Even een sprong in de tijd. Het is alweer 31 december. Kerstmis is net geweest, hun ouders zijn nog op bezoek, evenals de vriend van Roald, Theo Hoefnagels, zijn vrouw Janneke en hun twee kinderen Nigel en Bianca.

Theo heeft het werk, waarvoor hij gekomen is, al lang en breed afgewerkt, de versterkingen plaatsen ging sneller als gedacht, mede door de hulp van Samantha. Maar daardoor liggen de bouwwerkzaamheden nu wel even stil. Daardoor kreeg Samantha de kans om eens naar Bert toe te gaan, zodat ze kennis kon maken met zijn ouders. Roald gunt haar die vakantie wel, en Bert heeft toegezegd, dat hij haar veilig terug zal brengen na het nieuwe jaar.

Hierdoor is het lekker rustig in huis. Roald is nu wel weer verlost van zijn gips, maar is nog niet helemaal hersteld van zijn blessure, maar het gaat steeds beter. Pijn heeft hij al lang niet meer, maar zijn spieren moeten weer opbouwen.

Roald heeft een enorme kerstboom in de kamer gezet, die erg mooi opgetuigd is door zijn drie vrouwen. Roald heeft zelfs buiten wat kerstverlichting gehangen, en dat zorgt voor een mooie kerstsfeer.

Theo zit samen met zijn vrouw Janneke en Roald naar buiten te kijken. Vanuit de woonkamer kunnen ze over het meer kijken, waar hun kinderen, samen met Ingrid aan het schaatsen zijn. De wateren tussen de eilanden, waar het huis aan ligt, zijn al bevroren en er ligt een dikke laag ijs. Sneeuw ligt er ook genoeg.

Theo zegt: ‘Weet je Roald, je aanbod kwam precies op een goed moment. Janneke en ik waren echt aan vakantie toe, maar we hebben het niet gemakkelijk. De bouw is nog steeds niet wat het moet zijn, en hoewel het al beter gaat, is het nog geen echte vetpot.’

Roald zegt: ‘Maak ik dan niet te veel gebruik van je vrije dagen? Ik bedoel, ik wil je best betalen voor dat werk!’

‘Nee, dat wil ik niet hebben. Je laat ons hier ook gratis verblijven. Dat zit wel goed. Zo slecht gaat het nu ook weer niet. Maar We zijn al weer geld opzij aan het leggen voor het nieuwe schooljaar. Dat lijkt ook wel ieder jaar duurder te worden. En ze hebben ook weer nieuwe kleren nodig, nieuwe schoenen, een nieuwe fiets en zo gaat het maar door. Kinderen zijn duurder als je denkt!’

Roald lacht. ‘Dat merk ik nu al, en dan zijn die van mij niet eens geboren.’

Ada zit langs hem en zegt: ‘Nou ja, je kunt het best betalen. Je verdient echt goed bij Henk en ik heb ook geen klagen over mijn salaris daar.’

‘Nee, maar dat wil niet zeggen, dat het nu al geen geld kost, Ada. Bovendien leg ik al een hoop opzij om te sparen voor hun toekomst.’

Theo zegt: ‘Dat is verstandig, dat hebben wij ook gedaan en ik ben er nu echt blij om. Straks als ze willen gaan studeren, staan wij niet meer voor een verrassing. En ze mogen van mij alles studeren, ze hebben al een flinke spaarpot. En gaan ze niet studeren, dan hebben ze een mooie cent voor hun eerste woning.’

‘Oei, daar heb ik nog niets eens aan gedacht, Theo. Maar dat is inderdaad geen slecht idee.’

De telefoon van Roald gaat over. Roald verontschuldigt zich bij zijn gasten en neemt op.

‘Roald de Vries.’

‘Hallo Roald, je spreekt met Michel Sörensen.’

‘O, hoi Michel! Het is alweer een tijdje geleden, dat ik je gesproken heb. Waarom bel je?’

‘Staat je aanbod nog steeds om op jouw bedrijf te komen werken?’

‘Ja, we zoeken nog steeds iemand. Maar waarom nu wel interesse en eerst niet?’

‘Sorry, maar daar had ik een vaste baan en Anni wilde niet verhuizen. Nu spelen er heel andere dingen. Ik heb te horen gekregen, dat ik beter kon gaan solliciteren, want er zouden op korte termijn mensen uit moeten en ik zou daar waarschijnlijk bij horen. Daarnaast begint de oma van Anni nu snel achteruit te gaan, maar ze wil nog steeds niet naar een tehuis. Nu hoop ik, dat ik dan bij jou kan beginnen, en dan kunnen we verhuizen naar de oma van Anni. Ze wil dan de zorg van haar oma op zich nemen, maar dan moet ik wel werk hebben.’

‘Ik begrijp het, Michel. Mijn aanbod staat nog steeds. Ik zal het kort houden, ik stuur je een een testcase toe. Weet je dat naar behoren op te lossen, dan zal ik met mijn baas praten om je uit te nodigen voor een sollicitatiegesprek, waarna je dan waarschijnlijk al meteen kunt beginnen.’

‘Dat zou fantastisch zijn, Roald! En hoe moet ik me die testcase voorstellen?’

‘Ik bel dadelijk de eigenaar van Seon Systems op, en die zal je iets toesturen, waar jij een passende oplossing voor moet bedenken. Ik laat hem beoordelen of je het goed gedaan hebt.’

‘Ik begrijp het, Roald. Dus gewoon om even mijn vaardigheden te testen? Die uitdaging wil ik wel aan gaan.’

‘Prima, dan hoor je nog van mij, Michel. En nog een fijne jaarwisseling gewenst!’

‘Dank je, en jij ook!’

Roald verbreekt de verbinding en belt meteen naar Alfred op.

‘Alfred Sonnemans. Wat kan ik voor u doen?’

‘Hallo, Alfred. Je spreekt met Roald de Vries.’

‘U doet alsof u me kent, maar uw naam zegt me niet meteen wat.’

Roald lacht. ‘Ben je me nu alweer vergeten, Alfred? Hoe gaat het met Gina, Jasmijn en Mark?’

‘Ach, Roald! Nu weet ik het weer! Mijn God, daar heb ik helemaal niet meer aan gedacht! Met Gina en Jasmijn gaat het goed, heel goed zelfs. Ze wonen nu hier bij mij en tussen Mark en Jasmijn gaat het zelfs heel goed. Die zijn zelfs aan het denken om te gaan samenwonen.’

‘Oh, kijk eens aan! Dat is toch fantastisch! En hoe gaat het met jou?’

‘Het gaat goed, ook mijn relatie met Gina is erg goed. Maar ik had gedacht, dat je nog eens langs zou komen! Dat had je wel beloofd!’

‘Ik had beloofd, als ik weer terug kom van vakantie dat ik langs zou komen. Maar ja, ik zit nu nog steeds in Zweden, en het ziet er naar uit, dat ik niet meer terug kom.’

‘Ow? Dat is natuurlijk heel andere koek! Heb je iemand gevonden daar?’

‘Ja, maar het is meer dan een iemand. Ik woon nu samen met drie vrouwen.’

Alfred lacht hard. ‘Drie vrouwen? Nou moe! Je neemt het daar nogal van!’

‘Ach ja, ze zijn een drieling en ik kon niet echt kiezen tussen hun. Dus heb ik ze maar drie genomen!’

Alfred lacht hard. ‘Die is goed! Maar waarom bel je eigenlijk?’

‘Ik heb hier nu ook ander werk, en die maken ook gebruik van Visual FreeFlow van jouw bedrijf. Nu vind ik dat een goed programma voor ons bedrijf, maar ik heb hier en daar wat op maat gemaakte aanpassingen voor nodig. Ik ben er inmiddels al aan uit, dat we dat ook zelf kunnen, en daarvoor wil ik ook iemand aannemen. En daarbij heb ik je hulp nodig.’

‘Ik snap het al, je wilt zijn kwaliteiten testen. Wat doet hij nu?’

‘Hij schrijft programma’s voor robots.’

‘Aha, dan moet je toch wel een en ander in huis hebben. Wat had je in gedachten?’

‘Kun je hem niet iets toesturen, waar hij een oplossing voor moet zoeken, zodat jij zijn vaardigheid kunt beoordelen? Want ik heb daar geen kaas van gegeten.’

‘Dat moet wel lukken, Roald. Maar bij welk bedrijf werk je dan nu?’

