Dit is een vervolg in een serie met een opbouw in het verhaal. Het is leuker denk ik als je eerst de eerdere delen leest

Het is 2 dagen geweest nadat Sharif op bezoek is geweest. Het zijn dagen waarin ik me heel rustig heb gehouden, de indruk van wat gebeurt is, zowel lichamelijk als emotioneel, is groot. Maar het beurse gevoel aan de onderkant van mijn lichaam is verdwenen en ik ben er ook van overtuigd dat dit ook is wat Ed wilde. Ik was een beetje bang dat, zodra de lust verdwenen zou zijn, Ed er misschien toch met andere gevoelens op terug zou kijken. Maar dat is gelukkig niet het geval.

Op de 3e dag merk ik dat ik weer meer aanwezig ben, minder in gedachte. In de computerruimte worden de routines weer als voorheen. Ik heb besloten me iets meer beschikbaar te stellen aan de mannen. Dit betekend niet dat ik me door iedereen laat neuken. Maar ik laat mezelf weer graag zien, ik neem het aftrekken regelmatig van ze over en ik laat me graag betasten. Af en toe, bij de leuke mannen, zet ik mijn mond aan het werk. De smaak van sperma is voor mij toch een beetje een traktatie. En ik krijg er enorm veel waardering voor terug van de mannen.

Als ik de volgende dag de computerruimte binnen kom ligt er tot mijn verbazing een brief. Gericht aan Ed en mij, van de kapitein. De kapitein! Inderdaad je zou haast vergeten dat hij er ook nog is. Die hebben we eigenlijk niet meer gesproken sinds we vertrokken zijn. Hij werkt in shifts van 12 uur in afwisseling met de 1e stuurman en heeft zijn eigen kantoor inclusief internet. Hij heeft dus geen reden om naar de computer ruimte te komen. In de brief staat dat we die avond ontboden worden in het stuurhuis tijdens zijn shift.

Ed heeft ook geen idee wat de kapitein wil bespreken en een beetje zenuwachtig beklimmen we die avond de trap naar het stuurhuis. Ik heb besloten me wat netter te kleden want de kapitein weet waarschijnlijk niets van mijn nevenactiviteiten in de computer ruimte. Ik heb een nette blouse aan en uiteraard gewoon een BH. Daaronder een rok met lengte tot net boven mijn knieën. Wel mijn hoge hakken want girls will be girls. Wanneer we aankloppen ziet hij ons door het raam staan en wenkt ons binnen.

Er is verder niemand op de brug. Vanaf hier heb je een prachtige kijk over het enorme schip dat zich door de golven heen klieft. Onder de indruk sta ik me te vergapen aan het uitzicht.

“Mooi om te zien vanaf hier hè?” opent de kapitein. “Schitterend” reageer ik meteen. Waarna de kapitein zakelijk vervolgd; “luister, we hebben elkaar eigenlijk sinds het begin niet meer gesproken. We zijn nu 3 maanden onderweg, het is bijna kerst en dan 2 weken later zit onze reis erop. Dan liggen we een week aan wal. Ik wil het met jullie even hebben over hoe het gaat en hoe we de toekomst zien”. Beiden knikken we in stilzwijgen. De kapitein checkt het log even en vervolgd daarna.

“Ed…ik heb een goed beeld van wat je doet en hoe het gaat. Je werkt hard en levert kwaliteit. Dat is ook de feedback die ik van jouw afdelingshoofd heb ik gekregen. Ik ben blij dat je er bij bent en ik wil je ook bij de volgende trip er weer graag bij hebben”.

Ik kijk naar Ed. Ik zie dat hij blij is met het compliment. Trots streel ik over zijn arm en schouder.
“En jij Chantal….hoe is het jou bevallen? Jij blijft toch meer benedendeks en mag ook niet zo maar vrij over het schip bewegen (vanwege veiligheid). Hoe vindt jij dat het gegaan is?”

Ik had niet verwacht dat ik mezelf zou moeten evalueren dus heb dat ook niet voorbereid. Enigszins onzeker begin ik te praten. “Uhhmmm…ja…uh…ik vind het fijn. Ik bedoel, ik kan bij Ed zijn en hij heeft het hier heel erg goed naar zijn zin. Dat vind ik belangrijk. Daarnaast heb ik redelijk wat contact met de mannen in de computer ruimte. Ik heb er een gezellige ruimte van weten te maken. Ik ben eigenlijk wel heel tevreden” eindig ik.

