Damn guys, alle reacties en mailtjes, super bedankt! Hierrrrr het dertiende deel. Dit keer ‘iets’ anders geschreven dan wat jullie gewend zijn, niet door de ogen van Quint maar door iemand anders om het verhaal zo compleet mogelijk te maken. ;)

Nadat ik was weggefietst van het schoolplein af, ging het opstootje nog door. Ik liet Stenn achter, terwijl hij nog naar me toe rende. Maar tevergeefs. Ik hoorde ‘m nog ‘Quint wacht!’ roepen, maar ik luisterde er niet naar.

Snikkend en huilend fietste ik weg. Tranen liepen over m’n wangen, een bloedneus, een bebloede lip. Het zag er waarschijnlijk niet uit, maar ik had er geen erg in. En alsof het niet erger kon, het begon keihard te regenen. Er ging van alles door m’n hoofd. hoe ik in deze situatie terecht kwam. Ik fietste door en door, zo snel mogelijk weg hier. Bij het kruispunt aangekomen stak ik zonder te kijken over, in m’n ooghoeken zag ik een groot fel licht van links komen. Ik keek verschrikt naar links, maar het was al te laat.
…
‘Jelmer! Tom! Timo! Waar the f*ck bemoeien jullie je mee?! Blijven jullie aan de kant van die flikker staan?’ roept Thomas. ‘Die ‘flikker’ is wel onze beste vriend, jouw beste vriend gast!’ antwoord Jelmer. ‘Mensen die geheimen hebben voor beste vrienden noem ik geen beste vrienden. Hij is een flikker, samen met die gast’ en Thomas wijst naar Stenn. ‘Beetje toevallig he. Jij komt er ineens dit jaar bij ons in de klas, en hij is ineens homo.’ Stenn stond er verloren bij, in z’n gedachten, hij hoorde totaal niet wat Thomas allemaal aan het roepen was. Ondertussen stonden Kim en Amy bij hem, gerust te stellen, maar dat hielp niet. Er ging van alles door zijn hoofd heen, wie maakte de foto, wie stuurde überhaupt die foto?! Stenn haalde in één ruk z’n iPhone uit z’n broekzak, opent Whatsapp en opent de groepsapp. Direct ziet hij door wie hij is verstuurd, en die persoon staat op het schoolplein. Hij draait zijn hoofd naar degene toe, een intense woede komt naar boven.

In één richting loopt hij naar de groep scholieren, ze hadden in een rondje om Tom, Timo, Jelmer en Thomas heen verzameld. ‘Stenn wat ga je doen?!’ roept Kim terwijl ze achter hem aan loopt. Hij duwt de nieuwsgierige toeschouwers opzij. Er is ineens een stilte, iedereen draait zijn en haar hoofd naar Stenn toe. Als blikken konden doden, dan was het wel de blik van Stenn op dat moment. Thomas kijkt verontrustend om zich heen, het enige waar de ogen van Stenn op gericht zijn, is Thomas. Stenn balt zijn vuisten. Maar al snel komen Kim en Amy om hem te kalmeren. ‘Stenn dit is NIET de oplossing, dit maakt het alleen maar erger’ zegt Kim. De handen van Kim en Amy liggen op de schouders van Stenn, hopend dat hij niet iets stoms gaat doen. ‘Tho, je hebt echt een grote fout gemaakt, je beste vriend zo naaien’ zegt Tom. ‘Fout? Naaien? De enige die hier is genaaid is Stenn door Quint, of andersom, de flikkers’ antwoord Thomas, en wederom wijst hij naar Stenn.

