Korfbal - 48

De festiviteiten in de hoofdstad Panama City waren inmiddels bekoeld tot een enorme, nationale kater. Het hele land leek in de ‘bijkom-stand’ te zitten na alle feesten. Het hotel was, buiten ons, vrijwel leeg en Johan en ik doken af en toe naakt in het heldere water van het zwembad, terwijl de anderen nog souvenirs aan het inslaan waren.
Aan de andere kant van het zwembad zagen we een vrouw van ongeveer 35 jaar oud. Ze lag met dopjes in haar oren en een zonnebril voor haar ogen te zonnen. Ze wisselde regelmatig van houding, maar hoe ze zich ook bewoog, telkens kon ze Johan en mij ongezien vanachter haar zonnebril bekijken.
Ze had een olijfgroene bikini aan, die nogal krap bemeten was. Haar forse C-cup puilde er bijna uit en haar bikinibroekje begroef zich in haar spleet, waardoor een paar kale schaamlippen deels zichtbaar waren.

Ik sprak even over haar met Johan en deze dame was hem ook al opgevallen. Het kon echt niet anders, dan dat zij ons in de gaten had, want we zaten al meer dan een half uur spiernaakt naast het zwembad en plonsden er geregeld in.
Ik wenkte het Nederlandse dienstertje en zei: “Wil je tegen die dame zeggen, dat het vandaag verplicht is om naakt bij het zwembad te zijn?”
Ze boog even en ze stevende naar de vrouw. Ze praatte even en de vrouw bedacht zich maar heel kort en ontdeed zich van haar minimale kledij. We zagen vanachter onze zonnebrillen een magnifiek lijf met harde, stevige tieten. Vol zelfvertrouwen ging de dame weer liggen en ondertussen voelde ik me heel erg bekeken. Op zich niet zo verwonderlijk door alle bling-bling om mijn leuter.

Het dienstertje kwam weer terug en ik vroeg wie de dame was, waar ze vandaan kwam en zo. Met een hand voor haar mond, zodat er geen lippen gelezen konden worden, zei ze: “Ze heet Audrey, komt uit de VS en viert hier vakantie. Haar partner komt over een paar dagen hier en als je het mij vraagt, verveelt ze zich te pletter”.
“Breng ons naar haar kamer, zodat we daar op bed kunnen liggen. Daarna stuur je haar naar haar kamer”. Ze keek even benauwd, maar slikte haar bezwaren in.
Ze zei: “Loop maar naar kamer 321. Daar zal dadelijk iemand staan die de deur van haar kamer open zal maken”.

Loom stond ik op en even later volgde Johan mijn voorbeeld.
We liepen naakt naar kamer 321 en daar troffen we een medewerker van het hotel. Hij gaf ons een kaart waarmee we de hotelkamer konden openen en toen we dat deden, stonden we ineens in andermans kamer. Ik zag al snel een aantal persoonlijke dingen. Zelfs een paar knuffels. Deze dame was dus op zoek naar geborgenheid, misschien zelfs troost. We raakten niets aan.
Ik keek Johan aan en hij keek naar mij. We haalden onze schouders op en we zouden wel zien wat er uit deze ‘grap’ zou ontstaan. Johan vleide zich in bed neer, zodanig dat zijn blote tokus duidelijk zichtbaar was. Ik ging op de toiletpot zitten wachten, zodat ik de dame nog even op zou kunnen houden als ze verschrikt naar buiten zou willen vluchten bij de aanblik van een naakte Johan.

Het duurde 10 minuten en ik hoorde Johan diep ademhalen. Hij was gewoon in slaap gevallen! Ik hoorde een pliepje en de deur ging open. Ik hield mijn adem in en toen de vrouw binnen was, keek ze belangstellend naar de rijpe man die naakt op haar bed in slaap gevallen was.
Geluidloos liep ze op Johan af. Met één hand hield ze haar haren bij elkaar, zodat deze Johan niet zouden raken en met de andere hand ondersteunde ze zichzelf op het bed.
Ze maakte met haar tong haar lippen nat, alsof ze een lekker snoepje ging eten en heel voorzichtig zoog ze de eikel van Johan naar binnen.
Ik hoorde heel even een ander ritme qua ademhaling en ik wist dat Johan wakker was en dat hij nu deed alsof hij sliep.
De vrouw verwende de pik, die versierd werd door een dikke Prins Albert piercing en ik besloot om heel stilletjes naar hun twee te gaan kijken. Ik pakte een stoel en zette die geluidloos tussen het bed en de buitendeur neer. Ik ging erop zitten en heel zachtjes begon ik op de acties van de vrouw te reageren: zachtjes smakkend, hummend of kreunend.

Ze had me in de gaten, keurde me een korte blik waardig, maar was totaal niet geschrokken. Ik stond op, kneep Johan even in zijn been en tilde de zonnebril van de neus van de hitsige vrouw. We keken elkaar aan en kijkend naar Johan las ik in zijn ogen van een verbeten lust om deze vrouw te nemen. Dat gevoel was voor mij heel erg herkenbaar!
De blik van de vrouw was onderzoekend, maar het was vooral een blik die zocht naar manieren om onderworpen te worden.

Ik pakte de kin van de vrouw beet en zei: “Je ziet er ontzettend geil uit. Ik wil je grenzeloos nemen en kapot neuken. Ik wil je intens vernederen”.
De vrouw keek mij aan. Ze keek naar Johan. Ze dacht na.
Daarna keek ze via Johan weer naar mij en ik merkte dat haar houding veranderd was. Haar ogen stonden berustend. Niet gefocust. Ze opende haar mond een beetje en ze fluisterde: “Gebruik me. Verneder me. Heb geen medelijden met me”.