Stilzwijgend kijkt de kapitein me ja-knikkend aan. Dan kijkt hij uit over het schip de verte in. “Ik weet niet zeker of ik ook heel tevreden ben Chantal”.

Zijn opmerking komt als een bom bij me binnen. Ik kijk naar Ed en zie dat hij ook zichtbaar geschrokken is.
“Ik hoor verschillende verhalen van de bemanning…over de computer ruimte”. Strak kijkt de kapitein me aan. Ik krijg onmiddellijk een rood hoofd, ik voel me betrapt en kan alleen naar de grond kijken. Ik weet niet wat te zeggen.

“Als ik zo naar je kijk hoef ik niet te vragen of de verhalen kloppen zie ik” vervolgd de kapitein. “Ze zijn dus waar. Weet je Chantal, ik wil je even iets vertellen over hoe zo’n schip werkt. Wij vervoeren heel veel containers op dit schip maar per container verdienen we maar een klein beetje. Om de kosten te drukken nemen we minder personeel aan, die we dan wel iets meer als elders betalen, waarvoor zij dan weer lange dagen maken. Dat werkt prima…tot jij hier bent gekomen. Die mannen willen nu hun ‘mail controleren’ als je begrijpt wat ik bedoel, waardoor ze minder lang werken. En dan krijg ik het moeilijker rond allemaal. En dan heb ik een probleem, snap je?” sluit hij vragend af.

Ed en ik hebben zwijgend geluisterd. De kapitein is de boodschap dat ik op de volgende reis niet meer mag aan het voorbereiden. En dat is niet wat ik wil, en ook niet wat Ed wil.

Na lang nadenken begin ik aarzelend te antwoorden. “dit was nooit het plan…dat in die computer ruimte…het is gewoon zo gegroeid. In het begin ging het alleen om de computers, en…en toen werden er kleine stapjes gezet die steeds verder gingen. Spontaan…ik vond het leuk…Ed vond het leuk…en de mannen ook”.
Nog steeds kijk ik naar de grond. “Ik heb het nooit gezien als dat ik iemand van zijn werk af houdt. Ik zie het meer als het geven van afleiding, van ontlading. Dat het ze juist nieuwe energie geeft. Ik bedoel…ze komen toch maanden niet aan wal en op zo’n schip is er dan verder ook weinig te doen… Ik dacht dat ik het juiste deed”.

Weer vult de ruimte zich met stilte. Nu is het de kapitein die nadenkt. Dan na lang zwijgen doorbreekt hij de stilte: “Mmmmm…ik moet je eerlijk bekennen dat ik er zo nog niet naar gekeken heb. Er zit misschien wel iets in…ik moet dit even op me in laten werken”.

Er volgt weer een lange denkpauze. Terwijl Ed en ik stilzwijgend kijken naar de kapitein doet hij ondertussen ook wat noodzakelijke handelingen. De stilte duurt lang tot de kapitein weer het woord neemt. “Ik zie wel de voordelen voor de bemanning…ik snap dat zij dit graag willen behouden…maar eerlijk gezegd zie ik het voordeel voor mij als kapitein nog niet. Hoe ga ik mijn probleem van het werken oplossen, ik zal het toch rond moeten maken met de mensen die ik heb aan boord!?”.

Ed en ik zien hem weer terug in gedachten schieten. Dan reageert Ed: “ik spreek misschien voor mijn beurt, maar wat als ik nou eens met de mannen praat hierover. We zijn maar met een man of 7-28 denk ik. “30” onderbreekt de kapitein hem. “Ok 30, vervolgd Ed, we kennen elkaar allemaal goed. Ik kan met hen bespreken welke voordelen we hebben als we allemaal qua werk een stapje extra zetten. En dan kan Chantal blijven!”.

Een slimme zet van Ed, ik ben onder de indruk. Beiden kijken we naar de kapitein en proberen we zijn reactie te lezen. Ik kijk naar Ed en zie de uitdrukking op zijn gezicht veranderen. Alsof hij iets wil gaan zeggen waarvan hij niet zeker weet of het wel verstandig is om te zeggen. Dan zie ik weer een verandering en lees ik dat hij besloten heeft het te gaan zeggen.