‘Ik werk nu bij HeRo Technology in Lidköping. Daar moet ik de communicatie stroomlijnen tussen dat bedrijf en mijn oude bedrijf, want dat is overgenomen door HeRo.’

‘Aha, ik begin een en ander te begrijpen. Ik doe de laatste tijd veel zaken aan die kant, en jij bent dus daar verantwoordelijk voor?’

‘Niet helemaal. Mijn baas werkte al met die software, maar hij is nu behoorlijk aan het uitbreiden, en daarbij hoort ook weer nieuwe software.’

‘Aha, ook goed. Ja, het is inderdaad mogelijk om zelf aanpassingen te maken. Daarvoor hebben we een klantencompiler voor ontwikkeld. Die moet je dan nog wel kopen, die zit er namelijk niet standaard bij. En als je het helemaal goed wil doen, stuur je die man ook even naar hier toe, zodat we hem kunnen scholen. Dat zit bij de prijs inbegrepen.’

‘Kijk, dat wist ik dan nog niet, maar dat is wel handig om te weten. Zou je die informatie naar me toe kunnen sturen? Gewoon naar HeRo Technology sturen, ter attentie van Roald de Vries. Dan komt het wel bij mij.’

‘Het kan ook per mail, als je dat liever wilt, Roald.’

‘Dat kan natuurlijk ook. Maar kun je me dan ook iets sturen, zodat ik die persoon kan testen?’

‘Geen probleem. Overmorgen zal ik je wel even wat toesturen. Het is geen heel ingewikkeld probleem, wat hij dan moet oplossen, maar het vereist wel een bepaalde aanpak en inzicht om het te kunnen doen. Ik neem aan dat Engels geen probleem is, zodat ik de benodigde informatie mee kan sturen.’

‘Prima! En die kan ik dan later weer naar jou doorsturen, zodat jij het kunt beoordelen?’

‘Dat is goed, Roald. Maar je komt toch nog wel eens een keer op bezoek?’

‘Ja, dat is wel de bedoeling. Eind januari is mijn moeder jarig en dan kom ik met mijn gevolg naar Nederland. Ester en Ingrid zijn nog nooit in Nederland geweest, dus dat wordt dan de eerste keer voor hun. Ada is wel al eens in Nederland geweest, voor haar werk. Ze is namelijk mijn secretaresse en ik moet toch regelmatig naar mijn oude werk toe.’

Alfred lacht weer. ‘Dus je hebt het aangename met je werk gecombineerd! Je hebt goede ideeën! Dat had ik eigenlijk ook moeten doen!’

Roald lacht. ‘Het is allemaal toeval. Ada was van beroep al secretaresse, en toen ze naar hier verhuisd is, kon ze bij mij beginnen, omdat ik toch iemand nodig heb. En wie kun je beter hebben, als een vrouw, van wie je houdt!’

‘Daar kan ik je geen ongelijk in geven. Maar je bent van harte welkom, Roald. En wat ga je komende zomer doen?’

‘Niet veel! Ik denk luiers verschonen en weinig slapen.’

‘Wat? Wordt je dan ook al vader?’

‘Ze zijn al bijna alle drie op de helft, Alfred. Ester is op 21 weken, Ada op 23 weken en Ingrid op 19 weken.’

Het is even stil aan de andere kant van de lijn.

‘Roald, begrijp ik dat goed? Heb je ze meteen alle drie zwanger gemaakt?’

‘Ja, de eerste twee waren eigenlijk niet gepland en toen wou Ingrid niet achterwege blijven.’

‘Aha, dus daarom ben je ook daar gebleven. Dan heb je nogal een huis nodig, om in te wonen!’

‘Dat heb ik ook al, Alfred. Echt een enorm huis. Je kunt hier met gemak met meer dan twintig personen wonen. Er zijn twaalf slaapkamers, twee op de benedenverdieping, en tien op de bovenverdiepingen.

Daarvoor ben ik nu ook grotere badkamers aan het maken, daar zijn we nu mee bezig. De benedenverdieping is nu klaar, net voor de kerst hebben ze een nieuwe keuken geplaatst, en op de benedenverdieping hebben we een grote slaapkamer met eigen badkamer gemaakt.’

‘Dat klinkt bijna als een kasteel, Roald.’

‘Dat zou je bijna kunnen zeggen. Maar het is dan ook een van de mooiste huizen hier uit de omgeving. En het toeval is, dat ik dit huis van mijn overgrootmoeder heb kunnen kopen.’

‘Had je daar dan familie wonen?’

‘Ja, maar dat wist ik niet. Ik zal het verhaal je later nog wel eens uitleggen, dat gaat me nu te lang duren. Maar ik moet eigenlijk ophangen, Ester kijkt me al boos aan, dat ik op oudjaarsdag nog met werk bezig ben.’

‘Je hebt gelijk. Ik stuur je zo snel mogelijk een mail, maar niet voor 2 januari. Ik wens je een goed uiteinde en veel geluk met je vrouwen.’

‘Bedankt, ik wens je hetzelfde en doe de groeten aan Gina en Jasmijn!’

‘Zal ik doen, Roald. Het was leuk om je gesproken te hebben!’

‘Insgelijk! Laters!’

Roald hangt op en Ester kijkt hem aan.

‘Roald, je had me beloofd niet met werk bezig te zijn!’

‘Ik kon er niets aan doen, Michel Sörensen belde me op, of mijn aanbod nog stond. En toen moest ik even rondbellen. Maar het is al geregeld.’

‘Ow? Belde Michel?’

‘Ja, het ging schijnbaar niet zo goed op zijn werk en ook met Anni’s oma gaat het niet zo goed. Daarom wil hij nu op het bedrijf komen werken en dan bij haar oma gaan inwonen, zodat Anni voor haar oma kan zorgen.’

‘Oh, dat is natuurlijk wat anders. Maar neem je nu Michel aan?’

‘Nee, zo eenvoudig gaat dat niet, Ester. Ik heb iemand met kennis van zaken nodig. Daarvoor moest ik even bellen, maar dat is nu weer geregeld. Weet je nog, dat ik je gezegd heb, dat voordat ik je weer ontmoet heb, dat ik op die camping nog wat beleefd had?’

‘Ja, dat weet ik nog. Hoezo?’

‘De man, waarover ik toen gepraat had, dat was de eigenaar van Seon Systems, en daar heeft Henk zijn software ook vandaan. Hij heet Alfred Sonnemans, en we zijn een keer uitgenodigd om bij hem langs te komen.’

‘Dat zouden we toch kunnen doen, als we bij je ouders op bezoek gaan?’

‘Zo had ik dat ook bedoeld, Ester. Meer was het niet. Ik laat hem Michel testen op zijn kennis en als hij goed genoeg is, dan zal ik met Henk gaan praten. Maar ik twijfel er niet aan, dat Michel wel zal slagen.’

Ester glimlacht. ‘Dus de kans is wel groot, dat Michel hier korter bij gaat wonen?’

‘Ja, hoewel het is toch nog best een stuk rijden. De oma van Anni woont in Årnäs. Dat is ongeveer een anderhalf uur rijden van hier.’

‘Dat valt toch nog wel mee, Roald. Maar dan zou ik zelfs een keer met Ingrid op bezoek kunnen gaan. Dat zal Ingrid leuk vinden. Anni was vroeger haar beste vriendin.’

Ze lopen weer naar de woonkamer, en zien dan de kinderen, samen met Ingrid terug komen van het schaatsen.

Ester staat weer op en zegt: ‘Die zullen wel zin hebben in warme chocomelk. Ik zal wel wat voor ze klaarmaken.’

Nigel en Bianca komen het huis binnen gestormd.

‘Papa! Dit is echt de beste vakantie ooit! Hier kun je pas echt goed schaatsen. En morgen mag ik van Ingrid een ijshockeystick lenen, zodat ik met de andere jongens hier kan ijshockeyen!’

Theo glimlacht. ‘Doe je dan wel voorzichtig, Nigel? Niet dat je je bezeert!’

‘Dus ik mag het van jou? Bedankt!’

Nigel omhelst zijn vader. Bianca is bij haar moeder gaan zitten. ‘Mama? Ingrid heeft me geleerd om pirouettes te maken.’

Janneke kijkt haar dochter trots aan. ‘O? En kun je het al een beetje?’

Bianca knikt driftig. ‘Ja, ik kan al een hele rond maken. En morgen gaat ze me leren hoe ik kan ijsdansen! Dat vind ik zo leuk!’