Johan keek me een beetje verwilderd aan en hij leek te willen weten wat deze woorden van deze vrouw betekenden. Ik had helemaal geen zin in uitleg of verklaring, dus ik wenkte Johan en zei tegen Audrey: “Kniel en open je mond”.
Ze volgde mijn bevel heel snel op en ik zag een ontzettend geile dame met licht open mond verlangend zoeken naar een pik. Ik legde mijn slappe pik naast die van Johan en tegen haar lippen en zei: “Doorslikken en niet morsen”.
De mond van de vrouw ging open en ik deed mijn best om mijn pik slap te houden, terwijl ik mijn toompje op haar onderlip liet rusten. Ik ontspande mijn blaas en met een klein straaltje spoot ik wat urine in de mond van Audrey. Zonder enige zichtbare moeite of terughoudendheid slikte ze mijn pis door en ze opende haar mond voor een nieuwe lading. Ik piste er vrolijk op los en ik bevuilde haar weelderige haardos en ook haar lichaam een beetje.
Daarna kwam Johan. Hij had wat meer moeite om zijn pik slap te houden en om te pissen. Uit eigen ervaring wist ik inmiddels dat het heel lastig was om een warme, hete adem te weerstaan als die tegen je eikel geblazen werd. Dat was voor mij de grootste garantie om een keiharde lul te krijgen.
Johan voedde de vrouw ook met zijn urine en toen zijn blaas ook leeg was, kwamen ze beiden een beetje bij. Maar, ik verlangde naar meer. Mijn pik was inmiddels aardig opgestijfd en ik greep de vrouw bij haar vochtige haren, richtte haar hoofd naar mijn pik en schoof die in haar openstaande mond. Ik voelde haar tanden langs zijn pik schapen en ondanks dat het maar lichtjes was, sloeg ik haar hard op haar wang en zei op barse toon: “Bescherm je tanden met je lippen! Doe maar een oud vrouwtje na!”
Ze humde gedwee en deed haar best om haar tanden niet meer met mijn stijve pik in aanraking te laten komen. Ondertussen duwde ik mijn pik achterin de keel van de vrouw, die haar best deed om niet te stikken.
Af en toe gaf ik haar wat lucht, maar miraculeus genoeg kreeg ze het voor elkaar om toch wat adem te krijgen als ik mijn pik in haar keel had.
Ik testte met mijn hand haar braakreflex en die bleek heel goed te werken. Ik had geen idee wat ze gegeten had, maar het kwam er wel allemaal uit. Om het eenrichtingsverkeer te herstellen, bood ik mijn pik aan en zei bevelend: “Neem hem diep in je mond en kauw er met je keelspieren op”.
Ze volgde mijn bevel op en ze masseerde mijn eikel op een grandioos lekkere manier. Het was echt heerlijk! Ze deed haar uiterste best om mijn pik ballsdeep in haar keel te houden en dat lukte haar vrij aardig.

Ik voelde haar voortanden een beetje tegen mijn schaambeen bokken en ik zag dat Johan zijn leuter in het onderlijf van de vrouw had gestoken. Terwijl ze op handen en knieën zat, neukten we haar van twee kanten: spit roasted!
Terwijl we haar lijf misbruikten, vroeg ik op een vlakke, maar belangstellende toon aan Johan: “Waar heb je je pik in gestoken? In haar kut of in haar kont?”
Hij hield even in, keek naar beneden en zei: “Vanaf nu in haar kontje” en hij duwde zijn onderlijf tegen de billen van de vrouw. Die jankte het uit, maar we hoorden het nauwelijks doordat ze mijn pik nog aan het pijpen was. Het gillen zorgde er wel voor, dat er nog wat maaginhoud naar boven kwam en dat gebeurde nogal goor, omdat het ook via haar neus naar buiten kwam.
Geduldig hielp ik haar, door met mijn handen haar hoofd wat vaster op mijn lul te duwen. Ze gromde en begon fanatieker te zuigen. Ze was echt een heel goed sletje, maar wel een beetje ranzig!

Johan beukte ondertussen zijn vlees in haar darmen en het leek me leuk om te wisselen, dus ik trok mijn stijve pik uit de vrouw, die hijgend probeerde wat extra zuurstof in haar longen te laten. Daarna duwde ik mijn vreselijk smerige pik in een vloeiende beweging in het nog half open staande aarsje. Die zag er een beetje rood uit door de wrijving die Johan had veroorzaakt, maar nu was het mijn beurt. Nieuwe ronde, nieuwe kansen!
Johan liet zijn pik eerst goed schoonmaken door het mondje van Audrey en pas daarna joeg hij zijn lul in de keel van de hijgende vrouw.
Ik sloeg op de hangende tieten van de vrouw, printte mijn handtekening op haar bleke billen en beukte ondertussen in haar onderlijf.
Haar tranen zouden zeker van opwinding zijn en het was heel duidelijk dat ze genoot van onze acties. Sporadisch dumpte ze nog wat troep langs de pik van Johan naar buiten, maar het leek op te houden. Misschien had ze geleerd om het te bedwingen, maar het leek er eerder op, dat haar maag leeg was.

We wisselden weer en ik liet mijn pik schoonlikken. Daarna bood ik Audrey mijn aars aan en zei dat ze die ook schoon moest maken.
Ik voelde haar dartele tongetje over mijn gevoelige kontgaatje kwispelen en ik verbaasde me erover dat ik dit niet eerder zo had meegemaakt. Het voelde echt lekker en ondertussen was het voor mij duidelijk dat er heel weinig standjes waren die vernederender waren dan deze. Ik zei: “Steek je tong in mijn kont!”
Ze gehoorzaamde gelijk en trachtte om er wat dieper in door te dringen. Ze moest nu mijn typische darmsappen echt wel hebben geproefd. Om dat te controleren, draaide ik me om en gaf haar een tongzoen, waarbij ik inderdaad mijn eigen kont proefde. Ik keek haar even aan en zag een heel tevreden gezicht, waarvan de mascara hopeloos verlopen was en haar hele lijf gedecoreerd was met stukjes halfverteerd voedsel.

Ik zei, terwijl ik haar aankeek: “Je ziet er niet eens uit als een hoer of een slet. Dat zou een belediging voor die mensen zijn. Je bent gewoon een seksbot. Presenteer je tieten, zodat ik erin kan knijpen”.
Ze bedacht zich geen seconde, greep in haar eigen tieten en duwde ze zover mogelijk naar me toe, zonder Johan en zijn aars-neukende lul kwijt te raken. Ik sloeg heel hard op de vleesbollen en ze hunkerde naar meer.
Ik vroeg of ze het lekker vond om in haar kontje genomen te worden en ze zei: “Nee, meneer, maar het voelt goed dat ik uw wensen in vervulling kan laten gaan”.
Ik keek Johan aan en ik bedacht dat ik eindelijk de sletterigste slet ooit had gevonden. Johan keek ook goedkeurend naar de vrouw en ik kneep haar keel dicht, terwijl Johan haar anaal heel hard nam. Het deerde de vrouw helemaal niets. Ze bleef doorneuken en haar geile blik werd alleen maar zaadvragender. Ik sloeg op haar wangen, spuugde in haar gezicht. Ik rakelde nog wat etensresten bij haar op met mijn pik en verspreidde alle slijm uit haar mond over haar hoofd.
Er was geen enkele terughoudendheid bij deze dame te bespeuren en ik kreeg een enorm gevoel van waardering voor haar. Johan en ik gebruikten haar op allerlei beestachtige manieren en ondertussen liet ze alles toe; ook wat ze niet leuk vond. En, al die tijd bleef ze de ontzettend geile uitstraling houden.

