Een paar jaar geleden zijn mijn man Joost en ik, Emma, een zaak in bloemen en planten begonnen. We werken zeer klantgericht en mede daardoor kunnen we langzaam uitbreiden.

Na een jaar kwam Arie, een oude vriend van Joost langs. Hij was werkeloos, maar had wel de juiste opleiding om manager te worden.

We gingen met Arie in zee en de samenwerking verliep heel goed. Hij kreeg zelfs tekeningsbevoegdheid, wat ons veel ontlastte, zodat wij ons met de dagelijkse gang van zaken bezig konden houden.

Vorige week deden wij een investering van € 75.000,00 die Arie financieel afhandelde. Vanmorgen zullen wij de details bespreken.

Arie is al een uur te laat en dat is niks voor hem. Qua tijd is hij altijd erg punctueel. Joost besluit hem te bellen, maar hij krijgt geen gehoor. We wachten de hele ochtend, maar hij is nog niet verschenen. We worden ongerust en Joost besluit naar zijn woonadres te gaan.

Als hij daar aankomt, ziet hij tot zijn schrik dat het hele huis leeg staat. Arie is kennelijk verhuisd.

We bellen de bank. We schrikken nu wel, hij heeft gisteren het hele bedrag contant opgenomen. We overleggen wat nu te doen. Dat hij ons opgelicht heeft wil er vooral bij Joost niet in. “Dat doe je toch niet bij een vriend?” is zijn naïeve reactie, net of het bij een ander wel kan.

“Of we moeten met het bedrijf gaan praten, waar we alles hebben besteld” zeg ik, “misschien kunnen we wat terug krijgen.” Joost knikt. “Dat is wat we kunnen doen” is hij het met mij eens.

We bellen met het bedrijf en proberen ons probleem uit te leggen. We merken dat ze niet erg begripvol zijn, maar we mogen wel langs komen.

De volgende dag zitten we in het kantoor van de directeur. We leggen de situatie uit en vragen of alles terug gedraaid kan worden, maar hij legt uit dat het zeer gespecialiseerd materiaal is en niet voor andere doeleinden bruikbaar. Terugdraaien kan niet meer.

“Waarom klagen jullie de manager niet aan?” is zijn simpele vraag. “Joost heeft hier problemen mee” leg ik uit, “het is een oude vriend van hem.”

“Dan kan ik weinig voor jullie doen” is zijn antwoord. “Wij komen in grote problemen” is mijn antwoord, “ik wil alles wel doen om dit op te lossen.”

De directeur kijkt mij een tijdje aan. “Misschien heb ik iets” zegt hij, “maar dat ligt meer in de privésfeer.” “Geen probleem” zeg ik vlug, “zeg maar wat wij moeten doen.”

Hij wacht even, dan zegt hij: “In de weekenden heb ik een vrouw nodig die representatief is en mij helpt met allerlei dingen: normale huishoudelijke dingen zoals koken, maar ook gasten kan ontvangen bij mij thuis of mij kan vergezellen naar bijeenkomsten. In het weekend is zij intern en heeft een eigen kamer tot haar beschikking.”

Ik laat deze informatie even tot mij doordringen. Ik kijk naar Joost, die heeft zoiets van “nou ja, waarom niet” maar ik heb het vage vermoeden dat er meer van mij verwacht wordt.

Ik denk razendsnel na, het water komt ons na een tijdje tot de lippen te staan. “Voor hoelang en wat is mijn salaris?” vraag ik. “Duizend euro per weekend, van vrijdagavond tot zondagavond, in principe voor een jaar, met kans op verlenging. Denk er gerust even over na. Ik wil wel graag deze week nog je beslissing horen.” Hij overhandigt mij een kaartje.

Een keer thuis bespreken wij het voorstel. Joost is enthousiast: “dan zijn we met een jaar bijna uit de problemen” zegt hij. Ik vind het nogal wat, bijna een jaar lang elk weekend weg. Het houdt ook in dat Joost het werk in het weekend alleen moet doen.

Ik zie echter geen andere oplossing en hak de knop door. “Ik doe het” zeg ik en Joost is opgelucht. Ik pak het kaartje en bel het nummer. Ik krijg de directeur zelf aan de lijn en ik vertel hem dat ik de baan aanneem. Hij zegt dat hij er blij mee is. “Wanneer kun je beginnen?” vraagt hij. “Komend weekend kan wel” antwoord ik.