“Ennuh….ennnn”. Ed kijkt mij en de kapitein afwisselend aan. “Enuuhhh…misschien kan je zelf ook meegenieten van het voordeel dat Chantal aan boord blijft”.

Zowel de kapitein als ik schrikken van wat Ed hier zegt. Begrijp ik het nou goed? Ik merk bij de kapitein dat hij dezelfde verbazing heeft en ook niet helemaal zeker weet wat hier nou eigenlijk gesuggereerd wordt.

“Meegenieten Ed….voordeel?...reageert hij vragend…ik weet niet zeker of ik 100% begrijp wat je bedoeld Ed”.

Ed kijkt mij aan en knikt naar me. Ik trek mijn wenkbrauwen op. Dat ziet Ed als een aanmoediging. Hij pakt mijn arm vast en trekt mij voorzichtig mee richting de kapitein.

“Ok” vervolgd Ed, “huuuummm….” alsof hij praat en denkt tegelijk. Ik weet niet wie hier de brug schoon houdt, maar ik denk dat jullie dat zelf doen of niet?” De kapitein knikt bevestigend. “Ik kan me voorstellen dat je dit niet het leukste klusje vindt”. De kapitein knikt weer bevestigend. Waarna Ed vervolgd: “misschien is het iets dat Chantal dit gaat doen. Zij heeft de tijd om het er bij te doen…toch Chantal?” Ik knik bevestigend. “Dan hoeven jullie het niet te doen… ennuuhh…’ Ik zie Ed weer aarzelen. “Nou…en als Chantal dan hier schoonmaakt…dan is dat wel een voordeel…toch? Ze doet dan eigenlijk zo’n beetje hetzelfde hier als in de computer kamer!”

Ok, het is er uit. Net zei hij het nog subtiel maar na de vraag van de kapitein heeft hij heel duidelijk gemaakt dat ik ook op de brug naakt kan zijn, dat ook de kapitein mijn lichaam mag verkennen, en dat ik ook de piemel van de kapitein kan helpen ontladen. Want dat is namelijk wat er in de computerkamer gebeurt. En hij stelt nu hetzelfde hier op de brug aan de kapitein voor.

Ik kan niet ontkennen dat ik een beetje verontwaardigd ben over het feit dat Ed dit niet eerst met mij besproken heeft. Maar ik ben en blijf een exhibitionist, en dat weet Ed. Hij weet dat ik er waarschijnlijk geen moeite mee heb. Daar heeft hij rekening mee gehouden.

“Nou…dat weet ik niet” reageert de kapitein instinctief. “Dat gaat wel ver vind je niet?”

Mijn hersenen werken in hoge snelheid, het gaat hier wel over onze toekomst. Wat kan ik doen om dit in de richting te laten gaan die wij graag willen. En dan realiseer ik me dat ik mijn sterke punt in de strijd moet gooien, of eigenlijk mijn sterke punten. De kapitein is ook gewoon een man die al lang onderweg is zonder een vrouw in het echt gezien te hebben.

Ed had me al vlak voor de kapitein gezet. Ik laat mijn hoofd een beetje schuin bevallig vallen als ik de vraag van de kapitein beantwoord :”dat gaat inderdaad wel ver…maar misschien moeten we eerst even kijken naar waar we het dan over hebben”

“Waar we het over hebben…wat bedoel je, waar we het over hebben” vraagt de kapitein enigszins van zijn stuk.
“Nou…de voordelen…misschien moeten we even naar de voordelen kijken….de voordelen die na het bekijken dan voor jou zijn” sluit ik af.

De kapitein is verward en ik weet niet zeker of hij precies weet waar ik op doel.

Ik breng mijn handen naar het bovenste knoopje van mijn blouse en maak deze los. En dan ga ik naar het volgende knoopje. Ademloos kijkt de kapitein toe terwijl ik langzaam mijn blouse voor hem open om deze uiteindelijk uit te doen. Behulpzaam pakt Ed deze van me aan. Ik sta nu in mijn kanten BH voor hem en doe mijn handen achter mijn rug zodat mijn borsten nog iets meer vooruit steken.

Ik geniet er van mezelf zo te laten zien. De kapitein duidelijk ook. Hij zegt niets maar zijn ogen gaan ook nergens anders naar toe. Ik voel ze haast over mijn lichaam gaan.

