Met een glimlach kijkt hij hoe ik één voor één de spaghetti slierten mijn mond in duw. Normaal is dit geen probleem nu lijkt het minder subtiel te gaan.

Alleen door het feit dat hij tegen over me zit, en zijn bruingroene ogen in me boort.

Zijn ogen die me al tijden onrustig en zenuwachtig maken. Zijn glimlach die zijn knappe kop nog aantrekkelijker maakt.

Hij zit gewoon tegen over me en heeft alles opgegeven voor mij!

Dat is het meest overweldigend.

Er is zoveel wat ik hem wil vragen.

Ik heb geen flauw idee hoe zijn leven er op dit moment uit ziet. De situatie met ellinor. Zijn ouders, zijn omgeving.

Hij wil er nu niets over zeggen en dat respecteer ik.

'Lekker?' vraagt hij.

Al die tijd is hij naar me blijven kijken. Ik glimlach en knik 'overheerlijk!'

Hij leunt naar achter in zijn stoel verschuift zijn gympen en glimlacht terug 'ik zei het je toch? Het is niet het meest romantische plekje maar het eten is heerlijk.'

'Kom je hier vaak?' Vraag ik hem als ik besluit dat ik behoorlijk vol ben geraakt, en mijn bestek naast mijn bord neerleg.

Niet eens door het vele eten maar waarschijnlijk door alle kriebels die door mijn onderbuik lijken te fladderen, als ik naar zijn prachtige kop kijk.

Hij schudt zijn hoofd.

'Waarom niet? Het is... Ik kijk rond... Eigenlijk best een knus restaurantje en het eten is echt heerlijk.'

'Mooi, dan weet ik zeker dat je het lekker vond. Wil je nog een toetje?'

Ik schud mijn hoofd terwijl ik mijn mond afdep met een servetje.

Hij kijkt naar me.

'Je hebt hier nog iets zitten.' hij wijst naar mijn mondhoek. Ik wrijf over mijn mondhoek en kijk naar hem als ik constateer dat hij naar voren komt en het servetje vast pakt. 'Kom hier!

Ik laat mijn arm op de tafel glijden en voel hoe hij zacht naast mijn mond wrijft. Waarschijnlijk langer dan nodig.

'Als je me verteld had waar het zat had ik het ook zelf kunnen doen.' zeg ik zacht.

Hij stopt en kijkt me van dichtbij aan met een grijns. Hij reikt me het servetje aan 'klaar.'

'Ja ..Bedankt!

Ik haal mijn ogen van hem af en kijk rond als ik merk dat hij me opnieuw verlegen maakt.

'Wil je gaan of...?Drinken we nog iets,? Hoor ik hem vragen.

Ik schud zacht mijn hoofd verplaats me achter op de houten stoel en kijk hem opnieuw aan 'ik geloof niet dat ik nog iets op mijn agenda heb staan, en al had ik dit wel dan zou ik alles onmiddellijk laten vallen.' antwoord ik.

'Dus nog een drankje doen?'

'Lijkt me een goed plan.' als ik naar hem glimlach en zijn glimlach opvang.

'Hoe ben je hier?' vraagt hij.

'Half lopend. Half met de bus en jij?'

'Een soort van hetzelfde.' antwoord hij terwijl hij zijn zwarte leren Jack van de kapstok af haalt. Ik kijk hoe hij deze aantrekt.

Het staat hem zo goed. Zijn strakke zwarte leren jas, het maakt hem nog mannelijker nog mooier als dat al bestaat.

Ik kan mijn ogen nog amper van hem afhouden.

Alsof er niets anders en niemand meer om me heen bestaat, als ik naar hem kijk.

Samen lopen we naar buiten. Hij kijkt op zijn telefoon en ik hoor hem zeggen dat hij er geen idee van had dat het al zo laat is.

Al die tijd is het me niet eens opgevallen maar als ik nu echt pas goed naar buiten kijk, constateer ook ik dat het donker buiten is.

'We kunnen samen de bus pakken of we lopen naar huis, samen?'

Ik knik 'oké, als je nog tijd hebt ten minste, anders pakken we de bus.'

Hij kijkt me van opzij aan 'ik woon weer bij mijn ouders Sam, niet echt fantastisch toch?... Dus ik heb de tijd.'

