op de binnenkant van zijn ene opengevouwen dij.

‘Ga je me niet neuken?’
Ik glimlachte. Ik was heerlijk ontspannen ineens en toch geil tegelijk.
‘Nog lang niet,’ antwoordde ik ontspannen, ‘misschien wel nooit.’
Ik schoof mijn hand op en voelde over zijn forse ballen in de dunne verwassen broek en streelde die. Hij huiverde genietend. Ik voelde verder, over zijn harde mannenpik die puberaal schokte in mijn hand.
‘Lekker,’ zei hij.
‘Moet ook,’ zei ik.
‘Lekker duurt nooit lang,’ zei hij toen, mij tot actie te verleidend.
‘Bij mij wel,’ zei ik.
‘Je kent me niet,’ zei hij, terwijl ik plagend in zijn harde pik kneep wat hem even deed trillen.
‘Nee, dat is zo,’ gaf ik toe.

Hij voelde over mijn jeanspik, streelde die zonder te knijpen. Ik huiverde. Ik voelde hoe hij een vinger in mijn broeksboord stak en tegen mijn eikel duwde en in mijn natte voorgeil gleed. Dan nam hij zijn vinger met daaraan mijn natte geil in de mond en keek me aan, likte zijn vinger schoon.
‘Lekker,’ zei hij.
Geile charmeur, dacht ik, omdat ik dat vond.
Ik duwde mijn vinger in zijn jeansboord tot tegen zijn eikel. Nat. Drijfnat en klevend, zoals bij mij. Twee drijfnatte sletten, dacht ik. Twee geile hoerenjongens, hoerenmannen. Ik likte zijn natte geil van mijn vinger. Fris geil, licht zilt en keek hem strak aan.
‘Niet lekker?’ vroeg hij omdat ik niets zei.
‘Heerlijk,’ zei ik glimlachend en greep hem opeens om de middel, trok hem achterover. Hij grinnikte, en hij voelde heerlijk en warm en soepel ontspannen aan, dat mooie voetbal roeibeest.
‘Je kunt nu nog terug,’ zei ik.
‘Nee,’ zei hij beslist, ‘ik wil alles.’
‘Je kent mij ook niet,’ dreigde ik streng.
‘Een beetje wel,’ zei hij, de eigenwijze snotjongen, en daarom kneep ik hem hard in zijn ballen.
‘Umpf,’ stootte hij uit, maar verkromp verder geen spier.

‘Alles,’ zei ik zacht, hem herhalend en nam zijn gezicht in mijn handen, trok zijn hoofd naar me toe. Nog voor ik hem met mijn mond aanraakte sloten die mooie grote grijze ogen zich versluierend achter lange donkere wimpers. En ik smolt al bij voorbaad. Ik zoende hem. Ik voelde ontspannen lippen, die zich voegden en die zich met de mijne openden. Langzaam zoog ik hem vast, zoog hij mij vast, proefde ik hem, proefde hij mij. Heerlijk, lief, warm, fris. Langzaam vooral. Ik ervoer een zucht toen hij zijn armen om mijn hoofd legde, en toen hij zijn dij tussen mijn dijen drukte en onze lijven aaneen voegde.

Toen legde ik mijn handen terug op zijn heerlijke billen, maar nu zonder strijd. Heerlijk mals, soms even kronkelend bewegend aanspannend in zijn langzame deining, als hij even onze harde lullen prettig deed samenpersen. Ik streelde zijn warme billen, langzaam, voelde hoe hij genoot, als gisteren in de stoel, zoenend vrijend wegdromen en verlangend bewegend, zuigend.

Ik proefde zijn tong. Het verrukte me omdat hij me voor was, omdat hijzijn tong in mijn mond drong en mijn tong vond. Een zacht ‘mmm’ van hem versmoorde in onze monden, zo heerlijk langzaam samen vrijend, deinend onze pikken knellend.

Ik schoof twee vingers in de gaatjes van zijn broek, over zijn billen. Die intieme warme huid verrukte me. Ik trok zeeruit terug. Ik wilde zijn dijen voelen en strelen en kneden. Ik deed het, die machtige spieren aan de achterkant vlak onder die heerlijke billen, diep er tussen tot stevig in zijn harde kruis achter zijn ballen en drukte zelfs de broeksnaad krachtig tegen zijn aarsje.