Ik ben nu in mijn element en de eerdere onzekerheid is weg. Ik voel dat dit misschien de weg is waarmee we mij in de toekomst aan boord kunnen houden. Ik besluit de volgende stap te zetten.

“Wil je nog meer van de voordelen zien kapitein?” vraag ik met een zo sensueel mogelijke stem.

De kapitein krijgt er blijkbaar geen woord meer uit. Hij blijft maar naar me kijken. Mijn handen zijn al achter mijn rug en ik breng ze omhoog naar mijn BH sluiting. Ik open deze en ik laat de BH van me af op de grond vallen. Ik breng mijn handen weer achter mijn rug en wieg mijn bovenlichaam een beetje op en neer. Mijn stevige borsten wiegen voorzichtig mee maar zijn zo stevig dat ze weer snel stil op hun plek hangen.

Het is maar goed dat we op volle zee zitten want de kapitein heeft alleen nog maar oog voor mij. Gulzig slokken zijn ogen mij op. Ik zet een stap dichterbij en sta nu op vlak voor hem, mijn borsten nog steeds vooruit stekend.

“Kapitein”…zeg ik. Het lukt hem zijn blik van mijn borsten af te halen en hij kijkt me nu in mijn ogen aan. “Kapitein…je hebt de voordelen nu gezien…als je wil mag je nu van de voordelen profiteren…als je wil zijn de voordelen nu voor jou”.

Ondeugend kijk ik hem aan. Ik zie verwarring bij hem. Ik zie dat hij wil maar dat iets hem nog tegen houdt. Misschien fatsoen, misschien iets anders. Ik zie zijn innerlijke strijd maar deze wordt uiteindelijk gewonnen door zijn geilheid.
Zonder verder iets te zeggen heft hij zijn handen en brengt deze naar mijn borsten. Nog even een korte aarzeling en dan pakt hij ze beide met volle handen vast. Knijpt er voorzichtig in, streelt ze. Ik geniet van zijn aanraking. Er zit tederheid in maar overduidelijk worden zijn handen gedreven door lust. Ik voel het aan de manier hoe hij ze vastpakt, hoe hij in mijn borsten knijpt.

Ik besluit dat het tijd is voor de killer move. Hij is nu als was in mijn handen, nu moet ik hem het ultieme klapstuk geven. En deze keer ben ik het die het niet eerst met Ed overlegd.

“Klaar voor het grootste voordeel?” vraag ik aan de kapitein. Hij kijkt me verbaasd aan, in de veronderstelling dat het dit toch wel was.

Ed kijkt mij ook verbaasd aan. Ik pak Ed’s hand en neem hem mee naar de tafel die vooraan tegen het raam staat. Ik ga voor de tafel staan en kijk weer uit over het schip. De kapitein staat achter me, Ed links naast me.

Dan zeg ik tegen Ed, zodat de kapitein het goed kan horen, “doe mijn slipje even uit schatje”. Vol ongeloof kijkt Ed me aan. Ik knik hem bemoedigend toe. Dan zakt Ed door zijn knieën, gaat onder mijn rok en trekt mijn slip uit. Hij speelt het spel mee en houdt het uitgetrokken slipje in de lucht, laat hem duidelijk zien aan de kapitein, waarna hij hem op tafel legt. Ed kijkt me weer aan.

Ik zet mijn benen verder uit elkaar waarna ik mijn bovenlichaam op de tafel leg. Ik sta nu in een brede stand voor de tafel, met mijn blote borsten liggend op het blad en mijn kont omhoog gestoken.

“Ed….en ik laat expres een stilte vallen. Ed….zou je mijn rok op willen tillen. Leg deze maar over mijn rug”.
Deze keer doet Ed zonder aarzelen wat ik van hem vraag. Hij tilt mijn rok op en legt deze op mijn rug. De kapitein zie ik niet maar ik heb hem niet horen verplaatsen. Dat betekent dat hij nu achter mij 1e rang zit. Het kan niet anders dan dat hij nu naar de intieme delen tussen mijn benen staart.