Johan ging op het bed liggen. Ik zei dat Audrey haar aars over zijn pik moest laten zakken en ik liet mijn harde pik in de natte tunnel van Audrey glijden. Toen die er helemaal in zat, klemde ze hem heel strak vast met haar kutspieren en nu veranderde haar gezicht wel. Het werd echt nog een tintje geiler en ze begon al snel hard te zuchten en te kreunen. Het eerdere had ze met een uiterst geile houding over zich heen laten komen, maar nu genoot ze echt. Simultaan stotend drongen de grote pikken van Johan en mij in haar onderlichaam en met elke stoot nam haar geilheid toe. Ik greep haar tieten en kneep er hard in terwijl we gewoon door bleven beuken.
Audrey gromde en krijste dat het een lust was. Ik trok mijn pik een beetje te ver uit haar kutje, maar ik stopte hem rap weer terug. Uit haar reactie bleek al snel dat ik hem niet in haar kutje, maar, net als Johan, hem in haar kontje had gestopt.
Dat voelde voor mij ook prima, zodat ik lekker doorging met stoten. Zo gleden de pikken van Johan en mij, allebei in het opgerekte kontje van Audrey langs elkaar. Dat ging niet lang goed en we dumpten al snel ons zaad in haar kont. Ze ontving het dankbaar en ik hield mijn hand er onder, want het slijmerige goedje droop al snel uit haar wijd opgerekte opening. Ik ving ons zaad op in mijn hand en liet het daarna in haar geopende mond glijden.
Genietend slikte ze het door.

Daarna lieten Johan en ik onze pikken door haar tongetje schoonmaken en namen we afscheid van onze seksbot. Johan gaf haar een kus op haar lippen, maar ik sloeg fel op haar beide tieten.
Terwijl we wegliepen, zei ik tegen haar: “Je bent een goede hoer. Ik vraag me af hoe je vader over je denkt”.
Net voor de deur achter ons dichtviel, antwoordde ze: “Ik heb dit allemaal van mijn vader geleerd en ...”
Johan en ik keken elkaar aan en we dachten allebei hetzelfde.
Ondertussen waren we haar vader eeuwig dankbaar! Niet alleen voor het zaadje wat haar gemaakt had, maar ook voor de grondige opvoeding die hij haar gegeven had!

We lieten Audrey achter als een gebruikt crackhoertje. We liepen in onze blote lijven, gedecoreerd met wat gerecyclede etenswaren naar onze kamers en we spoelden ons eerst onder de douche even af, voordat we een verfrissende duik in het zwembad namen. Onze lusten waren bedwongen en Ik vond het eigenlijk wel geinig dat we Audrey helemaal opgefokt en kapot geneukt hadden achtergelaten, want ze had nog niet eens een zweem van orgasme gekregen.
Een dergelijke uitspatting was niet echt mijn stijl, maar deze dame had onze oerinstincten wakker gemaakt en met alle soorten van genot hadden we die bij haar toegepast.

Toen we weer lekker lagen op te drogen en te zonnen, kwam het Nederlandse dienstertje naar ons toe en zei op een rustige toon: “Audrey leeft nog wel, maar ik heb nog nooit zo’n ranzige bende als dit gezien. Zelfs het doucheputje raakte verstopt”.
Johan keek haar even aan en zei met een olijke lach: “Dan had ze van tevoren niet zoveel moeten eten. Als je een grote pik in je keel krijgt, is het logisch dat het moeilijk is om niet over te geven. Die chick moet nog wel wat leren!”

Het dienstertje liep met glimmende oogjes weg en wij genoten van de ontspanning. Panama was een lekker land!

Na een uurtje kwam Audrey weer bij het zwembad liggen en nadat ik haar gewenkt had, kwam ze naar ons toe. Johan stond erop dat ze zich ook ontkleedde en dat deed ze. We spraken met elkaar en ze vertelde dat ze verkering had met een succesvolle zakenman die nu door Europa reisde om een paar zakendeals te maken, terwijl zij alvast vakantie aan het vieren was. Ik vertelde van De Amer en ze reageerde erg enthousiast en zei dat ze benieuwd naar het resultaat was.

De anderen kwamen terug van shoppen en Audrey wilde plaats maken voor hen, maar ik hield haar tegen. We introduceerden haar bij mijn familie en ze werd hartelijk in onze groep opgenomen.
Er werden heel veel succesverhalen over het shoppen verteld en het was me al heel snel duidelijk dat er heel veel bagage mee terug zou gaan. Sommige aankopen zouden morgenochtend pas worden afgeleverd, omdat de kleer- en schoenmakers het nog even af moesten maken.
De jeugd had een overdosis aan elektronica ingeslagen. Niet alleen Apple, maar ook diverse Aziatische firma’s zou vandaag hun aandeel zien stijgen…

Kyara rondde haar stage af en was heel blij met de achtergrondinformatie die de hotelmanager aan haar vertelde over het feest wat we hadden bijgewoond. Het werd ons al snel duidelijk, dat er in het leven van een gewone Panamees weinig reden was voor een feestje, dus als er al eens een keer iets georganiseerd werd, dan dook men er ook met alle ziel en zaligheid in.
Dat verklaarde ook de intense beleving door de bevolking.