‘O nee…’ hoor je Kim nog zeggen. Dit is de druppel voor Stenn. Hij loopt op Thomas af, zijn twee compagnons proberen Stenn nog tegen te houden maar hij duwt ze opzij. Met veel kracht duwt hij tegen de borst van Thomas, keihard valt hij achterover op de grond, nog net niet met zijn achterhoofd op de tegels. Hij plaatst zijn handen op de keel van Thomas. Thomas stribbelt en zwaait met zijn armen tegen. Er komt geen woord uit Thomas, op gepiep na. Stenn knijpt zijn keel zowat dicht. De drie vrienden houden Thomas z’n compagnons tegen. ‘Stenn hou op!’ roept Amy. ‘Heb jij die f*cking foto gemaakt?! Ben je ons gevolgd die avond?! Waarom heb je die foto gestuurd?!’ schreeuwt Stenn tegen Thomas. Antwoorden kan Thomas niet, zijn keel wordt zo goed als dicht geknepen. Een rood hoofd als gevolg. ‘Stenn laat hem nu los! Dit maakt het alleen maar erger!’ roept Kim.

Ineens komen er drie leraren door de groep scholieren heen, ‘Stenn! Laat Thomas los, nu!’ roept meneer Jansens, onze mentor en leraar geschiedenis. Stenn geeft er geen gehoor aan. ‘Waarom deed je dit?!’ roept Stenn nog naar Thomas. Hardhandig halen meneer Jansens en meneer Kuijpers Stenn van Thomas af. Mevrouw Smits haalt de vrienden van Stenn los van Thomas z’n compagnons. Er is ineens een totale stilte op het schoolplein. Ook de teamleider van de HAVO-afdeling komt er bij, meneer Hoekstra. ‘Jij!’ en hij wijst naar Thomas, ‘Met mij mee!’ roept hij. ‘Maar meneer…’ ‘Nee niks ‘maar meneer’, bespaar me de bullshit. En jij Stenn, met meneer Jansens mee!’ en Stenn pakt zijn tas van de grond, enigszins terneergeslagen. ‘En jullie allemaal, naar de les, en wel heel snel!’ schreeuwt meneer Hoekstra naar de scholieren. De stilte veranderd in hard gefluister en de scholieren lopen het schoolgebouw weer binnen. Ook de jongens Stenn en Thomas samen met de leraren. Ieder afzonderlijk, het laatste wat er nog moet gebeuren is deze twee jongens bij elkaar in één ruimte zetten.

Stenn en meneer Jansens lopen naar het lokaal waar meneer Jansens altijd les geeft, hij haalt de deur van het slot en lopen naar binnen. ‘Ga zitten Stenn’, zegt meneer Jansens. Zonder om ook maar een woord uit te spreken neemt hij plaats, ondertussen zet meneer Jansens een beker met water voor z’n neus. ‘Drink wat’ en gretig drinkt Stenn wat grote slokken water. ‘Wat was dat ineens tussen jou en Thomas..?’ vraagt meneer Jansens afwachtend. ‘Ehm… Uhm…’ stamelt Stenn. ‘Laat ik het anders vragen, wat is er gebeurd waardoor jij ineens bovenop Thomas zit en zijn keel dichtknijpt?’ vraagt meneer Jansens. ‘Hij eh… stuurde een foto in het groepsgesprek van onze klas van ehm ja… Van mij en Quint, die eh ja…’ ‘Die wat?’ onderbreekt meneer Jansens Stenn. ‘Ik weet niet hoe ik het moet zeggen’ antwoord Stenn. ‘Vertel het gewoon Stenn, ik wil weten wat hier aan vooraf ging!’ ‘Okay okay! Ik zoende Quint, of hij mij, ik weet het niet meer. We zoenden okay! Dat was die foto!’ De tranen staan in zijn ogen, het is ook direct stil in het lokaal. ‘En wat gebeurde er nadat die foto was gestuurd..?’ ‘Quint ging snel uit het lokaal, had zich opgesloten op de toiletten, we zochten hem, Jelmer vond hem. Maar toen ging hij naar beneden, wilde z’n fiets pakken en wegfietsten totdat Thomas de confrontatie opzocht met Quint…’ en zo vertelde Stenn de rest van het hele verhaal.

