Erica, een saaie lerares economie aan de HEAO is door een vriendin veranderd in een mooie en vlotte vrouw. Hierdoor kreeg ze genoeg zelfvertrouwen om haar leerlinge, de mooie, sexy Valerie te versieren. Ondanks de chantagepoging van Valerie´s moeder en een misverstand tussen Erica en Valerie over de broer van de laatste dame zijn ze nog altijd bij elkaar, sterker nog de bruiloft staat voor de deur.

De grote dag nadert nu met rasse schreden, Valerie en ik willen graag in juni trouwen en er is nog zoveel te regelen. Gelukkig hebben we mijn vriendin Linda als ceremoniemeester en die regelt en passant ook een vrijgezellenavond voor Valerie en mij, ieder één.

Eigenlijk zie ik het niet zo zitten om apart van Valerie een feestje te vieren met mijn vriendinnen maar Linda en ook Valerie dringen er op aan om het toch te doen. Met name Linda ziet het helemaal zitten. Ik krijg al visioenen van dronken vrouwen die met een stripper uit de kleren gaan en met mijn vriendin willen vrijen.

We liggen in bed en Valerie kruipt net lekker tegen mijn naakte lijf aan, als ik begin te trillen.

“Wat is er lieverd,” vraagt Valerie bezorgd, “krijg je op het laatst toch de kriebels?”

“Het is die vrijgezellenavond” zeg ik, `moet dat nu echt?”

“Wat maak je je toch zorgen?” zegt Valerie, “het wordt superleuk. Ik met mijn vriendinnen en jij met de jouwe.”

“Dat vind ik nu juist zo erg,” zeg ik, “waarom moeten we apart gaan. Ik wil niet dat je met een stel dronken sloeries de beest gaat uithangen.”

Valerie lacht en begint mijn grote borsten te kneden.

“En jij dan,” zegt ze, “jij gaat zeker klaverjassen met die bejaardenclub van je?”

Woest draai ik om en begin haar te kietelen. Ze schiet in een hoog gillende lach en stopt pas als ik mijn lippen op de hare druk. We wisselen intense kussen uit en ik begin haar kleine harde tietjes te likken. Ze kreunt als mijn vingers in haar natte kutje dringen. Ik vinger haar heftig en ze kronkelt van genot. Onze kussen worden nu ook intenser en ik laat mijn tong rond de hare kronkelen.

Ik duw Valerie op haar buik en duw mijn tong in haar bilnaad. Ze begint weer te kreunen en ik zoek haar rectum. Mijn tong prikkelt haar sluitspier en ik maak alles goed nat.

“Oh ja, schatje,” hijgt Valerie, “straf me, lik mijn kontje.”

Ik rek haar sluitspier op en duw mijn tong naar binnen. Ze begint steeds zwaarder te ademen en ik vervang mijn tong voor een vinger. Ze gilt als ik er nog een tweede vinger bij doe en tegelijk haar kutje lik.

Ze worstelt om vrij te komen, weet me om mijn rug te krijgen en gaat op mijn buik zitten. Ze drukt mijn armen naar achteren en machteloos zie ik haar gezicht naar mijn borsten toekomen. Ze bijt in mijn hard geworden tepels en likt aan mijn tepelhoven. Als ik begin te hijgen, zoeken haar lippen de mijne en kust ze me hartstochtelijk.

Even later laat ze me los en draait zich om. Haar onderlijf zakt op mijn mond en haar lippen zoeken mijn kutje. In een Standje 69 beffen we elkaar en ik proef haar weglekkende geil. Ik begraaf mijn neus en mond in haar schaamlippen en lik aan haar snel groeiende klitje.

Onze lichamen verstrengelen zich en ik voel hoe ik ongegeneerd klaarkom in het gezicht van Valerie. Nog geen minuut later, komt zij ook en liggen we uitgeput op elkaar. Valerie komt weer naast me liggen en kust me.

“Ben je nu weer een beetje gerustgesteld, ouwe zeur?”

Ik knik en zoen haar terug.

De volgende avond is het zover. Valerie is al opgehaald met een witte limo en een stuk of wat vriendinnen. Ik zit te wachten op Linda en voel me misselijk van de zenuwen. Na een kwartier staat onze ceremoniemeester voor de deur. Ik loop met haar mee alsof ik naar mijn eigen executie loop en stap in een zwarte limo die is gevuld met mijn vriendinnen. Ik krijg een goedkope feestwinkelbruidssluier op mijn haar geklemd en een feeënstafje in mijn hand geklemd. Iedereen zit te snatteren en ik hoop dat het snel is afgelopen.

De rest van de avond is een nachtmerrie. Linda heeft alle clichés uit het vrijgezellenavondboek gehaald en trakteert mij en mijn vriendinnen op een drinking game in een kroeg en godbetere het een stripteaseshow in een nachtclub. Een wat belegen vrouw trekt daarbij lusteloos haar kleren uit en eindigt in haar nakie met twee slingertje aan haar tepels die ze al even lusteloos laat ronddraaien. Mijn vriendinnen hebben er duidelijk pret om, maar ik voel me belazerd. Letterlijk want ik heb het idee dat de wijn niet goed is gevallen.

