Eerst me voorstellen: ik ben een vrouw van 58 jaar, fiets zeer graag, liefst alleen omdat je dan je eigen snelheid, afstand en stopplaatsen kiest. Heb maar een gewone damesfiets, eentja van meer dan 10 jaar oud, zonder versnellingen maar dat houdt me er niet van tegen om soms tegen een gemiddelde van 17km/uur afstanden van +/- 100km te rijden. Ohja, ook goed om te weten is dat ik reeds jaren sliploos door het leven ga. Het is zoals een levenswijze maar gewenning doet het nooit. Het blijft op sommige momenten spannend. Niets is zo leuk om tussen een groep mensen te vertoeven zonder dat iemand weet hoe je voor hen staat. Niemand die iets merkt of mag merken.

Ik was dus weer op mijn eentje op weg voor een fietstochtje. Ik fiets meestal op de jaagpaden langsheen de waterlopen. Daar is het meestal rustig en heb je niet al dat autoverkeer.

Zo ook gisteren. Ik fietste in een lekker zonnetje, leuk rondkijkend, aan niet te veel denkend, gewoon genietend. Ik hoorde achter mij roepen. Het was een groep wielerterroristen, zo noem ik ook vanaf heden. Ik fietste aan de rechterzijde van het jaagpad. De eerste passeerden me moeiteloos, tot ik plots een duw tegen mijn arm voelde, voor ik het besefte kwam ik in aanrijding met een lid van die groep. Ruw werd ik van de baan gereden, reed van de +/- 5meter hoge berm naar beneden en kwam ten val. Gevolg… wiel fiets stuk, schaafwonden op mijn been en bil, verstuikte pols…

De groep stopte en kwamen me helpen. Niemand die zag dat ik geen slipje droeg, daar lette ik wel voor op. Eentje zag dat ik schaafwonden had en dat moest verzorgd worden. Hij zei tegen de anderen dat hij achterbleef om me te helpen. De rest van de groep reed verder. Met het flesje water dat ik steeds bij heb en een zakdoek (een niet gebruikte ? ) wou hij mijn schaafwondjes uitwassen. Ik weigerde eerst en zei dat het niet zo’n erg was maar hij drong aan. Nog voor ik kon reageren, bukte hij zich naast mijn been en begon de wondjes te deppen. Ik probeerde zo goed als mogelijk met mijn hand mijn rok vast te houden zodat hij niet kon zien dat ik geen slipje droeg. Maar de wondjes waren niet iets te hoog en hij zei dat ik geen vrees moest hebben hoor, hij had al wel meer gezien dan een vrouwenbeen. Voor hij mijn antwoordje afwachten, tilde hij mijn rok omhoog. Daarbij ontglipte mijn rok me van tussen de hand en hij kon zien dat ik geen slipje droeg. Hij zei niets maar ik zag aan zijn blik dat hij schrok, maar hij deed zijn best om gewoon te doen en depte de wondjes verder. Hij zei: “dat moet wel ontsmet worden hoor” en zou naar het dorp iets verderop om ontsmetting rijden. Hij vertrok en ik kon me de lach niet onderdrukken toen ik zijn terug voor de ogen nam. Een tiental minuten later was hij weer met een flesje ontsmetting en enkele gaasjes. Zonder enige twijfel zette hij zijn werk voort. Ditmaal hield ik mijn rok niet vast en hij tilde hem weer omhoog. Om de voorbijgangers niet al te veel zicht te geven, stelde ik hem voor om de berm weer af te gaan en ons te onttrekken aan het zicht van anderen. Hij hielp me als een gentleman de berm af en legde onze fietsen ook beneden. Weer begon hij aan het ontsmettingswerk. Heel voorzichtig depte hij met het ontsmettingsmiddel op de wondjes. Om hem wat te helpen hield ik zelf mijn rok vast. Ik was inmiddels de schaamte al voorbij en tilde mijn rok hoog genoeg zodat er geen product op mijn rok zou terecht komen. Dat ik met mijn poesje en kont daar half bloot voor hem stond, deerde me eigenlijk niet meer. Het viel me wel op dat hi nu iets mee naar voren was komen zitten. Zo kreeg hij mooi zicht op mijn poesje dat op enkele cm’s voor zijn ogen was. Om eerlijk te zijn vond ik het best ook wel spannend om daar zo te staan voor een vreemde man. Ik moest wel effe slikken toen hij met zijn ene hand mijn been langs de binnenzijde vast hield om beter te kunnen ontsmetten. Zijn hand was slechts op enkele cm’s van mijn poesje. Toch liet ik hem begaan.