“Goed” zegt hij. “Kom vrijdagavond naar mij toe en neem je man maar mee, dan kan hij gelijk zien waar je komt.”

Die vrijdagavond rijden wij naar het adres op het kaartje. Het blijkt een half uur rijden te zijn. Hij woont in een rustig buitengebied, in een groot huis. We parkeren op de oprijlaan en hij heeft ons kennelijk zien aankomen, want voordat we bij de deur zijn, gaat die al open.

“Welkom, kom binnen.” We lopen het bordes op en hij gaat ons voor naar een kamer. Als we zitten, maakt hij koffie uit een apparaat en vertelt wat er in het algemeen van mij verwacht wordt. “Maar er kunnen zich altijd onverwachte dingen voordoen” besluit hij zijn verhaal, “en als je een keer een weekend beslist niet kunt, zeg het graag op tijd. Kun je koken?” Ik bevestig dat. “Mooi, dan kun je morgen boodschappen doen. Ik zal je nu de rest laten zien.”

Hij leidt ons rond in zijn huis en dan opent hij de deur van een kamer. “Dit is jouw kamer” zegt hij tegen mij. Ik zie een heel ruime kamer, mooi ingericht en een hele muur gedecoreerd met levensgrote foto's van verschillende oude deuren. Er zit een wastafel in en een douchecabine, verder staat er een bureautje en een makkelijke stoel. Een eenpersoonsbed staat tussen enkele kasten in.

“Hier kan ik me wel thuis voelen” zeg ik, “heel mooi.” Ook Joost is onder de indruk.

“Joost kan nu zelf wel weer naar huis rijden, zondagavond wordt je met een taxi thuis gebracht,” krijgen we te horen.

Als Joost vertrokken is, gaan wij in de huiskamer zitten. “Lust je wijn?” “Lekker” antwoord ik.

Als hij een fles ontkurkt heeft, zegt hij: “Je hebt mijn naam wel op het kaartje gezien Noem mij alsjeblieft Henk.” We proosten op een mooi weekend. Ik vertel hem hoe onze schuld ontstaan is en hoe we ons bedrijf runnen. Ook hij vertelt het een en ander over zichzelf en zijn werk.

Het is inmiddels vrij laat geworden en Henk stelt voor om te gaan slapen. Ik voel me moe en ga daar in mee. Even later lig ik in bed te overdenken wat mij overkomen is. Ik vind Henk een heel aardige man en bedenk dat ik het slechter had kunnen treffen. Al gauw val ik in slaap.

De volgende morgen kom ik in de keuken. Er is nog niemand. Ik besluit om maar een ontbijt voor twee te maken. Ik bak een eitje en rooster wat brood. Koffie is zo gemaakt met een druk op de knop. Even later komt Henk binnen. “Goedemorgen Emma, lekker geslapen?” vraagt hij. “Heel goed” antwoord ik, “ik heb alvast een ontbijtje gemaakt. Koffie of thee?” “Koffie graag” hoor ik. “Je kunt je hier wel thuis voelen?” vraagt hij. Ik glimlach. “Tot nu toe is het niet zo moeilijk.”

Als we de boterhammen oppeuzelen legt Henk mij verschillende dingen uit. “Je kunt alle boodschappen die je doet met een pasje betalen, ik zal je dat zo geven. En een paar mooie boeketten hier en daar is jou ook wel toevertrouwd.” Ik schiet in de lach. “Daar zal ik aan denken” zeg ik.

“Dan heb ik nog iets” vervolgt Henk. “Hoe langer het duurt, hoe meer jullie vanaf nu in de problemen komen. Ik doe je een voorstel om volgende week de hele schuld terug te kunnen betalen aan de bank. Je raakt dan helemaal niet in de problemen. Lijkt je dat wat?”

“Dat zou helemaal ideaal zijn” reageer ik, “wat is je voorstel?”

Henk zegt: “Als je het niet wilt, dan blijft de afspraak zoals die is en denk er om, je doet dit helemaal vrijwillig.” Hij wacht even en gaat dan verder. “Je komt vannacht naar mij door de goede deur in je kamer, maar dan wel helemaal naakt.”

Ik kijk hem verbaasd aan. Dit is dus het addertje onder het gras. Dit salaris om alleen maar te koken is ook te mooi om waar te zijn.

