Korfbal - 47

Toen we terugkwamen van onze kanaalexcursie, gingen we terug naar het hotel. Daar, in de lobby, stonden al een paar mensen klaar om te vertrekken. Ze hadden gewacht tot we terugkwamen, want het was bijna tijd om te vertrekken voor Bart, Claudia, Elize, Fred, Henk, Otje, Roxan en Sasha.
Sommigen gingen de laatste dingen nog even ‘scoren’ op rekening van Carlos. De mobiele telefoons, camera’s en ander klein gerei werden grof ingeslagen, maar ik zei er niets van: die vrijheid hadden we gekregen. Iedereen genoot nog even met volle teugen en de toeristische winkels tierden welig.
We namen afscheid met de belofte om elkaar in Nederland zeker nog een keer op te zoeken en bij niemand had ik een twijfel of dat werkelijk zou gaan gebeuren. We waren een groep, een zinnelijke groep en we hadden een duidelijke connectie.

Knuffelend, zoenend, vasthoudend en overvloeiend van dankbaarheid namen onze huwelijksgasten afscheid. Maar, ze waren niet alleen gasten geweest, ze waren echt onze vrienden, waar we ons huis te allen tijde voor open zouden willen stellen.
Ik trok Otje nog even naar me toe. Ik pakte haar hoofd beet, keek haar aandachtig aan en ik zag een gezicht wat veel meer zelfvertrouwen uitstraalde dan eerst.
Haar tanden waren gebleekt en in een beugel gezet. Het effect was heel erg zichtbaar en haar houding werd daar ook heel erg door verbeterd. Haar vergrote en verstevigde borsten toonde ze vol overgave en ze was niet meer het halfdode vogeltje wat wachtte om opgegeten te worden, maar ze was een roofdier geworden, die aan het zoeken was naar haar prooi.
Ze klom met haar hele lijf om me heen en bedankte me met woorden en daden voor alles wat haar was aangedaan. Ze was heel erg blij en vertelde dat ze al een eerste afspraak had staan met de orthodontist. Ik vroeg lachend hoe ze die zou gaan betalen en ze keek verschrikt. Ze zei: “Maar, weet je dan niet dat ik die gewoon elke keer klaar moet pijpen?”
Ik was verbaasd, maar eigenlijk ook weer niet… Ik zei: “Heel goed, maar pas op voor je beugel, want die doet pijn aan een leuter, hoor!”
We lachten en knuffelden. Ik was heel erg blij dat ik/we het leven van een jonge vrouw de goede kant op gebogen hadden. Juist dat leverde mij de kers op de taart op!


Toen de vertrekkers met de limo uit het zicht waren, gingen we met de blijvers naar de lobby. Het voelde niet als een vertrek vanaf Temptation Island of zo, maar het was wel wat rustiger. En: iedereen moest toch even aan de nieuwe situatie wennen: minder mensen en… Wat zouden de vertrekkers allemaal over de blijvers denken?
Ik sprak een paar woorden, waardoor we alles wat makkelijker konden relativeren. Daarna keek ik de kring rond en ik zag echt alleen maar familieleden van mij en van Iris. Ondanks dat ik mijn schoonfamilie pas net kende, voelde het heel vertrouwd en de lange tijd dat ik amper contact met mijn broers gezin had, deerde de relatie ook niet.

We zaten in de lobby, genoten van het klimaat en praatten over alles. Letterlijk alles. De sfeer was zo open, dat de tiener Martijn over menstruaties kon praten en dat Tanja met Johan over overgangsperikelen aan het praten was.
Dit moment koesterde ik en ik nam me voor, dat ik dit soort momenten ook in Nederland moest gaan organiseren. Ook als dat misschien veel moeite zou kosten, maar dat had ik er graag voor over.