Er verschijnt een korte snelle glimlach op mijn gezicht, die net zo snel weer verdwenen lijkt te zijn.

'Nee... Dat geloof ik... Hoe hebben je ouders het opgepakt...van ons? Of weten ze het nog niet?' Ik kijk hem aan, zijn glimlach verdwijnt.

'Sorry ik wilde er niet over beginnen... Ik bedoel... '

'Ze zijn niet blij, nee,' antwoord hij.

Hij draait zich naar me toe zodat hij recht tegen over me staat. 'Niemand is blij... Dat had ik ook niet verwacht... Maar ik kan mijn gevoelens nu eenmaal niet laten verdwijnen... Dus..'

Hij kijkt naar me en even blijft het stil.

'Kom ik loop je naar huis.' hij ritst zijn Jack dicht.

'Je hoeft niet helemaal mee te lopen ik bedoel...dan moet je helemaal omlopen.'

Hij haalt zijn schouders op 'nou en? Ik zei toch dat ik de tijd heb! Kom!'

Hij pakt mijn hand vast die langs mijn lichaam af hangt, en trekt me mee het voetpad op.

In het donker loop ik langs hem. Het is stil en ik geniet ervan. Kijk naar de donkere heldere lucht en besef dat hij nog steeds mijn hand vast heeft.

Wat mij betreft had deze nachtelijke wandeling eindeloos mogen duren. Zijn hand in de mijne dicht naast elkaar. Hij heeft me niet één keer los gelaten.

Pas als we voor mijn appartement staan laat hij mijn hand los en kijkt naar boven. Voordat hij recht voor me komt staan en me voor het eerst sinds onze wandeling weer recht aankijkt.

'Bedankt voor alles, ik vond het een geweldige avond Adrian.'

Hij knikt. 'Ik ook.Ik had het nodig Sam! dit... Wij samen.. Ik moest weer even voelen waarvoor ik het deed.'

'En..? Is het een beetje gelukt?

Hij glimlacht. Zelfs in het donker zie ik zijn mooie glimlach. 'Niet een beetje, maar heel veel...is het gelukt.'

Ik glimlach. Blij dat het donker is zodat hij mijn vuurrode wangen niet opmerkt.

In het donker kijken we elkaar recht aan. Hij staat bijna tegen me aan.

Hij komt naar voren en geeft me een knuffel. Zacht laat hij me los en blijft naar me kijken.

Zijn hand streelt over mijn wang. Ik volg zijn bewegingen met mijn ogen,zelfs in het donker.

Voel zijn warme adem tegen mijn wang als hij zijn hand laat zakken en deze over mijn borstkas laat glijden die ondergestopt zit onder mijn vestje.

Ik zucht.

Ik voel mijn tepels opstijven door zijn aanrakingen.

Een mengeling van zijn bekende parfum en het leer van zijn jas, doet me ineens beseffen dat zijn hoofd nog dichterbij komt en zich kanteld.

Ik sluit mijn ogen, plaats mijn beide handen over zijn strakke billen. En druk mijn lichaam en mijn lippen dicht tegen hem aan.

Zijn tong duwt tegen mijn lippen aan als ik ze automatisch voor hem open. Ik voel hoe zijn tong de mijne opzoekt. We kussen langzaam en teder. Even open ik mijn ogen, heel even maar om te zien hoe hij ze gesloten houdt, en me intens terug zoent.

Dit is wat ik al de hele avond wilde.

Ik druk me nog steviger tegen hem aan. Vergeet de wereld om me heen en duw mijn tong nog wilder zijn mond in.

Hij is het enigste wat ik op dit moment wil.

We zoenden en hijgen samen langs de voordeur van het gebouw, nog net in een donker hoekje zodat niemand ons echt kan zien staan, alleen als ze er langs afgelopen zouden komen.

Ik laat mijn hand over zijn stijve glijden. Die strak tegen zijn rits van zijn spijkerbroek aanduwt.

Net als de mijne.

Zijn intense tong zoen en zacht gekreun in mijn mond wind me mateloos op.

Ik verbreek onze zoen 'Zullen we naar boven gaan?' hijg ik hem fluisterend toe.