Roald zegt tegen Ingrid: ‘Je hebt je nogal wat op je hals gehaald, Ingrid!’

‘Och, maar het is ook zo leuk met hun. Ze hebben allebei talent om te schaatsen en vooral Bianca kan het best goed voor haar leeftijd.’

Janneke hoort het en zegt: ‘Dat kan ik me voorstellen. Bianca zou heel graag op ballet willen, maar dat zit er voor ons helaas niet aan. Maar ik denk dat ze het best goed zou doen op ballet.’

Ingrid zegt: ‘Als je het niet erg vindt, dan wil ik haar wel een paar dingen leren. Ik heb vroeger ook nog ooit op ballet gezeten. En thuis konden ze ook niet alle lessen betalen, maar met een paar oefeningen kom je toch al een heel eind.’

‘Als je dat wilt doen, graag! Bianca is echt dol op dat soort dingen!’

Bianca kijkt haar moeder heel blij aan en zegt: ‘Mag ik echt ballet leren van Ingrid?’

‘Ja, maar we gaan het ook niet overdrijven, Bianca. Het moet wel leuk blijven. En ik kan je niet garanderen, dat je thuis ook verder kunt met ballet.’

Bianca omhelst haar moeder en zegt: ‘Dank je, mama!’

Janneke glimlacht. ‘Bedank Ingrid maar, Bianca. Die wil je immers wel wat leren.’

Bianca rent dan naar Ingrid toe, die even bukt om haar omhelzing in ontvangst te nemen. ‘Dank je wel, tante Ingrid.’

Ingrid glimlacht. Ze is verrukt van de kleine Bianca.

Janneke zegt dan tegen haar kinderen: ‘Ga maar eens naar de keuken, ik geloof dat tante Ester warme chocomelk voor jullie klaar aan het maken is!’

Meteen stuiven haar kinderen weer weg.

Ingrid zegt: ‘Wat hebben jullie toch heerlijke kinderen. Ik zou dit echt iedere dag kunnen doen!’

Janneke lacht. ‘Ja, nu zijn ze even lief, maar soms kan ik ze echt achter het behang plakken! Maar ze zijn echt nooit heel erg stout. Ik lach me af en toe rot om hun streken. Ze zijn nu ook op de leeftijd, dat ze streken uithalen. En ik mag nog van geluk spreken, ze zijn altijd buiten. Ze zitten niet vaak achter de computer of achter de televisie.’

Ingrid glimlacht. ‘Ik hoop, dat ik straks net zo’n dochtertje krijgt als Bianca.’

‘Wie weet, Ingrid. Maar ik ben er zeker van, dat je straks een goede moeder wordt. Ik zie hoe je met Nigel en Bianca omgaat. Dat komt wel goed. En trouwens, jongens zijn ook wel leuk, hoor! Ze zijn alleen heel anders.’

‘Dat weet ik wel, maar met een meisje kun je wat meer meisjesdingen doen.’

‘Dat is wel weer waar. Maar het is echt niet rozengeur en maneschijn met Bianca. Met Nigel heb ik veel minder last. Wat dat betreft kun je beter een jongen hebben.’

‘Ach, we zien het wel, Janneke. Wat het ook zal worden, ik zal er blij mee zijn.’

Ingrid gaat nu op de lege plek langs Roald zitten. Als Ester terugkomt, zegt Ester: ‘Hey, je hebt mijn plek ingepikt. Dus zal ik de ereplek maar innemen, Ingrid!’

Ester gaat op de schoot zitten van Roald. Ingrid lacht. ‘Als ik dat geweten had, dan had ik je hier wel laten zitten, Ester.’

Ester vraagt aan Roald: ‘Hoe laat kwamen Kevin en Pelle?’

‘Rond acht uur, hoezo?’

‘Nou, ik kreeg net telefoon van Frank en Diana. Ze vroegen of ze ook konden komen.’

‘Dat is toch geen probleem, of niet, Ester. Maar dan moeten we Henk en Hilde ook even vragen.’

‘Die zijn er niet, Roald. Henk en Hilde zitten in Nederland. Ze zijn op het laatste moment door een oude vriend van Henk uitgenodigd en zijn meteen gegaan. Schijnbaar gaat het niet zo goed met die vriend en Henk en Hilde willen op zijn minst de jaarwisseling met hun vriend doorbrengen, voordat het niet meer kan.’

‘Ow, dat verandert de zaak. En wat doen Lukas en Lara eigenlijk?’

‘Die heb ik gebeld, die hebben al iets. ‘Nou ja, dit is toch ook gezellig. Maar dan moet ik eigenlijk nog even vlug wat meer drank koud zetten.’

Roald staat op en loopt naar de kelder. Hij wenkt Theo om mee te komen. ‘Heb je mijn wijnkelder al eens gezien, Theo?’

‘Nee, maar die wil ik wel even zien!’

Samen lopen ze de wijnkelder in.

‘Mijn God, Roald! Hoeveel flessen wijn staan hier wel niet?’

‘Ik weet het nog niet. Ingrid is ze aan het inventariseren, en ik geloof dat ze nu aan bijna 1600 flessen is, en ze is nog niet klaar.’

‘Alleen maar wijn?’

‘Nee, er ligt ook wat andere drank. Ook cognac, en volgens mij heeft Isabella dat niet geweten, want anders had ze die waarschijnlijk zelf wel opgedronken.’

‘Dit is toch voor een kapitaal aan geld, Roald. Ik heb er dan geen verstand van, maar ik zie dat sommige flessen toch behoorlijk oud zijn.’

‘Ja, maar dan is het de vraag of ze ook nog goed zijn, Theo. Maar ik heb me hier ook al een eigen klein voorraadje opgeslagen, maar dan met whisky.’

Theo lacht. ‘Ik dacht al, dat je zoiets zou hebben. Heb je wat leuks open?’

Roald knikt. ‘Je dacht toch niet, dat ik je zomaar zou vragen, zonder dat we hier wat gingen proeven, of wel?’

Roald tovert ergens twee kleine bekertje vandaan en pakt een fles uit het rek. ‘Hier probeer dit maar eens!’

Theo neemt het bekertje aan en proeft eens. Hij kijkt verrast. ‘Hey, die is lekker! Maar dat is geen whisky, of wel?’

‘Nee, dat is wodka. Zou je niet denken, of wel?’

‘Nee, niet bepaald. Dit is zelfs smaakvol en zoet.’

‘Je moet er toch niet teveel van drinken, Theo. Je ligt snel van dit spul om. Maar ik kwam hier eigenlijk om een paar flessen champagne te pakken. Ik ben laatst naar Luxemburg gemoeten en ik heb me daar rijkelijk ingekocht. Maar goed dat Ada ook mee was.’

Theo zegt: ‘Roald, ik vraag me een ding af. Je wilt gaan trouwen met je vrouwen. Maar mag dat hier eigenlijk wel?’

‘Officieel niet. Maar er zijn sommige gevallen wel goedgekeurd. Ik heb nu een verzoek bij de Synode van de Zweedse kerk, en ook nog een bij de Zweedse regering vanwege onze bijzondere situatie. Van de Synode heb ik al antwoord, dat het eigenlijk niet toegestaan is, maar dat ze overwegen om misschien een uitzondering te maken, juist vanwege onze situatie.

Op het voorstel de ceremonie alleen rechtsgeldig te laten zijn voor Ester, en dat Ada en Ingrid er gewoon aan laten deelnemen hebben ze in ieder geval wel al positief gereageerd. En waarschijnlijk zal het zo ook wel gaan worden.

En van de regering heb ik ook wel antwoord, maar ik moet wachten op een besluit. En dat kan wel een paar maanden duren.’

‘En als het nu niet zou lukken of mogen?’

‘Met Ester trouw ik sowieso. Dat staat al zo goed als vast. Maar voor Ada en Ingrid zou ik het jammer vinden. Maar ze weten waar ze aan toe zijn, en dat ik werkelijk mijn best doe om ook hun te geven, wat ze verdienen.’

Ze lopen dan weer de kelder uit met enkele flessen champagne in hun handen. Roald zet die meteen koud in de grote koelkast, die ze nu in hun nieuwe keuken hebben. Dat is een hele verbetering geweest. De keuken is nu echt ingericht om ook een grote hoeveelheid gasten te kunnen bedienen. Een dubbel fornuis met totaal zelfs 8 pitten en twee grote ovens is werkelijk meer dan genoeg om iedereen van eten te kunnen voorzien. Daar maakt Ester nu ook al dankbaar gebruik van. De keuken is echt met alle gemakken voorzien, en Theo bekijkt de keuken nog eens goed.