Het werd later en later en Miss Cat, de PA van Carlos kwam naar ons toe. Ze overhandigde ons de definitieve afrekening, wat er opgehaald was voor de benefiet-zaken en wat er voor ons beschikbaar was als krediet en als vrij besteedbaar geld voor De Amer. Ik keek er vluchtig naar en ik zag bedragen waarvan ik zeker wist dat De Amer hierdoor was veiliggesteld en ik wist dat onze nabije toekomst op rozen zou gaan zijn. Ik vroeg aan Iris en Kyara of zij Carlos zouden willen helpen om zijn koffers in te pakken. Moeder en dochter pakten de PA in de arm en met z’n drieën naast elkaar vertrokken ze naar Carlos. Wat mijn beide vrouwen met hem hebben uitgespookt weet ik niet, maar ik snapte achteraf wel, dat zij de eerste vrouwen sinds lange tijd waren die het zaad van hem geproefd hadden. Ze waren er gelukkig mee en Carlos had aangegeven dat Kyara en haar moeder de enigen waren, waarbij hij het gevoel had dat het vertrouwd was. Bij alle andere vrouwen had hij gedacht dat de vrouwen uit zouden zijn op chantage.
Mijn beide vrouwen hadden hem makkelijk kunnen overtuigen dat ze een andere drijfveer hadden; geniet van elkaar en heb respect voor de ander. De vibe die ik voelde toen mijn beide vrouwen trots stappend de trap afdaalden en de verlichte Carlos erachter, was onbeschrijfelijk. Iris en Kyara weken naar de zijkant, alsof het in een script stond.
Carlos deed nog een paar stappen en hij pakte kort mijn uitgestoken hand. Daarna omhelsde hij mij, hield me bij mijn schouders en keek me recht aan.
Hij keek dwars door mijn ogen, midden in mijn ziel. Ik durfde niet te knipperen met mijn ogen, maar ik deed het toch. Bewust. Heel duidelijk. Carlos omarmde me en zei na een tiental seconden zei hij: “Het voelt alsof ik er een zoon bij heb en zo zal ik je ook behandelen. Grijp de kansen, bespeel de mogelijkheden en behoud wat goed is. Je hebt carte blanche, maar let op dat het je niet boven je hoofd groeit. Bouw het langzaam uit en hou de grip. Ik zou het vreselijk vinden als jullie positieve vibe teloor zou gaan. Jullie manier van leven zou de hele wereld over moeten gaan”.
Ik keek Carlos aan, na deze zeldzame ‘toespraak’, en zei: “Ondersteun op allerlei manieren de LGBT gemeenschap. Het mannetje-vrouwtje denken is zo ontzettend achterhaald, dat zelfs een kleine groep mensen als de Omegids het al beter weten. Elk mens is gelijk. Elk mens heeft behoeften en die hoeven helemaal niet geslachtsbepaald te zijn. Laat iedereen vrij, maar leg deze vrijheid niet aan de meerderheid op”.
Carlos knikte en zei: “Dus, laat jongens met auto’s spelen en meisjes met poppen, maar als een meisje met auto’s wil spelen of een jongen met poppen, dan moet dat gewoon kunnen?”
Ik keek Carlos heel indringend aan en ik zei uit de grond van mijn hart: “Zeker weten. Zo zou het moeten zijn. Niet meer en niet minder. Als Niels graag Nikkie wil zijn of als Jacky graag Jack wil zijn, dan is dat gewoon mogelijk. Zonder vooroordelen, zonder een veroordeling.
ALLE mensen zijn gelijk. ALLE mensen verdienen liefde en zolang ik leef zal ik ALLE mensen liefde blijven geven”.

Carlos pakte mijn handen beet en keek me lange tijd aan. Heel kort omhelsde hij me en draaide zich weg en liep van me vandaan.
Verbeelde ik het me, dat ik tranen in zijn ogen zag?

Ik twijfelde, maar ik riep hem en beende hem achterna. Carlos stopte, draaide zich om en ik greep hem beet. We knepen elkaars bovenlijf fijn. We snapten elkaar. Heel kort, zonder dat iemand het in de gaten had, kusten we elkaar op de mond. Deze kus koester ik nog steeds en ik weet bijna zeker dat Carlos hem ook nog vasthoudt.
Tijdens het losmaken zei Carlos: “Je had mijn zoon moeten zijn. Ik hou van je, alsof je mijn zoon bent”.
“Ik heb daar niet om gevraagd, maar ik voel me vereerd. Ik blijf gewoon Mark als je het niet erg vindt”.
Carlo knipoogde en zei: “Ik verwacht niet anders van jou”.

We klopten elkaar op de schouders en Carlos verdween naar zijn hotelkamer met kantoor. Miss Cat keek me bewonderend aan, maar ik snapte niet waar ik die blik aan te danken had. Ik zwaaide nog even na en zakte als een plumpudding in elkaar.
Johan had alles gezien en inmiddels geanalyseerd. Hij nam mijn slappe lijf in zijn armen en zei helemaal niets.
Maar, de krachtige spieren van zijn mannelijke lijf deden mij opbloeien en ik keek hem aan. Ik vroeg niets.
Ik zei niets.
Ik durfde niets.

