Gruwel Of Gewoon Gay - 14

*Grote veranderingen vinden plaats op de boerderij. Is dit nu de kat op het spek binden? Wat moeten de jongens uitkijken.

Arend en ik keken elkaar aan. Zijn ogen hadden een warme gloed toe hij zei: ‘Dat komt vast goed kerel en het is een heerlijk gevoel wanneer je liefde wordt beantwoord.’
Mijn hart maakte gewoon een sprongetje en een overvloed van liefde doorstroomde mijn lijf.

Deel 14:
We waren weer op tijd terug op de boerderij en begonnen vast met melken. De anderen waren nog niet terug. Dan hadden we samen tenminste nog een lange avond. Martijn had beloofd geen toespelingen te maken en we mochten wanneer we gedrieën waren best elkaar even knuffelen. Hij had alleen één voorwaarde: Zo nu en dan samen ‘ouderwets’ trekken op de hooizolder moesten we er wel inhouden! Nou, dat beloofden we hem.

Arend en ik deden de melkput en Martijn haalde de laatste paar koeien nog van buiten en ging daarna verder in de stal. Het melken verliep vlotjes. We waren aan het schoonspuiten toe mijn vader verbaasd de stal in kwam met zijn overal in zijn hand aan.

‘Mannen, het was wat uitgelopen, maar ik zie dat het werk al gedaan is. Waar is Martijn?’

‘In de stal.’

‘Maken jullie dit even af? Dan neem ik hem mee naar binnen. Daar is een verrassing voor hem.’

‘Oké. Wij komen zo.’

Martijn ging met pa mee en wij maakten snel voort.

‘Kom even,’ zei Arend, ‘ze zijn nu toch allemaal binnen.’ en hij sleurde me achter de tank. Hij keek me aan. Ik zag ogen vol blijdschap en geile wellust.
‘Ik ben zo blij dat Martijn het weet.’
‘Ik vond het fantastisch hoe hij het opnam. Hij gaat ons nu vast met heel andere ogen en gevoelens bekijken.’
‘Hoezo?’
‘Dat hij zei dat als hij dat allemaal geweten had hij anders tegen over je gedaan had. En beslist niet afwijzend.’
‘En toen dat samen klaarkomen op die steen. Geil man..


Ik werd daar gewoon aangerand.
Wild trok hij de overal van mijn bovenlijf en begon me heftig en hartstochtelijk te kussen. Zo onstuimig dat ik er eerst heel beduusd van was. Maar dat veranderde snel en ik nam hem ook wild te grazen. Ook zijn overal ging naar beneden en bleef op zijn laarzen hangen. Onze monden en tongen vonden elkaar. Onze handen waren overal op elkaars lijf. Ruw en wild trokken we elkaar af. Ik nam zijn paal flink onderhanden en hij de mijne. Onze monden bleven aan elkaar geplakt. We duwden onze onderlichamen tegen elkaar terwijl we met onzer handen het ritme op onze billen aangaven. We waren een stel jonge stieren die in hetzelfde tempo tegen elkaar aanschuurden en dat tegelijk tot een geweldige explosie kwam. Terwijl ik voelde hoe mijn zaadscheuten tussen onze lijven spoot voelde ik die ook van Arend. We drukten onze lijven nog dichter tegen elkaar. Ik kon bijna geen adem meer halen, maar kon wel in die jongen kruipen, zo één voelden we ons. En na de laatste verkrampingen van onze ballen werd de omhelzing iets minder. We zuchtten allebei en keken elkaar met een intens gelukkige blik aan. De damp sloeg gewoon van ons lichaam.

‘Wat ben ik toch blij met jou.’

‘En ik houd van jou en ik hoop nog heel lang.’

‘Ons hele leven lang.’

‘Ik wil geen ander.’

‘Ik ook niet.’

En weer vonden onze lippen elkaar. Ik deed Arends overal over zijn schouder en hij de mijne.
We gingen met onze handen over de buiken.
Ik likte eraan lekker, Goddelijke nectar en Arend likte zijn hand ook af.

