Eindelijk Weer Op Het Water - 1

Voor op het dek staat ze weer te dansen net als ongeveer vijf jaar geleden. Nicky of Nick zoals we haar ook noemen, net zeventien, enigst kind van Susan mijn vriendin en mij. Nou dat dansen is toch echt niet helemaal zoals ze dat vijf jaar geleden deed. Vijf jaar is is voor iemand in die leeftijd een hele lange periode. Of anders gezegd er gebeurt verdomd veel in die vijf jaar.
Toen was ze goed en wel twaalf jaar oud, speels, beweeglijk, lenig en een nogal sprieterig tenger. Veel is weg en het nodige is er bij gekomen dan wel ongeveer hetzelfde maar in een duidelijke vorm.
Het speelse is er nog wel maar geen kinderlijke speelsheid, nee zeker niet. De ogen kijken niet meer naar de zandkastelen die we vroeger maakten. En die beweeglijkheid en de lenigheid die is er nog, maar totaal anders, net even die andere spieren en lichaamsdelen die bewegen, noem het maar opvallen. En tenger? Nou ik zou zeggen in verhouding met leeftijd genootjes is ze nog wel aan de lichte kant maar absolute geen jong klein sprieterig meisje. Echt tietjes heeft ze en dan, puf, haar kontje!
Het is geen springen van het ene op het andere been, het is allemaal er op gericht om dat kontje optimaal in beeld te brengen. Links, rechts en dan vanuit uit de heupen fel naar voren en dan naar achteren. En alles vloeiend als een kronkelende slang, alles draait om dat ene kleine ...
Dat zie je ook als ze gaar zitten. Eerst duidelijk naast de stoel staan zo recht mogelijk en de schouders naar achteren gedrukt, tietjes naar voren. En dan heel langzaam, zogenaamd om geen lawaai of iemand te storen, dat kontje naar achteren en dan langzaam dalen. Maar vooral die tietjes zo ver mogelijk naar voren, de rug zo hol mogelijk en kontje naar achteren!

Dat kontje en nog wel het slanke behouden, dat moet ze van mijn familie hebben. Maar dat kan het niet alleen zijn. Heel veel heeft ze overgehouden van die paar jaar dat ze samen met een vriendin lid was van de shortrack vereniging. Ze was één van de kleinste, misschien wel de fanatiekste maar kon ondanks haar inzet net niet op de medaille plaatsen komen. Een officiële medaille heeft ze er nooit aan overgehouden. Maar dat kontje, de dijbenen, die hebben toen een explosieve tijd gehad. Voor de wedstrijd van het mooiste kontje, de wedstrijdlijst waar alle meiden automatisch op komen te staan, daar stond ze bovenaan. Nummer twee stond ver daaronder en was de ‘best of the rest’. En die grote voorsprong kwam vooral door dat fanatiek oefenen.
Die schaatspakken zijn bij alle meiden erg strak van de enkels tot en met de hals. Natuurlijk bij de jongens ook, maar daar let ik niet op. Nicky kreeg het voor elkaar om het volledig strak om haar onderstel te krijgen, rondom net als iedereen maar ook nog eens strak door haar bilnaad. Niet als een brug van de ene bil naar de andere, nee diep in haar bilnaad strak tegen de huid zodat haar beide billetjes als twee prachtige ronde bolletjes naar achteren steken. En zeker weten, die zuiver ronde billetjes heeft ze ook als ze diep voorover staat, als ze de bocht door gaat.
En dat is dan naar mijn vermoeden als ze een stringetje aanheeft. Aan haar voorkant zie je haar heuveltje bij wijze van spreken vooruit steken als ze rechtop staat. Zoveel zelfs dat de weliswaar plat gedrukte kleine tietjes helemaal niet opvallen. Heeft ze het zelf wel in de gaten? Ik weet het niet. Zo te zien voelt ze zich lekker in haar vel op de ijsbaan, dus ik zeg er ook niets over, ook niet tegen Susan die nog nooit mee geweest is naar de ijsbaan.