Johan bleef me aankijken en uiteindelijk zei hij: “Jij hebt het. Jij hebt het allemaal”.
Ik snapte er helemaal niets van, maar ik was nog zo onder de indruk van de vorige situaties, dat ik niet verder na kon denken.
Johan vervolgde: “Iedereen vindt jou leuk; iedereen wil je helpen. Je hebt goede ideeën, je kan mensen warm maken voor een idee en je bent dominant en gruwelijk geil. Dat alles heb je. Als je daar je skills als projectmanager bijvoegt, heb je alles in je om zelfs een multimiljardair te bespelen. Ik neem mijn hoed voor je af en hopelijk kunnen we nog veel voor elkaar betekenen!”

Ik raakte een beetje in paniek door al deze lof en ik riep: “Maar, dat is helemaal niet zo, dat speel ik allemaal niet!”
Johan keek me rustig aan en zei: “Het is wel zo en je speelt het inderdaad niet. Je BENT namelijk zo”.

Ik werd stil en moest bekennen dat het inderdaad wel zo was. Ondanks alles bleef ik altijd in het goede van de mens geloven. Altijd bleef ik hen ondersteunen. Soms stootte ik mijn neus, maar bijna altijd ontving ik liefde en genegenheid terug. Dat gaf me voldoening en energie.

Ik keek naar Johan en hij keek om zich heen. Ik keek om me heen en ik zag alleen maar mensen die me dierbaar waren. Familie. Vrienden, geestverwanten.
Iris omarmde me, Kyara en Alicia volgden. Samen werden we een hoopje vlees. Ik begon te huilen. Ik gooide alle emoties van de laatste tijd eruit. Iris gaf me de rust om dat te doen. Kyara streelde me rustig en Alicia ondersteunde me in de ongemakkelijke houding waarin ik zat.
Ik huilde als een kind. Als een kind wat geen enkele reden leek te hebben om te huilen, maar het huilde wel.
Ik huilde zoals ik 35 jaar niet gedaan had. Het was heerlijk. Het bevrijdde me een beetje, ondanks dat mijn ademhaling heel beklemmend voelde op mijn borst. Iris kuste mijn tranen weg en Kyara fluisterde in mijn oor dat het goed was.

Ondertussen ontstond er bij mij een paniek: was ik in een zenuwinstorting beland?

Na een minuut of tien werd mijn snikken minder. De anderen namen iets meer afstand, maar Iris, Kyara, Wim en Tanja niet. Zij bleven heel dichtbij en terwijl ik aan het uitsnikken was, keek ik hen beurtelings aan. Mijn beide vrouwen vertrouwde ik al beter dan mijn eigen portemonnee. Maar nu kwamen mijn broer en mijn schoonmoeder er ook nog bij.
Ik was moe. Heel moe. Ik zei dat de kinderen van mijn broer elders moesten slapen, maar dat al mijn andere familieleden op één en dezelfde kamer geplaatst moesten worden en dat ik daar binnen een kwartier ook wilde zijn. Horizontaal, zonder kleren.

Niet veel later werd ik meegetroond naar een slaapkamer en belandde op een bed. Vaag merkte ik dat Iris en Kyara mij de kleren uittrokken en daarna viel ik in een diepe, droomloze slaap.