‘Mannen zijn jullie daar? De koffie is klaar!’

De stem van Wim galmde door de tankschuur.

‘Ja we zijn hier. We komen eraan.’

Snel deden we onze overal omhoog en dicht en kwamen van achter de melktank te voorschijn. Allebei met een verhitte kop.

‘Jullie schijnen het nog al druk te hebben achter die tank.’ zei Wim en keek ons weer bedachtzaam aan maar hij zei verder niets.

‘Dit is altijd het laatste wat we moesten controleren.’ zei Arend.

‘We zijn nu klaar en komen mee.’

‘Trek dan even jullie gewone kleren aan, want we hebben bezoek.’

‘Oke, dan douchen we ons af en komen. We zijn met 5 minuten klaar.’

‘Dat hoop ik,’ zei Wim en ging grinnikend naar binnen.

Arend en ik keken elkaar aan en gingen via de achterdeur naar boven.

‘Wat doet die man toch geheimzinnig, zou die wat door hebben?’ zei ik.
‘Geen idee, maar hij heeft ons nu bijna twee keer betrapt, maar hij houdt zijn mond wel als die wat in de gaten zou hebben. Dat weet ik zeker.’
‘Kom snel douchen en omkleden, ik ben benieuwd wie er is.’

Martijn had zich ook gedoucht en haast gehad, want zijn overal lag nog zo onder de wastafel.
We deden de douche op slot en kropen samen onder de warme waterstraal. Onze lijven hunkerden tegen elkaar aan. We waren net klaargekomen dus onze knuffel bestond uit een intense beleving van elkaars aanraking onder de warme waterstralen. Arends armen gleden over mijn rug en bleven hangen op mijn billen. Hij streelde die en ging met de vingertoppen door mijn bilnaad. Wat een zalig gevoel maakte zich van mij meester. Ik begon al weer te zwellen. Arend merkte dat.
‘Vind je dat zo lekker?’
Ik kreunde alleen heel zachtjes in zijn nek en deed hetzelfde bij hem. Hij pakte me steviger vast.
‘Zo lekker is dat. ‘fluisterde ik. Ook Arend liet dat niet onberoerd.
‘Dit gaan we verder nog eens uitzoeken.’ grinnikte hij. Zijn lippen vonden de mijne en zijn tong ging gretig maar toch aangenaam mijn mond binnen. Ik beantwoordde in een totale overgave. Mijn hoofd werd licht en kreeg het gevoel alsof ik begon te zweven en er maakte een gevoel van tijdloosheid van mij meester. Ik was één met het water en het lichaam van mijn geliefde. Een gevoel van warmte en geluk overweldigde me gewoon. Ik had toch nooit kunnen dromen dat dit zo overweldigend kon zijn dat je de hele wereld om je heen vergat. Maar daar maakte Arend toch een eind aan.
‘Kom lekker ding, we moeten naar beneden, anders komen ze ons ook nog halen en zo wil jij toch niet gezien worden.’ En hij pakte me liefdevol bij mijn gezwollen mannelijkheid. ‘Kom mee naar de verrassing.’
Even nog een snelle knuffel en korte tongzoen, afdrogen, aankleden en naar beneden.

We kwamen met nieuwsgierige blikken de keuken binnen. Daar zat niemand. Dus snel door naar de woonkamer. We deden de deur open. Het praten verstomde. Het was een wonderbaarlijk tafereel. Daar zat Martijn met een vuurrode kop, heel ongemakkelijk kijkend. Daarnaast mijn vader en Wim en op de bank zaten mijn moeder en Angela.
Wij tegelijk als uit één mond:

‘Angela?’

Mijn moeder stond op en gebaarde ons te zitten.

‘We hadden Wim gevraagd jullie op te halen zodat we het verhaal in één keer konden vertellen. Maar papa en ik hebben eerst even met Martijn gepraat, voorat we een besluit konden nemen en jullie konden inlichten. Goed dat jullie nog even moesten afmelken en douchen en zo kon alles gaan zoals wij dat graag wilden. Jullie zien dat Angela hier is. En dat is niet zonder reden.’