‘Je hebt een prachtige keuken hier laten zetten, Roald. Dat moet niet goedkoop zijn geweest.’

‘Nee, dat was het zeker niet. Maar van Isabella heb ik een fonds geërfd, waarmee ik alles kan betalen, wat met de verbouwing te maken heeft. Dus uiteindelijk heeft het me niets gekost.’

‘Dan zou ik me ook niet inhouden. En waarom laat je dan niet alles doen?’

‘Dat was een van de voorwaarden, die Isabella ons gesteld heeft, en dat staat ook goed beschreven in de handleiding voor het fonds. Gedeeltes die expertise behoeven en/of een bepaalde kwaliteit behoeven, zoals deze keuken, worden wel vergoed, maar de rest moet handwerk zijn.

Ik snap dat wel, dit huis was de trots van Isabella. En door er alles zelf aan te doen, heb je ook veel meer waardering voor het huis. En daarnaast zou ik het ook niet willen. Ik ben maar wat trots op de buitenkant, want daar heb ik toch een groot gedeelte aan mee kunnen helpen. En met de nieuwe badkamers boven wil ik ook veel zelf doen.’

‘Dus er zijn strikte voorwaarden voor het gebruik van dat fonds. Nou ja, het heeft ook wel wat om alles zelf te doen.’

Opeens zegt Theo: ‘Roald, mag ik je eens wat vragen?’

‘Zeg het maar.’

‘Ik ben erover aan het denken om in Nederland houten huizen te gaan verkopen. Daar is steeds meer vraag naar, en ik zie het wel zitten om daar op in te spelen. Maar ik zoek nog een goede leverancier van hout. En ik zie dat je nog steeds een behoorlijke hoeveelheid hout hebt, dat van goede kwaliteit is.’

‘O, dat heb ik via mijn schoonvader gekocht. Hij werkt op een houtzagerij en houthandel.’

‘Ow, dat is handig. Maar die doen geen prefab?’

‘Dat zou je Björn moeten vragen, Theo. Maar ik denk het niet.’

‘Dat zou zonde zijn. Ik heb al enkele klanten voor een houten huis, en ik ga er ook al een bouwen, maar daar verdien ik niet zo veel aan. Als ik hier wat prefab kon kopen, dat hoogwaardige kwaliteit heeft, dan zou dan erg goed voor mijn zaken zijn.’

Roald denkt even na. ‘Zou dat niets voor Samantha zijn? Ze is een zeer goede timmerman, dat heb ik wel gemerkt in de laatste paar maanden. En als hier straks de verbouwing voorbij is, dan zal ze toch weer ander werk moeten hebben.’

‘En hoe zie je dat voor je, Roald?’

‘Ik denk dat ik even moet bellen, Theo. Bert en Samantha zijn nu niet hier, en ik heb even een idee gekregen.’

‘Oké, dan ben ik benieuwd.’

‘Ik ga even naar mijn bureau, goede ideeën moet je meteen opschrijven, of niet, Theo?’

Roald loopt meteen naar zijn bureau en belt meteen Bert op.

‘Hey, Roald! Mis je ons nu al?’

Roald lacht. ‘Nee, dat is het niet. Ik kreeg net een idee, en dat kwam door Theo. En het gaat over de toekomst van Samantha. Ik heb daar een idee voor.’

‘Laat horen, Roald, want ik kan wel wat goed nieuws gebruiken. Ik heb net gisteren te horen gekregen, dat ik over twee maanden nieuw werk moet gaan zoeken. Het contract dat het bedrijf bij die mijnbedrijven had, is opgezegd en daardoor is er geen werk meer voor mij.’

‘Ow, dat is even wat minder het nieuwe jaar ingaan, Bert. Maar misschien is dat nu even geen slecht idee. Het is een wild idee en ook een risico. Maar als het goed uitpakt, zijn jullie en misschien ik er heel goed mee.’

‘Wacht even, dan roep ik Samantha er ook even bij. We zitten nu bij mijn ouders.’

‘Oh, en hoe loopt het?’

‘Ze hebben haar helemaal geaccepteerd. Maar heb je een moment?’

Een paar minuten later komt Bert terug en Roald hoort Samantha nu ook.

‘We zijn er weer, nou zeg het maar eens.’

‘Nou, Theo kwam net met de vraag of ik niet wist, waar hij hoge kwaliteit houten prefab-woningen kon kopen. Nu zullen die er wel zijn, maar zijn klanten hebben nogal wensen. Zou dat niets zijn voor jullie om daar in te springen?’

Het is even stil. Samantha zegt: ‘Op zich zou ik dat wel kunnen. Ik heb het al eens vaker gedaan bij een van mijn vorige baantjes. Maar hoe kom ik aan tekeningen, en vooral, hoe kom ik aan het benodigde gereedschap en geld?’

‘Geld laat maar mijn probleem zijn, Samantha. Gereedschap heb ik genoeg, of niet? Een ruimte zoeken om dat allemaal te kunnen doen, lijkt me ook niet het grootste probleem. En Theo zou ons van tekeningen kunnen voorzien. Dan maken we prefab op maat. Net zoals de klant het wil. Eigenlijk een basispakket, waar de klanten van alles kunnen aanpassen. Lijkt jullie dat wat?’

Samantha en Bert kijken elkaar aan. Samantha zegt: ‘Bert, dat zou onze kans kunnen zijn om samen een bestaan op te bouwen.’

Bert zegt: ‘Ja, maar dan moeten we dat toch wel even goed doorrekenen en alles.’

Roald zegt: ‘Natuurlijk, hiermee moet je niet over een nacht ijs gaan. Ik ga dit nog even doorspreken met Theo, eens kijken wat hij er van zegt, en dan horen jullie nog van me.’

‘Dat is goed, Roald. Als het werkelijk kan, wat jij zegt, dan zie ik dat wel zitten. Maar hoe kom je aan dat geld?’

‘Ik heb een paar maanden geleden toch wat grond verkocht? Daar heb ik behoorlijk wat geld aan over gehouden. En ze willen het industrieterrein nog wat uitbreiden en al de grond daarom heen is van mij. Dus ik heb wel wat kapitaal. Maar dat moet ik hier thuis ook nog even goed doorspreken.’

‘Ow, dat spreek voor zich, Roald. Maar bedankt dat je aan ons hebt gedacht! Maar ik wens jullie een prettig uiteinde en komende woensdag ben ik er weer!’

‘Dat is goed, Bert. Dan zie ik jullie dan! En jullie ook een goed uiteinde!’

Roald verbreekt de verbinding en loopt weer naar de kamer, waar hij Theo even wenkt.

Theo komt met hem mee en zegt: ‘En? Wat voor gedachtenkronkels heb je je nu weer uitgedacht?’

‘Iets waar we misschien allemaal beter van worden, Theo. Als ik je zeg, dat ik misschien het materiaal en de vakkrachten kan regelen om jou een vorm van prefab te leveren, waar je klanten aanpassingen aan kunnen doen, zeg maar prefab op maat, zou jij dan bereid zijn daarvoor enkele ontwerpen te maken?’

‘Hoe bedoel je, Roald? Wil jij prefab-woningen gaan maken?’

‘Ik zelf niet, hoewel ik wel deel zal nemen. Nee, Bert en Samantha zullen dat gaan doen. Het gereedschap op de start te maken, dat heb ik hier allemaal al, misschien dat er een paar machines bij zouden moeten komen, maar dat lijkt me niet het grootste probleem. Bert en Samantha zijn er toe bereid de productie te gaan doen. En hout kan ik dan via mijn schoonvader kopen.’

Theo is er even stil van.

‘Meen je dat nu serieus, Roald?’

‘Anders zou ik het je niet zeggen, Theo. Het staat nu echt nog in kinderschoenen, dat begrijp je. En ik moet ook nog zien hoe groot je markt is, en vooral, ik moet dit hier thuis ook even doorspreken, mijn vrouwen moeten dat ook goed vinden.’

‘Nou, ik kan je al vast zeggen, dat ik nu al vijf klanten heb, die staan te springen om zo’n woning te kunnen kopen. En ik heb nog enkele aanvragen liggen. Het is namelijk niet, dat ik die huizen nu zo goedkoop ga bouwen. Ze kosten nu zelfs nog meer dan een stenen huis, maar daarvoor heeft zo’n houten huis wel veel voordeel bij het isoleren.