Wankelend sta ik op en strompel onder luide bijval naar de WC. In het toilet schiet de toiletjuffrouw op me af en ondersteunt me. Ik wil haar dankbaar toeknikken en kijk recht in het gezicht van Marianne van Vliet, de moeder van Valerie.

“Eindelijk heb ik je,” sist ze vals.

Het wordt zwart voor mijn ogen en langzaam glij ik in een diep gat.

Als ik bijkom lig ik op de vloer van het toilet en buigt Linda zich bezorgd over me heen. Mijn mond is droog en ik heb een knetterende koppijn.

“Wat is er gebeurd, lieverd?” vraagt Linda en helpt me overeind, “we waren je kwijt en hebben overal naar je gezocht.”

“De toiletjuffrouw,” stamel ik, “die..die..”

“Rustig aan,” zegt Linda, “volgens mij heb je iets teveel op, er is hier helemaal geen toiletjuffrouw.”

Ze brengt me naar haar auto en even later rijden we naar huis. Ik kan me niets meer herinneren vanaf het moment dat ik in het toilet steun kreeg van de toiletjuffrouw of wie het ook geweest mag zijn. Ik voel me nog altijd misselijk en ben blij dat de vrijgezellenavond voorbij is.

Valerie staat ons bezorgd op te wachten en samen met Linda brengt ze me naar bed.

“Ik kan je ook geen moment uit het oog verliezen,” zegt Valerie en geeft me een kus op mijn wang.

Ze stopt me onder het dekbed en knipt het licht uit. Ik val in een diepe slaap.

De volgende morgen is mijn misselijkheid weg en bonkt mijn hoofd nog een klein beetje. Ik probeer voor de zoveelste keer te reconstrueren wat ik gisteren heb gedaan. In ieder geval heb ik helemaal niet zoveel gedronken. Ik ben altijd matig met alcohol en gisteren al helemaal. Ik zoek met mijn hand naar het warme lichaam van Valerie, maar de plek naast me is leeg.

Moeizaam sta ik op en loop naar de badkamer. Ik gooi water in mijn gezicht en poets mijn tanden. Opgefrist loop ik naar de huiskamer in de hoop Valerie aan te treffen. Al voor ik de deur open kan doen hoor ik haar al zachtjes snikken.

Snel loop ik naar binnen. Valerie zit in haar kimono op de bank en met haar mobiel in haar hand te huilen. Ik loop naar toe om haar te troosten, maar ze duwt me van zich af.

“Hoe kon je!” bijt ze me toe, “vuile huichelaar”

Ze zakt weer op de bank en begint hysterisch te huilen. Als ik weer een poging doe haar vast te pakken, slaat ze me hard in mijn gezicht.

“Ik mocht niet met mijn vriendinnen op stap,” zegt ze honend, “en dan ga jij de hoer uithangen. Was het lekker?”

Perplex kijk ik naar de telefoon die ze omhoog houdt. Ik pak het apparaat en zie een bestand met mijn naam er op. Als ik het aanklik kijk ik met verbijstering naar de beelden van een vrouw die wordt gebeft door een andere vrouw. De vrouw die gebeft wordt ben ik en ik lig met gesloten ogen tegen de muur van het toilet geleund.

“Wie is die hoer?” zegt Valerie en haar blik zit vol haat, “godverdomme Erica, als je zo graag met een ander wil seksen, doe het dan niet zo op een plek waar iedereen het kan zien.”

Verbijsterd ga ik naast haar zitten. Het enige wat ik weet is dat ik bewusteloos raakte op het toilet, de rest is uit mijn geheugen verdwenen.

“Ik hoop niet dat je nog denkt dat we gaan trouwen,” huilt Valerie, “trouw maar met die hoer van je.”

Ze springt omhoog en verdwijnt naar de slaapkamer. Even later is ze terug, geheel gekleed en met een weekendtas in haar hand.

“Ik ga tijdelijk bij Angela wonen. Later haal ik mijn spullen wel op,” zegt ze afgemeten.

Zonder groet loopt ze naar de voordeur en even later is ze vertrokken. Ten prooi aan intense wanhoop leun ik achterover tegen de bankleuning. Ik check mijn eigen telefoon. Hetzelfde bestand staat er op.

Mijn telefoon gaat. Linda, zie ik op de display.

“Jezus, Erica,” zegt Linda als ik opgenomen heb, “waarom flik je nu zoiets, een week voor je huwelijk?”

“Ik kan het me niet herinneren,” zeg ik zielig, “je moet me geloven. Het enige wat ik weet is dat ik bewusteloos raakte en toen ik weer bij kwam, zag ik jou.”

“En Valerie?”