Wij keken van Angela naar Martijn die met een gebogen hoofd allen maar naar zijn voeten keek. Ook Angela zat ongemakkelijk maar hield haar blik op ons gericht. Wat werd er van ons verwacht?
Mijn moeder ging verder met haar verhaal.

‘Vandaag hebben we een uitgebreid gesprek gehad met Angela, haar moeder, Wim, Ria, jouw moeder papa en ik. Wij wisten de wens van Angela dat ze graag de school hier wil afmaken. Het is nog een paar maand voor het eindexamen en ze staat wat de schoolonderzoeken aangaat tot nu toe goed voor.’ En grinnikend vervolgde ze: ‘En jullie trouwens ook.’
‘Haar moeder wil beslist niet terug naar de pastorie en haar tante woont te ver weg om dagelijks heen en weer te reizen. Dus er was een groot probleem.
Wim, papa en ik hebben tot diep in de nacht overleg gehad en kwamen tot de volgende oplossing. Wanneer jullie het er mee eens zijn komt Angela hier tot na het examen logeren. We hebben kamers genoeg dus aan ruimte geen gebrek en omdat jullie goed met elkaar overweg kunnen en bij elkaar in de klas zitten kunnen jullie elkaar en haar goed ondersteunen. Wim heeft aangeboden regelmatig en zo als die kan te komen om haar en de drie andere meisjes verder te begeleiden. Maar omdat we weten dat er tussen Martijn en Angela een hechte vriendschapsband is hebben we eerst aan Martijn gevraagd of hij dat wel zag zitten. Daarom haalde papa hem eerder uit de stal. Martijn ziet het zitten en ik denk Arend, dat jij daar ook geen probleem mee hebt.’

Arend keek de kring rond en stamelde: ’Nee natuurlijk niet, maar ik denk dat dit Martijn en mij wel erg overvalt. Niet dat ik op tegen ben hoor, helemaal niet.’

‘Dat is zo jongen. Maar er is meer en daarom zeg ik dit waar Jan ook bij is. Wij hebben Ria gevraagd of Jan hier de komende tijd ook wat meer kan zijn. Dan zijn jullie met z’n vieren en kunnen jullie gezamenlijk opstomen naar het examen. Maar jullie en Jan moeten dat natuurlijk wel zien zitten.

( Dit was in het gesprek vannacht een voorstel van Wim geweest. Zijn motivatie was dat wanneer Martijn en Angela veel samen zouden optrekken Arend zich over kon gaan voelen. En er waren van het hele voorval schachtoffers genoeg en er moesten er niet meer gecreëerd worden. Zijn andere vermoedens sprak hij niet uit. Tijd geeft vaak antwoord op vele vragen.)

Ik keek naar Arend en naar Martijn, die beiden mijn blik beantwoordden met een knik. Arend deed heel veel moeite om gewoon te kijken en ondanks alles trachtte Martijn een grijns te onderdrukken.
‘Vonden mijn ouders dat goed?’

‘Ja, want we denken dat als Angela in een groepje en haar verwerkingsproces doormaakt onder begeleiding van Wim ze daar later geen last meer van zal hebben. En vooral jullie samen. Zij ziet het natuurlijk ook zitten want anders waren we daar ook niet op door gegaan.’

‘Ik vind het prima, maar waar slaap ik dan.’

‘In de logeerkamer waar Wim nu slaapt en wanneer hij hier is slaap je thuis of bij één van de jongens.’

Arend grinnikte: ‘Dan moeten we je maar delen, de ene keer bij Martijn en de andere keer bij mij, zoveel verschil is er niet.’

Martijn keek op en grinnikte, maar voordat hij een opmerking kon plaatsen zei moeder:
‘Dat zien we dan wel.’