Tijdens het avondeten, waar Audrey ook gewoon bij aansloot, stond Dirk op en vroeg even om aandacht. Hij wilde speechen.
Hij bedankte mij, Iris en Kyara voor alles wat we hadden gedaan. De laatste tijd had hem heel veel opgeleverd: een hele leuke vrouw aan zijn zij, zelfs nog meer schoonfamilie, die ook nog eens leuk was, en een heel warme plek waar hij altijd terecht zou kunnen. Hij rondde af met de mededeling dat het voor hem onmogelijk zou zijn om deze periode in geld te betalen en dat kwam echt niet alleen door de enorme uitgaven die ze vanmiddag hadden gedaan.

Ik bedankte Dirk en de anderen, want ik had het echt enorm leuk gevonden. We hadden allemaal heel veel nieuwe indrukken opgedaan en die nam niemand ons ooit meer af. Na nog een stel mooie woorden stopte ik en kreeg ik applaus.
Toen stond Audrey een beetje timide op en ze stak haar vinger omhoog. Ze zei: “Ik heb Johan en Mark pas vanmiddag leren kennen, maar ik werd al op hen en jullie groep geattendeerd toen ik hier wilde komen slapen. Ze hebben de verwachtingen die ik uit de waarschuwingen opmaakte, meer dan waar gemaakt. Jullie zijn de meest geile groep die ik ooit meegemaakt heb en ik hoop dat jullie er nog heel lang van kunnen genieten.
Het enige wat ik gemist heb, is dat ik vandaag heerlijk genoten heb van Mark en Johan, maar dat ik zelf niet klaargekomen ben. Dat voelt heel frustrerend”.
Ze kreeg ook een applaus en ik zei: “Audrey, als je al gefrustreerd bent na één keertje niet klaarkomen, dan moet ik je vertellen, dat je nog veel te leren hebt. Iris en Kyara komen eigenlijk alleen maar klaar als ik het akkoord vind. Dirk heeft voor Georgina ook regels. Klaarkomen is namelijk niet het hoogste genot. Het samen zijn en samen beleven: dat telt als het hoogste genot. Maar, misschien heeft iemand zien om met Audrey te spelen?”

Alleen Johans, Georgina’s en mijn hand gingen niet omhoog. Dirk en Georgina hadden even contact en Georgina vond het prima als haar vriend wel met de geile Amerikaanse zou gaan spelen.
Ik vroeg aan Audrey of ze klaar was voor een ‘once in a lifetime experience’. Haar ogen boorden zich in mijn ogen en met een raspende stem van onverbloemde geilheid, zei ze: “I’m on it. Take me. Use me”.
Ik wuifde iedereen naar een kamer, waar een enorm bed stond en waar iedereen zich op liet vallen om te spelen. Johan ging naar elders om wat zaken te regelen.
Ik ging met Georgina aan de kant zitten om naar de geilende mensen te kijken, maar al snel waren we daar klaar mee. De kluwen met geile mensen was te groot om ervan te genieten of om er iets van op te steken. Ik trok mijn schoonzus mee op het moment dat Audrey van alle kanten belaagd werd door tongen en handen. Haar kutje, kontje, handen, mond: alles was aan de slag om anderen te laten genieten, maar ook om zelf te genieten. Deze ‘lady’ kreeg zomaar een orgie in haar schoot geworpen!

Met Georgina ging ik naar de bar en we bestelden een Rum-Coke en genoten van het weldadige gevoel van de brandende alcohol in onze slokdarm.
Ik vroeg aan Georgina waarom ze zich een beetje terugtrok uit de groep en na een korte aarzeling vertelde ze: “Ik voel me niet erg op mijn gemak de laatste dagen. Ik ben sowieso altijd al iemand die dingen liefst alleen doet en maar van weinigen iets accepteert, maar nadat Tanja en Irina er bij gekomen zijn, heb ik het moeilijk. Ik vind het ontzettend moeilijk om nu ineens aan Tanja de moederrol te geven. Om Irina als zus te accepteren is een stuk makkelijker en dat heb ik eigenlijk al wel gedaan.
De moederrol heb ik altijd bij Iris gevonden. Zij was mijn baken, mijn troost, mijn rust. Nu komt Tanja er ineens bij en ik wil niet dat ik Iris ga passeren”.

Ik keek mijn schoonzusje aan en ik leidde haar mee naar een lage bank met een stel ingezakte kussens. Ik ging dwars op de bank zitten en plantte mijn schoonzus voor me neer. Ze leunde zwaar tegen mijn borst en ze legde haar hoofd tegen mijn sleutelbeen.
We relaxten.
Georgina had het laatst gesproken en ze verwachtte dat ik het gesprek zou openen. Ik streelde haar haren, nek en schouders. Ze begon langzaam te smelten: heel langzaam ebde haar stress weg.

Pas na zeker tien minuten ademde ik wat harder uit en zei ik heel zachtjes: “Ik ben blij dat je bij onze familie bent. Jij bent zo puur, zo echt.
Je laat je wel meeslepen, maar je doet dat alleen maar als je er ook klaar voor bent. Jij denkt, voordat je doet. Ik vind dat heel mooi van jou.
Ik heb het idee gekregen, dat jij jezelf hierdoor minder goed vindt of zo dan de anderen, maar dat is helemaal niet waar. Ik vond het heel erg stoer dat je aangaf dat je niet met Audrey wilde spelen en dat je dat ook duidelijk liet weten. De reden waarom je niet met haar wil spelen doet er niet toe. Waar het wel om gaat is, dat je eerlijk en duidelijk bent in wat je WEL en wat je NIET wil doen”.
Georgina had het moeilijk. Ze werd heen en weer geslingerd door mijn begrip en haar eigen gevoel om meer te moeten presteren.

Ik vervolgde op heel zachte toon: “Tanja zal nooit de plaats van Iris in kunnen nemen. Tanja is jullie biologische moeder, maar ze begrijpt jullie amper, omdat ze niet met jullie is opgegroeid. Dat weet Tanja zelf ook wel. Ik weet zeker dat Tanja dag en nacht voor alle familieleden klaar wil staan, want dat heeft ze in het verleden ook altijd gedaan. Maar, ik weet ook zeker dat Iris er ook altijd zal zijn. Net als Irina en Kyara. Ieder op haar eigen manier.
Tanja gaat Iris niet vervangen richting jou. Tanja en ook Irina zijn extraatjes die jullie gekregen hebben. Ik ben blij dat het in de basis goed klikt. Hoe het verder zal gaan, merken we vanzelf”.