Meneer Jansens trekt z’n wenkbrauwen op, zucht even. ‘Dit is een heel verhaal Stenn…’ ‘Ten eerste, hoe jij het hebt aangepakt, dat is ook fout, hoe fout Thomas ook zat. En ten tweede, niemand mag jou en Quint zo veroordelen omdat jullie elkaar leuk vinden.’ Meneer Jansens schenkt nog wat water in. ‘Ik ga even naar meneer Hoekstra, even praten, jij blijft hier zitten en je verlaat dit lokaal niet.’ Stenn knikt. ‘Ondertussen probeer jij Quint te bereiken, ik wil weten waar hij is’ zegt meneer Jansens en hij verlaat het lokaal. Direct pakt Stenn zijn iPhone uit z’n broekzak en belt hij Quint. Tevergeefs, hij krijgt direct zijn voicemail. Hij belt nog twee keer maar ook dan krijgt hij zijn voicemail. Hij stuurt Quint een appje: ‘Quint, waar ben je? Ik maak me zorgen qt.’ Zijn telefoon staat roodgloeiend, het is druk in de groepsgesprekken van de klas en de twee gesprekken met zijn vrienden. Ook krijgt hij veel appjes in privé gesprekken, vrienden en klasgenoten. Maar hij wilt maar één appje zien, en dat is een appje van Quint.

Na een kwartier komt meneer Jansens terug, in gezelschap met meneer Hoekstra, de teamleider. ‘Ik wil dat je rustig blijft met wat ik nu ga zeggen… Thomas heeft inderdaad die foto gemaakt.’ Direct staat Stenn op, gooit zowat het tafeltje waar hij aan zat, omhoog, ‘Wat?! Heeft hij dit gedaan?! Ik maak hem…’ ‘NEE! Niks daarvan, zitten blijven en laat me uitpraten’ roept meneer Hoekstra. Als een gehoorzaam hondje neemt hij weer plaats op de stoel. Hij zuchtte, ‘Sorry… Ik ehm…’ ‘Luister, we snappen dat je je laat leiden door je emoties, maar hoe vreselijk het ook is, je moet kalm blijven’ onderbreekt meneer Hoekstra Stenn. Stenn knikte. ‘Thomas heeft spijt, hij had die avond teveel gedronken en achtervolgde jullie. Hij zei dat het gedeeltelijk door de alcohol kwam door die foto te maken, maar zijn eigen keuze is geweest om die foto uiteindelijk door te sturen. Hij heeft veel spijt, en hij ziet nu in wat hij heeft gedaan en hoe fout hij zat. Jij daarentegen, jij zat ook fout Stenn. We gaan hier niet voor eigen rechter spelen, ook niet met geweld.’ ‘Ik weet het, word ik geschorst..?’ vraagt Stenn. ‘Nee, maar dat vind ik nu ook niet belangrijk, ik vind het belangrijker om te weten waar Quint is, weet je dat?’ vraagt meneer Hoekstra. ‘Nee meneer, ik belde hem, maar kreeg zijn voicemail, en hij antwoord niet op mijn appjes.’ ‘Dan gaat meneer Jansens Quint zijn ouders bellen, dan gaan wij naar je klas toe’ vertelt meneer Hoekstra.

Samen met meneer Hoekstra loopt Stenn door het schoolgebouw heen. Onderweg wordt hij aangekeken door scholieren, het vuurtje ging al snel door de school heen. Vrijwel iedereen kreeg er lucht van wat er afgelopen uur zich heeft afgespeeld. Meneer Hoekstra zet Stenn in het lokaal naast het lokaal waar zijn klas op dat moment les krijgt, ‘Wacht hier’ zegt hij. Meneer Hoekstra loopt naar zijn klas toe, verteld wat er is gebeurd en hoe de klas er mee om moet gaan, met nadruk over de acceptatie. Ondertussen belt Stenn Quint en stuurt hij appjes naar hem toe, maar wederom geen antwoord. De deur van het lokaal gaat open. ‘Kom maar Stenn.’ Stenn staat op, pakt zijn tas en loopt naar zijn klas toe, neemt plaats op zijn vaste plek. Hij werpt een blik op de stoel van Quint, leeg. Het is stil in het lokaal, normaal gesproken is het altijd druk en luidruchtig, omdat de klas best druk is, maar na wat er daarstraks is gebeurd, is alles anders. De lerares hervat haar les, alsof er niks gebeurd is. ‘Mevrouw, mag ik wat zeggen?’ roept een klasgenoot van Stenn. ‘Ga je gang.’ ‘Stenn, wat er is gebeurd vanochtend, hoe we reageerden op de foto uit het groepsgesprek, en wat ik zei, het spijt me, dat had ik niet moeten doen. Je bent nog steeds de Stenn als daarvoor, bullshit dat je nu ineens anders bent. Ik accepteer je gewoon man’ vertelt hij. Ook de rest van de klas valt hem bij. Stenn krijgt veel vragen om zijn oren heen, vrijwel alle cliché vragen. ‘Wanneer wist je dat je gay was?’ ‘Ben je al out bij je ouders?’ En zo gaat het door tot de bel gaat. Iedereen pakt z’n spullen en loopt nog even naar Stenn toe, schouderklopjes en om nog even te zeggen dat ze ‘m accepteren en respect hebben. Alleen zijn vrienden blijven achter. ‘Ik laat jullie wel even, jullie hebben nog wat bij te praten. Doe de deur wel dicht als jullie het lokaal verlaten’ zegt de lerares en ze doet de deur achter haar dicht.