De volgende dag werd ik wakker met barstende koppijn. Ik opende heel voorzichtig een ooglid en een klein straaltje licht teisterde mijn ogen, wat me in elkaar deed krimpen van de pijn. Kreunend verwerkte ik deze ellende. Iris goot een beetje vloeistof in mijn mond, waar ik van uit ging dat het water was. Er zat echter een smaakje aan wat ik niet thuis kon brengen.
Iris kuste me daarna en zei: “Dit is een eeuwenoud middel uit de jungle. Hiermee laat je heel veel ellendige dingen verdwijnen”.
Ik merkte het: heel snel verdwenen de mistflarden, klaarde mijn brein op en verdween mijn hoofdpijn. Ik kwam in beweging en knuffelde iedereen, die in de beide kingsize bedden lag. Iris, Kyara, Tanja, Irina, Wim en Marjan: iedereen deed mee met de naakte knuffel. Loom streelden we elkaar, kusten elkaar en bevoelden elkaar. Irina maakte er een sport van om haar superlenige lichaam als een paling tussen alle andere lijven te laten glijden. Er kwam massageolie tevoorschijn en we spoten de fles helemaal over ons allemaal leeg.
Spekglad gleden we langs elkaar, tegen elkaar en over elkaar. Het was ontzettend erotisch om te doen, maar uiteindelijk had het beddengoed het merendeel van de olie opgeslokt. Dat was het sein om een polonaise onder de douche te doen. Ik merkte dat er altijd iemand bij mij bleef. Iedereen was bezorgd om mij en iedereen was heel attent.
Ik voelde me echter prima en we lieten een ontbijt op de kamer komen en we aten gezamenlijk het heerlijke eten.

Terwijl we nog aan het peuzelen waren, werd er geklopt en iedereen keek naar mij. Ik riep: “Kom maar binnen” en de deur ging open. Carlos kwam binnen, gevolgd door Miss Cat. Met wijdgeopende armen liep hij naar mij toe en ik stond snel op.
We knuffelden en zijn maatkostuum voelde super zacht tegen mijn naakte bovenlijf toen we ons tegen elkaar drukten. Hij gaf me een schouderklopje en knuffelde daarna Iris. Hij bekeek op een heel galante manier de trouwring van Iris en bestudeerde ook de gouden halsband van haar. Hij was onder de indruk en gaf mijn vrouw een dikke zoen op haar mond.
Dezelfde procedure volgde bij Kyara en ik merkte dat ze elkaar net even wat langer vasthielden. Ze wisselden een paar woorden en Kyara vertelde mij later, dat hij gevraagd had of het een goede stageperiode was geweest en Kyara had hem bedankt door even in zijn kruis te strelen en ze had gezegd: “Hij was bijna perfect”.
Carlos vroeg: “Wat had er dan nog moeten gebeuren?”
Het antwoord van Kyara was geweest: “Ik had jou nog willen neuken”.
Carlos had daar geen antwoord op gegeven, maar had Kyara gekust, waarna hij Tanja, Irina en de anderen kuste. Hij keek om zich heen en vroeg: “Waar zijn Georgina en Dirk?”
Ik miste ze ook, maar Tanja zei: “Dirk en Georgina hebben tijd voor hun samen nodig, vertelde Georgina. We zijn allemaal heel blij dat we elkaar weer ontmoet hebben, maar voor Georgina is het heel veel informatie om te verwerken en dat wil ze graag samen met Dirk doen”.
Carlos stak een duim omhoog en daarna kwam Miss Cat. Ook zij nam afscheid met een kus op onze mond en in navolging van Carlos, inspecteerde zij mijn trouwring en tot mijn verbazing pakte ze ook de ring rondom mijn ballen en bekeek het flonkerende metaal waarin de rest ingelegd was. Ze slaakte een zucht en ik zei: “Als je dit al mooi vindt, dan moet je hem eens zien als hij stijf is”.
Ze kreeg heel kort een blosje op haar wangen, maar ze zei met rauwe stem: “Dat wil ik graag meemaken, want ik wil al heel lang met jou spelen!”
Ik trok haar hoofd naar me toe en vroeg zachtjes: “Hoeveel tijd heb je nog?”
“Twee minuten”.
“Je had eerder moeten komen”, zei ik en ondertussen greep ik onder haar rokje in haar soppende kut. Ik drukte twee vingers in haar grotje en toucheerde haar G-spot. Ze opende haar benen een beetje, kantelde haar bekken naar voren en greep mij vast voor steun.
Toen ik mijn vingers in haar kutje op en neer ragde, begon ze te zwaaien op haar benen. Onder het wakend oog van Carlos, die een smalend lachje op zijn gezicht had, kreeg Miss Cat binnen een minuut een spuitend orgasme, terwijl ze alle moeite moest doen om niet door haar knieën te gaan en ter aarde te storten.
Carlos keek naar mij, terwijl ik mijn handen droog maakte aan haar kleren. Hij zei: “Miss Cat heeft zojuist een weddenschap verloren. Ze heeft heel bewust tijdgerekt, zodat maar heel kort hier zouden zijn om afscheid te nemen. Ze was namelijk heel erg bang, dat jij zou doen wat je net gedaan hebt. Ze wilde graag stoer richting mij doen en laten zien dat ze jouw verleiding kon weerstaan, maar het is haar niet gelukt”.