Zacht maakt hij zich wat losser en kijkt me aan. Zijn hand glijdt door mijn krullen, hij kijkt er even naar. Dan geeft hij een kus op mijn mond, een korte kus voordat hij hem opnieuw onderbreekt.

'Ik moet naar huis Sam.'

Ik kijk hem aan en antwoord ' ik dacht dat je tijd zat had..je kunt ook bij mij blijven slapen, geen probleem!'

Hij kijkt me opnieuw aan 'Echt ik zou nu maar al te graag mee naar boven gaan, alleen...ik moet echt gaan Sam! Het is al laat!'

Teleurgesteld en opgewonden laat ik hem los en zet een stap terug. Mijn borstkas gaat nog steeds wild op en neer.

'Oke.' antwoord ik kort. Teleurgesteld.

'Heeey.' hij streelt over mijn wang. 'We spreken snel af oké.' hij pakt mijn kin vast en laat me hem recht aan kijken. 'Oké Sam?'

'Ja, oké.'

Hij geeft me opnieuw een kus op mijn mond 'tot snel dan.'

'Tot snel, Adrian.'

Ik kijk hem helemaal na totdat ik besef dat hij echt weg is. Ik zucht.

Ik duw mijn huissleutels in de voordeur. Open de deur en trap mijn schoenen uit, loop dan verder naar de huiskamer.

'Jezus, Markus wat doe jij hier?'

Ik schrik op als ik de huiskamer in loop en een lange magere gestalte voor me op zie doemen. Hij grijnst en kijkt naar me.

'Je appte niet terug, ik was benieuwd hoe het was gegaan dus dacht ik kom laat ik eens gaan kijken waar hij is gebleven.'

'Je hebt me je sleutels gegeven Sam, je zei dat ik altijd kon komen binnen waaien, dus hier ben ik dan je beste nieuwschierige vriend.'

In zijn zilveren broek met daarop een bonte lange trui kijk ik naar hem.

Ik haal een hand door mijn krullen. Normaal zou ik erom kunnen lachen nu niet. 'Je hebt me laten verschieten, voor het zelfde geval had ik Adrian mee naar boven genomen, hoe gênant zou dat geweest zijn.'

Markus grijnst opnieuw 'dus alles ik goed gegaan, neem ik aan. Wat zei hij?' '

Ik glimlach 'ja alles is goed gegaan,meer dan goed..ik ...hij ... Heeft niet zoveel gezegd, we hebben het vooral gehad.. nou gewoon over onszelf.'

'Nice, Sam.' hij kijkt me aan en begint te lachen 'Nice, dus je had hem bijna mee naar boven genomen? hij is er niet dus..? Heb je je jezelf bedacht?'

Ik zucht.

'Kon je je hormonen nog te baas met de mooie lekkere Adrian om je heen.'

Ik ga op de bank onderuit zitten en zucht hardop 'hij moest ineens naar huis, we stonden voor de deur te zoenen en ineens wilde hij niet meer toen ik voorstelde om mee naar boven te gaan,. Ik weet niet goed wat ik verkeerd heb gedaan?'

Markus gaat naast me zitten en legt een arm over mijn beide schouders. 'Dus jij wilde na jullie eerste voorzichtige date meteen op hem kruipen, geile donder die je bent!'

Geërgerd kijk ik hem aan 'tuurlijk wilde ik niet meteen op hem kruipen, maar... Markus lacht hardop 'tuurlijk wilde je dat wel, je komt hier hijgend verhit binnen gelopen. Wat een teleurstelling dat ik er dan zit.'

Hij lacht nu nog harder, waardoor mijn mondhoeken vanzelf omhoog lijken te gaan.

Ik wrijf door mijn gezicht en moet lachen om hem. 'Oké ik wilde hem, nou goed ... Maar ja..dat kan ook niet meer in mijn eigen huis als jij hier telkens ongenodigd opduikt.'

'Nee dat is waar,ik zal het niet meer doen!'

Hij pakt mijn schouder vast 'Sam het is allemaal nieuw voor hem vergeet niet dat hij nog geen week uit een lange relatie is gestapt. Geef hem tijd! Niet elke man wil meteen sex.'

Ik knik met mijn hoofd 'ja dat weet ik, maar dan moet hij me niet zo zoenen en zich tegen me aanduwen met een stijve, bij de voordeur.