“Kapitein?” zeg ik vragend. Hij reageert niet in woord maar ik hoor hem naar me toe lopen. Ik voel hem vlak achter mij tot stilstand komen. Nog steeds zegt hij niets. Het is een slimme man en hij beseft zich dat hij niet hoeft te antwoorden…er wordt geen vraag gesteld. Hij weet dondersgoed wat hem hier wordt aangeboden. Ik heb heel duidelijk gemaakt welk deel van mijn lichaam ik hem hier aanbiedt…en hij weet dat.

Ik hoor een rits opengaan en wat gefrommel. Dan voel ik 2 handen op mijn billen, een strelende beweging waarna 1 hand van mijn bil af gaat. Direct daarna voel ik een champignon vorm tegen mijn opening worden aangedrukt. De andere hand komt weer terug op mijn kont. Naast mij staat nog steeds Ed en hij ziet van dichtbij voor de 2e keer binnen een week toe hoe een andere man zijn stijve pik bij me naar binnendrijft.

De kapitein zet een nieuw record. Nog nooit is er op het schip iemand zo snel bij me klaargekomen. Hij begon met een aantal rustige stoten maar na 2 of 3x keer neemt de drift het al over. Na misschien 1 minuut trekt hij zich uit me terug en voel ik zijn warme stralen landen op mijn kont, dan een stukje niets omdat mijn rok daar ligt, en dan daarboven verder op mijn rug. Ik probeer om te kijken maar kom niet verder als Ed die gebiologeerd kijkt hoe de kapitein zijn lading over me uitstort.

De kapitein schaamt zich duidelijk niet voor wat er gebeurd is. Hij stopt zijn nog half harde lul in zijn broek en ik hoor dezelfde rits als net, maar nu in de omgekeerde beweging. Ik heb mijn kleding weer aangedaan en ik sta eigenlijk samen met Ed te wachten op wat de reactie van de kapitein gaat zijn. Het is lastig te lezen wat hij er van vindt.
“Pfoeeh Chantal, ik begrijp nu wel waarom alle mannen zo positief over je zijn. Maar ik ben niet het type man die op basis van een impuls een beslissing neemt. Ik wil er een nachtje over slapen en dan stel ik voor dat jullie morgen rond hetzelfde tijdstip weer hier zijn en dan nemen we een beslissing…ok?’ Dit is zijn manier van aangeven dat het tijd is om te vertrekken.

In stilzwijgen lopen we trap af richting onze hut. Samen hebben we het over hoe we denken dat de kapitein zal reageren…en we hebben het zelfs al een beetje over wat het betekend als ik van boord moet. Daardoor wordt voor ons nog duidelijker dat we dat in ieder geval niet willen. Vreemd genoeg hebben we het samen helemaal niet over hoe Ed mij ongevraagd heeft aangeboden aan de kapitein en hoe ik zonder overleg mijn benen gespreid heb voor hem. Blijkbaar weten we op dat vlak van elkaar hoe we er in zitten.


Nadat we allebei slechts geslapen hebben is de volgende dag het moment daar dat we weer naar de kapitein gaan. Ed moet gewoon werken en zal eventjes tussendoor naar de brug komen. We hebben onderaan bij de trap afgesproken. Daar aangekomen lopen we zenuwachtig samen weer de trap op naar de stuurhut. Als 2 kleine kinderen staan we gespannen in de stuurhut, te wachten op wat de kapitein zal gaan zeggen.

“Hoi Chantal en Ed bedankt voor het komen” zo begint hij direct als we de deur achter ons dicht trekken. “Zoals ik al zei: ik vind het lastig en ik heb er écht lang over na moeten denken. Ik heb er zelfs slecht van geslapen moet ik jullie eerlijk bekennen. Maar uiteindelijk heb ik een beslissing genomen. Maar aan de beslissing zitten wel een paar voorwaarden vast, 2 om precies te zijn, en die zullen jullie wel moeten accepteren. Daar kan ik niet flexibel in zijn, anders krijg ik het niet aan mezelf uitgelegd”.

De inleiding is positief vind ik, want waarom voorwaarden stellen als ik van boord zou moeten? Ik ben wel benieuwd naar de voorwaarden. Heeft hij het nu over voordelen zoals wij het gisteren symbolisch over voordelen hadden vraag ik me af?

Op het antwoord hoeven we niet lang te wachten.