Georgina genoot van mijn uitleg en mijn aanwezigheid en ik bedacht me, dat ik Dirk daarop attent moest maken, dat hij veel met zijn vriendin moest blijven praten. Ze draaide haar gezicht naar me en ik drukte een kusje op het puntje van haar neus en ik zei: “Sorry dat ik Iris en Kyara van je afgepakt hebt. Het zijn heel leuke meiden, net als jij, en ik kan me voorstellen dat je baalt dat je ze nu minder ziet.
Aan de andere kant heb je Dirk op je pad gekregen. Die kerel vindt jou het einde, maar ook het begin. Hij is echt helemaal gek op jou”.

Georgina’s tranen welden op in haar ogen. Ze klemde zich aan mijn been vast en begon zonder een geluid te maken te huilen.
Automatisch streelde ik haar en ze kalmeerde vrij snel. Ze begon met een brok in haar keel te praten: “Het voelt inderdaad dat jij Iris en Kyara van mij afgepakt hebt, maar ik voel ook dat het niet eerlijk is om dat zo te zeggen. Nu, hier, besef ik, dat jij er bijgekomen bent, net als Tanja en Irina. Daardoor worden de rollen allemaal net wat anders, maar dat hoeft geen probleem te zijn. Ik hoop alleen dat iedereen dat zo voelt, zodat we geen scheve gezichten gaan krijgen”.

Ik knikte en zei: “Daar gaan we het in het vliegtuig naar Nederland over hebben. Of, als het eerder ter sprake komt, dan doen we het eerder. Het is inderdaad heel belangrijk dat we de verwachtingen naar elkaar toe heel duidelijk uitspreken”.

Georgina knikte en was even stil. Daarna zei ze: “Ik vind het ook moeilijk om mezelf te tonen naar Tanja of Irina. Naar jou heb ik dat niet, want ik weet dat jij nog wel een tijdje zal blijven. Maar, Ik heb geen idee wanneer Tanja of Irina weer teruggaan naar Brest en wanneer ik hun daarna weer zal zien”.

Daar had ze een goed punt, want dat wist ik ook niet. In mijn gedachten had ik al wel een paar rollen voor hen bedacht in De Amer, maar dat was nog niet met hen besproken. Ik bedankte Georgina en zei dat ik dat heel snel met mijn schoonmoeder en haar dochter zou gaan bespreken.
Ze zei niets, maar ze pakte me steviger beet, zodat ze helemaal door mijn lijf omsloten was. Ik koesterde deze kwetsbare parel. Ze was zo onzeker over de toekomst en ze dacht er zoveel over na, dat het killing voor haar moest zijn geweest.

Ik begon haar zachtjes over haar borsten te strelen en al snel duwde ze die naar mijn handen toe. Ik streelde haar buik en dwaalde naar haar kutje. Eerst beroerde ik de buitenkant van haar schaamlippen, maar al snel dook ik met mijn vingers in de richting van haar klitje en naar de ingang van haar neukgrot. Met inmiddels zeer ervaren vingers begon ik het lichaam van mijn schoonzus te bespelen.
Ik voelde haar spanning afnemen en haar opwinding toenemen. Ik bespeelde haar gevoelige knopjes en voerde haar geilheid op. Ik gebruikte haar tepels en klitje en ik zorgde ervoor dat ze langzaam, maar zeker, opgetild werd in die orgastische wolk. Eindelijk was ik één op één met het timide korfbalmeisje. Eindelijk speelden we tegen elkaar. Of, nee: MET elkaar.
Elke keer dat mooie achterwerk wat ze tijdens de wedstrijden liet zien, elke keer die zwaaiende tieten. Ik zag ze de laatste jaren duizenden keren. Nu was het moment dat ik er aan zat. Ik voerde haar spanning voorzichtig op, want ik was bang dat ze haar passie zou verliezen als ik het sneller zou doen.
Ze begon te hunkeren: haar bekken probeerde ze tegen mijn hand te stoten, zodat er meer wrijving zou zijn. Ik ging daar niet op in en ik hield haar zeker een kwartier op de rand van de afgrond: mocht ze klaarkomen, of konden we het nog even uitstellen?
Het kreunen tijdens het uitgestelde orgasme klonk steeds pijnlijker in mijn oren en ik besloot om haar over de grens te brengen. Subtiel en langzaam liet ik haar lichaam over de rand glijden.
Het orgasme van Georgina was er eentje van pure ontspanning. Ze schokte, en elke schok was in de richting van een ontlading.
Mijn schoonzus zette in deze laatste minuten heel veel dingen van zich af en ik stimuleerde dat enorm. Met al mijn vaardigheden liet ik haar heel lang op de orgastische wolk zweven. Uiterlijk leek ze heel rustig, maar innerlijk woedde een orgastische cycloon in haar, die ik zo lang mogelijk voedde.
Toen, plotseling, zakte ze slap in mijn armen in elkaar. Ze ademde oppervlakkig, maar de vele gevoelens waren te veel voor haar geworden: ze raakte in katzwijm.
Ik gunde haar de tijd om daar rustig uit te komen en hield haar alleen maar liefdevol vast.

Toen ze minuten later weer bijgekomen was, zei ik niets, maar Georgina zuchtte: “Wat was dit lekker zeg. Zo’n diep orgasme kan ik me niet herinneren, dat ik dat ooit heb gehad. Dat moeten we vaker doen!”
Ik gniffelde kort en zei: “Dit kan alleen maar als er veel emotie in je zit, als we perfecte ontspanning hebben en als we allebei de tijd kunnen nemen. Ik kan je garanderen dat dit zelden voor komt. Ik zou je willen adviseren om dit ook een paar keer met Dirk te oefenen, want zoals je nu weet is het heel erg goed om mee te maken”.

Georgina keek even naar me en wilde iets zeggen. Ik legde mijn vinger op haar lippen en zei: “Dirk is een goeie vent. Hij kan je alles geven wat je wilt, maar je moet het wel bij hem aangeven.
Je bent altijd welkom bij ons, maar je seksuele behoeften moet je echt bij Dirk zien te halen en ik kan me niet voorstellen dat het niet zou gaan lukken”.
Ze knikte en kroop lekker in mijn armen. Ik sloeg een deken om ons heen en we dronken nog een Rum-Coke. Daarna vielen we in slaap en pas in de volgende ochtend werd ik wakker, omdat ik een heel apart gevoel in mijn kruis voelde.