‘Blijf ik hier vannacht dan al?’ Vroeg ik onnozel.

‘Ja, maar dan ben ik er ook en de komende tijd vaker, ‘ glimlachte Wim, ‘dus zul je dan bij een van de jongens op de kamer moeten en je hebt de keus, of niet soms.’ En hij keek Arend en mij om de beurt vluchtig aan en grijnsde.

‘Natuurlijk mag je naar huis, maar je mag ook hier blijven. Het is waar je zelf voor kiest.’

‘Wat doet Angela dan?’ vroeg Martijn.

‘Die blijft hier. Haar spullen staan in de auto en moeten nog naar haar kamer worden gebracht.’

Arend liep naar Angela en knuffelde haar. ‘Welkom is de familie, dan hebben we er ook een zusje bij.’

Angela lachte en werd door iedereen geknuffeld en iedereen praatte door elkaar heen.
Maar mam pakte door:

‘Martijn als jij Angela helpt met haar bagage en haar de kamer wijst dan zet ik nog even een vers bakkie. En Jan wat doe jij?’

‘Ik weet het eigenlijk nog niet het is erg onverwachts, maar ik vind het wel leuk.’

Martijn stond op en zei:

‘Jan als jij nu samen met Arend wat spullen ophaalt van huis, installeer je dan eerst maar bij Arend. We zien later dan wel of je de volgende periode bij mij komt.’

‘Gelijk heb je Martijn,’ zei Arend met een grijns.

‘Kom Jan, dan gaan wij naar jouw huis en dan kan Martijn in alle rust Angela haar kamer wijzen. Ik denk dat die ook veel te bespreken hebben en daar hoeven wij ook niet bij te zijn.’ en hij keek zijn broer veel betekenend aan en knikte hem bemoedigend broederlijk toe.

Met een: ‘Zo is dat,’ gingen ze allemaal hun ding doen.

We waren nauwelijks uit het zicht of Arend omhelsde me: ‘Jan wat heerlijk, dan liggen we nachten lang bij elkaar en laat ik je nooit meer gaan.’
Ik kon niets terug zeggen want een hartstochtelijke kus onderstreepte deze opmerking. We hoorden een deur en snelden naar onze fietsen. We wisten niet hoe gauw we naar mijn huis moesten gaan om de spullen te halen. Bij ons thuis stonden mijn ouders met een grijns ons op te wachten. Marieke had hen al gebeld en ze waren dus voorbereid.
‘We hadden al gedacht dat jullie daar direct werk van zouden maken. Fijn zo. Op deze manier hebben Martijn en Angela iets meer de ruimte om elkaar wel of niet beter te leren kennen. De tijd zal het uitwijzen. En ik denk dat jullie het ook niet vervelend vinden een tijdje wat meer in elkaars gezelschap te zijn. Want zo te zien hebben jullie het samen best naar jullie zin.’

Ik schrok. Zouden ze wat aan mij gemerkt hebben. Ik was de laatste paar dagen wel erg opgewekt en bijna continu op de boerderij en wanneer ik thuis was was Arend bij me. Nee, dat kon niet. We gaven toch echt geen aanleiding. Maar moeders (en ook vaders) voelen huin kinderen vaak feilloos aan. Ik ging er verder niet op in en vroeg nonchalant:
‘Wat zal ik meenemen mam.’
Neem een een broek en een paar t shirts mee en wat ondergoed en sokken. We wonen nog steeds in de buurt en ik hoop je toch wel heel regelmatig te zien.
Natuurlijk mama, ik neem bijna niets mee, want ik wil hier iedere dag komen. Mail chequen en zo en even achter de pc op internet en misschien ook wel even op mijn eigen stek zijn. Gelukkig ben ik de wereld niet uit.’

‘Vergeet niet je schoolspullen voor maandag, dat lijkt me wel handig. Ga maar even met hem mee naar boven Arend, dan kun je hem helpen.’