Ik lachte even en zei: “Ik hoop dat de winst van de weddenschap je goed zal doen!”
Carlos schudde zijn hoofd en zei: “Nee, zo werkt dat niet. Bij dergelijke weddenschappen geef ik haar een bijna onmogelijke opdracht, zodat ik haar scherp gefocust houd. De opdracht die ze nu moet uitvoeren is, dat voor ieder van jullie, als jullie binnenkort weer in Nederland landen een auto bij jullie huis klaar staat. Daar zal ze de komende tijd heel druk mee zijn, want haar andere taken gaan gewoon door”.

Ik snapte er niet heel veel van, maar de anderen begonnen opgetogen te praten. Ik bedacht me dat ik alles wel zou zien en zei voor de grap: “Doe dan maar zoveel mogelijk een Tesla. Die zijn duur, moeilijk op korte termijn te krijgen en gunstiger voor het milieu. En, natuurlijk alle opties er op, zodat we zo ver mogelijk met een accu kunnen rijden. Maar, als iemand een beter idee heeft, dan zal je dat nog wel te horen krijgen”.
De nog nahijgende mond van Miss Cat klapte dicht en ondanks dat ze nog aan het bijkomen was van haar orgasme, zag ik dat ze alles goed opsloeg. Het zou me benieuwen!

Ik knuffelde Carlos nogmaals en zonder nog woorden te wisselen, beende hij weg. Daarna knuffelde Miss Cat me en ze zei: “Ik gun jullie de auto’s. Ik ben heel blij dat ik de weddenschap verloren heb. Jullie zijn heel goede mensen. Hou dat vol!”
Ik kuste haar op haar voorhoofd en ze rende achter Carlos aan. Dat vond ik een hele prestatie met haar hoge hakken en een nog nakrampende kut!

Tanja keek me aan en zei: “Wat was dat allemaal?” Ook Irina was heel benieuwd en ik haalde eerst een paar keer diep adem en vertelde: “Het lijkt zo te zijn, dat er bij aankomst van ons in Nederland een nieuwe auto voor iedereen klaar staat. Ik kan het me niet voorstellen, maar dat is wel wat Carlos vertelde en wat zijn PA daarna nog even in mijn oren fluisterde. Het lijkt erop, dat het orgasme wat ik haar gegeven heb, onderdeel was van een weddenschap die Miss Cat was aangegaan en die ze heel bewust verloren heeft, zodat ze voor ons auto’s kon regelen. Ik heb gelijk aangegeven dat ik als auto dan een Tesla wil, want elektrisch rijden heeft de toekomst zegt men”.

Van dat alles werd iedereen stil. Ik rekende even, want een enkele auto in dat dure segment kostte al snel een ton en we waren nu nog met 14 mensen… Dat was een prijzige weddenschap, die ook nu weer grof in ons voordeel uitpakte.
Lilly, Kasey en Martijn kwamen er ook bij en we praatten over het voorval. Het was te onwerkelijk om waar te zijn, maar iedereen die nog geen rijbewijs had, nam zich voor om zo snel mogelijk er een te gaan halen!

Ik lummelde de volgende uren met Johan bij het zwembad en heel relaxed bespraken we allerlei plannen. Ondertussen waren de anderen met een paar limo’s aan het shoppen geslagen. Ik had hen aangegeven om alleen dingen voor onszelf te kopen en geen zaken aan te schaffen om in Nederland te gaan verhandelen. Dat snapte iedereen, want dat voelde echt als stelen en bedriegen.
Met Johan nam ik heel veel dingen over De Amer door. We zouden het complex Amor noemen en met gesloten ogen, liggend in de tropische hitte, droomden we hardop van onze investering. We beseften dat we het hele vermogensrechtelijke aspect nog veel te weinig aandacht hadden gegeven. We besloten om er een firma van te maken, waarbij alle mensen die tijdens ons huwelijk betrokken waren, aangesloten werden. Ieder met een evenredige ratio en eigen bankrekeningen. We praatten best lang over de hoogte van ieders inbreng en ik wenkte het Nederlandse dienstertje om aantekeningen te maken, wat ze trouw deed.