Georgina voelde dat ik wakker was, bewoog even en zei op een heel schuldbewuste toon: “Sorry Mark, maar ik kon het echt niet houden. Ik heb het laten lopen, zodat jij door kon slapen en ondertussen hoopte ik dat je er niet wakker van zou worden”.
Nog heel erg slaperig analyseerde ik de woorden van Georgina en ik begreep dat ze de kussens van de bank waarop we vannacht geslapen hadden nat gepist had.
Mijn blaas voelde ook heel vol aan en zonder enige twijfel of remming piste ik mijn urine tegen de onderrug van mijn schoonzusje aan.
“Zo, nu staan we weer gelijk”, zei ik. Ze grinnikte een beetje, maar ik merkte wel dat ze het nogal ongemakkelijk vond dat we met urine aan het spelen waren. Het was ook niet mijn favoriete fetisj, maar als de sfeer goed was, wilde ik wel mee spelen.

Giechelend stonden we op en werden door een gedienstige hotelmeneer begeleid naar de dichtstbijzijnde badkamer. We douchten gezamenlijk, waarbij we elkaar helemaal schoonmaakten en niet schroomden om elkaars gevoelige plekjes aan te raken. De badjassen hingen al klaar en met dat als enige kledij meldden we ons bij de ontbijttafel, waar tot onze opperste verbazing nog niemand was.
We begonnen met eten en Johan sloot al snel aan. Hij begon een doodsaai, maar zeer nuttig en vooral positief relaas over de laatste voortgang van De Amer te vertellen, want het ging werkelijk voorbeeldig. Zeker nu de financiering geen belemmering meer kon zijn, werd alles veel makkelijker.

De rest van de familie kwam pluksgewijs ook naar de ontbijtruimte. Het vermakelijkste was nog wel, dat Martijn door Audrey werd ondersteund in zijn pogingen om normaal te lopen. Het was duidelijk dat mijn neefje ontzettend hard te grazen was genomen gisterenavond en vannacht. Ook Dirk had het moeilijk, maar toen hij zijn ‘dinnetje zag, fleurde hij op en liep hij duidelijk wat lichter.

Het was de planning om aan het eind van de middag weer naar Nederland te vertrekken. Velen bedachten nog iets om te doen. Dirk en Georgina kropen dicht naar elkaar toe en ik merkte dat ook Tanja en Irina heel aanhankelijk waren. Ik nam hen even apart en ik vroeg of zij na zouden willen denken over de toekomst. Hoe zagen zij hun rol in de familie, waar zouden ze willen wonen, hoe wilden ze hun geld verdienen?
Ze vonden het gekke vragen, maar ik liep weer weg, want ik was overtuigd dat ze er samen wel uit zouden kunnen komen.

Ik merkte dat het personeel al bezig was om onze bagage voor de terugreis klaar te zetten. Heel veel splinternieuwe vliegtuigkoffers met kleding. Dozen met apparatuur, losse sieraden en andere dure dingen werden in een aparte ruimte gestapeld. Elke koffer had een label met de naam van de nieuwe eigenaar. Voor het gemak hadden de koffers de lievelingskleuren van mijn familieleden.

Ik appte naar Miss Cat en ik vroeg de PA van Carlos op welke manier we al die koffers en spullen langs de douane zouden kunnen krijgen.
Ik kreeg al snel een appje terug, dat dit geregeld zou worden. Ik stuurde een duimpje terug en hoopte maar dat het goed zou komen, maar eigenlijk wist ik het antwoord al, want Miss Cat hield niet van half werk.

Samen met Iris en Kyara en met Wim en Marjan gingen we nog een keer naar de stadsjungle. We hadden daar al de trouwfoto’s gemaakt, maar we wilden nog naar alle planten gaan kijken. Toen we er waren, vergaapten we ons aan de enorme hoeveelheid planten, die we bijna allemaal kenden. Maar, dan stonden ze in tuincentra of in de woonkamers.
Iris keek me op een gegeven moment aan en zei: “Ik ben nog maar heel weinig bij De Amer betrokken geweest, maar ik wil dat de binnenplaats van het klooster in De Amer helemaal wordt overkapt en dat daar een jungle als dit in wordt gebouwd. Met allerlei kleine hoekjes en plekjes die privacy bieden. Met een tropisch temperatuurtje en heel veel vlinders die de rottende sinaasappels en zo opeten”.
Ik keek haar aan en knikte. Dat was een schitterend leuk idee! Johan had het gehoord en ik wist dat hij in zijn hoofd al bezig was om kassenbouwers uit zijn netwerk te screenen. Hij vroeg me of ik wist hoe groot de binnenplaats ongeveer was en ik zei dat het ongeveer 30 bij 60 zou worden en dat ik wilde dat de warmte voor de verwarming van de kas uit de grond gehaald zou worden. Johan keek even nadenkend en begon kort op zijn telefoon te tikken en swipen.

Ondertussen genoten we van de typerende Latijns-Amerikaanse geuren. Het mengsel van rottend fruit en planten, de hoge luchtvochtigheid en de enorme hoeveelheid planten op een kleine oppervlakte was indrukwekkend. Ik wist zeker, dat door dit bezoek aan Panama, mijn bloed dunner was geworden en dat ik hier telkens weer naar terug zou verlangen.
Ik trok mijn vrouwen tegen mij aan en beroerde even hun tepels. Ze kirden allebei en ik vond het heerlijk dat ik zo ongegeneerd van deze lekkere lijven kon en mocht profiteren. Wie verlangt er nou niet naar om iemand in het kruis of bij de borsten te pakken als je daar zelf even zin in hebt?
Onze vrije omgang met elkaar was misschien voor veel mensen uniek, maar het voelde zo natuurlijk en zo ‘eigen’, dat ik me niet meer kon voorstellen hoe het anders zou kunnen zijn. Wat ik vroeger geleerd had, voelde steeds meer als ouderwets en betuttelend gedrag.
Ik was blij met de vrijheid die ik met de vele mensen om me heen de laatste tijd aan het ontdekken was en met een jolige kus op de monden van mijn vrouwen kropen we zwetend en wel weer in de limo’s. We stapten uit bij de brug over het Panama-kanaal, die Noord- en Zuid-Amerika met elkaar verbond. Ondanks dat het een toeristische trekpleister was, viel de oude brug mij nogal tegen. We konden wel wat mooie foto’s van deze oude brug maken, maar het was er vooral grauw en heel druk met verkeer.
Daarna toerden we door de oude stad: Casco Viejo, waar de 350 jaar oude gebouwen nog steeds statig aangaven waar de stad ontstaan was en waarvan uit het gegroeid was tot de metropool van de huidige tijd. We kochten nog wat souvenirs: tientallen mola’s en nog wat sjaals en stola’s. De eigenaren van de kraampjes verheugden zich enorm over de onverwachts grote omzet. We wisselden onze telefoonnummers uit, want ik verwachtte dat we nog wel eens een themafeest zouden organiseren en dan zijn dit soort contacten heel handig.