“De goede deur?” Henk lacht, “zoek dat maar uit” zegt hij. “Trouwens, dit blijft helemaal onder ons, Joost komt hier niets van te weten.”

Het houdt mij de hele verdere dag bezig. Duidelijker boodschap om het bed met hem te delen kan niet worden gegeven. Henk is niet onaantrekkelijk en aardig en vriendelijk naar mij toe.

Ik doe boodschappen en kook een eenvoudige maaltijd, maar Henk vindt het uitstekend. Hij begint niet over vannacht.

Joost hoeft het inderdaad niet te weten, hij gaat er van uit uit dat ik elke nacht het eenpersoonsbed dat in de kamer staat zal gebruiken. Soms is hij wel erg naïef, hij staat er niet bij stil dat zoiets er aan vast zal zitten.

Na het avondeten gaan we weer in de woonkamer zitten. “Wil je een glas wijn inschenken?” vraagt Henk. Ik weet ondertussen waar de spullen staan en pak een fles.

Ik schenk de glazen in en even later zitten we zwijgend tegenover elkaar. Dan begint Henk: “weet je, toen jullie bij mij binnen kwamen, viel ik gelijk op jou. Je bent knap en hebt een goede uitstraling. Ik ben heel blij dat je deze baan hebt aangenomen.”

Ik bloos van het compliment, maar de gedachte over de komende nacht spookt steeds door mijn hoofd.

Na een genoeglijke avond ga ik naar mijn kamer. De eerste dag zit erop. Ik kleed mij uit en ga in mijn pyjama in bed liggen.

Ik denk aan het voorstel van Henk. Ik had al het vermoeden dat dit op de duur ook wel gebeurd zou zijn, maar door dit aanbod zal het eerder gebeuren dan anders. Maar om in één keer van de schuld af te zijn is ook heel wat waard.

Dan denk ik aan de deur. Ik moet de goede deur zoeken. Ik doe het licht weer aan en stap uit bed. Op de muur zijn vier verschillende deuren. Ik kijk heel goed en dan zie ik aan één deur een echte kruk. Prachtig verstopt.

Ik aarzel even, maar dan doe ik mijn pyjama uit en open voorzichtig de deur. Ik kom in een gedempt verlichte kamer, maar ik zie duidelijk een groot bed waar Henk in ligt. Ik hou preuts een hand voor mijn spleetje en de ander voor mijn borsten. Hij ziet mij aankomen en slaat de overtrek open.

Verlegen loop ik naar het bed en stap er in. Henk slaat de overtrek om mij heen en legt gelijk zijn hand op mijn buik. Ik voel mij ongemakkelijk en lig doodstil.

“Fijn dat je gekomen bent” zegt hij. Ik brom wat terug, ik kan even niets zeggen. Ik ga bewust vreemd, maar ik probeer dat gevoel van mij af te zetten. Ik wil mij niet schuldig voelen, het is min of meer afgedwongen. Ik doe het voor ons goede doel.

We blijven een tijdje stil naast elkaar liggen. Dan geeft Henk mij een voorzichtig kusje en rolt mij naar hem toe. Hij begint mij te strelen, mijn rug, mijn zij en dan mijn borsten.

Als hij kusjes op mijn borsten geeft, sla ik bijna automatisch mijn arm om hem heen. Het laat mij toch niet helemaal onberoerd, ik voel een lichte opwinding opkomen. Mijn tepeltjes worden hard en zijn tong gaat er om heen. Zijn hand gaat naar beneden en begint over mijn kutje te strijken.

Er komt nu toch wel een spanning in mij los. Of ik het nou wil of niet, ik word opgewonden. Ik spreid mijn benen een beetje om hem ruimte te geven. Henk draait mij weer op mijn rug en begint mijn kutje te vingeren. Hij weet feilloos mijn gevoelig plekje te vinden en ik begin te kreunen. Hij gaat op mij liggen en steekt zijn lid in mij. Als hij begint te neuken, sla ik automatisch mijn benen om hem heen.

Ik voel dat hij gauw zal komen, maar dat lukt bij mij niet Ik merk dat hij zijn zaad in mij spuit. Zwaar hijgend ligt Henk op mij uit te puffen. Als hij van mij afglijdt zegt hij: “Je bent een geweldige vrouw.”