En een ontwerp van zo’n huis, dat kan ik je wel leveren. Dat idee van je, dat staat me wel aan!’

‘Dan ga ik er eens wat meer werk van maken, Theo. Maar dat zijn zaken voor later. Nu gaan we lekker eens het oude jaar uitzwaaien.’

Terwijl Roald en Theo terug naar de kamer lopen, gaat de deurbel. Ester roept: ‘Roald, doe jij even open? Frank en Diana zijn er!’

Roald doet de deur open. Hij wordt uitbundig begroet door Diana en Frank.

Ze komen binnen, na eerst elkaar uitgebreid omhelst te hebben.

‘Brr, het is echt koud buiten. En ze voorspellen voor vannacht geen goed weer. Er wordt ijzel voorspeld.’

‘Oei, en Theo en zijn gezin willen morgen weer naar huis rijden!’

‘Dan moeten ze toch voorzichtig zijn, Roald. Zelfs nu was het al glad.’

‘Als het te glad is, dan blijven jullie toch gewoon hier slapen. Dan kunnen jullie ook gewoon een glaasje mee drinken.’

‘Nee, dank je, Roald. Ik rij zelf terug. En bovendien moet Frank morgen weer werken. Dus erg veel kunnen we niet drinken. Maar bedankt voor je aanbod.’

Roald kijkt Diana eens indringend aan. Dan begint hij te lachen. ‘En wanneer mogen jullie het vertellen?’

Diana kijkt hem aan en zegt: ‘Wat bedoel je?’

‘Laat ik het zo zeggen, wanneer wordt Frank vader?’

Diana kijkt Roald geschokt aan, maar Frank is nog des te meer geschokt.

Frank kijkt Diana aan. ‘Diana? Heb je me nog iets niet verteld?’

Diana bloost. ‘Nou ja, ik ben alleen nog niet ongesteld geworden, Frank. En dat had ik al moeten zijn, al twee weken terug.’

‘En dat vertel je me nu pas? En hoe weet Roald dat dan?’

‘Hoe moet ik dat nu weten? Ik heb het nog tegen niemand verteld!’

Roald lacht. ‘Het was ook maar een gok, maar je hebt een bepaalde blik in je ogen, en dat zei me iets, dat je zwanger was.’

Diana glimlacht. Maar Frank is geschokt.

‘Meen je dat nu, Diana?’

Diana knikt alleen maar. Frank schreeuwt een jubelkreet, waardoor er in de kamer ernaast even opgekeken wordt. Frank pakt Diana op en draait met haar een rondje. Ingrid komt de kamer uitgelopen om te kijken wat er aan de hand is.

‘Wat is hier loos?’

Frank en Diana glimlachen breed en Frank zegt: ‘Gewoon, ik kreeg net heel goed nieuws te horen.’

Ingrid kijkt het tweetal aan. ‘Is het wat ik denk wat het is?’

Diana knikt. ‘Maar wil je het nog niet aan iedereen vertellen? Ik moet zelfs nog naar de dokter! En op een of andere manier wist Roald het al eerder dan Frank!’

Ingrid kijkt even verbaasd naar Roald en zegt dan: ‘Misschien is dat dan een familietrekje. Isabella wist dat ook meteen bij Ada, terwijl we dat haar niet verteld hadden.’

Daarop kijken Frank en Diana Roald weer verbaasd aan. Roald haalt zijn schouders op. ‘Het zou best kunnen. Maar in ieder geval gefeliciteerd. Dat is nu het jaar goed beginnen!’

Iedereen moet daarop lachen. Ze gaan dan naar de woonkamer, waar ze door iedereen hartelijk verwelkomt worden. De avond wordt heel erg gezellig. Rond middernacht gaan ze met hun allen naar buiten om het vuurwerk te bekijken.

Dat is echter snel voorbij en daarbij is het weer ook niet echt fijn. Ze gaan weer naar binnen, om daar het feest door te zetten. Ze zijn amper binnen of het begint buiten hard te waaien en er valt een zeer fijne regen.

Roald zegt tegen Theo: ‘Weet je zeker dat je morgen terug gaat? Dit is ijzel en dat kan best wel gevaarlijk zijn. Voor morgen is er veel beter weer voorspeld. Dat zou veiliger zijn.’

‘We hadden gehoopt om morgen terug te zijn, Roald. Over twee dagen moeten de kinderen weer naar school. Dan hadden ze thuis nog even kunnen spelen en zo.’

Theo roept Janneke er even bij. ‘Janneke, Roald vertelt me dat er voor morgen ijzel is voorspeld en dat het misschien te gevaarlijk is om morgen al naar huis te rijden. Morgen zou dat veiliger zijn.’

‘Klopt dat, Roald?’

‘Als ik Frank mag geloven, dan wel. Hij werkt bij de verkeerspolitie en hij vond het nu al heel erg glad.’

‘Ow. Ja, dan moeten we dat misschien maar wel doen. Dan zijn we maar een dag later thuis. De kinderen zullen het wel niet erg vinden. Ze vermaken zich hier echt prima.’

Roald roept Frank er even bij. ‘Frank, vraagje. Wanneer denk je dat Theo en Janneke beter kunnen vertrekken?’

‘Morgen tegen de middag komt de zon er weer door en dan zal de ijzel wel dooien, en trouwens dan zijn de wegen ook weer beter begaanbaar. Maar ik zou echt tot overmorgen wachten. De binnenwegen zijn echt nog niet goed, en bovendien is het weer dan ook echt veel beter. Het is alleen vannacht dat zo slecht is. Morgen zal ik een hoop werk hebben met al die ongelukken hier. Je kunt veel beter binnen blijven.’

Theo zegt: ‘Goed, dan blijven we nog een dag. En desnoods nemen we de brug, en dan het kleine veer, ik wil dan zo snel mogelijk terug.’

Janneke geeft Theo een zoen. ‘Kom, ik zal het aan de kinderen vertellen en dan ook meteen naar bed brengen.’

Ze brengt de kinderen het nieuws, die daar erg blij mee zijn. Ze hebben het hier echt naar hun zin gehad, maar ze zijn wel teleurgesteld, dat ze naar bed moeten. Maar als Janneke haar kinderen naar bed heeft gebracht, slapen ze al, voordat ze de deur dicht heeft gedaan.’

Als ze terug komt, zijn Diana en Frank in discussie of ze het aanbod van Roald toch niet moeten aannemen. Het weer buiten verslechterd echt snel en Diana ziet het niet zitten om nog naar huis te rijden in deze condities.

Frank geeft uiteindelijk toe, maar zegt: ‘Goed, maar dan zijn we morgenvroeg wel meteen weg. Ik moet om 10 uur gaan werken.’

Kevin zegt dan tegen Frank: ‘Wij moeten straks ook nog naar huis. Denk je echt dat het zo gevaarlijk wordt?’

Frank knikt. 'Er ligt al ijs op de wegen. Maar daar ligt al een hele laag zand overheen. Dat is niet het probleem. Maar die ijzel maakt de wegen echt spiegelglad. Als je nu niet weg hoeft, dan moet je het echt niet doen.’

Kevin zegt: ‘Roald, kunnen wij dan ook blijven?’

Roald knikt en zegt: ‘Geen probleem, plaats genoeg. Ik heb liever dat jullie veilig thuis komen.’

Frieda zegt dan: ‘Zouden jullie het erg vinden, als ik dan al vast naar bed ging? Ik ben heel erg moe.’

Helen zegt: ‘Normaal zou ik op een avond als deze ook doorhouden, maar nu vind ik het ook wel genoeg geweest. Ik ga ook naar bed.’

Daarop besluit iedereen om de avond dan maar gelijktijdig te beëindigen. Ze gaan allemaal naar bed, en Roald blijft achter met zijn vrouwen om nog vlug een en ander op te ruimen. Maar dat is al snel gedaan en ook zij liggen niet veel later in bed.

Ingrid zegt: ‘Roald, wat zou je ervan vinden, als we weer eens zo’n geile avond met Diana en Frank organiseren, zoals laatst? Ik vond het toen best wel leuk.’

Roald lacht. ‘Wat is er? Heb je al genoeg van mij?’

‘Nee, dat is het niet. Het is gewoon, dat ik het spannend, maar wel aangenaam vond. Er gaat niets boven jou, maak je daar geen zorgen over, maar nu ik zwanger ben voel ik me af en toe zo geil, dat ik soms zelfs meer wil, dan je me kunt geven.’