Wat zou jij dan willen? Hetzelfde toch? Jeetje... Pfff... ik werd rete geil van hem.'

Ik zucht opnieuw bijt gefrustreerd op mijn lip alsof ik nog steeds stoom moet afblazen.

'Ik snap niet waarom hij ineens zo snel weg moest, hij had de hele avond alle tijd.'

Markus kijkt me aan 'het is half één dus echt gek is het niet om naar huis te gaan, geef hem tijd Sam hij en Ellinor zijn net uit elkaar.'

Ik knik.

'Heb je Ellinor nog gesproken?' Markus schudt zijn hoofd 'ik geloof dat ze mij net zo min wil zien als jou.Ik heb het geprobeerd Sam.'

'Ik begrijp haar wel Markus, ik heb haar leven geruïneerd zo is het gewoon.' ik zie niet in hoe dit ooit nog goed kan komen.

'Geef haar tijd Sam jullie zijn al tien jaar,door dik en dun beste vrienden. Ze heeft een zwak voor je!'

'Blijf je slapen? Dan blijft er ten minste nog iemand slapen,' grijns ik naar Markus. 'Nee Sam ik moet morgen vroeg op en ...ik wil je hormonen die nu door je lichaam stuiteren niet in de weg staan. Dus ga vooral je gang,' hij knipoogt.

'Wat?... Nee doe normaal Markus! Ik ga echt niet mezelf ... Hij luisterd niet eens meer 'tot snel Sam.' en trekt de deur achter zich dicht.

Voordat ik mijn bed in stap krijg ik een berichtje van Adrian op mijn telefoon.

- Sorry dat ik niet mee naar boven met je ging Sam!

Ik wilde wel, graag zelfs! ik moet morgen Ellinor onder ogen komen. Ik mag mijn spullen op komen halen. We moeten alles gaan regelen wat we met het huis gaan doen.

Ik wil eerst alles met haar afgerond hebben. Snap je? Voordat we echt sex met elkaar hebben.

Maar dat wil niet zeggen dat ik naar je verlang. Misschien wel meer dan ooit.

Ik vind je echt leuk, Sam! Dan weet je dat!

Bedankt voor de mooie avond, het heeft me bijzonder goed gedaan.

X Adrian.

Er verschijnt een grote glimlach op mijn gezicht. Kriebels in mijn buik en vuurrode wangen. Maar ook nog steeds een grote leegte omdat ik mijn beste vriendin niet mag en kan spreken.

Ik bijt op mijn lip. Kijk naar zijn profiel foto.

Zijn insta wil ik niet eens bekijken omdat ze pijnlijk laten zien dat hij nog geen weken geleden, een andere gelukkig leven leiden. Haar blonde lange haren en zee blauwe ogen prijken op vele foto's van hem. Dat weet ik omdat ik er zo vaak naar gekeken heb, in de periode dat ik wenste dat ze beide gelukkig zouden worden met elkaar.

Dat ik gebukt ging onder een groot schuldgevoel omdat ik smol van de aanblik van haar vriendje.

- Het geeft niet, Adrian. Ik vind het als ik erover nadenk alleen maar mooi dat je het probeerd goed af te ronden met Ellinor, zover het nog kan.

Geloof me dat ik dit ook maar al te graag met haar zou doen, maar ik weet dat ze me nu haat. Misschien ooit!

Ik heb een super avond gehad, en dat komt door jou Adrian! Als ik naar je kijk dan voel ik zoveel, dat ik niet eens kan beschrijven.

Dus ik vind je ook héél leuk Adrian.

Ps. Ik weet niet eens of ik kan slapen na vanavond.

X Sam.

Mijn lichaam brand nog steeds na. Ik denk aan Markus zijn woorden. Weer eens heeft hij gelijk en weet hij beter wie ik ben dan wie dan ook.

Mijn hormonen gieren nog steeds door mijn lichaam. Tuurlijk was ik wel van plan om me stevig af te trekken toen ik na onze intense zoen alleen naar boven liep.

Met een kei harde lul in mijn broek.

Wat moet ik anders? Mijn lichaam reageert als een magneet op hem.

Wil ik nog in slaap vallen zal ik dit gevoel kwijt moeten raken.Ik laat mijn hand zacht over mijn buik naar beneden glijden, onder de dekens.