Toen begon hij plotseling te snuiven en voelde ik zijn krachten terugkeren, beet hij op mijn lippen en werd hij heftig en trok haastig en wild onze broeken open.

Ik had hem niet meer in de hand en hij zichzelf niet, dat brok vuur ineens. Beide aan elkaars harde en drijfnatte lullen rukkend die uit onze open gulpen staken. Snuivend en vrijend en vechtend vooral, en soppend in elkaars hand neukend, zo rolden we door de kamer. Er was geen houden en keren meer aan. Ik voelde hoe hij kwam. En ik spoot met hem mee. Vrijend leegden we ons tussen ons in, langzamer rollend en vrijend en tongend, we gleden erin weg, het lekte tussen ons uit.

‘Shit,’ zei hij toen hij me uiteindelijk losliet en amechtig achterover naast me lag, met die mooie voldane grijns vol verrukking.
Ik glimlachte. We hadden onze strandbroeken nog steeds aan, alleen onze verslappende lullen staken eruit. En we zaten er onder! Ons zaad zat over gekleefd. Ik zoende hem en trok hem op me. Hij grinnikte zacht, vermoedelijk omdat hij nu nog steeds niet geneukt was.
‘Morgen?’ vroeg hij.
‘Nee, zondagmiddag,’ besliste ik.
‘Hè? En je vriendin dan?’
‘Die woont een verdieping hoger, gewoon op d’r zelf,’ zei ik.
Hij grinnikte zacht en omhelsde me. En ik streelde nog even die heerlijke voetbalbillen onder die dunne verwassen jeans vol gaatjes, en zo vol wilde beloften.

Zondagmiddag.

Ik had mezelf wel voor de kop kunnen slaan om dit vier dagen uit te stellen. Die verdomde geile Augustijn, die prachtige roeivoetballer schoot me wel duizend keer op een dag door de kop. En toch verdomde ik het om me zelf af te trekken. Ik wilde alles voor die middag bewaren, ook al stonden mijn ballen op knappen.

Ik was geil, bloed geil en had me op alles voorbereid, alles ook voorbereid in de slaapkamer, mezelf incluis.Maar als dan de bel gaat en ik door de donker kapsalon naar voren loop, dan zie ik dat hij er NIET ALLEEN staat.
Inwendig vloekend trok ik de deur voor ze open, want dit was niet de bedoeling. Het is hier geen hoerenkast!

Augustijn grijnst ondeugend. Ja, denk ik nog, dank je de koekoek.

‘Dit is Yannick.’
En opeens wordt ik getroffen en hoor ik Augustijn nog maar op afstand praten over, dat ze elkaar eergisterenavond ontmoet hadden bij een roeiwedstrijd en dat het in een keer klikte na een eerste vrijpartij, en dat Yannick alleen vanmiddag kon, zo doende ….

Want het was die blik van die bijna witblonde jongen met het lange sluike haar, die grote en brede lichtblauwe ogen, de frisse volle lippen in een wat verlegen glimlach. Zwoel. Geen wonder, dacht ik, dwars door Augustijns gebabbel heen, terwijl alles in me samenkneep en ik ze binnen nodigde.

Yannick was beduidend ouder dan Augustijn, maar dat viel volledig weg door dat lichtgebronsde blozende, dat onschuldige. Alles steigerde in me. Omdat ik zo geil was en me er zo op had voorbereid. En ergens meende ik dat zelfs Augustijn er nu eentje teveel was. Verdorie, wat deed die lummel me ineens aan.

‘Vind je hem niet leuk?’
Dat was in mijn achterkamer waar ik woonde, toen Augustijn me van achteren vastpakte. Alsof het om een vleeskeuring ging, zo stonden we beiden naar die blonde jongen te kijken. Jongen, ja, want als jezelf bijna zevenentwintig bent, dan is alles tot rond de twintig ‘een jongen’.
‘Hij heeft me ontmaagd,’ bromde Augustijn in mijn oor terwijl hij me vasthield. Nou, dacht ik nog wrang, dat hoef ik dus niet meer te doen, terwijl alles in me groeide en opbloeide.