Ada zegt: ‘Dat heb ik nu ook af en toe. Ik kan Ingrid wel begrijpen. De seks met jou is echt wel lekker en goed, maar soms heb ik het gevoel, dat ik de hele dag seks wil. Je bent een fitte man, en ook heel zeker potent, maar drie vrouwen meerdere keren per dag is zelfs voor jou te veel.’

Ester heeft niets gezegd, maar heeft bepaald niet stil gezeten. Ze heeft met haar handen de pik van Roald stijf gemaakt en zegt: ‘Nou, potent is hij zeker, Ada. Moet je maar eens voelen, hij is er al weer helemaal klaar voor!’

Ada lacht. ‘Ester, je zegt niet veel, maar stiekem ben je net zo’n geile slet als ik!’

Ze wil naar de pik van Roald grijpen, maar Ingrid is haar voor. Ze is zo geil, dat ze haar beurt niet kan afwachten. Ze klimt bovenop Roald, en begint hem meteen te berijden als een amazone.

Ada lacht. ‘Zo, Ingrid! Was je er zo aan toe?’

Ingrid kreunt: ‘Ja, ik was de hele avond al nat. Als ik me niet had ingehouden, dan had ik misschien wel onze gasten besprongen.’

Ada lacht. ‘Dat had ik wel eens willen zien. Verlegen Ingrid die haar vrienden uit geilheid bespringt.’

Ingrid lacht. ‘Nou, Ada! Zo verlegen ben ik nu ook weer niet. Eigenlijk hadden we Frank en Diana uit moeten nodigen hier in bed!’

Ada grijnst. ‘Dat kan geregeld worden, ze zijn nu toch hier!’

Ester kijkt Roald aan. ‘Vind je het goed, Roald?’

‘Waarom niet? Het is al weer even geleden. Maar ze moeten natuurlijk ook nog wel willen.’

Ada trekt snel een badjas aan en loopt even naar boven. Ze luistert eerst aan de deur en hoort dat Frank en Diana nog tegen elkaar aan het praten zijn. Ze klopt op de deur.

‘Diana? Frank? Mag ik even storen?’

‘Kom binnen.’

Ada opent de deur en sluit hem weer achter haar rug. Diana glimlacht, als ze Ada ziet.

‘Welke van de drie heb ik nu voor me?’

Ada lacht zachtjes. ‘Ik ben Ada. We vroegen ons eigenlijk af of jullie zin hadden om het nieuwe jaar wat spetterender te beginnen, dan normaal.’

Diana heeft meteen interesse. Ze kijkt Frank vragend aan en Frank lacht. ‘Volgens mij is het al voor me beslist, Ada. We hadden het er net nog over, en dan kom jij al. En ik heb best wel eens zin om een lekkere zwangere vrouw te neuken.’

‘Nou, dan kom maar eens mee naar ons bed, daar hebben we meer dan ruimte genoeg om die activiteiten uit te oefenen!’

Frank en Diana trekken ook een paar badjassen aan, die standaard in iedere kledingkast hangen. Ze sluipen met Ada naar beneden. Ze lopen de slaapkamer binnen en daar verdwijnen al snel hun kleding. Niet dat het veel is, want veel meer als hun badjas hebben ze niet aan.

Frank grijnst. ‘Dus jullie hadden heel ander vuurwerk in gedachten?’

Ingrid zit nog op Roald, en neukt hem zachtjes. ‘Ja, dit is nog eens echt heet vuurwerk, Frank. Maar laat je nog wel wat over voor mij? Ik heb nog wat in gedachten voor jou.’

Ada lacht. ‘Maar eerst is hij even van mij, Ingrid.’

Diana lacht ook. ‘En ik dan?’

Ester zegt: ‘Kom, dan gaan wij elkaar verwennen! De vorige keer was dat zo lekker met jou! En Roald heeft ons een nieuw speeltje gekocht, daarmee kunnen we elkaar verwennen.’

Diana kijkt verbaasd op. ‘Nu ben ik wel nieuwsgierig. Wat is het?’

Ester haalt een nogal dikke en stevige voorbinddildo tevoorschijn. ‘Kijk, die heeft hij speciaal voor ons gekocht voor kerstmis. Als hij dan ooit weg is, dan kunnen we toch in onze behoeftes voorzien. De dildo is ongeveer net zo dik als zijn eigen pik, maar toch geef ik de voorkeur aan het origineel.’

‘Wow, die moet ik echt een keer uitproberen, Ester. Ik begin al spontaan nat te worden!’

Al snel liggen er dan al drie paartjes te neuken. Ze kreunen heel wat af en Roald zegt lachend: ‘Maar goed dat we de wanden wat beter hebben laten isoleren, anders zouden ze ons in het hele huis horen!’

Frank lacht: ‘Zou het wel genoeg zijn? Ze kreunen zo hard!’

Dat levert hem een tik op zijn bil op van Diana. Terwijl ze hard kreunt, zegt ze: ‘En dat zeg je over je eigen vriendin? Je kreunt trouwens net zo hard!’

Frank grijnst. ‘Het is toch zeker waar! Menig hoerentent zou hier jaloers op zijn. En dit is vele malen geiler, dan wat dan ook!’

Daar is iedereen het wel mee eens. Ze gaan lekker door, waar ze mee bezig zijn, en dat is van elkaar genieten.

Maar ondanks de goede isolatie van de slaapkamer van Roald is op de gang toch nog wel een en ander te horen. En dat merkt ook Frieda, als ze nog even naar het toilet gaat. Nieuwsgierig als ze is, sluipt ze naar beneden. Ze had al van anderen gehoord, dat die Nederlander een vrij actief seksleven had, maar dat ze het nu zelf mag horen, dat voelt wel even vreemd. Maar ze wordt er wel behoorlijk geil van.

Opeens hoort ze nog een man. Ze kijkt even verbaasd op. Ze denkt bij zichzelf: ‘Hoor ik dat nu goed? Is daar nog iemand? Wie zou dat dan zijn?’

Ze sluipt weer zachtjes naar boven en gaat naar haar slaapkamer. Pelle vraagt: ‘Waar was je zo lang?’

Frieda giechelt. ‘Roald is het nieuwe jaar heel goed in aan het luiden in zijn slaapkamer. Als je op de gang staat, kun je het horen.’

Pelle lacht. ‘Nou ja, dit is zijn eigen huis, en ook zijn goed recht.’

‘Ja, maar ik hoor nog een man, hij is echt niet alleen daar bezig.’

‘Meen je dat nu?’

‘Kom maar mee, dan kun je het duidelijk horen.’

Ze sluipen naar beneden en dan hoort Pelle het ook.

‘Verrek, je hebt gelijk! Wie zou dat zijn?’

‘Geen idee, maar ik ben nu wel nieuwsgierig!’

Ze sluipen naar de slaapkamerdeur om het beter te horen. De geile geluiden maken Pelle ook heel erg geil. En Frieda staat daar slechts in haar badjas en een slipje. Hij voelt eens tussen haar benen en merkt dat zijn vriendin ook al behoorlijk geil is. Ze kreunt lichtjes en kijkt hem verlangend aan.

‘Pelle, ik ben zo geil! Alsjeblieft, doe er wat aan!’

Pelle kijkt geschokt. Hij had gedacht, dat ze hem wel naar boven zou trekken, maar ze blijft gewoon staan, en trekt zelfs haar slipje naar beneden. Dan haalt hij zijn schouders op, want hij is zelf ook behoorlijk geil, en dit windt hem ook behoorlijk op.

De kans om betrapt te worden maakt hem nog meer geil, dan hij nu al is. Hij gaat achter haar staan en zet zijn pik voor haar grotje. Hij hoeft niet eens voorzichtig te zijn, ze is echt al kleddernat. Hij duwt dan ook meteen zijn hele pik in haar kutje, waardoor Frieda een licht gilletje slaakt. Even stoppen ze, bang dat de anderen aan de andere kant van de deur het gehoord hebben. Maar die lijken gewoon door te gaan. Dan gaan ze gewoon door en begint Pelle zijn vriendin stevig te neuken, waarbij ze ervoor zorgen zo weinig mogelijk geluid te maken.

Maar die geluiden ontgaan Ingrid niet. Ze zegt tegen Roald: ‘Als ik niet beter zou weten, staan er aan de andere kant van de deur een paar te neuken!’

Roald knikt. ‘Ik meende ook al zoiets gehoord te hebben. Wat zullen we doen?’