‘Waar is Quint?’ vraagt Kim. ‘Ik hoopte dat jullie dat wisten…’ antwoord Stenn. Iedereen schud zijn en haar hoofd. ‘Maar volgens mij heb ik jullie ook wat te vertellen’ vervolgt Stenn. ‘Maat, dat is niet nodig, ik accepteer je, en ik denk dat ik namens iedereen spreek hier’ antwoord Jelmer. ‘Ik vind het echt leuk voor jullie hoor’ zegt Zoey. Ook Amy, Tom en Timo vinden het geen probleem. ‘Heb je nog gepraat met Thomas?’ vraagt Timo. ‘Nee man, maar hij heeft die foto gemaakt, toen hij teveel gedronken had’ antwoord Stenn. Iedereen is toch verbaasd, waarom hij dat heeft gedaan en wat hem bezielde.

Na een kwartier gaat de bel weer, de volgende les. Het vriendengroepje loopt zo door de gangen naar de volgende les. Stenn krijgt de hele tijd blikken van andere scholieren. ‘Het komt wel goed’ stelt Kim hem gerust. ‘Het boeit me niet, ik wil gewoon weten waar Quint uithangt…’ Aangekomen in de volgende les moest de draad weer opgepakt worden. Net zodra de boeken uit de tas worden gehaald, klopt er iemand aan de deur. ‘Ja?’ zegt meneer Kuijpers van Wiskunde. Het is onze mentor, meneer Jansens. ‘Heb je even een tel?’ En zo staan ze beiden op de gang, deur op een kier. Stenn kan maar niet horen waar het over gaat. Gaat het over Quint? Weten ze waar hij is..? Meneer Kuijpers komt het lokaal weer ingelopen. ‘Stenn, kom maar mee’ zegt meneer Jansens. Er is een dodelijke stilte in het lokaal, totdat Stenn het lokaal verlaat en de gang op loopt met meneer Jansens. Beiden lopen ze naar het kantoor van meneer Hoekstra, de teamleider.