“Ed, zo begint hij, zoals je gisteren beloofd hebt ga jij met de mannen praten om de situatie uit te leggen. Als we het schip niet draaiende houden is er dadelijk helemaal geen schip meer. Dus voorwaarde 1 is dat de productiviteit op hetzelfde niveau blijft. Als deze wel naar beneden gaat is het einde verhaal. Akkoord Ed? vraagt de kapitein met stemverheffing.

“Ja natuurlijk, geen probleem” antwoord Ed. Ik ga het met ze bespreken en zal ze ook vertellen wat er mee te winnen valt. Ik kan me niet voorstellen dat er iemand een issue van zal maken. Daar kan je van op aan kapitein”.

“Ok, goed” vervolgd de kapitein. “Dan de 2e voorwaarde…”. Hij laat een lange pauze vallen. Eigenlijk zo lang dat het bijna ongemakkelijk wordt, alsof hij de keuze weer opnieuw moet maken.

“Ja kapitein?” doorbreekt Ed de stilte vragend “de 2e voorwaarde?”

“Ja…de 2e voorwaarde…weer een stilte…dan kijkt hij een beetje onderuit naar Chantal…alsof hij iets wil gaan vragen waarvan hij eigenlijk vindt dat hij het niet mag vragen. “De 2e voorwaarde is…is…de 2e voorwaarde is dat Chantal de stuurhut komt schoonmaken! ….En ik neem aan dat we alle drie weten wat er met schoonmaken bedoeld wordt” sluit hij af.

De uitstraling van de kapitein is alsof hij zicht een beetje schuldig voelt. Hij weet ook dat deze 2e voorwaarde eigenlijk egoïstisch is. Deze voorwaarde is alleen voor hem, niet voor de business, niet voor het schip…of de bemanning….alleen voor hem. Ikzelf kan een tevreden glimlach net onderdrukken. Onze aanpak gisteren was best een risico, maar het is dus gelukt.

“Ja natuurlijk, geen probleem” reageert Ed direct en enthousiast. Waarschijnlijk opgelucht dat hiermee de weg vrij is voor mij om aan boord te blijven.

“Nou, reageert de kapitein, leuk dat jij het bevestigd Ed, maar gezien dat Chantal het schoonmaken zal gaan doen, zou ik graag van haar willen horen dat ze het er mee eens is”.

Schuldbewust zie ik Ed inbinden. “Ja natuurlijk….Chantal moet het er natuurlijk wel mee eens zijn”. Beiden kijken ze verwachtingsvol naar mij.

“Met het schoonmaken….daarmee bedoel je waarschijnlijk de voordelen waar we gisteren naar gekeken hebben of niet kapitein? De voordelen die je gisteren aan den lijve hebt ondervonden?” Zonder dat ik het zelf echt in de gaten heb steek ik mijn borsten weer iets naar voren.

“Dat is inderdaad waar ik het over heb Chantal, ik ben er nu zeker van dat je precies weet wat ik bedoel met schoonmaken” antwoord de kapitein, en hij klinkt nu weer een stuk zekerder als zojuist.

Ik laat een stilte vallen, gewoon omdat ik weet dat beide mannen geil zitten te worden van de spanning. Ikzelf weet al lang wat ik ga antwoorden: “Ik denk wel dat ik het hier schoon kan houden kapitein, ik zal er in ieder geval mijn best voor gaan doen.”

Met die belofte is iedereen tevreden zo te zien en we bevestigen de afspraak die we gemaakt hebben. Ik kan dan aan boord blijven en in gedachte maak ik een vreugdesprongetje.

Ed geeft aan weer terug te moeten naar zijn werk. Beiden groeten we de kapitein en lopen we richting de deur. Als Ed de deur opendoet horen we achter ons de kapitein: “Chantal…”

Beiden draaien we ons om en kijken hem aan. “Ed moet terug naar zijn werk…maar…misschien kan jij de stuurhut vast een eerste schoonmaakbeurt geven”.

Ed kijkt me aan, geeft me een kus op mijn mond en ik zie zijn pretoogjes. Dan opent hij de deur en loopt naar buiten.
Terwijl ik hem de trap hoor afgaan loop ik terug naar de kapitein. Ik zeg niets maar ga gewoon naast hem staan. Even zie ik dat de kapitein nog wat toetsten op het grote scherm voor hem induwt en dan gaat hij achter mij staan.