Yannick bleek een echte solist te zijn, een skiffroeier waar Augustijn ruimschoots van verloren had. Dat zag ik in mijn slaapkamer aan de voorkant, waar ik alles al voorbereid had.

Ik had nog nooit zulke grote verschillen in lichaamsverhoudingen gezien. Dat brede van die schouders samen met de hoge volgespierde blonde borst, en daar onder dat hele slanke van een soepel midden en smalle heupen, en daaronder dan weer die machtige blonde dijen. Augustijn, dacht ik nog, wat doe je me aan, wat voor een droom vertel je me nou toch, lummel. Prachtig en lichtgebronsd, in een doorschijnend bikinislipje vol verrukkelijk groots ontspannen mannenvlees, vol met twee hoge soepele spierbillen. En dan zo verlegen en timide. Daar wordt zelfs en hetero nog geil van.

Misschien hadden ze het wel voorbesproken, die beide lummels en was het vooral Augustijns idee. Maar ik had het ook niet anders gewild. Want laat Augustijn dan een prachtig mooie ontluikende dondersteen zijn, die blonde gebronsde stille zwoele en vooral meer volwassen skiffroeier was als een magneet.

Die heerlijk blonde stille lag in mijn armen en ik proefde die frisse volle lippen als was het fruit, terwijl Augustijn achter me bezig was, geil tegen me opreed en mijn billen bewerkte, mijn gaatje stimulerend natmaakte. Augustijn was maar een heerlijk toevoeging die zelf bloedgeil was en mij terloops opgeilde.

Want ik voelde en proefde maar een ding. Dat warme en beweeglijk aanhankelijke van die zwoel lieve blonde en zo mooie Yannick, die zich al vrijend en zoenend en tongend, zo soepel dat heerlijk onderlijf omdraaide en die prachtige beweeglijke billen in mijn verlangende schoot drukte. Mijn getergde stijve werd opgeslokt in een knijpend gladde gaatje, gemasseerd door slanke en sterke roeibillen, terwijl ik hem in mijn mond opzoog, terwijl ik door die gouden lummel werd verzwolgen tot een mak lam met viriele oerkrachten.

Ik voelde het wel, hoe Augustijns lul in me drong, maar dat was nog maar een tintelden verrukte bijkomstigheid. Want zoals die warme blonde gebronsde bewoog en vrijde en mij met mond en kont opzoog en verzwolg, me masseerde en me gek maakte, terwijl ik ergens nog die blonde natte harde lul van hem in handen kreeg, waardoor hij heerlijk begon te schokken.

Allemachtig. Ik spoot zo...

Ik kwam bij. Ik had me zo verschrikkelijk ontladen, dat ik het me niet kon herinneren ooit vollediger te hebben gespoten. Ik voelde Augustijns kin op mijn schouder achter me en hoe diens warme lul langzaam uit me zakte. Dat was nog steeds vaag en ook wel heerlijk verrukkelijk. Maar omdat ik maar niet los kon komen van die soepele blonde oerkracht die mij had verlangd, die ik had volgespoten, en waar ik nog steeds zo intiem warm instak en ik maar amper kon verslappen, om dat verstilde van kleine beweginkjes en dat aanhankelijke navrijen in die onmogelijk houding.

‘Is hij lief of is hij lief…,’ fluisterde Augustijn met zijn harde kin op mijn schouder vlak bij mijn oor, erna verzuchtend, ‘…shit kapper, wat heb je me machtig lekker in je billen laten neuken. Wat jij daarmee kunt…! Ik wil nooit weer een meid.’

Verdomme, dacht ik terwijl ik bijna mijn nog harde pik langzaam uit de stille blonde Yannick trok huiverend van het geile genot. Langzaam vooral, want ik wist hoe confronterend het was, een leeg getrokken hol dat eenzaam verlaten samenknijpt ook al is het volgeschoten.

‘Augustijn,’ zei ik toen schor, ‘als jij nou de cognac e’s ophaalt. Met drie glazen.’
En gelijk voelde ik een blonde roeihand van Yannick die mijn natte verstijfde pik opnieuw in zijnblonde billen drukte, en proefde opnieuw die frisse lippen en die langzaam intiem bewegend tong tegen de mijne, het aanhankelijk van een hand in mijn hals, het stille ademen. We waren nog niet opgehouden, amper begoonen, zo voelde het terwijl de geile drift weer door mijn lijf joeg.