Susan mijn vriendin heeft dat dus niet, zeker de laatste tijd blijft er niet veel van over zoals ze vroeger was toen we elkaar hebben leren kennen. Ze is meer van het ‘zitten’, terwijl ik niet stil kan zitten. Vijf jaar geleden zei ze dan ook, ‘ik heb geen zin meer om te zeilen ik word veel te moe van dat geslinger en geniet niet.’. Net dat wat ik het allerleukste vind ieder lang weekend en in de vakanties een zeilboot huren en het water op. Graag wilde ik mijn eigen boot hebben, maar dat ging niet door omdat het gezamenlijk belang en interesse er zo wie zo niet is. Nicky vond zeilen altijd wel leuk, behalve toen Susan vijf jaar geleden ook niet meer wilde. Toen wilde Nicky met haar vriendinnen stappen in plaats in haar eentje met ons mee. En dat kan ik me ook wel weer voorstellen van iemand waar de hormoonhuishouden nogal in beweging is gekomen.

En dus de laatste vijf jaar heb ik alle terrasjes wel gezien. Het is dat ik naar mijn werk op en neer fiets en een paar keer per week ga hardlopen, anders had ik mijn lichaam niet zo goed kunnen houden. Bij Susan is het ondertussen wel goed zichtbaar dat ieder terrasje bij wijze van spreken een onsje achterlaat. Ondanks dat duik ik nog altijd met plezier onder de lakens en begraaf mijn neus tussen haar benen. Vind dat ze dan nog altijd heerlijk klaar komt. Ze ziet alleen het laken bewegen maar zelf is ze ongezien en voelt zich vrij om zich helemaal te laten gaan.
En ik zal eerlijk zijn, daar onder het laken, ik denk dan wel eens dat ik daar niet met Susan lig maar met Nicky. Alleen maar in mijn fantasie met dat kleine kontje van Nicky op mijn handen en mijn neus begraven in haar kruisje.
Ach, ‘zo what’, ik doe niemand kwaad, niemand ziet het en ik geniet volop.

En ik had het niet meer deze winter, ik wil weer zeilen, en ik word beloond! Nicky wilde ook wel weer een keer zeilen. Susan zag er ook wel wat in, maar dan ik zeilen en zij lekker met haar vriendinnen een terrasje pikken en ze wilden ook nog een steden tripje maken.
Hoe mooi kan het zijn, daar zijn we dan, ik aan het zeilen en Susan ergens op een terras, zal me een worst zijn waar, en Nicky die op het voordek zich blijkbaar ook wel heel lekker op het water voelt.

Heen en weer gaat het en ik ben wel erg gefocust op alles beneden de schouders, haar tietjes en haar kontje is het enige wat ik zie. In de kuip sta ik een beetje wijdbeens en de helmstuk steekt er tussendoor. Ik trek de helmstok iets omhoog, en hij drukt net tegen mij ballen aan. Ik heb hem stevig vast, ongeveer vier cm dik is hij, en de ronde punt steekt nog vrij voor mijn vuist uit. Het zal met slechts heel weinig fantasie aangezien worden voor een stevige lul die ik daar vasthoud. Maar in werkelijkheid ligt kleine Theo schuin omhoog en goed verborgen in mijn broek. En dat is een ruime sportbroek met een binnenbroekje die het zaakje onder controle heeft. En kleine Theo kan zich aardig vergelijken met de laatste ruim zeventien cm van de helmstok.

Ik kom weer uit mijn dromenland en kijk even hoger en we kijken elkaar recht in de ogen. Een grijs zo breed als het meer heeft ze, haar oogjes schitteren van plezier. En ik voel me betrapt!
Ze heeft me volledig in de picture en het resultaat van haar draaiende heupen zijn blijkbaar toch van mijn gezicht en mijn houden af te lezen. Ze stopt met dansen, draait me de rug toe, spreid haar armen wijd tot ze helemaal horizontaal zijn en de benen staan stevig en gespreid uit elkaar. En dan laat ze me nog even naar haar kontje kijken, duwt haar tietjes naar voren en om niet om te vallen gaat dat kontje ver naar achteren. Het hele plaatje kan me laten exploderen.

Rustig komt Nicky dansend over het bakboord naar me toe gelopen. (Als je het niet weet, bakboord is de linker zijkant van de boot als je van achteren naar voren kijkt.) Als ze bij me is gaat ze op het bakboord bankje staan en lachend zegt ze “Zo kapiteintje alles onder controle?
Ik ben net over de 1m80 en normaal kijk ik op Nicky neer die net tot de 1m60 komt en daar plaag ik haar vaak mee. En nu op het bankje ben ik het kleintje. Ik kom langzaam bij en zal een gesprekje moeten beginnen om mijn gevoelens een beetje te verdoezelen.