Mijn vingers glijden over mijn gladde stijve Lul.

Het gevoel om even nergens aan te denken, en alleen maar mijn hitsige overweldigende gevoelens kwijt te raken door jezelf hard af te rukken, brengt na een vlugge intense trek beurt eindelijk wat rust in mijn lichaam.

Als ik kijk onder een zacht gekreun hoe mijn sap op mijn buik terecht komt.

Ik val dan ook als een blok in slaap. Tegen alle verwachtingen in.

Mijn telefoon gaat af. In een slaap trance pak ik deze van het nachtkastje en kijk met één oog op de display.

Ellinor.

Geeft de display aan.

Meteen lijk ik wakker te zijn. En neem ik het gesprek aan. Ik luister naar haar stem die o zo bekend klinkt 'Ik moet met je praten, rond lunch tijd.' haar stem klinkt emotieloos, mat.

Mijn vingers verstijven rond de telefoon.

'Ben je er nog? Vraagt ze kortaf.

'Ja,' weet ik er nog net uit te brengen. Mijn stembanden voelen als schuurpapier. 'Bij het paviljoentje in het park.'

Ze wacht niet af op een antwoord. Maar ik besef vrijwel meteen dat ze opgehangen heeft.

Het word de eerste keer dat ik haar recht onder ogen moet komen, nu de waarheid op tafel ligt. Adrian moest toch ook vanmiddag naar haar toe? Voor spullen op te halen?

Alles maakt me opnieuw onzeker.

De uren kruipen traag voorbij. Tuurlijk wil ik niet dat het lunch tijd word, maar ik wil weten waarom ze me wil spreken voordat ik helemaal gek word!

Misschien heeft ze Adrian over kunnen halen om bij haar te blijven. Ik voel dat ik gek begin te worden bij deze gedachte's.

De rollercoaster, de stress zorgen ervoor dat ik al weken niet mezelf ben.

Het is warm buiten, hoewel er donkere wolken in de lucht hangen. Ik fiets naar het park en zie Ellinor al van verre staan bij het paviljoentje. Ze heeft een donker blauw jurkje aan.

De mooie trouwe Ellinor. Hoe heb ik dit haar ooit aan kunnen doen?

Mijn hart gaat wild te keer als ik naar haar toe loop.

Ze zit op een bankje en kijkt me amper aan. Ik weet niet goed wat ik moet doen? Naast haar gaan zitten? Voor haar gaan staan?

Ik hoor haar zachte verwijtende stem pas na enkele minuten van zwijgen ,'hoe kon je me dit aandoen Sam? Je bent...Je was mijn beste vriend... Hoe?' klinkt ze vermoeid.

Ik ga voor haar staan en voor het eerst kijken we elkaar aan. Ik kniel en pak haar hand vast, die ze vrijwel meteen terug trekt.

'Raak me niet aan...

'Elli ... Ik.. Het spijt me zo ontzettend... Ik heb je nooit pijn willen doen.. Ik ...'

'Dat heb je wel gedaan Sam' onderbreekt ze me 'meer dan ooit, waarom? Kon je het niet hebben dat hij van mij is... Was?'

Ik kijk naar de grond en schud mijn hoofd. 'Tuurlijk niet!!! Hij hoort of ... Hij hoorde bij je. Het was nooit onze bedoeling echt niet!'

Ze kijkt me nu recht aan.

'Is hij... Adrian naar je toe gekomen of ben jij dit gestart? Wie begon dit?'

Ik haal mijn ogen van haar af en kijk naar mijn gympen.

'Ik weet het niet.. Maakt het iets uit?... Het gebeurde...' ze onderbreekt me en kijkt me boos aan 'Verdomme Sam!! ik vraag maar één ding van je en ik geloof dat ik daar recht op heb, tuurlijk weet jij wie dit begon!'

'We hebben dit beide gecreëerd.' antwoord ik nog steeds ontwijkend.

'Weer lieg je Sam, één van jullie beide heeft degene opgezocht anders was dit niet gebeurd! Jij of hij?

Ik kijk haar recht aan en antwoord langzaam en bijna onverstaanbaar.

'Hij...'ik kuch zacht ...' is naar me toe gekomen.. Sorry Ellinor! Hij had een kastje voor me gekocht die op de muur hangt en kwam op een avond alleen naar me toe, ...het is toen een soort van begonnen.'