Arend en ik liepen de trap op en ik deed de slaapkamerdeur achter me dicht. Ik was eigenlijk een beetje beduusd over de opmerking van mijn moeder. Arend zag dat anders en voelde het juist aan als blijk van hun instemming. Het zal dan wel.

‘Kom eens hier,’zei hij en hij pakte me om mijn middel. ‘Je wilt het toch wel?’

‘Ja, natuurlijk man, maar ik wil nog echt niet uit de kast. Al moet ik wel zeggen dat ik heel blij ben dat Martijn het weet. Dan hoeven we tenminste niet constant poppenkast te spelen.’

‘Je hebt helemaal gelijk en we blijven samen trekken, maar nu jij.’ en hij zoende me hartstochtelijk.
Alhoewel we nog niet zo lang geleden waren klaargekomen spanden onze kruizen zich meer in een mum van tijd.
‘Wat ben jij toch een geile beer.’ Grinnikte Arend terwijl hij me bij mijn kruis pakte.
‘En jij dan’ en ik pakte ook hem stevig vast.

Arend deed mijn broek los en ging met zijn handen over mijn billen.
Heel zacht streelde hij het donshaar zodat de haren op mijn armen en benen rechtop gingen staan. Hij zag het en moest lachen.

‘Lekker?’

‘Ja ga door.’

Ik bleef staan met mijn ogen dicht terwijl Arend op zijn knieën zakte en mijn pik in de mond nam. Verder deed hij niets. Ik voelde de warmte van zijn mond om mijn eikel. En de strelingen over mijn billen. Met zijn vingers ging hij langs mijn bilspeet naar beneden en weer maakte een huivering van lust van mij meester. Hoe fel en hartstochtelijk hij vanmiddag was zo zacht en aftastend voelde hij nu de vormen van mijn stevige billen. Toen hij met zijn handen bij mij bilwangen was reageerde ik om naar voren te stoten en met onverwachte beweging schoot mijn pik ver bij hen naar binnen. Hij kokhalsde van die plotselinge penetratie en ik trok mijn paal snel terug.
Ik hees Arend omhoog en deed zijn boek los.

‘Blijf staan doe je ogen dicht en ik zal je laten voelen wat je bij mij deed. Ongelofelijk die heerlijk zacht donzen billen. Die stevige billen die elkaar ontmoetten in een heerlijk spleet. Arend ging iets met zijn kont naar achteren zodat er ruimte ontstond. Het was alsof zijn billen stoomden. Een enorme warme kwam langs mijn vingertoppen. Ik deed zijn pik in mijn mond en bewoog deze heen en weer terwijl ik langs zijn bilspleet wreef.

‘Stop Jan, anders kom ik en ik wil wachten tot vanavond om er volop van te genieten.’

Ik ging weer staan en we omhelsden elkaar en eindigen met een intens voelende zachte en zeer subtiel aanvoelende tongzoen. Wat kon teder bezig zijn je in hogere sferen brengen.

“Moeten die boeken nog gedrukt worden of zo!’ klonk de stem van mijn vader onder aan de trap. ‘We willen nog even wat zaakjes met jullie doorspreken.’
We schrokken ons lam en de stijfheid was in één klap verdwenen. Wat een klungels waren we toch. We lieten ons gewoon door onze liefde meeslepen. Tijd valt dan gewoon weg. Als we samen waren was het hek van de dam en de stier in ons los. Gauw de tas pakken en naar beneden. Mijn vader besprak in het kort de motieven van het besluit en was blij dat wij er mee instemden. Arend had hier natuurlijk ook mogen komen maar dan had het groepseffect minder betekenis. Ze hoopten op een snel herstel voor de drie meisjes. Maar ze hadden alle vertrouwen in Wim en vooral de drie jongens.
We kregen beiden een dikke knuffel van mijn ouders en gingen weer terug.

Ik kan wel zeggen dat ik heel opgetogen was. De komende maanden samen op de boerderij. Samen naar school, samen studeren, maar vooral samen met Arend en dan ook nog samen in één bed. De hele nacht. Nachten lang.