Ik ben helemaal in de war wat mij overkomen is en zeg niets, maar vreemd genoeg voel ik mij wel tevreden. Ik val al gauw in een diepe slaap.

De zondag verloopt heel gewoon. Ik ga mijn gang met koken en Henk loopt zo nu en dan even binnen. Op een gegeven moment komt hij bij mij zitten en begint een praatje. “Door de week heb ik mijn personeel, voor binnenshuis en de tuin. Het weekend is een probleempje, maar ik ben heel bij dat jij dit opgelost hebt. Het is eigenlijk bijna te laat voor mij om te vragen, maar ben je aan de pil?” Ik antwoord bevestigend.

“Is er ook een mevrouw Henk?” vraag ik. “ Nee, die is er niet” antwoordt hij een beetje kortaf. Het ligt kennelijk wat gevoelig en besluit mij verder hierover stil te houden.

“Ik heb vijfenzeventigduizend euro voor je klaar liggen. Vanavond kun je dat vertrouwd in de taxi meenemen. Als ik je een raad mag geven, zeg er nu nog niks over aan Joost, maar ga morgen zelf naar de bank om het te regelen. Als dat gebeurd is, ben je vrij om alles aan hem te vertellen.”

Ik beloof het hem, maar ik vind het wel wat vreemd, vertrouwt hij Joost niet?

Als de taxi er is, geeft hij mij een kusje bij het afscheid en zegt dat de taxi mij vrijdagavond weer ophaalt.

Eenmaal thuis doe ik verslag aan Joost en vertel hem enthousiast over de gang van zaken. Ook dat wij elke week enkele boeketten mogen leveren aan hem. Dat ik het bed met Henk gedeeld heb, laat ik achterwege. Misschien later, maar voorlopig nog even niet.

Ik vertel hem ook dat ik morgenochtend wat dingetjes moet regelen voor Henk, dus ik kom wat later op mijn werk. Hij vraagt niet verder en het geld heb ik veilig opgeborgen.

Als we in bed liggen, zoekt Joost geen enkele toenadering en voor mij hoeft het nu ook niet.

De volgende morgen is mijn eerste gang naar de bank. Ze zijn verbaasd dat ik de lening terug wil draaien, maar gaan toch akkoord. Het kost ons alleen wat administratiekosten.


In de loop van de week heb ik Joost verteld dat ik de schuld heb kunnen aflossen. Ik vertel hem dat Henk ons hierin heeft geholpen en verzin de voorwaarde dat ik nu in ieder geval anderhalf jaar moet blijven. De werkelijke voorwaarde laat ik achterwege.

Joost is verbaasd. “We hadden toch ook wel vijfentwintig voor ons zelf kunnen houden?” zegt hij. “Daar hoeft Henk niks van te weten?” betoogt hij, maar dat ben ik niet met hem eens. “Ik heb hem beloofd alles voor de schuld te gebruiken en daar wil ik mij aan houden.” Dat ik anderhalf jaar de weekenden weg ben, vindt hij kennelijk niet zo erg.

Als het vrijdag is, word ik toch wel weer wat zenuwachtig. Prompt om zeven uur staat de taxi voor en ik vertrek na Joost een kusje te hebben gegeven. Ik heb een paar mooie boeketten meegenomen.

Henk staat mij op te wachten en heeft de deur al geopend. “Je krijgt een sleutel van mij” zegt hij, “dat is makkelijker. Je hebt trouwens mooie boeketten en bloemen meegebracht.”

We drinken even een kop koffie en dan zet ik de bloemen in een vaas. “Moet ik een boodschappenlijstje maken?” vraag ik. “We hebben dit weekend niks bijzonders, dus graag” is het antwoord.

Ik besluit om lekker te gaan koken en maak mijn lijstje. Hij blijkt gelukkig niet zo kieskeurig te zijn.

“Wijntje?” vraagt Henk op een gegeven moment. “Graag” is mijn antwoord. Ik pak zelf een fles en ontkurk hem. Henk proost op een gezellig weekend, ik knik alleen maar. Ik geef verslag van de afhandeling bij de bank en zeg dat Joost een bedrag wilde houden. “Dan heeft mijn voorgevoel mij niet bedrogen” antwoordt Henk, “ik ben heel blij dat je er niet in meegegaan bent.”

Ik vertel hem ook dat ik Joost heb gezegd dat ik nu anderhalf jaar hier voor moet werken. “Die voorwaarde had ik je nog niet verteld” lacht Henk terug.