Teruggekomen in het hotel fristen we ons op met een laatste Panamese douchebeurt en daarna hesen we ons in de kleding die we ook zouden dragen tijdens de vliegreis.

We namen afscheid van het personeel van het hotel, gaven een fooi die ze knip buigend in ontvangst namen en we kropen voor de laatste keer in de limousines.
We waren stil. In de anderhalve week dat we in Panama was er zoveel gebeurd, dat we het niet eens konden bevatten. Ik realiseerde me, dat ik al weken langer in een rollercoaster zat en ik wist, onderweg naar het vliegveld, heel zeker dat deze avontuurlijke rit nog lang niet ten einde zou zijn. Zeker niet als Carlos ons als hoofdsponsor bleef steunen. Geen idee wat ik, we, bij hem hadden getriggerd, dat we zijn vrijgevigheid hadden getriggerd. We hadden er natuurlijk ook zelf wel voor gewerkt, maar zelfs als je het huzarenstukje van Iris en Kyara wat ze in de oceaan hadden laten zien, buiten beschouwing liet, zelfs dan was het bizar wat voor financiële ondersteuning we van Carlos hadden gekregen.
Toch leek het op een bijzondere manier ook wel terecht, want we hadden een aantal van onze bijzondere talenten aangewend om Carlos te helpen en om onszelf verder te helpen. Het leek er op, dat het: 1 + 1 = 5 was. En, omdat deze wiskundige formule niet klopte, bleef er constant iets knagen.
Maar, ik had tijdens deze escapade naar Panama geleerd om mijn schouders op te halen voor heel veel dingen en ook nu ging ik er van uit dat het wel goed zou komen.
Maar, ik nam mezelf wel voor, dat ik op het moment dat ik weer in Nederland zou zijn, dat ik dan niet meer vanuit dat vertrouwen zou leven, maar dat ik vanaf dat moment de grip heel erg in handen zou nemen en dat ik zou gaan werken met het principe: “Vertrouwen is goed, maar controle is beter”.

Voordat we in het vliegtuig stapten, zagen we dat er een busje wegreed. Dat busje had onze bagage naar het vliegtuig gebracht.
Ik vond dat we beschamend veel hadden ingeslagen op de creditcard van Carlos, maar aan de andere kant gniffelde ik er als rasechte Nederlander ook wel een beetje om. Ik begon me echt wel zorgen te maken over de manier hoe we dit voorbij de douane zouden kunnen krijgen… We konden de douaneaccijnzen wel betalen, maar het was voor niemand leuk om belasting te betalen…

De vlucht begon ook deze keer weer snel nadat we allemaal aan boord waren geklommen. Samen met Iris en Kyara keek ik naar het vertrekkende land. Het land waar wij ons geluk hadden bezegeld en we spraken af, dat we dit geluk in een ander land, ook grenzend aan een zee, nog jarenlang voort zouden zetten.
In Nederland wilden we gelukkig worden in een voor Hollandse begrippen bijzondere driehoekrelatie, omdat ik tegelijkertijd met de moeder en haar dochter een relatie had. Ik nam me voor om mezelf daar nu nog geen zorgen over te gaan maken: dat zou vanzelf wel komen.
Of niet.

Buiten een bijzonder intermezzo door de tweeling (waarover later meer), werd ik amper gestoord. Ik verdiepte me met heel mijn ziel en zaligheid in de uitdagingen van de komende tijd. Ik richtte me dus op het slagen van ons concept in De Amer: extreem veel geld betalende klanten uitnodigen, aan hun gerief laten komen en daarna weer laten gaan. Ik werkte een paar scenario’s uit en vulde er al wat details van in.
Die leverde ik in bij Johan. Zijn brein was misschien niet zo verdorven als de mijne, maar hij kon een bepaalde denktrant wel doorzetten, als hij een richting kreeg. Die richting kon ik hem prima geven en aan de glimmende ogen te zien, zag hij een aantal commerciële mogelijkheden.

Het bedienend personeel was wat uitgebreider dan op de heenreis en deze keer deden we de kleren niet gelijk uit. Op één of andere manier voelde dat nu niet passend.
Het viel me op, dat de twee mannen die extra in de bediening waren, constant bezig waren met het herschikken van de bagage. Ach: het zal wel.

Ik plofte tussen mijn schoonfamilie. Samen met Dirk verwende ik onze schoonfamilie en de vier dames kirden en joelden, dat het een lust was. We deden niet aan seks, maar we vonden het wel heerlijk om tegen, aan en in elkaar te zitten.

Ik vroeg mijn Wit-Russische familie wat de plannen van hen waren en na een blik van verstandhouding zei Tanja: “In Brest en omgeving hebben we bijna niets te verdienen. Het lijkt er op, dat er in Nederland veel werk te doen is en dat het nog wel eens goed zou kunnen verdienen, dus als het even kan, blijf ik liever in Nederland, dan dat ik doorreis naar het oosten. Ook is het leuk om meer kennis met de rest van mijn familie te maken”.
Irina knikte en bevestigde hetgeen haar moeder ook al had gezegd. Ik keek naar Georgina, die door deze intentie een nog beter gevoel kreeg. Ik appte Miss Cat met de vraag hoe snel ze een verblijfsvergunning voor Tanja en Irina zou kunnen regelen.
Ik kreeg binnen korte tijd terug: “Dat duurt een paar weken, misschien een maand. Laat ze eerst maar even vakantie houden”.
We wisten genoeg: Miss Cat zat er bovenop en in de tussentijd zouden mijn schoonmoeder en haar dochter een lange vakantie in Nederland gaan vieren.