‘Neem plaats Stenn.’ ‘Weten jullie waar Quint is?’ vraagt Stenn hoopvol. ‘Ja we weten waar Quint is Stenn…’ zegt mevrouw Smits van Nederlands die er ook is. ‘Echt?! Waar is ‘ie?’ vraagt Stenn met een glimlach op z’n gezicht. Maar die glimlach is van korte duur als hij naar de leraren kijkt. Alle drie trekken ze een somber gezicht. ‘Lieve Stenn… Quint heeft een ongeluk gehad…’ verteld mevrouw Smits. De tranen springen in Stenn zijn ogen. ‘Zijn ouders hebben net gebeld, hij wordt nu behandeld door het ziekenhuis personeel waar hij daarstraks is binnen gebracht’ vervolgt meneer Hoekstra. De tranen lopen over de wangen van Stenn. Er komt niks uit ‘m. ‘We zullen je vrienden halen, die willen ook graag weten wat er is gebeurd’ en zo blijft Stenn met meneer Jansens achter in het kantoor. ‘Gaat het een beetje Stenn? Ik snap dat het lastig is…’ zegt meneer Jansens. ‘Hoe weet u dat nou?! Ik kon hem tegenhouden! Als ik hem tegenhield was dit niet gebeurd, dit is mijn schuld!’ huilt Stenn. ‘Dit is absoluut niet jouw schuld Stenn, geloof me…’ ‘U heeft gelijk, het is de schuld van die eikel, Thomas! Echt, als ik hem weer tegenkom…’ en Stenn zijn hoofd wordt rood van woede. ‘Stenn, luister, dit heeft Thomas absoluut niet gewild dat Quint een ongeluk zou krijgen, probeer rustig te blijven.’ ‘Rustig? RUSTIG?! Quint heeft een f*cking ongeluk gehad, wie weet hoe ernstig!’ barst Stenn uit in woede. Hij staat op, is in alle staat om weg te lopen. Maar meneer Jansens pakt hem vast en probeert hem tegen te houden. ‘Laat me los, ik wil naar Quint!’ Stenn verzet zich, hij wilt naar Quint toe, maar dat kan niet… Al snel geeft Stenn zijn verzet op en kruipt hij in elkaar in de armen van meneer Jansens die hem probeert te kalmeren en te troosten.

Zijn vrienden komen het kantoor binnen. De meiden hebben eveneens tranen over hun wangen lopen. Op de gang zijn ze bijgepraat door mevrouw Smits. ‘Ocharme toch’ zegt Kim en ze ontfermt zich direct over Stenn, Iedereen is aangeslagen, de jongens proberen zich groot te houden maar door het gehuil van de meiden, en het zien van een ontroostbare Stenn, breekt hun ook. ‘Ik laat jullie even’ en meneer Jansens loopt het kantoor uit. Nadat er even een tijdje gehuild is, komen de vragen, maar veel antwoorden zijn er niet. Ze zijn er voor elkaar, als een echte vriendengroep, terwijl er eentje helaas mist… Na een kwartier komt meneer Jansens het kantoor binnen. ‘Jullie hebben nog twee uur les, ik heb de leraren al verteld wat er gaande is, de klas ingelicht. De leraren houden er rekening heen, maar voor afleiding, is het beter dat jullie naar de les gaan.’ Zo loopt het voltallige vriendengroepje weer naar de les. Veel aandacht is er niet voor de lesstof, Stenn kijkt langdurig naar buiten. Buiten waar het regent en somber is, precies het juiste weer voor zo’n sombere dag. Z’n coming out heeft hij totaal niet zo voor ogen gehad. Maar het is niet anders. De laatste bel gaat, met z’n allen lopen ze naar de lockers, dumpen wat spullen en doen wat spullen in de tassen. Via de aula lopen ze naar de uitgang van het schoolgebouw. Jelmer tikt Stenn aan en wijst naar twee mensen die aan een tafel zitten samen met meneer Jansens, het zijn Stenn z’n ouders. Hard loopt hij naar zijn ouders toe, hij krijgt een dikke knuffel van ze. ‘Stenn, we houden elkaar op de hoogte, ik zie je morgenochtend eerste uur mentorles, sterkte jongen’ en meneer Jansens liep weg.

‘Jongen toch, dat dit zo moest gaan…’ zijn moeder geeft Stenn een dikke knuffel. Ook zijn vader geeft hem een knuffel. ‘Maak je geen zorgen, we zijn trots op je, niet op je actie, je weet wel welke, maar wel op wie je bent’ zegt zijn moeder. ‘Zelfs ik!’ vervolgt zijn vader ‘m en er word gelachen. Stenn verteld het hele verhaal aan zijn ouders. Zijn vrienden staan op een afstandje te wachten tot ze erbij worden gehaald door Stenn. Hij stelt zijn vrienden aan zijn ouders voor, ondanks dat sommigen al bekend zijn. Na de kennismaking gaat iedereen naar huis. Stenn zijn vader legt de fiets van Stenn achterin de auto, en ze rijden naar huis.