“Die is er vandoor. Ze zit nu bij een vriendin. Hoe wist je trouwens van dit filmpje?”

“Volgens mij weet half Nederland het inmiddels. Het is verstuurd aan jouw vriendinnen aan die van Valerie, aan haar broer en...”

“Wacht even,” onderbreek ik haar, “aan haar broer?”

“Ja, hoezo?”

In mijn gedachten doemt plotseling een gezicht op. De gemeen lachende kop van Marianne van Vliet. Zij was de toiletjuffrouw. Als ik dit aan Linda vertel, is ze even stil.

“Heeft die Marianne zo’n hekel aan jou?”

Ik vertel over de chantage van Valerie’s moeder en haar aangekondigde poging om in het stadhuis stampij te maken tijdens het huwelijk.

“Dat is ook zo. Die broer van Valerie kwam daar mee, die wilde dat we zijn moeder tegenhielden als ze naar de bruiloft zou komen.”

“Dat loeder,” sis ik kwaad, “ze heeft iets in een drankje gedaan en me verdoofd, daarna heeft ze me uitgekleed en een handlangster gebruikt om me in een compromitterende positie te brengen en heeft dat gefilmd.”

Linda fluit even bewonderend tussen haar tanden.

“Wat een slang...maar ze heeft één fout gemaakt.”

“En dat is?”

“Laat dat maar aan mij over, lieverd, ik zal die Marianne ontmaskeren.”

Hoe ik de rest van de dag ben doorgekomen is me nog een raadsel. Mijn eigen vriendinnen en een aantal van Valerie bellen en zijn of verontwaardigd of zitten vol medelijden. Ik blijf op de bank zitten, wanhopig starend naar mijn telefoon en wachtend op dat ene telefoontje van Linda.

Eindelijk gaat het ding over en ik stort me er op als een havik op zijn prooi.

“Met Linda. We hebben haar te pakken hoor.”

Even wordt het weer zwart voor mijn ogen, maar nu van opluchting.

“Ben je nu thuis? Ik kom zo even met iemand langs.”

Een half uur later gaat de deurbel en nadat ik heb opengedaan stapt Linda naar binnen, gevolgd door een pittige jonge vrouw die zich voorstelt als Eva de Koning, rechercheur.

Linda is na ons gesprek met Eva gaan praten, een vriendin van haar die bij de politie werkt. Eva heeft de vrouw herkend die me lag te beffen in het toilet. Het blijkt te gaan om ene Alida, een voormalige prostituee die zich nu bezig houdt met chantage en oplichting. Eva heeft Alida laten ophalen voor verhoor en al snel een bekentenis los gekregen. Marianne van Vliet heeft haar ingehuurd om mij in diskrediet te brengen. Ik ben verdoofd met rohypnol, een pil die het slachtoffer in een droomtoestand brengt en geheugenverlies veroorzaakt. Marianne en Alida hebben me uitgekleed, waarna de laatste me is gaan beffen op de vloer van het toilet. Ze heeft er driehonderd euro voor gekregen. Marianne heeft alles gefilmd en naar de contacten van mij en Valerie gestuurd. Op het eind vraagt Eva of ik aangifte wil doen. Ik knik.

Nadat de rechercheur is vertrokken, belt Linda Valerie en legt de zaak uit. Nadat ze heeft opgehangen, kijkt ze me peinzend aan. Ik schrik. Misschien gelooft Valerie het verhaal niet, denkt dat ik het verzin om me zelf schoon te wassen.

“En?” vraag ik nerveus.

“Ze komt naar huis,” zegt Linda en ik omhels haar opgelucht.

“Een ding wil ik nog weten,” zeg ik, “welke fout heeft Marianne van Vliet gemaakt?”

“Oh, dat is waar ook,” zegt Linda, “ze was zo stom om Alida herkenbaar in beeld te brengen en Eva herkende haar gelijk. Ze heeft al een behoorlijk lang strafblad.”

Nadat Linda is vertrokken komt Valerie binnen. Ze ziet er slecht. Het lijkt alsof ze de hele dag heeft gehuild. We omhelzen elkaar zwijgend.

“Kun je me vergeven?” zegt Valerie, “ik had beter moeten.”

“Het geeft niet,” zeg ik, “waarschijnlijk had ik het zelfde gedaan.”

Een week later trouwen we. In het wit en met een receptie. Linda legt eer in met de organisatie en wuift Valerie en mij uit als we op de nachttrein stappen voor onze huwelijksreis naar Wenen. Boudewijn, de broer van Linda is er ook bij. Als de trein wegrijdt zie ik hoe hij zijn arm om haar heen slaat.

“Wat denk je?” zegt Valerie, “van een bruiloft, komt een bruiloft?”

Ik kus haar.

“Het duurt nog wel een nacht voor we in Wenen zijn, schat, “ zeg ik, “wil je met dit hoertje nog naar bed?”

“Moet ik je over de drempel dragen?”

“Denk nou maar aan je rug..”