‘We kunnen ze zo laten, maar we kunnen ze natuurlijk ook uitnodigen met ons feestje mee te doen.’

Ingrid overlegt het even met Ester en Diana. Die zijn er meteen voor te vinden het tweetal uit te nodigen. Ester sluipt het bed uit, terwijl de rest gewoon doorgaat, om geen argwaan te wekken bij Pelle en Frieda.

Voorzichtig opent Ester de deur. Pelle en Frieda hebben niet eens in de gaten, dat de deur open gaat en Ester naar hun kijkt.

Ester begint te lachen. ‘Zo, jullie hebben het hier ook naar je zin. Maar waarom ga je hier buiten op de gang staan, als het bij ons op de slaapkamer veel warmer is!’

Pelle en Frieda schrikken zich verrot en blozen flink. ‘Hadden jullie ons gehoord?’

‘Ons ontgaat hier niet veel, Frieda. Maar kom er gezellig bij, met zijn allen is dat veel meer plezier. Frank en Diana zijn ook al hier!’

Frieda kijkt Pelle aan. Pelle wil wel, hij is wel eens nieuwsgierig. Hij heeft van zijn vader wel eens de verhalen gehoord, hoe het hier vroeger in dit huis eraan toe ging. Dus zegt hij: ‘Als jij wilt, heb ik er geen problemen mee, Frieda.’

‘Het lijkt me wel geil om eens met een groep seks te hebben.’

Ze lopen met Ester mee de slaapkamer in. Die begint nu wel behoorlijk vol te raken. Het is maar goed dat Roald een heel groot bed gekocht heeft, het past allemaal maar net. Pelle en Frieda kijken een beetje verlegen. Ze voelen zich een beetje bekeken.

Roald zegt: ‘Nu we hier nu toch samen zijn, stel ik enkele regels. Alles mag, maar zodra er iemand nee zegt, wordt er niets tegen zijn of haar zin gedaan. Zodra ik dat merk, dan is het meteen uit met de pret.

Niemand is verplicht het met anderen te doen, als men het liefst met zijn of haar partner wil blijven, en enkel de sfeer wil beleven, dan is dat volledig in orde. Maar als men de liefde wil bedrijven met een andere partner dan de jouwe, dan moet dat met volledig instemming van de beide partners gebeuren. Ik wil niet hebben, dat er nadien geruzie komt vanwege jaloezie.

En nog iets heel belangrijks: Wat hier binnen gebeurt, dat blijft ook hier binnenkamers. Niemand heeft wat mee te maken met wat er hier gebeurd.

Wie het hiermee niet eens is, is vrij om de kamer te verlaten, maar ik reken dan wel op wat discretie.’

Iedereen is het wel met deze regels eens. En daarmee begint het feestje weer opnieuw. Frieda zegt: ‘Pelle, zou je het erg vinden, als ik Roald eens probeer? Ik wil nu eens echt weten, wat hij werkelijk kan. Op dat feest liet hij me al zo klaar komen, dat ik nu het echte werk eens wil proberen, nu ik daarvoor de kans krijg.’

‘Zolang je maar bij me terug komt.’

‘Wat dacht je zelf, Pelle. Ik verwacht hetzelfde van jou. Met wie wil jij het eens proberen?’

‘Bij een van de drie, ik kan ze toch niet uit elkaar houden. Of toch wel, Ester had toch dat moedervlekje achter haar oren? Dat heeft Roald me verteld, en Ingrid heeft een klein litteken aan haar neus. Dat weet ik nog. Als je goed kijkt, dan zie je het ook. Maar hoe ik Ada kan herkennen, dat weet ik niet. Maar als ze die kenmerken niet heeft, zal het wel Ada zijn.’

‘Veel plezier, Pelle!’

Ze geven elkaar nog een zoen en Pelle kruipt naar Ingrid toe. Die heeft ook wel zin om het eens met Pelle te doen.

Frieda op haar beurt kruipt naar Roald toe. Maar ze is wel wat verlegen. Ze vindt het nog wat raar en vreemd om nu gewoon maar met iemand anders seks te hebben, dan met haar eigen vriend. Maar de nieuwsgierigheid en de geilheid winnen het van haar schuchterheid. En Roald stelt haar op zijn kenmerkende manier op gemak. Hij voelt aan, dat ze wat zenuwachtig is.

Hij gaat voorzichtig te werk, en begint haar te strelen, en haar lichaam te verkennen. Op die manier beginnen zijn strelingen vertrouwd te voelen en bovendien leert Roald dan haar lichaam kennen. Het is voor hem de manier om haar gevoelige punten te leren kennen. Hij heeft wel een vermoeden, waarom Frieda meteen voor hem gekozen heeft. En hij is bereid om haar te laten beleven, waar ze naar verlangt.

Frieda is al snel om, en haar schuchterheid en zenuwachtigheid vervliegen als sneeuw voor de zon. Al snel is ze helemaal in de ban van haar gevoelens, die Roald bij haar opwekt. Dat zijn fysieke maar ook psychische gevoelens.

Ze ervaart gevoelens, die ze nog nooit eerder heeft gehad. Haar hele lichaam tintelt en verlangt naar meer. En dan komt ze tot het besef, dat Roald haar niet eens onder haar navel heeft aangeraakt, maar wel dat hij zijn handelingen nu meer geconcentreerd heeft om haar borsten en middenlichaam. Roald grijnst. Hij heeft haar al bijna naar een hoogtepunt gebracht, zonder dat ze het echt in de gaten heeft.

Dan begint hij haar kusjes op haar hals te geven. Frieda weet echt niet meer hoe dat ze het heeft. Dit is een ervaring, zoals ze nog nooit heeft gehad. De spanning in haar lichaam bouwt zich op en ze voelt dat een orgasme nabij is, maar op de een of andere manier lijkt Roald de controle over haar orgasme te hebben. Als Roald aan haar borsten begint te knabbelen, zou ze wel kunnen sterven van het genot wat ze nu ervaart.

Roald vindt dat Frieda nu wel genoeg gewacht heeft en bijt dan zachtjes in een van haar tepels.

Frieda komt meteen hard klaar. Haar hele lichaam siddert en ze verliest de controle over haar spieren. Haar ogen draaien weg, en het duurt even voordat ze weer bijkomt. Vol ongeloof kijkt ze Roald aan.

‘Mijn God! Wat was dat? Ongelofelijk!’

Roald grijnst. ‘Je wilde toch meemaken, dat Ester, Ada en Ingrid ook meemaken? Nou, we zijn nog maar net begonnen.’

Frieda kijkt geschokt. Ze vraagt zich af, of ze dit wel gaat overleven, maar tegelijkertijd wil ze niets missen. Roald wacht haar antwoord niet af, en verspeelt geen tijd. Nu daalt hij af naar haar heiligheid. Ze is echt kleddernat, het geil stroomt al uit haar schaamlippen.

Roald likt alles schoon, maar zorgt ervoor, dat hij haar schaamlippen niet raakt. Frieda wordt echt gek van geiligheid. Ze zou bijna Roald gaan smeken om haar kutje te likken. Maar wat hij doet, is echt een heel andere orde dan wat ze met Pelle beleeft. Pelle is bij God niet slecht in bed, maar dit is van buitenaardse klasse.

Ze geeft zich nu helemaal over aan het genot, dat Roald haar nu brengt. Het enige wat ze ook kan doen, is zich aan hem overgeven. Hij heeft helemaal de controle over haar lichaam, en dat beseft ze. Dat is ze niet gewend, maar ze is ook nog nooit zo geil geweest.

Roald merkt de verandering aan Frieda en besluit dat ze nog wel een keer mag klaarkomen. Maar eerst voert hij de spanning nog wat verder op. Hij blijft haar kutje mijden, en op het moment dat ze het echt niet meer langer kan uithouden, duwt hij zijn tong in haar spleetje.

Frieda komt weer hard klaar, al is het nu minder intens. Dat is ook precies de bedoeling van Roald. Maar hij heeft geen medelijden met haar, en begint nu haar klitje te likken, met enkel als doel haar orgasme op orgasme te laten beleven. En daar slaagt hij ook glansrijk in.

En daarmee trekt hij ook de aandacht van Pelle, die zijn vriendin geiler dan ooit ziet.

Ingrid merkt het en zegt: ‘Ja, Roald is echt een andere klasse, Pelle. Maar jij bent zeker niet slecht en bovendien zal Roald je best wel enkele technieken willen leren. Oefening baart kunst.’