Langzaam trekt hij de onderkant van mijn blouse uit mijn rok waarna zijn handen een weg onder mijn blouse omhoog vinden. Daar vindt hij mijn BH die hij vervolgens behendig met één hand weet los te krijgen. Hij drukt zichzelf tegen mij aan met heel zijn lichaam terwijl zijn beide handen aan mijn voorkant hun weg vinden. Mijn buik, mijn borsten, terug naar mijn buik, naar de zijkant van mijn lichaam, de bovenkant van mijn heupen, weer op mijn borsten. Ik geniet van zijn aanrakingen en voel zijn stijfheid tegen mijn billen aan. Ik vind het heerlijk om betast te worden en wordt er geil van te merken dat hij geil van mij wordt.

Dan hoor ik de bekende rits weer opengaan. De kapitein brengt één hand in zijn broek en trekt zijn stijve pik naar buiten. En daarna ook zijn ballen. Zo blijft hij staan.

“Chantal…ik moet mijn ogen even op het schip houden”. Ik weet precies waar de kapitein op doelt. Hij kan niet afgeleid zijn doordat hij mij uit moet kleden. Of zijn weg moet vinden naar één van mijn openingen. Ik hou mijn kleren aan, hij houdt zijn kleren aan, dan blijven er niet veel varianten meer over.

Ik draai me om en kijk hem aan terwijl ik zijn ballen en pik licht streel met mijn hand. Hij kijkt mij terug aan: “Chantal…zorg je er bij het schoonmaken voor dat je geen vlekken op de vloer maakt”

Ik wordt er zo geil van, deze manier van praten. Iets heel duidelijk zeggen zonder dat je het letterlijk uitspreekt. Ik weet precies wat hij wil. Hij wil dat ik zijn pik in mijn mond neem en hem afzuig. En dat wanneer hij klaar komt, dat ik alles doorslik dat hij me geeft. Geen vlekken op de vloer!

Ik zak door mijn knieën en daar aangekomen open ik mijn mond en stop zijn pik tussen mijn lippen. Rustig maar gepassioneerd begin ik hem af te zuigen. Met lange halen begeleidt ik hem iedere keer zo diep mogelijk bij me naar binnen. Ik doe mijn best voor hem en wil hem lekker laten genieten van mijn mond, voordat hij klaarkomt. Ik hou mijn zuigend tempo zo laag mogelijk. Pas als ik merk dat de kapitein zijn zelf controle begint te verliezen gebruik ik ook mijn handen. Als zijn climax inzet duw ik zijn eikel zo ver mogelijk achter in mijn keel zodat ik niet alles actief hoef weg te slikken. Gedurende een 20 seconden hou ik hem achterin me en zijn sperma wordt zonder problemen afgevoerd zoals gevraagd. Geen vlekken op de vloer!

Ik sta op en zonder dat een van ons nog iets zegt verlaat ook ik de brug. Volgens mij zijn we allebei tevreden.

Terwijl ik terug loop kijk ik op mijn telefoon en zie dat Ed me een berichtje heeft gestuurd:
“en…hoe was het? Leuke tijd gehad met de kapitein?”. Hij sluit af met een geile smiley.

Snel type ik terug: “leuk ‘gesprek’ gehad. Ik heb hem gepijpt en hem in mijn mond laten klaar komen”. Ik sluit af met de ‘sproeien’ smiley.

Meteen reageert Ed weer: “oeh…lekker geil…zal ik snel even langs komen om je andere gaatje ook te vullen? Ik heb zin in je kutje”.

Lachend lees ik zijn app als ik reageer: “kom maar snel schatje, met dit gevoel kan je niet de nacht in”.

Terwijl ik onze hut binnen loop realiseer ik me dat ik best lang niet in de computer ruimte ben geweest. Ik kleed me snel uit voor Ed. Hij is er 2 minuten later en 5 minuten later al weer weg. Nu ga ik snel douchen en eens even kijken hoe het daar is.

Jullie reacties stimuleren me om te blijven schrijven. Alhoewel ik er zelf ook iedere keer erg geil van wordt. Het zijn immers mijn fantasieën. 😊. Ik ben benieuwd van welke element in mijn verhalen jullie zo geil worden? Zowel mannen als vrouwen. Ik hoor het graag