Het bed bewoog. Augustijn was al terug. Veel te snel. Want de gladde spier was net weer begonnen mijn stijve pik te beknijpen, en de slanke soepel spierbillen waren net weer begonnen mijn stijve te masseren, en ik was net begonnen met het echt proeven van die heerlijk aanhankelijk blonde, het echte bevoelen van dat onmogelijk mooie warme gebronsde roeilijf. Ik trilde en zinderde en hunkerde.

We moesten elkaar wel loslaten. Anders zou het gênant zijn. Maar het ging met moeite en erg traag. Ik lag op mijn rug. Tussen twee tegenpolen in. En een kort moment vroeg ik me af hoe Augustijn het voor elkaar had gekregen, dat hij zich door deze heerlijk zwoele blonde had laten neuken.
Want deze blonde had eigenlijk zelf maar een verlangen, wist ik, bemint worden en genomen te worden.

‘Skoll,’ grijnsde Augustijn, als ging het om een voetbalbiertje.
Ik zag Yannick verstild glimlachen terwijl ik daar open en bloot tussen die twee in lag met mijn vurige en drijfnat geneukte pik, die nog steeds of opnieuw, bikkel hard was, vurig gloeide van de eerste keer glansde.
‘Verdomme kapper…,’ grijnsde de jonge donkere Augustijn naast me,’…ik wist wel dat je geil was.’
Ik grinnikte, met de prachtige blonde Yannick in mijn ene arm. Ook zijn blonde pik was weer stijf.

‘Hoe heet je,’ vroeg Yannick.
Ik kon het niet rijmen. Die stem, dat te slanke en te gespierde soepele wellustlijf, dat lieve in de blik, dat aanhankelijke.
‘Gewoon Hein,’ zei ik schor en nipte dat weg met een slokje van Augustijns cognac. Ik huiverde, omdat even die blonde roeihand zich om mijn ballen sloot en met de vingertoppen tussen mijn dijen over de zo gevoelige haartjes daar achter streelde. Alleen al dat subtiele van dat ene kleine. Ik rilde en verlangde.

‘Ik moet zo naar huis,’ hoorde ik Yannick zeggen. Ik kon zijn zachte melodieuze stem nog steeds niet plaatsen en niet rijmen met al het andere. Augustijn kreunde spijtig. Ze kleden zich aan, en ik ook. Ik liet ze uit. Maar dat Yannick binnen het uur terug zou zijn, dat wist ik, dat voelde ik.

Naakt lagen we daarna in bed. Samen. Open en bloot. We zoenden zoentjes, zogen aan mekaars lippen en streelden. Ik voelde over zijn volle warme blonde dijen, achter zijn ballen, streelde er zijn haartjes en ervoer een versmoord kreunen in mijn mond, een verlangend bewegen, een hunkeren. Die verlangende trilling in dat heerlijke onmogelijk lijf van die lieve, toen ik even zijn nog natte gevoelige gaatje raakte waar mijn zaad nog uitdrupte.
‘Yannick,’ fluisterde ik schor, ‘blijf je?’
Hij bewoog alleen maar. Aanhankelijk.

Yannick. Mooie blonde gebronsde roeier. Ik begrijp het niet. Maar hij is er nu nog steeds. Mijn vriendin begrijpt het wel, zegt ze, ‘Yin en yang.’ Ik weet alleen dat ik alles van hem wil weten, dat ik zijn familie wil zien, dat hij mijn familie moet zien om te zeggen dat hij mijn vent is, dat ik met hem in de stad wil lopen om gewoon een boodschap te doen, samen kleren uit te zoeken….

Echt. Ik kan er niks aan doen. Maar soms springen de tranen me spontaan in de ogen. Ik verlang naar hem als hij er niet is. Dan zie ik hem voor mijn geestesoog, die stille lieve met dat onmogelijke mooie lijf dat naar mij verlangd, die verstilde hartstocht vooral, die subtiele passie, van het bijna onbeweeglijke simpele: tongpuntjes tegen elkaar, of alleen de vingertoppen….

Ik kan erom janken.

‘Kapper, wat zie je er gelukkig uit.’
Nou! Als een mannelijke klant dat zegt….

Dank je wel, stoere ondeugende Augustijn.