Toen ik dat met iedereen deelde, was iedereen enorm blij, want dat bracht de familie een heel stuk dichter tot elkaar. Ik zakte in elkaar en deed een dutje, maar een oproep van Miss Cat maakte me ruw wakker.
Ik nam op en ze meldde me, dat het tijd werd voor actie. We hadden namelijk zoveel zaken in Panama gekocht, dat het onmogelijk was om dat allemaal op een normale manier de grenzen te laten passeren. Johan en ik moesten, samen met twee stewards, alle zaken die we in Panama gekocht hadden in kisten verzamelen en er handzame pakketten van maken. De rest van de passagiers zouden dan met koffers met wat kleding de douane passeren.
Ik keek Johan vragend aan. Gelukkig kwamen de stewards er bij. Ze lieten zien wat ze al hadden gedaan: in twee stevig uitziende kisten zaten onze aankopen verpakt. Zodanig dat er amper lucht tussen de dozen en zo zat. De laatst gekochte mola’s dienden in veel gevallen voor bescherming van alle dozen. We bundelden de laatste koffers samen met een enorme hoeveelheid spanbanden. Alleen de koffers in ieders lievelingskleuren bleven over, maar ook de koffers van Johan en mij werden in deze kluwen opgenomen...
De twee stewards trokken een paar dikke truien aan en ook een gewatteerde broek.
Johan vroeg: “Waarom kleden jullie je zo aan?”

Eén van de mannen zei: “Als de douane sommige zaken niet door wil laten, dan moet je die dingen eerder uit het vliegtuig laten gaan. We gaan deze spullen van tevoren lossen en het is goed voor jullie om te weten, dat niemand weet dat ik, mijn collega, maar ook Mark en Johan niet op de passagierslijst van deze vlucht staan. Wij moeten dus voordat we landen, uitstappen”.

Ik keek de man aan alsof hij volslagen debiel was en de blik van Johan gaf me ook weinig hoop. De steward lachte even en zei tegen me: “Mijn collega en ik zijn al heel vaak wat eerder uitgestapt en we hebben ook al heel wat tandemsprongen gemaakt. Jij en Johan gaan samen met mij en mijn collega naar beneden, zodat we alle dingen waar jullie geen belasting over willen betalen voor niets in Nederland kunnen laten landen”.

De man gebruikte een heleboel beeldspraak die ik in een rustige setting wel had kunnen waarderen, maar nu dacht ik maar aan één ding: ik werd gedwongen om uit een vliegtuig springen… Daar keek ik echt niet naar uit en Johan zo te zien ook niet.
De steward begon ons uitleg te geven.
De lading zat schokvrij verpakt. Wij zouden een lange lijn met die kisten hebben en de beide stewards zouden met Johan en mij een tandensprong doen, waarbij we zo dicht mogelijk bij de kisten zouden blijven, want, zo zei de steward: ook de parels die Iris en Kyara hadden opgedoken zaten erin, omdat die niet eerder aan land gezet waren.

Ik besefte me terdege, dat het hele voortbestaan van onze onderneming, onze plannen en onze ambities afhankelijk waren van het slagen van dit plan…
Dit plan, wat ik niet verzonnen had en ook niet had willen verzinnen, leek me op geen enkele manier een goed plan, maar uiteindelijk verzon ik: “No pain, no gain”.
Ik deed een dikke trui en gewatteerde broek aan. Ik gorde een harnas om en zei dat ik er klaar voor was. Geen idee waarvoor ik klaar zou zijn, maar dat werd wel een beetje duidelijker nadat de steward zijn uitleg had gegeven. Dat duurde 20 minuten en halverwege was ik al vergeten wat hij als eerste gezegd had.
Gelukkig herhaalde hij het nog drie keer en ik begreep dat ik tijdens het vallen mijn armen en benen moest spreiden en dat ik bij het landen mijn benen op moest trekken.

Een blik op Johan voorspelde niet veel goeds… Ik wist niet of ik mijn onderbroek schoon zou houden, maar op de grauwe en bange manier waarop Johan keek, zou hij er zeker zeven kleuren in achter laten…

Ik keek naar buiten en ik zag dat we inmiddels boven land vlogen. De piloot riep om, dat we binnen 10 minuten bij het drop-off punt zouden zijn en dat we ons moesten klaarmaken.
Ik vond het prima, maar wat moest ik doen? Ik zag dezelfde vertwijfelde blik bij Johan en aan onze woordeloze blik te merken accepteerden we dit maar… voor het grote goed.
Mijn gedachten schoten overal naar toe en met veel moeite lukte het me om voor mezelf duidelijk te krijgen wat de verwachtte waarde zou zijn van hetgeen we mee naar beneden zouden helpen. Dat waren letterlijk miljoenen euro’s. Ik hoefde niet te vragen aan Johan of hij dat ook zou weten, want hem kennende, had hij die rekensom al veel eerder gemaakt.
We namen afscheid van iedereen in het vliegtuig en ik zag bij meerdere mensen tranen in de ogen… Dat stelde me helemaal niet gerust…

De piloot gaf het sein en ik werd met heel veel gespen en haken aan mijn springmeneer vastgemaakt. Ik deed cool, maar was ontzettend bang. Hij pakte een draadje en ik vermoedde dat die aan één van de pakketten vast zou zitten. Daarna liepen we verder naar achteren, waar een luik was. Dat luik ging open en er klonk een oorverdovende herrie. Ik hoorde met veel moeite, dat de man zei, dat we wat hoger zouden springen dan normaal, omdat dit nu eenmaal in het vluchtplan stond.
Ik voelde een snerpende kou en een enorme bak met herrie. Er waren teveel indrukken. Ik was niet bang, maar doodsbang. Mijn springmeneer trok me mee en stapte uit de vliegende Gulfstream. Kilometers hoog stapten we uit een vliegtuig en ik had niet eens zelf een parachute aan. Sterker nog: wij vielen, omdat we een stomme kist met ‘dingetjes’ naar de grond wilden krijgen.
Per direct kreeg ik een schijt-hekel aan ‘dingetjes’ en wilde ik alleen maar op de grond staan. Dezelfde grond die met ruim 200 kilometer per uur naar ons toe kwam. Dit zou pijn gaan doen…