Hij verplaatste zich naar achteren en vroeg me om mijn rok nog iets hoger te tillen, wat ik ook deed. Weer ging hij met zijn andere hand langs de binnenzijde van mijn been. Hij raakte net niet mijn poesje. Ik weet niet hoe ik reageren zou mocht hij het aanraken maar hij bleef beleefd en ondernam niets stouts. Het gaf me meer vertrouwen in hem en ik tilde nu mijn rok bijna geheel omhoog. Hij had nu kijks op mijn volle kont Hij verplaatste zijn hand op mijn kont… Weer effe een rilling over me heen. Men wordt niet alle dagen bij de kont vastgenomen door een andere man hé? Hij bekeek nogmaals de voorkant. Daarna vroeg hij me of er me iemand kon komen halen. Mijn fiets was behoorlijk stuk. Daar kon ik niet meer mee rijden. We belden mijn man en gaven hem een zo goed mogelijk plaats omschrijving. Het zou zeker twee uurtjes duren eer hij daar kon zijn. Er restte ons niets anders dan gewoon te wachten. We trokken nog iets verder van de weg af en zette ons neer op een omgevallen boom. Ik moest van hem mijn rok omhoog houden zodat deze niet de wondjes opnieuw zou bevuilen. Ek zicht moet dat geweest zijn, een vrouw met haar rok omhoog getild zodat ze alles bloot gaf en een man naast me. Af en toe depte hij nog eens op de wondjes. We konden niet anders dat wat te praten en te wachten.

Hij begon me vragen te stellen over het sliploos lopen. Ik antwoordde hem in alle eerlijkheid. Hij bleek oprecht geïnteresseerd en wou er alles over weten. Achja waarom hem er niet alles over vertellen hé?

Toen hij weer rechtstond om de fietsen iets meer naar ons toe te leggen, zag ik dat het hem allemaal niet onbewogen had gelaten. Zo’n koersbroekje verhult niet veel hé? Ik kon het niet laten om hem erop te wijze. Ietwat rood aangelopen antwoordde hij: “tja wat wil je, ik ben ook maar een man hé?” Dat zag ik wel duidelijk ? en hij excuseerde zich. Ach niet erg hé, antwoordde ik nonchalant. In plaats van naast me te komen zitten, ging hij op zijn hurkje voor me zitten. Hij geneerde zicht totaal niet door mij tussen mijn benen te blijven bekijken. Ik vond het ook best spannend en betrapte me er zelfs op dat ik mijn benen iets uit elkaar deed zodat hij een beter zicht kreeg. Slechts een kwartier voorbij sinds ik het telefoontje naar mijn man deed. Nog een hele tijd te gaan. Af en toe hoorde we de passanten praten en dan deden we ons best om stil te zijn. Het was best een lieve en beleefde man. Hij zou niets ongewild doen maar eerlijk gezegd liet dit alles me ook niet onberoerd hoor.

Ik zei hem dat ik moest gaan plassen, stond recht en ging iets verder van onze plaats af om te plassen. Ongevraagd volgde hij me en stelde me voor om mijn rok vast te houden. “Dat kan ik best zelf hoor, ik plas af en toe ook zo wel eens. Wij vrouwen knellen hem dan onder onze armen”. Toch bleef hij staan. Toen deed ik iets dat ikzelf niet van mezelf had verwacht. In plaats mijn rok omhoog te houden, deed ik hem uit. Daar zat ik dan onderaan gans bloot terwijl hij er op zat te kijken. Ik plaste me leeg voor de ogen van die man. Zijn opwinding was nog niet verdwenen zo te zien. Ofwel had hij in zijn koersbroekje een drankflesje verstopt ofwel had hij een behoorlijke stijve. Weerom verbaasde ik mezelf. Ik stond recht, stapte op hem af en trok met veel moeite zijn broekje naar beneden. Toen de rek over zijn piemel schoot, flopte deze recht vooruit. Hij hield me niet tegen en liet me begaan. Ik stond nu recht voor hem en nam zijn stijve in mijn hand. Hij bleef onbewogen voor me staan en ik begon er zachtjes aan te trekken. Ook toen ik voor hem door de benen zakte. Ik begon zijn lid te likken van aan zijn ballen tot aan zijn eikel. Toen ik deze laatste met mijn tong bespeelde, hoorde ik hem kreunen. Dat had hij zeker niet verwacht, ik ook niet eigenlijk. Ik liet hem tot diep in mijn keel komen om daarna weer zachtjes naar de eikel al likkend te gaan. Zo ging ik enkele minuten door en zo te merken kon hij er best van genieten.