Thuis aangekomen rest hem nog een gesprek met zijn twee oudere broers en zus. Zij weten nog niks van zijn coming-out en de gebeurtenis op school. Na het gesprek krijgt hij een paar dikke knuffels van zijn broers en zus. Het stelt hem gerust dat ze hem accepteren. En ze zijn blij voor hem dat hij en Quint elkaar leuk vinden, maar wel jammer hoe het is gelopen. Het gezin zit lang bij elkaar, bij te praten, maar vooral om er voor Stenn te zijn. Al snel tikt de klok zes uur aan, er is besloten dat ze wat friet halen omdat er geen tijd meer is om te koken. Wederom staat Stenn zijn telefoon roodgloeiend, hij appt veel met zijn vrienden. Het gaat voornamelijk over deze dag en hoe het met Quint zou gaan, want meer info is er niet meer gekomen. ‘Stenn eet toch wat jongen, ik wil echt dat je wat gaat eten’ zegt zijn moeder. Maar Stenn heeft geen trek. De telefoon gaat, hij springt gelijk op, rent er heen en neemt op. ‘Met Stenn!’ ‘Hi Stenn, met meneer Jansens. Zeg, ik vroeg me af, heb je vanavond iets te doen?’ vroeg meneer Jansens. ‘Ehm nee…’ ‘Heb je zin om met mij en met wat vrienden Quint te bezoeken?’ ‘JA JA JA! Ik wil Quint zien, hoe laat en waar is hij?’ ‘Hij ligt in het medisch centrum, zorg dat je over een halfuurtje klaar staat, ik pik ook je vrienden op! Tot zo Stenn!’ ‘Tot zo meneer!’ en Stenn hangt op. ‘Ik ga naar Quint toe!’ roept Stenn enthousiast. Snel rent hij naar boven om zich te douchen.

Precies op tijd staat meneer Jansens met de auto voor, in de auto zitten ook Kim, Zoey, Jelmer en Tom. Timo en Amy konden helaas niet, maar er is ook vrijwel geen plek voor hen in de auto, het was al proppen op de achterbank. Gelukkig kan Stenn voorin zitten. Hij zwaait nog naar zijn ouders die in de deuropening staan en ze rijden weg. In spanning zit iedereen in de auto, doodstil. Niemand weet hoe Quint er bij zal liggen, of hij wakker is of dat ze überhaupt bij hem op de kamer mogen. Aangekomen bij het ziekenhuis zet meneer Jansens de auto in de parkeergarage en lopen ze naar de hoofdingang van het ziekenhuis. Daarbinnen lopen ze naar de liften en gaan ze naar de afdeling waar Quint ligt. ‘Is Quint wel wakker..?’ vraagt Jelmer. ‘Ik heb geen idee, daar komen we zo achter’ zegt meneer Jansens. Gespannen staan ze in de lift. Eenmaal uit de lift lopen ze naar de balie van de afdeling om te vragen waar Quint ligt, de verpleegster wijst hen de weg. Stenn loopt voorop, gevolgd door de vriendengroep en meneer Jansens. Zodra ze de hoek omlopen zien ze de moeder van Quint op de gang staan, kijkend naar een raam, daarbinnen ligt Quint. ‘Ocharme, Stenn toch…’ En Quint z’n moeder slaat de armen om Stenn heen en geeft hem een zoen op zijn hoofd. De tranen komen weer naar boven bij Stenn. ‘Wat ben ik blij om je te zien’ vervolgd de moeder. Iedereen zegt gedag tegen elkaar.