Ik hoor een sarcastisch mompel uit haar mond. 'Dus toen ik er naar vroeg hoe je aan dat mooie kastje kwam, vergat je me te vertellen dat deze als kado door mijn eigen vriend voor jou werd gekocht?'

'Zodat hij stiekem alleen naar je toe kon gaan,... Wat hebben jullie gedaan? Heeft hij je gezoend? Zich aangeboden aan je? Of deed jij dit? Nadat hij kado's begon te kopen voor je?

'Zo is het niet gegaan Ellinor...'

Ze staat op en draait haar hoofd van me weg.

'Geloof me als ik alles kon terug draaien... Ik wilde niemand pijn doen vooral jou niet.. Echt!'

Even is het stil als ze zich omdraai en me opnieuw recht aankijkt. 'Je kunt onze vriendschap redden Sam, dat is aan jou.'

Ik kijk haar verbaasd aan alsof ik niks meer van haar verwachtte. 'Hoe dan? Tuurlijk wil ik "ons "niet kwijt ik hou van je.' ik pak haar hand vast.

'Dan verbreek het contact met hem, per vandaag Sam!!'

Zwijgend kijk ik haar aan 'het contact verbreken? Ellinor ..?'... Ik...'

Ik schud mijn hoofd 'dat gaat niet.'

Ik kijk onrustig naar haar 'Dus je plaats Adrian boven je beste vriendin?'

'Dat zeg ik niet, maar ik wil niet kiezen of wat dan ook.'

Ze kijkt over het water heen 'ik wil je niet meer als vriend hebben Sam, als je voor hem kiest.'

'Dat kun je niet maken Ellinor!'

Ze mompelt iets onverstaanbaars 'ik kan zoveel maken, dat hebben jullie samen ook bij mij gedaan.'

In mijn binnenste vind een vreemd soort dofheid plaats, alsof er een flinke dosis tandartsverdoving in mijn hele lichaam is gespoten.

Dit kan niet over ons gaan. Tien jaar lang waren wij beste vrienden Elli en ik door dik en dun. Nog meer dan Markus hield ik van haar. Niet als een verliefdheid maar als houden van een beste vriendin.

Alsof dit in scene is gezet om van wat mogelijk is te onderzoeken.

'Dus zeg het maar Sam? Ik wil niet bevriend zijn met een persoon die niet volledig voor mij kiest.'

Ik kijk haar aan. Ik herinner me Adriaans opmerking die eerste avond toen we samen spraken over hun relatie, over het feit dat hij altijd onder druk van haar "wil " leek te staan.

Ik kijk op naar het paviljoentje waar we als twee giebelende pubbers onze eerste kus samen deelde, ik moest iets voelen.

Dat moest je toch als je het mooiste meisje van de school kuste? Ik voelde niets geen opwinding om verder te willen gaan toen ze haar hand in mijn broek liet zakken.

Hij bleef slap in mijn boxer liggen, hoe ze ook aaide en streelde en me kuste. Het deed me niets ik werd niet opgewonden van haar.

Wat mijn vermoedens over jongens begon te bevestigen.

Mijn moeder bleef het altijd wat raar vinden dat ik talloze posters op mijn vijftiende van knappe voetballers neerhing, vooral als je wist dat ik voetbal niet eens leuk vond.

Ze vroeg er niet naar Ellinor, ik denk dat ze toen al wist dat er nooit iets meer tussen ons zou gebeuren.

In mijn lichte blauwe ogen moeten allerlei tegen strijdige gevoelens te lezen zijn. Mijn kalme blik is verdwenen.

Om ons heen heerst middag rust, maar in mijn raast van alles.

Ik weet niet wat ik moet zeggen, wat ze verwacht wat ik zal zeggen? Hoe volkomen pikzwart mijn ziel zojuist is geworden.

Was het niet mijn eigen schuld? Ergens wist ik dat ik haar zou kwijt raken.

Wetend dat ik niet voor haar kan kiezen.

Ze kijkt naar me. Trekt haar ring van haar vinger.

De vriendschaps ring tussen haar en mij. Ze pakt mijn hand vast en duwt deze in mijn hand. 'tot ziens Sam.'