Plots trok hij zich achteruit, trok me aan mijn armen omhoog, draaide me om en duwde me zachtjes voorover. Ik wist wat er gebeuren zou. Zou ik dat toestaan? Pijpen tot dat maar ook neuken? Toch liet ik me begeleiden. Ik voelde dat hij zijn plaats innam tussen mijn benen. Ik spreidde ze zodat hij betere toegang had. Ik voelde zijn hand tussen mijn benen gaan. Ik was intussen al redelijk opgewonden geraakt door het voorval zodat enig voorspel niet meer nodig was. Ik voelde zijn piemel tegen mijn kutlipjes duwen en met een duw kwam hij bij me binnen. Zonder verzet gaf ik toe aan de vrijpartij. Ik voelde hem tot diep in me gaan en er weer uit om dan met een langzame stoot weer tot diep binnen te komen. Ik steunde met één hand op de boomstam en met de andere hand kneedde ik goedkeurend zijn ballen telkens als ze tegen min billen kwamen. Zo stonden we daar te neuken. Na enkele minuten hoorde ik zijn ademhaling versnellen, ook zijn stoten werden heviger. Ik besloot door met mijn klitje te spelen, me naar een orgasme te werken. Op een gegeven moment hoorde ik hem zeggen dat hij zou gaan klaar komen. Ik antwoordde verrast van me zelf: “spuit het maar in me.” Dat deed hij dan ook. Ik voelde als het ware zijn sperma bij me binnen spuiten en dat gaf me net de kick om ook klaar te komen. Hij bleef nog een tijdje in me zitten en ik voelde zijn nog na kloppende piemel in me zitten. Toen hij zich uit me terug trok, kwam een klodder sperma mee naar buiten. Het liep van mijn benen naar beneden. Hij nam de zakdoek en veegde me schoon. Ik draaide me om en likte zijn penis schoon. Ik proefde daarbij zijn sperma.

Toen ik weer recht kwam en mijn rokje wou nemen, pakte hij me vast en zoende me volo op de mond. Dat ik naar sperma smaakte, deerde hem niet. Tja toen werden we het ons bewust wat we gedaan hadden. Niet dat ik me er echt over schaamde hoor, ik ben heus al wel wat gewoon maar dit was eigenlijk niet de bedoeling.

We namen weer plaats op onze boomstam. Hij legde zijn hand op mijn been en streelde daarbij de binnen kant van mijn been. Ik vond het een zeer attente man en had absoluut geen spijt. Dat zei ik hem. “Hij ook niet maar wat met mijn man?”, vroeg hij me. Ik zei hem dat ik alles gewoon zou vertellen en dat hij heus niet boos zou zijn. We hebben wel met meer geëxperimenteerd hoor.

Plots rinkelde mijn gsm, het was mijn man en vroeg waar we waren. Na een tijdje kwam mijn man te voet aangelopen. Hij mocht met de wagen niet op het jaagpad. Intussen waren we al weer met onze fietsen boven geraakt. Mijn man had het meteen door dat er wat meer gebeurd was. Ik bevestigde het hem en vroeg of hij de andere man ook kon wegbrengen. “Dat is niet nodig”, antwoordde hij. “Ik rij wel gewoon terug”.

Nog snel wisselden we onze telefoonnummers door. Die man zou er voor zorgen dat alles door de wielergroep vergoed zou worden.

Toen ik alle kosten bijeen had, belde ik hem op en we spraken af dat hij tot bij ons zou komen. Dat gebeurde ook maar is voor een volgende keer.