Stenn draait zich naar het raam toe. Hij ziet de broers van Quint daar binnen aan het bed zitten, op het bed ligt Quint. Er zit verband om z’n hoofd heen en om zijn borst. Ook ligt hij aan het infuus en ligt hij aan de beademing. Om het bed heen staan er allemaal apparaten. ‘Hoe gaat het met Quint…’ vraagt Stenn verlegen. ‘Hij heeft een operatie gehad, en door het snel handelen van de politie, ambulance en traumateam gaat het goed met hem. Boven verwachting zelfs’ antwoord zijn moeder. ‘Het is een strijder’ vervolgd Jelmer met trots. ‘Alleen hij is nog niet wakker zoals je ziet, hij slaapt nog’ verteld Quint z’n moeder. Levi en Bram komen de kamer uitgelopen, ze geven de vrienden een knuffel en een hand aan de leraar. ‘Zo Stennie, dus jij vindt die kleine leuk? Je weet hoe zorgzaam we zijn voor ons kleine broertje’ zegt Levi. ‘Ik weet niet of je wel zijn vriendje mag zijn’ gaat hij verder. ‘Jongens toch, laat die jongen’ zegt de moeder. Maar het zorgt wel voor een lach bij Stenn en zijn vrienden. Ook bij de broers. ‘Willen jullie kijken? Bij Quint?’ Iedereen knikt voorzichtig. ‘Maar jullie moeten wel rustig zijn.’ Iedereen beaamt dat. ‘Levi, breng jij ze even op de kamer, dan kan ik meneer Jansens even spreken.’

Zachtjes doet Levi de deur van de kamer open en laat de vrienden op de kamer, Stenn komt als laatst binnen en Levi sluit vervolgens de deur. Iedereen staat om het bed heen, en ook Stenn neemt plaats. Quint heeft veel schaafwonden op z’n gezicht en een kin die volledig geschaafd is. Boven z’n rechter oog zitten wat hechtingen. Zachtjes begint iedereen te praten met elkaar, op Stenn na. Stenn kijkt gefixeerd naar Quint, die in diepe rust ligt. Zachtjes pakt hij de hand van Quint vast. Zijn hand is warm, zoals altijd. Maar hij voelt geen beweging. Stenn voelt zijn hart in zijn keel kloppen, van de zenuwen. Ondertussen voelt hij een hand over zijn rug gaan, de hand van Kim. Ze kijken elkaar aan, beiden met tranen in hun ogen. Zo staan en zitten ze om Quint heen, tot het bezoekmoment tot zijn einde loopt. Zachtjes zegt iedereen gedag tegen elkaar, niet dat Quint het kan horen, maar toch…

Stenn neemt als laatste gedag, pakt nog een keer goed zijn hand vast, drukt zachtjes zijn lippen op die van Stenn en geeft hem een kus. ‘Het spijt me wat er is gebeurd… maar ik hou zoveel van je’ zegt Stenn zachtjes. Hij hoopt dat hij sprookjesachtig wakker zou worden door de kus. Maar hij voelde geen beweging in zijn hand, er gebeurde niets. Op de gang praat de familie nog wat met de vrienden en de mentor. ‘Psst Stenn, ik zag die kus wel’ knipoogde Levi naar Stenn. Ondertussen kwam de verpleegster kijken bij Quint. Niet veel later komt ze weer naar buiten. ‘Het gaat boven verwachting goed met Quint, alleen zijn lichaamstemperatuur is aan de ietwat hoge kant, maar we houden het in de gaten, dit hoeft niet per se wat te betekenen voor nu’ verteld ze. ‘En voor ons is het ook tijd om te gaan. We willen het personeel niet ophouden en jullie moeten morgen ook weer naar school’ zegt de mentor. Iedereen zegt elkaar gedag en ze verlaten het ziekenhuis. Eén voor één worden ze afgezet, Stenn als eerst.

Thuis aangekomen zijn de ouders natuurlijk hartstikke nieuwsgierig naar hoe het was. Zijn moeder heeft met de moeder van Quint gebeld om hen sterkte te wensen en te zeggen dat ze klaarstaat. Nadat ze wat gepraat hebben is het tijd om naar bed te gaan. Hij poetst zijn tanden en duikt snel zijn bed in. Hij appt nog even met de vrienden op Whatsapp en legt zijn mobiel weg. Door de intensieve dag valt hij ook direct in slaap, onderweg naar dromenland…

Dit deel was door de ogen van Stenn, hopelijk is dat bevallen, laat me dat zeker weten in de reacties! In deel 14 natuurlijk het vervolg van het ongeluk, Quint’s herstel en het vervolg van de ruzie met Thomas…
Wordt vervolgd…