“Zo was je met je kontje een mooi showtje voor alle vissen en meermannen aan het maken.”
..“Veel vissen zijn er niet hoor, misschien net één meerman die er van kon genieten." en ze trekt mijn hoofd tegen haar schouder aan. "En vond je mijn kontje mooi?”
“Ik vind dat je ontzettend mooi aan het dansen was hoor, zoiets heb ik nog niet vaak gezien.”
“Oh ja, en vind je de mijne net zo mooi als die van Susan?”
Oeps, dat is een beetje gevaarlijke vergelijking als die wordt doorverteld. “Nou ik weet niet of ik die vergelijking moet maken hoor. Susan zal wel ongeacht de uitslag behoorlijk op tilt slaan.”
..”Schijterd, kom op wees eerlijk Susan komt dat toch niet te weten."
“Ok dan, dit is wel het allermooiste wat ik ooit gezien heb hoor. Ben wel trots op mijn mooie dochter met haar mooie .., je weet wel.”

Het is even stil en Nicky zit ergens op te broeden, benieuwd of we hier nog over door blijven praten. Nog nooit heb ik met haar over ‘de lichaams-delen’ gesproken. Wel natuurlijk de aanmoedigingen en ‘ziet er goed uit’ bij het schaatsen. Maar dat was in de trant van goede techniek, terwijl ik er misschien zelf in mijn achterhoofd wel een dubbele betekenis voor had. En dat dansen wat ze doet is ook echt voor de allereerste keer dat ik dit zie. Ja, op haar kamer zal ze dat wel doen en natuurlijk, ik vermoed dat gewoon, ook als ze gaat stappen. En hoe gek het ook is, ik schrik zelfs van deze stilte, minder dan een tiental seconden was het maar het voelde als meer dan een minuut. Nog steeds heeft ze mijn hoofd vast en mijn ogen op nog geen twintig cm van haar rechter tietje.
Opeens staat ze wijdbeens voor me, op ieder bankje heeft ze een voet en staat zo ongeveer een 35 cm hoger en kijkt over mijn hoofd. Mijn handen schieten naar voren en ik pak haar van schrik bij de heupen vast. Ze houd zich aan mijn hoofd vast en zegt “Nou dan mag je nu ook even de allermooiste vasthouden!”
Ik denk er niet bij na en in ieder hand heb ik een billetje vast. En gelijk voel ik dat ze haar onderlichaam tegen mij aandrukt. Zachtjes dat wel en mijn hoofdrekenmachine is aan het ratelen. Mijn lul flink opgewarmd door dat dansen en draaien van die billetjes en al mijn dromen, behoorlijk stijf is hij. En gelukkig, die 35 cm van het bankje is net genoeg om haar kruis op mijn buikhoogte te brengen. Boven mijn lul zodat die confrontatie wordt voorkomen. Nicky trekt mijn hoofd naar zich toe en mijn neus zit precies tussen haar tietjes. Ik laat het er niet op zitten en neem die billetjes iets steviger in de handen wat natuurlijk een druk veroorzaakt. En dat is voelbaar, niet alleen omdat ik haar iets naar me toe trek, maar vooral doordat ze haar billetjes spant en automatisch draaien haar heupen naar achteren. En dat heeft tot gevolg dat haar kutje van eerst duidelijk nog zachtjes naar nu hard tegen mijn buik drukt! Echt hard omdat ze nu ook nog trekkend aan mijn hoofd haar onder lichaam hard naar voren drukt.

Spatwater, wind en enige golven had ik verwacht, maar een kutje in mijn buik, Nicky’s kutje? Nee, nog niet eens in mijn stoutste dromen.
Opeens voelen we, ja jammer dan, de boot minder hellen en wat geklapper van de zeilen. Kan net snel mijn rechter arm omhoog doen en vang de giek op die heen en weer slingert. Helemaal uit koers zijn we geraakt en Nicky kijkt ook gelijk op. Ze springt van de bankjes en loopt richting de kajuit ingang terwijl ik de boot weer op koers leg.
Nick houd haar handen tegen de kajuit ingang waarbij ze licht voorover staat. Heel bewust met haar benen nog recht en haar kontje naar mij wijzend. Steels kijkt ze over haar schouder en met een grijns op haar gezicht “zo kapiteintje wat hebt een u kleur gekregen.” en dat geeft me een zeer goed gevoel. Ik kan niet anders dan haar met een brede lach aankijken. Dit was verdomde spannend, de allereerste keer dat ik haar zo bij haar billetjes heb en haar kutje voel, de spanning de lading. Allebei hebben we het zo gevoeld, die grijns verraad alles.