‘Ik zal het nooit zo goed kunnen, als hij dat kan. Moet je toch eens kijken! Ze komt aan de lopende band klaar! Ik mag al blij zijn, als ik haar twee keer kan laten klaarkomen!’

‘Ik kan je ook wel wat leren, Pelle. Ik oefen heel vaak met Roald. Ik weet wel ongeveer hoe hij sommige dingen doet. Kom maar, dan leer ik het je!’

Daar heeft Pelle ook wel zin in. Ergens voelt hij wel een beetje jaloezie, nu hij ziet hoe zijn vriendin geniet van de seks met Roald. Maar hij heeft ja gezegd, en het zou nu niet eerlijk zijn voor Frieda, als hij nu ging protesteren. Bovendien wil hij ook leren, hoe je een vrouw zo kan laten genieten.

Dus gaat hij in op het aanbod van Ingrid. Al snel komt hij erachter, dat hij enkele technieken moet toepassen, die hij eerder al eens van Roald heeft geleerd. En nu Ingrid hem daarbij begeleidt, gaat het hem ook een heel stuk gemakkelijker af. Al snel begint hij het onder de knie te krijgen, en laat hij Ingrid haar eerste orgasme beleven. Dat motiveert hem nog meer om door te gaan.

Roald heeft ook gezien hoe Pelle door Ingrid geïnstrueerd werd en hoe Pelles reactie was op haar orgasme. Hij glimlacht. Hij heeft die beiden nu precies waar hij ze graag hebben wil. Zelf is hij nog bezig om Frieda’s gleufje flink te verwennen. Maar nu laat hij haar niet klaarkomen, want zelf wil hij ook nog wat plezier hebben.

Zijn pik staat al op springen, en Frieda is even teleurgesteld, als Roald ophoudt met haar te verwennen. Maar als ze merkt, wat hij van plan is, kan ze het amper afwachten. Ze kantelt haar heupen zo, dat Roald gemakkelijk bij haar kan binnendringen.

Ze is echter verrast als ze merkt hoe dik zijn pik wel niet is. Maar ook dat zijn pik helemaal niet zo lang is. Dat is ze echt niet gewend. Maar ze wordt nu wel goed gevuld, en nu begrijpt ze de drie zusters ook veel beter. Ze hadden al eens tegen haar gezegd, dat Roalds pik niet al te groot was, maar dat ze nooit meer een andere pik zouden willen. Roald weet namelijk precies wat hij met zijn pik moet doen, en dat voelt ze! Dit is gewoon hemels!

Roald geniet van het strakke kutje van Frieda. Hij voelt aan, dat Frieda niet meer ver van haar hoogtepunt af zit, en hij voert het tempo op, om gelijk met haar klaar te komen. En dat schijnt te lukken. Frieda komt net iets eerder klaar, en melkt de pik van Roald flink. Op dat moment komt Roald ook klaar en spuit een flinke lading zaad in haar kutje.

Uitgeput hangt hij over haar heen en Frieda sluit hem zeer voldaan in haar armen. Ze is echt dankbaar, dat Roald haar dit heeft laten beleven. Ze voelt geen verliefdheid voor hem, maar het is zeker eens voor herhaling vatbaar.

Ze kijkt naast haar, waar Pelle en Ingrid nu samen aan het neuken zijn. Ze zijn beiden ook bijna aan hun hoogtepunt, en komen voor haar ogen vrijwel gelijktijdig klaar.

Als ze weer wat bekomen zijn, kruipt Frieda naar haar vriend toe. Ze geeft hem een zoen en zegt: ‘En? Was het lekker met Ingrid?’

‘Ja, en ik heb weer wat geleerd. Dat wil ik straks wel even met jou oefenen. Kijken of ik het goed geleerd heb! En hoe was het met Roald?’

‘Mijn God! Ik krijg bijna medelijden met Ester, Ada en Ingrid. Als ze dit echt iedere keer mogen beleven, ik zou het niet aankunnen. Het was echt fantastisch, maar wel iets te veel voor mij.

Maar ik kan me nu wel voorstellen, waarom die drie voor Roald gekozen hebben. Sterker nog, ik kan nu ook wel begrijpen, waarom hun relatie voor hun wel werkt. Ester, Ada en Ingrid zijn stuk voor stuk erg geile wijven, ik kon zien dat je er flink van genoot.

Maar Roald is gewoon te veel voor een vrouw. Leuk voor een keer, maar niet voor iedere dag. Ze passen gewoon heel goed bij elkaar.’

Pelle knikt. ‘Die indruk heb ik ook. Maar ik denk dat ik nog wel een en ander van Roald kan leren.’

Ingrid komt naar de beiden toe, terwijl Ester nu naar Roald kruipt.

Ingrid zegt: ‘Als je echt eens wat wil leren, dan moet je die beiden eens goed bekijken. Roald houdt van ons alle drie, maar toch het meest van Ester.

Dat is voor ons in orde, het was ook haar echte liefde, en ze was zo goed om hem met ons te delen.

Frieda, ik hoorde net wat je zei. Het klopt, Roald is gewoon te veel voor een vrouw alleen. Dat heeft Ester ook beseft, en daarom deelt ze hem ook met ons. Maar de echte liefde voor Roald is toch echt Ester.

Moet je maar eens opletten. Het is echt de moeite waard om het eens goed te bekijken. Ze kennen elkaar werkelijk goed en dat is goed te merken. Ester haalt het allerbeste van Roald in hem naar boven.

Al moet ik zeggen, dat hij behoorlijk zijn best deed bij jou, Frieda. Hij heeft je die ervaring echt gegund.’

Ze kijken dan toe, hoe Ester en Roald de liefde bedrijven. Ester heeft echt niets te veel gezegd. Dit is echte liefde. Het is een samenspel, waar beiden elkaar in evenwicht houden. Waar Roald de controle over het orgasme van Frieda leek te hebben, is daar nu helemaal niets van te merken. Toch lijkt het allemaal niet veel anders, wat ze bij elkaar doen, maar het lijkt allemaal precies getimed. Hun bewegingen lijken als een lichaam, terwijl ze in elkaar lichamen verstrengeld raken.

Pelle en Frieda kijken bijna ademloos toe. Dit is zo mooi om te zien, het is liefde, zoals liefde moet zijn. En hoewel ze nu naar seks aan het kijken zijn, windt het hun eigenlijk helemaal niet zo op. Het geeft hun warme gevoelens, die hun eigen gevoelens voor elkaar lijken te versterken. Als Roald en Ester naar hun hoogtepunt lijken te werken, rolt er een traan van ontroering bij Frieda over haar wang.

‘Dit is zo mooi, Pelle. Het is bijna perfectionisme, zo mooi!’

Pelle knikt. En hij weet nu al, dat hij deze nacht nooit meer zal vergeten. Maar hij beseft, dat dit zeker nog niet de laatste nacht zal zijn, die ze met Roald zullen gaan beleven. Hij voelt zich nu verbonden met hem en dan schiet hem iets te binnen, wat zijn vader ooit tegen hem zei over Isabella. Zijn woorden schieten nu door zijn kop.

‘Jongen, een vrouw als Isabella geeft het echt maar een keer. Ik hou zielsveel van je moeder, maar qua seks kan ze echt niet op tegen Isabella. Maar dat is ook niet erg. Als we bij haar zijn, dan voelt dat gewoon goed. En achteraf hebben we nergens geen spijt van. Er is iets met haar, dat je aan haar bindt. Het is moeilijk te omschrijven, het is geen dwang, maar als je eenmaal door haar bevangen bent, wil je steeds maar weer naar haar terug. En dat is lang niet altijd seks, het kan ook voor een goed gesprek zijn. Maar het zal altijd anders aanvoelen, dan een gewone vriendschap.

Mocht je ooit de kans hebben om haar een keer te beleven, dan doe dat, jongen. Je zult er geen spijt van hebben!’



Pelle herinnert zich nog wat hij als antwoord gaf: ‘Pap, ik zal toch niet zo gek zijn, dat ik met zo’n oude vrouw seks zal hebben?’

Het antwoord van zijn vader was simpel: ‘En toch hoop ik, dat je ooit die ervaring mag meemaken. Het is jammer dat ze geen kinderen heeft gekregen, anders had je het misschien met hun kunnen beleven.’

Pelle glimlacht als hij daar weer aan denkt. Hoe gelijk heeft zijn vader nu gehad. Als zijn vader ook maar iets van dit beleefd heeft met Isabella, dan snapt hij zijn woorden nu wel.