“Moet ik vanavond weer bij je komen?” vraag ik. “Je moet niks” hoor ik hem zeggen, “maar ik zou het wel fijn vinden.” Ik zwijg en denk na.

We praten over koetjes en kalfjes en de avond vliegt voorbij. “Ik ga naar bed, ik moet morgen vroeg op” zeg ik. Ik zie Henk glimlachen. “Welterusten” zegt hij.

Eenmaal op mijn kamer overleg ik bij mijzelf wat ik zal gaan doen. Het was de vorige keer wat haastig, maar voelde niet verkeerd. Ik kleed mij uit en neem een douche. Ik droog mij af en loop dan op de deur af. Ik open hem, maar Henk is nog niet op zijn kamer. Ik besluit in bed op hem te wachten.

Als hij even later binnen komt, is hij blij verrast mij te zien.

Hij kleedt zich uit en kruipt naast mij. “Wat vind ik dit fijn” zegt hij. Hij begint mij te zoenen en voorzichtig zoen ik terug. Als hij met zijn tong begint, open ik mijn mond en even later zijn we aan het tongzoenen.

Hij trekt mij boven op zich. Ik ga op hem zitten en hij begint mijn borsten en tepels te strelen. Ik pak zijn lid, die inmiddels hard is geworden, beet en hou deze voor mijn gaatje. Langzaam laat ik mij er overheen zakken. Dan begin ik op en neer te wippen, er voor zorgend dat zijn lid mijn gevoeligste plekjes raakt. Ik voel mijn opwinding sterk stijgen en ga sneller op en neer. Ik ga bijna komen als Henk mij weer omdraait en boven op mij komt te liggen. Hij gaat door met mij te neuken en versnelt het tempo. Ik voel dat hij zijn zaad in mij spuit en dan kom ik met een luide kreet klaar. Hijgend liggen we beide bij te komen. “Je bent zo heerlijk” brengt Henk uit. “Ik vind dit ook lekker” antwoord ik. We blijven elkaar wat strelen en uiteindelijk vallen we in slaap.

De volgende morgen word ik wakker, maar Henk slaapt nog. Voorzichtig stap ik uit bed en ga naar mijn eigen kamer. Ik was mij en kleed me aan.

In de keuken begin ik met het ontbijt. Als Henk een half uurtje later binnen komt, staat alles klaar.

“Goed geslapen?” informeert hij. “Ja, heel goed” antwoord ik. “Hoe vind je het eigenlijk bij mij?” vraagt hij. “In 't algemeen of bij jouw in bed?” vraag ik. “Beide” is zijn antwoord.

Ik moet even nadenken. Ik ben Joost ontrouw, maar ik voel me niet schuldig. “Het werk vind ik prettig en bij jou in bed voelt wel goed” antwoord ik hem. “Daar ben ik blij om” zegt hij. “Ik hoop dat we het zo kunnen houden.”

Later ga ik boodschappen doen. Ik heb een e-bike tot mijn beschikking, dus ik ben gauw bij de winkel en weer terug.

Als we aan de lunch zitten, vertelt Henk dat we het volgend weekend zijn verjaardag vieren. Zijn zuster met haar man en zijn broer komen. “Ik heb hen al verteld dat ik een hulp heb in de weekenden, dus ze weten van je bestaan. Het wordt een beetje je vuurdoop. Heb je mooie kleding om aan te trekken?” Ik weet niet wat hij onder mooi verstaat, maar hij hakt direct de knoop door. “Vanmiddag gaan we kleding kopen.”

We komen bij de afdeling avondkleding terecht. Het wordt uiteindelijk een lange jurk met een vrij diep decolleté. “Is het niet té” vraag ik, maar Henk vindt van niet. “Mijn zus komt ook in zoiets.”

De jurk wordt in mijn kast gehangen. De rest van het weekend verloopt gewoontjes.

Als ik zondagavond weer thuis kom, ben ik doodmoe. Elke nacht ben ik bij Henk geweest en elke keer hebben we geneukt. Henk is een uitstekende minnaar en eigenlijk wil ik wel dat Joost ook zo is, maar die heeft genoeg aan de missionarishouding, als hij al wil.

Ik vertel alleen de dagelijkse dingen en over het aanstaande verjaardagspartijtje. Op het werk gaat alles zijn gewone gang.