Spatwater had ik verwacht, maar niets van dat alles. Het is maar een kleine 3 bfr, de vlag achterop komt maar net vrij van de vlaggenstok. Het is ongeveer tien minuten geleden dat we onze ‘ervaring’ hebben gehad, of zal ik het kennismaking noemen, in ieder geval een geheel nieuwe relatie heb ik opeens met mijn dochter.
Al tien minuten heb ik geen Nicky gezien. Wel hoor ik wat muziek in het vooronder en nog wat gebrom. Ik mis haar gewoon, hier nu helemaal in mijn eentje staan vind ik maar niets.
Voel ook dat ik wel even naar het toilet moet. Al die keren dat ik alleen zeilde had ik altijd mijn stuurautomaat paraat, maar nu heb ik daar helemaal niet aan gedacht. Er schiet een prachtige manier door mijn hoofd om mijn eenzame gevoel, het gemis van Nicky op te lossen.

“Nicky”
Ik hoor niets en vermoed dat ze ergens mee bezig is en de muziek is ook nogal hard. Drie keer moet ik hard ‘Nicky.’roepen en krijg eindelijk response.
“Ja, wat is er ?”
“Kan je even snel komen en het roer overnemen?”
“Nee, ik ben druk bezig.”
“Kom Nick, ik moet snel naar het toilet.”
Ik hoor het deurtje van de voorkajuit opengaan en “Kan je de stuurautomaat niet gebruiken?”
“Nee Nick, nu, direct komen ik moet plotseling echt nodig naar het toilet.”
Er komt beweging in en zie Nick staand in de kajuit naar mij omhoog kijkend. Zie houd met één hand een badlaken voor zich zodat ik haar hoofd en blote schouders en haar blote benen vanaf haar dijen tot haar voeten kan zien.
Fuck dat is stimulerend! Met onze ‘ervaring’ in mijn hoofd zie ik nu veel meer dan vroeger.
“Kom op Nick, neem over” zeg ik even dwingend maar laat ook mijn hulpeloosheid er flink in door klinken. En dat is natuurlijk gespeeld, ik ben nieuwsgierig hoe dit afloopt.
Heel voorzichtig gaat ze het trapje omhoog, het badlaken goed vasthoudend en met haar hoofd spiedend over het dek of er boten in de buurt zijn. “Zijn er ook andere boten in de buurt?” zegt ze bezorgd en trekt er ook een hulpeloos gezicht bij. “Kom pak het roer, er is geen enkele boot dichtbij.”
Ze staat al halfweg in de kuip en ik laat direct het roer los en loop langs haar en ga de kajuit in. “Idioot” hoor ik nog en begrijp dat ze nu wel het roer overneemt.
Helemaal opgelaten ben ik. Krijg er nog wel een plas uit maar een levensgroot beeld van Nicky met haar badlaken zie ik voor me. Het kan niet anders, achter dat laken dat kan alleen maar Nick in de blote kont zijn. Net schoot ik langs haar, met dezelfde gedachten maar niet de moed om over het laken te kijken.

Ik blijf even in de kajuitingang staan en zie het mooiste en meest spannende wat ik me kan voorstellen. Niets is zo spannend als het net niet kunnen zien, maar oh zo dichtbij, oh zo bloot moet zijn. Een windvlaag zou het badlaken als aan vlag kunnen laten wapperen en ik zou vandaag ook nog zien wat ik al gevoeld heb. Maar bfr 3 is niet genoeg daarvoor.
“Please, neem even weer over.” piept Nick en kijkt van links naar rechts. Vraag me heel even af waarom ze niet achterom kijkt. Dat moet goddelijk zijn, ik kan me niet anders voorstellen, een hele blote rug en die billetjes daaronder.
“Even wachten ik moet de fok controleren.” en ik stap snel in één keer van de kajuit naar het gangboord en loop snel naar voren. “Flauwerd” krijg ik nog te horen. Ik trek wat aan de fok en leg de schoot wat vrij. Doe net of ik alles goed controleer en draai me om en blijf bij de zijstag staan.